Скрыть
47:2
47:4
47:5
47:7
47:8
47:10
47:13
47:14
47:15
47:16
47:17
47:18
47:19
47:20
47:21
47:22
47:23
47:24
47:25
47:26
47:28
Церковнославянский (рус)
Прише́дъ же Ио́сифъ, повѣ́да фарао́ну, глаго́ля: оте́цъ мо́й и бра́тiя моя́, и ско́ти и воло́ве и́хъ, и вся́ су́щая и́хъ прiидо́ша изъ земли́ Ханаа́ни: и се́, су́ть въ земли́ Гесе́мъ.
От бра́тiй же сво­и́хъ поя́ пя́ть муже́й и поста́ви и́хъ предъ фарао́номъ.
И рече́ фарао́нъ къ бра́тiямъ Ио́сифовымъ: что́ дѣ́ло ва́­ше? Они́ же рѣ́ша фарао́ну: пастуси́ о́вчiи, раби́ тво­и́, и мы́ и отцы́ на́ши от­дѣ́тска и досе́лѣ.
Реко́ша же фарао́ну: обита́ти въ земли́ прiидо́хомъ, нѣ́сть бо па́жити ското́мъ ра́бъ тво­и́хъ: одолѣ́ бо гла́дъ на земли́ Ханаа́ни: ны́нѣ у́бо да всели́мся раби́ тво­и́ въ земли́ Гесе́мъ.
И рече́ фарао́нъ Ио́сифу, глаго́ля: оте́цъ тво́й и бра́тiя твоя́ прiидо́ша къ тебѣ́:
се́, земля́ Еги́петская предъ тобо́ю е́сть: на лу́чшей земли́ посели́ отца́ тво­его́ и бра́тiю твою́, да вселя́т­ся въ земли́ Гесе́мъ: а́ще же вѣ́си, я́ко су́ть въ ни́хъ му́жiе си́льнiи, поста́ви и́хъ старѣ́йшины ското́мъ мо­и́мъ. [Прiидо́ша же во Еги́петъ ко Ио́сифу Иа́ковъ и сы́нове его́: и услы́ша фарао́нъ ца́рь Еги́петскiй].
Введе́ же Ио́сифъ Иа́кова отца́ сво­его́ и поста́ви его́ предъ фарао́номъ, и благослови́ Иа́ковъ фарао́на.
Рече́ же фарао́нъ ко Иа́кову: коли́ко лѣ́тъ дні́й житiя́ тво­его́?
И рече́ Иа́ковъ фарао́ну: дні́е лѣ́тъ житiя́ мо­его́, я́же обита́ю, сто́ три́десять лѣ́тъ: ма́лы и злы́ бы́ша дні́е лѣ́тъ житiя́ мо­его́: не достиго́ша во дни́ лѣ́тъ житiя́ оте́цъ мо­и́хъ, я́же дни́ обита́ша.
И благослови́въ Иа́ковъ фарао́на, отъи́де от­ него́.
И всели́ Ио́сифъ отца́ сво­его́ и бра́тiю свою́, и даде́ и́мъ обдержа́нiе въ земли́ Еги́петстѣй, на лу́чшей земли́, въ земли́ Рамессі́йстѣй, я́коже повелѣ́ фарао́нъ.
И дѣля́ше Ио́сифъ пшени́цу отцу́ сво­ему́ и бра́тiи сво­е́й и всему́ до́му отца́ сво­его́ по числу́ ли́цъ.
Пшени́цы же не бя́ше во все́й земли́, одолѣ́ бо гла́дъ зѣло́: скончава́­шеся же земля́ Еги́петская и земля́ Ханаа́ня от­ гла́да.
Собра́ же Ио́сифъ все́ сребро́ обрѣ́тшееся въ земли́ Еги́петстѣй и въ земли́ Ханаа́ни, за пшени́цу, ю́же купова́ху, и размѣря́ше и́мъ пшени́цу, и внесе́ Ио́сифъ все́ сребро́ въ до́мъ фарао́новъ.
И оскудѣ́ все́ сребро́ от­ земли́ Еги́петскiя и от­ земли́ Ханаа́нскiя: прiидо́ша же вси́ Еги́птяне ко Ио́сифу, глаго́люще: да́ждь на́мъ хлѣ́бы, и вску́ю умира́емъ предъ тобо́ю? Сконча́ся бо сребро́ на́­ше.
Рече́ же и́мъ Ио́сифъ: при­­гони́те скоты́ ва́шя, и да́мъ ва́мъ хлѣ́бы за скоты́ ва́шя, а́ще сконча́ся сребро́ ва́­ше.
Пригна́ша же скоты́ своя́ ко Ио́сифу, и даде́ и́мъ Ио́сифъ хлѣ́бы за ко́ни и за о́вцы, и за волы́ и за ослы́, и прекорми́ и́хъ хлѣ́бами за вся́ скоты́ и́хъ въ то́мъ лѣ́тѣ.
Пре́йде же то́ лѣ́то, и прiидо́ша къ нему́ во второ́е лѣ́то и реко́ша ему́: да не ка́ко поги́бнемъ от­ господи́на на́­шего? А́ще бо сконча́ся сребро́ на́­ше, и имѣ́нiе и скоты́ предъ тобо́ю, господи́не, и не оста́ся на́мъ предъ господи́номъ на́шимъ, то́чiю еди́но тѣ́ло и земля́ на́ша:
да не у́мремъ у́бо предъ тобо́ю, и земля́ опустѣ́етъ, купи́ на́съ и зе́млю на́шу хлѣ́бами: и бу́демъ мы́ и земля́ на́ша раби́ фарао́ну: да́ждь сѣ́мя, да посѣ́емъ и жи́ви бу́демъ, и не у́мремъ, и земля́ не опустѣ́етъ.
И купи́ Ио́сифъ всю́ зе́млю Еги́петскую фарао́ну: прода́ша бо Еги́птяне зе́млю свою́ фарао́ну, и́бо одолѣ́ и́мъ гла́дъ: и бы́сть земля́ фарао́ну.
И лю́ди порабо́ти ему́ въ рабы́, от­ кра́я предѣ́лъ Еги́петскихъ да́же до крае́въ,
кромѣ́ земли́ жре́ческiя то́кмо, тоя́ бо не купи́ Ио́сифъ: дая́нiемъ бо даде́ въ да́ръ жерце́мъ фарао́нъ, и ядя́ху дая́нiе, е́же даде́ и́мъ фарао́нъ: сего́ ра́ди не прода́ша земли́ сво­ея́.
Рече́ же Ио́сифъ всѣ́мъ Еги́птяномъ: се́, купи́хъ ва́съ и зе́млю ва́шу дне́сь фарао́ну: воз­ми́те себѣ́ сѣ́мена и сѣ́йте на земли́:
и бу́дутъ плоды́ ея́, и да да́сте пя́тую ча́сть фарао́ну, четы́ри же ча́сти бу́дутъ ва́мъ самѣ́мъ въ сѣ́мена земли́ и на препита́нiе ва́мъ и всѣ́мъ су́щымъ въ домѣ́хъ ва́шихъ.
И реко́ша: оживи́лъ ны́ еси́, обрѣто́хомъ благода́ть предъ господи́номъ на́шимъ, и бу́демъ раби́ фарао́ну.
И уста́ви и́мъ Ио́сифъ за́повѣдь да́же до сего́ дне́ на земли́ Еги́петстѣй пя́тую ча́сть дая́ти фарао́ну, кромѣ́ земли́ жре́ческiя: та́ то́чiю не бя́ше фарао́ня.
Всели́ся же Изра́иль въ земли́ Еги́петстѣй, на земли́ Гесе́мъ, и наслѣ́д­ст­воваше ю́: и воз­расто́ша, и умно́жишася зѣло́.
Поживе́ же Иа́ковъ въ земли́ Еги́петстѣй седмь­на́­де­сять лѣ́тъ: и бы́ша дні́е Иа́ковли лѣ́тъ жи́зни его́, сто́ четы́редесять се́дмь лѣ́тъ.
Прибли́жишася же дні́е Изра́илю е́же умре́ти, и при­­зва́ сы́на сво­его́ Ио́сифа и рече́ ему́: а́ще обрѣто́хъ благода́ть предъ тобо́ю, подложи́ ру́ку твою́ подъ стегно́ мое́ и сотвори́ши надо мно́ю ми́лость и и́стину, е́же не погребсти́ мене́ во Еги́птѣ,
но да почі́ю со отцы́ мо­и́ми: и изнесе́ши мя́ изъ Еги́пта, и погребе́ши мя́ во гро́бѣ и́хъ. О́нъ же рече́: а́зъ сотворю́ по словеси́ тво­ему́.
Рече́ же: клени́ся мнѣ́. И кля́т­ся ему́. И поклони́ся Изра́иль на коне́цъ {ве́рхъ} жезла́ его́.
Немецкий (GNB)
Josef ging zum Pharao und berichtete ihm: »Mein Vater und meine Brüder sind aus dem Land Kanaan hierher gekommen. Ihre Herden und ihren ganzen Besitz haben sie mitgebracht. Sie sind in der Provinz Goschen.«
Josef hatte fünf von seinen Brüdern mitgebracht und stellte sie dem Pharao vor.
»Was ist euer Beruf?«, fragte der Pharao, und sie antworteten: »Wir sind Schafhirten, großer König, wie es schon unsere Vorfahren waren.«
Weiter sagten sie: »Wir möchten gern eine Zeit lang als Gäste in Ägypten leben. Im Land Kanaan finden unsere Herden wegen der Dürre keine Weide mehr. Erlaube uns, mächtiger Herr, dass wir in der Provinz Goschen bleiben.«
Der Pharao sagte zu Josef: »Dein Vater und deine Brüder sind also zu dir gekommen!
Ganz Ägypten steht dir zur Verfügung. Lass sie im besten Teil des Landes wohnen; sie können in Goschen bleiben. Und wenn unter ihnen tüchtige Leute sind, dann vertraue ihnen die Verantwortung für meine eigenen Herden an.«
Josef brachte auch seinen Vater Jakob zum Pharao. Jakob begrüßte den Herrscher mit einem Segenswunsch.
Der Pharao fragte ihn nach seinem Alter
und Jakob erwiderte: »Hundertunddreißig Jahre lebe ich jetzt als Fremder auf dieser Erde. Mein Leben ist kurz und leidvoll im Vergleich zu dem meiner Vorfahren, die heimatlos wie ich auf dieser Erde lebten.«
Jakob verabschiedete sich vom Pharao mit einem Segenswunsch.
Wie der Pharao befohlen hatte, ließ Josef seinen Vater und seine Brüder in der Gegend von Ramses, im besten Teil des Landes, wohnen und gab ihnen dort Grundbesitz.
Er sorgte auch dafür, dass seine Angehörigen Brot zugeteilt bekamen, jede Familie nach ihrer Kopfzahl.
Die Hungersnot war sehr drückend, weil im ganzen Land kein Getreide mehr wuchs. Nicht nur in Kanaan, sondern auch in Ägypten waren die Menschen ausgezehrt vom Hunger.
Sie konnten zwar bei Josef Getreide bekommen, aber sie mussten dafür bezahlen; und so kam es, dass schließlich alles Geld aus Kanaan und Ägypten in der Hand Josefs war. Josef brachte es in den Palast des Pharaos.
Als sie ihr ganzes Geld ausgegeben hatten, kamen die Ägypter alle miteinander zu Josef und sagten zu ihm: »Gib uns Korn! Oder sollen wir hier vor deinen Augen verhungern? Wir haben kein Geld mehr.«
»Bringt mir statt Geld euer Vieh«, antwortete ihnen Josef, »dann will ich euch dafür Getreide geben.«
Sie brachten ihm all ihr Vieh: Pferde, Esel, Rinder, Schafe und Ziegen, und Josef versorgte sie dafür das ganze Jahr über mit Nahrung.
Im folgenden Jahr kamen sie wieder zu Josef und sagten zu ihm: »Wir müssen dir, unserem Herrn, unsere ganze Not sagen. Unser Geld ist zu Ende, unser Vieh ist in deinem Besitz; wir haben nur noch uns selbst und unsere Felder.
Sollen wir hier vor deinen Augen sterben und sollen unsere Felder veröden? Kaufe uns und unsere Felder für den Pharao! Das Land soll ihm gehören und wir wollen seine Sklaven sein. Gib uns dafür Getreide, von dem wir leben können, und Saatgut, damit die Felder nicht zur Wüste werden!«
Weil die Hungersnot so groß war, musste jeder Ägypter seinen Grundbesitz verkaufen. Josef kaufte alles auf und machte das ganze Land zum Eigentum des Pharaos.
Die Bewohner Ägyptens machte er zu dessen Sklaven.
Nur die Priester mussten ihre Felder nicht verkaufen, weil sie von dem Einkommen leben konnten, das der Pharao für sie festgesetzt hatte.
Josef sagte zu den Ägyptern: »Ich habe heute euch und euer Land für den Pharao erworben. Lasst euch nun dafür Saatgut geben und sät es aus.
Von der Ernte gehört der fünfte Teil dem Pharao; das Übrige ist für euch und eure Familien. Ihr könnt davon leben und neues Saatgut zurücklegen.«
Sie sagten: »Du rettest uns das Leben! Wenn du damit einverstanden bist, wollen wir gerne Sklaven des Pharaos sein.«
Josef legte gesetzlich fest, dass in ganz Ägypten der fünfte Teil jeder Ernte an den Pharao abzuliefern war. Dieses Gesetz gilt dort bis zum heutigen Tag. Nur der Grundbesitz der Priester wurde nicht Eigentum des Pharaos.
Nun war also das Israel-Volk nach Ägypten gekommen und lebte in der Provinz Goschen. Sie waren fruchtbar, vermehrten sich und wurden sehr zahlreich.
Jakob lebte noch siebzehn Jahre in Ägypten und erreichte ein Alter von 147 Jahren.
Als er sein Ende nahen fühlte, ließ er seinen Sohn Josef rufen und sagte zu ihm: »Wenn du gut zu mir sein willst, dann leg deine Hand zum Schwur zwischen meine Beine. Erweise mir Güte und Treue und begrabe mich nicht in Ägypten!
Lass mich im Tod mit meinen Vorfahren vereint sein: Bring mich von hier weg und begrabe mich dort, wo sie begraben sind.«

Josef versprach ihm: »Ich werde deinen Wunsch erfüllen.«

»Schwöre es mir!«, sagte Jakob, und Josef schwor es ihm. Darauf verneigte sich Jakob anbetend auf seinem Bett.
1 Иосиф представляет отца с братьями фараону. 13 Иосиф продает хлеб египтянам за деньги, за скот, за землю. 27 Старость Израиля.
И пришел Иосиф и известил фараона и сказал: отец мой и братья мои, с мелким и крупным скотом своим и со всем, что у них, пришли из земли Ханаанской; и вот, они в земле Гесем.
И из братьев своих он взял пять человек и представил их фараону.
И сказал фараон братьям его: какое ваше занятие? Они сказали фараону: пастухи овец рабы твои, и мы и отцы наши.
И сказали они фараону: мы пришли пожить в этой земле, потому что нет пажити для скота рабов твоих, ибо в земле Ханаанской сильный голод; итак позволь поселиться рабам твоим в земле Гесем.
И сказал фараон Иосифу: отец твой и братья твои пришли к тебе;
земля Египетская пред тобою; на лучшем месте земли посели отца твоего и братьев твоих; пусть живут они в земле Гесем; и если знаешь, что между ними есть способные люди, поставь их смотрителями над моим скотом.
И привел Иосиф Иакова, отца своего, и представил его фараону; и благословил Иаков фараона.
Фараон сказал Иакову: сколько лет жизни твоей?
Иаков сказал фараону: дней странствования моего сто тридцать лет; малы и несчастны дни жизни моей и не достигли до лет жизни отцов моих во днях странствования их.
И благословил фараона Иаков и вышел от фараона.
И поселил Иосиф отца своего и братьев своих, и дал им владение в земле Египетской, в лучшей части земли, в земле Раамсес, как повелел фараон.
И снабжал Иосиф отца своего и братьев своих и весь дом отца своего хлебом, по потребностям каждого семейства.
И не было хлеба по всей земле, потому что голод весьма усилился, и изнурены были от голода земля Египетская и земля Ханаанская.
Иосиф собрал все серебро, какое было в земле Египетской и в земле Ханаанской, за хлеб, который покупали, и внес Иосиф серебро в дом фараонов.
И серебро истощилось в земле Египетской и в земле Ханаанской. Все Египтяне пришли к Иосифу и говорили: дай нам хлеба; зачем нам умирать пред тобою, потому что серебро вышло у нас?
Иосиф сказал: пригоняйте скот ваш, и я буду давать вам [хлеб] за скот ваш, если серебро вышло у вас.
И пригоняли они к Иосифу скот свой; и давал им Иосиф хлеб за лошадей, и за стада мелкого скота, и за стада крупного скота, и за ослов; и снабжал их хлебом в тот год за весь скот их.
И прошел этот год; и пришли к нему на другой год и сказали ему: не скроем от господина нашего, что серебро истощилось и стада скота нашего у господина нашего; ничего не осталось у нас пред господином нашим, кроме тел наших и земель наших;
для чего нам погибать в глазах твоих, и нам и землям нашим? купи нас и земли наши за хлеб, и мы с землями нашими будем рабами фараону, а ты дай нам семян, чтобы нам быть живыми и не умереть, и чтобы не опустела земля.
И купил Иосиф всю землю Египетскую для фараона, потому что продали Египтяне каждый свое поле, ибо голод одолевал их. И досталась земля фараону.
И народ сделал он рабами от одного конца Египта до другого.
Только земли жрецов не купил [Иосиф], ибо жрецам от фараона положен был участок, и они питались своим участком, который дал им фараон; посему и не продали земли своей.
И сказал Иосиф народу: вот, я купил теперь для фараона вас и землю вашу; вот вам семена, и засевайте землю;
когда будет жатва, давайте пятую часть фараону, а четыре части останутся вам на засеяние полей, на пропитание вам и тем, кто в домах ваших, и на пропитание детям вашим.
Они сказали: ты спас нам жизнь; да обретем милость в очах господина нашего и да будем рабами фараону.
И поставил Иосиф в закон земле Египетской, даже до сего дня: пятую часть давать фараону, исключая только землю жрецов, которая не принадлежала фараону.
И жил Израиль в земле Египетской, в земле Гесем, и владели они ею, и плодились, и весьма умножились.
И жил Иаков в земле Египетской семнадцать лет; и было дней Иакова, годов жизни его, сто сорок семь лет.
И пришло время Израилю умереть, и призвал он сына своего Иосифа и сказал ему: если я нашел благоволение в очах твоих, положи руку твою под стегно мое и клянись, что ты окажешь мне милость и правду, не похоронишь меня в Египте,
дабы мне лечь с отцами моими; вынесешь меня из Египта и похоронишь меня в их гробнице. Иосиф сказал: сделаю по слову твоему.
И сказал: клянись мне. И клялся ему. И поклонился Израиль на возглавие постели*. //*По переводу 70-ти: «на верх жезла его».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible