Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
48:1
48:2
48:5
см.:Быт.41:50-52;
48:6
48:8
48:11
48:12
48:13
48:15
48:17
48:18
48:19
см.:Втор.33:16;
48:21
Бы́сть же по глаго́лѣхъ си́хъ, и повѣ́дано бы́сть Ио́сифу, я́ко оте́цъ тво́й изнемога́етъ: и пои́мъ два́ сы́на своя́, Манассі́ю и Ефре́ма, прiи́де ко Иа́кову.
Повѣ́даша же Иа́кову, глаго́люще: се́, сы́нъ тво́й Ио́сифъ гряде́тъ къ тебѣ́. И укрѣпи́вся Изра́иль сѣ́де на одрѣ́,
и рече́ Иа́ковъ ко Ио́сифу: Бо́гъ мо́й яви́ся мнѣ́ въ Лу́зѣ, въ земли́ Ханаа́ни, и благослови́ мя
и рече́ ми: се́, А́зъ возращу́ тя и умно́жу тя́, и сотворю́ тя въ собра́нiя язы́ковъ: и да́мъ ти́ зе́млю сiю́ и сѣ́мени твоему́ по тебѣ́ во одержа́нiе вѣ́чное.
Ны́нѣ у́бо два́ сы́на твоя́, и́же бы́ша тебѣ́ въ земли́ Еги́петстѣй пре́жде прише́ствiя моего́ къ тебѣ́ во Еги́петъ, мои́ су́ть: Ефре́мъ и Манассі́а, а́ки Руви́мъ и Симео́нъ бу́дутъ мнѣ́:
сы́ны же, я́же а́ще роди́ши по си́хъ, бу́дутъ тебѣ́: во и́мя бра́тiи своея́ призову́тся ко жре́бiямъ о́ныхъ:
а́зъ же егда́ идя́хъ от Месопота́мiи Си́рскiя, у́мре Рахи́ль ма́ти твоя́ въ земли́ Ханаа́ни, приближа́ющуся ми́ ко ипподро́му Хавра́ѳы земли́, е́же прiити́ во Ефра́ѳу: и погребо́хъ ю́ на пути́ ипподро́ма: се́й е́сть Виѳлее́мъ.
Ви́дѣвъ же Изра́иль сы́ны Ио́сифовы, рече́: что́ тебѣ́ сі́и?
Рече́ же Ио́сифъ отцу́ своему́: сы́нове мои́ су́ть, я́же даде́ ми Бо́гъ здѣ́. И рече́ Иа́ковъ: приведи́ ми я́, да благословлю́ и́хъ.
О́чи же Изра́илю тя́жко ви́дѣста от ста́рости, и не можа́ше ви́дѣти: и прибли́жи и́хъ къ нему́, и лобза́ и́хъ, и объя́тъ я́.
И рече́ Изра́иль ко Ио́сифу: се́, лица́ твоего́ не лиши́хся, и се́, показа́ ми Бо́гъ и сѣ́мя твое́.
И отведе́ и́хъ Ио́сифъ от колѣ́нъ его́, и поклони́шася ему́ лице́мъ до земли́.
Пои́мъ же Ио́сифъ два́ сы́на своя́, Ефре́ма въ десни́цу, пря́мо лѣви́цы Изра́иля, Манассі́ю же въ лѣ́вую, пря́мо десни́цы Изра́илевы, прибли́жи и́хъ къ нему́.
Просте́ръ же Изра́иль ру́ку десну́ю, возложи́ на главу́ Ефре́млю, се́й же бя́ше ме́ншiй, а лѣ́вую на главу́ Манассі́ину, премѣни́въ ру́цѣ,
и благослови́ я́ и рече́: Бо́гъ, Ему́же благоугоди́ша отцы́ мои́ предъ ни́мъ, Авраа́мъ и Исаа́къ, Бо́гъ, И́же пита́етъ мя́ измла́да да́же до дне́ сего́,
А́нгелъ, и́же мя́ избавля́етъ от всѣ́хъ зо́лъ, да благослови́тъ дѣ́тища сiя́, и прозове́тся въ ни́хъ и́мя мое́, и и́мя оте́цъ мои́хъ, Авраа́ма и Исаа́ка, и да умно́жатся во мно́жество мно́гое на земли́.
Ви́дѣвъ же Ио́сифъ, я́ко возложи́ оте́цъ его́ ру́ку десну́ю свою́ на главу́ Ефре́млю, тя́жко ему́ яви́ся: и прiя́ Ио́сифъ ру́ку отца́ своего́ отъя́ти ю́ от главы́ Ефре́мли на главу́ Манассі́ину,
и рече́ Ио́сифъ отцу́ своему́: не та́ко, о́тче: се́й бо [е́сть] пе́рвенецъ, возложи́ ру́ку десну́ю твою́ на главу́ его́.
И не хотя́ше, но рече́: вѣ́мъ, ча́до, вѣ́мъ: и се́й бу́детъ въ лю́ди, и се́й вознесе́тся: но бра́тъ его́ ме́ншiй бо́лiй его́ бу́детъ, и сѣ́мя его́ бу́детъ во мно́жество язы́ковъ.
И благослови́ я́ въ то́мъ дни́, глаго́ля: въ ва́съ благослови́тся Изра́иль, глаго́люще: да сотвори́тъ тя́ Бо́гъ я́коже Ефре́ма и я́ко Манассі́ю. И поста́ви Ефре́ма вы́шше Манассі́и.
Рече́ же Изра́иль Ио́сифу: се́, а́зъ умира́ю, и бу́детъ Бо́гъ съ ва́ми, и возврати́тъ ва́съ от земли́ сея́ на зе́млю оте́цъ ва́шихъ:
а́зъ же даю́ ти Сики́му избра́нную свы́ше бра́тiи твоея́, ю́же взя́хъ изъ руки́ Аморре́йски мече́мъ мои́мъ и лу́комъ.
1 Посещение Израиля Иосифом. 8 Израиль благословляет сыновей Иосифа, Ефрема и Манассию.
После того Иосифу сказали: вот, отец твой болен. И он взял с собою двух сынов своих, Манассию и Ефрема [и пошел к Иакову].
Иакова известили и сказали: вот, сын твой Иосиф идет к тебе. Израиль собрал силы свои и сел на постели.
И сказал Иаков Иосифу: Бог Всемогущий явился мне в Лузе, в земле Ханаанской, и благословил меня,
и сказал мне: вот, Я распложу тебя, и размножу тебя, и произведу от тебя множество народов, и дам землю сию потомству твоему после тебя, в вечное владение.
И ныне два сына твои, родившиеся тебе в земле Египетской, до моего прибытия к тебе в Египет, мои они; Ефрем и Манассия, как Рувим и Симеон, будут мои;
дети же твои, которые родятся от тебя после них, будут твои; они под именем братьев своих будут именоваться в их уделе.
Когда я шел из Месопотамии, умерла у меня Рахиль [мать твоя] в земле Ханаанской, по дороге, не доходя несколько до Ефрафы, и я похоронил ее там на дороге к Ефрафе, что ныне Вифлеем.
И увидел Израиль сыновей Иосифа и сказал: кто это?
И сказал Иосиф отцу своему: это сыновья мои, которых Бог дал мне здесь. [Иаков] сказал: подведи их ко мне, и я благословлю их.
Глаза же Израилевы притупились от старости; не мог он видеть ясно. Иосиф подвел их к нему, и он поцеловал их и обнял их.
И сказал Израиль Иосифу: не надеялся я видеть твое лице; но вот, Бог показал мне и детей твоих.
И отвел их Иосиф от колен его и поклонился ему лицем своим до земли.
И взял Иосиф обоих [сыновей своих], Ефрема в правую свою руку против левой Израиля, а Манассию в левую против правой Израиля, и подвел к нему.
Но Израиль простер правую руку свою и положил на голову Ефрему, хотя сей был меньший, а левую на голову Манассии. С намерением положил он так руки свои, хотя Манассия был первенец.
И благословил Иосифа и сказал: Бог, пред Которым ходили отцы мои Авраам и Исаак, Бог, пасущий меня с тех пор, как я существую, до сего дня,
Ангел, избавляющий меня от всякого зла, да благословит отроков сих; да будет на них наречено имя мое и имя отцов моих Авраама и Исаака, и да возрастут они во множество посреди земли.
И увидел Иосиф, что отец его положил правую руку свою на голову Ефрема; и прискорбно было ему это. И взял он руку отца своего, чтобы переложить ее с головы Ефрема на голову Манассии,
и сказал Иосиф отцу своему: не так, отец мой, ибо это – первенец; положи на его голову правую руку твою.
Но отец его не согласился и сказал: знаю, сын мой, знаю; и от него произойдет народ, и он будет велик; но меньший его брат будет больше его, и от семени его произойдет многочисленный народ.
И благословил их в тот день, говоря: тобою будет благословлять Израиль, говоря: Бог да сотворит тебе, как Ефрему и Манассии. И поставил Ефрема выше Манассии.
И сказал Израиль Иосифу: вот, я умираю; и Бог будет с вами и возвратит вас в землю отцов ваших;
я даю тебе, преимущественно пред братьями твоими, один участок, который я взял из рук Аморреев мечом моим и луком моим.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
His ita transactis, nuntiatum est Ioseph quod aegrotaret pater suus. Et assumpsit secum duos filios Manasse et Ephraim.
Dictumque est seni: «Ecce filius tuus Ioseph venit ad te». Qui confortatus sedit in lectulo
et ingresso ad se ait: «Deus omnipotens apparuit mihi in Luza, quae est in terra Chanaan, benedixitque mihi
et ait:»Ego te augebo et multiplicabo et faciam te in multitudinem populorum; daboque tibi terram hanc et semini tuo post te in possessionem sempiternam".
Duo ergo filii tui, qui nati sunt tibi in terra Aegypti, antequam huc venirem ad te, mei erunt: Ephraim et Manasses sicut Ruben et Simeon reputabuntur mihi.
Reliquos autem, quos genueris post eos, tui erunt et nomine fratrum suorum vocabuntur in possessionibus suis.
Mihi enim, quando veniebam de Paddanaram, mortua est Rachel mater tua in terra Chanaan in ipso itinere, cum adhuc esset spatium aliquod usque ad Ephratham, et sepelivi eam iuxta viam Ephrathae, quae alio nomine appellatur Bethlehem».
Videns autem filios eius dixit ad eum: «Qui sunt isti?».
Respondit: «Filii mei sunt, quos donavit mihi Deus in hoc loco». «Adduc, inquit, eos ad me, ut benedicam illis!».
Oculi enim Israel caligabant prae nimia senectute, et clare videre non poterat. Applicitosque ad se deosculatus et circumplexus eos
dixit ad filium suum: «Non sum fraudatus aspectu tuo; insuper ostendit mihi Deus semen tuum».
Cumque tulisset eos Ioseph de gremio patris, adoravit pronus in terram.
Et posuit Ephraim ad dexteram suam, id est ad sinistram Israel, Manassen vero in sinistra sua, ad dexteram scilicet patris; applicuitque ambos ad eum.
Qui extendens manum dexteram, posuit super caput Ephraim minoris fratris, sinistram autem super caput Manasse, qui maior natu erat, commutans manus.
Benedixitque Iacob Ioseph et ait: «Deus, in cuius conspectu ambulaverunt patres mei Abraham et Isaac, Deus, qui pascit me ab adulescentia mea usque in praesentem diem,
Angelus, qui eruit me de cunctis malis, benedicat pueris istis! Et invocetur super eos nomen meum, nomina quoque patrum meorum Abraham et Isaac, et crescant in multitudinem super terram!».
Videns autem Ioseph quod posuisset pater suus dexteram manum super caput Ephraim, graviter accepit et apprehensam manum patris levare conatus est de capite Ephraim et transferre super caput Manasse.
Dixitque ad patrem: «Non ita convenit, pater, quia hic est primogenitus; pone dexteram tuam super caput eius!».
Qui renuens ait: «Scio, fili mi, scio; et iste quidem erit in populos et multiplicabitur, sed frater eius minor maior erit illo, et semen illius crescet in plenitudinem gentium».
Benedixitque eis in die illo dicens: «In te benedicet Israel atque dicet:»Faciat te Deus sicut Ephraim et sicut Manasse!"». Constituitque Ephraim ante Manassen.
Et ait ad Ioseph filium suum: «En ego morior, et erit Deus vobiscum reducetque vos ad terram patrum vestrorum.
Do tibi partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorraei in gladio et arcu meo».