Скрыть
6:1
6:4
6:7
6:8
6:10
6:11
6:12
6:15
6:16
6:18
6:20
6:21
Глава 7 
7:2
7:3
7:4
7:6
7:8
7:10
7:12
7:13
7:14
7:15
7:17
7:18
7:19
7:20
7:21
7:22
7:24
Глава 35 
35:3
35:9
35:16
35:18
35:28
Церковнославянский (рус)
И бы́сть егда́ нача́ша человѣ́цы мно́зи быва́ти на земли́, и дще́ри роди́шася и́мъ:
ви́дѣв­ше же сы́нове Бо́жiи дще́ри человѣ́чи, я́ко добры́ су́ть, поя́ша себѣ́ жены́ от­ всѣ́хъ, я́же избра́ша.
И рече́ Госпо́дь Бо́гъ: не и́мать Ду́хъ Мо́й пребыва́ти въ человѣ́цѣхъ си́хъ во вѣ́къ, зане́ су́ть пло́ть: бу́дутъ же дні́е и́хъ лѣ́тъ сто́ два́десять.
Исполи́ни же бя́ху на земли́ во дни́ о́ны: и пото́мъ, егда́ вхожда́ху сы́нове Бо́жiи къ дще́ремъ человѣ́ческимъ, и ражда́ху себѣ́: ті́и бя́ху исполи́ни, и́же от­ вѣ́ка, человѣ́цы имени́тiи.
Ви́дѣвъ же Госпо́дь Бо́гъ, я́ко умно́жишася зло́бы человѣ́ковъ на земли́: и вся́къ помышля́етъ въ се́рдцы сво­е́мъ при­­лѣ́жно на зла́я во вся́ дни́:
и помы́сли Бо́гъ, я́ко сотвори́ человѣ́ка на земли́, и размы́сли.
И рече́ Бо́гъ: потреблю́ человѣ́ка, его́же сотвори́хъ, от­ лица́ земли́, от­ человѣ́ка да́же до скота́, и от­ га́дъ да́же до пти́цъ небе́сныхъ: зане́ размы́слихъ, я́ко сотвори́хъ я́.
Но́е же обрѣ́те благода́ть предъ Го́сподемъ Бо́гомъ.
Сiя́ же бытiя́ Но́ева: Но́е человѣ́къ пра́веденъ, соверше́нъ сы́й въ ро́дѣ сво­е́мъ, Бо́гу угоди́ Но́е.
Роди́ же Но́е три́ сы́ны, Си́ма, Ха́ма, Иа́феѳа.
Растлѣ́ся же земля́ предъ Бо́гомъ, и напо́лнися земля́ непра́вды.
И ви́дѣ Госпо́дь Бо́гъ зе́млю, и бѣ́ растлѣ́н­на: я́ко растли́ вся́ка пло́ть пу́ть сво́й на земли́.
И рече́ Госпо́дь Бо́гъ Но́ю: вре́мя вся́каго человѣ́ка прiи́де предъ Мя́, я́ко испо́лнися земля́ непра́вды от­ ни́хъ: и се́, А́зъ погублю́ и́хъ и зе́млю.
Сотвори́ у́бо себѣ́ ковче́гъ от­ дре́въ [негнiю́щихъ] четверо­уго́лныхъ: гнѣ́зда сотвори́ши въ ковче́зѣ, и посмоли́ши его́ внутрьу́ду и внѣу́ду смоло́ю.
И та́ко сотвори́ши ковче́гъ: тре́хъ со́тъ лакте́й долгота́ ковче́га, и пяти́десяти лакте́й широта́, и три́десяти лакте́й высота́ его́.
Собира́я сво́домъ сотвори́ши ковче́гъ, и въ ла́коть сверши́ши его́ свы́ше: две́рь же ковче́га сотвори́ши от­ страны́: обита́лища двокро́вна и трекро́вна сотвори́ши въ не́мъ.
А́зъ же, се́, наведу́ пото́пъ, во́ду на зе́млю, погуби́ти вся́ку пло́ть, въ не́йже е́сть ду́хъ жи́зни подъ небесе́мъ: и ели́ка су́ть на земли́, сконча́ют­ся.
И поста́влю завѣ́тъ Мо́й съ тобо́ю: вни́деши же въ ковче́гъ ты́ и сы́нове тво­и́, и жена́ твоя́ и жены́ сыно́въ тво­и́хъ съ тобо́ю.
И от­ всѣ́хъ ското́въ и от­ всѣ́хъ га́дъ, и от­ всѣ́хъ звѣре́й, и от­ вся́кiя пло́ти, два́ два́ от­ всѣ́хъ введе́ши въ ковче́гъ, да пита́еши съ собо́ю: му́жескiй по́лъ и же́нскiй бу́дутъ.
От всѣ́хъ пти́цъ перна́тыхъ по ро́ду, и от­ всѣ́хъ ското́въ по ро́ду, и от­ всѣ́хъ гадо́въ по́лза­ю­щихъ по земли́ по ро́ду и́хъ, два́ два́ от­ всѣ́хъ вни́дутъ къ тебѣ́, пита́тися съ тобо́ю, му́жескiй по́лъ и же́нскiй.
Ты́ же воз­ми́ себѣ́ от­ всѣ́хъ бра́­шенъ, я́же и́мате я́сти, и собере́ши къ себѣ́, и бу́дутъ тебѣ́ и о́нымъ бра́шно.
И сотвори́ Но́е вся́ ели́ка заповѣ́да ему́ Госпо́дь Бо́гъ, та́ко сотвори́.
И рече́ Госпо́дь Бо́гъ къ Но́ю: вни́ди ты́ и ве́сь до́мъ тво́й въ ковче́гъ, я́ко тя́ ви́дѣхъ пра́ведна предо Мно́ю въ ро́дѣ се́мъ:
от­ ското́въ же чи́стыхъ введи́ къ себѣ́ се́дмь се́дмь, му́жескiй по́лъ и же́нскiй: от­ ското́въ же нечи́стыхъ два́ два́, му́жескiй по́лъ и же́нскiй:
и от­ пти́цъ небе́сныхъ чи́стыхъ се́дмь се́дмь, му́жескiй по́лъ и же́нскiй: и от­ всѣ́хъ пти́цъ нечи́стыхъ двѣ́ двѣ́, му́жескiй по́лъ и же́нскiй, препита́ти сѣ́мя по все́й земли́:
еще́ бо дні́й се́дмь, А́зъ наведу́ до́ждь на зе́млю четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й: и потреблю́ вся́кое воста́нiе, е́же сотвори́хъ, от­ лица́ всея́ земли́.
И сотвори́ Но́е вся́, ели́ка заповѣ́да ему́ Госпо́дь Бо́гъ.
Но́е же бѣ́ лѣ́тъ шести́ со́тъ, и пото́пъ водны́й бы́сть на земли́.
Вни́де же Но́е и сы́нове его́, и жена́ его́ и жены́ сыно́въ его́ съ ни́мъ въ ковче́гъ, воды́ ра́ди пото́па.
И от­ пти́цъ чи́стыхъ и от­ пти́цъ нечи́стыхъ, и от­ ско́тъ чи́стыхъ и от­ ско́тъ нечи́стыхъ, [и от­ звѣре́й,] и от­ всѣ́хъ гадо́въ пресмыка́ющихся по земли́,
два́ два́ внидо́ша къ Но́ю въ ковче́гъ, му́жескiй по́лъ и же́нскiй, я́коже заповѣ́да [Госпо́дь] Бо́гъ Но́ю.
И бы́сть по седми́ дне́хъ, и вода́ пото́пная бы́сть на земли́.
Въ шестьсо́тное лѣ́то въ житiи́ Но́евѣ, втора́го ме́сяца, въ два́десять седмы́й де́нь ме́сяца, въ де́нь то́й разверзо́шася вси́ исто́чницы бе́здны, и хля́би небе́сныя от­верзо́шася:
и бы́сть до́ждь на зе́млю четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й.
Въ де́нь то́й вни́де Но́е, Си́мъ, Ха́мъ, Иа́феѳъ, сы́нове Но́евы, и жена́ Но́ева, и три́ жены́ сыно́въ его́ съ ни́мъ въ ковче́гъ.
И вси́ звѣ́рiе земні́и по ро́ду, и вси́ ско́ти по ро́ду, и вся́кiй га́дъ дви́жущiйся на земли́ по ро́ду, и вся́кая пти́ца перна́тая по ро́ду сво­ему́,
внидо́ша къ Но́ю въ ковче́гъ два́ два́, му́жескiй по́лъ и же́нскiй, от­ вся́кiя пло́ти, въ не́йже е́сть ду́хъ живо́тный:
и входя́щая му́жескiй по́лъ и же́нскiй от­ вся́кiя пло́ти, внидо́ша къ Но́ю въ ковче́гъ, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Бо́гъ Но́ю: и затвори́ Госпо́дь Бо́гъ ковче́гъ от­внѣ́ его́.
И бы́сть пото́пъ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й на земли́, и умно́жися вода́ и взя́ ковче́гъ, и воз­вы́сися от­ земли́:
и воз­мога́­ше вода́, и умножа́­шеся зѣло́ на земли́, и ноша́­шеся ковче́гъ верху́ воды́.
Вода́ же воз­мога́­ше зѣло́ зѣло́ на земли́: и покры́ вся́ го́ры высо́кiя, я́же бя́ху подъ небесе́мъ:
пять­на́­де­сять лакте́й горѣ́ воз­вы́сися вода́, и покры́ вся́ го́ры высо́кiя.
И у́мре вся́кая пло́ть дви́жущаяся по земли́ пти́цъ и ското́въ и звѣре́й, и вся́кiй га́дъ дви́жущiйся на земли́, и вся́кiй человѣ́къ,
и вся́ ели́ка и́мутъ дыха́нiе жи́зни, и все́ е́же бѣ́ на су́ши у́мре.
И потреби́ся вся́кое воста́нiе, е́же бя́ше на лицы́ всея́ земли́, от­ человѣ́ка да́же до скота́ и гадо́въ и пти́цъ небе́сныхъ, и потреби́шася от­ земли́: и оста́ Но́е еди́нъ, и и́же съ ни́мъ въ ковче́зѣ.
И воз­вы́сися вода́ надъ земле́ю дні́й сто́ пятьдеся́тъ.
Рече́ же Бо́гъ ко Иа́кову: воста́въ взы́ди на мѣ́сто Веѳи́ль, и живи́ та́мо, и сотвори́ та́мо же́ртвен­никъ Бо́гу я́вльшемуся тебѣ́, егда́ бѣжа́лъ еси́ от­ лица́ Иса́ва бра́та тво­его́.
Рече́ же Иа́ковъ до́му сво­ему́ и всѣ́мъ и́же съ ни́мъ: пове́рзите бо́ги чужды́я, и́же съ ва́ми, от­ среды́ ва́съ и очи́ститеся, и измѣни́те ри́зы своя́:
и воста́в­ше взы́демъ въ Веѳи́ль и сотвори́мъ та́мо же́ртвен­никъ Бо́гу послу́шав­шему мене́ въ де́нь скорбѣ́нiя, И́же бѣ́ со мно́ю и спасе́ мя на пути́, въ о́ньже ходи́хъ.
И вда́ша Иа́кову бо́ги чужды́я, и́же бя́ху въ рука́хъ и́хъ, и усеря́зи я́же во ушесѣ́хъ и́хъ: и скры́ я́ Иа́ковъ подъ тереви́нѳомъ и́же въ Сики́мѣхъ: и погуби́ я́ до дне́шняго дне́.
И воз­дви́жеся Изра́иль от­ Сики́мовъ, и бы́сть стра́хъ Бо́жiй на градѣ́хъ, и́же о́крестъ и́хъ: и не гна́ша вслѣ́дъ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Прiи́де же Иа́ковъ въ Лу́зу, я́же е́сть въ земли́ Ханаа́нстѣй, я́же е́сть Веѳи́ль, са́мъ и вси́ лю́дiе, и́же бя́ху съ ни́мъ,
и созда́ та́мо же́ртвен­никъ, и прозва́ и́мя мѣ́сту тому́ Веѳи́ль: та́мо бо яви́ся ему́ Бо́гъ, егда́ бѣжа́­ше о́нъ от­ лица́ Иса́ва бра́та сво­его́.
У́мре же Дево́ра, до­и́лица Реве́ккина, и погребо́ша ю́ ни́же Веѳи́ля подъ ду́бомъ, и прозва́ и́мя ему́ ду́бъ пла́ча.
Яви́ся же Бо́гъ Иа́кову еще́ въ Лу́зѣ, егда́ прiи́де от­ Месо­пота́мiи Си́рскiя, и благослови́ его́ Бо́гъ
и рече́ ему́ Бо́гъ: и́мя твое́ не прозове́т­ся ктому́ Иа́ковъ, но Изра́иль бу́детъ и́мя тебѣ́. И нарече́ и́мя ему́ Изра́иль.
Рече́ же ему́ Бо́гъ: А́зъ Бо́гъ тво́й: расти́ и мно́жися: язы́цы и собра́нiя язы́ковъ бу́дутъ от­ тебе́, и ца́рiе изъ чре́слъ тво­и́хъ изы́дутъ:
и зе́млю, ю́же да́хъ Авраа́му и Исаа́ку, тебѣ́ да́хъ ю́, тебѣ́ бу́детъ, и сѣ́мени тво­ему́ по тебѣ́ да́мъ зе́млю сiю́.
Взы́де же Бо́гъ от­ него́ от­ мѣ́ста, идѣ́же глаго́ла съ ни́мъ:
и поста́ви Иа́ковъ сто́лпъ на мѣ́стѣ, идѣ́же глаго́ла съ ни́мъ Бо́гъ, сто́лпъ ка́мен­ный, и пожре́ на не́мъ же́ртву и воз­лiя́ на него́ еле́й:
и прозва́ Иа́ковъ и́мя мѣ́сту тому́, идѣ́же глаго́ла съ ни́мъ Бо́гъ, Веѳи́ль.
[Воста́въ же [Иа́ковъ] от­ Веѳи́ля, и поста́ви ку́щу свою́ да́лѣе столпа́ Гаде́ръ.] Бы́сть же егда́ при­­бли́жися къ хавра́ѳѣ прiити́ до земли́ Ефра́ѳа, роди́ Рахи́ль и воз­бѣ́д­ст­вова въ рожде́нiи:
бы́сть же внегда́ же́стоко е́й роди́ти, рече́ е́й ба́ба: дерза́й, и́бо се́й тебѣ́ е́сть сы́нъ.
Бы́сть же егда́ оставля́ше ю́ душа́, умира́­ше бо, прозва́ и́мя ему́ Сы́нъ болѣ́зни мо­ея́: оте́цъ же прозва́ и́мя ему́ Венiами́нъ.
У́мре же Рахи́ль, и погребо́ша ю́ на пути́ ипподро́ма Ефра́ѳы: сiя́ е́сть Виѳлее́мъ:
и поста́ви Иа́ковъ сто́лпъ на гро́бѣ ея́: се́й е́сть сто́лпъ надъ гро́бомъ Рахи́линымъ да́же до дне́ сего́.
Изы́де же от­ту́ду Изра́иль и поста́ви ку́щу свою́ за столпо́мъ Гаде́ръ.
Бы́сть же егда́ всели́ся Изра́иль въ земли́ то́й, и́де Руви́мъ и спа́ съ Ва́ллою, нало́жницею отца́ сво­его́ Иа́кова. И слы́ша Изра́иль, и зло́ яви́ся предъ ни́мъ. Бѣ́ша же сы́нове Иа́ковли два­на́­де­сять.
Сы́нове Лі́ины: Руви́мъ, пе́рвенецъ Иа́ковль, Симео́нъ, Леві́й, Иу́да, Иссаха́ръ, Завуло́нъ.
Сы́нове же Рахи́лины: Ио́сифъ и Венiами́нъ.
Сы́нове же Ва́ллы, рабы́ Рахи́лины: Да́нъ и Нефѳали́мъ.
Сы́нове же Зе́лфы, рабы́ Лі́ины: Га́дъ и Аси́ръ. Сі́и сы́нове Иа́ковли, и́же роди́шася ему́ въ Месо­пота́мiи Си́рстѣй.
Прiи́де же Иа́ковъ ко Исаа́ку отцу́ сво­ему́ [еще́ жи́ву су́щу ему́] въ Мамврі́ю, во Гра́дъ По́льный: се́й е́сть Хевро́нъ въ земли́ Ханаа́нстѣй, идѣ́же обита́ Авраа́мъ и Исаа́къ.
Бы́ша же дні́е Исаа́ковы, я́же поживе́, сто́ о́смьдесятъ лѣ́тъ:
и ослабѣ́въ Исаа́къ у́мре, и при­­ложи́ся къ ро́ду сво­ему́ ста́ръ испо́лнь дні́й: и погребо́ста его́ Иса́въ и Иа́ковъ, сы́нове его́.
Синодальный
1 Великое развращение людей пред Богом, Который объявляет их истребление. 8 Ной обретает благодать у Бога; повеление построить ковчег.
Когда люди начали умножаться на земле и родились у них дочери,
тогда сыны Божии увидели дочерей человеческих, что они красивы, и брали их себе в жены, какую кто избрал.
И сказал Господь [Бог]: не вечно Духу Моему быть пренебрегаемым человеками [сими], потому что они плоть; пусть будут дни их сто двадцать лет.
В то время были на земле исполины, особенно же с того времени, как сыны Божии стали входить к дочерям человеческим, и они стали рождать им: это сильные, издревле славные люди.
И увидел Господь [Бог], что велико развращение человеков на земле, и что все мысли и помышления сердца их были зло во всякое время;
и раскаялся Господь, что создал человека на земле, и восскорбел в сердце Своем.
И сказал Господь: истреблю с лица земли человеков, которых Я сотворил, от человека до скотов, и гадов и птиц небесных истреблю, ибо Я раскаялся, что создал их.
Ной же обрел благодать пред очами Господа [Бога].
Вот житие Ноя: Ной был человек праведный и непорочный в роде своем; Ной ходил пред Богом.
Ной родил трех сынов: Сима, Хама и Иафета.
Но земля растлилась пред лицом Божиим, и наполнилась земля злодеяниями.
И воззрел [Господь] Бог на землю, и вот, она растленна, ибо всякая плоть извратила путь свой на земле.
И сказал [Господь] Бог Ною: конец всякой плоти пришел пред лицо Мое, ибо земля наполнилась от них злодеяниями; и вот, Я истреблю их с земли.
Сделай себе ковчег из дерева гофер; отделения сделай в ковчеге и осмоли его смолою внутри и снаружи.
И сделай его так: длина ковчега триста локтей; ширина его пятьдесят локтей, а высота его тридцать локтей.
И сделай отверстие в ковчеге, и в локоть сведи его вверху, и дверь в ковчег сделай с боку его; устрой в нем нижнее, второе и третье [жилье].
И вот, Я наведу на землю потоп водный, чтоб истребить всякую плоть, в которой есть дух жизни, под небесами; все, что есть на земле, лишится жизни.
Но с тобою Я поставлю завет Мой, и войдешь в ковчег ты, и сыновья твои, и жена твоя, и жены сынов твоих с тобою.
Введи также в ковчег [из всякого скота, и из всех гадов, и] из всех животных, и от всякой плоти по паре, чтоб они остались с тобою в живых; мужеского пола и женского пусть они будут.
Из [всех] птиц по роду их, и из [всех] скотов по роду их, и из всех пресмыкающихся по земле по роду их, из всех по паре войдут к тебе, чтобы остались в живых [с тобою, мужеского пола и женского].
Ты же возьми себе всякой пищи, какою питаются, и собери к себе; и будет она для тебя и для них пищею.
И сделал Ной всё: как повелел ему [Господь] Бог, так он и сделал.
1 Ной с семейством и скот вошли в ковчег; 11 потоп истребил всё, кроме находящихся в ковчеге.
И сказал Господь [Бог] Ною: войди ты и все семейство твое в ковчег, ибо тебя увидел Я праведным предо Мною в роде сем;
и всякого скота чистого возьми по семи, мужеского пола и женского, а из скота нечистого по два, мужеского пола и женского;
также и из птиц небесных [чистых] по семи, мужеского пола и женского, [и из всех птиц нечистых по две, мужеского пола и женского,] чтобы сохранить племя для всей земли,
ибо чрез семь дней Я буду изливать дождь на землю сорок дней и сорок ночей; и истреблю все существующее, что Я создал, с лица земли.
Ной сделал все, что Господь [Бог] повелел ему.
Ной же был шестисот лет, как потоп водный пришел на землю.
И вошел Ной и сыновья его, и жена его, и жены сынов его с ним в ковчег от вод потопа.
И [из птиц чистых и из птиц нечистых, и] из скотов чистых и из скотов нечистых, [и из зверей] и из всех пресмыкающихся по земле
по паре, мужеского пола и женского, вошли к Ною в ковчег, как [Господь] Бог повелел Ною.
Чрез семь дней воды потопа пришли на землю.
В шестисотый год жизни Ноевой, во второй месяц, в семнадцатый [27] день месяца, в сей день разверзлись все источники великой бездны, и окна небесные отворились;
и лился на землю дождь сорок дней и сорок ночей.
В сей самый день вошел в ковчег Ной, и Сим, Хам и Иафет, сыновья Ноевы, и жена Ноева, и три жены сынов его с ними.
Они, и все звери [земли] по роду их, и всякий скот по роду его, и все гады, пресмыкающиеся по земле, по роду их, и все летающие по роду их, все птицы, все крылатые,
и вошли к Ною в ковчег по паре [мужеского пола и женского] от всякой плоти, в которой есть дух жизни;
и вошедшие [к Ною в ковчег] мужеский и женский пол всякой плоти вошли, как повелел ему [Господь] Бог. И затворил Господь [Бог] за ним [ковчег].
И продолжалось на земле наводнение сорок дней [и сорок ночей], и умножилась вода, и подняла ковчег, и он возвысился над землею;
вода же усиливалась и весьма умножалась на земле, и ковчег плавал по поверхности вод.
И усилилась вода на земле чрезвычайно, так что покрылись все высокие горы, какие есть под всем небом;
на пятнадцать локтей поднялась над ними вода, и покрылись [все высокие] горы.
И лишилась жизни всякая плоть, движущаяся по земле, и птицы, и скоты, и звери, и все гады, ползающие по земле, и все люди;
все, что имело дыхание духа жизни в ноздрях своих на суше, умерло.
Истребилось всякое существо, которое было на поверхности [всей] земли; от человека до скота, и гадов, и птиц небесных, – все истребилось с земли, остался только Ной и что было с ним в ковчеге.
Вода же усиливалась на земле сто пятьдесят дней.
1 Иаков возвратился в Вефиль. 16 Смерть Рахили при родах Вениамина и её погребение. 21 Иаков приходит к Исааку. Кончина Исаака.
Бог сказал Иакову: встань, пойди в Вефиль и живи там, и устрой там жертвенник Богу, явившемуся тебе, когда ты бежал от лица Исава, брата твоего.
И сказал Иаков дому своему и всем бывшим с ним: бросьте богов чужих, находящихся у вас, и очиститесь, и перемените одежды ваши;
встанем и пойдем в Вефиль; там устрою я жертвенник Богу, Который услышал меня в день бедствия моего и был со мною [и хранил меня] в пути, которым я ходил.
И отдали Иакову всех богов чужих, бывших в руках их, и серьги, бывшие в ушах у них, и закопал их Иаков под дубом, который близ Сихема. [И оставил их безвестными даже до нынешнего дня.]
И отправились они [от Сихема]. И был ужас Божий на окрестных городах, и не преследовали сынов Иаковлевых.
И пришел Иаков в Луз, что в земле Ханаанской, то есть в Вефиль, сам и все люди, бывшие с ним,
и устроил там жертвенник, и назвал сие место: Эл-Вефиль, ибо тут явился ему Бог, когда он бежал от лица [Исава] брата своего.
И умерла Девора, кормилица Ревеккина, и погребена ниже Вефиля под дубом, который и назвал Иаков дубом плача.
И явился Бог Иакову [в Лузе] по возвращении его из Месопотамии, и благословил его,
и сказал ему Бог: имя твое Иаков; отныне ты не будешь называться Иаковом, но будет имя тебе: Израиль. И нарек ему имя: Израиль.
И сказал ему Бог: Я Бог Всемогущий; плодись и умножайся; народ и множество народов будет от тебя, и цари произойдут из чресл твоих;
землю, которую Я дал Аврааму и Исааку, Я дам тебе, и потомству твоему по тебе дам землю сию.
И восшел от него Бог с места, на котором говорил ему.
И поставил Иаков памятник на месте, на котором говорил ему [Бог], памятник каменный, и возлил на него возлияние, и возлил на него елей;
и нарек Иаков имя месту, на котором Бог говорил ему: Вефиль.
И отправились из Вефиля. [И раскинул он шатер свой за башнею Гадер.] И когда еще оставалось некоторое расстояние земли до Ефрафы, Рахиль родила, и роды ее были трудны.
Когда же она страдала в родах, повивальная бабка сказала ей: не бойся, ибо и это тебе сын.
И когда выходила из нее душа, ибо она умирала, то нарекла ему имя: Бенони. Но отец его назвал его Вениамином.
И умерла Рахиль, и погребена на дороге в Ефрафу, то есть Вифлеем.
Иаков поставил над гробом ее памятник. Это надгробный памятник Рахили до сего дня.
И отправился [оттуда] Израиль и раскинул шатер свой за башнею Гадер.
Во время пребывания Израиля в той стране, Рувим пошел и переспал с Валлою, наложницею отца своего [Иакова]. И услышал Израиль [и принял то с огорчением]. Сынов же у Иакова было двенадцать.
Сыновья Лии: первенец Иакова Рувим, по нем Симеон, Левий, Иуда, Иссахар и Завулон.
Сыновья Рахили: Иосиф и Вениамин.
Сыновья Валлы, служанки Рахилиной: Дан и Неффалим.
Сыновья Зелфы, служанки Лииной: Гад и Асир. Сии сыновья Иакова, родившиеся ему в Месопотамии.
И пришел Иаков к Исааку, отцу своему, [ибо он был еще жив,] в Мамре, в Кириаф-Арбу, то есть Хеврон [в земле Ханаанской,] где странствовал Авраам и Исаак.
И было дней [жизни] Исааковой сто восемьдесят лет.
И испустил Исаак дух и умер, и приложился к народу своему, будучи стар и насыщен жизнью; и погребли его Исав и Иаков, сыновья его.
Aadama järeltulijad
Ja kui inimesi hakkas maa peal palju saama ja neile sündis tütreid,
siis nägid Jumala pojad, et inimeste tütred olid ilusad, ja nad võtsid enestele naisi kõigist neist, keda nad välja valisid.
Aga Issand ütles: „Minu Vaim ei pea igavesti jääma inimesse, sest ta on ikkagi ainult liha. Olgu ta elupäevi sada kakskümmend aastat!”
Sel ajal, ja veel pärastpoolegi, kui Jumala pojad heitsid inimeste tütarde juurde ja need neile lapsi ilmale tõid, olid hiiglased maa peal: needsamad vägimehed, kes muistsest ajast on kuulsad mehed.
Noa ja veeuputus
Kui Issand nägi, et inimese kurjus maa peal oli suur ja kõik ta südame mõtlemised iga päev üksnes kurjad,
siis Issand kahetses, et ta inimese oli teinud maa peale, ja ta süda valutas.
Ja Issand ütles: „Ma tahan inimese, kelle ma olen loonud, maa pealt kaotada, niihästi inimesed kui loomad ja roomajad ja taeva linnud, sest ma kahetsen, et ma nad olen teinud!”
Aga Noa leidis armu Issanda silmis.
See on jutustus Noa soost: Noa oli üks õige mees, täiesti vaga oma rahvapõlve seas; Noa kõndis koos Jumalaga.
Ja Noale sündis kolm poega - Seem, Haam ja Jaafet.
Aga maa oli Jumala palge ees raisku läinud ja vägivald täitis maad.
Ja Jumal vaatas maad, ja näe, see oli raisku läinud, sest kõik liha maa peal oli oma eluviisides raiskunud.
Ja Jumal ütles Noale: „Ma olen otsustanud teha lõpu kõigele lihale, sest maa on täis nende vägivalda, ja seepärast, vaata, ma hävitan nemad koos maaga.
Tee enesele laev goferipuust; laev tee kambritega ja pigita seda seest ning väljast maapigiga!
Ja tee see nõndaviisi: laeva pikkus olgu kolmsada küünart, laius viiskümmend küünart ja kõrgus kolmkümmend küünart;
valmista see küünramõõdu järgi; tee laevale katus peale ja tee uks laeva küljesse; tee sellele alumine, keskmine ja ülemine lagi!
Sest vaata, ma saadan veeuputuse maa peale ja hävitan taeva alt kõik liha, kus eluvaim sees on; kõik, mis maa peal on, peab hinge heitma!
Aga sinuga ma teen lepingu ja sina pead minema laeva, sina ja su pojad, su naine ja su poegade naised sinuga.
Ja sa pead viima laeva kõigist elavaist olendeist, kõigest lihast, igast liigist kaks, et nad koos sinuga jääksid elama: need olgu isane ja emane.
Lindudest nende liikide järgi ja loomadest nende liikide järgi, kõigist roomajaist maa peal nende liikide järgi, kõigist peavad kaks tulema sinu juurde, et nad võiksid jääda elama.
Ja sina võta enesele kõigest roast, mida süüakse, ja kogu enese juurde, et see oleks toiduks sinule ja neile.”
Ja Noa tegi kõik. Nii nagu Jumal teda käskis, nõnda ta tegi.
Noa ja veeuputus
Ja Issand ütles Noale: „Mine sina ja kogu su pere laeva, sest ma olen näinud, et sa selle rahvapõlve seas minu ees õige oled.
Võta enesele kõigist puhtaist loomadest seitse paari, isane ja emane; ja loomadest, kes puhtad ei ole, kaks - isane ja emane.
Nõndasamuti lindudest taeva all seitse paari, isane ja emane, et nende sugu jääks elama kogu maa peale.
Sest juba seitsme päeva pärast ma lasen vihma sadada maa peale nelikümmend päeva ja nelikümmend ööd, ja ma kaotan maapinnalt kõik olendid, keda ma olen teinud!”
Ja Noa tegi kõik nõnda, nagu Issand teda käskis.
Ja Noa oli kuussada aastat vana, kui uputusvesi maa peale tuli.
Ja Noa läks laeva, ja ta pojad ja ta naine ja ta poegade naised temaga, veeuputuse eest.
Puhtaist loomadest ja loomadest, kes puhtad ei ole, ja lindudest ja kõigist, kes maa peal roomavad,
tulid kahekesi Noa juurde laeva isane ja emane, nõnda nagu Jumal Noale oli käsu andnud.
Ja seitsme päeva pärast tuli veeuputus maa peale.
Sel aastal, mil Noa kuussada aastat vanaks sai, teise kuu seitsmeteistkümnendal päeval, otse selsamal päeval puhkesid kõik suure sügavuse allikad ja taevaluugid tehti lahti.
Ja sadu tuli maa peale nelikümmend päeva ja nelikümmend ööd.
Otse selsamal päeval läksid Noa ja Noa pojad Seem ja Haam ja Jaafet ning Noa naine ja kolm ta poegade naist üheskoos laeva,
nemad ja kõik metsloomad oma liikide järgi, ja kõiksugu kariloomad oma liikide järgi, ja kõiksugu roomajad, kes maa peal roomavad, oma liikide järgi, ja kõiksugu lendajad oma liikide järgi, kõik linnud, kõik tiivulised.
Ja need tulid Noa juurde laeva kahekaupa kõigest lihast, kus eluvaim sees on.
Ja need, kes sisse läksid, olid isane ja emane kõigest lihast, nõnda nagu Jumal temale oli käsu andnud. Ja Issand sulges ukse tema tagant.
Siis tuli nelikümmend päeva veeuputust maa peale; vesi tõusis ja tõstis laeva, nõnda et see kerkis maast kõrgele.
Ja vesi võttis võimust ning seda sai maa peal väga palju, ja laev liikus veepinnal.
Ja vesi võttis maa peal väga võimust ja kõik kõrged mäed kogu taeva all kaeti.
Vesi tõusis neist viisteist küünart kõrgemale, nõnda et mäed olid kaetud.
Siis heitis hinge kõik liha, mis maa peal liikus, niihästi linnud kui kariloomad ja metsloomad ja kõik roomajad, kes maa peal roomasid, ja kõik inimesed ka.
Kõik, kellel eluvaimu hingus ninas oli, kõik, kes olid kuival maal, need surid.
Nõnda hävitati kõik olendid, kes maa peal olid; niihästi inimesed kui loomad ja roomajad, ja linnud taeva all hävitati maa pealt, järele jäid ainult Noa ja need, kes temaga laevas olid.
Ja vesi võimutses maa peal sada viiskümmend päeva.
Jumal õnnistab Jaakobit Peetelis
Ja Jumal ütles Jaakobile: „Võta kätte, mine üles Peetelisse, ela seal ja tee sinna altar Jumalale, kes sulle ennast ilmutas, kui sa põgenesid oma venna Eesavi eest!”
Ja Jaakob ütles oma perele ja kõigile, kes olid koos temaga: „Kõrvaldage võõrad jumalad, kes teie keskel on, ja puhastage endid ning vahetage riided!
Ja me võtame kätte ning läheme üles Peetelisse ja teeme sinna altari Jumalale, kes mind kuulis mu ahastuse ajal ja oli minuga teel, mida käisin.”
Siis nad andsid Jaakobile kõik nende käes olevad võõrad jumalad ja kõrvarõngad, mis neil kõrvus olid, ja Jaakob mattis need maha Sekemi ligidal oleva tamme alla.
Ja nad läksid teele; aga hirm Jumala ees lasus ümberkaudseil linnadel ja need ei ajanud taga Jaakobi poegi.
Ja Jaakob jõudis Luusi, see on Peetelisse Kaananimaal, tema ja kogu rahvas, kes oli koos temaga.
Ja ta ehitas sinna altari ning pani sellele paigale nimeks „Peeteli Jumal”, sest seal oli Jumal ennast temale ilmutanud, kui ta põgenes oma venna eest.
Aga Deboora, Rebeka imetaja, suri, ja ta maeti ühe tamme alla allpool Peetelit, ja sellele pandi nimeks Nututamm.
Ja Jumal ilmutas ennast taas Jaakobile, kui see Mesopotaamiast tuli, ja õnnistas teda.
Ja Jumal ütles temale: „Jaakob on su nimi. Ärgu hüütagu su nime enam Jaakobiks, vaid su nimi olgu Iisrael!” Ja ta pani temale nimeks Iisrael.
Ja Jumal ütles temale: „Mina olen Kõigeväeline Jumal. Ole viljakas ja paljune! Sinust saab rahvas, jah, rahvaste hulk, ja sinu niudeist tulevad kuningad.
Ja maa, mille ma andsin Aabrahamile ja Iisakile, ma annan sinule; ka sinu soole pärast sind ma annan selle maa.”
Ja Jumal läks tema juurest üles paigast, kus ta temaga oli rääkinud.
Ja Jaakob püstitas samba sinna paika, kus ta temaga oli rääkinud, kivisamba, ja kallas selle peale joogiohvri ning valas õli.
Ja Jaakob nimetas paiga, kus Jumal temaga oli rääkinud, Peeteliks.
Raaheli surm
Siis nad läksid Peetelist teele. Aga kui veel tükk maad oli minna Efratani, pidi Raahel sünnitama, ja tal oli raske sünnitus.
Tema raske sünnituse ajal ütles aitajanaine temale: „Ära karda, sest ka seekord on sul poeg!”
Ja kui ta hing oli välja minemas, sest varsti ta surigi, pani ta temale nimeks Ben-Ooni; aga tema isa kutsus teda Benjaminiks.
Ja Raahel suri ning ta maeti Efrata tee äärde, see on Petlemma.
Ja Jaakob püstitas tema hauale samba; see Raaheli hauasammas on alles tänapäevani.
Ja Iisrael läks teele ning lõi oma telgi üles teisele poole Karjatorni.
Jaakobi pojad
Ja kui Iisrael elas seal maal, juhtus, et Ruuben läks ja magas oma isa liignaise Billa juures. Ja Iisrael sai sellest kuulda ja see oli paha tema silmis.
Jaakobil oli kaksteist poega; Lea pojad: Ruuben, Jaakobi esmasündinu, Siimeon, Leevi, Juuda, Issaskar ja Sebulon;
Raaheli pojad: Joosep ja Benjamin;
Billa, Raaheli teenija pojad: Daan ja Naftali;
Silpa, Lea teenija pojad: Gaad ja Aaser. Need olid Jaakobi pojad, kes sündisid temale Mesopotaamias.
Iisaki surm
Ja Jaakob jõudis oma isa Iisaki juurde Mamresse, Kirjat-Arbasse, see on Hebronisse, kus Aabraham ja Iisak olid võõrastena elanud.
Ja Iisaki elupäevi oli sada kaheksakümmend aastat.
Siis Iisak heitis hinge ja suri; ta koristati oma rahva juurde, vana ja elatanud; ta pojad Eesav ja Jaakob matsid tema.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible