Скрыть
1:3
1:4
1:5
1:7
1:9
1:14
1:15
Церковнославянский (рус)
Во второ́е лѣ́то, при­­ да́рiи цари́, въ шесты́й ме́сяцъ, въ пе́рвый [де́нь] ме́сяца, бы́сть сло́во Госпо́дне руко́ю Агге́а проро́ка глаго́ля: рцы́ къ зорова́велю Салаѳiи́леву от­ колѣ́на Иу́дова и ко Иису́су сы́ну Иоседе́кову, иере́ю вели́кому, глаго́ля:
си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель глаго́ля: лю́дiе сі́и глаго́лютъ: не прiи́де вре́мя созда́ти хра́мъ Госпо́день.
И бы́сть сло́во Госпо́дне руко́ю Агге́а проро́ка глаго́ля:
а́ще вре́мя у́бо ва́мъ е́сть жи́ти въ домѣ́хъ ва́шихъ исте́саныхъ, хра́мъ же мо́й се́й запустѣ́?
И ны́нѣ си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: устро́йте сердца́ ва́ша въ пути́ ва́шя.
Сѣ́ясте мно́го, и взя́сте ма́ло: ядо́сте, и не въ сы́тость: пи́сте, и не въ пiя́н­ство: облеко́стеся, и не согрѣ́стеся въ ни́хъ: и собира́яй мзды́ собра́ во влага́лище дира́во.
Си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: положи́те сердца́ ва́ша въ пути́ ва́шя,
взы́дите на го́ру и усѣцы́те древа́, и при­­неси́те и сози́ждите хра́мъ, и благоволю́ въ не́мъ и просла́влюся, рече́ Госпо́дь.
Призрѣ́сте на мно́га, и бы́ша ма́ла, и внесо́сте я́ въ хра́мъ, и от­ду́нухъ я́: сего́ ра́ди си́це глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: зане́ хра́мъ мо́й е́сть пу́стъ, вы́ же тече́те кі́йждо въ до́мъ сво́й,
сего́ ра́ди удержи́т­ся не́бо от­ росы́, и земля́ оскуди́тъ изноше́нiя своя́,
и наведу́ ме́чь на зе́млю и на го́ры, и на пшени́цу и на вино́ и на еле́й, и на вся́, ели́ка изно́ситъ земля́, и на человѣ́ки и на скоты́ и на вся́ труды́ ру́къ и́хъ.
И слы́ша зорова́вель Салаѳiи́левъ от­ колѣ́на Иу́дова, и Иису́съ Иоседе́ковъ, иере́й вели́кiй, и вси́ про́чiи лю́дiе гла́съ Го́спода Бо́га сво­его́ и словеса́ Агге́а проро́ка, я́коже посла́ его́ Госпо́дь Бо́гъ и́хъ къ ни́мъ, и убоя́шася лю́дiе от­ лица́ Госпо́дня.
И рече́ Агге́й вѣ́ст­никъ Госпо́день въ вѣ́стницѣхъ Госпо́днихъ лю́демъ, глаго́ля: а́зъ е́смь съ ва́ми, глаго́летъ Госпо́дь.
И воз­дви́же Госпо́дь ду́хъ зорова́веля Салаѳiи́лева от­ колѣ́на Иу́дова и ду́хъ Иису́са Иоседе́кова, иере́а вели́каго, и ду́хъ про́чiихъ всѣ́хъ люді́й: и внидо́ша и творя́ху дѣла́ во хра́мѣ Го́спода Вседержи́теля Бо́га сво­его́.
Въ два́десять четве́ртый де́нь ме́сяца шеста́го, во второ́е лѣ́то, при­­ да́рiи цари́,
Арабский (Arabic Van Dyke)
فِي السَّنَةِ الثَّانِيَةِ لِدَارِيُوسَ الْمَلِكِ، فِي الشَّهْرِ السَّادِسِ فِي أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ الشَّهْرِ، كَانَتْ كَلِمَةُ الرَّبِّ عَنْ يَدِ حَجَّي النَّبِيِّ إِلَى زَرُبَّابِلَ بْنِ شَأَلْتِيئِيلَ وَالِي يَهُوذَا، وَإِلَى يَهُوشَعَ بْنِ يَهُوصَادَاقَ الْكَاهِنِ الْعَظِيمِ قَائِلاً:
« هكَذَا قَالَ رَبُّ الْجُنُودِ قَائِلاً: هذَا الشَّعْبُ قَالَ إِنَّ الْوَقْتَ لَمْ يَبْلُغْ وَقْتَ بِنَاءِ بَيْتِ الرَّبِّ».
فَكَانَتْ كَلِمَةُ الرَّبِّ عَنْ يَدِ حَجَّي النَّبِيِّ قَائِلاً:
«هَلِ الْوَقْتُ لَكُمْ أَنْتُمْ أَنْ تَسْكُنُوا فِي بُيُوتِكُمُ الْمُغَشَّاةِ، وَهذَا الْبَيْتُ خَرَابٌ؟
وَالآنَ فَهكَذَا قَالَ رَبُّ الْجُنُودِ: اجْعَلُوا قَلْبَكُمْ عَلَى طُرُقِكُمْ.
زَرَعْتُمْ كَثِيرًا وَدَخَّلْتُمْ قَلِيلاً. تَأْكُلُونَ وَلَيْسَ إِلَى الشَّبَعِ. تَشْرَبُونَ وَلاَ تَرْوُونَ. تَكْتَسُونَ وَلاَ تَدْفَأُونَ. وَالآخِذُ أُجْرَةً يَأْخُذُ أُجْرَةً لِكِيسٍ مَنْقُوبٍ.
« هكَذَا قَالَ رَبُّ الْجُنُودِ: اجْعَلُوا قَلْبَكُمْ عَلَى طُرُقِكُمْ.
اِصْعَدُوا إِلَى الْجَبَلِ وَأْتُوا بِخَشَبٍ وَابْنُوا الْبَيْتَ، فَأَرْضَى عَلَيْهِ وَأَتَمَجَّدَ، قَالَ الرَّبُّ.
انْتَظَرْتُمْ كَثِيرًا وَإِذَا هُوَ قَلِيلٌ. وَلَمَّا أَدْخَلْتُمُوهُ الْبَيْتَ نَفَخْتُ عَلَيْهِ. لِمَاذَا؟ يَقُولُ رَبُّ الْجُنُودِ. لأَجْلِ بَيْتِي الَّذِي هُوَ خَرَابٌ، وَأَنْتُمْ رَاكِضُونَ كُلُّ إِنْسَانٍ إِلَى بَيْتِهِ.
لِذلِكَ مَنَعَتِ السَّمَاوَاتُ مِنْ فَوْقِكُمُ النَّدَى، وَمَنَعَتِ الأَرْضُ غَلَّتَهَا.
وَدَعَوْتُ بِالْحَرِّ عَلَى الأَرْضِ وَعَلَى الْجِبَالِ وَعَلَى الْحِنْطَةِ وَعَلَى الْمِسْطَارِ وَعَلَى الزَّيْتِ وَعَلَى مَا تُنْبِتُهُ الأَرْضُ، وَعَلَى النَّاسِ وَعَلَى الْبَهَائِمِ، وَعَلَى كُلِّ أَتْعَابِ الْيَدَيْنِ».
حِينَئِذٍ سَمِعَ زَرُبَّابِلُ بْنُ شَأَلْتِيئِيلَ وَيَهُوشَعُ بْنُ يَهُوصَادِقَ الْكَاهِنِ الْعَظِيمِ، وَكُلُّ بَقِيَّةِ الشَّعْبِ صَوْتَ الرَّبِّ إِلهِهِمْ وَكَلاَمَ حَجَّي النَّبِيِّ كَمَا أَرْسَلَهُ الرَّبُّ إِلهُهُمْ. وَخَافَ الشَّعْبُ أَمَامَ وَجْهِ الرَّبِّ.
فَقَالَ حَجَّي رَسُولُ الرَّبِّ بِرِسَالَةِ الرَّبِّ لِجَمِيعِ الشَّعْبِ قَائِلاً: «أَنَا مَعَكُمْ، يَقُولُ الرَّبُّ».
وَنَبَّهَ الرَّبُّ رُوحَ زَرُبَّابِلَ بْنِ شَأَلْتِيئِيلَ وَالِي يَهُوذَا، وَرُوحَ يَهُوشَعَ بْنِ يَهُوصَادِاقَ الْكَاهِنِ الْعَظِيمِ، وَرُوحَ كُلِّ بَقِيَّةِ الشَّعْبِ. فَجَاءُوا وَعَمِلُوا الشُّغْلَ فِي بَيْتِ رَبِّ الْجُنُودِ إِلهِهِمْ،
فِي الْيَوْمِ الرَّابعِ وَالْعِشْرِينَ مِنَ الشَّهْرِ السَّادِسِ، فِي السَّنَةِ الثَّانِيَةِ لِدَارِيُوسَ الْمَلِكِ.
ДАР соли дуюми подшоҳ Дорёвеш, дар рӯзи якуми моҳи шашум, сухани Парвардигор ба воситаи Ҳаггайи пайғамбар фурӯд омада, ба ҳоқими Яҳудо Зарубобил писари Шаалтиил ва ба саркоҳин Юшаъ писари Юсодоқ гуфт:
Парвардигори лашкарҳо сухан ронда, чунин гуфт: «Ин мардум мегӯянд: ́Ҳанӯз вақти он нест, яъне вақти сохтани хонаи Парвардигор нарасидааст́».
Ва сухани Парвардигор ба воситаи Ҳаггайи пайғамбар фурӯд омада, гуфт:
«Оё барои шумо вақти он аст, ки худатон дар хонаҳои болопӯшидаи худ сокин шавед, валекин ин хона хароб бошад?
Ва акнун Парвардигори лашкарҳо чунин мегӯяд: дилҳои худро бар роҳҳои худ нигаронед.
Бисёр кишт мекунед, вале ҳосили кам мебардоред; мехӯред, вале сер намешавед; менӯшед, вале на ба қадри кофӣ; либос мепӯшед, вале он гармӣ надорад; ва ҳар кӣ муздурӣ мекунад, музди худро гӯё дар ҳамёни сӯрохдор мегузорад.
Парвардигори лашкарҳо чунин мегӯяд: дилҳои худро бар роҳҳои худ нигаронед.
Ба кӯҳ баромада, чӯб биёред ва хонаро бисозед; ва Ман аз он хушнуд шуда, ҷалол хоҳам ёфт, мегӯяд Парвардигор.
Бисёрро мунтазир мешавед, ва инак кам аст, ва онро ба хона меоваред – Ман онро барбод медиҳам. Аз барои чӣ? – мегӯяд Парвардигори лашкарҳо. – Аз барои хонаи Ман, ки хароб аст, ва ҳол он ки шумо ҳар яке ба кори хонаи худ машғулед.
Бинобар ин осмон бар шумо шабнамро бас кардааст, ва замин ҳосилашро бас кардааст.
Ва Ман бар замин ва кӯҳҳо, ва бар ғалла ва шираи ангур ва равғани зайтун, ва бар ҳар он чи замин мерӯёнад, ва бар одамизод ва чорпоён, ва бар ҳар он чи аз меҳнати дастҳо ҳосил мешавад, хушксолиро хондаам».
Ва Зарубобил писари Шаалтиил, ва саркоҳин Юшаъ писари Еҳӯсодоқ, ва тамоми бақияи мардум ба овози Парвардигор Худои худ ва ба суханони Ҳаггайи пайғамбар, ки ӯро Парвардигор Худои онҳо фиристода буд, гӯш андохтанд, ва мардум аз Парвардигор тарсиданд.
Ва Ҳаггай, қосиди Парвардигор, ки аз ҷониби Парвардигор фиристода шуда буд, ба мардум сухан ронда, гуфт: «Ман бо шумо ҳастам, мегӯяд Парвардигор».
Ва Парвардигор рӯҳи ҳоқими Яҳудо Зарубобил писари Шаалтиил, ва рӯҳи саркоҳин Юшаъ писари Юсодок, ва рӯҳи бақияи мардумро барангехт, ва онҳо омада, дар хонаи Парвардигори лашкарҳо, Худои худ, ба кор сар карданд.
Дар рӯзи бисту чоруми моҳи шашум, дар соли дуюми подшоҳ Дорёвеш ин рӯй дод.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible