Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
12:4
см.:1Кор.10:13;
12:7
12:8
12:11
12:13
[Зач. 331А.] Тѣ́мже у́бо и мы́, толи́къ иму́ще облежа́щь на́съ о́блакъ свидѣ́телей, го́рдость вся́ку {бре́мя вся́ко} отло́жше и удо́бь обстоя́телный грѣ́хъ, терпѣ́нiемъ да тече́мъ на предлежа́щiй на́мъ по́двигъ,
взира́юще на нача́лника вѣ́ры и соверши́теля Иису́са, И́же вмѣ́сто предлежа́щiя Ему́ ра́дости претерпѣ́ кре́стъ, о срамотѣ́ неради́въ, одесну́ю же престо́ла Бо́жiя сѣ́де.
Помы́слите у́бо таково́е Пострада́вшаго от грѣ́шникъ на Себе́ прекосло́вiе, да не стужа́ете, душа́ми свои́ми ослабля́еми.
Не у́ до кро́ве ста́сте, проти́ву грѣха́ подвиза́ющеся,
и забы́сте утѣше́нiе, е́же ва́мъ я́ко сыно́мъ глаго́летъ: сы́не мо́й, не пренемога́й наказа́нiемъ Госпо́днимъ, ниже́ ослабѣ́й, от Него́ облича́емь.
[Зач. 331Б.] Его́же бо лю́битъ Госпо́дь, наказу́етъ: бiе́тъ же вся́каго сы́на, его́же прiе́млетъ.
А́ще наказа́нiе терпите́, я́коже сыново́мъ обрѣта́ется ва́мъ Бо́гъ. Кото́рый бо е́сть сы́нъ, его́же не наказу́етъ оте́цъ?
А́ще же безъ наказа́нiя есте́, ему́же прича́стницы бы́ша вси́, у́бо прелюбодѣ́йчищи есте́, а не сы́нове.
Къ си́мъ, пло́ти на́шей отцы́ имѣ́хомъ наказа́тели, и срамля́хомся: не мно́го ли па́че повине́мся Отцу́ духово́мъ, и жи́ви бу́демъ?
Они́ бо въ ма́ло дні́й, я́коже го́дѣ и́мъ бѣ́, нака́зоваху на́съ: а Се́й на по́льзу, да причасти́мся святы́ни Его́.
Вся́кое бо наказа́нiе въ настоя́щее вре́мя не мни́тся ра́дость бы́ти, но печа́ль: послѣди́ же пло́дъ ми́ренъ науче́нымъ тѣ́мъ воздае́тъ пра́вды.
Тѣ́мже осла́бленныя ру́ки и осла́бленная колѣ́на испра́вите
и стези́ пра́вы сотвори́те нога́ми ва́шими, да не хро́мое соврати́тся, но па́че да исцѣлѣ́етъ.
[Зач. 332.] Ми́ръ имѣ́йте и святы́ню со всѣ́ми, и́хже кромѣ́ никто́же у́зритъ Го́спода:
смотря́юще, да не кто́ лиши́тся благода́ти Бо́жiя: да не кі́й ко́рень го́рести, вы́спрь прозяба́яй, па́кость сотвори́тъ, и тѣ́мъ оскверня́тся мно́зи:
да не кто́ блудодѣ́й, или́ скверни́тель, я́коже Иса́въ, и́же за я́дь еди́ну отда́лъ е́сть перворо́дство свое́.
Вѣ́сте бо, я́ко и пото́мъ похотѣ́въ наслѣ́довати благослове́нiе, отве́рженъ бы́сть: покая́нiя бо мѣ́ста не обрѣ́те, а́ще и со слеза́ми поиска́лъ его́.
Не приступи́сте бо къ горѣ́ осяза́емѣй и разгорѣ́вшемуся огню́, и о́блаку и сумра́ку, и бу́рѣ
и тру́бному зву́ку, и гла́су глаго́лъ, его́же слы́шавшiи отреко́шася, да не приложи́тся и́мъ сло́во,
не терпя́ху бо повелѣва́ющаго: а́ще и звѣ́рь прико́снется горѣ́, ка́менiемъ побiе́нъ бу́детъ:
и та́ко стра́шно бѣ́ ви́димое, Моисе́й рече́: пристра́шенъ е́смь и тре́петенъ.
Но приступи́сте къ Сiо́нстѣй горѣ́ и ко гра́ду Бо́га жива́го, Иерусали́му небе́сному и тма́мъ А́нгеловъ,
торжеству́ и це́ркви перворо́дныхъ на небесѣ́хъ напи́санныхъ, и Судiи́ всѣ́хъ Бо́гу и духо́мъ пра́ведникъ соверше́нныхъ,
и къ Хода́таю завѣ́та но́ваго Иису́су и Кро́ви кропле́нiя, лу́чше глаго́лющей, не́жели А́велева.
[Зач. 333А.] Блюди́те [же], да не отрече́теся Глаго́лющаго. А́ще бо не избѣжа́ша они́ отре́кшiися проро́чествующаго на земли́, мно́жае па́че мы́ отрица́ющiися небе́снаго,
Его́же гла́съ зе́млю тогда́ поколеба́, ны́нѣ же обѣтова́, глаго́ля: еще́ еди́ною А́зъ потрясу́ не то́кмо земле́ю, но и не́бомъ.
А е́же еще́ еди́ною, сказу́етъ коле́блемыхъ преложе́нiе, а́ки сотворе́нныхъ, да пребу́дутъ, я́же су́ть неподви́жимая.
[Зач. 333Б.] Тѣ́мже ца́рство непоколеби́мо прiе́млюще, да и́мамы благода́ть, е́юже слу́жимъ благоуго́дно Бо́гу съ благоговѣ́нiемъ и стра́хомъ,
и́бо Бо́гъ на́шъ о́гнь пояда́яй [е́сть].
1 Имея такое облако свидетелей, будем проходить поприще, взирая на Иисуса, претерпевшего крест. 4 «Не пренебрегай наказания Господня». Увещание, чтобы укреплять слабых. 18 Большее благоговение прилежит Христову завету, чем Моисееву; «Бог наш есть огонь поядающий».
[Зач. 331А.] Посему и мы, имея вокруг себя такое облако свидетелей, свергнем с себя всякое бремя и запинающий нас грех и с терпением будем проходить предлежащее нам поприще,
взирая на начальника и совершителя веры Иисуса, Который, вместо предлежавшей Ему радости, претерпел крест, пренебрегши посрамление, и воссел одесную престола Божия.
Помыслите о Претерпевшем такое над Собою поругание от грешников, чтобы вам не изнемочь и не ослабеть душами вашими.
Вы еще не до крови сражались, подвизаясь против греха,
и забыли утешение, которое предлагается вам, как сынам: сын мой! не пренебрегай наказания Господня, и не унывай, когда Он обличает тебя.
[Зач. 331Б.] Ибо Господь, кого любит, того наказывает; бьет же всякого сына, которого принимает.
Слово «наказывает» (παιδεύει) следует понимать и в широком смысле, как: «воспитывает, обучает, вразумляет, направляет верным путём».
Если вы терпите наказание, то Бог поступает с вами, как с сынами. Ибо есть ли какой сын, которого бы не наказывал отец?
Если же остаетесь без наказания, которое всем обще, то вы незаконные дети, а не сыны.
Притом, если мы, будучи наказываемы плотскими родителями нашими, боялись их, то не гораздо ли более должны покориться Отцу духов, чтобы жить?
Те наказывали нас по своему произволу для немногих дней; а Сей – для пользы, чтобы нам иметь участие в святости Его.
Всякое наказание в настоящее время кажется не радостью, а печалью; но после наученным через него доставляет мирный плод праведности.
Итак укрепите опустившиеся руки и ослабевшие колени
и ходите прямо ногами вашими, дабы хромлющее не совратилось, а лучше исправилось.
[Зач. 332.] Старайтесь иметь мир со всеми и святость, без которой никто не увидит Господа.
Наблюдайте, чтобы кто не лишился благодати Божией; чтобы какой горький корень, возникнув, не причинил вреда, и чтобы им не осквернились многие;
чтобы не было между вами какого блудника, или нечестивца, который бы, как Исав, за одну снедь отказался от своего первородства.
Ибо вы знаете, что после того он, желая наследовать благословение, был отвержен; не мог переменить мыслей отца, хотя и просил о том со слезами.
Вы приступили не к горе, осязаемой и пылающей огнем, не ко тьме и мраку и буре,
не к трубному звуку и гласу глаголов, который слышавшие просили, чтобы к ним более не было продолжаемо слово,
ибо они не могли стерпеть того, что заповедуемо было: если и зверь прикоснется к горе, будет побит камнями (или поражен стрелою);
и столь ужасно было это видение, что и Моисей сказал: «я в страхе и трепете».
Но вы приступили к горе Сиону и ко граду Бога живаго, к небесному Иерусалиму и тьмам Ангелов,
к торжествующему собору и церкви первенцев, написанных на небесах, и к Судии всех Богу, и к духам праведников, достигших совершенства,
и к Ходатаю нового завета Иисусу, и к Крови кропления, говорящей лучше, нежели Авелева.
[Зач. 333А.] Смотрите, не отвратитесь и вы от говорящего. Если те, не послушав глаголавшего на земле, не избегли наказания, то тем более не избежим мы, если отвратимся от Глаголющего с небес,
Которого глас тогда поколебал землю, и Который ныне дал такое обещание: еще раз поколеблю не только землю, но и небо.
Слова: «еще раз» означают изменение колеблемого, как сотворенного, чтобы пребыло непоколебимое.
[Зач. 333Б.] Итак мы, приемля царство непоколебимое, будем хранить благодать, которою будем служить благоугодно Богу, с благоговением и страхом,
потому что Бог наш есть огнь поядающий.
Anche noi dunque, circondati da tale moltitudine di testimoni, avendo deposto tutto ciò che è di peso e il peccato che ci assedia, corriamo con perseveranza nella corsa che ci sta davanti,
tenendo fisso lo sguardo su Gesù, colui che dà origine alla fede e la porta a compimento. Egli, di fronte alla gioia che gli era posta dinanzi, si sottopose alla croce, disprezzando il disonore, e siede alla destra del trono di Dio.
Pensate attentamente a colui che ha sopportato contro di sé una così grande ostilità dei peccatori, perché non vi stanchiate perdendovi d'animo.
Non avete ancora resistito fino al sangue nella lotta contro il peccato
e avete già dimenticato l'esortazione a voi rivolta come a figli:
Figlio mio, non disprezzare la correzione del Signore
e non ti perdere d'animo quando sei ripreso da lui;
Figlio mio, non disprezzare la correzione del Signore
e non ti perdere d'animo quando sei ripreso da lui;
perché il Signore corregge colui che egli ama
e percuote chiunque riconosce come figlio.
e percuote chiunque riconosce come figlio.
È per la vostra correzione che voi soffrite! Dio vi tratta come figli; e qual è il figlio che non viene corretto dal padre?
Se invece non subite correzione, mentre tutti ne hanno avuto la loro parte, siete illegittimi, non figli!
Del resto noi abbiamo avuto come educatori i nostri padri terreni e li abbiamo rispettati; non ci sottometteremo perciò molto di più al Padre celeste, per avere la vita?
Costoro infatti ci correggevano per pochi giorni, come sembrava loro; Dio invece lo fa per il nostro bene, allo scopo di farci partecipi della sua santità.
Certo, sul momento, ogni correzione non sembra causa di gioia, ma di tristezza; dopo, però, arreca un frutto di pace e di giustizia a quelli che per suo mezzo sono stati addestrati.
Perciò, rinfrancate le mani inerti e le ginocchia fiacche
e camminate diritti con i vostri piedi, perché il piede che zoppica non abbia a storpiarsi, ma piuttosto a guarire.
Cercate la pace con tutti e la santificazione, senza la quale nessuno vedrà mai il Signore;
vigilate perché nessuno si privi della grazia di Dio. Non spunti né cresca in mezzo a voi alcuna radice velenosa, che provochi danni e molti ne siano contagiati.
Non vi sia nessun fornicatore, o profanatore, come Esaù che, in cambio di una sola pietanza, vendette la sua primogenitura.
E voi ben sapete che in seguito, quando volle ereditare la benedizione, fu respinto: non trovò, infatti, spazio per un cambiamento, sebbene glielo richiedesse con lacrime.
Voi infatti non vi siete avvicinati a qualcosa di tangibile né a un fuoco ardente né a oscurità, tenebra e tempesta,
né a squillo di tromba e a suono di parole, mentre quelli che lo udivano scongiuravano Dio di non rivolgere più a loro la parola.
Non potevano infatti sopportare quest'ordine: Se anche una bestia toccherà il monte, sarà lapidata.
Lo spettacolo, in realtà, era così terrificante che Mosè disse: Ho paura e tremo.
Voi invece vi siete accostati al monte Sion, alla città del Dio vivente, alla Gerusalemme celeste e a migliaia di angeli, all'adunanza festosa
e all'assemblea dei primogeniti i cui nomi sono scritti nei cieli, al Dio giudice di tutti e agli spiriti dei giusti resi perfetti,
a Gesù, mediatore dell'alleanza nuova, e al sangue purificatore, che è più eloquente di quello di Abele.
Perciò guardatevi bene dal rifiutare Colui che parla, perché, se quelli non trovarono scampo per aver rifiutato colui che proferiva oracoli sulla terra, a maggior ragione non troveremo scampo noi, se volteremo le spalle a Colui che parla dai cieli.
La sua voce un giorno scosse la terra; adesso invece ha fatto questa promessa: Ancora una volta io scuoterò non solo la terra, ma anche il cielo.
Quando dice ancora una volta, vuole indicare che le cose scosse, in quanto create, sono destinate a passare, mentre rimarranno intatte quelle che non subiscono scosse.
Perciò noi, che possediamo un regno incrollabile, conserviamo questa grazia, mediante la quale rendiamo culto in maniera gradita a Dio con riverenza e timore;
perché il nostro Dio è un fuoco divorante.
Эстонский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Jumala kasvatuse eesmärgist
Seepärast ka meie, kelle ümber on nii suur pilv tunnistajaid, pangem maha kõik koormav ja patt, mis hõlpsasti takerdab meid, ja jookskem püsivusega meile määratud võidujooksu!
Seepärast ka meie, kelle ümber on nii suur pilv tunnistajaid, pangem maha kõik koormav ja patt, mis hõlpsasti takerdab meid, ja jookskem püsivusega meile määratud võidujooksu!
Vaadakem üles Jeesusele, usu alustajale ja täidesaatjale, kes häbist hoolimata kannatas risti temale seatud rõõmu asemel ja on nüüd istunud Jumala trooni paremale käele.
Võtke siis eeskujuks teda, kes on kannatanud niisugust patuste vaenu enese vastu, et te ei väsiks ega teie hing ei nõrkeks.
Teie ei ole veel vereni vastu pannud patu vastu võideldes!
Ja te olete täiesti unustanud julgustuse, mis teile nagu poegadele ütleb: „Mu poeg, ära põlga Issanda karistust ja ära nõrke, kui tema sind noomib!
Sest keda Issand armastab, seda ta karistab, ta piitsutab iga poega, kelle ta vastu võtab.”
Kannatused on teile kasvatuseks: Jumal kohtleb teid nagu poegi, sest mis poeg see on, keda isa ei kasvata?
Kui te olete ilma kasvatuseta, mille osaliseks on saanud kõik, siis tähendab see, et te olete sohilapsed ja mitte pojad.
Pealegi olid meie lihased isad meile kasvatajaiks ja me pelgasime neid; kas me siis palju enam ei peaks alistuma vaimude Isale, et elada?
Lihased isad kasvatasid meid ju lühikest aega ja oma äranägemise järgi, aga tema kasvatab meid meie kasuks, et saaksime osa tema pühadusest.
Ükski kasvatamine ei tundu samal hetkel olevat rõõm, vaid toob kurvastust; aga hiljem see annab õiguse rahuvilja neile, keda selle varal on harjutatud.
Seepärast tehke jälle tugevaks lõtvunud käed ja jõuetud põlved
ja õgvendage teerajad oma jalgadele, et lonkur ei väänaks jalga, vaid pigem saaks terveks.
Taotlege rahu kõikidega ja pühitsust, milleta keegi ei saa näha Issandat,
ja valvake, et keegi ei jääks ilma Jumala armust, et mingi kibe juur üles kasvades ei tooks tüli ning paljud selle läbi ei rüvetuks,
et keegi ei oleks hooraja ega ka kõlvatu nagu Eesav, kes üheainsa kõhutäie eest andis käest oma esmasünniõiguse.
Te ju teate, et kui ta pärastpoole küll tahtis pärida õnnistust, tunnistati ta kõlbmatuks; ta ei leidnud meeleparanduseks kohta, ehk ta küll seda pisaratega otsis.
Hoiatus tõrkumise eest
Teie ei ole astunud käega katsutava ja tules põleva mäe ligi, ei sünguse, ei pimeduse, ei raju,
Teie ei ole astunud käega katsutava ja tules põleva mäe ligi, ei sünguse, ei pimeduse, ei raju,
ei pasunahääle ega niisuguse kõne kõla juurde, mille kuuljad palusid, et sellele ei lisataks ühtegi sõna;
sest nad ei suutnud kanda seda korraldust: „Kui ka loom peaks puutuma mäe külge, siis visatagu ta kividega surnuks!”;
ja see vaatepilt oli nii õudne, et Mooses ütles: „Ma olen kabuhirmus ja värisen!” -
vaid teie olete tulnud Siioni mäe juurde ja elava Jumala linna, taevase Jeruusalemma juurde ja kümnete tuhandete inglite juurde,
esikpoegade koguduse juurde, kes on kirja pandud taevas, ja Jumala, kõikide kohtumõistja juurde, ja täiuslikuks saanud õigete vaimude juurde,
ja uue lepingu vahemehe Jeesuse juurde, ja piserdamisvere juurde, mis kõneleb paremini Aabeli verest.
Vaadake, et teie ei tõrgu kõnelejat kuulamast! Sest kui ei pääsenud maa peal pakku need, kes tõrkusid kuulamast sõnatoojat, siis palju vähem pääseme meie, kui me pöörame selja temale, kes on taevaist.
Tollal pani tema hääl kõikuma maa, aga nüüd on ta tõotanud: „Veel kord panen ma värisema mitte üksnes maa, vaid ka taeva!”
Sõnad „veel kord” näitavad kõigutatavate kui loodud asjade muutumist, et püsiksid kõigutamatud.
Olgem siis tänulikud, et me saame kuningriigi, mis ei kõigu, ja teenigem seepärast Jumalat talle meelepäraselt allaheitlikkuse ja aukartusega;
sest meie Jumal on neelav tuli!