Скрыть
7:2
7:3
7:4
7:7
7:8
7:9
7:10
7:12
7:13
7:15
7:16
7:20
7:23
7:24
Глава 8 
8:4
8:7
8:9
8:13
Церковнославянский (рус)
[Зач. 315.] Се́й бо Мелхиседе́къ, ца́рь Сали́мскiй, свяще́н­никъ Бо́га Вы́шняго, и́же срѣ́те Авраа́ма воз­вра́щшася от­ сѣ́ча царе́й и благослови́ его́,
ему́же и десяти́ну от­ всѣ́хъ от­дѣли́ Авраа́мъ, пе́рвѣе у́бо сказу́ет­ся ца́рь пра́вды, пото́мъ же ца́рь Сали́мскiй, е́же е́сть, ца́рь ми́ра,
безъ отца́, безъ ма́тере, безъ при́чта ро́да, ни нача́ла дне́мъ, ни животу́ конца́ имѣ́я, уподо́бленъ же Сы́ну Бо́жiю, пребыва́етъ свяще́н­никъ вы́ну.
Ви́дите же, ели́къ се́й, ему́же и десяти́ну да́лъ е́сть Авраа́мъ патрiа́рхъ от­ избра́н­ныхъ.
И прiе́млющiи у́бо свяще́н­ство от­ сыно́въ Леві́инъ за́повѣдь и́мутъ одеся́т­ст­вовати лю́ди по зако́ну, си́рѣчь, бра́тiю свою́, а́ще и от­ чре́слъ Авраа́мовыхъ изше́дшую:
не при­­чита́емый же ро́домъ къ ни́мъ, одеся́т­ст­вова Авраа́ма и иму́щаго обѣтова́нiя благослови́:
[Зач. 316.] безъ вся́каго же прекосло́вiя ме́ншее от­ бо́лшаго благословля́ет­ся.
И здѣ́ у́бо десяти́ны человѣ́цы умира́ющiи прiе́млютъ: та́мо же свидѣ́тел­ст­вуемый, я́ко жи́въ е́сть.
И да си́це реку́, Авраа́момъ и Леві́й, прiе́мляй десяти́ны, десяти́ны да́лъ е́сть:
еще́ бо въ чре́слѣхъ о́тчiихъ бя́ше, егда́ срѣ́те его́ Мелхиседе́къ.
А́ще у́бо соверше́н­ство леви́тскимъ свяще́н­ствомъ бы́ло, лю́дiе бо на не́мъ взако́нени бы́ша: ка́я еще́ потре́ба по чи́ну Мелхиседе́кову ино́му воста́ти свяще́н­нику, а не по чи́ну Ааро́нову глаго́латися?
Прелага́ему бо свяще́н­ству, по ну́жди и зако́ну премѣне́нiе быва́етъ.
О Не́мже бо глаго́лют­ся сiя́, колѣ́ну ино́му при­­части́ся, от­ него́же никто́же при­­ступи́ ко олтарю́:
я́вѣ бо, я́ко от­ колѣ́на Иу́дова воз­сiя́ Госпо́дь на́шъ, о не́мже колѣ́нѣ Моисе́й о свяще́н­ствѣ ничесо́же глаго́ла.
И ли́шше еще́ я́вѣ е́сть, я́ко по подо́бiю Мелхиседе́кову востае́тъ Свяще́н­никъ и́нъ,
И́же не по зако́ну за́повѣди плотскі́я бы́сть, но по си́лѣ живота́ неразруша́емаго.
Свидѣ́тел­ст­вуетъ бо, я́ко Ты́ еси́ свяще́н­никъ во вѣ́къ по чи́ну Мелхиседе́кову.
[Зач. 317.] Отлага́нiе у́бо быва́етъ пре́жде бы́в­шiя за́повѣди за не́мощное ея́ и неполе́зно­е:
ничто́же бо соверши́лъ зако́нъ: при­­введе́нiе же е́сть лу́чшему упова́нiю, и́мже при­­ближа́емся къ Бо́гу.
И по ели́ку не безъ кля́твы:
они́ бо безъ кля́твы свяще́н­ницы бы́ша, Се́й же съ кля́твою чрезъ глаго́лющаго къ Нему́: кля́т­ся Госпо́дь и не раска́ет­ся: Ты́ еси́ свяще́н­никъ во вѣ́къ по чи́ну Мелхиседе́кову:
по толи́ку лу́чшаго завѣ́та бы́сть испору́чникъ Иису́съ.
И они́ мно́жайши свяще́н­ницы бы́ша, зане́ сме́ртiю воз­бране́ни су́ть пребыва́ти:
Се́й же, зане́же пребыва́етъ во вѣ́ки, непресту́пное и́мать свяще́н­ство,
тѣ́мже и спасти́ до конца́ мо́жетъ при­­ходя́щихъ чрезъ Него́ къ Бо́гу, всегда́ жи́въ сы́й, во е́же хода́тай­ст­вовати о ни́хъ.
[Зач. 318А.] Тако́въ бо на́мъ подоба́­ше Архiере́й: преподо́бенъ, незло́бивъ, безскве́рненъ, от­луче́нъ от­ грѣ́шникъ и вы́шше небе́съ бы́вый,
И́же не и́мать по вся́ дни́ ну́жды, я́коже первосвяще́н­ницы, пре́жде о сво­и́хъ грѣсѣ́хъ же́ртвы при­­носи́ти, пото́мъ же о людски́хъ: сiе́ бо сотвори́ еди́ною, Себе́ при­­не́съ.
Зако́нъ бо человѣ́ки поставля́етъ первосвяще́н­ники, иму́щыя не́мощь: сло́во же кля́твен­ное, е́же по зако́нѣ, Сы́на во вѣ́ки соверше́н­на.
Глава́ же о глаго́лемыхъ: такова́ и́мамы Первосвяще́н­ника, И́же сѣ́де о десну́ю престо́ла вели́че­ст­вiя на небесѣ́хъ,
святы́мъ служи́тель и ски́нiи и́стин­нѣй, ю́же водрузи́ Госпо́дь, а не человѣ́къ.
[Зач. 318Б.] Вся́къ бо первосвяще́н­никъ, во е́же при­­носи́ти да́ры же и же́ртвы, поставля́емь быва́етъ: тѣ́мже потре́ба имѣ́ти что́ и Сему́, е́же при­­несе́тъ.
А́ще бы бо бы́лъ на земли́, не бы́ бы́лъ свяще́н­никъ, су́щымъ свяще́н­никомъ при­­нося́щымъ по зако́ну да́ры,
и́же о́бразу и стѣ́ни слу́жатъ небе́сныхъ, я́коже глаго́лано бы́сть Моисе́ю, хотя́щу сотвори́ти ски́нiю: ви́ждь бо, рече́, сотвори́ши вся́ по о́бразу пока́зан­ному ти́ на горѣ́.
Ны́нѣ же лу́чшее улучи́ служе́нiе, по ели́ку и лу́чшаго завѣ́та е́сть хода́тай, и́же на лу́чшихъ обѣтова́нiихъ узако́нися.
[Зач. 319.] А́ще бо бы пе́рвый о́нъ непоро́ченъ бы́лъ, не бы́ второ́му иска́лося мѣ́сто.
Укоря́я бо и́хъ глаго́летъ: се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и совершу́ на до́мъ Изра́илевъ и на до́мъ Иу́довъ завѣ́тъ но́въ,
не по завѣ́ту, его́же сотвори́хъ отце́мъ и́хъ въ де́нь, въ о́ньже е́мшу ми́ и́хъ за ру́ку, извести́ и́хъ от­ земли́ Еги́петскiя: зане́ ті́и не пребы́ша въ завѣ́тѣ Мо­е́мъ, и А́зъ неради́хъ о ни́хъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Я́ко се́й завѣ́тъ, его́же завѣща́ю до́му Изра́илеву по о́нѣхъ дне́хъ, глаго́летъ Госпо́дь, дая́ зако́ны Моя́ въ мы́сли и́хъ, и на сердца́хъ и́хъ напишу́ и́хъ, и бу́ду и́мъ Бо́гъ, и ті́и бу́дутъ Мнѣ́ лю́дiе.
И не и́мать научи́ти кі́йждо и́скрен­няго сво­его́ и кі́йждо бра́та сво­его́, глаго́ля: позна́й Го́спода: я́ко вси́ увѣ́дятъ Мя́ от­ ма́ла да́же и до вели́ка и́хъ,
зане́ ми́лостивъ бу́ду непра́вдамъ и́хъ и грѣхо́въ и́хъ и беззако́нiй и́хъ не и́мамъ помяну́ти ктому́.
Внегда́ же глаго́летъ но́въ, обветши́ пе́рваго: а обветшава́ющее и состарѣва́ющееся бли́зъ е́сть истлѣ́нiя.
Синодальный
1 Значение Мелхиседека, Авраама и Левия. 4 Как «чин Мелхиседека» превосходит чин Левия. 11 Господь наш воссиял из колена Иудина и отменил левитское служение. 18 Иисус, «поручитель лучшего завета», «имеет священство непреходящее».
[Зач. 315.] Ибо Мелхиседек, царь Салима, священник Бога Всевышнего, тот, который встретил Авраама и благословил его, возвращающегося после поражения царей,
которому и десятину отделил Авраам от всего, – во-первых, по знаменованию имени царь правды, а потом и царь Салима, то есть царь мира,
без отца, без матери, без родословия, не имеющий ни начала дней, ни конца жизни, уподобляясь Сыну Божию, пребывает священником навсегда.
Видите, как велик тот, которому и Авраам патриарх дал десятину из лучших добыч своих.
Получающие священство из сынов Левииных имеют заповедь – брать по закону десятину с народа, то есть со своих братьев, хотя и сии произошли от чресл Авраамовых.
Но сей, не происходящий от рода их, получил десятину от Авраама и благословил имевшего обетования.
[Зач. 316.] Без всякого же прекословия меньший благословляется бо́льшим.
И здесь десятины берут человеки смертные, а там – имеющий о себе свидетельство, что он живет.
И, так сказать, сам Левий, принимающий десятины, в лице Авраама дал десятину:
ибо он был еще в чреслах отца, когда Мелхиседек встретил его.
Итак, если бы совершенство достигалось посредством левитского священства, – ибо с ним сопряжен закон народа, – то какая бы еще нужда была восставать иному священнику по чину Мелхиседека, а не по чину Аарона именоваться?
Потому что с переменою священства необходимо быть перемене и закона.
Ибо Тот, о Котором говорится сие, принадлежал к иному колену, из которого никто не приступал к жертвеннику.
Ибо известно, что Господь наш воссиял из колена Иудина, о котором Моисей ничего не сказал относительно священства.
И это еще яснее видно из того, что по подобию Мелхиседека восстает Священник иной,
Который таков не по закону заповеди плотской, но по силе жизни непрестающей.
Ибо засвидетельствовано: Ты священник вовек по чину Мелхиседека.
[Зач. 317.] Отменение же прежде бывшей заповеди бывает по причине ее немощи и бесполезности,
ибо закон ничего не довел до совершенства; но вводится лучшая надежда, посредством которой мы приближаемся к Богу.
И как сие было не без клятвы, –
ибо те были священниками без клятвы, а Сей с клятвою, потому что о Нем сказано: клялся Господь, и не раскается: Ты священник вовек по чину Мелхиседека, –
то лучшего завета поручителем соделался Иисус.
Притом тех священников было много, потому что смерть не допускала пребывать одному;
а Сей, как пребывающий вечно, имеет и священство непреходящее,
посему и может всегда спасать приходящих чрез Него к Богу, будучи всегда жив, чтобы ходатайствовать за них.
[Зач. 318А.] Таков и должен быть у нас Первосвященник: святой, непричастный злу, непорочный, отделенный от грешников и превознесенный выше небес,
Который не имеет нужды ежедневно, как те первосвященники, приносить жертвы сперва за свои грехи, потом за грехи народа, ибо Он совершил это однажды, принеся в жертву Себя Самого.
Ибо закон поставляет первосвященниками человеков, имеющих немощи; а слово клятвенное, после закона, поставило Сына, на веки совершенного.
1 Священнодействователь святилища и скинии истинной. 6 Ходатай нового и лучшего завета.
Главное же в том, о чем говорим, есть то: мы имеем такого Первосвященника, Который воссел одесную престола величия на небесах
и есть священнодействователь святилища и скинии истинной, которую воздвиг Господь, а не человек.
[Зач. 318Б.] Всякий первосвященник поставляется для приношения даров и жертв; а потому нужно было, чтобы и Сей также имел, что принести.
Если бы Он оставался на земле, то не был бы и священником, потому что здесь такие священники, которые по закону приносят дары,
которые служат образу и тени небесного, как сказано было Моисею, когда он приступал к совершению скинии: смотри, сказано, сделай все по образу, показанному тебе на горе.
Но Сей Первосвященник получил служение тем превосходнейшее, чем лучшего Он ходатай завета, который утвержден на лучших обетованиях.
[Зач. 319.] Ибо, если бы первый завет был без недостатка, то не было бы нужды искать места другому.
Но пророк, укоряя их, говорит: вот, наступают дни, говорит Господь, когда Я заключу с домом Израиля и с домом Иуды новый завет,
не такой завет, какой Я заключил с отцами их в то время, когда взял их за руку, чтобы вывести их из земли Египетской, потому что они не пребыли в том завете Моем, и Я пренебрег их, говорит Господь.
Вот завет, который завещаю дому Израилеву после тех дней, говорит Господь: вложу законы Мои в мысли их, и напишу их на сердцах их; и буду их Богом, а они будут Моим народом.
И не будет учить каждый ближнего своего и каждый брата своего, говоря: познай Господа; потому что все, от малого до большого, будут знать Меня,
потому что Я буду милостив к неправдам их, и грехов их и беззаконий их не воспомяну более.
Говоря «новый», показал ветхость первого; а ветшающее и стареющее близко к уничтожению.
For this Melchizedek, king of Salem, priest of the Most High God, who met Abraham returning from the slaughter of the kings and blessed him,
to whom also Abraham gave a tenth part of all, first being translated «king of righteousness,» and then also king of Salem, meaning «king of peace,»
without father, without mother, without genealogy, having neither beginning of days nor end of life, but made like the Son of God, remains a priest continually.
Now consider how great this man was, to whom even the patriarch Abraham gave a tenth of the spoils.
And indeed those who are of the sons of Levi, who receive the priesthood, have a commandment to receive tithes from the people according to the law, that is, from their brethren, though they have come from the loins of Abraham;
but he whose genealogy is not derived from them received tithes from Abraham and blessed him who had the promises.
Now beyond all contradiction the lesser is blessed by the better.
Here mortal men receive tithes, but there he receives them, of whom it is witnessed that he lives.
Even Levi, who receives tithes, paid tithes through Abraham, so to speak,
for he was still in the loins of his father when Melchizedek met him.
Therefore, if perfection were through the Levitical priesthood (for under it the people received the law), what further need was there that another priest should rise according to the order of Melchizedek, and not be called according to the order of Aaron?
For the priesthood being changed, of necessity there is also a change of the law.
For He of whom these things are spoken belongs to another tribe, from which no man has officiated at the altar.
For it is evident that our Lord arose from Judah, of which tribe Moses spoke nothing concerning priesthood.
And it is yet far more evident if, in the likeness of Melchizedek, there arises another priest
who has come, not according to the law of a fleshly commandment, but according to the power of an endless life.
For He testifies: «You are a priest forever According to the order of Melchizedek.»
For on the one hand there is an annulling of the former commandment because of its weakness and unprofitableness,
for the law made nothing perfect; on the other hand, there is the bringing in of a better hope, through which we draw near to God.
And inasmuch as He was not made priest without an oath
(for they have become priests without an oath, but He with an oath by Him who said to Him: «The LORD has sworn And will not relent, «You are a priest forever According to the order of Melchizedek»́),
by so much more Jesus has become a surety of a better covenant.
Also there were many priests, because they were prevented by death from continuing.
But He, because He continues forever, has an unchangeable priesthood.
Therefore He is also able to save to the uttermost those who come to God through Him, since He always lives to make intercession for them.
For such a High Priest was fitting for us, who is holy, harmless, undefiled, separate from sinners, and has become higher than the heavens;
who does not need daily, as those high priests, to offer up sacrifices, first for His own sins and then for the peoplés, for this He did once for all when He offered up Himself.
For the law appoints as high priests men who have weakness, but the word of the oath, which came after the law, appoints the Son who has been perfected forever.
Now this is the main point of the things we are saying: We have such a High Priest, who is seated at the right hand of the throne of the Majesty in the heavens,
a Minister of the sanctuary and of the true tabernacle which the Lord erected, and not man.
For every high priest is appointed to offer both gifts and sacrifices. Therefore it is necessary that this One also have something to offer.
For if He were on earth, He would not be a priest, since there are priests who offer the gifts according to the law;
who serve the copy and shadow of the heavenly things, as Moses was divinely instructed when he was about to make the tabernacle. For He said, «See that you make all things according to the pattern shown you on the mountain.»
But now He has obtained a more excellent ministry, inasmuch as He is also Mediator of a better covenant, which was established on better promises.
For if that first covenant had been faultless, then no place would have been sought for a second.
Because finding fault with them, He says: «Behold, the days are coming, says the LORD, when I will make a new covenant with the house of Israel and with the house of Judah--
not according to the covenant that I made with their fathers in the day when I took them by the hand to lead them out of the land of Egypt; because they did not continue in My covenant, and I disregarded them, says the LORD.
For this is the covenant that I will make with the house of Israel after those days, says the LORD: I will put My laws in their mind and write them on their hearts; and I will be their God, and they shall be My people.
None of them shall teach his neighbor, and none his brother, saying, «Know the LORD,́ for all shall know Me, from the least of them to the greatest of them.
For I will be merciful to their unrighteousness, and their sins and their lawless deeds I will remember no more.»
In that He says, «A new covenant,» He has made the first obsolete. Now what is becoming obsolete and growing old is ready to vanish away.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible