Истреблен будет народ Мой за недостаток ведения: так как ты отверг ведение, то и Я отвергну тебя от священнодействия предо Мною; и как ты забыл закон Бога твоего, то и Я забуду детей твоих.

Чем больше они умножаются, тем больше грешат против Меня; славу их обращу в бесславие.

Грехами народа Моего кормятся они, и к беззаконию его стремится душа их.

И что будет с народом, то и со священником; и накажу его по путям его, и воздам ему по делам его.

Будут есть, и не насытятся; будут блудить, и не размножатся; ибо оставили служение Господу.

Блуд, вино и напитки завладели сердцем их.

Народ Мой вопрошает свое дерево и жезл его дает ему ответ; ибо дух блуда ввел их в заблуждение, и, блудодействуя, они отступили от Бога своего.

На вершинах гор они приносят жертвы и на холмах совершают каждение под дубом и тополем и теревинфом, потому что хороша от них тень; поэтому любодействуют дочери ваши и прелюбодействуют невестки ваши.

Я оставлю наказывать дочерей ваших, когда они блудодействуют, и невесток ваших, когда они прелюбодействуют, потому что вы сами на стороне блудниц и с любодейцами приносите жертвы, а невежественный народ гибнет.

Если ты, Израиль, блудодействуешь, то пусть не грешил бы Иуда; и не ходите в Галгал, и не восходите в Беф-Авен, и не клянитесь: «жив Господь!»

Ибо как упрямая телица, упорен стал Израиль; посему будет ли теперь Господь пасти их, как агнцев на пространном пастбище?

Привязался к идолам Ефрем; оставь его!

Отвратительно пьянство их, совершенно предались блудодеянию; князья их любят постыдное.

Охватит их ветер своими крыльями, и устыдятся они жертв своих.

1 Упрек священникам и правителям за неправильное ведение народа. 8 Ефрем «поражен судом» и взыщет лица Господня.

Слушайте это, священники, и внимайте, дом Израилев, и приклоните ухо, дом царя; ибо вам будет суд, потому что вы были западнею в Массифе и сетью, раскинутою на Фаворе.

Глубоко погрязли они в распутстве; но Я накажу всех их.

Ефрема Я знаю, и Израиль не сокрыт от Меня; ибо ты блудодействуешь, Ефрем, и Израиль осквернился.

Дела их не допускают их обратиться к Богу своему, ибо дух блуда внутри них, и Господа они не познали.

И гордость Израиля унижена в глазах их; и Израиль и Ефрем падут от нечестия своего; падет и Иуда с ними.

С овцами своими и волами своими пойдут искать Господа и не найдут Его: Он удалился от них.

Господу они изменили, потому что родили чужих детей; ныне новый месяц поест их с их имуществом.

Вострубите рогом в Гиве, трубою в Раме; возглашайте в Беф-Авене: «за тобою, Вениамин!»

Ефрем сделается пустынею в день наказания; между коленами Израилевыми Я возвестил это.

Вожди Иудины стали подобны передвигающим межи: изолью на них гнев Мой, как воду.

Угнетен Ефрем, поражен судом; ибо захотел ходить вслед суетных.

И буду как моль для Ефрема и как червь для дома Иудина.

И увидел Ефрем болезнь свою, и Иуда – свою рану, и пошел Ефрем к Ассуру, и послал к царю Иареву; но он не может исцелить вас, и не излечит вас от раны.

Ибо Я как лев для Ефрема и как скимен для дома Иудина; Я, Я растерзаю, и уйду; унесу, и никто не спасет.

Пойду, возвращусь в Мое место, доколе они не признают себя виновными и не взыщут лица Моего.

1 В скорби своей народ возвратится к Господу, 4 но их благочестие «как роса, скоро исчезающая», и они осквернены грехом.

В скорби своей они с раннего утра будут искать Меня и говорить: «пойдем и возвратимся к Господу! ибо Он уязвил – и Он исцелит нас, поразил – и перевяжет наши раны;

оживит нас через два дня, в третий день восставит нас, и мы будем жить пред лицем Его.

Итак познаем, будем стремиться познать Господа; как утренняя заря – явление Его, и Он придет к нам, как дождь, как поздний дождь оросит землю».

Что сделаю тебе, Ефрем? что сделаю тебе, Иуда? благочестие ваше, как утренний туман и как роса, скоро исчезающая.

Посему Я поражал через пророков и бил их словами уст Моих, и суд Мой, как восходящий свет.

Ибо Я милости хочу, а не жертвы, и Боговедения более, нежели всесожжений.

Они же, подобно Адаму, нарушили завет и там изменили Мне.

Галаад – город нечестивцев, запятнанный кровью.

Как разбойники подстерегают человека, так сборище священников убивают на пути в Сихем и совершают мерзости.

В доме Израиля Я вижу ужасное; там блудодеяние у Ефрема, осквернился Израиль.

И тебе, Иуда, назначена жатва, когда Я возвращу плен народа Моего.

1 Бог уврачевал бы Израиля, но «никто из них не взывает» к Нему. 8 Ефрем обращается к Египту и Ассирии и удаляется от Господа.

Когда Я врачевал Израиля, открылась неправда Ефрема и злодейство Самарии: ибо они поступают лживо; и входит вор, и разбойник грабит по улицам.

Не помышляют они в сердце своем, что Я помню все злодеяния их; теперь окружают их дела их; они пред лицем Моим.

Злодейством своим они увеселяют царя и обманами своими – князей.

Все они пылают прелюбодейством, как печь, растопленная пекарем, который перестает поджигать ее, когда замесит тесто и оно вскиснет.

«День нашего царя!» говорят князья, разгоряченные до болезни вином, а он протягивает руку свою к кощунам.

Ибо они коварством своим делают сердце свое подобным печи: пекарь их спит всю ночь, а утром она горит, как пылающий огонь.

Все они распалены, как печь, и пожирают судей своих; все цари их падают, и никто из них не взывает ко Мне.

Ефрем смешался с народами, Ефрем стал, как неповороченный хлеб.

Чужие пожирали силу его и он не замечал; седина покрыла его, а он не знает.

И гордость Израиля унижена в глазах их и при всем том они не обратились к Господу Богу своему и не взыскали Его.

И стал Ефрем, как глупый голубь, без сердца: зовут Египтян, идут в Ассирию.

Когда они пойдут, Я закину на них сеть Мою; как птиц небесных низвергну их; накажу их, как слышало собрание их.

Горе им, что они удалились от Меня; гибель им, что они отпали от Меня! Я спасал их, а они ложь говорили на Меня.

И не взывали ко Мне сердцем своим, когда вопили на ложах своих; собираются из-за хлеба и вина, а от Меня удаляются.

Я вразумлял их и укреплял мышцы их, а они умышляли злое против Меня.

Они обращались, но не к Всевышнему, стали – как неверный лук; падут от меча князья их за дерзость языка своего; это будет посмеянием над ними в земле Египетской.

Гнев Господа воспылал на Израиля, ибо «забыл Израиль Создателя своего».

Трубу к устам твоим! Как орел налетит на дом Господень за то, что они нарушили завет Мой и преступили закон Мой!

Ко Мне будут взывать: «Боже мой! мы познали Тебя, мы – Израиль».

Отверг Израиль доброе; враг будет преследовать его.

Поставляли царей сами, без Меня; ставили князей, но без Моего ведома; из серебра своего и золота своего сделали для себя идолов: оттуда гибель.

Оставил тебя телец твой, Самария! воспылал гнев Мой на них; доколе не могут они очиститься?

Ибо и он – дело Израиля: художник сделал его, и потому он не бог; в куски обратится телец Самарийский!

Так как они сеяли ветер, то и пожнут бурю: хлеба на корню не будет у него; зерно не даст муки; а если и даст, то чужие проглотят ее.

Поглощен Израиль; теперь они будут среди народов, как негодный сосуд.

Они пошли к Ассуру, как дикий осел, одиноко бродящий; Ефрем приобретал подарками расположение к себе.

Хотя они и посылали дары к народам, но скоро Я соберу их, и они начнут страдать от бремени царя князей;

ибо много жертвенников настроил Ефрем для греха, – ко греху послужили ему эти жертвенники.

Написал Я ему важные законы Мои, но они сочтены им как бы чужие.

В жертвоприношениях Мне они приносят мясо и едят его; Господу неугодны они; ныне Он вспомнит нечестие их и накажет их за грехи их: они возвратятся в Египет.

Забыл Израиль Создателя своего и устроил капища, и Иуда настроил много укрепленных городов; но Я пошлю огонь на города его, и пожрет чертоги его.

Гнев Господа воспылал на Израиля, ибо «забыл Израиль Создателя своего».

Не радуйся, Израиль, до восторга, как другие народы, ибо ты блудодействуешь, удалившись от Бога твоего: любишь блудодейные дары на всех гумнах.

Гумно и точило не будут питать их, и надежда на виноградный сок обманет их.

Не будут они жить на земле Господней: Ефрем возвратится в Египет, и в Ассирии будут есть нечистое.

Не будут возливать Господу вина, и неугодны Ему будут жертвы их; они будут для них, как хлеб похоронный: все, которые будут есть его, осквернятся, ибо хлеб их – для души их, а в дом Господень он не войдет.

Что будете делать в день торжества и в день праздника Господня?

Ибо вот, они уйдут по причине опустошения; Египет соберет их, Мемфис похоронит их; драгоценностями их из серебра завладеет крапива, колючий терн будет в шатрах их.

Пришли дни посещения, пришли дни воздаяния; да узнает Израиль, что глуп прорицатель, безумен выдающий себя за вдохновенного, по причине множества беззаконий твоих и великой враждебности.

Ефрем – страж подле Бога моего; пророк – сеть птицелова на всех путях его; соблазн в доме Бога его.

Глубоко упали они, развратились, как во дни Гивы; Он вспомнит нечестие их, накажет их за грехи их.

Как виноград в пустыне, Я нашел Израиля; как первую ягоду на смоковнице, в первое время ее, увидел Я отцов ваших, – но они пошли к Ваал-Фегору и предались постыдному, и сами стали мерзкими, как те, которых возлюбили.

У Ефремлян, как птица улетит слава [чадородия]: ни рождения, ни беременности, ни зачатия [не будет].

А хотя бы они и воспитали детей своих, отниму их; ибо горе им, когда удалюсь от них!

Ефрем, как Я видел его до Тира, насажден на прекрасной местности; однако Ефрем выведет детей своих к убийце.

Дай им, Господи: что Ты дашь им? дай им утробу нерождающую и сухие сосцы.

Все зло их в Галгале: там Я возненавидел их за злые дела их; изгоню их из дома Моего, не буду больше любить их; все князья их – отступники.

Поражен Ефрем; иссох корень их, – не будут приносить они плода, а если и будут рождать, Я умерщвлю вожделенный плод утробы их.

Отвергнет их Бог мой, потому что они не послушались Его, и будут скитальцами между народами.

1 «Скажут они горам: покройте нас, и холмам: падите на нас!» 9 Сыны Израилевы «возделывали нечестие» и «пожинают беззаконие».

Израиль – ветвистый виноград, умножает для себя плод: чем более у него плодов, тем более умножает жертвенники; чем лучше земля у него, тем более украшают они кумиры.

Разделилось сердце их, за то они и будут наказаны: Он разрушит жертвенники их, сокрушит кумиры их.

Теперь они говорят: «нет у нас царя, ибо мы не убоялись Господа; а царь, – что́ он нам сделает?»

Говорят слова пустые, клянутся ложно, заключают союзы; за то явится суд над ними, как ядовитая трава на бороздах поля.

За тельца Беф-Авена вострепещут жители Самарии; восплачет о нем народ его, и жрецы его, радовавшиеся о нем, будут плакать о славе его, потому что она отойдет от него.

И сам он отнесен будет в Ассирию, в дар царю Иареву; постыжен будет Ефрем, и посрамится Израиль от замысла своего.

Исчезнет в Самарии царь ее, как пена на поверхности воды.

И истреблены будут высоты Авена, грех Израиля; терние и волчцы вырастут на жертвенниках их, и скажут они горам: «покройте нас», и холмам: «падите на нас».

Больше, нежели во дни Гивы, грешил ты, Израиль; там они устояли; война в Гаваоне против сынов нечестия не постигла их.

По желанию Моему накажу их, и соберутся против них народы, и они будут связаны за двойное преступление их.

Ефрем – обученная телица, привычная к молотьбе, и Я Сам возложу ярмо на тучную шею его; на Ефреме будут верхом ездить, Иуда будет пахать, Иаков будет боронить.

Сейте себе в правду, и пожнете милость; распахивайте у себя новину, ибо время взыскать Господа, чтобы Он, когда придет, дождем пролил на вас правду.

Вы возделывали нечестие, пожинаете беззаконие, едите плод лжи, потому что ты надеялся на путь твой, на множество ратников твоих.

И произойдет смятение в народе твоем, и все твердыни твои будут разрушены, как Салман разрушил Бет-Арбел в день брани: мать была убита с детьми.

Вот что причинит вам Вефиль за крайнее нечестие ваше.

1 «Когда Израиль был юн, Я любил его»; 9 поэтому «не сделаю по ярости гнева Моего … ибо Я Бог, а не человек».

На заре погибнет царь Израилев! Когда Израиль был юн, Я любил его и из Египта вызвал сына Моего.

Звали их, а они уходили прочь от лица их: приносили жертву Ваалам и кадили истуканам.

Я Сам приучал Ефрема ходить, носил его на руках Своих, а они не сознавали, что Я врачевал их.

Узами человеческими влек Я их, узами любви, и был для них как бы поднимающий ярмо с челюстей их, и ласково подкладывал пищу им.

Не возвратится он в Египет, но Ассур – он будет царем его, потому что они не захотели обратиться ко Мне.

И падет меч на города его, и истребит затворы его, и пожрет их за умыслы их.

Народ Мой закоснел в отпадении от Меня, и хотя призывают его к горнему, он не возвышается единодушно.

Как поступлю с тобою, Ефрем? как предам тебя, Израиль? Поступлю ли с тобою, как с Адамою, сделаю ли тебе, что Севоиму? Повернулось во Мне сердце Мое, возгорелась вся жалость Моя!

Не сделаю по ярости гнева Моего, не истреблю Ефрема, ибо Я Бог, а не человек; среди тебя Святый; Я не войду в город.

Вслед Господа пойдут они; как лев, Он даст глас Свой, даст глас Свой, и встрепенутся к Нему сыны с запада,

встрепенутся из Египта, как птицы, и из земли Ассирийской, как голуби, и вселю их в домы их, говорит Господь.

Окружил Меня Ефрем ложью и дом Израилев лукавством; Иуда держался еще Бога и верен был со святыми.

Ефрему указано на поведение Иакова и на избавление из земли Египетской.

Ефрем пасет ветер и гоняется за восточным ветром, каждый день умножает ложь и разорение; заключают они союз с Ассуром, и в Египет отвозится елей.

Но и с Иудою у Господа суд и Он посетит Иакова по путям его, воздаст ему по делам его.

Еще во чреве матери запинал он брата своего, а возмужав боролся с Богом.

Он боролся с Ангелом – и превозмог; плакал и умолял Его; в Вефиле Он нашел нас и там говорил с нами.

А Господь есть Бог Саваоф; Сущий [Иегова] – имя Его.

Обратись и ты к Богу твоему; наблюдай милость и суд и уповай на Бога твоего всегда.

Хананеянин с неверными весами в руке любит обижать;

и Ефрем говорит: «однако я разбогател; накопил себе имущества, хотя во всех моих трудах не найдут ничего незаконного, что было бы грехом».

А Я, Господь Бог твой от самой земли Египетской, опять поселю тебя в кущах, как во дни праздника.

Я говорил к пророкам, и умножал видения, и чрез пророков употреблял притчи.

Если Галаад сделался Авеном, то они стали суетны, в Галгалах заколали в жертву тельцов, и жертвенники их стояли как груды камней на межах поля.

Убежал Иаков на поля Сирийские, и служил Израиль за жену, и за жену стерег овец.

Чрез пророка вывел Господь Израиля из Египта, и чрез пророка Он охранял его.

Сильно раздражил Ефрем Господа и за то кровь его оставит на нем, и поношение его обратит Господь на него.

1 Возвышая себя, Ефрем забыл Господа. 9 Гибель Израиля несомненна.

Когда Ефрем говорил, все трепетали. Он был высок в Израиле; но сделался виновным через Ваала, и погиб.

И ныне прибавили они ко греху: сделали для себя литых истуканов из серебра своего, по понятию своему, – полная работа художников, – и говорят они приносящим жертву людям: «целуйте тельцов!»

За то они будут как утренний туман, как роса, скоро исчезающая, как мякина, свеваемая с гумна, и как дым из трубы.

Но Я – Господь Бог твой от земли Египетской, – и ты не должен знать другого бога, кроме Меня, и нет спасителя, кроме Меня.

Я признал тебя в пустыне, в земле жаждущей.

Имея пажити, они были сыты; а когда насыщались, то превозносилось сердце их, и потому они забывали Меня.

И Я буду для них как лев, как скимен буду подстерегать при дороге.

Буду нападать на них, как лишенная детей медведица, и раздирать вместилище сердца их, и поедать их там, как львица; полевые звери будут терзать их.

Погубил ты себя, Израиль, ибо только во Мне опора твоя.

Где царь твой теперь? Пусть он спасет тебя во всех городах твоих! Где судьи твои, о которых говорил ты: «дай нам царя и начальников»?

И Я дал тебе царя во гневе Моем, и отнял в негодовании Моем.

Связано в узел беззаконие Ефрема, сбережен его грех.

Му́ки родильницы постигнут его; он – сын неразумный, иначе не стоял бы долго в положении рождающихся детей.

От власти ада Я искуплю их, от смерти избавлю их. Смерть! где твое жало? ад! где твоя победа? Раскаяния в том не будет у Меня.

Хотя Ефрем плодовит между братьями, но придет восточный ветер, поднимется ветер Господень из пустыни, и иссохнет родник его, и иссякнет источник его; он опустошит сокровищницу всех драгоценных сосудов.

Исповедание пред Господом и Его обещание «уврачевать отпадение их».

Опустошена будет Самария, потому что восстала против Бога своего; от меча падут они; младенцы их будут разбиты, и беременные их будут рассечены.

Обратись, Израиль, к Господу Богу твоему; ибо ты упал от нечестия твоего.

Возьмите с собою молитвенные слова и обратитесь к Господу; говорите Ему: «отними всякое беззаконие и прими во благо, и мы принесем жертву уст наших.

Ассур не будет уже спасать нас; не станем садиться на коня и не будем более говорить изделию рук наших: боги наши; потому что у Тебя милосердие для сирот».

Уврачую отпадение их, возлюблю их по благоволению; ибо гнев Мой отвратился от них.

Я буду росою для Израиля; он расцветет, как лилия, и пустит корни свои, как Ливан.

Расширятся ветви его, и будет красота его, как маслины, и благоухание от него, как от Ливана.

Возвратятся сидевшие под тенью его, будут изобиловать хлебом, и расцветут, как виноградная лоза, славны будут, как вино Ливанское.

«Что мне еще за дело до идолов?» – скажет Ефрем.- Я услышу его и призрю на него; Я буду как зеленеющий кипарис; от Меня будут тебе плоды.

Кто мудр, чтобы разуметь это? кто разумен, чтобы познать это? Ибо правы пути Господни, и праведники ходят по ним, а беззаконные падут на них.

Церковнославянский (рус)

Слы́шите сло́во Госпо́дне, сы́нове Изра́илевы, я́ко су́дъ Го́сподеви къ живу́щымъ на земли́: зане́ нѣ́сть и́стины, ни ми́лости, ни вѣ́дѣнiя Бо́жiя на земли́:

кля́тва и лжа́, и убі́йство и татьба́ и любодѣя́нiе разлiя́ся по земли́, и кро́вь съ кровьми́ мѣша́ютъ.

Сего́ ра́ди воспла́чется земля́ и ума́лится со всѣ́ми всели́вшимися на не́й, со звѣрьми́ польски́ми и съ га́ды земны́ми и со пти́цами небе́сными, и ры́бы морскі́я оскудѣ́ютъ:

я́ко да никто́же не при́тся, ни облича́ется никто́же: лю́дiе же мои́ а́ки прерѣка́емый жре́цъ,

и изнемо́жетъ во дне́хъ, и изнемо́жетъ проро́къ съ тобо́ю: но́щи уподо́бихъ ма́терь твою́.

Уподо́бишася лю́дiе мои́ а́ки не иму́ще умѣ́нiя: я́ко ты́ умѣ́нiе отве́рглъ еси́, отве́ргу и а́зъ тебе́, е́же не жре́чествовати мнѣ́, и забы́лъ еси́ зако́нъ Бо́га своего́, забу́ду и а́зъ ча́да твоя́.

По мно́жеству и́хъ та́ко согрѣши́ша мнѣ́: сла́ву и́хъ въ безче́стiе положу́.

Грѣхи́ люді́й мои́хъ снѣдя́тъ и въ непра́вдахъ и́хъ во́змутъ ду́шы и́хъ.

И бу́детъ я́коже лю́дiе, та́ко и жре́цъ: и отмщу́ на ни́хъ пути́ и́хъ, и умышле́нiя и́хъ возда́мъ и́мъ.

И бу́дутъ я́сти и не насы́тятся: соблуди́ша и не испра́вятся: поне́же Го́спода оста́виша е́же снабдѣ́ти.

Блу́дъ и вино́ и пiя́нство прiя́тъ се́рдце люді́й мои́хъ.

Въ зна́менiихъ вопроша́ху и въ жезлѣ́хъ свои́хъ повѣ́даху тѣ́мъ: ду́хомъ блуже́нiя прельсти́шася и соблуди́ша от Бо́га своего́:

на версѣ́хъ го́ръ кадя́ху и на холмѣ́хъ жря́ху подъ ду́бомъ и подъ е́лiю и подъ дре́вомъ вѣ́твеннымъ, я́ко до́бръ кро́въ: сего́ ра́ди соблу́дятъ дще́ри ва́шя, и невѣ́сты ва́шя возлюбодѣ́ютъ.

И не присѣщу́ на дще́ри ва́шя, егда́ соблу́дятъ, и на невѣ́сты ва́шя, егда́ возлюбодѣ́ютъ: я́ко и ті́и со блудни́цами смѣси́шася и со блудника́ми тре́бы жря́ху, и лю́дiе смы́слящiи со блудни́цею сплета́хуся.

Ты́ же, Изра́илю, не не разумѣва́й, и Иу́до: не входи́те въ Галга́лу и не восходи́те въ до́мъ о́новъ, и не клени́теся Го́сподемъ живы́мъ.

Зане́ я́коже ю́ница стрѣка́ломъ стрѣ́чема разсвирѣ́пѣ Изра́иль: ны́нѣ упасе́тъ я́ Госпо́дь, я́ко а́гнца на простра́нствѣ.

Прича́стникъ кумíромъ Ефре́мъ положи́ себѣ́ собла́зны,

избра́ Ханане́овъ: блудя́ще возблуди́ша, возлюби́ша безче́стiе от хрепета́нiя своего́.

Ви́хръ ду́ха возсви́щетъ въ крилѣ́хъ свои́хъ, и посра́мятся от тре́бищъ свои́хъ.

Слы́шите сiя́, жерцы́, и вонми́те, до́ме Изра́илевъ, и до́ме царе́въ, внуши́те, поне́же къ ва́мъ е́сть су́дъ: я́ко пругло́ бы́сте стражбѣ́, и я́коже мре́жа распросте́рта на итавирі́и,

ю́же ловя́щiи ло́въ поткну́ша, а́зъ же наказа́тель ва́мъ:

а́зъ позна́хъ Ефре́ма, и Изра́иль не отступи́ от мене́, зане́ ны́нѣ соблуди́ Ефре́мъ, и оскверни́ся Изра́иль:

не положи́ша помышле́нiй свои́хъ, е́же возврати́тися къ Бо́гу своему́, я́ко ду́хъ блуже́нiя е́сть въ ни́хъ, и Го́спода не увѣ́дѣша.

И смири́тся укори́зна Изра́илева въ лице́ ему́, и Изра́иль и Ефре́мъ изнемо́гутъ въ непра́вдахъ свои́хъ, изнемо́жетъ же и Иу́да съ ни́ми.

Со овца́ми и телцы́ по́йдутъ взыска́ти Го́спода и не обря́щутъ его́, уклони́ся бо от ни́хъ.

Я́ко Го́спода оста́виша, я́ко ча́да чу́жда породи́ша себѣ́: ны́нѣ поя́стъ я́ ржа́, и прича́стiя и́хъ.

Воструби́те трубо́ю на хо́лмѣхъ, возгласи́те на высо́кихъ, проповѣ́дите въ дому́ о́новѣ, ужасе́ся Венiами́нъ,

Ефре́мъ въ па́губу бы́сть во дни́ наказа́нiя: въ племенѣ́хъ Изра́илевыхъ показа́хъ вѣ́рная.

Бы́ша кня́зи Иу́дины я́ко прелага́юще предѣ́лы: на ня́ излiю́ я́ко во́ду гнѣ́въ мо́й.

Соодолѣ́ Ефре́мъ сопе́рника своего́, попра́ су́дъ, я́ко нача́ ходи́ти вслѣ́дъ су́етныхъ.

А́зъ же я́ко мяте́жъ Ефре́мови и я́ко осте́нъ до́му Иу́дину.

И ви́дѣ Ефре́мъ не́мощь свою́ и Иу́да болѣ́знь свою́: и и́де Ефре́мъ ко Ассири́емъ и посла́ послы́ ко царю́ Иари́му: и то́й не возмо́же изцѣли́ти ва́съ, и не преста́нетъ от ва́съ болѣ́знь.

Зане́ а́зъ е́смь я́ко панѳи́рь Ефре́мови и я́ко ле́въ до́му Иу́дину: и а́зъ восхищу́, и пойду́, и возму́, и не бу́детъ изъима́яй:

пойду́ и возвращу́ся на мѣ́сто свое́, до́ндеже поги́бнутъ, и взы́щутъ лица́ моего́.

Въ ско́рби свое́й у́треневати бу́дутъ ко мнѣ́, глаго́люще: и́демъ и обрати́мся ко Го́споду Бо́гу на́шему,

я́ко то́й поби́ ны́, и изцѣли́тъ ны́: уязви́тъ, и уврачу́етъ ны́:

изцѣли́тъ ны́ по двою́ дню́, въ де́нь тре́тiй воскре́снемъ и жи́ви бу́демъ предъ ни́мъ, и увѣ́мы: пожене́мъ, е́же увѣ́дѣти Го́спода: я́ко у́тро гото́во обря́щемъ его́, и прiи́детъ на́мъ я́ко до́ждь ра́ннiй и по́здный земли́.

Что́ ти сотворю́, Ефре́ме? что́ ти сотворю́, Иу́до? ми́лость бо ва́ша я́ко о́блакъ у́треннiй и я́ко роса́ ра́но па́дающая.

Сего́ ра́ди пожа́хъ проро́ки ва́шя, уби́хъ я́ словесе́мъ у́стъ мои́хъ, и су́дъ мо́й я́ко свѣ́тъ изы́детъ.

Зане́ ми́лости хощу́ а не же́ртвы, и увѣ́дѣнiя Бо́жiя, не́жели всесожже́нiя.

Сі́и же су́ть я́ко человѣ́къ преступа́яй завѣ́тъ: та́мо презрѣ́ша мя́.

Галаа́дъ гра́дъ дѣ́лаяй су́етная, мутя́й во́ду,

а крѣ́пость твоя́ я́ко му́жа морска́го разбо́йника: скры́ша жерцы́ пу́ть Госпо́день, уби́ша Сики́му, я́ко беззако́нiе сотвори́ша.

Въ дому́ Изра́илевѣ ви́дѣхъ гро́зная: та́мо блуже́нiе Ефре́мово: оскверни́ся Изра́иль и Иу́да.

Начни́ объима́ти виногра́дъ себѣ́, егда́ возвращу́ плѣне́нiе люді́й мои́хъ.

Егда́ изцѣлю́ Изра́иля, и откры́ется непра́вда Ефре́мова и зло́ба самарі́йска, я́ко содѣ́лаша лжу́: и та́ть къ нему́ вни́детъ, совлача́яй разбо́йникъ на пути́ его́:

я́ко да воспою́тъ вку́пѣ, а́ки пою́щiи се́рдцемъ свои́мъ. Вся́ зло́бы и́хъ помяну́хъ: ны́нѣ обыдо́ша и́хъ совѣ́ти и́хъ, проти́ву лицу́ ми́ бы́ша.

Зло́бами свои́ми возвесели́ша царя́ и лжа́ми свои́ми князе́й.

Вси́ любодѣ́ющiи, я́ко пе́щь жего́ма на пече́нiе сожже́нiя от пла́мене, от примѣше́нiя ту́ка, до́ндеже вски́снетъ то́ все́.

Во дни́ царе́й ва́шихъ нача́ша кня́зи яри́тися от вина́, простро́ша ру́ки своя́ съ губи́тельми:

зане́ разгорѣ́шася я́ко пе́щь сердца́ и́хъ, внегда́ устремля́тися и́мъ: всю́ но́щь сна́ Ефре́мъ насы́тися, зау́тра бы́сть, и разгорѣ́ся я́ко пла́мень о́гненный.

Вси́ согрѣ́яшася, я́ко пе́щь жего́ма, и о́гнь пояде́ суді́й и́хъ: вси́ ца́рiе и́хъ падо́ша, не бѣ́ въ ни́хъ моля́йся ко мнѣ́.

Ефре́мъ въ лю́дехъ свои́хъ са́мъ смѣся́шеся, Ефре́мъ бы́сть опрѣсно́къ необраща́емь.

И снѣдо́ша чужді́и крѣ́пость его́, се́й же не разумѣ́: и сѣди́ны яви́шася на не́мъ, о́нъ же не позна́.

И смири́тся укори́зна Изра́илева въ лице́ ему́: и не возврати́шася ко Го́споду Бо́гу своему́ и не взыска́ша его́ во всѣ́хъ си́хъ.

И бя́ше Ефре́мъ я́ко го́лубь безу́мный, не имы́й се́рдца: Еги́пта моля́ше, и во Ассирі́аны отидо́ша.

Я́коже и́дутъ, возложу́ на ня́ мре́жу мою́, я́коже пти́цы небе́сныя све́ргу я́, накажу́ я́ въ слу́хъ скорбѣ́нiя и́хъ.

Го́ре и́мъ, я́ко отскочи́ша от мене́: боязли́ви су́ть, я́ко нече́ствоваша ко мнѣ́: а́зъ же изба́вихъ я́, сі́и же возглаго́лаша на мя́ лжу́.

И не возопи́ша ко мнѣ́ сердца́ и́хъ, но пла́кахуся на ло́жахъ свои́хъ: о пшени́цѣ и винѣ́ сѣча́хуся.

Нака́жутся мно́ю, а́зъ же укрѣпи́хъ мы́шцу и́хъ, и на мя́ помы́слиша зла́я.

Соврати́шася ни во что́же, бы́ша я́ко лу́къ напряже́нъ: паду́тся кня́зи и́хъ мече́мъ ра́ди ненаказа́нiя язы́ка своего́. Сiе́ руга́нiе и́хъ въ земли́ Еги́петстѣй.

Въ нѣ́дрѣ и́хъ, я́ко земля́ непроходи́ма, я́ко оре́лъ въ дому́ Госпо́дни: поне́же преступи́ша завѣ́тъ мо́й и на зако́нъ мо́й нече́ствоваша.

Ко мнѣ́ воззову́тъ: Бо́же, позна́хомъ тя́,

я́ко Изра́иль отврати́ся благи́хъ, врага́ прогна́ша.

Са́ми себѣ́ царя́ поста́виша, а не мно́ю, нача́лствоваша, и не яви́ша ми́: от сребра́ своего́ и от зла́та своего́ сотвори́ша себѣ́ кумíры, я́ко да потребя́тся.

Сокруши́ телца́ твоего́, самарі́е, разгнѣ́вася я́рость моя́ на ня́: доко́лѣ не мо́гутъ очи́ститися, и́же во Изра́или?

И то́ древодѣ́ль сотвори́, и нѣ́сть Бо́гъ: зане́ льстя́й бя́ше теле́цъ тво́й, самарі́е.

Я́ко вѣ́тромъ истлѣ́но всѣ́яша, и разруше́нiе и́хъ прiи́метъ я́: рукоя́ть не иму́щая си́лы е́же сотвори́ти муку́, а́ще же и сотвори́тъ, то́ чужді́и поядя́тъ ю́.

Поглоще́нъ бы́сть Изра́иль, ны́нѣ бы́сть во язы́цѣхъ я́ко сосу́дъ непотре́бенъ,

поне́же ті́и взыдо́ша ко Ассирі́аномъ: процвѣте́ о себѣ́ Ефре́мъ, да́ры возлюби́.

Сего́ ра́ди предаду́тся во язы́ки: ны́нѣ воспрiиму́ и́хъ, и почі́ютъ ма́ло е́же пома́зати царя́ и кня́зи.

Я́ко умно́жи Ефре́мъ тре́бища, во грѣхи́ бы́ша ему́ тре́бища возлю́бленная.

Впишу́ ему́ мно́жество, и зако́нная его́ въ чужда́я вмѣни́шася тре́бища возлю́бленная.

Тѣ́мже а́ще и пожру́тъ же́ртву и снѣдя́тъ мяса́, Госпо́дь не прiи́метъ и́хъ: ны́нѣ помяне́тъ непра́вды и́хъ и отмсти́тъ грѣхи́ и́хъ: ті́и во Еги́петъ возврати́шася и во Ассирі́и нечи́стая снѣдя́тъ.

И забы́ Изра́иль сотво́ршаго и́ и возгради́ тре́бища, и Иу́да умно́жи гра́ды утвержде́ны: но послю́ о́гнь на гра́ды его́, и потреби́тъ основа́нiя его́.

Не ра́дуйся, Изра́илю, ни весели́ся я́коже лю́дiе, поне́же соблуди́лъ еси́ от Го́спода Бо́га твоего́: возлюби́лъ еси́ дая́нiя на вся́цѣмъ гумнѣ́ пшени́цы.

Гумно́ и точи́ло не позна́ и́хъ, и вино́ солга́ и́мъ.

Не всели́шася на земли́ Госпо́дни: всели́ся Ефре́мъ во Еги́птѣ, и во Ассирі́ахъ снѣдя́тъ нечи́стая.

Не возлiя́ша Го́сподеви вина́, и не услади́шася ему́ тре́бы и́хъ, я́ко хлѣ́бъ жа́лости и́мъ: вси́ яду́щiи ты́я оскверня́тся: поне́же хлѣ́бы и́хъ ду́шъ и́хъ, не вни́дутъ въ до́мъ Госпо́день.

Что́ сотворите́ во дне́хъ торжества́ и въ де́нь пра́здника Госпо́дня?

Сего́ ра́ди, се́, по́йдутъ от труда́ Еги́петска, и прiи́метъ и́хъ ме́мфисъ, и погребе́тъ я́ Махма́съ: сребро́ и́хъ па́губа наслѣ́дитъ, те́рнiе во дворѣ́хъ и́хъ.

Приспѣ́ша дні́е отмще́нiя твоего́, прiидо́ша дні́е воздая́нiя твоего́, и озло́бится Изра́иль, я́коже проро́къ изумле́нный, человѣ́къ ду́хомъ носи́мый: от мно́жества непра́вдъ твои́хъ умно́жися изумле́нiе твое́.

Стра́жъ Ефре́мъ съ Бо́гомъ, проро́къ пругло́ стропти́во на всѣ́хъ путе́хъ его́: изумле́нiе въ дому́ Бо́жiи утверди́ша.

Растлѣ́шася по дне́мъ хо́лма: воспомяне́тъ непра́вды и́хъ, отмсти́тъ грѣхи́ и́хъ.

Я́коже гре́знъ въ пусты́ни обрѣто́хъ Изра́иля и я́ко стра́жа на смоко́вницѣ ра́нняго уви́дѣхъ отцы́ и́хъ: ті́и внидо́ша ко веельфего́ру и отчужди́шася на стыдѣ́нiе, и бы́ша ме́рзостнiи я́коже возлю́бленнiи.

Ефре́мъ я́ко пти́ца отлетѣ́, сла́вы и́хъ от порожде́нiй и болѣ́зней и от зача́тiй.

Тѣ́мже а́ще и воско́рмятъ ча́да своя́, безча́дны бу́дутъ от человѣ́къ: поне́же и лю́тѣ и́мъ е́сть, [зане́ оста́вихъ я́,] пло́ть моя́ от ни́хъ.

Ефре́мъ, я́коже ви́дѣхъ, въ лови́тву предпоста́виша ча́да своя́, и Ефре́мъ е́же извести́ на заколе́нiе ча́да своя́.

Да́ждь и́мъ, Го́споди: что́ да́си и́мъ? да́ждь и́мъ утро́бу неплодя́щую и сосцы́ су́хи.

Вся́ зло́бы и́хъ во Галга́лѣхъ, я́ко та́мо и́хъ возненави́дѣхъ за зло́бы начина́нiй и́хъ: изъ до́му моего́ изжену́ я́, [ксему́] не приложу́ люби́ти и́хъ:

вси́ кня́зи и́хъ непокори́ви. Поболѣ́ Ефре́мъ: коре́нiе его́ изсхо́ша, плода́ ксему́ да не принесе́тъ: поне́же а́ще и породя́тъ, побiю́ вожделѣ́нная утро́бъ и́хъ.

Отри́нетъ я́ Бо́гъ, я́ко не послу́шаша его́, и бу́дутъ заблужда́ющiи въ язы́цѣхъ.

Виногра́дъ благоло́зенъ Изра́иль, пло́дъ оби́ленъ его́: по мно́жеству плодо́въ его́ умно́жи тре́бища, по благота́мъ земли́ его́ возгради́ ка́пища.

Раздѣли́ша сердца́ своя́, ны́нѣ поги́бнутъ: са́мъ раскопа́етъ тре́бища и́хъ, сокруша́тся кумíры и́хъ.

Тѣ́мже ны́нѣ реку́тъ: нѣ́сть царя́ въ на́съ, я́ко не боя́хомся Го́спода: ца́рь же что́ сотвори́тъ на́мъ?

Глаго́ляй словеса́ извине́нiя ло́жная завѣща́етъ завѣ́тъ: прозя́бнетъ су́дъ а́ки тро́скотъ на ляди́нѣ се́лнѣй.

У телца́ до́му о́нова возобита́ютъ живу́щiи въ самарі́и, я́ко пла́кашася лю́дiе его́ о не́мъ: и я́коже разгнѣ́ваша его́, пора́дуются о сла́вѣ его́, я́ко пресели́ся от ни́хъ.

И связа́вше его́, во Ассирі́ю отведо́ша въ да́ръ царю́ Иари́му: въ да́ръ Ефре́мъ прiи́мется, и усрами́тся Изра́иль о совѣ́тѣ свое́мъ.

Отве́рже самарі́а царя́ своего́, а́ки хвра́стiе на лицы́ воды́.

Изве́ргутся тре́бища о́нова согрѣше́нiя Изра́илева, те́рнiе и волче́цъ возни́кнутъ на тре́бищихъ и́хъ: и реку́тъ къ гора́мъ: покры́йте ны́: и холмо́мъ: пади́те на ны́.

Отне́лѣже хо́лми, согрѣши́ Изра́иль: та́мо ста́ша: не пости́гнетъ и́хъ на холмѣ́ ра́ть, на ча́да непра́вды.

Прiи́де наказа́ти и́хъ по жела́нiю моему́: и соберу́тся лю́дiе на ня́, внегда́ наказа́тися и́мъ во двою́ непра́вдахъ свои́хъ.

Ефре́мъ ю́ница науче́ная, е́же люби́ти прѣ́нiе: а́зъ же найду́ на добро́ту вы́и ея́, наступлю́ на Ефре́ма, умолчу́ о Иу́дѣ, укрѣпи́тся себѣ́ Иа́ковъ.

Сѣ́йте себѣ́ въ пра́вду, собери́те пло́дъ живота́, просвѣти́те себѣ́ свѣ́тъ вѣ́дѣнiя, до́ндеже вре́мя, взыщи́те Го́спода, до́ндеже прiи́дутъ ва́мъ жи́та пра́вды.

Вску́ю премолча́сте нече́стiе, и непра́вды его́ объима́сте, изъядо́сте пло́дъ лжи́въ? я́ко упова́лъ еси́ на ору́жiе твое́, во мно́жествѣ си́лы твоея́.

И воста́нетъ па́губа въ лю́дехъ твои́хъ, и вся́ огра́ды твоя́ поги́бнутъ, я́коже [поги́бе] кня́зь Салама́нъ от до́му иеровоа́мля, во дни́ ра́тны ма́терь о ча́да разби́ша:

та́ко сотворю́ ва́мъ, до́ме Изра́илевъ, от лица́ непра́вды зло́бъ ва́шихъ.

Зау́тра отверго́шася, отве́ржеся ца́рь Изра́илевъ, поне́же младе́нецъ Изра́иль, и а́зъ возлюби́хъ его́ и изъ Еги́пта воззва́хъ сы́на моего́.

Я́коже призва́хъ я́, та́кожде отхожда́ху от лица́ моего́: ті́и Ваали́му тре́бу жря́ху и изва́янымъ кадя́ху.

А́зъ же связа́хъ Ефре́ма, взя́хъ его́ на мы́шцу мою́, и не разумѣ́ша, я́ко изцѣли́хъ я́.

Во истлѣ́нiи человѣ́честѣ привлеко́хъ я́ у́зами любле́нiя моего́, и бу́ду и́мъ я́ко ударя́яй человѣ́къ по че́люстемъ его́: и воззрю́ къ нему́ и премогу́ ему́.

Всели́ся Ефре́мъ во Еги́птѣ, Ассу́ръ же са́мъ ца́рь его́, я́ко не восхотѣ́ возврати́тися.

И изнемо́же ору́жiе во градѣ́хъ его́, и умолче́ въ руку́ его́: и снѣдя́тъ от умышле́нiй свои́хъ.

И лю́дiе его́ ви́сяще от обита́нiя своего́: и Бо́гъ на честна́я его́ разгнѣ́вается, и не вознесе́тъ его́.

Что́ тя устро́ю, Ефре́ме? защищу́ ли тя́, Изра́илю? что́ тя положу́? Я́коже Адаму́ устро́ю тя́, и я́коже Севои́мъ, преврати́ся се́рдце мое́ въ не́мъ, смяте́ся раска́янiе мое́.

Не сотворю́ по гнѣ́ву я́рости моея́, не оста́влю е́же потреби́тися Ефре́мови, зане́ Бо́гъ а́зъ е́смь, а не человѣ́къ: въ тебѣ́ свя́тъ, и не вни́ду во гра́дъ.

Вслѣ́дъ Го́спода и́мамъ ходи́ти: я́ко ле́въ возреве́тъ, поне́же то́й возреве́тъ, и ужа́снутся ча́да во́дъ,

и прiи́дутъ я́ко пти́ца изъ Еги́пта и я́ко го́лубь от земли́ Асси́рски: и возста́влю я́ въ домѣ́хъ и́хъ, глаго́летъ Госпо́дь.

Обы́де мя́ лже́ю Ефре́мъ, и нече́стiями до́мъ Изра́илевъ и Иу́да: ны́нѣ позна́ я́ Бо́гъ, и лю́дiе святи прозва́шася богови.

Ефре́мъ же зо́лъ ду́хъ, гоня́ше зно́й ве́сь де́нь: тще́тная и су́етная умно́жи, и завѣ́тъ со Ассирі́аны завѣща́, и еле́й во Еги́петъ посыла́ше.

И су́дъ Го́сподеви ко Иу́дѣ, е́же отмсти́ти Иа́кова: по путе́мъ его́ и по начина́ниемъ его́ возда́стъ ему́.

Во утро́бѣ запя́ бра́та своего́ и труды́ свои́ми укрѣпѣ́ къ Бо́гу:

и укрѣпѣ́ со а́нгеломъ и превозмо́же. Пла́кашася и моли́шася ми́: въ дому́ о́новѣ обрѣто́ша мя́, и ту́ глаго́лася къ ни́мъ.

Госпо́дь же Бо́гъ Вседержи́тель бу́детъ па́мять его́.

И ты́ о Бо́зѣ свое́мъ обрати́шися, ми́лость и су́дъ снабди́, и приближа́йся къ Бо́гу своему́ при́сно.

Ханаа́нъ, въ руцѣ́ его́ мѣ́рило непра́вды, наси́льствовати возлюби́.

И рече́ Ефре́мъ: оба́че обогатѣ́хъ, обрѣто́хъ прохлажде́нiе себѣ́: вси́ труды́ его́ не обря́щутся ему́ ра́ди непра́вдъ, и́миже согрѣши́.

А́зъ же Госпо́дь Бо́гъ тво́й, изведо́хъ тя́ изъ земли́ Еги́петски: еще́ вселю́ тя́ въ ку́щахъ, я́коже во дни́ пра́здника.

И глаго́лахъ ко проро́комъ, и а́зъ видѣ́нiя умно́жихъ, и въ рука́хъ проро́ческихъ уподо́бихся.

А́ще не Галаа́дъ е́сть, у́бо ло́жни бы́ша во Галга́лѣхъ кня́зи тре́бы кладу́ще, и тре́бища и́хъ я́коже же́лви на цѣли́знѣ польстѣ́й.

И отъи́де Иа́ковъ на по́ле сирі́йско, и рабо́та Изра́иль о женѣ́ и о женѣ́ снабдѣ́.

И проро́комъ изведе́ Госпо́дь Изра́иля изъ земли́ Еги́петскiя, и проро́комъ снабдѣ́ся.

Разгнѣ́ва мя́ Ефре́мъ и возъяри́ мя: и кро́вь его́ на не́мъ пролiе́тся, и укори́зну его́ возда́стъ ему́ Госпо́дь.

По словеси́ Ефре́мову оправда́нiя прiя́ се́й во Изра́или, и положи́ я́ Ваа́лови, и у́мре.

И ны́нѣ приложи́ша согрѣша́ти и сотвори́ша себѣ́ слiя́нiе от зла́та и сребра́ своего́ по о́бразу и́доловъ, дѣла́ худо́жниковъ соверше́на: и́мъ сі́и глаго́лютъ: пожри́те человѣ́ковъ, оскудѣ́ша бо телцы́.

Сего́ ра́ди бу́дутъ я́ко о́блакъ у́треннiй, я́коже роса́ у́тренняя иду́щи, я́коже пле́вы съ то́ка [и пра́хъ съ вѣ́твiя] развѣва́емый ви́хромъ, я́коже ды́мъ изъ трубы́.

А́зъ же Госпо́дь Бо́гъ тво́й утвержда́яй не́бо и созида́яй зе́млю, его́же ру́цѣ созда́стѣ все́ во́инство небе́сное, и не показа́хъ ти́ и́хъ, е́же ходи́ти вслѣ́дъ и́хъ: и а́зъ изведо́хъ тя́ изъ земли́ Еги́петскiя, и Бо́га ра́звѣ мене́ да не позна́еши, и спаса́ющаго нѣ́сть ра́звѣ мене́.

А́зъ пасо́хъ тя́ въ пусты́ни на земли́ ненаселе́ннѣй,

на па́житехъ и́хъ, и насы́тишася до исполне́нiя, и вознесо́шася сердца́ и́хъ, сего́ ра́ди забы́ша мя́.

И бу́ду и́мъ я́ко панѳи́рь, и я́ко ры́сь на пути́ Ассири́евъ:

и сря́щу и́хъ а́ки медвѣ́дица лиша́ема, и разрушу́ соключе́нiе серде́цъ и́хъ: и поядя́тъ я́ ски́мни дубра́внiи, и звѣ́рiе польсті́и расто́ргнутъ я́.

Въ поги́бели твое́й, Изра́илю, кто́ помо́жетъ тебѣ́?

Гдѣ́ ца́рь тво́й се́й? то́й да спасе́тъ тя́ во всѣ́хъ градѣ́хъ твои́хъ: и да су́дитъ ти́, о не́мже глаго́лалъ еси́: да́ждь ми́ царя́ и кня́зя.

И да́хъ тебѣ́ царя́ во гнѣ́вѣ мое́мъ, и утвержа́хся въ я́рости мое́й.

Согромажде́нiе непра́вды Ефре́мъ, сокрове́нъ грѣ́хъ его́:

болѣ́зни а́ки ражда́ющiя прiи́дутъ ему́: се́й сы́нъ нему́дрый, зане́ ны́нѣ не устои́тъ въ сокруше́нiи ча́дъ.

От руки́ а́довы изба́влю я́ и от сме́рти искуплю́ я́: гдѣ́ пря́ твоя́, сме́рте? гдѣ́ осте́нъ тво́й, а́де? утѣше́нiе скры́ся от о́чiю мое́ю:

зане́ се́й между́ бра́тiями разлучи́тъ: наведе́тъ Госпо́дь вѣ́тръ зно́енъ изъ пусты́ни на́нь, и изсуши́тъ жи́лы его́ и опустоши́тъ исто́чники его́: се́й изсуши́тъ зе́млю его́ и вся́ сосу́ды его́ люби́мыя.

Поги́бнетъ самарі́а, я́ко сопроти́вися Бо́гу своему́: ору́жiемъ паду́тъ са́ми, и младе́нцы и́хъ разбiю́тся, и во утро́бѣ иму́щыя и́хъ разся́дутся.

Обрати́ся, Изра́илю, ко Го́споду Бо́гу твоему́, зане́ изнемо́глъ еси́ въ непра́вдахъ твои́хъ.

Возми́те съ собо́ю словеса́ и обрати́теся ко Го́споду Бо́гу ва́шему, рцы́те ему́: [мо́жеши вся́къ отврещи́ грѣ́хъ:] я́ко да не прiи́мете непра́вды, но да прiи́мете блага́я, и воздади́мъ пло́дъ усте́нъ на́шихъ.

Ассу́ръ не спасе́тъ на́съ, на ко́ни не взы́демъ, ксему́ не рече́мъ:

бо́зи на́ши, дѣла́мъ ру́къ на́шихъ: я́ко въ тебѣ́ поми́луется сирота́. Изцѣлю́ селе́нiя и́хъ, возлюблю́ я́ явле́нно, я́ко отврати́ся гнѣ́въ мо́й от ни́хъ.

Бу́ду я́коже роса́ Изра́илю, процвѣте́тъ я́ко кри́нъ и простре́тъ коре́нiе свое́ я́коже Лива́нъ.

По́йдутъ вѣ́тви его́, и бу́детъ я́коже ма́слина плодови́та, и обоня́нiе его́ а́ки Лива́на:

обратя́тся и ся́дутъ подъ кро́вомъ его́, поживу́тъ и утвердя́тся пшени́цею, и процвѣте́тъ я́ко виногра́дъ па́мять его́, я́коже вино́ Лива́ново.

Ефре́мови что́ ему́ еще́ и кумíромъ? а́зъ смири́хъ его́, а́зъ и укрѣплю́ его́: а́ки сме́рчiе учаще́ное, от мене́ обрѣ́теся пло́дъ тво́й.

Кто́ прему́дръ и уразумѣ́етъ сiя́? и смы́сленъ, и увѣ́сть сiя́? я́ко пра́вы путiе́ Госпо́дни, и пра́веднiи по́йдутъ въ ни́хъ, а нечести́вiи изнемо́гутъ въ ни́хъ.

Грузинский

Языки

ისმინეთ უფლის სიტყვა, ისრაელიანებო, რადგან დავა აქვს უფალს ქვეყნის მკვიდრებთან; რადგან რ არის ჭეშმარიტება, არც სიქველე, არც ღვთის შემეცნება ქვეყანაზე.

წყევლა და ტყუილი, კაცისკვლა, ქურდობა და მრუშობა გავრცელდა; სისხლის ღვრას სისხლის ღვრა მოსდევს.

ამიტომაც მოთქვამს მიწა, ჩაკვდა მისი ყოველი მკვიდრი ველის მხეცებთან და ცის ფრინველებთან ერთად; ზღვის თევზებიც კი გაუჩინარდნენ.

არავინ იდავოს, არავინ იყოს მამხილებელი, რადგან შენი ერი მღვდელს ედავება.

წაიფორხილებ დღისით და წაიფორხილებს ღამით წინასწარმეტყველიც შენთან ერთად; და მე მოვსპობ დედაშენს.

მოისპობა ჩემი ერი უმეცრების გამო, რადგან შენ უარყავი ღვთის შემეცნება, და მეც გადაგაყენებ ჩემი მღვდლობიდან; დავიწყებული გაქვს ჩემი რჯული და მეც დავივიწყებ შენს შვილებს.

რაც უფრო მრავლდებიან, მით უფრო სცოდავენ ჩემს წინაშე; მათ პატივს სირცხვილად შევცვლი.

ცოდვებით იკვებება ჩემი ერი და უკეთურებისკენ მიუწევთ გული.

მღვდელი და ერი ერთი შეიქნა; მსჯავრს დავდებ მათ მათი გზების გამო და მივაგებ მათ მათი საქმეების გამო.

შეჭამენ და ვერ გაიგებენ გაძღომას, იბოზებენ და ვერ გამრავლდებიან, რადგან დაივიწყეს უფლის სამსახური.

ბოზობამ, ღვინომ და მაჭარმა დაიპყრო მათი გული.

ჩემი ერი ხეზე მკითხაობს და მისი ტოტი უცხდებს მას, რადგან ბოზობის სულმა შეაცდინა ისინი და განუდგნენ თავიანთ ღმერთს.

მთათა მწვერვალებზე სწირავენ მსხვერპლს და გორაკებზე აკმევენ საკმეველს მუხის, ჭადრისა და ტერებინთის ქვეშ, რადგან საამურია მათი ჩრდილი; ამიტომ ბოზობენ შენი ასულები და მრუშობენ შენი რძლები.

როგორ არ მოვკითხო შენს ასულებს, როცა ბოზობენ, და შენს რძლებს, როცა მრუშობენ, რადგან მამაკაცები ბოზ ქალებთან დაეთრევიან და როსკიპებთან ერთად სწირავენ მსხვერპლს; უმეცარი ხალხი კი იღუპება.

თუ შენ ბოზობ, ისრაელო, იუდა მაინც ნუ შესცოდავს; ნუ ივლის გილგალში, ნუ ავა ბეთ-ავენში, ნუ დაიფიცებს: ცოცხალიმც არის უფალიო!

რადგან ჯიუტი ფურივით ჯიუტია ისრაელი; როგორ აძოვოს ახლა ისინი უფალმა, როგორც ცხვარი, ვრცელ საძოვარზე?

შეეკრა კერპებს ეფრემი, დაეხსენი.

გამოუნელდებათ სიმთვრალე და ბოზობას იწყებენ, შეეჩვიენ სირცხვილს მისი მთავრები.

გაახვევს მათ ქარი თავის ფრთებში და მათ შერცხვებათ თავიანთი მსხვერპლისა.

ისმინეთ ეს, მღვდლებო, გაიგონეთ, ისრაელის სახლო, ყურადიღე, მეფის სახლო! რადგან მსჯავრი გადევთ, რადგან მახედ ექციათ მიცფას და თაბორს - მოსროლილ სათხევლად.

თავიანთი მსხვერპლშეწირვებით ცოდვაში ჩაეფლნენ განდგომილნი, მაგრამ ყველას ვასწავლი ჭკუას.

მე ვიცნობ ეფრემს და ვერ დამემალება ისრაელი, რადგან შენ ბოზობ ახლა, ეფრემ, და წაბილწულია ისრაელი.

ჩადენილი საქმეები არ ანებებენ თავიანთი ღმერთისან მიქცევას, რადგან ბოზობის სულია მათ წიაღში და უფალს ვერ ცნობენ.

თავისი სიამპარტავნე ამხილებს ისრაელს; წაიფორხილებენ ისრაელი და ეფრემი თავიანთი ცოდვების გამო, წაიფორხილებს იუდაც მათთან ერთად.

თავიანთ ცხვარ-ძროხასთან ერთად წავლენ უფლის საძიებლად, მაგრამ ვერ იპოვნიან; განერიდა მათ.

უღალატეს უფალს, რადგან უცხოთა შვილებს შობენ; ამიერიდან მახვილი შეჭამს მათ წილხვედრითურთ.

ჩაჰბერეთ ბუკს გიბყაში, საყვირს რამაში, დაეცით ყიჟინა ბეთავენში: მოგყვებით, ბენიამინ!

უდაბნოდ იქცევა ეფრემი განკითხვის დღეს; ისრაელის შტოებში გამოვაცხადე ჭეშმარიტება.

სამანის გადამნაცვლებლებივით არიან იუდას მთავრები, წყალივით გადმოვღვრი მათზე ჩემს რისხვას.

დათრგუნულია ეფრემი, მსჯავრით გათელილი რადგან გადაწყვიტა კერპებს გაჰყოლოდა.

ჩრჩილად გავუხდები ეფრემს და მჭამელად - იუდას სახლს.

დაინახა ეფრემმა თავისი სენი და იუდამ თავისი ჭრილობა; წავიდა ეფრემი აშურში და შეუთვალა იარებ მეფეს; მაგრამ ის ვერ შესძლებს თქვენს განკურნებას და ჭრილობებს ვერ მოგიშუშებთ.

რადგან მე ლომივით ვექცევი ეფრემს და ლომის ბოკვერივით - იუდას სახლს; დავგლეჯ და წავალ, გავიტაცებ და ვერავინ იხსნის.

წავალ და დავბრუნდები ჩემს ადგილზე, ვიდრე არ შეიგნებენ თავიანთ დანაშაულს და ძებნას არ დაუწყებენ ჩემს სახეს; გაუჭირდებათ და მომძებნიან.

წავიდეთ და მივიქცეთ უფლისკენ, რადგან მან დაგვგლიჯა და თავადვე განგვკურნავს; მან დაგვჭრა და თავადვე შეგვიხვევს ჭრილობას.

ის გაგვაცოცხლებს ორი დღის შემდეგ, მესამე დღეს აღგვადგენს და ვიცოცხლებთ მის წინაშე.

შევიცნოთ, ვესწრაფოთ უფლის შეცნობას; განთიადივით საიმედოა მისი ამოსვლა, წვიმასავით მოგვივა, ისხარივით, მიწას რომ რწყავს.

რა გიყო, ეფრემ? რა გიყო, იუდა? თქვენი სიკეთე დილის ნისლივითაა, ცვარივითაა, ადრე რომ ქრება.

ამიტომაც ვცემდი მათ წინასწარმეტყველთა ხელით და ვხოცავდი მათ ჩემი ბაგის ნათქვამით; შენი მსჯავრი ნათელივით ამოვა.

რადგან თქვენი სიკეთე მახარებს და არა მსხვერპლი, უფლის შემეცნება და არა აღსავლენი.

ადამივით გადავიდნენ ჩემს აღთქმას, იქ მიღალატეს მე.

ბოროტმოქმედთა ქალაქია გალაადი, კვალსისხლიანი.

როგორც ყაჩაღები უსაფრდებიან კაცს, ასევე იქცევა მღვდლების ხროვა, ხოცავენ შექემის გზაზე; სიბილწეს სჩადიან.

სისაძაგლენი დავინახე ისრაელის სახლში; იქ არის ეფრემის გარყვნილება, ისრაელის უწმიდურება.

შენზეც მოაწევს მკის ჟამი, იუდა, როცა ტყვეობიდან დავაბრუნებ ჩემს ერს!

როცა ისრაელს ვკურნავდი, გამოაშკარავდა ეფრემის უკეთურებაც და სამარიის ბოროტებაც, რადგან თვალთმაქცურად იქცეოდნენ; მოდის ქურდი, ყაჩაღები დაძრწიან გარეთ!

არც უფიქრიათ გულში, რომ მე მახსოვს ყოველი მათი ბოროტება; ახლა გარემოუცავთ ისინი თავიანთ ავ საქმეებს; აჰა, ჩემს წინაშე არიან.

თავიანთი ბოროტებით ამხიარულებენ მეფეს და თავიანთი ტყუილებით - მთავრებს.

მრუშობენ ყველანი ხაბაზის გახურებულ თონესავით, რომელიც ანელებს ცეცხლს, სანამ ახალი ცომი არ გაფუვდება.

ჩვენი მეფის დღეს მთავრები სნეულდებიან ღვინის სიმხურვალისგან, მეფე კი მასხარებისკენ იწვდის ხელს.

რადგან თონესავით გახდა მათი გული მზაკვრობისგან; მთელი ღამე სძინავს ხაბაზს, დილით კი ანთია თონე აგიზგიზებული ცეცხლივით.

ყველანი გახურებულნი არიან თონესავით და ჭამენ თავიანთ მსაჯულებს; განმდგარია ყველა მათი მეფე, არავინ მიხმობს მათ შორის.

ეფრემი შეერია ხალხებს, გადმოუბრუნებელი კოკორივით შეიქნა.

უცხოთესლი ჭამს მის ძალას, მას კი ვერაფერი შეუტყვია; ჭაღარა შეერია კიდეც, მას კი ვერაფერი შეუტყვია.

თავისი ამპარტავნობა ამხილებს ისრაელს, მაგრამ არ უბრუნდებიან უფალს, თავიანთ ღმერთს; არა და არ ეძებენ მას.

ბრიყვი და უგნური მტრედივით იქცა ეფრემი: ეგვიპტეს უხმობენ, აშურში კი მიდიან.

როგორც კი წავლენ, ჩემს სათხეველს მოვისვრი მათზე და ცის ფრინველებივით ჩამოვბერტყავ; დავსჯი მათ, როგორც გამოეცხადათ მათ.

ვაი მათ, რადგან ზურგი მაქციეს! დაღუპვა მათ, რადგან შემცოდეს მე! მათი გამოსყიდვა მსურს, ისინი კი მზაკვრობენ ჩემს წინააღმდეგ!

გულით არ შემომღაღადებენ, არამედ კვნესიან თავიანთ საწოლებში; პურისა და ღვინის გულისთვის იკრიბებიან, მე კი განმიდგნენ.

მე დავმოძღვრე, მკლავი გავუმაგრე, ისინი კი ავს მიზრახავენ.

არ მიიქცნენ, უზენაესისკენ; მოშვებულ მშვილდს დაემსგავსნენ; მახვილით დაეცემიან მათი მთავრები უტიფარი ენის გამო. ეს იქნება მათი სირცხვილი ეგვიპტის ქვეყანაში.

პირთან მიიტანე ბუკი! რადგან არწივი ადგას უფლის სახლს, რაკი გადავიდნენ ჩემს აღთქმას და ჩემი რჯული დაარღვიეს.

შემომღაღადებენ: ღმერთო ჩემო, შეგიცანიო ისრაელმა!

მაგრამ უარყო ისრაელმა სიკეთე, მტერი დაედევნება

მეფე დაისვეს ჩემს უნებართვოდ, მთავრები დაისვეს ჩემს დაუკითხავად; თავიანთი ოქრო-ვერცხლით გაიკეთეს კერპები თავის დასაღუპად.

დაგაგდო შენმა ხბომ, სამარია! აღიგზნო ჩემი რისხვა მათ წინააღმდეგ. როდემდის უნდა იყო უწმიდური?

რადგან ისრაელის საქმეა ეს: ოსტატის ნახელავია, ღმერთი არ არის; ამიტომაც დანაფოტდება სამარიის ხბო.

რადგან ქარს თესენ და ქარიშხალს მოიმკიან; თავთავები არა აქვს, მარცვალს ვერ გაიკეთებს მცენარე; თუ გაიკეთებს, უცხონი ჩაყლაპავენ.

ჩაიყლაპება ისრაელი; ახლა უსარგებლო ჭურჭელივით არის ხალხთა შორის.

აშურში წავიდა თავისთვის გარეული ვირივით; გასცემდა სასიყვარულო საჩუქრებს.

თუმცა გასცემდნენ ხალხებში, ახლა შევკრებ მათ; ცოტაც და, დაიტანჯებიან მთავართა მეფის ტვირთის ქვეშ.

რადგან შესაცოდად გაამრავლა ეფრემმა სამსხვერპლოები, შესაცოდად აქვს მას სამსხვერპლოები.

დავუწერე მას მთავარი რჯული, მაგრამ უცხოდ შერაცხა იგი.

მოაქვთ სამსხვერპლო ძღვენი ჩემთვის, მიკლავენ საკლავს და ხორცს თავადვე ჭამენ; უფალს არ ეთნევა ისინი; ახლა კი გაიხსენებს მათ უკეთურებას და მოჰკითხავს ცოდვებს; ეგვიპტეში დაბრუნდებიან.

დაივიწყა ისრაელმა თავისი შემქმნელი და სასახლეებს აშენებს; იუდამ გაამრავლა ციხე-ქალაქები, მაგრამ მე ცეცხლს მოვავლენ მის ქალაქებზე და ის შთანთქავს მის დარბაზებს.

ნუ მხიარულობ ისრაელო, ნუ ილხენ სხვა ხალხებივით, რადგან ბოზობ შენი ღმერთისგან განმდგარი; საჩუქრები გირჩევნია ყველა კალოს პურს.

კალო და საწნახელი არ გამოკვებავს მათ და ღვინო უმტყუნებს მათ.

არ იცხოვრებენ უფლის ქვეყანაში; ეფრემი ეგვიპტეში დაბრუნდება და უწმიდურს შეჭამენ აშურში.

არ დაუღვრიან უფალს ღვინოს და თავიანთი მსხვერპლით არ აამებენ მას; მათი პური მგლოვიარეთა პურივით იქნება; ყოველი მისი მჭამელი გაუწმიდურდება, რადგან ეს პური მხოლოდ მათთვის არის, და არ შედის საუფლო სახლში.

რას იზამთ დღესასწაულის დღეს და საუფლო ზეიმის დღეს?

რადგან, აჰა, წაუვლენ აოხრებას, მაგრამ ეგვიპტე თავს მოუყრის მათ და მოფი დამარხავს მათ; მისი ვერცხლეულის საგანძურს ეკალ-ბარდები დაიმკვიდრებენ და ნარ-ეკალი ამოვა მის კარვებში.

დადგა განკითხვის დღეები, დადგა ნაცვალგების დღეები. იცოდეს ისრაელმა! ბრიყვი იყო წინასწარმეტყველი, შეშლილი იყო სულის კაცი, შენს დიდ ცოდვებზე და დიდ მტრობაზე რომ ლაპარაკობდა?

ეფრემის - ჩემი ღმერთის ერის მცველი წინასწარმეტყველია. ყველა გზაზე ხაფანგია დაგებული და მხოლოდ მტრობაა მისი ღმერთის სახლში.

ღრმად გაირყვნენ, როგორც გიბყას დღეებში; მაგრამ ის გაიხსენებს მათ უკეთურებას და მოჰკითხავს ცოდვებს.

ყურძენივით ვიპოვე უდაბნოში ისრაელი; როგორც პირველი ნაყოფი ლეღვის ხეზე, როგორც მისი ნათავარი, ისე მივიჩნიე თქვენი მამა-პაპა; მაგრამ ბაყალ-ფეღორთან წავიდნენ ისინი, სირცხვილს შესწირეს თავი და ვინც შეიყვარეს, მათსავით საძაგლები შეიქნენ.

ეფრემი - ჩიტივით გაფრინდება მისი დიდება! არც შობა, არც ორსულობა, არც მუცლადღება!

თუმცა გაზრდიან შვილებს, მაგრამ წავართმევ მათ; ერთი კაციც აღარ დარჩება; და ვაი მათ, თუ მივატოვე!

ეფრემი ვიხილე როგორც მდელოზე დარგული ტვიროსი; მაგრამ ეფრემი მკვლელს გაუყვანს თავის შვილებს.

მიეცი მათ, უფალო, რაც უნდა მიგეცა; მიეცი მოწყვეტილი მუცელი და გამშრალი მკერდი.

გილგალშია მთელი მათი ბოროტება; იქ შევიძულე ისინი მათი ავი საქმეების გამო; ჩემი სახლიდან გავყრი მათ და აღარასოდეს შევიყვარებ; განდგომილია ყველა მისი მთავარი.

დაჩეხილია ეფრემი, გამხმარია მისი ფესვები, აღარ გამოიღებს ნაყოფს; კიდეც რომ შობონ, მოვაკვდინებ მათი საშოს სანატრელ ნაშიერს.

მოიშორებს მათ ჩემი ღმერთი, რადგან არ გაუგონეს მას; და ხალხთა შორის ხეტიალს მოჰყვებიან.

დაცარიელებული ვენახია ისრაელი, ნაყოფსაც თავის მსგავსს იძლევა; რა უხვი ნაყოფიც ჰქონდა, ასევე გააუხვა სამსხვერპლოები; რა კარგი მიწაც ჰქონდა, ასევე დაამშვენა სვეტები.

ორგულნი არიან, მაგრამ ახლა კი მსჯავრი დაედებათ; შემუსრავს მათ სამსხვერპლოებს, დალეწავს მათ სვეტებს.

რადგან ახლა ამბობენ, მეფე არა გვყავსო, რადგან უფლის არ გვეშინიაო; მეფემ კი - რა უნდა გვიყოსო მეფემ.

მხოლოდ სიტყვებს ლაპარაკობენ, ცრუდ ფიცულობენ აღთქმის დადებისას; აღმოცენდება მსჯავრი, როგორც შხამიანი ბალახი ყანის ხნულებში.

შეშინდებიან სამარიის მცხოვრებნი ბეთ-ავენის ხბოების გამო, რადგან იგლოვებენ მას მისი ერი და მისი ქურუმები, მისით ხომ ხარობდნენ; გამოიგლოვენ მის დიდებას, რადგან განეშორა მას.

თავად მას კი იარებ მეფეს მიართმევენ ძღვნად; სირცხვილი აიტანს ეფრემს და ისრაელს შერცხვება თავისი განზრახვისა.

გაქრება სამარია თავისი მეფითურთ როგორც ქაფი წყლის ზედაპირზე.

განადგურდება ავენის გორაკები - ისრაელის ცოდვა; ნარ-ეკალი და ძეძვი ამოვა მათ სამსხვერპლოებზე და ეტყვიან მთებს: გადაგვეფარეთო და ბორცვებს - თავზე დაგვემხეთო!

გიბყას დღეებიდან მოყოლებული სცოდავ, ისრაელო! იქ დგანან; არ მიწვდენიათ მათ გიბყაში ბოროტეულთა წინააღმდეგ გალაშქრება.

ჩემი ნებისაებრ დავსჯი მათ; შეიკრიბებიან მათ წინააღმდეგ ხალხები, როცა შეპყრობილნი იქნებიან ორმაგი უკეთურების გამო.

გაწვრთნილი ხბოა ეფრემი, ლეწვას შეჩვეული; მე თავად გადავივლი მის სქელ ქედზე და გავხედნი ეფრემს; იუდა შეუდგება ხვნას, იაკობი კი დაუფარცხავს.

თესეთ თქვენთვის სიმართლე და მოიმკით წყალობას, გატეხეთ თქვენთვის ყამირი, დროა უფლის ძიებისა, ვიდრე მოვიდოდეს და სიმართლეს გაწვიმებდეთ.

თქვენ ხნავდით ბოროტს და იმკიდით უსამართლობას; ჭამდით სიცრუის ნაყოფს, რადგან ესავდით თქვენს გზას, თქვენი მეომრების სიმრავლეს.

აურზაური ატყდება შენს ხალხში და ყველა შენი ციხე-სიმაგრე დაიქცევა; როგორც შალმანმა დააქცია ბეთ-არბელი ბრძოლის დღეს, როდესაც დედა აკუწეს შვილებთან ერთად.

ასე დაგმართებთ თქვენ ბეთელი თქვენი უზომო ბოროტებისთვის. ამოვა ცისკრის ვარსკვლავი და აღარ იქნება ისრაელის მეფე.

როცა ყრმა იყო ისრაელი და მიყვარდა იგი, ეგვიპტიდან გამოვიხმე ჩემი ძე.

რაც უფრო ვუხმობდი მას, მით უფრო გარბოდა ჩემგან, რომ მსხვერპლი შეეწირა ბაალებისთვის და კერპებისთვის საკმეველი ეკმია.

მე ვასწავლე ეფრემს სიარული; ჩემს მკლავებზე მყავდა აყვანილი, მაგრამ არ იცოდნენ, რომ ვკურნავდი

ვიზიდავდი მათ ადამიანური გრძნობის საკვრელებით, სიყვარულის ძაფებით; ლაგმის ჩამომგდებივით ვიყავი მათთვის მათი ყბებიდან, მათზე ვიყავი გადმოხთილი და ვკვებავდი მათ.

არ გაბრუნებულან ეგვიპტის ქვეყნისკენ, მაგრამ აშური იქნება მათი მეფე, რადგან არ ინდომეს ჩემსკენ მობრუნება.

მახვილი დატრიალდება მის ქალაქში და მუსრს გაავლებს მის მრჩევლებს. შთანთქავს მათ ავი განზრახვების გამო.

მიდრეკილია ჩემგან განდგომად ჩემი ერი, უღლისკენ მოუწოდებენ, მაგრამ არავინ გადმოუგდებს მას.

როგორ გაგიმეტო, ეფრემ? როგორ გაგწირო, ისრაელ? როგორ გაგიმეტო ადმასავით? როგორ მოგექცე ცებოიმივით? გადამიბრუნდა გული, ერთიანად ამიტანა სიბრალულმა.

აღარ ავინთები რისხვით, აღარ აღვიძრები ეფრემის დასაღუპად, რადგან ღმერთი ვარ მე და არა კაცი; მე წმიდა ვარ თქვენს შორის და რისხვით არ მოვალ.

უფალს გაჰყვებიან; ლომივით ბრდღვინავს ის და როცა დაიწყებს ბრდღვინვას, შიშით წამოვლენ დასავლეთიდან შვილები.

შიშით წამოვლენ, როგორც ჩიტები, ეგვიპტიდან და, როგორც მტრედები, აშურის ქვეყნიდან; და დავასახლებ მათ თავიანთ სახლებში, ამბობს უფალი.

შემომეხვია სიცრუით ეფრემი და ტყუილით ისრაელის სახლი; ჯერ კიდევ ღმერთთან არის იუდა და ერთგულია წმიდათა მიმართ.

ეფრემი მწყემსავს ქარს და ხორშაკს ედევნება; დღითი დღე ამრავლებს ტყუილს და ძალადობას; აშურთან შეკრა კავშირი და ზეთი ეგვიპტეში მიაქვს.

დავა აქვს უფალს იუდასთან და მოჰკითხავს იაკობს მის საქციელს; მის საქმეთაებრ მიაგებს მას.

დედის საშოში ქუსლზე მოეჭიდა თავის ძმას, მოღონიერდა და ღმერთს შეერკინა.

შეერკინა ანგელოზს და სძლია, თუმცა ტირილით ემუდარებოდა. ბეთელში გვიპოვის ჩვენ და დაგველაპარაკება.

უფალია ცაბაოთ ღმერთი, უფალია მისი სახელი.

შენ კი შენი ღვთისკენ მიიქეცი, ერთგულება და სამართალი დაიცავი და შენს ღმერთს ესავდე მუდამ.

ქანაანელია, მატყუარა სასწორი რომ უჭირავს ხელში, და ჩაგვრა უყვარს.

თქვა ეფრემმა: აჰა, ხომ გავმდიდრდი და მოვიხვეჭე დოვლათი; მთელს ჩემს ნამუშაკევში ვერ მიპოვნიან დანაშაულს, რომ რამეში შემეცოდოს.

მე, უფალი, თქვენი ღმერთი ვარ ეგვიპტის ქვეყნიდან მოყოლებული; კვლავ დაგასახლებთ კარვების ქვეშ, როგორც დღესასწაულის დღეებში.

მე ველაპარაკებოდი წინასწარმეტყველთ და მე გავამრავლე ხილვები; წინასწარმეტყველთა პირით იგავურად ვლაპარაკობდი.

თუ იყვნენ კერპები გალაადში, ნამდვილად გაცამტვერდნენ ისინი; გილგალში ხარებს სწირავდნენ მსხვერპლად, მათი სამსხვერპლოებიც ქვის გროვასავით ყრია ყანის ხნულებში.

გაიქცა იაკობი არამის ყანებში და შრომობდა ისრაელი ცოლის გულისთვის; ცოლის გულისთვის იცავდა ფარას.

წინასწარმეტყველის მეშვეობით ამოიყვანა უფალმა ისრაელი ეგვიპტიდან და წინასწარმეტყველის მეშვეობით იყო დაცული.

მწარედ გააჯავრა ეფრემმა თავისი უფალი. ამიტომაც მასზევე დაანთხევს მის დაღვრილ სისხლს და მოჰკითხავს მის სასირცხო საქმეებს.

როცა დასძრავდა სიტყვას ეფრემი, შიშის ზარი იყო; იგი აღზევდა ისრაელში, მაგრამ დადანაშაულდა ბაალის გამო და მოკვდა.

ახლა უმატეს ცოდვას; ჩამოისხეს ქანდაკნი ვერცხლისგან, ოსტატურად, კერპები, რომელთაც ყოველი მჭედელი აკეთებს; ისინი ამბობენ მათზე: კაცის შემწირველნი ხბოებს კოცნიანო!

ამიტომაც დილის ნისლივით იქნებიან ისინი და ცვარივით, ადრე რომ ქრება; კალოდან ქარისგან ახვეტილ ბზესავით და საკვამურიდან ადევნილი კვამლივით.

მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი ეგვიპტის ქვეყნიდან მოყოლებული, სხვას არავის იცნობთ ჩემს გარდა და არავინაა მხსნელი.

მე გიცნობდი შენ უდაბნოში, მცხუნვარე მიწაზე.

როცა საძოვრები გაუჩნდათ და გაძღნენ, გადიდგულდნენ, ამიტომაც დამივიწყეს მე.

მე კი ლომად ვექცევი მათ, ვეფხვივით ჩავუსაფრდები გზაზე.

ბელებწაგვრილი დათვივით დავეცემი თავს, შევუნგრევ გულისფიცარს და, როგორც ლომი, შევჭამ მათ; ველის მხეცები დაგლეჯენ მათ.

თავი წაიწყმიდე, ისრაელ, რადგან მხოლოდ ჩემშია შენი შეწევნა!

სადა არის ახლა შენი მეფე, რომ გიხსნას ყოველ შენს ქალაქში? ან შენი მსაჯულნი, რომლებზეც ამბობდით: მომეცი მეფე და მთავრებიო?

მე მოგეცით მეფე განრისხებისას და წაგართმევთ გულისწყრომაში.

შეფუთულია ეფრემის უკეთურებანი, გადანახულია მისი ცოდვები.

მშობიარის ტკივილები ეწევა მას; უგუნური შვილია, თორემ არ დაყოვნდებოდა საშოს კარებთან.

ჯოჯოხეთის ხელიდან გამოვისყიდი მათ, სიკვდილისგან ვიხსნი. სად არის შენი ნესტარი, სიკვდილო? სად არის შენი ძლევა, ჯოჯოხეთო? შებრალება მიეფარა ჩემს თვალს!

თუმცა განივრცო ეფრემი ძმათა შორის, მაგრამ დაუბერავს აღმოსავლეთის ქარი, უფლის ქარი ამოვარდება უდაბნოდან და დაშრება მისი წყარო და დაწდება მისი სათავე; ის გაძარცვავს ყოველნაირ ძვირფას ჭურჭელთა საგანძურს.

მსჯავრი დაედება სამარიას, რადგან აუჯანყდა თავის ღმერთს. მახვილით დაეცემიან, მათი ბავშვები აიკუწებიან და მათი ორსულნი გაიფატრებიან.

მოიქეც, ისრაელ, უფლისკენ, შენი ღვთისკენ, რადგან წაფორხილდი შენს უკეთურებაზე.

შეიგონეთ სიტყვები და მიიქეცით უფლისკენ. უთხარით, სრულიად აგვხადე-თქო უკეთურება, მიითვალე სიკეთე და ხბოების ნაცვლად ჩვენს ბაგეებს შემოგწირავთ-თქო მსხვერპლად.

ვეღარ გვიხსნის-თქო აშური, ცხენებზე აღარ ავმხედრდებით და ჩვენს ღმერთებად აღარ შევრაცხავთ-თქო ჩვენსავე ნახელავს, რადგან მხოლოდ შენში ჰპოვებს შებრალებას ობოლი.

განვკურნავ მათ განდგომილებისგან და ნებისაებრ შევიყვარებ მათ, რადგან გაივლის ჩემი რისხვა მათდამი.

ვიქნები ცვარი ისრაელისთვის; აყვავდება როგორც შროშანი და ლიბანივით გაიდგამს ფესვებს.

განზე წავლენ მისი რტოები, ზეთისხილის ბრწყინვალება ექნება და ლიბანის სურნელი.

დაბრუნდებიან მის ჩრდილში მსხდომარენი; სიცოცხლეს მიანიჭებენ ხორბალს და ვაზივით აყვავილდებიან; ლიბანის ღვინოსავით გაითქვამს სახელს.

რაღა მესაქმება, ეფრემ, კერპებთან? მე შევიწყნარე და მივხედავ მას; მე ამწვანებული ალვა ვარ, ჩემგან გექნება შენ ნაყოფი.

ვინც ბრძენია, შეიგნოს ეს; ვინც გონიერია, იცოდეს ეს, რადგან სწორია უფლის გზები და მართალნი ადგანან მას, განდგომილნი კი ფორხილობენ მასზე.