Скрыть
7:3
7:4
7:6
7:16
Глава 12 
12:4
12:6
12:7
12:14
12:15
Церковнославянский (рус)
Егда́ изцѣлю́ Изра́иля, и от­кры́ет­ся непра́вда Ефре́мова и зло́ба самарі́йска, я́ко содѣ́лаша лжу́: и та́ть къ нему́ вни́детъ, совлача́яй разбо́йникъ на пути́ его́:
я́ко да воспою́тъ вку́пѣ, а́ки пою́щiи се́рдцемъ сво­и́мъ. Вся́ зло́бы и́хъ помяну́хъ: ны́нѣ обыдо́ша и́хъ совѣ́ти и́хъ, проти́ву лицу́ ми́ бы́ша.
Зло́бами сво­и́ми воз­весели́ша царя́ и лжа́ми сво­и́ми князе́й.
Вси́ любо­дѣ́ющiи, я́ко пе́щь жего́ма на пече́нiе сожже́нiя от­ пла́мене, от­ при­­мѣше́нiя ту́ка, до́ндеже вски́снетъ то́ все́.
Во дни́ царе́й ва́шихъ нача́ша кня́зи яри́тися от­ вина́, простро́ша ру́ки своя́ съ губи́тельми:
зане́ разгорѣ́шася я́ко пе́щь сердца́ и́хъ, внегда́ устремля́тися и́мъ: всю́ но́щь сна́ Ефре́мъ насы́тися, зау́тра бы́сть, и разгорѣ́ся я́ко пла́мень о́гнен­ный.
Вси́ согрѣ́яшася, я́ко пе́щь жего́ма, и о́гнь пояде́ суді́й и́хъ: вси́ ца́рiе и́хъ падо́ша, не бѣ́ въ ни́хъ моля́йся ко мнѣ́.
Ефре́мъ въ лю́дехъ сво­и́хъ са́мъ смѣся́шеся, Ефре́мъ бы́сть опрѣсно́къ необраща́емь.
И снѣдо́ша чужді́и крѣ́пость его́, се́й же не разумѣ́: и сѣди́ны яви́шася на не́мъ, о́нъ же не позна́.
И смири́т­ся укори́зна Изра́илева въ лице́ ему́: и не воз­врати́шася ко Го́споду Бо́гу сво­ему́ и не взыска́ша его́ во всѣ́хъ си́хъ.
И бя́ше Ефре́мъ я́ко го́лубь безу́мный, не имы́й се́рдца: Еги́пта моля́ше, и во Ассирі́аны от­идо́ша.
Я́коже и́дутъ, воз­ложу́ на ня́ мре́жу мою́, я́коже пти́цы небе́сныя све́ргу я́, накажу́ я́ въ слу́хъ скорбѣ́нiя и́хъ.
Го́ре и́мъ, я́ко от­скочи́ша от­ мене́: боязли́ви су́ть, я́ко нече́­ст­воваша ко мнѣ́: а́зъ же изба́вихъ я́, сі́и же воз­глаго́лаша на мя́ лжу́.
И не возопи́ша ко мнѣ́ сердца́ и́хъ, но пла́кахуся на ло́жахъ сво­и́хъ: о пшени́цѣ и винѣ́ сѣча́хуся.
Нака́жут­ся мно́ю, а́зъ же укрѣпи́хъ мы́шцу и́хъ, и на мя́ помы́слиша зла́я.
Соврати́шася ни во что́же, бы́ша я́ко лу́къ напряже́нъ: паду́т­ся кня́зи и́хъ мече́мъ ра́ди ненаказа́нiя язы́ка сво­его́. Сiе́ руга́нiе и́хъ въ земли́ Еги́петстѣй.
Ефре́мъ же зо́лъ ду́хъ, гоня́ше зно́й ве́сь де́нь: тще́тная и су́етная умно́жи, и завѣ́тъ со Ассирі́аны завѣща́, и еле́й во Еги́петъ посыла́­ше.
И су́дъ Го́сподеви ко Иу́дѣ, е́же от­мсти́ти Иа́кова: по путе́мъ его́ и по начина́ниемъ его́ воз­да́стъ ему́.
Во утро́бѣ запя́ бра́та сво­его́ и труды́ сво­и́ми укрѣпѣ́ къ Бо́гу:
и укрѣпѣ́ со а́нгеломъ и превоз­мо́же. Пла́кашася и моли́шася ми́: въ дому́ о́новѣ обрѣто́ша мя́, и ту́ глаго́лася къ ни́мъ.
Госпо́дь же Бо́гъ Вседержи́тель бу́детъ па́мять его́.
И ты́ о Бо́зѣ сво­е́мъ обрати́шися, ми́лость и су́дъ снабди́, и при­­ближа́йся къ Бо́гу сво­ему́ при́сно.
Ханаа́нъ, въ руцѣ́ его́ мѣ́рило непра́вды, наси́ль­ствовати воз­люби́.
И рече́ Ефре́мъ: оба́че обогатѣ́хъ, обрѣто́хъ прохлажде́нiе себѣ́: вси́ труды́ его́ не обря́щут­ся ему́ ра́ди непра́вдъ, и́миже согрѣши́.
А́зъ же Госпо́дь Бо́гъ тво́й, изведо́хъ тя́ изъ земли́ Еги́петски: еще́ вселю́ тя́ въ ку́щахъ, я́коже во дни́ пра́здника.
И глаго́лахъ ко проро́комъ, и а́зъ видѣ́нiя умно́жихъ, и въ рука́хъ проро́ческихъ уподо́бихся.
А́ще не Галаа́дъ е́сть, у́бо ло́жни бы́ша во Галга́лѣхъ кня́зи тре́бы кладу́ще, и тре́бища и́хъ я́коже же́лви на цѣли́знѣ польстѣ́й.
И отъи́де Иа́ковъ на по́ле сирі́йско, и рабо́та Изра́иль о женѣ́ и о женѣ́ снабдѣ́.
И проро́комъ изведе́ Госпо́дь Изра́иля изъ земли́ Еги́петскiя, и проро́комъ снабдѣ́ся.
Разгнѣ́ва мя́ Ефре́мъ и воз­ъяри́ мя: и кро́вь его́ на не́мъ пролiе́т­ся, и укори́зну его́ воз­да́стъ ему́ Госпо́дь.
Синодальный
1 Бог уврачевал бы Израиля, но «никто из них не взывает» к Нему. 8 Ефрем обращается к Египту и Ассирии и удаляется от Господа.
Когда Я врачевал Израиля, открылась неправда Ефрема и злодейство Самарии: ибо они поступают лживо; и входит вор, и разбойник грабит по улицам.
Не помышляют они в сердце своем, что Я помню все злодеяния их; теперь окружают их дела их; они пред лицем Моим.
Злодейством своим они увеселяют царя и обманами своими – князей.
Все они пылают прелюбодейством, как печь, растопленная пекарем, который перестает поджигать ее, когда замесит тесто и оно вскиснет.
«День нашего царя!» говорят князья, разгоряченные до болезни вином, а он протягивает руку свою к кощунам.
Ибо они коварством своим делают сердце свое подобным печи: пекарь их спит всю ночь, а утром она горит, как пылающий огонь.
Все они распалены, как печь, и пожирают судей своих; все цари их падают, и никто из них не взывает ко Мне.
Ефрем смешался с народами, Ефрем стал, как неповороченный хлеб.
Чужие пожирали силу его и он не замечал; седина покрыла его, а он не знает.
И гордость Израиля унижена в глазах их и при всем том они не обратились к Господу Богу своему и не взыскали Его.
И стал Ефрем, как глупый голубь, без сердца: зовут Египтян, идут в Ассирию.
Когда они пойдут, Я закину на них сеть Мою; как птиц небесных низвергну их; накажу их, как слышало собрание их.
Горе им, что они удалились от Меня; гибель им, что они отпали от Меня! Я спасал их, а они ложь говорили на Меня.
И не взывали ко Мне сердцем своим, когда вопили на ложах своих; собираются из-за хлеба и вина, а от Меня удаляются.
Я вразумлял их и укреплял мышцы их, а они умышляли злое против Меня.
Они обращались, но не к Всевышнему, стали – как неверный лук; падут от меча князья их за дерзость языка своего; это будет посмеянием над ними в земле Египетской.
Ефрему указано на поведение Иакова и на избавление из земли Египетской.
Ефрем пасет ветер и гоняется за восточным ветром, каждый день умножает ложь и разорение; заключают они союз с Ассуром, и в Египет отвозится елей.
Но и с Иудою у Господа суд и Он посетит Иакова по путям его, воздаст ему по делам его.
Еще во чреве матери запинал он брата своего, а возмужав боролся с Богом.
Он боролся с Ангелом – и превозмог; плакал и умолял Его; в Вефиле Он нашел нас и там говорил с нами.
А Господь есть Бог Саваоф; Сущий [Иегова] – имя Его.
Обратись и ты к Богу твоему; наблюдай милость и суд и уповай на Бога твоего всегда.
Хананеянин с неверными весами в руке любит обижать;
и Ефрем говорит: «однако я разбогател; накопил себе имущества, хотя во всех моих трудах не найдут ничего незаконного, что было бы грехом».
А Я, Господь Бог твой от самой земли Египетской, опять поселю тебя в кущах, как во дни праздника.
Я говорил к пророкам, и умножал видения, и чрез пророков употреблял притчи.
Если Галаад сделался Авеном, то они стали суетны, в Галгалах заколали в жертву тельцов, и жертвенники их стояли как груды камней на межах поля.
Убежал Иаков на поля Сирийские, и служил Израиль за жену, и за жену стерег овец.
Чрез пророка вывел Господь Израиля из Египта, и чрез пророка Он охранял его.
Сильно раздражил Ефрем Господа и за то кровь его оставит на нем, и поношение его обратит Господь на него.
Mentre sto per guarire Israele,
si scopre l'iniquità di Èfraim
e la malvagità di Samaria,
perché si pratica la menzogna:
il ladro entra nelle case
e fuori saccheggia il brigante.
Non pensano, dunque,
che io ricordo tutte le loro malvagità?
Ora sono circondati dalle loro azioni:
esse stanno davanti a me.
Con la loro malvagità rallegrano il re,
rallegrano i capi con le loro falsità.
Sono tutti adùlteri, ardono come un forno
in cui il fornaio non attizza più il fuoco,
in attesa che la pasta preparata lieviti.
Nel giorno della festa del nostro re
sommergono i capi in fiumi di vino,
fino a far sì che egli si comprometta con i ribelli.
Perché il loro intimo è come un forno,
pieno di trame è il loro cuore,
tutta la notte sonnecchia il loro furore
e al mattino divampa come fiamma.
Tutti ardono come un forno
e divorano i loro governanti.
Così sono caduti tutti i loro sovrani
e nessuno si preoccupa di ricorrere a me.
Èfraim si mescola con le genti,
Èfraim è come una focaccia non rivoltata.
Gli stranieri divorano la sua forza
ed egli non se ne accorge;
la canizie gli ricopre la testa
ed egli non se ne accorge.
L'arroganza d'Israele
testimonia contro di loro;
non ritornano al Signore, loro Dio,
e, malgrado tutto, non lo ricercano.
Èfraim è come un'ingenua colomba,
priva d'intelligenza;
ora i suoi abitanti domandano aiuto all'Egitto,
ora invece corrono verso l'Assiria.
Dovunque si rivolgeranno
stenderò la mia rete contro di loro
e li abbatterò come gli uccelli dell'aria,
li punirò non appena li udrò riunirsi.
Disgrazia per loro,
perché si sono allontanati da me!
Distruzione per loro,
perché hanno agito male contro di me!
Li volevo salvare,
ma essi hanno proferito menzogne contro di me.
Non gridano a me con il loro cuore
quando gridano sui loro giacigli.
Si fanno incisioni per il grano e il vino nuovo
e intanto si ribellano contro di me.
Eppure io ho addestrato il loro braccio,
ma essi hanno tramato il male contro di me.
Si sono rivolti, ma non a colui che è in alto,
sono stati come un arco fallace.
I loro capi cadranno di spada
per l'insolenza della loro lingua
e nella terra d'Egitto rideranno di loro.
Èfraim mi raggira con menzogne
e la casa d'Israele con frode.
Ma Giuda è ancora con Dio
e resta fedele al Santo".
Èfraim si pasce di vento
e insegue il vento d'oriente,
ogni giorno moltiplica menzogne e violenze;
fanno alleanze con l'Assiria
e portano olio in Egitto.
Il Signore è in causa con Giuda
e punirà Giacobbe per la sua condotta,
lo ripagherà secondo le sue azioni.
Egli nel grembo materno soppiantò il fratello
e da adulto lottò con Dio,
lottò con l'angelo e vinse,
pianse e domandò grazia.
Lo ritrovò a Betel
e là gli parlò.
Signore, Dio degli eserciti,
Signore è il nome con cui celebrarlo.
Tu ritorna al tuo Dio,
osserva la bontà e la giustizia
e poni sempre nel tuo Dio la tua speranza.
Canaan tiene in mano bilance false,
ama frodare.
Èfraim ha detto: "Sono ricco,
mi sono fatto una fortuna;
malgrado tutti i miei guadagni,
non troveranno in me una colpa che sia peccato".
"Eppure io sono il Signore, tuo Dio,
fin dal paese d'Egitto.
Ti farò ancora abitare sotto le tende,
come ai giorni dell'incontro nel deserto.
Io parlerò ai profeti,
moltiplicherò le visioni
e per mezzo dei profeti parlerò con parabole".
Se Gàlaad è una iniquità,
i suoi abitanti non sono che menzogna;
in Gàlgala si sacrifica ai tori,
perciò i loro altari
saranno come mucchi di pietre
nei solchi dei campi.
Giacobbe fuggì nella regione di Aram,
Israele prestò servizio per una donna
e per una donna fece il guardiano di bestiame.
Per mezzo di un profeta
il Signore fece uscire Israele dall'Egitto,
e per mezzo di un profeta lo custodì.
Èfraim provocò Dio amaramente,
il Signore gli farà ricadere addosso
il sangue versato
e lo ripagherà della sua offesa.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible