Скрыть
7:3
7:4
7:6
7:16
Глава 8 
8:2
8:7
Глава 9 
9:5
9:13
9:16
Глава 10 
10:2
10:3
10:10
10:15
Глава 12 
12:4
12:6
12:7
12:14
Глава 13 
13:8
13:16
Церковнославянский (рус)
Егда́ изцѣлю́ Изра́иля, и от­кры́ет­ся непра́вда Ефре́мова и зло́ба самарі́йска, я́ко содѣ́лаша лжу́: и та́ть къ нему́ вни́детъ, совлача́яй разбо́йникъ на пути́ его́:
я́ко да воспою́тъ вку́пѣ, а́ки пою́щiи се́рдцемъ сво­и́мъ. Вся́ зло́бы и́хъ помяну́хъ: ны́нѣ обыдо́ша и́хъ совѣ́ти и́хъ, проти́ву лицу́ ми́ бы́ша.
Зло́бами сво­и́ми воз­весели́ша царя́ и лжа́ми сво­и́ми князе́й.
Вси́ любо­дѣ́ющiи, я́ко пе́щь жего́ма на пече́нiе сожже́нiя от­ пла́мене, от­ при­­мѣше́нiя ту́ка, до́ндеже вски́снетъ то́ все́.
Во дни́ царе́й ва́шихъ нача́ша кня́зи яри́тися от­ вина́, простро́ша ру́ки своя́ съ губи́тельми:
зане́ разгорѣ́шася я́ко пе́щь сердца́ и́хъ, внегда́ устремля́тися и́мъ: всю́ но́щь сна́ Ефре́мъ насы́тися, зау́тра бы́сть, и разгорѣ́ся я́ко пла́мень о́гнен­ный.
Вси́ согрѣ́яшася, я́ко пе́щь жего́ма, и о́гнь пояде́ суді́й и́хъ: вси́ ца́рiе и́хъ падо́ша, не бѣ́ въ ни́хъ моля́йся ко мнѣ́.
Ефре́мъ въ лю́дехъ сво­и́хъ са́мъ смѣся́шеся, Ефре́мъ бы́сть опрѣсно́къ необраща́емь.
И снѣдо́ша чужді́и крѣ́пость его́, се́й же не разумѣ́: и сѣди́ны яви́шася на не́мъ, о́нъ же не позна́.
И смири́т­ся укори́зна Изра́илева въ лице́ ему́: и не воз­врати́шася ко Го́споду Бо́гу сво­ему́ и не взыска́ша его́ во всѣ́хъ си́хъ.
И бя́ше Ефре́мъ я́ко го́лубь безу́мный, не имы́й се́рдца: Еги́пта моля́ше, и во Ассирі́аны от­идо́ша.
Я́коже и́дутъ, воз­ложу́ на ня́ мре́жу мою́, я́коже пти́цы небе́сныя све́ргу я́, накажу́ я́ въ слу́хъ скорбѣ́нiя и́хъ.
Го́ре и́мъ, я́ко от­скочи́ша от­ мене́: боязли́ви су́ть, я́ко нече́­ст­воваша ко мнѣ́: а́зъ же изба́вихъ я́, сі́и же воз­глаго́лаша на мя́ лжу́.
И не возопи́ша ко мнѣ́ сердца́ и́хъ, но пла́кахуся на ло́жахъ сво­и́хъ: о пшени́цѣ и винѣ́ сѣча́хуся.
Нака́жут­ся мно́ю, а́зъ же укрѣпи́хъ мы́шцу и́хъ, и на мя́ помы́слиша зла́я.
Соврати́шася ни во что́же, бы́ша я́ко лу́къ напряже́нъ: паду́т­ся кня́зи и́хъ мече́мъ ра́ди ненаказа́нiя язы́ка сво­его́. Сiе́ руга́нiе и́хъ въ земли́ Еги́петстѣй.
Въ нѣ́дрѣ и́хъ, я́ко земля́ непроходи́ма, я́ко оре́лъ въ дому́ Госпо́дни: поне́же преступи́ша завѣ́тъ мо́й и на зако́нъ мо́й нече́­ст­воваша.
Ко мнѣ́ воз­зову́тъ: Бо́же, позна́хомъ тя́,
я́ко Изра́иль от­врати́ся благи́хъ, врага́ прогна́ша.
Са́ми себѣ́ царя́ поста́виша, а не мно́ю, нача́л­ст­воваша, и не яви́ша ми́: от­ сребра́ сво­его́ и от­ зла́та сво­его́ сотвори́ша себѣ́ кумíры, я́ко да потребя́т­ся.
Сокруши́ телца́ тво­его́, самарі́е, разгнѣ́вася я́рость моя́ на ня́: доко́лѣ не мо́гутъ очи́ститися, и́же во Изра́или?
И то́ древодѣ́ль сотвори́, и нѣ́сть Бо́гъ: зане́ льстя́й бя́ше теле́цъ тво́й, самарі́е.
Я́ко вѣ́тромъ истлѣ́но всѣ́яша, и разруше́нiе и́хъ прiи́метъ я́: рукоя́ть не иму́щая си́лы е́же сотвори́ти муку́, а́ще же и сотвори́тъ, то́ чужді́и поядя́тъ ю́.
Поглоще́нъ бы́сть Изра́иль, ны́нѣ бы́сть во язы́цѣхъ я́ко сосу́дъ непотре́бенъ,
поне́же ті́и взыдо́ша ко Ассирі́аномъ: процвѣте́ о себѣ́ Ефре́мъ, да́ры воз­люби́.
Сего́ ра́ди предаду́т­ся во язы́ки: ны́нѣ воспрiиму́ и́хъ, и почі́ютъ ма́ло е́же пома́зати царя́ и кня́зи.
Я́ко умно́жи Ефре́мъ тре́бища, во грѣхи́ бы́ша ему́ тре́бища воз­лю́блен­ная.
Впишу́ ему́ мно́же­с­т­во, и зако́н­ная его́ въ чужда́я вмѣни́шася тре́бища воз­лю́блен­ная.
Тѣ́мже а́ще и пожру́тъ же́ртву и снѣдя́тъ мяса́, Госпо́дь не прiи́метъ и́хъ: ны́нѣ помяне́тъ непра́вды и́хъ и от­мсти́тъ грѣхи́ и́хъ: ті́и во Еги́петъ воз­врати́шася и во Ассирі́и нечи́стая снѣдя́тъ.
И забы́ Изра́иль сотво́ршаго и́ и воз­гради́ тре́бища, и Иу́да умно́жи гра́ды утвержде́ны: но послю́ о́гнь на гра́ды его́, и потреби́тъ основа́нiя его́.
Не ра́дуйся, Изра́илю, ни весели́ся я́коже лю́дiе, поне́же соблуди́лъ еси́ от­ Го́спода Бо́га тво­его́: воз­люби́лъ еси́ дая́нiя на вся́цѣмъ гумнѣ́ пшени́цы.
Гумно́ и точи́ло не позна́ и́хъ, и вино́ солга́ и́мъ.
Не всели́шася на земли́ Госпо́дни: всели́ся Ефре́мъ во Еги́птѣ, и во Ассирі́ахъ снѣдя́тъ нечи́стая.
Не воз­лiя́ша Го́сподеви вина́, и не услади́шася ему́ тре́бы и́хъ, я́ко хлѣ́бъ жа́лости и́мъ: вси́ яду́щiи ты́я оскверня́т­ся: поне́же хлѣ́бы и́хъ ду́шъ и́хъ, не вни́дутъ въ до́мъ Госпо́день.
Что́ сотворите́ во дне́хъ торже­ст­ва́ и въ де́нь пра́здника Госпо́дня?
Сего́ ра́ди, се́, по́йдутъ от­ труда́ Еги́петска, и прiи́метъ и́хъ ме́мфисъ, и погребе́тъ я́ Махма́съ: сребро́ и́хъ па́губа наслѣ́дитъ, те́рнiе во дворѣ́хъ и́хъ.
Приспѣ́ша дні́е от­мще́нiя тво­его́, прiидо́ша дні́е воз­дая́нiя тво­его́, и озло́бит­ся Изра́иль, я́коже проро́къ изумле́н­ный, человѣ́къ ду́хомъ носи́мый: от­ мно́же­ст­ва непра́вдъ тво­и́хъ умно́жися изумле́нiе твое́.
Стра́жъ Ефре́мъ съ Бо́гомъ, проро́къ пругло́ стропти́во на всѣ́хъ путе́хъ его́: изумле́нiе въ дому́ Бо́жiи утверди́ша.
Растлѣ́шася по дне́мъ хо́лма: воспомяне́тъ непра́вды и́хъ, от­мсти́тъ грѣхи́ и́хъ.
Я́коже гре́знъ въ пусты́ни обрѣто́хъ Изра́иля и я́ко стра́жа на смоко́вницѣ ра́н­няго уви́дѣхъ отцы́ и́хъ: ті́и внидо́ша ко веельфего́ру и от­чужди́шася на стыдѣ́нiе, и бы́ша ме́рзостнiи я́коже воз­лю́блен­нiи.
Ефре́мъ я́ко пти́ца от­летѣ́, сла́вы и́хъ от­ порожде́нiй и болѣ́зней и от­ зача́тiй.
Тѣ́мже а́ще и воско́рмятъ ча́да своя́, безча́дны бу́дутъ от­ человѣ́къ: поне́же и лю́тѣ и́мъ е́сть, [зане́ оста́вихъ я́,] пло́ть моя́ от­ ни́хъ.
Ефре́мъ, я́коже ви́дѣхъ, въ лови́тву предпоста́виша ча́да своя́, и Ефре́мъ е́же извести́ на заколе́нiе ча́да своя́.
Да́ждь и́мъ, Го́споди: что́ да́си и́мъ? да́ждь и́мъ утро́бу неплодя́щую и сосцы́ су́хи.
Вся́ зло́бы и́хъ во Галга́лѣхъ, я́ко та́мо и́хъ воз­ненави́дѣхъ за зло́бы начина́нiй и́хъ: изъ до́му мо­его́ изжену́ я́, [ксему́] не при­­ложу́ люби́ти и́хъ:
вси́ кня́зи и́хъ непокори́ви. Поболѣ́ Ефре́мъ: коре́нiе его́ изсхо́ша, плода́ ксему́ да не при­­несе́тъ: поне́же а́ще и породя́тъ, побiю́ вожделѣ́н­ная утро́бъ и́хъ.
Отри́нетъ я́ Бо́гъ, я́ко не послу́шаша его́, и бу́дутъ заблужда́ющiи въ язы́цѣхъ.
Виногра́дъ благоло́зенъ Изра́иль, пло́дъ оби́ленъ его́: по мно́же­ст­ву плодо́въ его́ умно́жи тре́бища, по благота́мъ земли́ его́ воз­гради́ ка́пища.
Раздѣли́ша сердца́ своя́, ны́нѣ поги́бнутъ: са́мъ раскопа́етъ тре́бища и́хъ, сокруша́т­ся кумíры и́хъ.
Тѣ́мже ны́нѣ реку́тъ: нѣ́сть царя́ въ на́съ, я́ко не боя́хомся Го́спода: ца́рь же что́ сотвори́тъ на́мъ?
Глаго́ляй словеса́ извине́нiя ло́жная завѣща́етъ завѣ́тъ: прозя́бнетъ су́дъ а́ки тро́скотъ на ляди́нѣ се́лнѣй.
У телца́ до́му о́нова воз­обита́ютъ живу́щiи въ самарі́и, я́ко пла́кашася лю́дiе его́ о не́мъ: и я́коже разгнѣ́ваша его́, пора́дуют­ся о сла́вѣ его́, я́ко пресели́ся от­ ни́хъ.
И связа́в­ше его́, во Ассирі́ю от­ведо́ша въ да́ръ царю́ Иари́му: въ да́ръ Ефре́мъ прiи́мет­ся, и усрами́т­ся Изра́иль о совѣ́тѣ сво­е́мъ.
Отве́рже самарі́а царя́ сво­его́, а́ки хвра́стiе на лицы́ воды́.
Изве́ргут­ся тре́бища о́нова согрѣше́нiя Изра́илева, те́рнiе и волче́цъ воз­ни́кнутъ на тре́бищихъ и́хъ: и реку́тъ къ гора́мъ: покры́йте ны́: и холмо́мъ: пади́те на ны́.
Отне́лѣже хо́лми, согрѣши́ Изра́иль: та́мо ста́ша: не пости́гнетъ и́хъ на холмѣ́ ра́ть, на ча́да непра́вды.
Прiи́де наказа́ти и́хъ по жела́нiю мо­ему́: и соберу́т­ся лю́дiе на ня́, внегда́ наказа́тися и́мъ во двою́ непра́вдахъ сво­и́хъ.
Ефре́мъ ю́ница науче́ная, е́же люби́ти прѣ́нiе: а́зъ же найду́ на добро́ту вы́и ея́, наступлю́ на Ефре́ма, умолчу́ о Иу́дѣ, укрѣпи́т­ся себѣ́ Иа́ковъ.
Сѣ́йте себѣ́ въ пра́вду, собери́те пло́дъ живота́, просвѣти́те себѣ́ свѣ́тъ вѣ́дѣнiя, до́ндеже вре́мя, взыщи́те Го́спода, до́ндеже прiи́дутъ ва́мъ жи́та пра́вды.
Вску́ю премолча́сте нече́стiе, и непра́вды его́ объима́сте, изъядо́сте пло́дъ лжи́въ? я́ко упова́лъ еси́ на ору́жiе твое́, во мно́же­ст­вѣ си́лы тво­ея́.
И воста́нетъ па́губа въ лю́дехъ тво­и́хъ, и вся́ огра́ды твоя́ поги́бнутъ, я́коже [поги́бе] кня́зь Салама́нъ от­ до́му иеровоа́мля, во дни́ ра́тны ма́терь о ча́да разби́ша:
та́ко сотворю́ ва́мъ, до́ме Изра́илевъ, от­ лица́ непра́вды зло́бъ ва́шихъ.
Ефре́мъ же зо́лъ ду́хъ, гоня́ше зно́й ве́сь де́нь: тще́тная и су́етная умно́жи, и завѣ́тъ со Ассирі́аны завѣща́, и еле́й во Еги́петъ посыла́­ше.
И су́дъ Го́сподеви ко Иу́дѣ, е́же от­мсти́ти Иа́кова: по путе́мъ его́ и по начина́ниемъ его́ воз­да́стъ ему́.
Во утро́бѣ запя́ бра́та сво­его́ и труды́ сво­и́ми укрѣпѣ́ къ Бо́гу:
и укрѣпѣ́ со а́нгеломъ и превоз­мо́же. Пла́кашася и моли́шася ми́: въ дому́ о́новѣ обрѣто́ша мя́, и ту́ глаго́лася къ ни́мъ.
Госпо́дь же Бо́гъ Вседержи́тель бу́детъ па́мять его́.
И ты́ о Бо́зѣ сво­е́мъ обрати́шися, ми́лость и су́дъ снабди́, и при­­ближа́йся къ Бо́гу сво­ему́ при́сно.
Ханаа́нъ, въ руцѣ́ его́ мѣ́рило непра́вды, наси́ль­ствовати воз­люби́.
И рече́ Ефре́мъ: оба́че обогатѣ́хъ, обрѣто́хъ прохлажде́нiе себѣ́: вси́ труды́ его́ не обря́щут­ся ему́ ра́ди непра́вдъ, и́миже согрѣши́.
А́зъ же Госпо́дь Бо́гъ тво́й, изведо́хъ тя́ изъ земли́ Еги́петски: еще́ вселю́ тя́ въ ку́щахъ, я́коже во дни́ пра́здника.
И глаго́лахъ ко проро́комъ, и а́зъ видѣ́нiя умно́жихъ, и въ рука́хъ проро́ческихъ уподо́бихся.
А́ще не Галаа́дъ е́сть, у́бо ло́жни бы́ша во Галга́лѣхъ кня́зи тре́бы кладу́ще, и тре́бища и́хъ я́коже же́лви на цѣли́знѣ польстѣ́й.
И отъи́де Иа́ковъ на по́ле сирі́йско, и рабо́та Изра́иль о женѣ́ и о женѣ́ снабдѣ́.
И проро́комъ изведе́ Госпо́дь Изра́иля изъ земли́ Еги́петскiя, и проро́комъ снабдѣ́ся.
Разгнѣ́ва мя́ Ефре́мъ и воз­ъяри́ мя: и кро́вь его́ на не́мъ пролiе́т­ся, и укори́зну его́ воз­да́стъ ему́ Госпо́дь.
По словеси́ Ефре́мову оправда́нiя прiя́ се́й во Изра́или, и положи́ я́ Ваа́лови, и у́мре.
И ны́нѣ при­­ложи́ша согрѣша́ти и сотвори́ша себѣ́ слiя́нiе от­ зла́та и сребра́ сво­его́ по о́бразу и́доловъ, дѣла́ худо́жниковъ соверше́на: и́мъ сі́и глаго́лютъ: пожри́те человѣ́ковъ, оскудѣ́ша бо телцы́.
Сего́ ра́ди бу́дутъ я́ко о́блакъ у́трен­нiй, я́коже роса́ у́трен­няя иду́щи, я́коже пле́вы съ то́ка [и пра́хъ съ вѣ́твiя] развѣва́емый ви́хромъ, я́коже ды́мъ изъ трубы́.
А́зъ же Госпо́дь Бо́гъ тво́й утвержда́яй не́бо и созида́яй зе́млю, его́же ру́цѣ созда́стѣ все́ во́ин­ство небе́сное, и не показа́хъ ти́ и́хъ, е́же ходи́ти вслѣ́дъ и́хъ: и а́зъ изведо́хъ тя́ изъ земли́ Еги́петскiя, и Бо́га ра́звѣ мене́ да не позна́еши, и спаса́ющаго нѣ́сть ра́звѣ мене́.
А́зъ пасо́хъ тя́ въ пусты́ни на земли́ ненаселе́н­нѣй,
на па́житехъ и́хъ, и насы́тишася до исполне́нiя, и воз­несо́шася сердца́ и́хъ, сего́ ра́ди забы́ша мя́.
И бу́ду и́мъ я́ко панѳи́рь, и я́ко ры́сь на пути́ Ассири́евъ:
и сря́щу и́хъ а́ки медвѣ́дица лиша́ема, и разрушу́ соключе́нiе серде́цъ и́хъ: и поядя́тъ я́ ски́мни дубра́внiи, и звѣ́рiе польсті́и расто́ргнутъ я́.
Въ поги́бели тво­е́й, Изра́илю, кто́ помо́жетъ тебѣ́?
Гдѣ́ ца́рь тво́й се́й? то́й да спасе́тъ тя́ во всѣ́хъ градѣ́хъ тво­и́хъ: и да су́дитъ ти́, о не́мже глаго́лалъ еси́: да́ждь ми́ царя́ и кня́зя.
И да́хъ тебѣ́ царя́ во гнѣ́вѣ мо­е́мъ, и утвержа́хся въ я́рости мо­е́й.
Согромажде́нiе непра́вды Ефре́мъ, сокрове́нъ грѣ́хъ его́:
болѣ́зни а́ки ражда́ющiя прiи́дутъ ему́: се́й сы́нъ нему́дрый, зане́ ны́нѣ не усто­и́тъ въ сокруше́нiи ча́дъ.
От руки́ а́довы изба́влю я́ и от­ сме́рти искуплю́ я́: гдѣ́ пря́ твоя́, сме́рте? гдѣ́ осте́нъ тво́й, а́де? утѣше́нiе скры́ся от­ о́чiю мое́ю:
зане́ се́й между́ бра́тiями разлучи́тъ: наведе́тъ Госпо́дь вѣ́тръ зно́­енъ изъ пусты́ни на́нь, и изсуши́тъ жи́лы его́ и опустоши́тъ исто́чники его́: се́й изсуши́тъ зе́млю его́ и вся́ сосу́ды его́ люби́мыя.
Синодальный
1 Бог уврачевал бы Израиля, но «никто из них не взывает» к Нему. 8 Ефрем обращается к Египту и Ассирии и удаляется от Господа.
Когда Я врачевал Израиля, открылась неправда Ефрема и злодейство Самарии: ибо они поступают лживо; и входит вор, и разбойник грабит по улицам.
Не помышляют они в сердце своем, что Я помню все злодеяния их; теперь окружают их дела их; они пред лицем Моим.
Злодейством своим они увеселяют царя и обманами своими – князей.
Все они пылают прелюбодейством, как печь, растопленная пекарем, который перестает поджигать ее, когда замесит тесто и оно вскиснет.
«День нашего царя!» говорят князья, разгоряченные до болезни вином, а он протягивает руку свою к кощунам.
Ибо они коварством своим делают сердце свое подобным печи: пекарь их спит всю ночь, а утром она горит, как пылающий огонь.
Все они распалены, как печь, и пожирают судей своих; все цари их падают, и никто из них не взывает ко Мне.
Ефрем смешался с народами, Ефрем стал, как неповороченный хлеб.
Чужие пожирали силу его и он не замечал; седина покрыла его, а он не знает.
И гордость Израиля унижена в глазах их и при всем том они не обратились к Господу Богу своему и не взыскали Его.
И стал Ефрем, как глупый голубь, без сердца: зовут Египтян, идут в Ассирию.
Когда они пойдут, Я закину на них сеть Мою; как птиц небесных низвергну их; накажу их, как слышало собрание их.
Горе им, что они удалились от Меня; гибель им, что они отпали от Меня! Я спасал их, а они ложь говорили на Меня.
И не взывали ко Мне сердцем своим, когда вопили на ложах своих; собираются из-за хлеба и вина, а от Меня удаляются.
Я вразумлял их и укреплял мышцы их, а они умышляли злое против Меня.
Они обращались, но не к Всевышнему, стали – как неверный лук; падут от меча князья их за дерзость языка своего; это будет посмеянием над ними в земле Египетской.
Гнев Господа воспылал на Израиля, ибо «забыл Израиль Создателя своего».
Трубу к устам твоим! Как орел налетит на дом Господень за то, что они нарушили завет Мой и преступили закон Мой!
Ко Мне будут взывать: «Боже мой! мы познали Тебя, мы – Израиль».
Отверг Израиль доброе; враг будет преследовать его.
Поставляли царей сами, без Меня; ставили князей, но без Моего ведома; из серебра своего и золота своего сделали для себя идолов: оттуда гибель.
Оставил тебя телец твой, Самария! воспылал гнев Мой на них; доколе не могут они очиститься?
Ибо и он – дело Израиля: художник сделал его, и потому он не бог; в куски обратится телец Самарийский!
Так как они сеяли ветер, то и пожнут бурю: хлеба на корню не будет у него; зерно не даст муки; а если и даст, то чужие проглотят ее.
Поглощен Израиль; теперь они будут среди народов, как негодный сосуд.
Они пошли к Ассуру, как дикий осел, одиноко бродящий; Ефрем приобретал подарками расположение к себе.
Хотя они и посылали дары к народам, но скоро Я соберу их, и они начнут страдать от бремени царя князей;
ибо много жертвенников настроил Ефрем для греха, – ко греху послужили ему эти жертвенники.
Написал Я ему важные законы Мои, но они сочтены им как бы чужие.
В жертвоприношениях Мне они приносят мясо и едят его; Господу неугодны они; ныне Он вспомнит нечестие их и накажет их за грехи их: они возвратятся в Египет.
Забыл Израиль Создателя своего и устроил капища, и Иуда настроил много укрепленных городов; но Я пошлю огонь на города его, и пожрет чертоги его.
Гнев Господа воспылал на Израиля, ибо «забыл Израиль Создателя своего».
Не радуйся, Израиль, до восторга, как другие народы, ибо ты блудодействуешь, удалившись от Бога твоего: любишь блудодейные дары на всех гумнах.
Гумно и точило не будут питать их, и надежда на виноградный сок обманет их.
Не будут они жить на земле Господней: Ефрем возвратится в Египет, и в Ассирии будут есть нечистое.
Не будут возливать Господу вина, и неугодны Ему будут жертвы их; они будут для них, как хлеб похоронный: все, которые будут есть его, осквернятся, ибо хлеб их – для души их, а в дом Господень он не войдет.
Что будете делать в день торжества и в день праздника Господня?
Ибо вот, они уйдут по причине опустошения; Египет соберет их, Мемфис похоронит их; драгоценностями их из серебра завладеет крапива, колючий терн будет в шатрах их.
Пришли дни посещения, пришли дни воздаяния; да узнает Израиль, что глуп прорицатель, безумен выдающий себя за вдохновенного, по причине множества беззаконий твоих и великой враждебности.
Ефрем – страж подле Бога моего; пророк – сеть птицелова на всех путях его; соблазн в доме Бога его.
Глубоко упали они, развратились, как во дни Гивы; Он вспомнит нечестие их, накажет их за грехи их.
Как виноград в пустыне, Я нашел Израиля; как первую ягоду на смоковнице, в первое время ее, увидел Я отцов ваших, – но они пошли к Ваал-Фегору и предались постыдному, и сами стали мерзкими, как те, которых возлюбили.
У Ефремлян, как птица улетит слава [чадородия]: ни рождения, ни беременности, ни зачатия [не будет].
А хотя бы они и воспитали детей своих, отниму их; ибо горе им, когда удалюсь от них!
Ефрем, как Я видел его до Тира, насажден на прекрасной местности; однако Ефрем выведет детей своих к убийце.
Дай им, Господи: что Ты дашь им? дай им утробу нерождающую и сухие сосцы.
Все зло их в Галгале: там Я возненавидел их за злые дела их; изгоню их из дома Моего, не буду больше любить их; все князья их – отступники.
Поражен Ефрем; иссох корень их, – не будут приносить они плода, а если и будут рождать, Я умерщвлю вожделенный плод утробы их.
Отвергнет их Бог мой, потому что они не послушались Его, и будут скитальцами между народами.
1 «Скажут они горам: покройте нас, и холмам: падите на нас!» 9 Сыны Израилевы «возделывали нечестие» и «пожинают беззаконие».
Израиль – ветвистый виноград, умножает для себя плод: чем более у него плодов, тем более умножает жертвенники; чем лучше земля у него, тем более украшают они кумиры.
Разделилось сердце их, за то они и будут наказаны: Он разрушит жертвенники их, сокрушит кумиры их.
Теперь они говорят: «нет у нас царя, ибо мы не убоялись Господа; а царь, – что́ он нам сделает?»
Говорят слова пустые, клянутся ложно, заключают союзы; за то явится суд над ними, как ядовитая трава на бороздах поля.
За тельца Беф-Авена вострепещут жители Самарии; восплачет о нем народ его, и жрецы его, радовавшиеся о нем, будут плакать о славе его, потому что она отойдет от него.
И сам он отнесен будет в Ассирию, в дар царю Иареву; постыжен будет Ефрем, и посрамится Израиль от замысла своего.
Исчезнет в Самарии царь ее, как пена на поверхности воды.
И истреблены будут высоты Авена, грех Израиля; терние и волчцы вырастут на жертвенниках их, и скажут они горам: «покройте нас», и холмам: «падите на нас».
Больше, нежели во дни Гивы, грешил ты, Израиль; там они устояли; война в Гаваоне против сынов нечестия не постигла их.
По желанию Моему накажу их, и соберутся против них народы, и они будут связаны за двойное преступление их.
Ефрем – обученная телица, привычная к молотьбе, и Я Сам возложу ярмо на тучную шею его; на Ефреме будут верхом ездить, Иуда будет пахать, Иаков будет боронить.
Сейте себе в правду, и пожнете милость; распахивайте у себя новину, ибо время взыскать Господа, чтобы Он, когда придет, дождем пролил на вас правду.
Вы возделывали нечестие, пожинаете беззаконие, едите плод лжи, потому что ты надеялся на путь твой, на множество ратников твоих.
И произойдет смятение в народе твоем, и все твердыни твои будут разрушены, как Салман разрушил Бет-Арбел в день брани: мать была убита с детьми.
Вот что причинит вам Вефиль за крайнее нечестие ваше.
Ефрему указано на поведение Иакова и на избавление из земли Египетской.
Ефрем пасет ветер и гоняется за восточным ветром, каждый день умножает ложь и разорение; заключают они союз с Ассуром, и в Египет отвозится елей.
Но и с Иудою у Господа суд и Он посетит Иакова по путям его, воздаст ему по делам его.
Еще во чреве матери запинал он брата своего, а возмужав боролся с Богом.
Он боролся с Ангелом – и превозмог; плакал и умолял Его; в Вефиле Он нашел нас и там говорил с нами.
А Господь есть Бог Саваоф; Сущий [Иегова] – имя Его.
Обратись и ты к Богу твоему; наблюдай милость и суд и уповай на Бога твоего всегда.
Хананеянин с неверными весами в руке любит обижать;
и Ефрем говорит: «однако я разбогател; накопил себе имущества, хотя во всех моих трудах не найдут ничего незаконного, что было бы грехом».
А Я, Господь Бог твой от самой земли Египетской, опять поселю тебя в кущах, как во дни праздника.
Я говорил к пророкам, и умножал видения, и чрез пророков употреблял притчи.
Если Галаад сделался Авеном, то они стали суетны, в Галгалах заколали в жертву тельцов, и жертвенники их стояли как груды камней на межах поля.
Убежал Иаков на поля Сирийские, и служил Израиль за жену, и за жену стерег овец.
Чрез пророка вывел Господь Израиля из Египта, и чрез пророка Он охранял его.
Сильно раздражил Ефрем Господа и за то кровь его оставит на нем, и поношение его обратит Господь на него.
1 Возвышая себя, Ефрем забыл Господа. 9 Гибель Израиля несомненна.
Когда Ефрем говорил, все трепетали. Он был высок в Израиле; но сделался виновным через Ваала, и погиб.
И ныне прибавили они ко греху: сделали для себя литых истуканов из серебра своего, по понятию своему, – полная работа художников, – и говорят они приносящим жертву людям: «целуйте тельцов!»
За то они будут как утренний туман, как роса, скоро исчезающая, как мякина, свеваемая с гумна, и как дым из трубы.
Но Я – Господь Бог твой от земли Египетской, – и ты не должен знать другого бога, кроме Меня, и нет спасителя, кроме Меня.
Я признал тебя в пустыне, в земле жаждущей.
Имея пажити, они были сыты; а когда насыщались, то превозносилось сердце их, и потому они забывали Меня.
И Я буду для них как лев, как скимен буду подстерегать при дороге.
Буду нападать на них, как лишенная детей медведица, и раздирать вместилище сердца их, и поедать их там, как львица; полевые звери будут терзать их.
Погубил ты себя, Израиль, ибо только во Мне опора твоя.
Где царь твой теперь? Пусть он спасет тебя во всех городах твоих! Где судьи твои, о которых говорил ты: «дай нам царя и начальников»?
И Я дал тебе царя во гневе Моем, и отнял в негодовании Моем.
Связано в узел беззаконие Ефрема, сбережен его грех.
Му́ки родильницы постигнут его; он – сын неразумный, иначе не стоял бы долго в положении рождающихся детей.
От власти ада Я искуплю их, от смерти избавлю их. Смерть! где твое жало? ад! где твоя победа? Раскаяния в том не будет у Меня.
Хотя Ефрем плодовит между братьями, но придет восточный ветер, поднимется ветер Господень из пустыни, и иссохнет родник его, и иссякнет источник его; он опустошит сокровищницу всех драгоценных сосудов.
 «Mientras curaba yo a Israel,
se descubrió la iniquidad de Efraín
y las maldades de Samaria,
pues practican el engaño;
el ladrón entra
y el salteador despoja afuera.
No consideran en su corazón
que tengo memoria de toda su maldad.
Ahora los acorralan sus propias obras,
que están delante de mí.
»Con su maldad alegran al rey;
con sus mentiras, a los príncipes.
Todos ellos son adúlteros;
son como horno encendido,
que el hornero cesa de avivar
desde que se amasa la harina
hasta que se ha fermentado.
En el día de nuestro rey,
los príncipes lo hicieron enfermar
con copas de vino;
él extendió su mano con los que se burlaban.
Disponen su corazón para la intriga,
como se prepara un horno;
toda la noche duerme su hornero,
pero a la mañana está encendido
como llama de fuego.
Todos ellos arden como un horno
y devoran a sus jueces.
Así han caído todos sus reyes;
no hay entre ellos quien me invoque.
Efraín se ha mezclado con los demás pueblos;
Efraín es como torta no volteada.
Gente extraña ha devorado su fuerza,
y él no lo sabe.
Ya se ha cubierto de canas,
y él no lo sabe.
La soberbia de Israel testificará en su contra.
Con todo, ellos no se vuelven
ni buscan a Jehová, su Dios.
Efraín es como paloma incauta,
sin discernimiento:
claman a Egipto, acuden a Asiria.
Cuando vayan allá,
tenderé sobre ellos mi red,
los haré caer como aves del cielo,
los castigaré conforme a lo anunciado en sus asambleas.
»¡Ay de ellos! porque se apartaron de mí;
destrucción vendrá sobre ellos,
porque contra mí se rebelaron.
Yo los redimiría,
pero ellos hablan mentiras contra mí.
No clamaron a mí de corazón,
cuando se lamentaban sobre sus lechos;
Por trigo y mosto se congregaron,
y se han rebelado contra mí.
Aunque yo los enseñé y fortalecí sus brazos,
traman el mal contra mí.
Volvieron, pero no al Altísimo;
fueron como arco que yerra.
Sus príncipes cayeron a espada
por la soberbia de su lengua:
¡esto será motivo de burla
en la tierra de Egipto!»
 «Lleva a tu boca la trompeta,
pues un águila viene
sobre la casa de Jehová,
porque traspasaron mi pacto
y se rebelaron contra mi Ley.
A mí clamará Israel: “Dios mío,
te hemos conocido.”
Israel desechó el bien:
el enemigo lo perseguirá.
»Ellos establecieron reyes, pero no escogidos por mí;
constituyeron príncipes, mas yo no lo supe;
de su plata y de su oro hicieron ídolos para sí,
para ser ellos mismos destruidos.
Tu becerro, Samaria, te hizo alejarte.
Se encendió mi enojo contra ellos:
¿Cuándo alcanzaréis la purificación?
Porque ese becerro es de Israel;
un artífice lo hizo. No es Dios,
por lo que será deshecho en pedazos
el becerro de Samaria.
Porque sembraron vientos,
segarán tempestades.
No tendrán mies
ni su espiga dará harina;
y si la da, los extranjeros la comerán.
¡Devorado será Israel!
Pronto será entre las naciones
como vasija que no se estima,
pues ellos subieron a Asiria
como un solitario asno salvaje.
Efraín se ha alquilado amantes.
Aunque las alquile entre las naciones,
ahora los reuniré,
y serán afligidos un poco de tiempo
bajo la carga del rey y de los príncipes.
»Porque multiplicó Efraín los altares para pecar,
tuvo altares sólo para pecar.
Le escribí las grandezas de mi Ley,
y fueron tenidas por cosa extraña.
En los sacrificios de mis ofrendas
sacrificaron carne y comieron;
Jehová no los quiso aceptar.
Ahora se acordará él de su iniquidad,
castigará su pecado
y tendrán que volver a Egipto.
Olvidó, pues, Israel a su Hacedor,
y edificó templos.
Judá multiplicó sus ciudades fortificadas,
mas yo mandaré a sus ciudades fuego
que consumirá sus palacios.»
 No te alegres, Israel,
no saltes de gozo como otros pueblos,
pues has fornicado al apartarte de tu Dios.
Amaste el salario de rameras
en todas las eras de trigo.
La era y el lagar no los sustentarán,
y les fallará el mosto.
No se quedarán en la tierra de Jehová,
sino que Efraín volverá a Egipto y a Asiria,
donde comerán vianda inmunda.
No harán libaciones a Jehová
ni sus sacrificios le serán gratos;
cual pan de duelo será para ellos,
y todos los que coman de él serán impuros.
Su pan será, pues, para ellos mismos:
ese pan no entrará en la casa de Jehová.
¿Qué haréis en el día de la solemnidad,
y en el día de la fiesta de Jehová?
Ellos se fueron a causa de la destrucción.
Egipto los recogerá, Menfis los enterrará.
La ortiga conquistará lo deseable de su plata,
y el espino crecerá en sus moradas.
Vinieron los días del castigo,
vinieron los días de la retribución.
¡Israel lo sabrá!
Necio es el profeta,
insensato es el hombre de espíritu,
a causa de la enormidad de tu maldad
y de la inmensidad de tu odio.
El profeta, atalaya de Efraín,
está junto a mi Dios;
lazos de cazador se le tienden en todos sus caminos,
se le odia aun en la casa de su Dios.
Llegaron hasta lo más bajo en su corrupción,
como en los días de Gabaa.
Él se acordará de su iniquidad
y castigará su pecado.
«Como uvas en el desierto
hallé a Israel;
vi a vuestros padres en sus primicias
como la fruta temprana de la higuera.
Pero al acudir ellos a Baal-peor,
se apartaron para vergüenza,
y se hicieron abominables
como aquello que amaban.
La gloria de Efraín volará cual ave,
de modo que no habrá nacimientos
ni embarazos ni concepciones.
Aunque lleguen a crecer sus hijos,
los quitaré de entre los hombres.
¡Ay de ellos también, cuando de ellos me aparte!
Efraín, según veo, es semejante a Tiro,
situado en un lugar delicioso;
pero Efraín llevará sus hijos a la matanza.»
Dales, Jehová,
lo que les has de dar;
dales matriz que aborte
y pechos enjutos.
«Toda la maldad de ellos se manifestó en Gilgal;
allí, pues, les tomé aversión.
Por la perversidad de sus obras
los echaré de mi Casa.
Ya no los amaré más;
todos sus príncipes son desleales.
Efraín fue herido,
su raíz está seca,
no dará más fruto.
Aunque engendren,
yo haré morir el precioso fruto de su vientre.»
Mi Dios los desechará
porque ellos no lo oyeron,
y andarán errantes entre las naciones.
 Israel es una frondosa viña
que da de sí abundante fruto.
Cuanto más abundante era su fruto,
más se multiplicaban los altares;
cuanto mayor era la bondad de su tierra,
mejor hacía sus ídolos.
Su corazón está dividido.
Ahora serán hallados culpables.
Jehová demolerá sus altares
y destruirá sus ídolos.
Seguramente dirán ahora:
«No tenemos rey
porque no temimos a Jehová.
Pero, ¿qué haría el rey por nosotros?»
Ellos pronuncian palabras,
juran en vano al hacer un pacto;
por tanto, el juicio florecerá
como ajenjo en los surcos del campo.
Por las becerras de Bet-avén
serán atemorizados los moradores de Samaria.
Sí, su pueblo se lamentará a causa del becerro,
lo mismo que los sacerdotes
que se regocijaban de su gloria,
la cual será disipada.
El propio becerro será llevado a Asiria
como presente al gran rey.
Efraín será avergonzado,
e Israel se avergonzará de su consejo.
De Samaria fue cortado su rey
como espuma sobre la superficie de las aguas.
Los lugares altos de Avén,
el pecado de Israel,
serán destruidos;
sobre sus altares crecerá espino y cardo.
Y dirán a los montes: «¡Cubridnos!»;
y a los collados: «¡Caed sobre nosotros!»
«Desde los días de Gabaa,
tú has pecado, Israel.
¡Allí se han quedado!
¿No tomará la guerra en Gabaa
a estos inicuos?
Los castigaré cuando lo desee;
los pueblos se juntarán contra ellos
cuando sean castigados por su doble crimen.
»Efraín es como una novilla domada
a la que le gusta trillar.
Mas yo pasaré el yugo sobre su lozana cerviz;
yo unciré a Efraín,
Judá tendrá que arar
y Jacob quebrará sus terrones.
Sembrad para vosotros en justicia,
segad para vosotros en misericordia;
haced para vosotros barbecho,
porque es el tiempo de buscar a Jehová,
hasta que venga y os enseñe justicia.
Habéis arado impiedad
y segasteis iniquidad;
comeréis fruto de mentira.
Porque confiaste en tu camino
y en la multitud de tus valientes,
en medio de tus pueblos se levantará un alboroto;
todas tus fortalezas serán destruidas,
como destruyó Salmán a Bet-arbel
en el día de la batalla,
cuando fue destrozada la madre con sus hijos.
Así hará con vosotros Bet-el,
por causa de vuestra gran maldad:
al despuntar el día desaparecerá para siempre
el rey de Israel.»
 «Efraín se apacienta de viento,
anda tras el viento del este todo el día;
multiplica la mentira y la violencia,
porque hicieron pacto con los asirios
y llevan el aceite a Egipto.»
Pleito tiene Jehová con Judá
para castigar a Jacob conforme a su conducta;
le pagará conforme a sus obras.
En el seno materno tomó por el calcañar a su hermano,
y con su poder venció al ángel.
Luchó con el ángel y prevaleció;
lloró y le rogó;
lo halló en Bet-el,
y allí habló con nosotros.
Mas Jehová es Dios de los ejércitos:
¡Jehová es su nombre!
Tú, pues, vuélvete a tu Dios;
guarda misericordia y juicio,
y en tu Dios confía siempre.
«Canaán tiene en su mano pesas falsas,
le gusta defraudar.
Efraín dijo: “Ciertamente me he enriquecido,
me he labrado una fortuna;
nadie hallará iniquidad en mí,
ni pecado en todos mis trabajos.”
Pero yo soy Jehová, tu Dios,
desde la tierra de Egipto;
aún te haré morar en tiendas,
como en los días de la fiesta.
»He hablado a los profetas,
multipliqué las profecías
y por medio de los profetas hablé en parábolas.
¿Es Galaad iniquidad?
Ciertamente vanidad han sido:
En Gilgal sacrificaron bueyes,
y sus altares son como montones de piedras
sobre los surcos del campo.»
Pero Jacob huyó a la tierra de Aram;
Israel sirvió para adquirir una mujer,
y por adquirir una mujer fue pastor.
Por medio de un profeta,
Jehová hizo subir a Israel de Egipto,
y por un profeta fue guardado.
Efraín ha irritado a Dios amargamente;
por tanto, su Señor hará recaer sobre él
la sangre derramada
y le pagará sus agravios.
 Cuando Efraín hablaba, cundía el temor;
fue exaltado en Israel,
mas pecó en Baal y murió.
Ahora siguen en su pecado;
con su plata se han hecho imágenes de fundición,
ídolos de su invención,
¡todo obra de artífices!
Y entonces dicen a los sacrificadores
que besen a los becerros.
Por tanto, serán como la niebla de la mañana
y como el rocío de la madrugada, que se disipa;
como la paja que la tempestad arroja de la era,
como el humo que sale por la chimenea.
«Mas yo soy Jehová, tu Dios,
desde la tierra de Egipto;
no conocerás, pues, otro dios fuera de mí,
ni otro salvador sino a mí.
Yo te conocí en el desierto,
en tierra seca.
»En sus pastos se saciaron
y, una vez repletos,
se ensoberbeció su corazón;
por esta causa se olvidaron de mí.
Por tanto, yo seré para ellos como león;
como un leopardo en el camino los acecharé.
Como osa que ha perdido a sus hijos los atacaré
y desgarraré las fibras de su corazón,
y allí los devoraré como león;
fiera del campo los despedazará.
Te perdiste, Israel,
mas en mí está tu ayuda.
¿Dónde está tu rey, para que te salve
en todas tus ciudades,
y tus jueces, a los que dijiste:
“Dame un rey y príncipes”?
Te di un rey en mi furor,
y te lo quité en mi ira.
»Atada está la maldad de Efraín,
su pecado está guardado.
Le vendrán dolores de mujer que da a luz;
pero es un hijo insensato,
pues no se colocó a tiempo
en el punto mismo de nacer.
De manos del seol los redimiré,
los libraré de la muerte.
Muerte, yo seré tu muerte;
yo seré tu destrucción, seol.
La compasión se ocultará de mi vista.
Aunque él fructifique entre sus hermanos,
vendrá el viento del este,
el viento de Jehová que sube del desierto,
y se secará su manantial,
se agotará su fuente.
Él despojará el tesoro
de todas sus preciosas alhajas.
Samaria será asolada,
porque se rebeló contra su Dios;
caerán a espada,
sus niños serán estrellados,
y abiertas sus mujeres encintas.»
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible