Скрыть
10:10
10:11
10:14
10:15
10:17
10:27
10:31
10:32
Церковнославянский (рус)
Го́ре пи́шущымъ лука́в­ст­во: пи́шущiи бо лука́в­ст­во пи́шутъ,
укланя́юще су́дъ убо́гихъ, восхища́юще су́дъ ни́щихъ люді́й мо­и́хъ, я́ко бы́ти и́мъ вдови́цѣ въ расхище́нiе и сиротѣ́ въ разграбле́нiе.
И что́ сотворя́тъ въ де́нь посѣще́нiя? ско́рбь бо ва́мъ от­дале́че прiи́детъ. И къ кому́ при­­бѣ́гнете, да помо́жетъ ва́мъ? И гдѣ́ оста́вите сла́ву ва́шу,
е́же не впа́сти въ плѣне́нiе? И подъ убiе́ными паду́тъ. И во всѣ́хъ си́хъ не от­врати́ся гнѣ́въ его́, но еще́ рука́ его́ высока́.
Го́ре Ассири́емъ, же́злъ я́рости мо­ея́ и гнѣ́въ е́сть въ руку́ и́хъ.
Гнѣ́въ мо́й послю́ на язы́къ беззако́ненъ, и сво­и́хъ люді́й повелю́ сотвори́ти коры́сти и плѣне́нiе, и попра́ти гра́ды и положи́ти я́ въ пра́хъ.
Се́й же не та́ко помы́сли и душе́ю не та́ко воз­мнѣ́: но от­сту́питъ у́мъ его́, и е́же потреби́ти язы́ки не ма́лы.
И а́ще реку́тъ ему́: ты́ ли еси́ еди́нъ кня́зь?
И рече́тъ: не взя́хъ ли страны́, я́же вы́ше Вавило́на и хала́ни, идѣ́же сто́лпъ созда́нъ, и взя́хъ Араві́ю и Дама́скъ и самарі́ю?
Я́коже сiя́ взя́хъ, и вся́ княже́нiя воз­му́. Возрыда́йте, изва́ян­ная во Иерусали́мѣ и въ самарі́и:
я́коже бо сотвори́хъ самарі́и и рукотворе́н­нымъ ея́, та́ко сотворю́ и Иерусали́му и кумíромъ его́.
И бу́детъ, егда́ сконча́етъ Госпо́дь вся́ творя́ въ горѣ́ Сiо́ни и во Иерусали́мѣ, наведе́тъ на у́мъ вели́кiй, на кня́зя Ассирі́йска и на высоту́ сла́вы о́чiю его́.
Рече́ бо: крѣ́постiю руки́ мо­ея́ сотворю́, и прему́дростiю ра́зума [мо­его́] от­иму́ предѣ́лы язы́ковъ, и си́лу и́хъ плѣню́,
и сотрясу́ гра́ды населе́ныя, и вселе́н­ную всю́ объиму́ руко́ю мо­е́ю я́ко гнѣздо́, и я́ко оста́вленая я́ица воз­му́: и нѣ́сть, и́же убѣжи́тъ мене́, или́ проти́ву мнѣ́ рече́тъ, и от­ве́рзетъ уста́ и глуми́тъ.
Еда́ просла́вит­ся сѣки́ра безъ сѣку́щаго е́ю? или́ воз­несе́т­ся пила́ безъ влеку́щаго ю́? Та́кожде а́ще кто́ во́зметъ же́злъ, или́ дре́во: и не та́ко.
Но по́слетъ Госпо́дь Савао́ѳъ на твою́ че́сть безче́стiе, и на твою́ сла́ву о́гнь горя́ воз­гори́т­ся.
И бу́детъ свѣ́тъ Изра́илевъ во о́гнь, и освяти́тъ его́ огне́мъ горя́щимъ, и поя́стъ я́ко сѣ́но веще­с­т­во́.
Въ то́й де́нь уга́снутъ го́ры и хо́лми и дубра́вы, и поя́стъ от­ души́ да́же до пло́тей: и бу́детъ бѣжа́й, я́ко бѣжа́й от­ пла́мене горя́ща:
и оста́вльшiися от­ ни́хъ бу́дутъ въ число́, и отроча́ ма́лое напи́шетъ я́.
И бу́детъ въ то́й де́нь, не при­­ложи́т­ся ктому́ оста́нокъ Изра́илевъ, и спасе́н­нiи Иа́ковли не бу́дутъ ктому́ упова́юще на оби́дѣв­шыя и́хъ, но бу́дутъ упова́юще на Бо́га свята́го Изра́илева и́стиною.
И обрати́т­ся оста́нокъ Иа́ковль къ Бо́гу крѣ́пкому.
И а́ще бу́дутъ лю́дiе Изра́илевы я́ко песо́къ морскі́й, оста́нокъ и́хъ спасе́т­ся:
сло́во бо соверша́я и сокраща́я пра́вдою, я́ко сло́во сокраще́но сотвори́тъ Госпо́дь во все́й вселе́н­нѣй.
Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ: не бо́йтеся, лю́дiе мо­и́, от­ Ассирі́анъ, живу́щiи въ Сiо́нѣ, я́ко жезло́мъ порази́тъ тя́: я́зву бо наво́дитъ на тя́, е́же ви́дѣти пу́ть Еги́пта.
Еще́ бо ма́ло, и преста́нетъ гнѣ́въ, я́рость же моя́ на совѣ́тъ и́хъ:
и воз­дви́гнетъ Бо́гъ си́лъ на ня́ я́зву, я́ко я́зву Мадiа́млю на мѣ́стѣ ско́рби, и я́рость его́ на пу́ть и́же къ мо́рю, на пу́ть и́же во Еги́петъ:
и бу́детъ въ то́й де́нь, отъ­и́мет­ся и́го его́ от­ ра́мене тво­его́ и стра́хъ его́ от­ тебе́, и согнiе́тъ и́го от­ ра́менъ ва́шихъ.
Прiи́детъ бо во гра́дъ Агга́й, и пре́йдетъ въ Магеддо́, и въ Махма́сѣ положи́тъ сосу́ды своя́.
И мине́тъ де́брь, и прiи́детъ во Агга́й: стра́хъ прiи́метъ раму́ гра́дъ Сау́ловъ,
побѣ́гнетъ дще́рь Гали́мля, услы́шит­ся въ лаисѣ́, услы́шит­ся во Анаѳо́ѳѣ.
И ужасе́ся Мадеми́на и живу́щiи во гиви́мѣ.
Утѣша́йте дне́сь е́же на пути́ пребы́ти: утѣша́йте руко́ю го́ру дще́рь Сiо́ню, и хо́лми, и́же во Иерусали́мѣ:
се́, Влады́ка Госпо́дь Савао́ѳъ смяте́тъ сла́вныя со крѣ́постiю, и высо́цiи укори́зною сокруша́т­ся, и высо́цыи смиря́т­ся,
и паду́тъ высо́цыи мече́мъ, Лива́нъ же съ высо́кими паде́т­ся.
Еврейский
הוֹי הַחֹקְקִים חִקְקֵי־אָוֶן; וּמְכַתְּבִים עָמָל כִּתֵּבוּ׃
לְהַטּוֹת מִדִּין דַּלִּים, וְלִגְזֹל מִשְׁפַּט עֲנִיֵּי עַמִּי; לִהְיוֹת אַלְמָנוֹת שְׁלָלָם, וְאֶת־יְתוֹמִים יָבֹזּוּ׃
וּמַה־תַּעֲשׂוּ לְיוֹם פְּקֻדָּה, וּלְשׁוֹאָה מִמֶּרְחָק תָּבוֹא; עַל־מִי תָּנוּסוּ לְעֶזְרָה, וְאָנָה תַעַזְבוּ כְּבוֹדְכֶם׃
בִּלְתִּי כָרַע תַּחַת אַסִּיר, וְתַחַת הֲרוּגִים יִפֹּלוּ; בְּכָל־זֹאת לֹא־שָׁב אַפּוֹ, וְעוֹד יָדוֹ נְטוּיָה׃ ס
הוֹי אַשּׁוּר שֵׁבֶט אַפִּי; וּמַטֶּה־הוּא בְיָדָם זַעְמִי׃
בְּגוֹי חָנֵף אֲשַׁלְּחֶנּוּ, וְעַל־עַם עֶבְרָתִי אֲצַוֶּנּוּ; לִשְׁלֹל שָׁלָל וְלָבֹז בַּז, וּלְשִׂימוֹ (וּלְשׂוּמוֹ) מִרְמָס כְּחֹמֶר חוּצוֹת׃
וְהוּא לֹא־כֵן יְדַמֶּה, וּלְבָבוֹ לֹא־כֵן יַחְשֹׁב; כִּי לְהַשְׁמִיד בִּלְבָבוֹ, וּלְהַכְרִית גּוֹיִם לֹא מְעָט׃
כִּי יֹאמַר; הֲלֹא שָׂרַי יַחְדָּו מְלָכִים׃
הֲלֹא כְּכַרְכְּמִישׁ כַּלְנוֹ; אִם־לֹא כְאַרְפַּד חֲמָת, אִם־לֹא כְדַמֶּשֶׂק שֹׁמְרוֹן׃
כַּאֲשֶׁר מָצְאָה יָדִי, לְמַמְלְכֹת הָאֱלִיל; וּפְסִילֵיהֶם, מִירוּשָׁלִַם וּמִשֹּׁמְרוֹן׃
הֲלֹא, כַּאֲשֶׁר עָשִׂיתִי לְשֹׁמְרוֹן וְלֶאֱלִילֶיהָ; כֵּן אֶעֱשֶׂה לִירוּשָׁלִַם וְלַעֲצַבֶּיהָ׃ ס
וְהָיָה, כִּי־יְבַצַּע אֲדֹנָי אֶת־כָּל־מַעֲשֵׂהוּ, בְּהַר צִיּוֹן וּבִירוּשָׁלִָם; אֶפְקֹד, עַל־פְּרִי־גֹדֶל לְבַב מֶלֶךְ־אַשּׁוּר, וְעַל־תִּפְאֶרֶת רוּם עֵינָיו׃
כִּי אָמַר, בְּכֹחַ יָדִי עָשִׂיתִי, וּבְחָכְמָתִי כִּי נְבֻנוֹתִי; וְאָסִיר גְּבוּלֹת עַמִּים, וַעֲתִידֹתֵיהֶם (וַעֲתוּדוֹתֵיהֶם) שׁוֹשֵׂתִי, וְאוֹרִיד כַּאבִּיר יוֹשְׁבִים׃
וַתִּמְצָא כַקֵּן יָדִי לְחֵיל הָעַמִּים, וְכֶאֱסֹף בֵּיצִים עֲזֻבוֹת, כָּל־הָאָרֶץ אֲנִי אָסָפְתִּי; וְלֹא הָיָה נֹדֵד כָּנָף, וּפֹצֶה פֶה וּמְצַפְצֵף׃
הֲיִתְפָּאֵר הַגַּרְזֶן, עַל הַחֹצֵב בּוֹ; אִם־יִתְגַּדֵּל הַמַּשּׂוֹר עַל־מְנִיפוֹ, כְּהָנִיף שֵׁבֶט וְאֶת־מְרִימָיו, כְּהָרִים מַטֶּה לֹא־עֵץ׃
לָכֵן יְשַׁלַּח הָאָדוֹן יְהוָה צְבָאוֹת בְּמִשְׁמַנָּיו רָזוֹן; וְתַחַת כְּבֹדוֹ יֵקַד יְקֹד כִּיקוֹד אֵשׁ׃
וְהָיָה אוֹר־יִשְׂרָאֵל לְאֵשׁ, וּקְדוֹשׁוֹ לְלֶהָבָה; וּבָעֲרָה, וְאָכְלָה שִׁיתוֹ וּשְׁמִירוֹ בְּיוֹם אֶחָד׃
וּכְבוֹד יַעְרוֹ וְכַרְמִלּוֹ, מִנֶּפֶשׁ וְעַד־בָּשָׂר יְכַלֶּה; וְהָיָה כִּמְסֹס נֹסֵס׃
וּשְׁאָר עֵץ יַעְרוֹ מִסְפָּר יִהְיוּ; וְנַעַר יִכְתְּבֵם׃ פ
וְהָיָה בַּיּוֹם הַהוּא, לֹא־יוֹסִיף עוֹד שְׁאָר יִשְׂרָאֵל וּפְלֵיטַת בֵּית־יַעֲקֹב, לְהִשָּׁעֵן עַל־מַכֵּהוּ; וְנִשְׁעַן, עַל־יְהוָה קְדוֹשׁ יִשְׂרָאֵל בֶּאֱמֶת׃
שְׁאָר יָשׁוּב שְׁאָר יַעֲקֹב; אֶל־אֵל גִּבּוֹר׃
כִּי אִם־יִהְיֶה עַמְּךָ יִשְׂרָאֵל כְּחוֹל הַיָּם, שְׁאָר יָשׁוּב בּוֹ; כִּלָּיוֹן חָרוּץ שׁוֹטֵף צְדָקָה׃
כִּי כָלָה וְנֶחֱרָצָה; אֲדֹנָי יְהוִה צְבָאוֹת, עֹשֶׂה בְּקֶרֶב כָּל־הָאָרֶץ׃ ס
לָכֵן, כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה צְבָאוֹת, אַל־תִּירָא עַמִּי יֹשֵׁב צִיּוֹן מֵאַשּׁוּר; בַּשֵּׁבֶט יַכֶּכָּה, וּמַטֵּהוּ יִשָּׂא־עָלֶיךָ בְּדֶרֶךְ מִצְרָיִם׃
כִּי־עוֹד מְעַט מִזְעָר; וְכָלָה זַעַם, וְאַפִּי עַל־תַּבְלִיתָם׃
וְעוֹרֵר עָלָיו יְהוָה צְבָאוֹת שׁוֹט, כְּמַכַּת מִדְיָן בְּצוּר עוֹרֵב; וּמַטֵּהוּ עַל־הַיָּם, וּנְשָׂאוֹ בְּדֶרֶךְ מִצְרָיִם׃
וְהָיָה בַּיּוֹם הַהוּא, יָסוּר סֻבֳּלוֹ מֵעַל שִׁכְמֶךָ, וְעֻלּוֹ מֵעַל צַוָּארֶךָ; וְחֻבַּל עֹל מִפְּנֵי־שָׁמֶן׃
בָּא עַל־עַיַּת עָבַר בְּמִגְרוֹן; לְמִכְמָשׂ יַפְקִיד כֵּלָיו׃
עָבְרוּ מַעְבָּרָה, גֶּבַע מָלוֹן לָנוּ; חָרְדָה הָרָמָה, גִּבְעַת שָׁאוּל נָסָה׃
צַהֲלִי קוֹלֵךְ בַּת־גַּלִּים; הַקְשִׁיבִי לַיְשָׁה עֲנִיָּה עֲנָתוֹת׃
נָדְדָה מַדְמֵנָה; יֹשְׁבֵי הַגֵּבִים הֵעִיזוּ׃
עוֹד הַיּוֹם בְּנֹב לַעֲמֹד; יְנֹפֵף יָדוֹ הַר בֵּית־ (בַּת־) צִיּוֹן, גִּבְעַת יְרוּשָׁלִָם׃ ס
הִנֵּה הָאָדוֹן יְהוָה צְבָאוֹת, מְסָעֵף פֻּארָה בְּמַעֲרָצָה; וְרָמֵי הַקּוֹמָה גְּדוּעִים, וְהַגְּבֹהִים יִשְׁפָּלוּ׃
וְנִקַּף סִבְכֵי הַיַּעַר בַּבַּרְזֶל; וְהַלְּבָנוֹן בְּאַדִּיר יִפּוֹל׃ ס
Vae, qui condunt leges iniquas et scribentes iniustitiam scribunt,
ut opprimant in iudicio pauperes et vim faciant causae humilium populi mei, ut fiant viduae praeda eorum, et pupillos diripiant!
Quid facietis in die visitationis et calamitatis de longe venientis? Ad cuius confugietis auxilium et ubi derelinquetis gloriam vestram?
Nam incurvabimini subter captivos et infra occisos cadetis. In omnibus his non est aversus furor eius, sed adhuc manus eius extenta.
Vae Assur, virga furoris mei et baculus in manu mea, indignatio mea!
Ad gentem impiam mitto eum et contra populum furoris mei mando illi, ut auferat spolia et diripiat praedam et ponat illum in conculcationem quasi lutum platearum.
Ipse autem non sic arbitratur, et cor eius non ita existimat; sed in corde suo ad conterendum et ad internecionem gentium non paucarum.
Dicet enim: «Numquid non principes mei omnes reges sunt?
Numquid non ut Charcamis sic Chalano? Numquid non ut Arphad sic Emath? Numquid non ut Damascus sic Samaria?
Quomodo apprehendit manus mea regna idololatra, quorum simulacra plura sunt quam in Ierusalem et in Samaria,
numquid non sicut feci Samariae et idolis eius, sic faciam Ierusalem et simulacris eius?».
Et erit: cum impleverit Dominus cuncta opera sua in monte Sion et in Ierusalem, visitabo super fructum superbiae cordis regis Assyriae et super arrogantiam altitudinis oculorum eius.
Dixit enim: «In fortitudine manus meae feci et in sapientia mea, prudens sum enim; et abstuli terminos populorum et scrinia eorum depraedatus sum et detraxi quasi potens in sublimi sedentes;
et apprehendit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum; et sicut colliguntur ova derelicta, sic universam terram ego congregavi, et non fuit qui moveret pennam aut aperiret os et ganniret».
Numquid gloriabitur securis contra eum, qui secat in ea? Aut exaltabitur serra contra eum, qui trahit eam? Quomodo si agitet virga elevantem eam, et exaltet baculus eum, qui non est lignum.
Propter hoc mittet Dominator, Dominus exercituum, in pingues eius tenuitatem; et subtus gloriam eius ardor ardebit quasi combustio ignis.
Et erit Lumen Israel ignis, et Sanctus eius flamma; et succendetur et devorabit spinas eius et vepres in die una.
Et gloriam saltus eius et horti eius ab anima usque ad carnem consumet, et erit sicut aeger tabescens;
et reliquiae ligni saltus eius tam paucae erunt, ut puer scribat ea.
Et erit in die illa: non adiciet residuum Israel et, qui effugerint de domo Iacob, inniti super eo, qui percutit eos, sed innitentur super Dominum, Sanctum Israel, in veritate.
Reliquiae revertentur, reliquiae, inquam, Iacob, ad Deum fortem.
Si enim fuerit populus tuus, Israel, quasi arena maris, reliquiae revertentur ex eo; consummatio decreta redundat in iustitia:
interitum enim, qui decretus est, Dominus, Deus exercituum, faciet in medio omnis terrae.
Propter hoc haec dicit Dominus, Deus exercituum: «Noli timere, populus meus habitator Sion, ab Assur; in virga percutiet te et baculum suum levabit super te sicut Aegyptus.
Adhuc enim paululum modicumque, et consummabitur indignatio et furor meus ad destructionem eorum».
Et suscitabit super eum Dominus exercituum flagellum iuxta plagam Madian in Petra Oreb et virgam suam super mare et levabit eam sicut in Aegypto.
Et erit in die illa: auferetur onus eius de umero tuo, et iugum eius de collo tuo. Et vastator ascendit a Remmon.
Veniet in Aiath, transibit per Magron, apud Machmas deponit sarcinas suas;
transeunt vadum cursim; in Geba pernoctabimus; trepidat Rama, Gabaa Saulis fugit.
Hinni voce tua, Bathgallim; attende, Laisa; responde, Anathoth.
Migrat Medemena, habitatores Gabim fugiunt;
hodie in Nob stabit: agitabit manum suam ad montem filiae Sion, collem Ierusalem.
Ecce Dominator, Dominus exercituum, amputat ramos in terrore, et extrema acumina succiduntur, et sublimes humiliantur;
et caeduntur condensa saltus ferro, et Libanus cum excelsis suis cadet.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible