Скрыть
11:7
11:11
11:15
Глава 42 
42:2
42:4
42:9
42:11
42:12
42:15
42:22
42:23
42:24
Глава 61 
61:7
Церковнославянский (рус)
И изы́детъ же́злъ изъ ко́рене Иессе́ова, и цвѣ́тъ от­ ко́рене его́ взы́детъ:
и почі́етъ на не́мъ Ду́хъ Бо́жiй, Ду́хъ прему́дрости и ра́зума, Ду́хъ совѣ́та и крѣ́пости, Ду́хъ вѣ́дѣнiя и благо­че́стiя:
испо́лнитъ его́ Ду́хъ стра́ха Бо́жiя: не по сла́вѣ суди́ти и́мать, ниже́ по глаго́ланiю обличи́тъ,
но су́дитъ пра́вдою смире́н­ному су́дъ и обличи́тъ пра́востiю смире́н­ныя земли́, и порази́тъ зе́млю сло́вомъ у́стъ сво­и́хъ и Ду́хомъ усте́нъ убiе́тъ нечести́ваго:
и бу́детъ препоя́санъ пра́вдою о чре́слѣхъ сво­и́хъ и и́стиною обви́тъ по ре́брамъ сво­и́мъ:
и пасти́ся бу́дутъ вку́пѣ во́лкъ со а́гнцемъ, и ры́сь почі́етъ со ко́злищемъ, и теле́цъ и юне́цъ и ле́въ вку́пѣ пасти́ся бу́дутъ, и отроча́ ма́ло поведе́тъ я́:
и во́лъ и медвѣ́дь вку́пѣ пасти́ся бу́дутъ, и вку́пѣ дѣ́ти и́хъ бу́дутъ, и ле́въ а́ки во́лъ я́сти бу́детъ пле́вы:
и отроча́ мла́до на пеще́ры а́спидовъ и на ло́же исча́дiй а́спидскихъ ру́ку воз­ложи́тъ:
и не сотворя́тъ зла́, ни воз­мо́гутъ погуби́ти ни кого́же на горѣ́ святѣ́й мо­е́й: я́ко напо́лнися вся́ земля́ вѣ́дѣнiя Госпо́дня, а́ки вода́ мно́га покры́ мо́ре.
И бу́детъ въ де́нь о́ный ко́рень Иессе́овъ, и востая́й владѣ́ти язы́ки, на того́ язы́цы упова́ти бу́дутъ: и бу́детъ поко́й его́ че́сть.
И бу́детъ въ де́нь о́ный, при­­ложи́тъ Госпо́дь показа́ти ру́ку свою́, е́же воз­ревнова́ти по оста́нку про́чему люді́й, и́же а́ще оста́нетъ от­ Ассири́овъ и от­ Еги́пта, и Вавило́на и от­ еѳiо́пiи, и от­ Елами́товъ и от­ восто́ковъ со́лнца, и от­ Араві́и и от­ острово́въ морски́хъ.
И воз­дви́гнетъ зна́менiе въ язы́ки, и собере́тъ поги́бшыя Изра́илевы, и расточе́н­ныя Иу́дины собере́тъ от­ четы́рехъ кри́лъ земли́.
И отъ­и́мет­ся ре́вность Ефре́мова, и врази́ Иу́дины поги́бнутъ: Ефре́мъ не воз­ревну́етъ Иу́дѣ, и Иу́да не оскорби́тъ Ефре́ма.
И полетя́тъ въ корабле́хъ иноплеме́н­ничихъ, мо́ре ку́пно плѣня́тъ, и су́щихъ от­ восто́къ со́лнца, и Идуме́ю: и на Моа́ва пе́рвѣе ру́ки воз­ложа́тъ, сы́нове же Аммо́ни пе́рвiи покоря́т­ся.
И опустоши́тъ Госпо́дь мо́ре Еги́петское и воз­ложи́тъ ру́ку свою́ на рѣку́ ду́хомъ преси́льнымъ: и порази́тъ на се́дмь де́брiй, я́коже преходи́ти ю́ во обуве́нiи:
и бу́детъ проше́­ст­вiе лю́демъ мо­и́мъ оста́в­шымъ во Еги́птѣ, и бу́детъ Изра́илю, я́коже въ де́нь, егда́ изы́де от­ земли́ Еги́петскiя.
Иа́ковъ о́трокъ мо́й, воспрiиму́ и́: Изра́иль избра́н­ный мо́й, прiя́тъ его́ душа́ моя́, да́хъ Ду́хъ мо́й на́нь, су́дъ язы́комъ воз­вѣсти́тъ:
не возопiе́тъ, ниже́ осла́битъ, ниже́ услы́шит­ся внѣ́ гла́съ его́:
тро́сти сокруше́ны не сотре́тъ и льна́ куря́щася не угаси́тъ, но во и́стину изнесе́тъ су́дъ:
воз­сiя́етъ и не поту́хнетъ, до́ндеже положи́тъ на земли́ су́дъ, и на и́мя его́ язы́цы упова́ти и́мутъ.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ, сотвори́вый не́бо и водрузи́вый е́, утвержде́й зе́млю и я́же на не́й, и дая́й дыха́нiе лю́демъ, и́же на не́й, и ду́хъ ходя́щымъ на не́й:
а́зъ Госпо́дь Бо́гъ при­­зва́хъ тя́ въ пра́вдѣ, и удержу́ за ру́ку твою́ и укрѣплю́ тя: и да́хъ тя́ въ завѣ́тъ ро́да Изра́илева, во свѣ́тъ язы́ковъ,
от­ве́рсти о́чи слѣпы́хъ, извести́ от­ у́зъ свя́зан­ныя и изъ до́му темни́цы и сѣдя́щыя во тмѣ́.
А́зъ Госпо́дь Бо́гъ, сiе́ мое́ е́сть и́мя, сла́вы мо­ея́ ино́му не да́мъ, ниже́ добродѣ́телей мо­и́хъ истука́н­нымъ.
Я́же изъ нача́ла, се́, прiидо́ша, и но́вая, я́же а́зъ воз­вѣщу́, и пре́жде не́же воз­вѣсти́ти, яви́шася ва́мъ.
Воспо́йте Го́сподеви пѣ́снь но́ву: нача́л­ст­во его́, просла́вите и́мя его́ от­ коне́цъ земли́, сходя́щiи въ мо́ре и пла́ва­ю­щiи по нему́, о́строви и живу́щiи на ни́хъ.
Возвесели́ся, пусты́не, и ве́си ея́, при­­дво́рiя, и живу́щiи въ Кида́рѣ: воз­веселя́т­ся живу́щiи на ка́мени, от­ кра́я го́ръ возопiю́тъ,
дадя́тъ Бо́гу сла́ву, добродѣ́тели его́ во о́стровѣхъ воз­вѣстя́тъ.
Госпо́дь Бо́гъ си́лъ изы́детъ и сокруши́тъ ра́ть, воз­дви́гнетъ рве́нiе и возопiе́тъ на враги́ своя́ со крѣ́постiю.
Молча́хъ, еда́ и всегда́ умолчу́ и потерплю́? Терпѣ́хъ я́ко ражда́ющая, истреблю́ и изсушу́ вку́пѣ,
опустошу́ го́ры и хо́лмы, и вся́ку траву́ и́хъ изсушу́, и положу́ рѣ́ки во о́стровы, и лу́ги изсушу́:
и наведу́ слѣпы́я на пу́ть, его́же не ви́дѣша, и по стезя́мъ, и́хже не зна́ша, ходи́ти сотворю́ и́мъ: сотворю́ и́мъ тму́ во свѣ́тъ и стро́потная въ пра́вая: сiя́ глаго́лы сотворю́, и не оста́влю и́хъ.
Ті́и же воз­врати́шася вспя́ть: посрами́теся стыдѣ́нiемъ, упова́ющiи на изва́ян­ная, глаго́лющiи слiя́н­нымъ: вы́ есте́ бо́зи на́ши.
Глусі́и, услы́шите, и слѣпі́и, прозри́те ви́дѣти.
И кто́ слѣ́пъ, ра́звѣ раби́ мо­и́? и глу́си, ра́звѣ владѣ́ющiи и́ми? и ослѣпо́ша раби́ Бо́жiи.
Ви́дѣсте мно́гажды, и не сохрани́сте: от­ве́рсты у́шы [иму́ще], и не слы́шасте.
Госпо́дь Бо́гъ восхотѣ́, да оправди́т­ся и воз­вели́читъ хвалу́.
И ви́дѣхъ, и бы́ша лю́дiе расхище́ни и разгра́блени: пругло́ бо въ ло́жахъ вездѣ́, и въ домѣ́хъ вку́пѣ, идѣ́же скры́ша я́, бы́ша въ плѣ́нъ: и не бы́сть изъима́яй разграбле́нiя и не бѣ́ глаго́лющаго: от­да́ждь.
Кто́ въ ва́съ, и́же внуши́тъ сiя́? и услы́шитъ во гряду́щая.
Кто́ даде́ на разграбле́нiе Иа́кова, и Изра́иля плѣня́ющымъ его́? не Бо́гъ ли, ему́же согрѣши́ша и не восхотѣ́ша въ путе́хъ его́ ходи́ти, ни слу́шати зако́на его́?
И наведе́ на ня́ гнѣ́въ я́рости сво­ея́, и укрѣпи́ся на ня́ ра́ть, и паля́щiи и́хъ о́крестъ, и не увѣ́дѣша кі́йждо и́хъ, ниже́ положи́ша на умѣ́.
Ду́хъ Госпо́день на мнѣ́, его́же ра́ди пома́за мя́, благовѣсти́ти ни́щымъ посла́ мя, исцѣли́ти сокруше́н­ныя се́рдцемъ, проповѣ́дати плѣ́н­никомъ от­пуще́нiе и слѣпы́мъ прозрѣ́нiе,
нарещи́ лѣ́то Госпо́дне прiя́тно и де́нь воз­дая́нiя, утѣ́шити вся́ пла́чущыя,
да́ти пла́чущымъ Сiо́на сла́ву вмѣ́сто пе́пела, пома́занiе весе́лiя пла́чущымъ, украше́нiе сла́вы вмѣ́сто ду́ха уны́нiя: и нареку́т­ся ро́дове пра́вды, насажде́нiе Госпо́дне во сла́ву.
И сози́ждутъ пусты́ни вѣ́чныя, запустѣ́в­шыя пре́жде воз­дви́гнутъ: и обновя́тъ гра́ды пусты́я, опустоше́н­ныя въ ро́ды.
И прiи́дутъ иноро́днiи, пасу́щiи о́вцы твоя́, и иноплеме́н­ницы ора́телiе и виногра́дарiе ва́ши:
вы́ же свяще́н­ницы Госпо́дни нарече́теся, служи́телiе Бо́га ва́­шего, рече́т­ся ва́мъ: крѣ́пость язы́къ снѣ́сте и въ бога́т­ст­вѣ и́хъ чу́дни бу́дете.
Си́це зе́млю свою́ втори́цею наслѣ́дятъ, и весе́лiе вѣ́чное надъ главо́ю и́хъ.
А́зъ бо е́смь Госпо́дь любя́й пра́вду и ненави́дяй грабле́нiя от­ непра́вды: и да́мъ тру́дъ и́хъ пра́ведникомъ и завѣ́тъ вѣ́ченъ завѣща́ю и́мъ.
И позна́ет­ся во язы́цѣхъ сѣ́мя и́хъ, и вну́цы и́хъ посредѣ́ люді́й: вся́къ ви́дяй я́ позна́етъ я́, я́ко сі́и су́ть сѣ́мя благослове́но от­ Бо́га, и ра́достiю воз­ра́дуют­ся о Го́сподѣ.
Да воз­ра́дует­ся душа́ моя́ о Го́сподѣ: облече́ бо мя́ въ ри́зу спасе́нiя и оде́ждею весе́лiя [одѣ́я мя́]: я́ко на жениха́ воз­ложи́ на мя́ вѣне́цъ, и я́ко невѣ́сту украси́ мя красото́ю.
И я́ко земля́ растя́щая цвѣ́тъ сво́й, и я́ко вертогра́дъ сѣ́мена своя́ прозяба́етъ: та́ко воз­расти́тъ Госпо́дь Госпо́дь пра́вду и весе́лiе предъ всѣ́ми язы́ки.
Синодальный
1 Отрасль от корня Иессеева будет судить по правде; «волк будет жить вместе с ягненком … малое дитя будет водить их». 10 Корень Иессеев будет знаменем для народов.
И произойдет отрасль от корня Иессеева, и ветвь произрастет от корня его;
и почиет на Нем Дух Господень, дух премудрости и разума, дух совета и крепости, дух ве́дения и благочестия;
и страхом Господним исполнится, и будет судить не по взгляду очей Своих и не по слуху ушей Своих решать дела.
Он будет судить бедных по правде, и дела страдальцев земли решать по истине; и жезлом уст Своих поразит землю, и духом уст Своих убьет нечестивого.
И будет препоясанием чресл Его правда, и препоясанием бедр Его – истина.
Тогда волк будет жить вместе с ягненком, и барс будет лежать вместе с козленком; и теленок, и молодой лев, и вол будут вместе, и малое дитя будет водить их.
И корова будет пастись с медведицею, и детеныши их будут лежать вместе, и лев, как вол, будет есть солому.
И младенец будет играть над норою аспида, и дитя протянет руку свою на гнездо змеи.
Не будут делать зла и вреда на всей святой горе Моей, ибо земля будет наполнена ве́дением Господа, как воды наполняют море.
И будет в тот день: к корню Иессееву, который станет, как знамя для народов, обратятся язычники, – и покой его будет слава.
И будет в тот день: Господь снова прострет руку Свою, чтобы возвратить Себе остаток народа Своего, какой останется у Ассура, и в Египте, и в Патросе, и у Хуса, и у Елама, и в Сеннааре, и в Емафе, и на островах моря.
И поднимет знамя язычникам, и соберет изгнанников Израиля, и рассеянных Иудеев созовет от четырех концов земли.
И прекратится зависть Ефрема, и враждующие против Иуды будут истреблены. Ефрем не будет завидовать Иуде, и Иуда не будет притеснять Ефрема.
И полетят на плеча Филистимлян к западу, ограбят всех детей Востока; на Едома и Моава наложат руку свою, и дети Аммона будут подданными им.
И иссушит Господь залив моря Египетского, и прострет руку Свою на реку в сильном ветре Своем, и разобьет ее на семь ручьев, так что в сандалиях могут переходить ее.
Тогда для остатка народа Его, который останется у Ассура, будет большая дорога, как это было для Израиля, когда он выходил из земли Египетской.
1 «Вот, Отрок Мой … на закон Его будут уповать острова». 5 «Я, Господь, призвал Тебя в правду … во свет для язычников». «Пойте Господу новую песнь … мрак сделаю светом пред ними». 18 «Кто так слеп, как раб Мой» …?
Вот, Отрок Мой, Которого Я держу за руку, избранный Мой, к Которому благоволит душа Моя. Положу дух Мой на Него, и возвестит народам суд;
не возопиет и не возвысит голоса Своего, и не даст услышать его на улицах;
трости надломленной не переломит, и льна курящегося не угасит; будет производить суд по истине;
не ослабеет и не изнеможет, доколе на земле не утвердит суда, и на закон Его будут уповать острова*. //*По переводу 70-ти: на имя Его будут уповать народы.
Так говорит Господь Бог, сотворивший небеса и пространство их, распростерший землю с произведениями ее, дающий дыхание народу на ней и дух ходящим по ней.
Я, Господь, призвал Тебя в правду, и буду держать Тебя за руку и хранить Тебя, и поставлю Тебя в завет для народа, во свет для язычников,
чтобы открыть глаза слепых, чтобы узников вывести из заключения и сидящих во тьме – из темницы.
Я Господь, это – Мое имя, и не дам славы Моей иному и хвалы Моей истуканам.
Вот, предсказанное прежде сбылось, и новое Я возвещу; прежде нежели оно произойдет, Я возвещу вам.
Пойте Господу новую песнь, хвалу Ему от концов земли, вы, плавающие по морю, и всё, наполняющее его, острова и живущие на них.
Да возвысит голос пустыня и города ее, селения, где обитает Кидар; да торжествуют живущие на скалах, да возглашают с вершин гор.
Да воздадут Господу славу, и хвалу Его да возвестят на островах.
Господь выйдет, как исполин, как муж браней возбудит ревность; воззовет и поднимет воинский крик, и покажет Себя сильным против врагов Своих.
Долго молчал Я, терпел, удерживался; теперь буду кричать, как рождающая, буду разрушать и поглощать всё;
опустошу горы и холмы, и всю траву их иссушу; и реки сделаю островами, и осушу озера;
и поведу слепых дорогою, которой они не знают, неизвестными путями буду вести их; мрак сделаю светом пред ними, и кривые пути – прямыми: вот что Я сделаю для них и не оставлю их.
Тогда обратятся вспять и великим стыдом покроются надеющиеся на идолов, говорящие истуканам: «вы наши боги».
Слушайте, глухие, и смотрите, слепые, чтобы видеть.
Кто так слеп, как раб Мой, и глух, как вестник Мой, Мною посланный? Кто так слеп, как возлюбленный, так слеп, как раб Господа?
Ты видел многое, но не замечал; уши были открыты, но не слышал.
Господу угодно было, ради правды Своей, возвеличить и прославить закон.
Но это народ разоренный и разграбленный; все они связаны в подземельях и сокрыты в темницах; сделались добычею, и нет избавителя; ограблены, и никто не говорит: «отдай назад!»
Кто из вас приклонил к этому ухо, вникнул и выслушал это для будущего?
Кто предал Иакова на разорение и Израиля грабителям? не Господь ли, против Которого мы грешили? Не хотели они ходить путями Его и не слушали закона Его.
И Он излил на них ярость гнева Своего и лютость войны: она окружила их пламенем со всех сторон, но они не примечали; и горела у них, но они не уразумели этого сердцем.
1 Дух Господа на Мне, чтобы благовествовать пленным освобождение, лето Господне благоприятное. 4 Восстановление. «Будете называться священниками Господа». «Ризы спасения», «одежда правды».
Дух Господа Бога на Мне, ибо Господь помазал Меня благовествовать нищим, послал Меня исцелять сокрушенных сердцем, проповедовать пленным освобождение и узникам открытие темницы*, //*По переводу 70-ти: слепым прозрение.
проповедовать лето Господне благоприятное и день мщения Бога нашего, утешить всех сетующих,
возвестить сетующим на Сионе, что им вместо пепла дастся украшение, вместо плача – елей радости, вместо унылого духа – славная одежда, и назовут их сильными правдою, насаждением Господа во славу Его.
И застроят пустыни вековые, восстановят древние развалины и возобновят города разоренные, остававшиеся в запустении с давних родов.
И придут иноземцы и будут пасти стада ваши; и сыновья чужестранцев будут вашими земледельцами и вашими виноградарями.
А вы будете называться священниками Господа, служителями Бога нашего будут именовать вас; будете пользоваться достоянием народов и славиться славою их.
За посрамление вам будет вдвое; за поношение они будут радоваться своей доле, потому что в земле своей вдвое получат; веселие вечное будет у них.
Ибо Я, Господь, люблю правосудие, ненавижу грабительство с насилием, и воздам награду им по истине, и завет вечный поставлю с ними;
и будет известно между народами семя их, и потомство их – среди племен; все видящие их познают, что они семя, благословенное Господом.
Радостью буду радоваться о Господе, возвеселится душа моя о Боге моем; ибо Он облек меня в ризы спасения, одеждою правды одел меня, как на жениха возложил венец и, как невесту, украсил убранством.
Ибо, как земля производит растения свои, и как сад произращает посеянное в нем, так Господь Бог проявит правду и славу пред всеми народами.
Et egredietur virga de stirpe Iesse, et flos de radice eius ascendet;
et requiescet super eum spiritus Domini: spiritus sapientiae et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientiae et timoris Domini;
et deliciae eius in timore Domini. Non secundum visionem oculorum iudicabit neque secundum auditum aurium decernet;
sed iudicabit in iustitia pauperes et decernet in aequitate pro mansuetis terrae; et percutiet terram virga oris sui et spiritu labiorum suorum interficiet impium.
Et erit iustitia cingulum lumborum eius, et fides cinctorium renum eius.
Habitabit lupus cum agno, et pardus cum haedo accubabit; vitulus et leo simul saginabuntur, et puer parvulus minabit eos.
Vitula et ursus pascentur, simul accubabunt catuli eorum; et leo sicut bos comedet paleas.
Et ludet infans ab ubere super foramine aspidis; et in cavernam reguli, qui ablactatus fuerit, manum suam mittet.
Non nocebunt et non occident in universo monte sancto meo, quia plena erit terra scientia Domini, sicut aquae mare operiunt.
In die illa radix Iesse stat in signum populorum; ipsam gentes requirent, et erit sedes eius gloriosa.
Et erit in die illa: rursus extendet Dominus manum suam ad possidendum residuum populi sui, quod relictum erit ab Assyria et ab Aegypto et a Phatros et ab Aethiopia et ab Elam et a Sennaar et ab Emath et ab insulis maris;
et levabit signum in nationes et congregabit profugos Israel et dispersos Iudae colliget a quattuor plagis terrae.
Et auferetur zelus Ephraim, et hostes Iudae abscindentur; Ephraim non aemulabitur Iudam, et Iudas non pugnabit contra Ephraim.
Et volabunt in umeros Philisthim ad mare, simul praedabuntur filios orientis: in Edom et Moab extendent manus suas, et filii Ammon oboedient eis.
Et exsiccabit Dominus linguam maris Aegypti et levabit manum suam super flumen in fortitudine spiritus sui et percutiet illud in septem rivos, ita ut transire faciat eos calceatos.
Et erit via residuo populo meo, qui relinquetur ab Assyria, sicut fuit Israeli in die illa, qua ascendit de terra Aegypti.
Ecce servus meus, suscipiam eum; electus meus, complacet sibi in illo anima mea; dedi spiritum meum super eum, iudicium gentibus proferet.
Non clamabit neque vociferabitur, nec audietur vox eius foris.
Calamum quassatum non conteret et linum fumigans non exstinguet; in veritatem proferet iudicium.
Non languebit nec frangetur, donec ponat in terra iudicium; et legem eius insulae exspectant.
Haec dicit Dominus Deus, creans caelos et extendens eos, firmans terram et quae germinant ex ea, dans flatum populo, qui est super eam, et spiritum calcantibus eam:
«Ego, Dominus, vocavi te in iustitia et apprehendi manum tuam; et formavi te et dedi te in foedus populi, in lucem gentium,
ut aperires oculos caecorum et educeres de conclusione vinctum, de domo carceris sedentes in tenebris.
Ego Dominus: hoc est nomen meum; et gloriam meam alteri non dabo et laudem meam sculptilibus.
Quae prima fuerunt, ecce venerunt; nova quoque ego annuntio: antequam oriantur, audita vobis faciam».
Cantate Domino canticum novum, laus eius ab extremis terrae; qui descenditis in mare, et plenitudo eius, insulae et habitatores earum.
Exsultent desertum et civitates eius, vici, quos habitat Cedar. Iubilent habitatores Petrae, de vertice montium clament.
Ponant Domino gloriam et laudem eius in insulis nuntient.
Dominus sicut fortis egredietur, sicut vir proeliator suscitabit zelum; vociferabitur et conclamabit, super inimicos suos praevalebit.
«Tacui semper, silui, patiens fui; sicut parturiens ululabo, gemam et fremam simul.
Desertos faciam montes et colles et omne gramen eorum exsiccabo; et ponam flumina in insulas et stagna arefaciam.
Et ducam caecos in viam, quam nesciunt, et in semitis, quas ignoraverunt, ambulare eos faciam; ponam tenebras coram eis in lucem et prava in recta. Haec verba faciam eis et non dereliquam eos».
Conversi sunt retrorsum; confundantur confusione, qui confidunt in sculptili, qui dicunt conflatili: «Vos dii nostri».
Surdi, audite; et caeci, intuemini ad videndum.
Quis caecus sicut servus meus, et surdus sicut nuntius, quem ego mittam? Quis caecus sicut qui restitutus est? Et quis caecus sicut servus Domini?
Multa vidisti, sed non servas; aures aperuisti, sed non audis.
Dominus voluit propter iustitiam suam magnificare legem et extollere.
Ipse autem populus direptus et vastatus; in foveis conclusi omnes, et in domibus carcerum absconditi sunt. Facti sunt in rapinam, nec est qui eruat; in direptionem, nec est qui dicat: «Redde!».
Quis est in vobis, qui audiat hoc, attendat et auscultet futura?
Quis dedit in direptionem Iacob et Israel vastantibus? Nonne Dominus ipse, cui peccavimus? Et noluerunt in viis eius ambulare et non audierunt legem eius.
Et effudit super eum indignationem furoris sui et forte bellum. Et combussit eum in circuitu, et non cognovit; et succendit eum, et non intellexit.
Spiritus Domini Dei super me, eo quod unxerit Dominus me; ad annuntiandum laeta mansuetis misit me, ut mederer contritis corde et praedicarem captivis liberationem et clausis apertionem;
ut praedicarem annum placabilem Domino et diem ultionis Deo nostro; ut consolarer omnes lugentes,
ut ponerem lugentibus Sion et darem eis coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu, pallium laudis pro spiritu maeroris. Et vocabuntur Terebinthi iustitiae, plantatio Domini ad glorificandum.
Et aedificabunt deserta a saeculo et ruinas antiquas erigent et instaurabunt civitates desertas, dissipatas in generatione et generatione.
Et stabunt alieni et pascent pecora vestra, et filii peregrinorum agricolae et vinitores vestri erunt;
vos autem Sacerdotes Domini vocabimini, Ministri Dei nostri dicetur vobis; fortitudinem gentium comedetis et in gloria earum superbietis.
Pro confusione eorum duplici et ignominia laudabunt partem suam; propterea in terra sua duplicia possidebunt, laetitia sempiterna erit eis.
Quia ego Dominus diligens iudicium, odio habens rapinam et iniquitatem; et dabo opus eorum in veritate et foedus perpetuum feriam eis.
Et scietur in gentibus semen eorum, et germen eorum in medio populorum; omnes, qui viderint eos, cognoscent illos, quia isti sunt semen, cui benedixit Dominus.
Gaudens gaudebo in Domino, et exsultabit anima mea in Deo meo, quia induit me vestimentis salutis et indumento iustitiae circumdedit me, quasi sponsum decoratum corona et quasi sponsam ornatam monilibus suis.
Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum germinat, sic Dominus Deus germinabit iustitiam et laudem coram universis gentibus.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible