Скрыть
14:1
14:3
14:6
14:7
14:14
14:16
14:17
14:18
14:19
14:22
14:24
14:26
14:31
Английский (NKJV)
For the LORD will have mercy on Jacob, and will still choose Israel, and settle them in their own land. The strangers will be joined with them, and they will cling to the house of Jacob.
Then people will take them and bring them to their place, and the house of Israel will possess them for servants and maids in the land of the LORD; they will take them captive whose captives they were, and rule over their oppressors.
It shall come to pass in the day the LORD gives you rest from your sorrow, and from your fear and the hard bondage in which you were made to serve,
that you will take up this proverb against the king of Babylon, and say: «How the oppressor has ceased, The golden city ceased!
The LORD has broken the staff of the wicked, The scepter of the rulers;
He who struck the people in wrath with a continual stroke, He who ruled the nations in anger, Is persecuted and no one hinders.
The whole earth is at rest and quiet; They break forth into singing.
Indeed the cypress trees rejoice over you, And the cedars of Lebanon, Saying, «Since you were cut down, No woodsman has come up against us.́
«Hell from beneath is excited about you, To meet you at your coming; It stirs up the dead for you, All the chief ones of the earth; It has raised up from their thrones All the kings of the nations.
They all shall speak and say to you: «Have you also become as weak as we? Have you become like us?
Your pomp is brought down to Sheol, And the sound of your stringed instruments; The maggot is spread under you, And worms cover you.́
«How you are fallen from heaven, O Lucifer, son of the morning! How you are cut down to the ground, You who weakened the nations!
For you have said in your heart: «I will ascend into heaven, I will exalt my throne above the stars of God; I will also sit on the mount of the congregation On the farthest sides of the north;
I will ascend above the heights of the clouds, I will be like the Most High.́
Yet you shall be brought down to Sheol, To the lowest depths of the Pit.
«Those who see you will gaze at you, And consider you, saying: «Is this the man who made the earth tremble, Who shook kingdoms,
Who made the world as a wilderness And destroyed its cities, Who did not open the house of his prisoners?́
«All the kings of the nations, All of them, sleep in glory, Everyone in his own house;
But you are cast out of your grave Like an abominable branch, Like the garment of those who are slain, Thrust through with a sword, Who go down to the stones of the pit, Like a corpse trodden underfoot.
You will not be joined with them in burial, Because you have destroyed your land And slain your people. The brood of evildoers shall never be named.
Prepare slaughter for his children Because of the iniquity of their fathers, Lest they rise up and possess the land, And fill the face of the world with cities.»
«For I will rise up against them,» says the LORD of hosts, «And cut off from Babylon the name and remnant, And offspring and posterity,» says the LORD.
«I will also make it a possession for the porcupine, And marshes of muddy water; I will sweep it with the broom of destruction,» says the LORD of hosts.
The LORD of hosts has sworn, saying, «Surely, as I have thought, so it shall come to pass, And as I have purposed, so it shall stand:
That I will break the Assyrian in My land, And on My mountains tread him underfoot. Then his yoke shall be removed from them, And his burden removed from their shoulders.
This is the purpose that is purposed against the whole earth, And this is the hand that is stretched out over all the nations.
For the LORD of hosts has purposed, And who will annul it? His hand is stretched out, And who will turn it back?»
This is the burden which came in the year that King Ahaz died.
«Do not rejoice, all you of Philistia, Because the rod that struck you is broken; For out of the serpent́s roots will come forth a viper, And its offspring will be a fiery flying serpent.
The firstborn of the poor will feed, And the needy will lie down in safety; I will kill your roots with famine, And it will slay your remnant.
Wail, O gate! Cry, O city! All you of Philistia are dissolved; For smoke will come from the north, And no one will be alone in his appointed times.»
What will they answer the messengers of the nation? That the LORD has founded Zion, And the poor of His people shall take refuge in it.
Церковнославянский (рус)
Ско́ро и́детъ и не уме́длитъ: и поми́луетъ Госпо́дь Иа́кова и избере́тъ па́ки Изра́иля, и почі́ютъ на земли́ сво­е́й, и при­­шле́цъ при­­ложи́т­ся къ ни́мъ и при­­ложи́т­ся къ до́му Иа́ковлю,
и по́ймутъ и́хъ язы́цы и введу́тъ на мѣ́сто и́хъ, и наслѣ́дятъ и умно́жат­ся на земли́ Бо́жiи въ рабы́ и рабы́ни: и бу́дутъ плѣне́ни плѣни́в­шiи я́, и облада́ни бу́дутъ облада́в­шiи и́ми.
И бу́детъ въ то́й де́нь, упоко́итъ тя́ Госпо́дь от­ болѣ́зни и я́рости тво­ея́ и от­ рабо́ты жесто́кiя, е́юже рабо́талъ еси́ и́мъ.
И прiи́меши пла́чь се́й {Евр.: при́тчу сiю́.} на царя́ Вавило́нска и рече́ши въ то́й де́нь: ка́ко преста́ истязу́яй и преста́ понужда́яй?
Сокруши́ Бо́гъ яре́мъ грѣ́шниковъ, яре́мъ князе́й,
порази́въ язы́къ я́ростiю, я́звою неисцѣ́льною, поража́яй язы́къ я́звою я́рости, е́юже не пощадѣ́, почи́ упова́ющи.
Вся́ земля́ вопiе́тъ со весе́лiемъ,
и древа́ Лива́нова воз­весели́шася о тебѣ́ и ке́дръ Лива́нскiй: оне́лѣже ты́ усну́лъ еси́, не взы́де посѣка́яй на́съ.
А́дъ до́лѣ огорчи́ся, срѣ́тъ тя́: воста́ша съ тобо́ю вси́ исполи́ни облада́в­шiи земле́ю, подвиза́в­шiи от­ престо́ловъ сво­и́хъ всѣ́хъ царе́й язы́ческихъ.
Вси́ от­вѣща́ютъ и реку́тъ тебѣ́: и ты́ плѣне́нъ еси́, я́коже и мы́: и въ на́съ вмѣне́нъ еси́.
Сни́де сла́ва твоя́ во а́дъ, мно́гое весе́лiе твое́: подъ тобо́ю посте́лютъ гни́лость, и покро́въ тво́й че́рвь.
Ка́ко спаде́ съ небесе́ ден­ни́ца восходя́щая зау́тра? сокруши́ся на земли́ посыла́яй ко всѣ́мъ язы́комъ.
Ты́ же ре́клъ еси́ во умѣ́ тво­е́мъ: на не́бо взы́ду, вы́ше звѣ́здъ небе́сныхъ поста́влю престо́лъ мо́й, ся́ду на горѣ́ высо́цѣ, на гора́хъ высо́кихъ, я́же къ сѣ́веру:
взы́ду вы́ше о́блакъ, бу́ду подо́бенъ вы́шнему.
Ны́нѣ же во а́дъ сни́деши и во основа́нiя земли́.
Ви́дѣв­шiи тя́ удивя́т­ся о тебѣ́ и реку́тъ: се́й человѣ́къ раздража́яй зе́млю, потряса́яй цари́,
положи́вый вселе́н­ную всю́ пу́сту и гра́ды ея́ разсы́па, плѣне́ныхъ не разрѣши́.
Вси́ ца́рiе язы́ковъ успо́ша въ че́сти, кі́йждо въ дому́ сво­е́мъ.
Ты́ же пове́рженъ бу́деши въ гора́хъ, я́ко мертве́цъ ме́рзкiй со мно́гими мертвецы́ изсѣ́чеными мече́мъ, сходя́щими во а́дъ.
Я́коже ри́за въ кро́ви намоче́на не бу́детъ чиста́, та́кожде и ты́ не бу́деши чи́стъ, зане́ зе́млю мою́ погуби́лъ еси́ и лю́ди моя́ изби́лъ еси́: не пребу́деши въ вѣ́чное вре́мя, сѣ́мя зло́е.
Угото́ви ча́да твоя́ на убiе́нiе грѣха́ми отца́ тво­его́, да воста́нутъ и наслѣ́дятъ зе́млю и напо́лнятъ зе́млю ра́тьми.
И воста́ну на ня́, глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ, и погублю́ и́мя и́хъ, и оста́нокъ, и сѣ́мя: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь.
И положу́ Вавило́на пу́ста, я́ко вогнѣзди́тися еже́мъ, и бу́детъ ни во что́же: и положу́ и́ бре́нiя про́пасть въ па́губу.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ: я́коже глаго́лахъ, та́ко бу́детъ, и я́коже совѣща́хъ, та́ко пребу́детъ,
е́же погуби́ти Ассирі́анъ на земли́ мо­е́й и на гора́хъ мо­и́хъ: и бу́дутъ въ попра́нiе, и отъ­и́мет­ся от­ ни́хъ яре́мъ и́хъ, и сла́ва {Евр.: бре́мя.} и́хъ от­ ра́менъ и́хъ отъ­и́мет­ся.
Се́й совѣ́тъ, его́же совѣща́ Госпо́дь на всю́ вселе́н­ную, и сiя́ рука́ на вся́ язы́ки вселе́н­ныя:
я́же бо Бо́гъ святы́й совѣща́, кто́ разори́тъ? и ру́ку его́ высо́кую кто́ от­врати́тъ?
Въ лѣ́то, въ не́же у́мре Аха́зъ ца́рь, бы́сть глаго́лъ се́й:
не ра́дуйтеся, вси́ иноплеме́н­ницы, сокруши́ся бо яре́мъ бiю́щаго вы́: от­ сѣ́мене бо змiи́на изы́дутъ исча́дiя а́спидовъ, и исча́дiя и́хъ изы́дутъ змiи́ паря́щiи:
и упасу́т­ся убо́зiи и́мъ, ни́щiи же человѣ́цы въ ми́рѣ почі́ютъ: и потреби́тъ гла́домъ сѣ́мя твое́, и оста́нокъ тво́й избiе́тъ.
Воспла́читеся, врата́ градо́въ, да возопiю́тъ гра́ды смяте́н­нiи, иноплеме́н­ницы вси́, зане́ ды́мъ от­ сѣ́вера и́детъ, и нѣ́сть, и́же пребу́детъ.
И что́ от­вѣща́ютъ ца́рiе язы́ковъ? я́ко Госпо́дь основа́ Сiо́на, и тѣ́мъ спасу́т­ся смире́н­нiи люді́й его́.
И что́ от­вѣща́ютъ ца́рiе язы́ковъ? я́ко Госпо́дь основа́ Сiо́на, и тѣ́мъ спасу́т­ся смире́н­нiи люді́й его́. Сло́во на Моави́тскую зе́млю.
1 Иноземцы будут рабами Израиля. 4 Победная песнь о падении Вавилона. 24 «Я сокрушу Ассура». 29 Горе земле Филистимской.
Близко время его, и не замедлят дни его, ибо помилует Господь Иакова и снова возлюбит Израиля; и поселит их на земле их, и присоединятся к ним иноземцы и прилепятся к дому Иакова.
И возьмут их народы, и приведут на место их, и дом Израиля усвоит их себе на земле Господней рабами и рабынями, и возьмет в плен пленивших его, и будет господствовать над угнетателями своими.
И будет в тот день: когда Господь устроит тебя от скорби твоей и от страха и от тяжкого рабства, которому ты порабощен был,
ты произнесешь победную песнь на царя Вавилонского и скажешь: как не стало мучителя, пресеклось грабительство!
Сокрушил Господь жезл нечестивых, скипетр владык,
поражавший народы в ярости ударами неотвратимыми, во гневе господствовавший над племенами с неудержимым преследованием.
Вся земля отдыхает, покоится, восклицает от радости;
и кипарисы радуются о тебе, и кедры ливанские, говоря: «с тех пор, как ты заснул, никто не приходит рубить нас».
Ад преисподний пришел в движение ради тебя, чтобы встретить тебя при входе твоем; пробудил для тебя Рефаимов, всех вождей земли; поднял всех царей языческих с престолов их.
Все они будут говорить тебе: и ты сделался бессильным, как мы! и ты стал подобен нам!
В преисподнюю низвержена гордыня твоя со всем шумом твоим; под тобою подстилается червь, и черви – покров твой.
Как упал ты с неба, денница, сын зари! разбился о землю, попиравший народы.
А говорил в сердце своем: «взойду на небо, выше звезд Божиих вознесу престол мой и сяду на горе́ в сонме богов, на краю севера;
взойду на высоты облачные, буду подобен Всевышнему».
Но ты низвержен в ад, в глубины преисподней.
Видящие тебя всматриваются в тебя, размышляют о тебе: «тот ли это человек, который колебал землю, потрясал царства,
вселенную сделал пустынею и разрушал города ее, пленников своих не отпускал домой?».
Все цари народов, все лежат с честью, каждый в своей усыпальнице;
а ты повержен вне гробницы своей, как презренная ветвь, как одежда убитых, сраженных мечом, которых опускают в каменные рвы, – ты, как попираемый труп,
не соединишься с ними в могиле; ибо ты разорил землю твою, убил народ твой: во веки не помянется племя злодеев.
Готовьте заклание сыновьям его за беззаконие отца их, чтобы не восстали и не завладели землею и не наполнили вселенной неприятелями.
И восстану на них, говорит Господь Саваоф, и истреблю имя Вавилона и весь остаток, и сына и внука, говорит Господь.
И сделаю его владением ежей и болотом, и вымету его метлою истребительною, говорит Господь Саваоф.
С клятвою говорит Господь Саваоф: как Я помыслил, так и будет; как Я определил, так и состоится,
чтобы сокрушить Ассура в земле Моей и растоптать его на горах Моих; и спадет с них ярмо его, и снимется бремя его с рамен их.
Таково определение, постановленное о всей земле, и вот рука, простертая на все народы,
ибо Господь Саваоф определил, и кто может отменить это? рука Его простерта, – и кто отвратит ее?
В год смерти царя Ахаза было такое пророческое слово:
не радуйся, земля Филистимская, что сокрушен жезл, который поражал тебя, ибо из корня змеиного выйдет аспид, и плодом его будет летучий дракон.
Тогда беднейшие будут накормлены, и нищие будут покоиться в безопасности; а твой корень уморю голодом, и он убьет остаток твой.
Рыдайте, ворота! вой голосом, город! Распадешься ты, вся земля Филистимская, ибо от севера дым идет, и нет отсталого в полчищах их.
Что же скажут вестники народа? – То, что Господь утвердил Сион, и в нем найдут убежище бедные из народа Его.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible