Скрыть
17:2
17:3
17:4
17:7
17:9
17:11
Церковнославянский (рус)
Се́, Дама́скъ во́змет­ся от­ градо́въ бу́детъ въ паде́нiе.
Оста́вленъ въ вѣ́къ, въ ло́же стада́мъ и въ поко́й, и не бу́детъ от­гоня́яй.
И ксему́ не бу́детъ укрѣпле́нъ, е́же вбѣ́гнути та́мо Ефре́му: и ксему́ не бу́детъ ца́р­ст­во въ дама́сцѣ, и оста́нокъ Си́рянъ поги́бнетъ: нѣ́си бо ты́ лу́чшiй от­ сыно́въ Изра́илевыхъ и сла́вы и́хъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ.
Бу́детъ въ то́й де́нь помраче́нiе сла́вы Иа́ковли, и ту́чная сла́вы его́ потрясу́т­ся.
И бу́детъ, я́коже а́ще кто́ собира́етъ жа́тву стоя́щую, и сѣ́мя кла́совъ пожина́етъ: и бу́детъ, я́коже а́ще кто́ собира́етъ кла́сы въ де́бри тве́рдѣ.
И оста́нет­ся въ не́й сте́блiе, или́ а́ки зе́рна ма́слична двѣ́ или́ три́ на версѣ́ высо́цѣ, или́ четы́ре или́ пя́ть на вѣ́твiи ея́ оста́нутъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ.
Въ то́й де́нь упова́я бу́детъ человѣ́къ на сотво́ршаго и́, и о́чи его́ ко свято́му Изра́илеву воз­зря́тъ,
и не бу́дутъ упова́юще на тре́бища, ниже́ на дѣла́ ру́къ сво­и́хъ, я́же сотвори́ша пе́рсты и́хъ, и не бу́дутъ смотри́ти на дубра́вы, ниже́ на ме́рзости и́хъ.
Въ то́й де́нь бу́дутъ гра́ди тво­и́ оста́влени, я́коже оста́виша Аморре́е и Еве́е от­ лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ: и бу́дутъ пу́сти,
зане́ оста́вилъ еси́ Бо́га Спа́са тво­его́ и Го́спода помо́щника тво­его́ не помяну́лъ еси́: сего́ ра́ди насади́ши са́дъ невѣ́ренъ и сѣ́мя невѣ́рно.
Въ о́ньже бо де́нь а́ще насади́ши, прельсти́шися: а е́же а́ще зау́тра посѣ́еши, то́ процвѣте́тъ на жа́тву, во о́ньже де́нь наслѣ́диши, и а́ки оте́цъ человѣ́чь наслѣ́дiе да́си сыно́мъ тво­и́мъ.
О, лю́тѣ мно́же­ст­ву язы́ковъ мно́гихъ! а́ки мо́ре волну́ющееся, та́ко смяте́теся, и хребе́тъ язы́ковъ мно́гихъ я́ко вода́ воз­шуми́тъ:
а́ки вода́ мно́га язы́цы мно́зи, а́ки [шу́мъ] воды́ мно́гiя ну́ждею носи́мыя: и от­ве́ржетъ его́ и дале́че пожене́тъ его́, а́ки пра́хъ пле́вный вѣ́ющихъ проти́ву вѣ́тра, и я́ко пра́хъ коле́сный бу́ря воз­нося́щая.
Къ ве́черу, и бу́детъ пла́чь: пре́жде зау́трiя, и не бу́детъ: сiя́ ча́сть плѣни́в­шихъ ны́, и жре́бiй наслѣ́див­шихъ на́съ.
Синодальный
1 Дамаск «будет грудою развалин». 12 Бог обличает шумящие народы.
Пророчество о Дамаске. – Вот, Дамаск исключается из числа городов и будет грудою развалин.
Города Ароерские будут покинуты, – останутся для стад, которые будут отдыхать там, и некому будет пугать их.
Не станет твердыни Ефремовой и царства Дамасского с остальною Сириею; с ними будет то же, что со славою сынов Израиля, говорит Господь Саваоф.
И будет в тот день: умалится слава Иакова, и тучное тело его сделается тощим.
То же будет, что по собрании хлеба жнецом, когда рука его пожнет колосья, и когда соберут колосья в долине Рефаимской.
И останутся у него, как бывает при обивании маслин, две-три ягоды на самой вершине, или четыре-пять на плодоносных ветвях, говорит Господь, Бог Израилев.
В тот день обратит человек взор свой к Творцу своему, и глаза его будут устремлены к Святому Израилеву;
и не взглянет на жертвенники, на дело рук своих, и не посмотрит на то, что сделали персты его, на кумиры Астарты и Ваала.
В тот день укрепленные города его будут, как развалины в лесах и на вершинах гор, оставленные пред сынами Израиля, – и будет пусто.
Ибо ты забыл Бога спасения твоего, и не воспоминал о скале прибежища твоего; оттого развел увеселительные сады и насадил черенки от чужой лозы.
В день насаждения твоего ты заботился, чтобы оно росло и чтобы посеянное тобою рано расцвело; но в день собирания не куча жатвы будет, но скорбь жестокая.
Увы! шум народов многих! шумят они, как шумит море. Рев племен! они ревут, как ревут сильные воды.
Ревут народы, как ревут сильные воды; но Он погрозил им и они далеко побежали, и были гонимы, как прах по горам от ветра и как пыль от вихря.
Вечер – и вот ужас! и прежде утра уже нет его. Такова участь грабителей наших, жребий разорителей наших.
Цр҃ко́внослав
Сло́во, є҆́же на дама́скъ. Сѐ, дама́скъ во́зметсѧ ѿ градѡ́въ и҆ бꙋ́детъ въ паде́нїе.
Ѡ҆ста́вленъ въ вѣ́къ, въ ло́же стада́мъ и҆ въ поко́й, и҆ не бꙋ́детъ ѿгонѧ́ѧй.
И҆ ксемꙋ̀ не бꙋ́детъ ᲂу҆крѣпле́нъ, є҆́же вбѣ́гнꙋти та́мѡ є҆фре́мꙋ: и҆ ксемꙋ̀ не бꙋ́детъ ца́рство въ дама́сцѣ, и҆ ѡ҆ста́нокъ сѵ́рѧнъ поги́бнетъ: нѣ́си бо ты̀ лꙋ́чшїй ѿ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ и҆ сла́вы и҆́хъ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь саваѡ́ѳъ.
Бꙋ́детъ въ то́й де́нь помраче́нїе сла́вы і҆а́кѡвли, и҆ тꙋ̑чнаѧ сла́вы є҆гѡ̀ потрѧсꙋ́тсѧ.
И҆ бꙋ́детъ, ꙗ҆́коже а҆́ще кто̀ собира́етъ жа́твꙋ стоѧ́щꙋю, и҆ сѣ́мѧ кла́сѡвъ пожина́етъ: и҆ бꙋ́детъ, ꙗ҆́коже а҆́ще кто̀ собира́етъ кла́сы въ де́бри тве́рдѣ.
И҆ ѡ҆ста́нетсѧ въ не́й сте́блїе, и҆лѝ а҆́ки зе́рна ма̑слична двѣ̀ и҆лѝ трѝ на версѣ̀ высо́цѣ, и҆лѝ четы́ре и҆лѝ пѧ́ть на вѣ́твїи є҆ѧ̀ ѡ҆ста́нꙋтъ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ.
Въ то́й де́нь ᲂу҆пова́ѧ бꙋ́детъ человѣ́къ на сотво́ршаго и҆̀, и҆ ѻ҆́чи є҆гѡ̀ ко ст҃о́мꙋ і҆и҃левꙋ воззрѧ́тъ,
и҆ не бꙋ́дꙋтъ ᲂу҆пова́юще на трє́бища, нижѐ на дѣла̀ рꙋ́къ свои́хъ, ꙗ҆̀же сотвори́ша пе́рсты и҆́хъ, и҆ не бꙋ́дꙋтъ смотри́ти на дꙋбра̑вы, нижѐ на ме́рзѡсти и҆́хъ.
Въ то́й де́нь бꙋ́дꙋтъ гра́ди твоѝ ѡ҆ста́влени, ꙗ҆́коже ѡ҆ста́виша а҆морре́є и҆ є҆ѵе́є ѿ лица̀ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ: и҆ бꙋ́дꙋтъ пꙋ́сти,
занѐ ѡ҆ста́вилъ є҆сѝ бг҃а сп҃са твоего̀ и҆ гдⷭ҇а помо́щника твоего̀ не помѧнꙋ́лъ є҆сѝ: сегѡ̀ ра́ди насади́ши са́дъ невѣ́ренъ и҆ сѣ́мѧ невѣ́рно.
Во́ньже бо де́нь а҆́ще насади́ши, прельсти́шисѧ: а҆ є҆́же а҆́ще заꙋ́тра посѣ́еши, то̀ процвѣте́тъ на жа́твꙋ, во́ньже де́нь наслѣ́диши, и҆ а҆́ки ѻ҆те́цъ человѣ́чь наслѣ́дїе да́си сынѡ́мъ твои̑мъ.
Ѽ, лю́тѣ мно́жествꙋ ꙗ҆зы́кѡвъ мно́гихъ! а҆́ки мо́ре волнꙋ́ющеесѧ, та́кѡ смѧте́тесѧ, и҆ хребе́тъ ꙗ҆зы́кѡвъ мно́гихъ ꙗ҆́кѡ вода̀ возшꙋми́тъ:
а҆́ки вода̀ мно́га ꙗ҆зы́цы мно́зи, а҆́ки (шꙋ́мъ) воды̀ мно́гїѧ нꙋ́ждею носи́мыѧ: и҆ ѿве́ржетъ є҆го̀ и҆ дале́че пожене́тъ є҆го̀, а҆́ки пра́хъ пле́вный вѣ́ющихъ проти́вꙋ вѣ́тра, и҆ ꙗ҆́кѡ пра́хъ коле́сный бꙋ́рѧ возносѧ́щаѧ.
Къ ве́черꙋ, и҆ бꙋ́детъ пла́чь: пре́жде заꙋ́трїѧ, и҆ не бꙋ́детъ: сїѧ̀ ча́сть плѣни́вшихъ ны̀, и҆ жре́бїй наслѣ́дившихъ на́съ.
Oraculum Damasci. «Ecce Damascus desinet esse civitas et erit sicut acervus ruinarum.
Derelictae civitates Aroer gregibus erunt; et requiescent ibi, et non erit qui exterreat.
Et auferetur munimentum ab Ephraim et regnum a Damasco, et reliquiae Syriae sicut gloria filiorum Israel erunt, dicit Dominus exercituum.
Et erit in die illa: attenuabitur gloria Iacob, et pinguedo carnis eius marcescet;
et erit, sicut cum messor arripit culmos, et brachium eius spicas legit; et erit, sicut cum quis quaerit spicas in valle Raphaim.
Et relinquetur in eo racemus, et sicut cum excutitur olea: duae vel tres olivae in summitate rami sive quattuor aut quinque in cacuminibus arboris fructiferae», dicit Dominus Deus Israel.
In die illa attendet homo ad factorem suum, et oculi eius ad Sanctum Israel respicient;
et non attendet ad altaria, quae fecerunt manus eius, et quae operati sunt digiti eius; non respiciet lucos et thymiateria.
In die illa erunt civitates fortitudinis eius derelictae, sicut civitates, quas dereliquerunt Hevaei et Amorraei a facie filiorum Israel; et erit desolatio,
quia oblita es Dei salutis tuae et petrae fortitudinis tuae non es recordata: propterea plantabis plantationes iucundas et germen alienum seminabis.
In ipso die plantationis tuae saepies eas et mane semen tuum florere facies; evanescet messis in die penuriae, et dolor insanabilis erit.
Heu!, strepitus populorum multorum; strepunt quasi strepitu maris, et tumultus turbarum quasi sonitu aquarum sonabunt.
Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium, et increpabit eum, et fugiet procul; et rapietur sicut pulvis montium a facie venti et sicut turbo coram tempestate.
In tempore vespere, et ecce turbatio, ante matutinum non subsistet: haec est pars eorum, qui vastaverunt nos, et sors diripientium nos.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible