Скрыть
19:4
19:6
19:7
19:8
19:9
19:10
19:12
19:16
19:17
19:22
19:24
Церковнославянский (рус)
Се́, Госпо́дь сѣди́тъ на о́блацѣ ле́гцѣ и прiи́детъ во Еги́петъ, и потрясу́т­ся рукотворе́н­ная Еги́петская от­ лица́ его́, и сердца́ и́хъ разсла́бнутъ въ ни́хъ.
И воста́нутъ Еги́птяне на Еги́птяны, и вооружи́т­ся человѣ́къ на бра́та сво­его́, и вся́къ на бли́жняго сво­его́, воста́нетъ гра́дъ на гра́дъ и зако́нъ на зако́нъ.
И воз­мяте́т­ся ду́хъ Еги́птянъ въ ни́хъ, и совѣ́тъ и́хъ разсы́плю, и вопро́сятъ бого́въ сво­и́хъ и кумíровъ сво­и́хъ, и глася́щихъ от­ земли́ и чревоволше́бниковъ.
И преда́мъ Еги́петъ въ ру́цѣ человѣ́ковъ вла́стелей же́стокихъ, и ца́рiе же́стоцы облада́ти бу́дутъ и́ми: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ.
И испiю́тъ Еги́птяне во́ду, я́же при­­ мо́ри, а рѣка́ оскудѣ́етъ и и́зсхнетъ.
И оскудѣ́ютъ рѣ́ки и рове́н­ницы рѣ́чнiи: и и́зсхнетъ ве́сь со́нмъ водны́й, и во вся́цѣмъ лу́зѣ тро́стнѣмъ и си́тнѣмъ,
и зла́къ зеле́ный ве́сь и́же о́крестъ рѣки́, и все́ сѣ́емое при­ рѣцѣ́ по́схнетъ вѣ́тромъ растлѣ́н­но.
И воз­стеня́тъ ры́барiе, и воз­стеня́тъ вси́ ме́щущiи у́дицу въ рѣку́, и ме́щущiи не́воды и ме́щущiи сѣ́ти воз­рыда́ютъ.
И сту́дъ прiи́метъ дѣ́ла­ю­щихъ ле́нъ расче́саный и дѣ́ла­ю­щихъ виссо́нъ, и бу́дутъ дѣ́ла­ю­щiи я́ въ болѣ́зни,
и вси́ творя́щiи Сике́ру опеча́лят­ся и поболя́тъ душа́ми.
И юро́диви бу́дутъ кня́зи тане́совы: му́дрiи царе́вы совѣ́тницы, совѣ́тъ и́хъ обюро́дѣетъ. Ка́ко рече́те царю́: сы́нове смы́сленыхъ мы́, сы́нове царе́й дре́внихъ?
Гдѣ́ су́ть ны́нѣ му́дрiи тво­и́, и да воз­вѣстя́тъ тебѣ́ и реку́тъ: что́ совѣща́ Госпо́дь Савао́ѳъ на Еги́петъ?
Оскудѣ́ша кня́зи тане́совы, и воз­несо́шася кня́зи мемфи́тстiи, и прельстя́тъ Еги́пта по племено́мъ.
Госпо́дь бо ра­ст­вори́ и́мъ ду́хъ прельще́нiя, и прельсти́ша Еги́пта всѣ́ми дѣлесы́ сво­и́ми, я́коже прельща́ет­ся пiя́ный и ку́пно блю́ющь.
И не бу́детъ Еги́птяномъ дѣ́ла, е́же бы сотвори́ло главу́ и о́шибъ, и нача́ло и коне́цъ.
Въ то́й де́нь бу́дутъ Еги́птяне а́ки жены́ во стра́сѣ и тре́пете от­ лица́ руки́ Го́спода Савао́ѳа, ю́же то́й воз­ложи́тъ на ня́.
И бу́детъ страна́ Иуде́йска во стра́хъ Еги́птяномъ: вся́къ, и́же а́ще воспомяне́тъ ю́ и́мъ, убоя́т­ся совѣ́та ра́ди, его́же совѣща́ Госпо́дь Савао́ѳъ на́нь.
Въ то́й де́нь бу́детъ пя́ть градо́въ во Еги́птѣ, глаго́лющихъ язы́комъ ханаани́тскимъ и клену́щихся и́менемъ Го́спода Савао́ѳа: гра́дъ аседе́къ прозове́т­ся еди́нъ гра́дъ.
Въ то́й де́нь бу́детъ же́ртвен­никъ Го́сподеви въ земли́ Еги́петстѣй и сто́лпъ въ предѣ́лѣхъ его́ Го́сподеви.
И бу́детъ въ зна́менiе во вѣ́къ Го́сподеви въ земли́ Еги́петстѣй: я́ко возопiю́тъ ко Го́споду на оскорбля́ющыя и́хъ, и по́слетъ и́мъ Госпо́дь человѣ́ка, и́же спасе́тъ я́, судя́й спасе́тъ я́.
И позна́нъ бу́детъ Госпо́дь Еги́птяномъ: и увѣ́дятъ Еги́птяне Го́спода въ то́й де́нь и сотворя́тъ же́ртвы и да́ры, и обѣща́ютъ обѣ́ты Го́сподеви и воз­дадя́тъ.
И порази́тъ Госпо́дь Еги́птянъ я́звою вели́кою и исцѣли́тъ и́хъ цѣльбо́ю, и обратя́т­ся ко Го́сподеви, и услы́шитъ и́хъ и исцѣли́тъ и́хъ цѣльбо́ю.
Въ то́й де́нь бу́детъ пу́ть от­ Еги́пта ко Ассирі́аномъ, и вни́дутъ Ассирі́ане во Еги́петъ, и Еги́птяне по́йдутъ ко Ассирі́аномъ, и порабо́таютъ Еги́птяне Ассирі́аномъ.
Въ то́й де́нь бу́детъ Изра́иль тре́тiй во Еги́птянѣхъ и во Ассирі́анѣхъ, благослове́нъ на земли́,
ю́же благослови́ Госпо́дь Савао́ѳъ, глаго́ля: благослове́ни лю́дiе мо­и́, и́же во Еги́птѣ и и́же во Ассирі́ахъ, и наслѣ́дiе мое́ Изра́иль.
Латинский (Nova Vulgata)
Oraculum Aegypti. Ecce Dominus vehitur super nubem levem et ingreditur Aegyptum; et commovebuntur simulacra Aegypti a facie eius, et cor Aegypti tabescet in medio eius.
«Et concurrere faciam Aegyptios adversus Aegyptios; et pugnabit vir contra fratrem suum, et vir contra amicum suum, civitas adversus civitatem, regnum adversus regnum.
Et dirumpetur spiritus Aegypti in visceribus eius, et consilium eius confundam; et interrogabunt simulacra et divinos et pythones et hariolos.
Et tradam Aegyptios in manu domini crudelis, et rex fortis dominabitur eorum», ait Dominus, Deus exercituum.
Et arescet aqua de mari, et fluvius desolabitur atque siccabitur,
et putrida fient flumina; attenuabuntur et siccabuntur rivi Aegypti, calamus et iuncus marcescent;
nudabuntur ripae Nili, et omnis planta Nili siccabitur; arescet et non erit.
Et maerebunt piscatores, et lugebunt omnes mittentes in flumen hamum; et expandentes rete super faciem aquarum languebunt.
Confundentur, qui operantur linum, pectentes et texentes byssum.
Et opifices eius deprimentur, omnes mercennarii omnino deficient.
Quam stulti principes Taneos! Sapientes consiliarii pharaonis dederunt consilium insipiens; quomodo dicetis pharaoni: «Filius sapientium ego, filius regum antiquorum»?
Ubi nunc sunt sapientes tui? Annuntient tibi et indicent quid cogitaverit Dominus exercituum super Aegyptum.
Stulti facti sunt principes Taneos, decepti sunt principes Mempheos, deceperunt Aegyptum anguli tribuum eius.
Dominus miscuit in medio eius spiritum vertiginis, et errare fecerunt Aegyptum in omni opere suo, sicut errat ebrius in vomitu suo;
et non erit Aegypto opus, quod faciat, caput vel cauda, palma vel arundo.
In die illa erunt Aegyptii quasi mulieres et stupebunt et timebunt a facie commotionis manus Domini exercituum, quam ipse movebit super eam.
Et erit terra Iudae Aegypto in pavorem: omnis, qui illius fuerit recordatus, pavebit a facie consilii Domini exercituum, quod ipse cogitavit super eam.
In die illa erunt quinque civitates in terra Aegypti loquentes lingua Chanaan et iurantes per Dominum exercituum. Civitas Solis vocabitur una.
In die illa erit altare Domino in medio terrae Aegypti, et titulus iuxta terminum eius Domino.
Et erit in signum et in testimonium Domino exercituum in terra Aegypti. Clamabunt enim ad Dominum a facie tribulantium, et mittet eis salvatorem et propugnatorem, qui liberet eos.
Et cognoscetur Dominus ab Aegypto, et cognoscent Aegyptii Dominum in die illa; et colent eum in hostiis et in muneribus et vota vovebunt Domino et solvent.
Et percutiet Dominus Aegyptum plaga et sanabit; et revertentur ad Dominum, et placabitur eis et sanabit eos.
In die illa erit via de Aegypto in Assyriam; et intrabit Assyrius Aegyptum, et Aegyptius in Assyriam, et servient Aegyptii cum Assyriis.
In die illa erit Israel tertius cum Aegypto et Assyria; benedictio in medio terrae,
cui benedicet Dominus exercituum dicens: «Benedictus populus meus Aegyptius, et opus manuum mearum Assyrius, et hereditas mea Israel».
Немецкий (GNB)
Botschaft über Ägypten:

Auf einer schnellen Wolke kommt der HERR nach Ägypten gefahren! Die Götzen Ägyptens zittern vor ihm, die Ägypter vergehen vor Angst.

Der HERR sagt: »Ich will sie gegeneinander aufstacheln, bis einer den anderen angreift. Eine Stadt soll gegen die andere kämpfen, ein Teil des Reiches gegen den anderen Krieg führen.
Die Ägypter werden den Kopf verlieren, ich bringe ihre Pläne durcheinander. Sie werden bei ihren Götzen Rat suchen und zu den Wahrsagern und Zauberern laufen, zu denen, die die Geister der Toten befragen.
Ich will Ägypten in die Gewalt eines Tyrannen geben, ein grausamer König soll dort regieren!« Das sagt der HERR, der Herrscher über die ganze Welt.
Das Wasser im Nil nimmt ab, der Strom versiegt und trocknet aus.
Seine Arme fangen an zu stinken, die Kanäle Ägyptens werden leer. Schilf und Riedgras werden schwarz,
auch die Binsen an der Mündung des Nils. Das Saatland an seinen Ufern trocknet aus, der Wind weht es fort, nichts bleibt übrig.
Die Fischer jammern und klagen. Alle, die sonst ihre Angeln oder Netze im Nil auswerfen, stehen ratlos da.
Verzweifelt sind alle, die Flachs verarbeiten, die Weber sind bleich vor Sorge.
Sie sind völlig niedergeschlagen und die Lohnarbeiter sind verzweifelt.
Die Fürsten von Zoan – Dummköpfe sind sie! Und die klugen Ratgeber des Pharaos – ihre Ratschläge zeugen nicht gerade von Einsicht! Sie sagen zum Pharao: »Seit Generationen kennen wir uns aus; wir stammen von den alten Königen ab.« Mit welchem Recht behaupten sie das?
Pharao, wo sind sie denn, deine Ratgeber? Sie sollen dir doch sagen, was der HERR, der Herrscher der Welt, über Ägypten beschlossen hat – wenn sie es wissen!
Aber die Fürsten von Zoan haben keine Ahnung und die von Memfis geben sich Täuschungen hin. Sie, die Führer der Provinzen, führen Ägypten in die Irre.
Der HERR hat ihr Denken so verwirrt, als wären sie im Taumel eines Rausches. Dadurch bringen sie Ägypten in Verwirrung bei allem, was es unternimmt. Es taumelt wie ein Betrunkener, der in seinem Erbrochenen herumtappt.
In Ägypten wird niemand mehr etwas Rechtes zustande bringen, weder Reiche noch Arme, weder Hohe noch Niedrige.
Es kommt eine Zeit, da werden die Ägypter erschrecken wie Frauen; sie werden zittern vor dem HERRN, dem Herrscher der Welt, der seine Hand nach ihnen ausstreckt.
Das Land Juda wird für sie zu einer schrecklichen Erinnerung. Jedes Mal, wenn jemand den Namen Judas erwähnt, fahren sie zusammen, sie zittern beim Gedanken an das, was der HERR, der Herrscher der Welt, gegen sie beschlossen hat.
Zu der Zeit wird es in Ägypten fünf Städte geben, in denen die Leute Hebräisch sprechen und dem HERRN, dem Herrscher der Welt, Treue schwören. Eine von ihnen wird »Sonnenstadt« heißen.
Zu der Zeit wird mitten in Ägypten ein Altar stehen, der dem HERRN geweiht ist, und an der Grenze ein Steinmal ihm zu Ehren.
Das Steinmal soll das Land an den HERRN, den Herrscher der Welt, erinnern. Wenn die Ägypter unterdrückt werden und zu ihm um Hilfe schreien, wird er ihnen einen Retter senden, der für sie kämpft und sie befreit.
So wird der HERR sich den Ägyptern zu erkennen geben, und sie werden erkennen, wer er ist. Sie werden dann ihn mit Mahlopfern und Speiseopfern ehren und die Gelübde halten, die sie ihm geben.
Der HERR wird die Ägypter empfindlich strafen, um sie dadurch zurechtzubringen. Sie werden sich zu ihm hinwenden und er wird ihre Gebete erhören und ihnen wieder aufhelfen.
Zu der Zeit wird eine Straße Ägypten mit Assyrien verbinden. Die Assyrer und die Ägypter werden sich gegenseitig besuchen und gemeinsam werden sie den HERRN verehren.
Dann wird Israel der Dritte im Bunde sein, zusammen mit Ägypten und Assyrien – ein Segen für die ganze Erde.
Der HERR, der Herrscher der Welt, wird sie segnen mit den Worten:

»Gesegnet ist Ägypten, mein Volk! Gesegnet ist Assyrien, das ich geschaffen habe! Gesegnet ist Israel, mein Eigentum!«

ВАҲЙ дар бораи Миср. Инак, Парвардигор бар абри сабукрав савор шуда, ба Миср меояд. Ва аз ҳузури Ӯ бутҳои Миср ба ларза хоҳанд афтод, ва дили Миср андаруни вай заиф хоҳад шуд.
Ва Ман мисриёнро бар мисриён хоҳам барангехт, ва онҳо бародар бо бародар, ва ёр бо ёр, ва шаҳр бо шаҳр, ва мамлакат бо мамлакат ҷанг хоҳанд кард.
Ва рӯҳи Миср андаруни вай бемаҷол хоҳад шуд, ва Ман машварати онро дарҳам-барҳам хоҳам кард, ва онҳо аз бутҳо ва фолбинон ва ҷодугарон ва азоимхонон дархост хоҳанд намуд.
Ва Ман Мисрро ба дасти ҳокими сахтгире хоҳам супурд, ва подшоҳи золиме бар онҳо ҳукмронӣ хоҳад кард, – мегӯяд Парвардигор, Парвардигори лашкарҳо.
Ва обҳои баҳр кам шуда, наҳр хароб ва хушк хоҳад гардид.
Ва наҳрҳо гандида, ҷӯйҳои Миср камоб ва хароб хоҳад шуд; най ва қамиш хушк хоҳад гардид.
Чаманҳое ки дар атрофи дарё, дар соҳилҳои дарё воқеъ аст, ва тамоми киштзори назди дарё хушкида, парешон ва нест хоҳад шуд.
Ва моҳигирон нола хоҳанд кард, ва ҳамаи онҳое ки шаст ба дарё меандозанд, мотам хоҳанд гирифт, ва онҳое ки тӯр бар рӯи об мегустаронанд, ғамгин хоҳанд шуд.
Ва наддофони катон ва бофандагони матои сафед хиҷил хоҳанд шуд.
Ва пояҳои он афсурдахотир, ва ҳамаи муздурон афтодарӯҳ хоҳанд шуд.
Ба яқин, мирони Сӯан аблаҳ ҳастанд; ҳокимони машваратчии фиръавн машварати ҷоҳилона медиҳанд. Пас шумо чӣ гуна метавонед ба фиръавн бигӯед: «Ман писари ҳакимон ҳастам, писари подшоҳони қадимам?»
Пас ҳакимони ту куҷоянд? Бигзор онҳо ба ту гӯянд, ва бигзор донанд, ки Парвардигори лашкарҳо барои Миср чӣ қароре кардааст.
Мирони Сӯан аблаҳ шудаанд; мирони Нуф фиреб хӯрдаанд; Мисрро аркони сибтҳои вай гумроҳ кардаанд.
Парвардигор андаруни он рӯҳи дарҳам-баҳрамӣ даровардааст, ва онҳо Мисрро дар тамоми аъмоли он гумроҳ кардаанд, мисли он ки маст роҳро гум карда, дар қайи худ афтода мехобад.
Ва дар Миср коре нахоҳад буд, ки сар ва дум, нахл ва най тавонад онро ба ҷо оварад.
Дар он рӯз Миср мисли занон хоҳад буд, ва аз ҳаракати дасти Парвардигори лашкарҳо, ки Ӯ бар вай мебардорад, ларзон ва тарсон хоҳад шуд.
Ва замини Яҳудо барои Миср манбаи даҳшат хоҳад буд: ҳамин ки зикри онро бишнавад, хоҳад тарсид, аз боиси қароре ки Парвардигори лашкарҳо дар ҳаққи вай қабул кардааст.
Дар он рӯз панҷ шаҳр дар замини Миср ба забони Канъон сухан ронда, ба Парвардигори лашкарҳо қасам хоҳанд хӯрд; яке Ир-Ҳаҳерес номида хоҳад шуд.
Дар он рӯз қурбонгоҳе барои Парвардигор дар миёнаҷои замини Миср, ва сутуне барои Парвардигор назди сарҳади он хоҳад буд.
Ва инҳо аломате ва шаҳодате барои Парвардигори лашкарҳо дар замини Миср хоҳад буд, зеро ки сӯи Парвардигор аз дасти ҷафокорони худ фарёд хоҳанд зад, ва Ӯ наҷотдиҳанда ва пуштибоне барои онҳо фиристода, онҳоро халосӣ хоҳад дод.
Ва Парвардигор ба мисриён маъруф хоҳад шуд, ва мис риён дар он рӯз Парвардигорро хоҳанд шинохт, ва бо қурбониҳо ва ҳадияҳо Ӯро ибодат хоҳанд намуд, ва барои Парвардигор назр карда, онро ба ҷо хоҳанд овард.
Ва Парвардигор мисриёнро зарба хоҳад зад; зарба зада, шифо хоҳад дод: чун сӯи Парвардигор руҷӯъ кунанд, Ӯ онҳоро иҷобат намуда, шифо хоҳад дод.
Дар он рӯз шоҳроҳе аз Миср ба Ашшур хоҳад буд, ва ашшуриён ба Миср, ва мисриён ба Ашшур хоҳанд рафт; ва мисриён бо ашшуриён Парвардигорро ибодат хоҳанд кард.
Дар он рӯз Исроил бо Миср ва бо Ашшур сегона хоҳад шуд; вай дар миёни замин баракат хоҳад буд,
Ки онро Парвардигори лашкарҳо баракат дода, хоҳад гуфт: «Муборак аст қавми Ман – Миср, ва амали дасти Ман – Ашшур, ва мероси Ман – Исроил».

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible