Скрыть
22:3
22:7
22:9
22:15
22:16
22:17
22:19
22:21
22:24
Глава 23 
23:2
23:3
23:5
23:6
23:7
23:9
23:10
23:12
23:13
23:14
23:15
23:17
23:18
Синодальный
1 Ликование города напрасно, осаждающие приблизились; 8 Иерусалим в прошлом тоже радовался напрасно. 15 Пророчество о Севне; 20 возвышение Елиакима.
Пророчество о долине видения. – Что с тобою, что ты весь взошел на кровли?
Город шумный, волнующийся, город ликующий! Пораженные твои не мечом убиты и не в битве умерли;
все вожди твои бежали вместе, но были связаны стрелками; все найденные у тебя связаны вместе, как ни далеко бежали.
Потому говорю: оставьте меня, я буду плакать горько; не усиливайтесь утешать меня в разорении дочери народа моего.
Ибо день смятения и попрания и замешательства в долине видения от Господа, Бога Саваофа. Ломают стену, и крик восходит на горы.
И Елам несет колчан; люди на колесницах и всадники, и Кир обнажает щит.
И вот, лучшие долины твои полны колесницами, и всадники выстроились против ворот,
и снимают покров с Иудеи; и ты в тот день обращаешь взор на запас оружия в доме кедровом.
Но вы видите, что много проломов в стене города Давидова, и собираете во́ды в нижнем пруде;
и отмечаете домы в Иерусалиме, и разрушаете домы, чтобы укрепить стену;
и устрояете между двумя стенами хранилище для вод старого пруда. А на Того, Кто это делает, не взираете, и не смотрите на Того, Кто издавна определил это.
И Господь, Господь Саваоф, призывает вас в этот день плакать и сетовать, и остричь волоса и препоясаться вретищем.
Но вот, веселье и радость! Убивают волов, и режут овец; едят мясо, и пьют вино: «будем есть и пить, ибо завтра умрем!»
И открыл мне в уши Господь Саваоф: не будет прощено вам это нечестие, доколе не умрете, сказал Господь, Господь Саваоф.
Так сказал Господь, Господь Саваоф: ступай, пойди к этому царедворцу, к Севне, начальнику дворца [и скажи ему]:
что у тебя здесь, и кто здесь у тебя, что ты здесь высекаешь себе гробницу? – Он высекает себе гробницу на возвышенности, вырубает в скале жилище себе.
Вот, Господь перебросит тебя, как бросает сильный человек, и сожмет тебя в ком;
свернув тебя в сверток, бросит тебя, как меч, в землю обширную; там ты умрешь, и там великолепные колесницы твои будут поношением для дома господина твоего.
И столкну тебя с места твоего, и свергну тебя со степени твоей.
И будет в тот день, призову раба Моего Елиакима, сына Хелкиина,
и одену его в одежду твою, и поясом твоим опояшу его, и власть твою передам в руки его; и будет он отцом для жителей Иерусалима и для дома Иудина.
И ключ дома Давидова возложу на рамена его; отворит он, и никто не запрет; запрет он, и никто не отворит.
И укреплю его как гвоздь в твердом месте; и будет он как седалище славы для дома отца своего.
И будет висеть на нем вся слава дома отца его, детей и внуков, всей домашней утвари до последних музыкальных орудий.
В тот день, говорит Господь Саваоф, пошатнется гвоздь, укрепленный в твердом месте, и будет выбит, и упадет, и распадется вся тяжесть, которая на нем: ибо Господь говорит.
Пророчество о Тире … повеление против торгового города.
Пророчество о Тире. – Рыдайте, корабли Фарсиса, ибо он разрушен; нет домов, и некому входить в домы. Так им возвещено из земли Киттийской.
Умолкните, обитатели острова, который наполняли купцы Сидонские, плавающие по морю.
По великим водам привозились в него семена Сихора, жатва большой реки, и был он торжищем народов.
Устыдись, Сидон; ибо вот что говорит море, крепость морская: «как бы ни мучилась я родами и ни рождала, и ни воспитывала юношей, ни возращала девиц».
Когда весть дойдет до Египтян, содрогнутся они, услышав о Тире.
Переселяйтесь в Фарсис, рыдайте, обитатели острова!
Это ли ваш ликующий город, которого начало от дней древних? Ноги его несут его скитаться в стране далекой.
Кто определил это Тиру, который раздавал венцы, которого купцы были князья, торговцы – знаменитости земли?
Господь Саваоф определил это, чтобы посрамить надменность всякой славы, чтобы унизить все знаменитости земли.
Ходи по земле твоей, дочь Фарсиса, как река: нет более препоны.
Он простер руку Свою на море, потряс царства; Господь дал повеление о Ханаане разрушить крепости его
и сказал: ты не будешь более ликовать, посрамленная девица, дочь Сидона! Вставай, иди в Киттим, но и там не будет тебе покоя.
Вот земля Халдеев. Этого народа прежде не было; Ассур положил ему начало из обитателей пустынь. Они ставят башни свои, разрушают чертоги его, превращают его в развалины.
Рыдайте, корабли Фарсисские! Ибо твердыня ваша разорена.
И будет в тот день, забудут Тир на семьдесят лет, в мере дней одного царя. По окончании же семидесяти лет с Тиром будет то же, что поют о блуднице:
«возьми цитру, ходи по городу, забытая блудница! Играй складно, пой много песен, чтобы вспомнили о тебе».
И будет, по истечении семидесяти лет, Господь посетит Тир; и он снова начнет получать прибыль свою и будет блудодействовать со всеми царствами земными по всей вселенной.
Но торговля его и прибыль его будут посвящаемы Господу; не будут заперты и уложены в кладовые, ибо к живущим пред лицем Господа будет переходить прибыль от торговли его, чтобы они ели до сытости и имели одежду прочную.
Церковнославянский (рус)
Что́ бы́сть тебѣ́, я́ко ны́нѣ воз­лѣзо́сте вси́ на хра́мины тще́тныя?
Напо́лнися гра́дъ вопiю́щихъ, уя́звлен­нiи тво­и́ не мечьми́ уязвле́ни, ниже́ мертвецы́ тво­и́ умерщвле́ни ра́тiю:
вси́ кня́зи тво­и́ побѣго́ша, и плѣне́н­нiи же́стоцѣ су́ть свя́зани, и крѣ́пцыи въ тебѣ́ дале́че от­бѣжа́ша.
Сего́ ра́ди реко́хъ: оста́вите мене́, да го́рцѣ воспла́чуся: не належи́те утѣша́ти мя́ о сокруше́нiи дще́ре ро́да мо­его́:
я́ко де́нь мяте́жа и па́губы и попра́нiя, и смяте́нiе от­ Го́спода Савао́ѳа: въ де́бри Сiо́ни скита́ют­ся, от­ ма́ла да́же до вели́ка скита́ют­ся по гора́мъ.
Елами́те же взя́ша ту́лы, и вса́дницы человѣ́цы на ко́нехъ, и собо́ръ ополче́нiя.
И бу́дутъ избра́н­ны де́бри твоя́, напо́лнят­ся колесни́цъ, ко́н­ницы же засту́пятъ врата́ твоя́
и от­кры́ютъ врата́ Иу́дина, и воз­зря́тъ въ то́й де́нь во избра́н­ныя до́мы гра́да,
и от­кры́ютъ сокрове́н­ная домо́въ краегра́дiя дави́дова, и у́зрятъ, я́ко мно́жайшiи су́ть, и я́ко от­врати́ша во́ду дре́внiя купѣ́ли во гра́дъ,
и я́ко разори́ша до́мы Иерусали́мли на утвержде́нiе стѣнѣ́ гра́днѣй.
И сотвори́сте себѣ́ во́ду между́ двѣма́ стѣна́ма, внутрьу́ду купѣ́ли дре́внiя, и не воз­зрѣ́сте на сотвори́в­шаго ю́ испе́рва, и согра́ждшаго ю́ не ви́дѣсте.
И при­­зва́ Госпо́дь, Госпо́дь Савао́ѳъ въ то́й де́нь пла́чь и рыда́нiе, и остриже́нiе и препоя́санiе во вре́тища:
ті́и же сотвори́ша ра́дость и весе́лiе, закала́юще телцы́ и жру́ще о́вцы, я́ко я́сти мяса́ и пи́ти вино́, глаго́люще: да я́мы и пiе́мъ, у́трѣ бо у́мремъ.
И от­крове́н­на сiя́ су́ть во у́шiю Го́спода Савао́ѳа, я́ко не оста́вит­ся ва́мъ то́й грѣ́хъ, до́ндеже у́мрете.
Си́це глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ: иди́ въ ку́щу ко сомна́ну стро­и́телю до́му и рцы́ ему́:
что́ ты́ здѣ́, и что́ тебѣ́ здѣ́, я́ко истеса́лъ еси́ себѣ́ здѣ́ гро́бъ и сотвори́лъ еси́ себѣ́ на высо́цѣ гро́бъ, и написа́лъ еси́ себѣ́ на ка́мени ку́щу?
Се́, ны́нѣ Госпо́дь Савао́ѳъ изве́ржетъ и сотре́тъ му́жа, и отъ­и́метъ у́тварь твою́ и вѣне́цъ тво́й сла́вный,
и пове́ржетъ тя́ во страну́ вели́ку и безмѣ́рну, и та́мо у́мреши: и положи́тъ колесни́цу твою́ до́брую въ безче́стiе и до́мъ кня́зя тво­его́ въ попра́нiе:
и изве́ржешися от­ стро­и́тел­ст­ва тво­его́ и от­ степе́не тво­его́.
И бу́детъ въ то́й де́нь, и при­­зову́ раба́ мо­его́ Елiаки́ма сы́на хелкі́ева
и облеку́ его́ во у́тварь твою́, и вѣне́цъ тво́й да́мъ ему́ и держа́ву твою́, и стро­и́тел­ст­во твое́ да́мъ въ ру́цѣ его́, и бу́детъ я́ко оте́цъ живу́щымъ во Иерусали́мѣ и живу́щымъ во Иуде́и.
И да́мъ ему́ сла́ву дави́дову, и обвладѣ́етъ, и не бу́детъ противоглаго́лющаго: и да́мъ ему́ клю́чь до́му дави́дова на ра́мо его́, и от­ве́рзетъ, и не бу́детъ затворя́ющаго, и затво́ритъ, и не бу́детъ от­верза́ющаго.
И поста́влю его́ кня́зя на мѣ́стѣ вѣ́рнѣ, и бу́детъ на престо́лѣ сла́вы до́му отца́ сво­его́.
И бу́детъ упова́яй на него́ вся́къ сла́вный въ дому́ отца́ его́, от­ ма́ла да́же до вели́ка: и бу́дутъ зави́сяще на не́мъ.
Въ то́й де́нь, сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ, подви́гнет­ся человѣ́къ утвержде́нъ на мѣ́стѣ вѣ́рнѣ, и отъ­и́мет­ся, и паде́тъ, и потреби́т­ся сла́ва, я́же на не́мъ, я́ко Госпо́дь глаго́ла.
Въ то́й де́нь, сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ, подви́гнет­ся человѣ́къ утвержде́нъ на мѣ́стѣ вѣ́рнѣ, и отъ­и́мет­ся, и паде́тъ, и потреби́т­ся сла́ва, я́же на не́мъ, я́ко Госпо́дь глаго́ла. Видѣ́нiе на ти́ра.
Пла́читеся, корабли́ кархидо́нстiи, я́ко поги́бе, и ктому́ не и́дутъ от­ земли́ китiе́йскiя, от­веде́ся плѣне́нъ.
Кому́ подо́бни бы́ша живу́щiи во о́стровѣ, купцы́ фи́ничестiи, преходя́щiи мо́ре?
Въ водѣ́ мно́зѣ сѣ́мя купе́ческо, а́ки жа́твѣ вноси́мѣй купцы́ язы́честiи.
Усрами́ся, Сидо́не, рече́ мо́ре. Крѣ́пость же морска́я рече́: не болѣ́хъ, ни породи́хъ, ни вскорми́хъ ю́ношъ, ниже́ воз­несо́хъ дѣви́цъ.
Егда́ же слы́шано бу́детъ во Еги́птѣ, прiи́метъ я́ болѣ́знь о ти́рѣ.
Иди́те въ кархидо́нъ, пла́читеся, живу́щiи во о́стровѣ се́мъ.
Не сiе́ ли бѣ́ велича́нiе ва́мъ испе́рва, пре́жде не́же пре́дану бы́ти ему́?
Кто́ сiя́ совѣща́ на ти́ра? еда́ ху́ждшiй е́сть, или́ не крѣ́пкiй е́сть? купцы́ его́ сла́внiи кня́зи земли́.
Госпо́дь Савао́ѳъ совѣща́ разсы́пати вся́кую горды́ню сла́вныхъ и обезче́стити вся́кое сла́вное на земли́.
Дѣ́лай зе́млю твою́, и́бо корабли́ ктому́ не прiи́дутъ от­ кархидо́на.
И рука́ твоя́ ктому́ не укрѣпѣ́етъ по мо́рю, разгнѣвля́ющая царе́й. Госпо́дь Савао́ѳъ заповѣ́да о Ханаа́нѣ, е́же погуби́ти крѣ́пость его́.
И реку́тъ: ктому́ не при­­ложи́те укаря́ти и оби́дѣти дще́рь Сидо́ню: и а́ще отъи́деши ко китiи́омъ, ниже́ та́мо бу́детъ тебѣ́ поко́й:
и въ зе́млю Халде́йску, но и та́ опустѣ́ла от­ Ассирі́анъ, я́ко стѣна́ ея́ паде́ся.
Пла́читеся, корабли́ кархидо́нстiи, я́ко поги́бе тверды́ня ва́ша.
И бу́детъ въ то́й де́нь, оста́вленъ бу́детъ ти́ръ се́дмьдесятъ лѣ́тъ, я́коже вре́мя [еди́наго] царя́, я́ко вре́мя человѣ́ческо: и по седми́десятихъ лѣ́тѣхъ бу́детъ ти́ръ я́ко пѣ́снь блудни́цы.
Возми́ гу́сли, обыди́ гра́дъ, блудни́ца забве́ная, до́брѣ погуди́, мно́го воспо́й, да па́мять твоя́ бу́детъ.
И бу́детъ по седми́десятихъ лѣ́тѣхъ, при­­сѣще́нiе сотвори́тъ Бо́гъ ти́ру, и па́ки воз­ста́вит­ся на пре́жднее и бу́детъ то́ржище всѣ́мъ ца́р­ст­вамъ вселе́н­ныя на лицы́ земли́.
И бу́детъ его́ ку́пля и мзда́ свято Го́сподеви, не и́мъ со́брано бу́детъ, но живу́щымъ предъ Го́сподемъ, вся́ ку́пля его́, я́сти и пи́ти и напо́лнитися, и въ сы́тость, на па́мять предъ Го́сподемъ.
Ennustus Jeruusalemma kohta
Ennustus Nägemuseoru kohta: Mis sul siis nüüd on, et oled tervenisti läinud katustele,
sa kärarikas, rahutu linn, ülemeelik linnake? Su tapetuid ei tapeta mõõgaga ega sure nad sõjas.
Kõik su juhid põgenevad üheskoos, võetakse vangi ammutagi. Kõik, kes su omadest leitakse, võetakse üheskoos vangi, kuigi põgenevad kaugele.
Seepärast ma ütlen: Ärge vaadake mind, ma nutan kibedasti; ärge kippuge mind trööstima mu rahva tütre julma kohtlemise pärast!
Sest Jumalal, vägede Issandal, on Nägemuseorus jahmatuse, tallamise ja segaduse päev: müüride murdmine ja hädakisa mägedeni.
Eelam võtab nooletupe, sõjavankrite vooris on mehed ja ratsanikud, ja Kiir vabastab kilbi kattest.
Su ilusad orud täituvad vankritega ja ratsanikud asuvad otse väravate vastas.
Ta võtab ära Juuda kaitse ja sel päeval sa vaatad relvade poole Metsakojas.
Te näete, et Taaveti linnas on palju müürimurde, ja te kogute Alatiiki vett.
Te loete üle Jeruusalemma kojad ja kisute kodasid maha, et kindlustada müüri.
Ja te teete müüride vahele mahuti Vanatiigi vee jaoks. Aga te ei vaata selle poole, kes seda teeb, ega näe, kes seda ammu valmistas.
Jah, Jumal, vägede Issand, kutsub sel päeval nutma ja leinama, pead pügama ja kotiriiet ülle võtma.
Aga vaata, siis on lust ja rõõm: härgade tapp ja lammaste veristus, süüakse liha ja juuakse veini. „Söögem ja joogem, sest homme me sureme!”
Kuid vägede Issand on mulle kõrva ilmutanud: Tõesti, seda süüd ei lepitata teile surmani, ütleb Jumal, vägede Issand.
Sebna ja Eljakim
Nõnda ütleb Jumal, vägede Issand: Tule, mine selle valitseja juurde, Sebna juurde, kes on kojaülemaks, ja ütle:
„Mis sul siin asja on ja kes sul siin on, et sa siin raiud enesele hauda, raiud oma haua kõrgele, uuristad enesele elamu kaljusse?
Vaata, Issand viskab sind kaares kaugele vägeva mehe viskega, ja haarates sinust kõvasti kinni,
mässib ta sind koguni keraks ning virutab kui palli igati laiale maale: seal sa sured ja sinna jäävad su toredad vankrid, sina, oma isanda koja häbi.”
Mina tõukan sinu su ametist, ja sind aetakse ära su kohalt.
Ja sel päeval kutsun ma oma sulase Eljakimi, Hilkija poja,
panen temale selga sinu kuue, kinnitan talle vööle sinu vöö ja annan tema kätte sinu valitsuse: tema saab siis isandaks Jeruusalemma elanikele ja Juuda soole.
Ja ma panen Taaveti koja võtme temale õlale: tema avab ja ükski ei sule, tema suleb ja ükski ei ava.
Mina löön ta nagu varna kindlasse kohta ja ta saab aujärjeks oma isa soole.
Tema külge riputatakse kogu ta isa soo koorem: võrsed ja lehed, kõik väiksed asjadki, kausikestest kuni igasuguste kruusideni.
Siis, ütleb vägede Issand, annab järele kindlasse kohta löödud varn: see murdub ja langeb, ja koorem, mis selle küljes oli, puruneb. Jah, Issand on rääkinud.
Ennustus Tüürose ja Siidoni kohta
Ennustus Tüürose kohta: Ulguge, Tarsise laevad, sest teie varjupaik hävitatakse! Kui nad tulevad kittide maalt, saab see neile teatavaks.
Vaikima peab rannarahvas, Siidoni kaupmees, kelle saadik sõidab merd.
Suurtel vetel oli Siihori külv ja Niiluse lõikus, temast sai rahvaste turg.
Häbene, Siidon, sa tugev linn, sest meri kõneleb: „Ma pole olnud lapsevaevas ega ole sünnitanud; ma pole kasvatanud noori mehi ega ole lasknud sirguda neitseid.”
Kui Egiptuses sellest kuuldakse, siis nad värisevad nagu kuuldusest Tüürosegi kohta.
Tõtake Tarsisesse! Ulguge, rannarahvas!
On see teie rõõmus linn, mille algus on muistses ajas, keda jalad kandsid kaugele võõrana elama?
Kes on seda otsustanud kroonide jagaja Tüürose kohta, kelle kaupmehed on vürstid, kelle kaubitsejad on kõige auväärsemad maa peal?
Vägede Issand on otsustanud teotada kogu toreduse kõrkust, alandada kõiki auväärseid maal.
Käi oma maa läbi, Tarsise tütar, otsekui Niilus! Vööd ei ole enam!
Tema sirutab käe mere kohale, paneb kuningriigid värisema - Issand annab käsu Kaanani kohta ta kindluste hävitamiseks.
Ta ütleb: „Ära ole enam ülemeelik, kurjasti koheldud neitsi, Siidoni tütar! Tõuse, siirdu kittide juurde, aga sealgi ei ole sul rahu!”
Vaata kittide maad! See on rahvas, keda ei olnud olemas, kes on siidonlaste rajatud: nemad püstitasid tema vahitornid, linnad ja paleed - tema teeb selle varemeiks.
Ulguge, Tarsise laevad, sest teie kindlus on hävitatud!
Ja sel ajal unustatakse Tüüros seitsmekümneks aastaks, ühe kuninga elupäevadeks. Seitsmekümne aasta pärast sünnib Tüürosega nagu hoora laulus:
„Võta kannel, käi linnas ringi, sa unustatud hoor! Mängi ilusasti, laula usinasti, et sind meelde tuletataks!”
Seitsmekümne aasta pärast katsub Issand Tüürost ja see saab jälle hoorapalgale ning teeb hooratööd kõigi maailma kuningriikidega maa peal.
Aga tema tulu ja hoorapalk on pühitsetud Issandale; seda ei kuhjata ega talletata, sest see tulu saab neile, kes elavad Issanda ees, külluslikuks toiduseks ja kauneiks kehakatteiks.”
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible