Скрыть
29:2
29:8
29:9
29:19
29:24
Церковнославянский (рус)
Го́ре гра́ду Арiи́лу, на́ньже дави́дъ во­ева́. Собери́те жи́та от­ го́да до го́да, снѣ́сте бо вку́пѣ съ Моа́вомъ:
озло́блю бо Арiи́ла, и бу́детъ крѣ́пость его́ и бога́т­ст­во мнѣ́:
и обся́ду тя́ а́ки дави́дъ, и поста́влю о́крестъ тебе́ остро́гъ, и согражду́ столпы́.
И смиря́т­ся словеса́ твоя́ до земли́, и въ зе́млю вни́дутъ словеса́ твоя́: и бу́детъ гла́съ тво́й а́ки глася́щихъ от­ земли́, и ко земли́ изнемо́жетъ гла́съ тво́й.
И бу́детъ я́ко пе́рсть от­ колесе́ бога́т­ст­во нечести́выхъ, и а́ки пра́хъ летя́й мно́же­с­т­во утѣсня́ющихъ тя́, и бу́детъ а́ки черта́ внеза́пу от­ Го́спода Савао́ѳа.
Присѣще́нiе бо бу́детъ со гро́момъ и съ тру́сомъ и гла́сомъ вели́кимъ, бу́ря несо́ма и пла́мень о́гнен­ный пояда́яй.
И бу́детъ а́ки со́нiе ви́дяй во снѣ́ но́щiю, бога́т­ст­во всѣ́хъ язы́ковъ, ели́цы во­ева́ша на Арiи́ла, и вси́, и́же во­ева́ша на Иерусали́ма, и вси́ со́бран­нiи на́нь и озлобля́ющiи его́.
И бу́дутъ а́ки во снѣ́ яду́щiи и пiю́щiи, и воста́в­шымъ, то́щь и́хъ со́нъ: и я́коже во снѣ́ жа́ждай а́ки пiя́й, воспряну́въ же еще́ жа́ждетъ, душа́ же его́ вотще́ надѣ́яся: та́ко бу́детъ бога́т­ст­во всѣ́хъ язы́ковъ, ели́цы во­ева́ша на го́ру Сiо́ню.
Разслабѣ́йте и ужасни́теся, и упі́йтеся не Сике́ромъ, ни вино́мъ,
я́ко напо­и́ ва́съ Госпо́дь ду́хомъ умиле́нiя, и смежи́тъ о́чи и́хъ и проро́ковъ и́хъ и князе́й и́хъ, ви́дящихъ сокрове́н­ная.
И бу́дутъ ва́мъ вся́ сiя́ словеса́, а́ки словеса́ кни́ги запечатлѣ́н­ныя сея́, ю́же а́ще даду́тъ человѣ́ку вѣ́дущему писа́нiя, глаго́люще: прочти́ сiе́. И рече́тъ: не могу́ прочести́, запечатлѣ́н­на бо.
И да́ст­ся кни́га сiя́ въ ру́цѣ человѣ́ку не вѣ́дущему писа́нiя, и рече́т­ся ему́: прочти́ сiе́. И рече́тъ: не вѣ́мъ писа́нiя.
И рече́ Госпо́дь: при­­ближа́ют­ся мнѣ́ лю́дiе сі́и усты́ сво­и́ми и устна́ми сво­и́ми почита́ютъ мя́, се́рдце же и́хъ дале́че от­сто­и́тъ от­ мене́: всу́е же почита́ютъ мя́, уча́ще за́повѣдемъ человѣ́ческимъ и уче́ниемъ.
Сего́ ра́ди се́, а́зъ при­­ложу́, е́же пресели́ти лю́ди сiя́, и преста́влю я́, и погублю́ прему́дрость прему́дрыхъ и ра́зумъ разу́мныхъ сокры́ю.
Го́ре творя́щымъ глубо́ко совѣ́тъ, а не Го́сподемъ: го́ре въ та́йнѣ совѣ́тъ творя́щымъ, и бу́дутъ во тмѣ́ дѣла́ и́хъ, и реку́тъ: кто́ ны ви́дѣ, и кто́ ны уразумѣ́етъ, я́же мы́ твори́мъ?
Не я́коже ли бре́нiе скуде́льника вмѣните́ся? Еда́ рече́тъ зда́нiе созда́в­шему е́: не ты́ мя́ созда́лъ еси́? или́ творе́нiе сотво́ршему: не разу́мно мя́ сотвори́лъ еси́?
Не еще́ ли ма́ло, и при­­ложи́т­ся Лива́нъ, а́ки гора́ херме́ль, и херме́ль въ дубра́ву вмѣни́т­ся?
И услы́шатъ въ де́нь о́ный глусі́и словеса́ кни́ги [сея́], и и́же во тмѣ́ и и́же во мглѣ́ о́чи слѣпы́хъ у́зрятъ.
И воз­ра́дуют­ся ни́щiи ра́ди Го́спода въ весе́лiи, и от­ча́яв­шiися человѣ́цы испо́лнят­ся весе́лiя.
Исчезе́ беззако́н­никъ, и поги́бе го́рдый, и потреби́шася вси́ беззако́н­ну­ю­щiи во зло́бѣ
и творя́щiи согрѣша́ти человѣ́ки во сло́вѣ: всѣ́мъ же облича́ющымъ во вратѣ́хъ претыка́нiе положа́тъ, поне́же соврати́ша въ непра́вдахъ пра́веднаго.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь на до́мъ Иа́ковль, его́же опредѣли́ от­ Авраа́ма: не ны́нѣ постыди́т­ся Иа́ковъ, ниже́ ны́нѣ лице́ свое́ измѣни́тъ Изра́иль:
но егда́ уви́дятъ ча́да и́хъ дѣла́ моя́, мене́ ра́ди освятя́тъ и́мя мое́ и освятя́тъ свята́го Иа́ковля, и Бо́га Изра́илева убоя́т­ся.
И уразумѣ́ютъ заблужда́ющiи ду́хомъ смы́слъ, и ро́пщущiи науча́т­ся послу́шати, и язы́цы нѣмот­ст­ву́ющiи науча́т­ся глаго́лати ми́ръ.
Французский (LSG)
Malheur à Ariel, à Ariel, Cité dont David fit sa demeure! Ajoutez année à année, Laissez les fêtes accomplir leur cycle.
Puis j'assiégerai Ariel; Il y aura des plaintes et des gémissements; Et la ville sera pour moi comme un Ariel.
Je t'investirai de toutes parts, Je te cernerai par des postes armés, J'élèverai contre toi des retranchements.
Tu seras abaissée, ta parole viendra de terre, Et les sons en seront étouffés par la poussière; Ta voix sortira de terre comme celle d'un spectre, Et c'est de la poussière que tu murmureras tes discours.
La multitude de tes ennemis sera comme une fine poussière, Cette multitude de guerriers sera comme la balle qui vole, Et cela tout à coup, en un instant.
C'est de l'Éternel des armées que viendra le châtiment, Avec des tonnerres, des tremblements de terre et un bruit formidable, Avec l'ouragan et la tempête, Et avec la flamme d'un feu dévorant.
Et, comme il en est d'un songe, d'une vision nocturne, Ainsi en sera-t-il de la multitude des nations qui combattront Ariel, De tous ceux qui l'attaqueront, elle et sa forteresse, Et qui la serreront de près.
Comme celui qui a faim rêve qu'il mange, Puis s'éveille, l'estomac vide, Et comme celui qui a soif rêve qu'il boit, Puis s'éveille, épuisé et languissant; Ainsi en sera-t-il de la multitude des nations Qui viendront attaquer la montagne de Sion.
Soyez stupéfaits et étonnés! Fermez les yeux et devenez aveugles! Ils sont ivres, mais ce n'est pas de vin; Ils chancellent, mais ce n'est pas l'effet des liqueurs fortes.
Car l'Éternel a répandu sur vous un esprit d'assoupissement; Il a fermé vos yeux (les prophètes), Il a voilé vos têtes (les voyants).
Toute la révélation est pour vous comme les mots d'un livre cacheté Que l'on donne à un homme qui sait lire, en disant: Lis donc cela! Et qui répond: Je ne le puis, Car il est cacheté;
Ou comme un livre que l'on donne A un homme qui ne sait pas lire, en disant: Lis donc cela! Et qui répond: Je ne sais pas lire.
Le Seigneur dit: Quand ce peuple s'approche de moi, Il m'honore de la bouche et des lèvres; Mais son coeur est éloigné de moi, Et la crainte qu'il a de moi N'est qu'un précepte de tradition humaine.
C'est pourquoi je frapperai encore ce peuple Par des prodiges et des miracles; Et la sagesse de ses sages périra, Et l'intelligence de ses hommes intelligents disparaîtra.
Malheur à ceux qui cachent leurs desseins Pour les dérober à l'Éternel, Qui font leurs oeuvres dans les ténèbres, Et qui disent: Qui nous voit et qui nous connaît?
Quelle perversité est la vôtre! Le potier doit-il être considéré comme de l'argile, Pour que l'ouvrage dise de l'ouvrier: Il ne m'a point fait? Pour que le vase dise du potier: Il n'a point d'intelligence?
Encore un peu de temps, Et le Liban se changera en verger, Et le verger sera considéré comme une forêt.
En ce jour-là, les sourds entendront les paroles du livre; Et, délivrés de l'obscurité et des ténèbres, Les yeux des aveugles verront.
Les malheureux se réjouiront de plus en plus en l'Éternel, Et les pauvres feront du Saint d'Israël le sujet de leur allégresse.
Car le violent ne sera plus, le moqueur aura fini, Et tous ceux qui veillaient pour l'iniquité seront exterminés,
Ceux qui condamnaient les autres en justice, Tendaient des pièges à qui défendait sa cause à la porte, Et violaient par la fraude les droits de l'innocent.
C'est pourquoi ainsi parle l'Éternel à la maison de Jacob, Lui qui a racheté Abraham: Maintenant Jacob ne rougira plus, Maintenant son visage ne pâlira plus.
Car, lorsque ses enfants verront au milieu d'eux l'oeuvre de mes mains, Ils sanctifieront mon nom; Ils sanctifieront le Saint de Jacob, Et ils craindront le Dieu d'Israël;
Ceux dont l'esprit s'égarait acquerront de l'intelligence, Et ceux qui murmuraient recevront instruction.
Латинский (Nova Vulgata)
Vae Ariel, Ariel, civitas, quam circumdedit David! Addite annum ad annum, sollemnitates evolvantur;
et circumvallabo Ariel, et erit maeror et maestitia, et erit mihi quasi Ariel.
Et circumdabo te quasi sphaeram et iaciam contra te aggerem et munimenta ponam in obsidionem tuam.
Humiliaberis, de terra loqueris, et de pulvere vix audietur eloquium tuum, et erit quasi pythonis de terra vox tua, et de humo eloquium tuum mussitabit.
Et erit sicut pulvis tenuis multitudo superborum tuorum, et sicut palea volans multitudo fortium. Eritque repente confestim,
a Domino exercituum visitaberis in tonitruo et commotione terrae, magno fragore, turbine et tempestate et flamma ignis devorantis.
Et erit sicut somnium visionis nocturnae multitudo omnium gentium, quae dimicant contra Ariel, et omnes, qui pugnant contra eam et contra munimenta eius et oppressores eius;
Et sicut somniat esuriens, et ecce comedit, cum autem fuerit expergefactus, vacua est anima eius; et sicut somniat sitiens, et ecce bibit et, postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc sitit, et anima eius vacua est, sic erit multitudo omnium gentium dimicantium contra montem Sion.
Obstupescite et admiramini, excaecamini et caeci estote, inebriamini et non a vino, vacillate et non ab ebrietate.
Quoniam miscuit vobis Dominus spiritum soporis, clausit oculos vestros et capita vestra operuit.
Et erit vobis visio omnis sicut verba libri signati; quem cum dederint scienti litteras dicentes: «Lege istum», respondebit: «Non possum, signatus est enim».
Et dabitur liber nescienti litteras diceturque ei: «Lege», et respondebit: «Nescio litteras».
Et dixit Dominus: «Eo quod appropinquat populus iste ore suo et labiis suis glorificat me, cor autem eius longe est a me, et est timor eorum erga me velut mandatum hominum perceptum,
ideo ecce ego addam ut admirationem faciam populo huic miraculo grandi et stupendo: peribit sapientia sapientium eius, et prudentia prudentium eius abscondetur».
Vae, qui profunde a Domino consilium abscondunt, quorum sunt in tenebris opera, et dicunt: «Quis videt nos, et quis novit nos?».
Perversa cogitatio vestra! Numquid quasi lutum reputabitur figulus, ut dicat opus factori suo: «Non fecisti me»; et figmentum dicat fictori suo: «Non intellegis»?
Nonne adhuc in modico et in brevi convertetur Libanus in hortum, et hortus in saltum reputabitur?
Et audient in die illa surdi verba libri, et de tenebris et caligine oculi caecorum videbunt.
Et addent mites in Domino laetitiam, et pauperrimi hominum in Sancto Israel exsultabunt;
quoniam defecit, qui praevalebat, consummatus est illusor, et succisi sunt omnes, qui vigilabant super iniquitatem,
qui peccare faciebant homines in verbo et arguentem in porta supplantabant et deiecerunt inanibus verbis iustum.
Propter hoc haec dicit Dominus ad domum Iacob, qui redemit Abraham: «Non modo confundetur Iacob, nec modo vultus eius erubescet;
sed, cum viderit opera manuum mearum, in medio sui sanctificabunt nomen meum et sanctificabunt Sanctum Iacob et Deum Israel pavebunt,
et scient errantes spiritu sapientiam, et mussitatores discent doctrinam».
Der HERR sagt: »Weh dir, du Stadt, in der mein Opferherd steht, du Stadt, vor der einst David sein Kriegslager aufschlug! Macht nur Jahr für Jahr so weiter, lasst den Kreis eurer Feste immer wieder ablaufen!
Ich werde euch so zusetzen, dass ihr nur noch wimmert und jammert. Dann soll eure Stadt wirklich zu meinem Opferherd werden!
Ich selbst werde rings um die Stadt mein Lager aufschlagen, sie mit Gräben und Wällen einschließen.
Dann liegt ihr erniedrigt am Boden, eure Stimme klingt dumpf, als käme sie tief unten aus der Erde; wie eine Geisterstimme aus der Totenwelt werdet ihr aus dem Staub heraus wispern.
Doch wie Staub im Wind wird die Menge der fremden Belagerer sein, wie davonwirbelnde Spreu das Heer der mächtigen Angreifer. Denn ganz plötzlich, ehe man sich́s versieht,
greife ich für euch ein, ich, der Herrscher der Welt, mit Donnerschlägen und dröhnendem Getöse, mit Wirbelsturm und Gewitter und wütendem Feuer.
Wie ein böser Traum, wie eine nächtliche Erscheinung wird die Horde der Völker sein, die gegen die Stadt meines Opferherdes ausgezogen ist, sie belagert und bestürmt.
Ein Hungriger träumt davon, dass er sich satt isst, und wenn er aufwacht, knurrt ihm der Magen. Ein Durstiger träumt von Wasser, und wenn er aufwacht, hat er eine trockene Kehle und ist völlig erschöpft. So wird es dieser Völkerhorde ergehen, die über den Zionsberg herfallen will.«
Entsetzt euch und werdet vor Entsetzen starr! Seid verblendet und werdet in Verblendung blind! Ihr seid betrunken, aber nicht von Wein! Ihr schwankt hin und her, und das ohne Bier!
Der HERR hat einen Geist über euch kommen lassen, der euch in tiefsten Schlaf versetzt hat. Eure Augen – die Propheten – hat er zugedrückt, und eure Köpfe – die Seher – hat er verhüllt.
Was der Prophet geschaut und verkündet hat, ist für euch wie ein versiegeltes Buch. Gibt man es einem Menschen, der lesen kann, und sagt zu ihm: »Hier, lies das!«, so antwortet er: »Ich kann nicht, es ist versiegelt.«
Und gibt man es einem Ungebildeten, so antwortet er: »Ich kann nicht lesen.«
Der Herr hat gesagt: »Dieses Volk da behauptet, mich zu ehren. Aber sie ehren mich nur mit Worten, mit dem Herzen sind sie weit weg von mir. Ihr ganzer Gottesdienst ist sinnlos, denn er besteht nur in der Befolgung von Vorschriften, die Menschen sich ausgedacht haben.
Deshalb will ich auch weiterhin fremdartig und unverständlich an diesem Volk handeln. Dann wird die Weisheit seiner Weisen vergehen und von der Klugheit seiner Klugen wird nichts mehr übrig bleiben.«
Weh denen, die ihre Geheimpläne machen, ohne mit dem HERRN zu rechnen, die ihr Spiel im Dunkeln treiben und denken: »Wer sieht uns denn? Wer merkt schon etwas davon?«
Sie bilden sich ein, sie könnten die Rollen vertauschen! Der Ton kann doch nicht so tun, als wäre er der Töpfer! Oder kann das Werk von seinem Schöpfer sagen: »Er hat mich nicht gemacht«? Kann das Tongefäß vom Töpfer sagen: »Er versteht nichts davon«?
Nur noch ganz kurze Zeit, dann verwandelt sich der abgeholzte Libanon in einen Obstgarten und der Obstgarten wird zu einem wahren Wald.
Dann werden selbst Taube hören, was aus dem Buch vorgelesen wird, und die Blinden kommen aus ihrer Nacht hervor und können sehen.
Für die Geringen wird der HERR eine Quelle ständig wachsender Freude sein, und die stets Benachteiligten werden jubeln über den heiligen Gott Israels.
Dann ist es aus mit den Unterdrückern und den frechen Spöttern. Ausgerottet werden alle, die Böses im Schilde führen,
alle, die andere zu Unrecht beschuldigen, die einen Richter daran hindern, Recht zu sprechen, und den, der Recht sucht, mit haltlosen Begründungen abweisen.
Darum sagt der HERR, der Abraham gerettet hat, zu den Nachkommen Jakobs: »Israel soll nicht länger enttäuscht werden und sich schämen müssen.
Wenn ihr seht, was ich in eurer Mitte tun werde, dann werdet ihr mich ehren, mich, den heiligen Gott Jakobs; ihr werdet alles tun, um mir, dem Gott Israels, nicht zu missfallen.
Dann kommen die, die ihren klaren Kopf verloren haben, wieder zur Einsicht und die Aufsässigen nehmen Vernunft an.«
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible