Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
29:2
29:8
29:9
29:19
29:24
1 Горе Ариилу (Иерусалиму), он будет осажден, но при посещении Господа это будет, как сон. 9 Видение о всем подобно запечатанной книге. 13 Горе утаивающим свои замыслы от Господа; горшечник не то же, что глина. Хульник исчезнет. 22 Тогда Иаков не будет в стыде.
Горе Ариилу, Ариилу, городу, в котором жил Давид! приложи́те год к году; пусть заколают жертвы.
Но Я стесню Ариил, и будет плач и сетование; и он останется у Меня, как Ариил.
Я расположусь станом вокруг тебя и стесню тебя стражею наблюдательною, и воздвигну против тебя укрепления.
И будешь унижен, с земли будешь говорить, и глуха будет речь твоя из-под праха, и голос твой будет, как голос чревовещателя, и из-под праха шептать будет речь твоя.
Множество врагов твоих будет, как мелкая пыль, и полчище лютых, как разлетающаяся плева; и это совершится внезапно, в одно мгновение.
Господь Саваоф посетит тебя громом и землетрясением, и сильным гласом, бурею и вихрем, и пламенем всепожирающего огня.
И как сон, как ночное сновидение, будет множество всех народов, воюющих против Ариила, и всех выступивших против него и укреплений его и стеснивших его.
И как голодному снится, будто он ест, но пробуждается, и душа его тоща; и как жаждущему снится, будто он пьет, но пробуждается, и вот он томится, и душа его жаждет: то же будет и множеству всех народов, воюющих против горы Сиона.
Изумляйтесь и дивитесь: они ослепили других, и сами ослепли; они пьяны, но не от вина, – шатаются, но не от сикеры;
ибо навел на вас Господь дух усыпления и сомкнул глаза ваши, пророки, и закрыл ваши головы, прозорливцы.
И всякое пророчество для вас то же, что слова в запечатанной книге, которую подают умеющему читать книгу и говорят: «прочитай ее»; и тот отвечает: «не могу, потому что она запечатана».
И передают книгу тому, кто читать не умеет, и говорят: «прочитай ее»; и тот отвечает: «я не умею читать».
И сказал Господь: так как этот народ приближается ко Мне устами своими, и языком своим чтит Меня, сердце же его далеко отстоит от Меня, и благоговение их предо Мною есть изучение заповедей человеческих;
то вот, Я еще необычайно поступлю с этим народом, чудно и дивно, так что мудрость мудрецов его погибнет, и разума у разумных его не станет.
Горе тем, которые думают скрыться в глубину, чтобы замысл свой утаить от Господа, которые делают дела свои во мраке и говорят: «кто увидит нас? и кто узнает нас?»
Какое безрассудство! Разве можно считать горшечника, как глину? Скажет ли изделие о сделавшем его: «не он сделал меня»? и скажет ли произведение о художнике своем: «он не разумеет»?
Еще немного, очень немного, и Ливан не превратится ли в сад, а сад не будут ли почитать, как лес?
И в тот день глухие услышат слова книги, и прозрят из тьмы и мрака глаза слепых.
И страждущие более и более будут радоваться о Господе, и бедные люди будут торжествовать о Святом Израиля,
потому что не будет более обидчика, и хульник исчезнет, и будут истреблены все поборники неправды,
которые запутывают человека в словах, и требующему суда у ворот расставляют сети, и отталкивают правого.
Посему так говорит о доме Иакова Господь, Который искупил Авраама: тогда Иаков не будет в стыде, и лице его более не побледнеет.
Ибо когда увидит у себя детей своих, дело рук Моих, то они свято будут чтить имя Мое и свято чтить Святаго Иаковлева, и благоговеть пред Богом Израилевым.
Тогда блуждающие духом познают мудрость, и непокорные научатся послушанию.
Го́ре гра́ду Арiи́лу, на́ньже дави́дъ воева́. Собери́те жи́та от го́да до го́да, снѣ́сте бо вку́пѣ съ Моа́вомъ:
озло́блю бо Арiи́ла, и бу́детъ крѣ́пость его́ и бога́тство мнѣ́:
и обся́ду тя́ а́ки дави́дъ, и поста́влю о́крестъ тебе́ остро́гъ, и согражду́ столпы́.
И смиря́тся словеса́ твоя́ до земли́, и въ зе́млю вни́дутъ словеса́ твоя́: и бу́детъ гла́съ тво́й а́ки глася́щихъ от земли́, и ко земли́ изнемо́жетъ гла́съ тво́й.
И бу́детъ я́ко пе́рсть от колесе́ бога́тство нечести́выхъ, и а́ки пра́хъ летя́й мно́жество утѣсня́ющихъ тя́, и бу́детъ а́ки черта́ внеза́пу от Го́спода Савао́ѳа.
Присѣще́нiе бо бу́детъ со гро́момъ и съ тру́сомъ и гла́сомъ вели́кимъ, бу́ря несо́ма и пла́мень о́гненный пояда́яй.
И бу́детъ а́ки со́нiе ви́дяй во снѣ́ но́щiю, бога́тство всѣ́хъ язы́ковъ, ели́цы воева́ша на Арiи́ла, и вси́, и́же воева́ша на Иерусали́ма, и вси́ со́браннiи на́нь и озлобля́ющiи его́.
И бу́дутъ а́ки во снѣ́ яду́щiи и пiю́щiи, и воста́вшымъ, то́щь и́хъ со́нъ: и я́коже во снѣ́ жа́ждай а́ки пiя́й, воспряну́въ же еще́ жа́ждетъ, душа́ же его́ вотще́ надѣ́яся: та́ко бу́детъ бога́тство всѣ́хъ язы́ковъ, ели́цы воева́ша на го́ру Сiо́ню.
Разслабѣ́йте и ужасни́теся, и упі́йтеся не Сике́ромъ, ни вино́мъ,
я́ко напои́ ва́съ Госпо́дь ду́хомъ умиле́нiя, и смежи́тъ о́чи и́хъ и проро́ковъ и́хъ и князе́й и́хъ, ви́дящихъ сокрове́нная.
И бу́дутъ ва́мъ вся́ сiя́ словеса́, а́ки словеса́ кни́ги запечатлѣ́нныя сея́, ю́же а́ще даду́тъ человѣ́ку вѣ́дущему писа́нiя, глаго́люще: прочти́ сiе́. И рече́тъ: не могу́ прочести́, запечатлѣ́нна бо.
И да́стся кни́га сiя́ въ ру́цѣ человѣ́ку не вѣ́дущему писа́нiя, и рече́тся ему́: прочти́ сiе́. И рече́тъ: не вѣ́мъ писа́нiя.
И рече́ Госпо́дь: приближа́ются мнѣ́ лю́дiе сі́и усты́ свои́ми и устна́ми свои́ми почита́ютъ мя́, се́рдце же и́хъ дале́че отстои́тъ от мене́: всу́е же почита́ютъ мя́, уча́ще за́повѣдемъ человѣ́ческимъ и уче́ниемъ.
Сего́ ра́ди се́, а́зъ приложу́, е́же пресели́ти лю́ди сiя́, и преста́влю я́, и погублю́ прему́дрость прему́дрыхъ и ра́зумъ разу́мныхъ сокры́ю.
Го́ре творя́щымъ глубо́ко совѣ́тъ, а не Го́сподемъ: го́ре въ та́йнѣ совѣ́тъ творя́щымъ, и бу́дутъ во тмѣ́ дѣла́ и́хъ, и реку́тъ: кто́ ны ви́дѣ, и кто́ ны уразумѣ́етъ, я́же мы́ твори́мъ?
Не я́коже ли бре́нiе скуде́льника вмѣните́ся? Еда́ рече́тъ зда́нiе созда́вшему е́: не ты́ мя́ созда́лъ еси́? или́ творе́нiе сотво́ршему: не разу́мно мя́ сотвори́лъ еси́?
Не еще́ ли ма́ло, и приложи́тся Лива́нъ, а́ки гора́ херме́ль, и херме́ль въ дубра́ву вмѣни́тся?
И услы́шатъ въ де́нь о́ный глусі́и словеса́ кни́ги [сея́], и и́же во тмѣ́ и и́же во мглѣ́ о́чи слѣпы́хъ у́зрятъ.
И возра́дуются ни́щiи ра́ди Го́спода въ весе́лiи, и отча́явшiися человѣ́цы испо́лнятся весе́лiя.
Исчезе́ беззако́нникъ, и поги́бе го́рдый, и потреби́шася вси́ беззако́ннующiи во зло́бѣ
и творя́щiи согрѣша́ти человѣ́ки во сло́вѣ: всѣ́мъ же облича́ющымъ во вратѣ́хъ претыка́нiе положа́тъ, поне́же соврати́ша въ непра́вдахъ пра́веднаго.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь на до́мъ Иа́ковль, его́же опредѣли́ от Авраа́ма: не ны́нѣ постыди́тся Иа́ковъ, ниже́ ны́нѣ лице́ свое́ измѣни́тъ Изра́иль:
но егда́ уви́дятъ ча́да и́хъ дѣла́ моя́, мене́ ра́ди освятя́тъ и́мя мое́ и освятя́тъ свята́го Иа́ковля, и Бо́га Изра́илева убоя́тся.
И уразумѣ́ютъ заблужда́ющiи ду́хомъ смы́слъ, и ро́пщущiи науча́тся послу́шати, и язы́цы нѣмотству́ющiи науча́тся глаго́лати ми́ръ.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Vae Ariel, Ariel, civitas, quam circumdedit David! Addite annum ad annum, sollemnitates evolvantur;
et circumvallabo Ariel, et erit maeror et maestitia, et erit mihi quasi Ariel.
Et circumdabo te quasi sphaeram et iaciam contra te aggerem et munimenta ponam in obsidionem tuam.
Humiliaberis, de terra loqueris, et de pulvere vix audietur eloquium tuum, et erit quasi pythonis de terra vox tua, et de humo eloquium tuum mussitabit.
Et erit sicut pulvis tenuis multitudo superborum tuorum, et sicut palea volans multitudo fortium. Eritque repente confestim,
a Domino exercituum visitaberis in tonitruo et commotione terrae, magno fragore, turbine et tempestate et flamma ignis devorantis.
Et erit sicut somnium visionis nocturnae multitudo omnium gentium, quae dimicant contra Ariel, et omnes, qui pugnant contra eam et contra munimenta eius et oppressores eius;
Et sicut somniat esuriens, et ecce comedit, cum autem fuerit expergefactus, vacua est anima eius; et sicut somniat sitiens, et ecce bibit et, postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc sitit, et anima eius vacua est, sic erit multitudo omnium gentium dimicantium contra montem Sion.
Obstupescite et admiramini, excaecamini et caeci estote, inebriamini et non a vino, vacillate et non ab ebrietate.
Quoniam miscuit vobis Dominus spiritum soporis, clausit oculos vestros et capita vestra operuit.
Et erit vobis visio omnis sicut verba libri signati; quem cum dederint scienti litteras dicentes: «Lege istum», respondebit: «Non possum, signatus est enim».
Et dabitur liber nescienti litteras diceturque ei: «Lege», et respondebit: «Nescio litteras».
Et dixit Dominus: «Eo quod appropinquat populus iste ore suo et labiis suis glorificat me, cor autem eius longe est a me, et est timor eorum erga me velut mandatum hominum perceptum,
ideo ecce ego addam ut admirationem faciam populo huic miraculo grandi et stupendo: peribit sapientia sapientium eius, et prudentia prudentium eius abscondetur».
Vae, qui profunde a Domino consilium abscondunt, quorum sunt in tenebris opera, et dicunt: «Quis videt nos, et quis novit nos?».
Perversa cogitatio vestra! Numquid quasi lutum reputabitur figulus, ut dicat opus factori suo: «Non fecisti me»; et figmentum dicat fictori suo: «Non intellegis»?
Nonne adhuc in modico et in brevi convertetur Libanus in hortum, et hortus in saltum reputabitur?
Et audient in die illa surdi verba libri, et de tenebris et caligine oculi caecorum videbunt.
Et addent mites in Domino laetitiam, et pauperrimi hominum in Sancto Israel exsultabunt;
quoniam defecit, qui praevalebat, consummatus est illusor, et succisi sunt omnes, qui vigilabant super iniquitatem,
qui peccare faciebant homines in verbo et arguentem in porta supplantabant et deiecerunt inanibus verbis iustum.
Propter hoc haec dicit Dominus ad domum Iacob, qui redemit Abraham: «Non modo confundetur Iacob, nec modo vultus eius erubescet;
sed, cum viderit opera manuum mearum, in medio sui sanctificabunt nomen meum et sanctificabunt Sanctum Iacob et Deum Israel pavebunt,
et scient errantes spiritu sapientiam, et mussitatores discent doctrinam».