Скрыть
30:6
30:7
30:24
30:32
Церковнославянский (рус)
Го́ре, ча́да от­ступи́в­шая, сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: сотвори́сте совѣ́тъ не мно́ю и завѣ́ты не Ду́хомъ мо­и́мъ, при­­ложи́ти грѣхи́ ко грѣхо́мъ:
иду́щiи сни́ти во Еги́петъ, мене́ же не вопроси́ша, е́же по́мощь имѣ́ти от­ фарао́на и заступле́нiе от­ Еги́птянъ.
Бу́детъ бо ва́мъ покро́въ фарао́новъ въ постыдѣ́нiе и упова́ющымъ на Еги́петъ укори́зна:
я́ко су́ть въ та́нѣ старѣ́йшины его́, и вѣ́стницы его́ зли́.
Вотще́ потрудя́т­ся люді́й ра́ди, и́же не упо́льзуютъ и́хъ, ниже́ на по́мощь, ниже́ на по́льзу, но на сту́дъ и на укори́зну.
Видѣ́нiе четвероно́гихъ, и́же въ пусты́ни. Въ печа́ли и въ тѣснотѣ́ ле́въ и льви́чищь: от­ту́ду а́спиды и пле́мя а́спидовъ паря́щихъ, и́же везя́ху на ослѣ́хъ и на велблю́дѣхъ бога́т­ст­во свое́ ко язы́ку, и́же не помо́жетъ и́мъ въ по́мощь, но на сту́дъ и укори́зну.
Еги́птяне вотще́ и всу́е успѣ́ютъ ва́мъ: воз­вѣсти́ и́мъ, я́ко тще́тно утѣше́нiе ва́­ше сiе́.
Ны́нѣ у́бо сѣ́дъ напиши́ сiя́ на дскѣ́ и въ кни́гу: я́ко бу́дутъ сiя́ во дни́ време́нъ и да́же до вѣ́ка.
Я́ко лю́дiе непокори́ви су́ть, сы́нове лжи́вiи, и́же не похотѣ́ша слы́шати зако́на Бо́жiя,
глаго́люще проро́комъ: не повѣ́дайте на́мъ: и видѣ́нiя ви́дящымъ: не глаго́лите на́мъ, но на́мъ глаго́лите и воз­вѣща́йте на́мъ ино́е прельще́нiе
и соврати́те на́съ съ пути́ сего́: от­ими́те от­ на́съ пу́ть се́й и от­ими́те от­ на́съ су́дъ Изра́илевъ {Евр.: свято́е Изра́илево.}.
Того́ ра́ди си́це глаго́летъ Госпо́дь святы́й Изра́илевъ: поне́же не покори́стеся словесе́мъ си́мъ и надѣ́ястеся на лжу́, и я́ко поропта́сте и упова́юще бы́сте на сло́во сiе́,
сего́ ра́ди бу́детъ ва́мъ грѣ́хъ се́й, а́ки стѣна́ па́да­ю­щая внеза́пу гра́да тве́рда плѣне́на, его́же а́бiе насто­и́тъ паде́нiе:
и паде́нiе его́ бу́детъ я́ко сокруше́нiе сосу́да гли́няна, от­ гли́ны дро́бны, я́ко не мо́жно обрѣсти́ въ ни́хъ чре́па, и́мже о́гнь во́змеши и въ о́ньже влiе́ши воды́ ма́ло.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь, Госпо́дь святы́й Изра́илевъ: егда́ воз­врати́вся воз­до́хнеши, тогда́ спасе́шися и уразумѣ́еши, гдѣ́ еси́ бы́лъ: егда́ упова́лъ еси́ на су́етная, тще́тна крѣ́пость ва́ша бы́сть, и не хотѣ́сте послу́шати,
но реко́сте: на ко́нехъ побѣ́гнемъ. Того́ ра́ди побѣ́гнете. И реко́сте: на ле́гкихъ вса́дницы бу́демъ. Того́ ра́ди ле́гцы бу́дутъ гоня́щiи ва́съ.
От гла́са еди́наго побѣ́гнутъ ты́сяща, и от­ гла́са пяти́ побѣ́гнутъ мно́зи, до́ндеже оста́влени бу́дете а́ки що́гла на горѣ́ и я́ко зна́мя нося́й на холмѣ́.
И па́ки пожде́тъ Бо́гъ, е́же уще́дрити ва́съ, и сего́ ра́ди воз­несе́т­ся е́же поми́ловати ва́съ: зане́ судiя́ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ е́сть, и гдѣ́ оста́вите сла́ву ва́шу? блаже́ни вси́ пребыва́ющiи въ не́мъ.
Зане́ лю́дiе святі́и въ Сiо́нѣ вселя́т­ся, Иерусали́мъ же пла́чемъ воспла́кася: поми́луй мя́. Поми́луетъ тя́, егда́ узрѣ́ гла́съ во́пля тво­его́, послу́ша тебе́.
И да́стъ Госпо́дь ва́мъ хлѣ́бъ печа́ли и во́ду тѣ́сную, и ктому́ не при­­бли́жат­ся къ тебѣ́ льстя́щiи тя́: я́ко о́чи тво­и́ у́зрятъ прельща́ющихъ тя́,
и ушеса́ твоя́ услы́шатъ словеса́ созади́ тебе́ прельща́ющихъ, и́же глаго́лютъ: се́й пу́ть, по­иди́мъ по нему́ или́ на де́сно, или́ на лѣ́во.
И от­ве́ржеши кумíры посре́брен­ныя, и позлаще́н­ныя раздроби́ши, и развѣ́еши я́ко во́ду жены́ мѣ́сячныя, и а́ки моты́ла от­ве́ржеши я́.
Тогда́ бу́детъ до́ждь сѣ́мени земли́ тво­ея́, и хлѣ́бъ жи́та земли́ тво­ея́ бу́детъ изоби́ленъ и ту́ченъ, и напасу́т­ся ско́ти тво­и́ въ то́й де́нь на мѣ́стѣ ту́чнѣ и простра́н­нѣ.
Юнцы́ ва́ши и воло́ве дѣ́ла­ю­щiи зе́млю наядя́т­ся пле́въ смѣ́шен­ныхъ со ячме́немъ извѣ́янымъ.
И бу́детъ на вся́цѣй горѣ́ высо́цѣ и на вся́цѣмъ хо́лмѣ воз­несе́н­нѣ вода́ теку́щая въ де́нь о́ный, егда́ поги́бнутъ мно́зи, и егда́ паду́т­ся столпи́:
и бу́детъ свѣ́тъ луны́ а́ки свѣ́тъ со́лнца, и свѣ́тъ со́лнечный бу́детъ седмери́цею въ то́й де́нь, егда́ исцѣли́тъ Госпо́дь сокруше́нiе люді́й сво­и́хъ и болѣ́знь я́звы тво­ея́ исцѣли́тъ.
Се́, и́мя Госпо́дне и́детъ вре́менемъ мно́гимъ, горя́щая я́рость его́: со сла́вою сло́во усте́нъ его́, сло́во гнѣ́ва по́лно, и гнѣ́въ я́рости я́ко о́гнь поя́стъ:
и ду́хъ его́ а́ки вода́ въ де́бри влеку́щи прiи́детъ да́же до вы́и и раздѣли́т­ся, е́же смути́ти язы́ки о прельще́нiи су́етнѣмъ, и пожене́тъ я́ пре́лесть тща́, и во́зметъ я́ предъ лице́мъ и́хъ.
Еда́ при́сно подоба́етъ ва́мъ ра́доватися и входи́ти во свята́я моя́ всегда́, а́ки пра́здну­ю­щымъ и я́ко веселя́щымся вни́ти со сопѣ́лiю въ го́ру Госпо́дню къ Бо́гу Изра́илеву?
И слы́шану сотвори́тъ Госпо́дь сла́ву гла́са сво­его́, и я́рость мы́шцы сво­ея́ показа́ти, съ я́ростiю и гнѣ́вомъ, и со пла́менемъ пояда́ющимъ воз­греми́тъ зѣ́лно, и я́ко вода́ и гра́дъ низходя́щь ну́ждею.
Гла́сомъ бо Госпо́днимъ побѣжде́ни бу́дутъ Ассирі́ане я́звою, е́юже а́ще порази́тъ я́.
И бу́детъ ему́ о́крестъ, от­ону́дуже бѣ́ и́хъ наде́жда по́мощи, на ню́же то́й упова́­ше: ті́и со тимпа́ны и гу́сльми ра́товати бу́дутъ на́нь от­ премѣне́нiя.
Ты́ бо пре́жде дні́й истя́занъ бу́деши: еда́ и тебѣ́ угото́вася ца́р­ст­вовати? де́брь глубо́кую, древеса́ лежа́ща, о́гнь и древа́ мно́га, я́рость Госпо́дня а́ки де́брь жу́пеломъ горя́щая.
Синодальный
1 Сила фараона будет для вас стыдом; 8 «впиши в книгу … что это народ мятежный». 15 «В тишине и уповании крепость ваша; но вы не захотели». 18 Господь медлит, чтобы помиловать вас. «Хлеб в горести и воду в нужде». «Вот путь, идите по нему». День изобилия. 27 Язык Господа, как огонь поедающий.
Горе непокорным сынам, говорит Господь, которые делают совещания, но без Меня, и заключают союзы, но не по духу Моему, чтобы прилагать грех ко греху:
не вопросив уст Моих, идут в Египет, чтобы подкрепить себя силою фараона и укрыться под тенью Египта.
Но сила фараона будет для вас стыдом, и убежище под тенью Египта – бесчестием;
потому что князья его* уже в Цоане, и послы его дошли до Ханеса. //*Иерусалима.
Все они будут постыжены из-за народа, который бесполезен для них; не будет от него ни помощи, ни пользы, но – стыд и срам.
Тяжести на животных, идущих на юг, по земле угнетения и тесноты, откуда выходят львицы и львы, аспиды и летучие змеи; они несут на хребтах ослов богатства свои и на горбах верблюдов сокровища свои к народу, который не принесет им пользы.
Ибо помощь Египта будет тщетна и напрасна; потому Я сказал им: сила их – сидеть спокойно.
Теперь пойди, начертай это на доске у них, и впиши это в книгу, чтобы осталось на будущее время, навсегда, навеки.
Ибо это народ мятежный, дети лживые, дети, которые не хотят слушать закона Господня,
которые провидящим говорят: «перестаньте провидеть», и пророкам: «не пророчествуйте нам правды, говорите нам лестное, предсказывайте приятное;
сойдите с дороги, уклонитесь от пути; устраните от глаз наших Святаго Израилева».
Посему так говорит Святый Израилев: так как вы отвергаете слово сие, а надеетесь на обман и неправду, и опираетесь на то:
то беззаконие это будет для вас, как угрожающая падением трещина, обнаружившаяся в высокой стене, которой разрушение настанет внезапно, в одно мгновение.
И Он разрушит ее, как сокрушают глиняный сосуд, разбивая его без пощады, так что в обломках его не найдется и черепка, чтобы взять огня с очага или зачерпнуть воды из водоема;
ибо так говорит Господь Бог, Святый Израилев: оставаясь на месте и в покое, вы спаслись бы; в тишине и уповании крепость ваша; но вы не хотели
и говорили: «нет, мы на конях убежим», – за то и побежите; «мы на быстрых ускачем», – за то и преследующие вас будут быстры.
От угрозы одного побежит тысяча, от угрозы пятерых побежите так, что остаток ваш будет как веха на вершине горы и как знамя на холме.
И потому Господь медлит, чтобы помиловать вас, и потому еще удерживается, чтобы сжалиться над вами; ибо Господь есть Бог правды: блаженны все уповающие на Него!
Народ будет жить на Сионе в Иерусалиме; ты не будешь много плакать, – Он помилует тебя, по голосу вопля твоего, и как только услышит его, ответит тебе.
И даст вам Господь хлеб в горести и воду в нужде; и учители твои уже не будут скрываться, и глаза твои будут видеть учителей твоих;
и уши твои будут слышать слово, говорящее позади тебя: «вот путь, идите по нему», если бы вы уклонились направо и если бы вы уклонились налево.
Тогда вы будете считать скверною оклад идолов из серебра твоего и оклад истуканов из золота твоего; ты бросишь их, как нечистоту; ты скажешь им: прочь отсюда.
И Он даст дождь на семя твое, которым засеешь поле, и хлеб, плод земли, и он будет обилен и сочен; стада твои в тот день будут пастись на обширных пастбищах.
И волы и ослы, возделывающие поле, будут есть корм соленый, очищенный лопатою и веялом.
И на всякой горе высокой и на всяком холме возвышенном потекут ручьи, потоки вод, в день великого поражения, когда упадут башни.
И свет луны будет, как свет солнца, а свет солнца будет светлее всемеро, как свет семи дней, в тот день, когда Господь обвяжет рану народа Своего и исцелит нанесенные ему язвы.
Вот, имя Господа идет издали, горит гнев Его, и пламя его сильно, уста Его исполнены негодования, и язык Его, как огонь поедающий,
и дыхание Его, как разлившийся поток, который поднимается даже до шеи, чтобы развеять народы до истощания; и будет в челюстях народов узда, направляющая к заблуждению.
А у вас будут песни, как в ночь священного праздника, и веселье сердца, как у идущего со свирелью на гору Господню, к твердыне Израилевой.
И возгремит Господь величественным гласом Своим и явит тяготеющую мышцу Свою в сильном гневе и в пламени поедающего огня, в буре и в наводнении и в каменном граде.
Ибо от гласа Господа содрогнется Ассур, жезлом поражаемый.
И всякое движение определенного ему жезла, который Господь направит на него, будет с тимпанами и цитрами, и Он пойдет против него войною опустошительною.
Ибо Тофет давно уже устроен; он приготовлен и для царя, глубок и широк; в костре его много огня и дров; дуновение Господа, как поток серы, зажжет его.
Греческий [Greek (Koine)]
οὐαὶ τέκνα ἀπο­στάται τάδε λέγει κύριος ἐποιήσατε βουλὴν οὐ δι᾿ ἐμοῦ καὶ συν­θήκας οὐ δια­̀ τοῦ πνεύ­ματός μου προ­σθεῖναι ἁμαρτίας ἐφ᾿ ἁμαρτίαις
οἱ πορευόμενοι κατα­βῆναι εἰς Αἴγυπτον ἐμὲ δὲ οὐκ ἐπηρώτησαν τοῦ βοηθηθῆναι ὑπὸ Φαραω καὶ σκεπασθῆναι ὑπὸ Αἰγυπτίων
ἔσται γὰρ ὑμῖν ἡ σκέπη Φαραω εἰς αἰσχύνην καὶ τοῖς πεποιθόσιν ἐπ᾿ Αἴγυπτον ὄνειδος
ὅτι εἰσὶν ἐν Τάνει ἀρχηγοὶ ἄγγελοι πονηροί μάτην κοπιάσουσιν
προ­̀ς λαόν ὃς οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς οὔτε εἰς βοήθειαν οὔτε εἰς ὠφέλειαν ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος
ἡ ὅρασις τῶν τετραπόδων τῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν τῇ θλίψει καὶ τῇ στενοχωρίᾳ λέων καὶ σκύμνος λέον­τος ἐκεῖθεν καὶ ἀσπίδες καὶ ἔκγονα ἀσπίδων πετομένων οἳ ἔφερον ἐπ᾿ ὄνων καὶ καμήλων τὸν πλοῦτον αὐτῶν προ­̀ς ἔθνος ὃ οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς εἰς βοήθειαν ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος
Αἰγύπτιοι μάταια καὶ κενὰ ὠφελήσουσιν ὑμᾶς ἀπάγγειλον αὐτοῖς ὅτι ματαία ἡ παρα­́κλησις ὑμῶν αὕτη
νῦν οὖν καθίσας γράψον ἐπι­̀ πυξίου ταῦτα καὶ εἰς βιβλίον ὅτι ἔσται εἰς ἡμέρας καιρῶν ταῦτα καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα
ὅτι λαὸς ἀπειθής ἐστιν υἱοὶ ψευδεῖς οἳ οὐκ ἠβούλον­το ἀκούειν τὸν νόμον τοῦ θεοῦ
οἱ λέγον­τες τοῖς προ­φήταις μὴ ἀναγγέλλετε ἡμῖν καὶ τοῖς τὰ ὁράματα ὁρῶσιν μὴ λαλεῖτε ἡμῖν ἀλλὰ ἡμῖν λαλεῖτε καὶ ἀναγγέλλετε ἡμῖν ἑτέραν πλάνησιν
καὶ ἀπο­στρέψατε ἡμᾶς ἀπο­̀ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἀφέλετε ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν τρίβον τοῦτον καὶ ἀφέλετε ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ἅγιον τοῦ Ισραηλ
δια­̀ τοῦτο οὕτως λέγει κύριος ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ ὅτι ἠπειθήσατε τοῖς λόγοις τούτοις καὶ ἠλπίσατε ἐπι­̀ ψεύ­δει καὶ ὅτι ἐγόγγυσας καὶ πεποιθὼς ἐγένου ἐπι­̀ τῷ λόγῳ τούτῳ
δια­̀ τοῦτο ἔσται ὑμῖν ἡ ἁμαρτία αὕτη ὡς τεῖχος πῖπτον παρα­χρῆμα πόλεως ὀχυρᾶς ἑαλωκυίας ἧς παρα­χρῆμα πάρεστιν τὸ πτῶμα
καὶ τὸ πτῶμα αὐτῆς ἔσται ὡς σύν­τριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου ἐκ κεραμίου λεπτὰ ὥστε μὴ εὑρεῖν ἐν αὐτοῖς ὄστρακον ἐν ᾧ πῦρ ἀρεῖς καὶ ἐν ᾧ ἀπο­συριεῖς ὕδωρ μικρόν
οὕτω λέγει κύριος ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ ὅταν ἀπο­στραφεὶς στενάξῃς τότε σωθήσῃ καὶ γνώσῃ ποῦ ἦσθα ὅτε ἐπεποίθεις ἐπι­̀ τοῖς ματαίοις ματαία ἡ ἰσχὺς ὑμῶν ἐγενήθη καὶ οὐκ ἠβούλεσθε ἀκούειν
ἀλλ᾿ εἴπατε ἐφ᾿ ἵππων φευξόμεθα δια­̀ τοῦτο φεύξεσθε καὶ εἴπατε ἐπι­̀ κούφοις ἀναβάται ἐσόμεθα δια­̀ τοῦτο κοῦφοι ἔσον­ται οἱ διώκον­τες ὑμᾶς
δια­̀ φωνὴν ἑνὸς φεύξον­ται χίλιοι καὶ δια­̀ φωνὴν πέν­τε φεύξον­ται πολλοί ἕως ἂν κατα­λειφθῆτε ὡς ἱστὸς ἐπ᾿ ὄρους καὶ ὡς σημαίαν φέρων ἐπι­̀ βουνοῦ
καὶ πάλιν μενεῖ ὁ θεὸς τοῦ οἰκτιρῆσαι ὑμᾶς καὶ δια­̀ τοῦτο ὑψωθή­σε­ται τοῦ ἐλεῆσαι ὑμᾶς διότι κριτὴς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐστιν καὶ ποῦ κατα­λείψετε τὴν δόξαν ὑμῶν μακάριοι οἱ ἐμμένον­τες ἐν αὐτῷ
διότι λαὸς ἅγιος ἐν Σιων οἰκήσει καὶ Ιερουσαλημ κλαυθμῷ ἔκλαυσεν ἐλέησόν με ἐλεήσει σε τὴν φωνὴν τῆς κραυγῆς σου ἡνίκα εἶδεν ἐπήκουσέν σου
καὶ δώσει κύριος ὑμῖν ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ στενόν καὶ οὐκέτι μὴ ἐγγίσωσίν σοι οἱ πλανῶν­τές σε ὅτι οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψον­ται τοὺς πλανῶν­τάς σε
καὶ τὰ ὦτά σου ἀκούσον­ται τοὺς λόγους τῶν ὀπίσω σε πλανησάν­των οἱ λέγον­τες αὕτη ἡ ὁδός πορευθῶμεν ἐν αὐτῇ εἴτε δεξιὰ εἴτε ἀριστερά
καὶ ἐξαρεῖς τὰ εἴδωλα τὰ περιηργυρωμένα καὶ τὰ περικεχρυσωμένα λεπτὰ ποιήσεις καὶ λικμήσεις ὡς ὕδωρ ἀπο­καθημένης καὶ ὡς κόπρο­ν ὤσεις αὐτά
τότε ἔσται ὁ ὑετὸς τῷ σπέρματι τῆς γῆς σου καὶ ὁ ἄρτος τοῦ γενήμα­τος τῆς γῆς σου ἔσται πλη­σμονὴ καὶ λιπαρός καὶ βοσκηθή­σε­ταί σου τὰ κτήνη τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τόπον πίονα καὶ εὐρύχωρον
οἱ ταῦροι ὑμῶν καὶ οἱ βόες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν γῆν φάγον­ται ἄχυρα ἀναπεποιημένα ἐν κριθῇ λελικμημένα
καὶ ἔσται ἐπι­̀ παν­τὸς ὄρους ὑψηλοῦ καὶ ἐπι­̀ παν­τὸς βουνοῦ μετεώρου ὕδωρ δια­πορευόμενον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὅταν ἀπό­λων­ται πολλοὶ καὶ ὅταν πέσωσιν πύργοι
καὶ ἔσται τὸ φῶς τῆς σελήνης ὡς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἔσται ἑπταπλάσιον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ὅταν ἰάσηται κύριος τὸ σύν­τριμμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ τὴν ὀδύνην τῆς πλη­γῆς σου ἰά­σε­ται
ἰδοὺ τὸ ὄνομα κυρίου δια­̀ χρόνου ἔρχεται πολλοῦ καιό­με­νος ὁ θυμός μετὰ δόξης τὸ λόγιον τῶν χειλέων αὐτοῦ τὸ λόγιον ὀργῆς πλῆ­ρες καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ ὡς πῦρ ἔδεται
καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ὡς ὕδωρ ἐν φάραγγι σῦρον ἥξει ἕως τοῦ τραχήλου καὶ δια­ιρεθή­σε­ται τοῦ ἔθνη ταράξαι ἐπι­̀ πλανήσει ματαίᾳ καὶ διώξε­ται αὐτοὺς πλάνησις καὶ λήμψ­σε­ται αὐτοὺς κατα­̀ προ­́σωπον αὐτῶν
μὴ δια­̀ παν­τὸς δεῖ ὑμᾶς εὐφραίνεσθαι καὶ εἰσπορεύ­εσθαι εἰς τὰ ἅγιά μου δια­̀ παν­τὸς ὡσεὶ ἑορτάζον­τας καὶ ὡσεὶ εὐφραινο­μέ­νους εἰσελθεῖν μετὰ αὐλοῦ εἰς τὸ ὄρος τοῦ κυρίου προ­̀ς τὸν θεὸν τοῦ Ισραηλ
καὶ ἀκουστὴν ποιήσει ὁ θεὸς τὴν δόξαν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ τὸν θυμὸν τοῦ βραχίονος αὐτοῦ δείξει μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς καὶ φλογὸς κατεσθιούσης κεραυνώσει βιαίως καὶ ὡς ὕδωρ καὶ χάλαζα συγκατα­φερομένη βίᾳ
δια­̀ γὰρ φωνὴν κυρίου ἡττηθήσον­ται ᾿Ασ­σύριοι τῇ πλη­γῇ ᾗ ἂν πατάξῃ αὐτούς
καὶ ἔσται αὐτῷ κυκλόθεν ὅθεν ἦν αὐτῷ ἡ ἐλπὶς τῆς βοηθείας ἐφ᾿ ᾗ αὐτὸς ἐπεποίθει αὐτοὶ μετὰ αὐλῶν καὶ κιθάρας πολεμήσουσιν αὐτὸν ἐκ μεταβολῆς
σὺ γὰρ προ­̀ ἡμερῶν ἀπαιτηθήσῃ μὴ καὶ σοὶ ἡτοιμάσθη βασιλεύ­ειν φάραγγα βαθεῖαν ξύλα κείμενα πῦρ καὶ ξύλα πολλά ὁ θυμὸς κυρίου ὡς φάραγξ ὑπὸ θείου καιομένη
«Vae, filii desertores, dicit Dominus, eo quod facitis consilium et non ex me, et pactum statuitis et non per spiritum meum, ut addatis peccatum super peccatum!
Qui ambulatis, ut descendatis in Aegyptum, et os meum non interrogastis, sperantes auxilium in fortitudine pharaonis et habentes fiduciam in umbra Aegypti.
Et erit vobis fortitudo pharaonis in confusionem, et fiducia sub umbra Aegypti in ignominiam.
Cum fuerint enim in Tani principes tui, et nuntii tui usque ad Hanes pervenerint,
omnes confundentur super populo, qui eis prodesse non potest; non erit in auxilium et in utilitatem sed in confusionem et opprobrium».
Oraculum iumentorum Nageb. In terra tribulationis et angustiae, leaenae et leonis rugientis, viperae et draconis volantis portant super umeros iumentorum divitias suas et super gibbum camelorum thesauros suos ad populum, qui eis prodesse non poterit.
Aegyptus enim frustra et vane auxiliabitur; ideo vocavi Rahab otiosam.
Nunc ingredere, scribe coram eis super buxum et in libro diligenter exara illud, et erit in posterum in testimonium usque in aeternum.
Populus enim rebellis est, et filii mendaces, filii nolentes audire legem Domini;
qui dicunt videntibus: «Nolite videre» et aspicientibus: «Nolite aspicere nobis ea, quae recta sunt; loquimini nobis placentia, aspicite nobis illusiones.
Recedite a via, declinate a semita, tollite a facie nostra Sanctum Israel».
Propterea haec dicit Sanctus Israel: «Pro eo quod reprobastis verbum hoc et sperastis in perversitatem et in perfidiam et innixi estis super eis,
propterea erit vobis iniquitas haec sicut interruptio cadens, locus tumens in muro excelso, cuius confractio subito, dum non speratur, venit improviso;
et comminuetur, sicut conteritur lagoena figuli, contritione absque misericordia, et non invenietur de fragmentis eius testa, in qua capiatur igniculus de incendio, aut hauriatur aqua de fovea».
Quia haec dixit Dominus Deus, Sanctus Israel: «In conversione et quiete salvi eritis; in silentio et in spe erit fortitudo vestra». Et noluistis
et dixistis: «Nequaquam, sed super equis fugiemus», ideo fugietis; et: «Super veloces ascendemus», ideo veloces erunt, qui persequentur vos.
Mille pavebunt a facie terroris unius, et a facie terroris quinque fugietis, donec relinquamini quasi malus in vertice montis et quasi signum super collem.
Propterea exspectat Dominus, ut misereatur vestri, et ideo exaltabitur parcens vobis, quia Deus iudicii Dominus; beati omnes, qui exspectant eum.
Nam, popule Sion, qui habitas in Ierusalem, plorans nequaquam plorabis: miserans miserebitur tui ad vocem clamoris tui; statim ut audierit, respondebit tibi.
Et dabit vobis Dominus panem angustiae et aquam afflictionis, sed non amplius avolabit a te doctor tuus; et erunt oculi tui videntes praeceptorem tuum,
et aures tuae audient verbum post tergum monentis: «Haec via, ambulate in ea», si declinaveritis ad dexteram vel ad sinistram.
Et contaminabis laminas sculptilium argentorum tuorum et vestimentum conflatilis aurei tui; disperges ea sicut immunditiam menstruatae. «Egredere» dices ei.
Et dabit pluviam semini tuo, quod seminaveris in terra, et panis frugum terrae erit uberrimus et pinguis; pascetur pecus tuum in die illo, agnus in pascuis spatiosis,
et boves tui et asini, qui operantur terram, commixtum migma comedent ventilatum in pala et ventilabro.
Et erunt super omnem montem excelsum et super omnem collem elevatum rivi currentium aquarum in die interfectionis multorum, cum ceciderint turres.
Et erit lux lunae sicut lux solis, et lux solis erit septempliciter sicut lux septem dierum in die, qua alligaverit Dominus vulnus populi sui et percussuram plagae eius sanaverit.
Ecce nomen Domini venit de longinquo, ardens furor eius, et gravis eius fragor; labia eius repleta sunt indignatione, et lingua eius quasi ignis devorans.
Spiritus eius velut torrens inundans, usque ad collum pertingens, ad cribrandas gentes in cribro funesto, et frenum dolosum in maxillis populorum.
Canticum erit vobis sicut nox sanctificatae sollemnitatis, et laetitia cordis sicut eius, qui ad sonum tibiae pergit in montem Domini, ad petram Israel.
Et auditam faciet Dominus gloriam vocis suae et terrorem brachii sui ostendet in comminatione furoris et flamma ignis devorantis, in turbine et in imbre et in lapide grandinis.
A voce enim Domini pavebit Assyrius virga percussus.
Et erit omnis ictus baculi percutientis, quem requiescere faciet Dominus super eum in tympanis et citharis, et in bellis agitatis expugnabit eos.
Praeparata est enim ab heri Topheth, praeparata, profunda et dilatata, in pyra eius ignis et ligna multa; flatus Domini sicut torrens sulphuris succendit eam.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible