It shall blossom abundantly and rejoice, Even with joy and singing. The glory of Lebanon shall be given to it, The excellence of Carmel and Sharon. They shall see the glory of the LORD, The excellency of our God.

Strengthen the weak hands, And make firm the feeble knees.

Say to those who are fearful-hearted, «Be strong, do not fear! Behold, your God will come with vengeance, With the recompense of God; He will come and save you.»

Then the eyes of the blind shall be opened, And the ears of the deaf shall be unstopped.

Then the lame shall leap like a deer, And the tongue of the dumb sing. For waters shall burst forth in the wilderness, And streams in the desert.

The parched ground shall become a pool, And the thirsty land springs of water; In the habitation of jackals, where each lay, There shall be grass with reeds and rushes.

A highway shall be there, and a road, And it shall be called the Highway of Holiness. The unclean shall not pass over it, But it shall be for others. Whoever walks the road, although a fool, Shall not go astray.

No lion shall be there, Nor shall any ravenous beast go up on it; It shall not be found there. But the redeemed shall walk there,

And the ransomed of the LORD shall return, And come to Zion with singing, With everlasting joy on their heads. They shall obtain joy and gladness, And sorrow and sighing shall flee away.

Церковнославянский (рус)

Ра́дуйся, пусты́ня жа́ждущая, да весели́тся пусты́ня и да цвѣте́тъ я́ко кри́нъ.

И процвѣте́тъ и возвесели́тся пусты́ня Иорда́нова: и сла́ва Лива́нова даде́ся е́й, и че́сть карми́лова, и у́зрятъ лю́дiе мои́ сла́ву Госпо́дню и высоту́ Бо́жiю.

Укрѣпи́теся, ру́цѣ осла́бленыя и колѣ́на разсла́бленая:

утѣ́шитеся, малоду́шнiи умо́мъ, укрѣпи́теся, не бо́йтеся: се́, Бо́гъ на́шъ су́дъ воздае́тъ и возда́стъ, то́й прiи́детъ и спасе́тъ на́съ.

Тогда́ отве́рзутся о́чи слѣпы́хъ, и у́ши глухи́хъ услы́шатъ.

Тогда́ ско́читъ хромы́й я́ко еле́нь, и я́сенъ бу́детъ язы́къ гугни́выхъ: я́ко прото́ржеся вода́ въ пусты́ни и де́брь въ земли́ жа́ждущей.

И безво́дная бу́детъ во езе́ра, и на жа́ждущей земли́ исто́чникъ водны́й бу́детъ: та́мо бу́детъ весе́лiе пти́цамъ, и сели́тва тро́сти, и лу́зи.

И та́мо бу́детъ пу́ть чи́стъ, и пу́ть свя́тъ нарѣче́тся: и не пре́йдетъ та́мо нечи́стый, ниже́ бу́детъ та́мо пу́ть нечи́стъ: разсѣ́яннiи же по́йдутъ по нему́ и не заблу́дятъ.

И не бу́детъ та́мо льва́, ни от звѣре́й злы́хъ не взы́детъ на́нь, ниже́ обря́щется та́мо, но по́йдутъ по нему́ изба́вленнiи:

и со́браннiи Го́сподемъ обратя́тся и прiи́дутъ въ Сiо́нъ съ ра́достiю, и ра́дость вѣ́чная надъ главо́ю и́хъ: надъ главо́ю бо и́хъ хвала́ и весе́лiе, и ра́дость прiи́метъ я́, отбѣже́ болѣ́знь и печа́ль и воздыха́нiе.

Греческий [Greek (Koine)]

εὐφράνθητι ἔρημος διψῶσα ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθείτω ὡς κρίνον

καὶ ἐξανθήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα τοῦ Ιορδάνου καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου ἐδόθη αὐτῇ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Καρμήλου καὶ ὁ λαός μου ὄψσεται τὴν δόξαν κυρίου καὶ τὸ ὕψος τοῦ θεοῦ

ἰσχύσατε χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα

παρακαλέσατε οἱ ὀλιγόψυχοι τῇ διανοίᾳ ἰσχύσατε μὴ φοβεῖσθε ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν κρίσιν ἀνταποδίδωσιν καὶ ἀνταποδώσει αὐτὸς ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶς

τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν καὶ ὦτα κωφῶν ἀκούσονται

τότε ἁλεῖται ὡς ἔλαφος ὁ χωλός καὶ τρανὴ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων ὅτι ἐρράγη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καὶ φάραγξ ἐν γῇ διψώσῃ

καὶ ἡ ἄνυδρος ἔσται εἰς ἕλη καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν πηγὴ ὕδατος ἔσται ἐκεῖ εὐφροσύνη ὀρνέων ἔπαυλις καλάμου καὶ ἕλη

ἐκεῖ ἔσται ὁδὸς καθαρὰ καὶ ὁδὸς ἁγία κληθήσεται καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ ἐκεῖ ἀκάθαρτος οὐδὲ ἔσται ἐκεῖ ὁδὸς ἀκάθαρτος οἱ δὲ διεσπαρμένοι πορεύσονται ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσιν

καὶ οὐκ ἔσται ἐκεῖ λέων οὐδὲ τῶν θηρίων τῶν πονηρῶν οὐ μὴ ἀναβῇ ἐπ᾿ αὐτὴν οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐκεῖ ἀλλὰ πορεύσονται ἐν αὐτῇ λελυτρωμένοι

καὶ συνηγμένοι διὰ κύριον ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰς Σιων μετ᾿ εὐφροσύνης καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτῶν ἐπὶ γὰρ κεφαλῆς αὐτῶν αἴνεσις καὶ ἀγαλλίαμα καὶ εὐφροσύνη καταλήμψσεται αὐτούς ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμός

Таджикский

Языки

БИЁБОН ва саҳрои хушк ба ваҷд хоҳад омад, ва чӯл шод хоҳад гардид, мисли гули савсан хоҳад шукуфт;

Гул-гул шукуфта ва шод гардида, аз хурсандӣ ва тараннум пур хоҳад шуд; ҷалоли Лубнон ва шавкати Кармил ва Шорӯн ба вай ато хоҳад шуд; онҳо ҷалоли Парвардигор ва шавкати Худои моро хоҳанд дид.

Дастҳои беқувватро қавӣ кунед, ва зонуҳои ларзонро тақвият диҳед.

Ба дилҳои тарсончак бигӯед: «Қавӣ бошед! Натарсед! Инак, Худои шумо бо интиқом меояд, бо подоши илоҳии Худ меояд: Ӯ омада, шуморо наҷот хоҳад дод».

Он гоҳ чашмони кӯрон кушода хоҳад шуд, гӯшҳои карон воз хоҳад шуд.

Он гоҳ ланг мисли гавазн ҷастухез хоҳад кард, ва забони гунг тараннум хоҳад намуд, зеро ки обҳо дар биёбон, ва рӯдҳо дар чӯл ҷӯш хоҳад зад.

Ва сароб ба кӯл табдил хоҳад ёфт, ва хушкӣ – ба чашмаҳои об; дар маскане ки шағолон мехобанд, маконе барои най ва қамиш хоҳад буд.

Ва дар он ҷо шоҳроҳе ва ҷоддае хоҳад буд, ва он роҳи пок номида хоҳад шуд; наҷисе аз он нахоҳад гузашт; балки он барои онҳо хоҳад буд, ва ҳар кӣ бо ин роҳ равад, ҷоҳил бошад ҳам, гумроҳ нахоҳад шуд.

Шере дар он ҷо нахоҳад буд, ва ҳайвони даррандае бар он нахоҳад баромад ва дар он ҷо ёфт нахоҳад шуд, балки растагорон бар он қадамгузор хоҳанд шуд.

Ва растагорони Парвардигор баргашта, бо тараннум ба Сион хоҳанд омад, ва хурсандии абадӣ бар сари онҳо хоҳад буд; онҳо ба шодӣ ва хурсандӣ ноил хоҳанд гардид, ва андӯҳу фиғон нест хоҳад шуд.