Скрыть
37:2
37:4
37:5
37:6
37:7
37:8
37:10
37:11
37:12
37:15
37:17
37:18
37:19
37:22
37:23
37:26
37:29
37:30
37:34
37:37
Глава 38 
38:4
38:6
38:7
38:9
38:10
38:11
38:14
38:15
38:16
38:21
Церковнославянский (рус)
И бы́сть егда́ услы́ша ца́рь езекі́а, растерза́ ри́зы и облече́ся во вре́тище и вни́де во хра́мъ Госпо́день:
и посла́ Елiаки́ма домостро­и́теля, и со́мну книго́чiя, и старѣ́йшины жре́чески оболче́ны во вре́тища ко Иса́iи проро́ку сы́ну Амо́сову.
И реко́ша ему́: сiя́ глаго́летъ езекі́а: де́нь печа́ли и укори́зны и обличе́нiя и гнѣ́ва дне́шнiй де́нь, поне́же прiи́де болѣ́знь ражда́ющей, крѣ́пости же не имѣ́етъ роди́ти:
да услы́шитъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й словеса́ рапса́кова, я́же посла́ ца́рь Ассирі́йскiй, господи́нъ его́, укаря́ти Бо́га жива́го и поноси́ти словесы́, я́же слы́ша Госпо́дь Бо́гъ тво́й, и да помо́лишися ко Го́сподеви Бо́гу тво­ему́ о оста́в­шихся си́хъ.
И прiидо́ша о́троцы царя́ езекі́и ко Иса́iи.
И рече́ и́мъ Иса́iа: си́це рцы́те ко господи́ну ва́­шему: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: не убо́йся от­ слове́съ, я́же еси́ слы́шалъ, и́миже укори́ша мя́ послы́ царя́ Ассирі́йска:
се́, а́зъ вложу́ въ него́ ду́хъ, и услы́шавъ вѣ́сть воз­врати́т­ся во страну́ свою́ и паде́тъ мече́мъ на сво­е́й земли́.
И воз­врати́ся рапса́къ и обрѣ́те царя́ Ассирі́йскаго облежа́ща ловну́: и услы́ша ца́рь Ассирі́йскъ, я́ко отъи́де от­ лахи́са,
и изы́де Ѳарака́ ца́рь еѳiо́пскiй во­ева́ти на́нь: и услы́шавъ воз­врати́ся и посла́ послы́ ко езекі́и, глаго́ля:
си́це рцы́те езекі́и царю́ Иуде́йску: да не прельща́етъ Бо́гъ тво́й тебе́, на него́же упова́я еси́, глаго́ля, я́ко не преда́ст­ся Иерусали́мъ въ ру́цѣ царя́ Ассирі́йска:
или́ не слы́шалъ еси́ ты́, что́ сотвори́ша ца́рiе Ассирі́йстiи, ка́ко всю́ зе́млю погуби́ша, и ты́ ли изба́вишися?
еда́ изба́виша си́хъ бо́зи язы́честiи, и́хже погуби́ша отцы́ мо­и́, гоза́нъ и Харра́нъ и расе́мъ, и́же су́ть во странѣ́ Ѳеема́ѳи?
гдѣ́ су́ть ца́рiе Ема́ѳовы, и гдѣ́ Арфа́ѳовы, и гдѣ́ гра́да епфаруе́ма, Анагуга́на?
И взя́ езекі́а кни́гу от­ посло́въ и прочте́ ю́, и вни́де во хра́мъ Госпо́день и от­ве́рзе ю́ предъ Го́сподемъ.
И помоли́ся езекі́а ко Го́сподеви, глаго́ля:
Го́споди Савао́ѳъ, Бо́же Изра́илевъ, сѣдя́й на херуви́мѣхъ, ты́ еси́ Бо́гъ еди́нъ Ца́рь вся́каго ца́р­ст­ва вселе́н­ныя, ты́ сотвори́лъ еси́ не́бо и зе́млю:
при­­клони́, Го́споди, у́хо твое́, услы́ши, Го́споди, от­ве́рзи, Го́споди, о́чи тво­и́, при́зри, Го́споди, и ви́ждь и слы́ши вся́ словеса́ сен­нахири́мля, я́же посла́ укаря́ти Бо́га жива́го:
по­и́стин­нѣ бо, Го́споди, пу́сту сотвори́ша ца́рiе Ассирі́йстiи всю́ зе́млю и страны́ и́хъ,
и вверго́ша кумíры и́хъ во о́гнь, не бѣ́ша бо бо́зи, но дѣла́ ру́къ человѣ́ческихъ, древа́ и ка́менiе, и погуби́ша я́:
ны́нѣ же, Го́споди Бо́же на́шъ, спаси́ ны от­ руки́ и́хъ, да увѣ́дятъ вся́ ца́р­ст­вiя земна́я, я́ко ты́ еси́ [Госпо́дь] Бо́гъ еди́нъ.
И по́сланъ бы́сть Иса́iа сы́нъ Амо́совъ ко езекі́и и рече́ ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: слы́шахъ, о ни́хже моли́л­ся еси́ ко мнѣ́ о сен­нахири́мѣ цари́ Ассирі́йстѣмъ.
Сiе́ сло́во, е́же глаго́ла о не́мъ Бо́гъ: поху́ли тя́ и поруга́ся тебѣ́ дѣви́ца дщи́ Сiо́ня, на тя́ главо́ю покива́ дщи́ Иерусали́мля:
кого́ укори́лъ и разгнѣ́валъ еси́? или́ къ кому́ воз­вы́силъ еси́ гла́съ тво́й, и не воз­дви́глъ еси́ на высоту́ оче́съ тво­и́хъ? ко свято́му Изра́илеву!
я́ко посла́ми укори́лъ еси́ Го́спода, ты́ бо ре́клъ еси́: мно́же­с­т­вомъ колесни́цъ а́зъ взыдо́хъ на высоту́ го́ръ и на послѣ́дняя Лива́на, и посѣко́хъ высоту́ ке́дра его́ и добро́ту кипари́сову, и внидо́хъ въ высоту́ ча́сти дубра́вныя
и положи́хъ мо́стъ, и опустоши́хъ во́ды и все́ собра́нiе водно́­е:
не слы́шалъ ли еси́ издре́вле си́хъ, я́же а́зъ сотвори́хъ? от­ дре́внихъ дні́й совѣща́хъ, ны́нѣ же показа́хъ опустоши́ти язы́ки въ тверды́нехъ и живу́щыя во тве́рдыхъ градѣ́хъ:
опусти́хъ ру́цѣ, и изсхо́ша и бы́ша а́ки су́хо сѣ́но на кро́вѣхъ и а́ки тро́скотъ:
ны́нѣ же поко́й тво́й и исхо́дъ тво́й и вхо́дъ тво́й а́зъ вѣ́мъ,
я́рость же твоя́, е́юже разгнѣ́вал­ся еси́, и огорче́нiе твое́ взы́де ко мнѣ́, и вложу́ брозду́ въ но́здри твоя́ и узду́ во уста́ твоя́, и воз­вращу́ тя путе́мъ, и́мже еси́ при­­ше́лъ.
Сiе́ же тебѣ́ зна́менiе: я́ждь сего́ лѣ́та, е́же еси́ всѣ́ялъ, а во второ́е лѣ́то, е́же от­ себе́ расте́тъ: а въ тре́тiе насѣ́яв­ше по́жнете и насадите́ виногра́ды и снѣ́сте плоды́ и́хъ:
и бу́дутъ оста́в­шiи во Иуде́и, прорастя́тъ коре́нiе до́лу и сотворя́тъ въ ве́рхъ пло́дъ,
я́ко от­ Иерусали́ма бу́дутъ оста́в­шiися и спа́сшiися от­ горы́ Сiо́ни: ре́вность Го́спода Савао́ѳа сотвори́тъ сiя́.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь на царя́ Ассирі́йска: не вни́детъ въ се́й гра́дъ, ниже́ пу́ститъ на́нь стрѣлу́, ниже́ воз­ложи́тъ на́нь щита́, ниже́ огради́тъ о́крестъ его́ огражде́нiя:
но путе́мъ, и́мже прiи́де, тѣ́мже воз­врати́т­ся, и во гра́дъ се́й не вни́детъ. Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь:
защищу́ гра́дъ се́й, е́же спасти́ его́ мене́ ра́ди и ра́ди дави́да раба́ мо­его́.
И изы́де а́нгелъ Госпо́день и изби́ от­ полка́ Ассирі́йска сто́ о́смьдесятъ пя́ть ты́сящъ. И воста́в­ше зау́тра, обрѣто́ша вся́ тѣлеса́ ме́ртва.
И отъи́де воз­вра́щься сен­нахири́мъ ца́рь Ассирі́йскiй и всели́ся во Ниневі́и.
И внегда́ покланя́тися ему́ въ дому́ насара́ху отече­с­т­вонача́лнику сво­ему́, Адрамеле́хъ и сараса́ръ сы́нове его́ уби́ста его́ мечьми́, са́ми же убѣжа́ста во Арме́нiю. И воцари́ся Асорда́нъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
Бы́сть же въ то́ вре́мя, разболѣ́ся езекі́а до сме́рти. И прiи́де къ нему́ Иса́iа проро́къ сы́нъ Амо́совъ и рече́ къ нему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: устро́й о до́мѣ тво­е́мъ, умира́еши бо ты́ и не бу́деши жи́въ.
И обрати́ езекі́а лице́ свое́ ко стѣнѣ́ и помоли́ся ко Го́сподеви глаго́ля:
помяни́, Госпо́дь, ка́ко ходи́хъ предъ тобо́ю со и́стиною и се́рдцемъ и́стин­нымъ, и уго́дная предъ тобо́ю сотвори́хъ. И пла́кася езекі́а пла́чемъ вели́кимъ.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко Иса́iи глаго́ля:
иди́ и рцы́ езекі́и: та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ дави́да отца́ тво­его́: услы́шахъ моли́тву твою́ и ви́дѣхъ сле́зы твоя́, се́, при­­лага́ю къ лѣ́томъ тво­и́мъ лѣ́тъ пять­на́­де­сять,
и от­ руки́ царя́ Ассирі́йска изба́влю тя́ и гра́дъ се́й, и защищу́ о гра́дѣ се́мъ:
сiе́ же тебѣ́ зна́менiе от­ Го́спода, я́ко Бо́гъ сотвори́тъ глаго́лъ се́й, я́коже глаго́ла:
се́, а́зъ воз­вращу́ сѣ́нь степе́ней, и́миже сни́де со́лнце де́сять степе́ней до́му отца́ тво­его́, воз­вращу́ со́лнце де́сять степе́ней, и́миже сни́де сѣ́нь. И взы́де со́лнце де́сять степе́ней, и́миже сни́де сѣ́нь.
Моли́тва езекі́и царя́ Иуде́йска, егда́ болѣ́ и воста́ от­ неду́га сво­его́.
А́зъ реко́хъ въ высотѣ́ дні́й мо­и́хъ: пойду́ во врата́ а́дова, оста́влю лѣ́та про́чая.
Реко́хъ: ктому́ не узрю́ спасе́нiя Бо́жiя на земли́ живы́хъ, ктому́ не узрю́ спасе́нiя Изра́илева на земли́, ктому́ не узрю́ человѣ́ка со живу́щими:
оста́хъ от­ срод­ст­ва́ мо­его́, оста́вихъ про́чее живота́ мо­его́, изы́де и отъи́де от­ мене́ а́ки разруша́яй ку́щу поткну́вый: а́ки платно́ ду́хъ мо́й во мнѣ́ бы́сть, тка́телницѣ при­­ближа́ющейся от­рѣ́зати.
Въ то́й де́нь пре́данъ бы́хъ до зау́тра а́ки льву́, та́ко сокруши́ вся́ ко́сти моя́: от­ дне́ бо до но́щи пре́данъ бы́хъ.
Я́ко ла́стовица, та́ко возопiю́, и я́ко го́лубь, та́ко по­учу́ся: исчезо́стѣ бо о́чи мо­и́, е́же взира́ти на высоту́ небе́сную ко Го́споду, и́же изба́ви мя́ и отъ­я́ болѣ́знь души́ мо­ея́:
и то́й сотвори́ путево́д­ст­во во вся́ лѣ́та моя́.
Го́споди, о то́й бо воз­вѣсти́ся тебѣ́, и воз­дви́глъ еси́ дыха́нiе мое́, и утѣ́шився ожи́хъ.
Изба́вилъ бо еси́ ду́шу мою́, да не поги́бнетъ, и заве́рглъ еси́ за мя́ вся́ грѣхи́ моя́.
Не похва́лятъ бо тебе́, и́же во а́дѣ, ни уме́ршiи воз­благословя́тъ тя́, и не надѣ́ют­ся, и́же во а́дѣ, ми́лости тво­ея́.
Живі́и же воз­благословя́тъ тя́, я́коже и а́зъ: от­дне́сь бо дѣ́ти сотворю́, я́же воз­вѣстя́тъ пра́вду твою́,
Го́споди спасе́нiя мо­его́: и не преста́ну благословя́ тя съ пѣ́снiю вся́ дни́ живота́ мо­его́ пря́мо до́му Бо́жiю.
И рече́ Иса́iа ко езекі́и: воз­ми́ от­ смо́квiй и сотри́, и при­­ложи́ пла́стырь на я́зву и здра́въ бу́деши.
И рече́ езекі́а: сiе́ зна́менiе, я́ко взы́ду въ до́мъ Бо́жiй.
Синодальный
1 Исаия отвечает послам Езекии: «Так говорит Господь: не бойся». 8 Письмо Рабсака к Езекии. 14 Молитва Езекии. 21 Исаия предсказывает, что Ассирийцы будут возвращены и город спасен. 36 Ангел Господень поражает стан Ассирийский.
Когда услышал это царь Езекия, то разодрал одежды свои и покрылся вретищем, и пошел в дом Господень;
и послал Елиакима, начальника дворца, и Севну писца, и старших священников, покрытых вретищами, к пророку Исаии, сыну Амосову.
И они сказали ему: так говорит Езекия: день скорби и наказания и посрамления день сей, ибо младенцы дошли до отверстия утробы матерней, а силы нет родить.
Может быть, услышит Господь Бог твой слова Рабсака, которого послал царь Ассирийский, господин его, хулить Бога живаго и поносить словами, какие слышал Господь, Бог твой; вознеси же молитву об оставшихся, которые находятся еще в живых.
И пришли слуги царя Езекии к Исаии.
И сказал им Исаия: так скажите господину вашему: так говорит Господь: не бойся слов, которые слышал ты, которыми поносили Меня слуги царя Ассирийского.
Вот, Я пошлю в него дух, и он услышит весть, и возвратится в землю свою, и Я поражу его мечом в земле его.
И возвратился Рабсак и нашел царя Ассирийского воюющим против Ливны; ибо он слышал, что тот отошел от Лахиса.
И услышал он о Тиргаке, царе Ефиопском; ему сказали: вот, он вышел сразиться с тобою. Услышав это, он послал послов к Езекии, сказав:
так скажите Езекии, царю Иудейскому: пусть не обманывает тебя Бог твой, на Которого ты уповаешь, думая: «не будет отдан Иерусалим в руки царя Ассирийского».
Вот, ты слышал, что сделали цари Ассирийские со всеми землями, положив на них заклятие; ты ли уцелеешь?
Боги народов, которых разорили отцы мои, спасли ли их, спасли ли Гозан и Харан, и Рецеф, и сынов Едена, что в Фалассаре?
Где царь Емафа и царь Арпада, и царь города Сепарваима, Ены и Иввы?
И взял Езекия письмо из руки послов и прочитал его, и пошел в дом Господень, и развернул его Езекия пред лицем Господним;
и молился Езекия пред лицем Господним и говорил:
Господи Саваоф, Боже Израилев, седящий на Херувимах! Ты один Бог всех царств земли; Ты сотворил небо и землю.
Приклони, Господи, ухо Твое и услышь; открой, Господи, очи Твои и воззри, и услышь слова Сеннахирима, который послал поносить Тебя, Бога живаго.
Правда, о, Господи! цари Ассирийские опустошили все страны и земли их
и побросали богов их в огонь; но это были не боги, а изделие рук человеческих, дерево и камень, потому и истребили их.
И ныне, Господи Боже наш, спаси нас от руки его; и узнают все царства земли, что Ты, Господи, Бог один.
И послал Исаия, сын Амосов, к Езекии сказать: так говорит Господь, Бог Израилев: о чем ты молился Мне против Сеннахирима, царя Ассирийского, –
вот слово, которое Господь изрек о нем: презрит тебя, посмеется над тобою девствующая дочь Сиона, покачает вслед тебя головою дочь Иерусалима.
Кого ты порицал и поносил? и на кого возвысил голос и поднял так высоко глаза твои? на Святаго Израилева.
Чрез рабов твоих ты порицал Господа и сказал: «со множеством колесниц моих я взошел на высоту гор, на ребра Ливана, и срубил рослые кедры его, отличные кипарисы его, и пришел на самую вершину его, в рощу сада его;
и откапывал я, и пил воду; и осушу ступнями ног моих все реки Египетские».
Разве не слышал ты, что Я издавна сделал это, в древние дни предначертал это, а ныне выполнил тем, что ты опустошаешь крепкие города, превращая их в груды развалин?
И жители их сделались маломощны, трепещут и остаются в стыде; они стали как трава на поле и нежная зелень, как порост на кровлях и опаленный хлеб, прежде нежели выколосился.
Сядешь ли ты, выйдешь ли, войдешь ли, Я знаю всё, знаю и дерзость твою против Меня.
За твою дерзость против Меня и за то, что надмение твое дошло до ушей Моих, Я вложу кольцо Мое в ноздри твои и удила Мои в рот твой, и возвращу тебя назад тою же дорогою, которою ты пришел.
И вот, тебе, Езекия, знамение: ешьте в этот год выросшее от упавшего зерна, и на другой год – самородное; а на третий год сейте и жните, и садите виноградные сады, и ешьте плоды их.
И уцелевший в доме Иудином остаток пустит опять корень внизу и принесет плод вверху,
ибо из Иерусалима произойдет остаток, и спасенное – от горы Сиона. Ревность Господа Саваофа соделает это.
Посему так говорит Господь о царе Ассирийском: «не войдет он в этот город и не бросит туда стрелы́, и не приступит к нему со щитом, и не насыплет против него вала.
По той же дороге, по которой пришел, возвратится, а в город сей не войдет, говорит Господь.
Я буду охранять город сей, чтобы спасти его ради Себя и ради Давида, раба Моего».
И вышел Ангел Господень и поразил в стане Ассирийском сто восемьдесят пять тысяч человек. И встали поутру, и вот, всё тела мертвые.
И отступил, и пошел, и возвратился Сеннахирим, царь Ассирийский, и жил в Ниневии.
И когда он поклонялся в доме Нисроха, бога своего, Адрамелех и Шарецер, сыновья его, убили его мечом, а сами убежали в землю Араратскую. И воцарился Асардан, сын его, вместо него.
1 Болезнь Езекии; его молитва. 4 Исаия объявляет, что пятнадцать лет будут прибавлены к жизни Езекии. 9 Песнь Езекии о выздоровлении.
В те дни Езекия заболел смертельно. И пришел к нему пророк Исаия, сын Амосов, и сказал ему: так говорит Господь: сделай завещание для дома твоего, ибо ты умрешь, не выздоровеешь.
Тогда Езекия отворотился лицем к стене и молился Господу, говоря:
«о, Господи! вспомни, что я ходил пред лицем Твоим верно и с преданным Тебе сердцем и делал угодное в очах Твоих». И заплакал Езекия сильно.
И было слово Господне к Исаии, и сказано:
пойди и скажи Езекии: так говорит Господь, Бог Давида, отца твоего: Я услышал молитву твою, увидел слезы твои, и вот, Я прибавлю к дням твоим пятнадцать лет,
и от руки царя Ассирийского спасу тебя и город сей и защищу город сей.
И вот тебе знамение от Господа, что Господь исполнит слово, которое Он изрек.
Вот, я возвращу назад на десять ступеней солнечную тень, которая прошла по ступеням Ахазовым. И возвратилось солнце на десять ступеней по ступеням, по которым оно сходило.
Молитва Езекии, царя Иудейского, когда он болен был и выздоровел от болезни:
«Я сказал в себе: в преполовение дней моих должен я идти во врата преисподней; я лишен остатка лет моих.
Я говорил: не увижу я Господа, Господа на земле живых; не увижу больше человека между живущими в мире;
жилище мое снимается с места и уносится от меня, как шалаш пастушеский; я должен отрезать подобно ткачу жизнь мою; Он отрежет меня от основы; день и ночь я ждал, что Ты пошлешь мне кончину.
Я ждал до утра; подобно льву, Он сокрушал все кости мои; день и ночь я ждал, что Ты пошлешь мне кончину.
Как журавль, как ласточка издавал я звуки, тосковал как голубь; уныло смотрели глаза мои к небу: Господи! тесно мне; спаси меня.
Что скажу я? Он сказал мне, Он и сделал. Тихо буду проводить все годы жизни моей, помня горесть души моей.
Господи! так живут, и во всем этом жизнь моего духа; Ты исцелишь меня, даруешь мне жизнь.
Вот, во благо мне была сильная горесть, и Ты избавил душу мою от рва погибели, бросил все грехи мои за хребет Свой.
Ибо не преисподняя славит Тебя, не смерть восхваляет Тебя, не нисшедшие в могилу уповают на истину Твою.
Живой, только живой прославит Тебя, как я ныне: отец возвестит детям истину Твою.
Господь спасет меня; и мы во все дни жизни нашей со звуками струн моих будем воспевать песни в доме Господнем».
И сказал Исаия: пусть принесут пласт смокв и обложат им нарыв; и он выздоровеет.
А Езекия сказал: какое знамение, что я буду ходить в дом Господень?
Aconteció, pues, que cuando el rey Ezequías oyó esto rasgó sus vestidos y cubierto de ropas ásperas vino a la casa de Jehová.
Y envió a Eliaquim, el mayordomo; a Sebna, el escriba, y a los ancianos de los sacerdotes, cubiertos de ropas ásperas, a ver al profeta Isaías hijo de Amoz.
Ellos le dijeron:

—Esto ha dicho Ezequías: “Día de angustia, de castigo y de deshonra es este día, porque los hijos han llegado hasta el punto de nacer, pero la que da a luz no tiene fuerzas.

Quizá ha escuchado Jehová, tu Dios, las palabras del copero mayor, al cual el rey de Asiria, su señor, envió para blasfemar contra el Dios vivo; y él lo castigará por las palabras que Jehová, tu Dios, haya escuchado. Eleva, pues, una oración tú por el resto que aún ha quedado.”
Vinieron, pues, los siervos de Ezequías a Isaías.
Y les dijo Isaías:

—Decid a vuestro señor que así ha dicho Jehová: “No temas por las palabras que has oído, con las cuales han blasfemado contra mí los siervos del rey de Asiria.

He aquí que yo pondré en él un espíritu, oirá un rumor y se volverá a su tierra; y haré que en su tierra perezca a espada.”
Vuelto, pues, el copero mayor, halló al rey de Asiria que combatía contra Libna, porque ya había oído que se había apartado de Laquis.
Pero oyó decir de Tirhaca, rey de Etiopía: «He aquí que ha salido para hacerte guerra», y al oírlo envió embajadores a Ezequías, diciéndoles:
«Así diréis a Ezequías, rey de Judá: “No te engañe tu Dios, en quien tú confías, diciendo: ‘Jerusalén no será entregada en manos del rey de Asiria.’
He aquí que tú has oído lo que han hecho los reyes de Asiria a todas las tierras, que las han destruido. ¿Y escaparás tú?
¿Acaso libraron sus dioses a las naciones que destruyeron mis antepasados, a Gozán, Harán, Resef y a los hijos de Edén que moraban en Telasar?
¿Dónde está el rey de Hamat, el rey de Arfad, el rey de la ciudad de Sefarvaim, el de Hena y el de Iva?”»
Tomó Ezequías las cartas de manos de los embajadores y las leyó. Luego subió a la casa de Jehová y las extendió delante de Jehová.
Entonces Ezequías oró a Jehová diciendo:
«Jehová de los ejércitos, Dios de Israel, que moras entre los querubines, sólo tú eres Dios de todos los reinos de la tierra; tú hiciste los cielos y la tierra.
Inclina, Jehová, tu oído, y oye; abre, Jehová, tus ojos, y mira. Escucha todas las palabras que Senaquerib ha enviado a decir, para blasfemar contra el Dios viviente.
Ciertamente, Jehová, los reyes de Asiria han destruido todas las tierras y sus comarcas
y han entregado los dioses de ellos al fuego, porque no eran dioses sino obra de manos de hombre, madera y piedra; por eso los destruyeron.
Ahora pues, Jehová, Dios nuestro, líbranos de sus manos, para que todos los reinos de la tierra conozcan que sólo tú eres Jehová.»
Entonces Isaías hijo de Amoz, envió a decir a Ezequías:

—Así ha dicho Jehová, Dios de Israel, acerca de lo que me rogaste sobre Senaquerib, rey de Asiria.

Éstas son las palabras que Jehová ha hablado contra él:“La virgen hija de Sión
te menosprecia, se burla de ti;
a tus espaldas mueve su cabeza
la hija de Jerusalén.
¿A quién ultrajaste y contra quién blasfemaste?
¿Contra quién has alzado tu voz
y levantado tus ojos con altivez?
¡Contra el Santo de Israel!
Por medio de tus siervos
has ultrajado al Señor
y has dicho: ‘Con la multitud de mis carros
subiré a las alturas de los montes,
a las laderas del Líbano;
cortaré sus altos cedros,
sus cipreses escogidos;
llegaré hasta sus más elevadas cumbres,
a su bosque más frondoso.
Yo cavé y bebí las aguas,
y con las pisadas de mis pies
secaré todos los ríos de Egipto.’
¿No has oído decir
que desde tiempos antiguos yo lo hice,
que desde los días de la antigüedad lo tengo planeado?
Pues ahora lo he hecho venir.
Y tú estás puesto para reducir las ciudades fortificadas
a montones de escombros.
Sus moradores fueron de corto poder.
Acobardados y confusos,
fueron como hierba del campo
y hortaliza verde,
como heno de los terrados,
que antes de sazón se seca.
He conocido tu condición,
tu salida y tu entrada,
y tu furor contra mí.
Porque contra mí te airaste
y tu arrogancia ha llegado a mis oídos;
pondré, pues, mi garfio en tu nariz
y mi freno en tus labios,
y te haré volver por el camino
por donde viniste.”
»Esto te será por señal:
Comeréis este año lo que nace de suyo,
el año segundo lo que nace de suyo,
pero el tercer año sembraréis y segaréis,
plantaréis viñas y comeréis su fruto.
Y los que hayan quedado de la casa de Judá,
y los que hayan escapado,
volverán a echar raíz abajo
y darán fruto arriba.
Porque de Jerusalén saldrá un resto
y del monte Sión los sobrevivientes.
El celo de Jehová de los ejércitos hará esto.
Por tanto, así dice Jehová acerca del rey de Asiria:
“No entrará en esta ciudad
ni arrojará saeta en ella;
no vendrá delante de ella con escudo
ni levantará contra ella baluarte.
Por el camino que vino, volverá
y no entrará en esta ciudad,
dice Jehová.
Porque yo ampararé a esta ciudad para salvarla,
por amor a mí mismo y por amor a David, mi siervo.”
Y salió el ángel de Jehová y mató a ciento ochenta y cinco mil en el campamento de los asirios; y cuando se levantaron por la mañana, todo era cadáveres.
Entonces Senaquerib, rey de Asiria, se fue y se estableció en Nínive.
Y aconteció que mientras adoraba en el templo de Nisroc, su dios, sus hijos Adramelec y Sarezer lo mataron a espada, y huyeron a la tierra de Ararat. Y reinó en su lugar Esar-hadón, su hijo.

En aquellos días Ezequías enfermó de muerte. Y el profeta Isaías hijo de Amoz, vino a él y le dijo: «Esto dice Jehová: “Ordena los asuntos de tu casa, porque vas a morir. Ya no vivirás.”»
Entonces volvió Ezequías su rostro a la pared e hizo oración a Jehová,
y dijo: «Jehová, te ruego que recuerdes ahora que he andado delante de ti en verdad y con íntegro corazón, y que he hecho lo que ha sido agradable delante de tus ojos.» Y lloró Ezequías con gran llanto.
Entonces vino palabra de Jehová a Isaías, diciendo:
«Ve y dile a Ezequías: “Jehová, Dios de tu padre David, dice así: ‘He oído tu oración y he visto tus lágrimas; he aquí que yo añado a tus días quince años.
Te libraré, a ti y a esta ciudad, de manos del rey de Asiria; y a esta ciudad ampararé.
Esto te será por señal de parte de Jehová, que Jehová hará esto que ha dicho:
He aquí, yo haré regresar la sombra diez grados más de los grados que ya ha descendido en el reloj de Acaz.’”» Y volvió el sol diez grados atrás, sobre los cuales ya había descendido.
Escrito de Ezequías, rey de Judá, de cuando enfermó y sanó de su enfermedad:
«Yo dije: “En la mitad de mis días
me iré a las puertas del seol;
privado soy del resto de mis años.”
Y dije: “No veré a Jah,
a Jah en la tierra de los vivientes;
ya no veré más a los hombres
entre los moradores del mundo.
Mi morada ha sido movida y traspasada de mí,
como una tienda de pastor.
Como un tejedor yo devanaba mi vida;
pero él la va a cortar del telar.
¡Tú me consumirás entre el día y la noche!”
Yo clamo hasta la mañana;
él, como un león, muele todos mis huesos:
de la noche a la mañana terminarás conmigo.
Como la grulla y como la golondrina me estoy quejando;
gimo como la paloma
y alzo hacia lo alto mis ojos.
Jehová, violencia padezco, ¡fortaléceme!
¿Qué diré?
El que me lo dijo, él mismo lo hará.
Andaré humillado todos mis años,
a causa de la amargura de mi alma.
Señor, por estas cosas los hombres viven
y en todas ellas está la vida de mi espíritu;
pues tú me restablecerás y harás que viva.
He aquí gran amargura
me sobrevino en la paz,
pero a ti te agradó librar mi vida
del hoyo de corrupción,
porque echaste tras tus espaldas
todos mis pecados.
Pues el seol no te exaltará
ni te alabará la Muerte;
ni los que descienden al sepulcro
esperarán en tu verdad.
El que vive, el que vive, éste te dará alabanza,
como yo hoy.
El padre hará notoria
tu verdad a los hijos.
¡Jehová me salva!
Por eso tocaremos nuestros instrumentos
y cantaremos en la casa de Jehová
todos los días de nuestra vida.»
Y había dicho Isaías:

—Tomen una masa de higos y pónganla en la llaga, y sanará.

Había asimismo dicho Ezequías:

—¿Qué señal tendré de que subiré a la casa de Jehová?



Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible