The ABC of Faith » Holy bible » Isaiah » chap.39

Isaiah, Chapter 39

Толкования

Chapter interpretations

39:1

см.:4Цар.20:12;

39:2

см.:2Пар.32:25;

39:3

39:4

39:5

39:6

39:7

см.:Дан.1:3-4;

39:8

см.:4Цар.20:19;

Английский (NKJV)

At that time Merodach-Baladan the son of Baladan, king of Babylon, sent letters and a present to Hezekiah, for he heard that he had been sick and had recovered.

And Hezekiah was pleased with them, and showed them the house of his treasures--the silver and gold, the spices and precious ointment, and all his armory--all that was found among his treasures. There was nothing in his house or in all his dominion that Hezekiah did not show them.

Then Isaiah the prophet went to King Hezekiah, and said to him, «What did these men say, and from where did they come to you?» So Hezekiah said, «They came to me from a far country, from Babylon.»

And he said, «What have they seen in your house?» So Hezekiah answered, «They have seen all that is in my house; there is nothing among my treasures that I have not shown them.»

Then Isaiah said to Hezekiah, «Hear the word of the LORD of hosts:

«Behold, the days are coming when all that is in your house, and what your fathers have accumulated until this day, shall be carried to Babylon; nothing shall be left,́ says the LORD.

«And they shall take away some of your sons who will descend from you, whom you will beget; and they shall be eunuchs in the palace of the king of Babylon.»́

So Hezekiah said to Isaiah, «The word of the LORD which you have spoken is good!» For he said, «At least there will be peace and truth in my days.»

Церковнославянский (рус)

Въ то́ вре́мя посла́ мерода́хъ Валада́нъ сы́нъ Валада́новъ, ца́рь Вавило́нскiй, писа́нiя и послы́ и да́ры езекі́и: слы́ша бо, я́ко болѣ́лъ е́сть до сме́рти и воста́.

И обра́довася о ни́хъ езекі́а ра́достiю вели́кою, и показа́ и́мъ до́мъ арома́товъ и ми́ра, и ста́кти и ѳимiа́ма, и сребра́ и зла́та, и вся́ до́мы сосу́довъ сокро́вищныхъ, и вся́ ели́ка бя́ху во сокро́вищихъ его́: и не оста́ ничто́же, его́же не показа́ и́мъ езекі́а въ дому́ свое́мъ и во все́й о́бласти свое́й.

И прiи́де Иса́iа проро́къ ко езекі́и царю́ и рече́ къ нему́: что́ глаго́лютъ сі́и му́жiе, и отку́ду прiидо́ша къ тебѣ́? И рече́ езекі́а: от земли́ дале́кiя прiидо́ша ко мнѣ́, от Вавило́на.

И рече́ Иса́iа: что́ ви́дѣша въ дому́ твое́мъ? И рече́ езекі́а: вся́, ели́ка въ дому́ мое́мъ, ви́дѣша, и нѣ́сть въ дому́ мое́мъ, его́же бы не ви́дѣли, но и я́же въ сокро́вищихъ мои́хъ.

И рече́ ему́ Иса́iа: послу́шай словесе́ Го́спода Савао́ѳа:

се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и во́змутъ вся́, я́же въ дому́ твое́мъ, и ели́ка собра́ша отцы́ твои́ да́же до дне́ сего́, въ Вавило́нъ пре́йдутъ, и ничесо́же оста́вятъ:

рече́ Госпо́дь, я́ко и от ча́дъ твои́хъ, и́хже роди́лъ еси́, по́ймутъ и сотворя́тъ ка́женики въ дому́ царя́ Вавило́нска.

И рече́ езекі́а ко Иса́iи: благо сло́во Госпо́дне, е́же глаго́ла: да бу́детъ ны́нѣ ми́ръ и пра́вда во дни́ моя́.

Греческий [Greek (Koine)]

ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀπέστειλεν Μαρωδαχ υἱὸς τοῦ Λααδαν ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλωνίας ἐπιστολὰς καὶ πρέσβεις καὶ δῶρα Εζεκια ἤκουσεν γὰρ ὅτι ἐμαλακίσθη ἕως θανάτου καὶ ἀνέστη

καὶ ἐχάρη ἐπ᾿ αὐτοῖς Εζεκιας χαρὰν μεγάλην καὶ ἔδειξεν αὐτοῖς τὸν οἶκον τοῦ νεχωθα καὶ τῆς στακτῆς καὶ τῶν θυμιαμάτων καὶ τοῦ μύρου καὶ τοῦ ἀργυρίου καὶ τοῦ χρυσίου καὶ πάντας τοὺς οἴκους τῶν σκευῶν τῆς γάζης καὶ πάντα ὅσα ἦν ἐν τοῖς θησαυροῖς αὐτοῦ καὶ οὐκ ἦν οὐθέν ὃ οὐκ ἔδειξεν Εζεκιας ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ

καὶ ἦλθεν Ησαιας ὁ προφήτης πρὸς τὸν βασιλέα Εζεκιαν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν τί λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι οὗτοι καὶ πόθεν ἥκασιν πρὸς σέ καὶ εἶπεν Εζεκιας ἐκ γῆς πόρρωθεν ἥκασιν πρός με ἐκ Βαβυλῶνος

καὶ εἶπεν Ησαιας τί εἴδοσαν ἐν τῷ οἴκῳ σου καὶ εἶπεν Εζεκιας πάντα τὰ ἐν τῷ οἴκῳ μου εἴδοσαν καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ οἴκῳ μου ὃ οὐκ εἴδοσαν ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν τοῖς θησαυροῖς μου

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ησαιας ἄκουσον τὸν λόγον κυρίου σαβαωθ

ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ λήμψονται πάντα τὰ ἐν τῷ οἴκῳ σου καὶ ὅσα συνήγαγον οἱ πατέρες σου ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης εἰς Βαβυλῶνα ἥξει καὶ οὐδὲν οὐ μὴ καταλίπωσιν εἶπεν δὲ ὁ θεὸς

ὅτι καὶ ἀπὸ τῶν τέκνων σου ὧν ἐγέννησας λήμψονται καὶ ποιήσουσιν σπάδοντας ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ βασιλέως τῶν Βαβυλωνίων

καὶ εἶπεν Εζεκιας πρὸς Ησαιαν ἀγαθὸς ὁ λόγος κυρίου ὃν ἐλάλησεν γενέσθω δὴ εἰρήνη καὶ δικαιοσύνη ἐν ταῖς ἡμέραις μου

Таджикский

Языки

ДАР он замон Мерӯдак Балъадон ибни Балъадон, подшоҳи Бобил, ба Ҳизқиё нома ва ҳадия фиристод, зеро шунида буд, ки вай бемор будааст ва сиҳат ёфтааст.

Ва Ҳизқиё аз онҳо хурсанд шуд, ва хазинахонаи худро: нуқра ва тилло, ва атриёт ва равғани аъло, ва тамоми қӯрхонаи худ, ва ҳар чиро, ки дар хазоини ӯ ёфт мешуд, ба онҳо нишон дод; чизе набуд, ки Ҳизқиё ба онҳо дар хонаи худ ва дар тамоми қаламрави худ нишон надода бошад.

Ва Ишаъёи набӣ назди подшоҳ Ҳизқиё омад, ва ба ӯ гуфт: «Ин одамон чӣ гуфтанд? Ва аз куҷо назди ту омадаанд?» Ва Ҳизқиё гуфт: «Аз кишвари дур, аз Бобил онҳо назди ман омадаанд».

Ва Ишаъё гуфт: «Дар хонаи ту чӣ диданд?» Ва Ҳизқиё гуфт: «Ҳар он чи дар хонаи ман ҳаст, диданд; чизе дар хазоини ман намонд, ки ба онҳо нишон надода бошам».

Ва Ишаъё ба Ҳизқиё гуфт: «Каломи Парвардигори лашкарҳоро бишнав:

Инак, рӯзҳо меояд, ва ҳар он чи дар хонаи туст, ва он чи падаронат то имрӯз андӯхтаанд, ба Бобил бурда хоҳад шуд; чизе боқӣ нахоҳад монд, – мегӯяд Парвардигор.

Ва аз писаронат, ки аз ту ба вуҷуд оянд, ва ту онҳоро ба дунё оварӣ, хоҳанд гирифт, – ва онҳо дар қасри подшоҳи Бобил хоҷасаро хоҳанд шуд».

Ва Ҳизқиё ба Ишаъё гуфт: «Каломи Парвардигор, ки ту ба забон рондӣ, барҳақ аст». Ва гуфт: «Бигзор дар рӯзҳои ман осоиштагӣ ва пояндагӣ бошад!»