Скрыть
41:3
41:5
41:6
41:9
41:12
41:17
41:21
41:22
41:24
41:25
41:26
41:28
Синодальный
1 «Кто воздвиг мужа правды? … Я — Господь». 8 Израиль, раб Мой, «не бойся … Я помогу тебе … открою источники … посажу деревья». 21 «Представьте дело ваше, Говорит Господь … вот, все они — ничто».
Умолкните предо Мною, острова, и народы да обновят свои силы; пусть они приблизятся и скажут: «станем вместе на суд».
Кто воздвиг от востока мужа правды, призвал его следовать за собою, предал ему народы и покорил царей? Он обратил их мечом его в прах, луком его в солому, разносимую ветром.
Он гонит их, идет спокойно дорогою, по которой никогда не ходил ногами своими.
Кто сделал и совершил это? Тот, Кто от начала вызывает роды; Я – Господь первый, и в последних – Я Тот же.
Увидели острова и ужаснулись, концы земли затрепетали. Они сблизились и сошлись;
каждый помогает своему товарищу и говорит своему брату: «крепись!»
Кузнец ободряет плавильщика, разглаживающий листы молотом – кующего на наковальне, говоря о спайке: «хороша»; и укрепляет гвоздями, чтобы было твердо.
А ты, Израиль, раб Мой, Иаков, которого Я избрал, семя Авраама, друга Моего, –
ты, которого Я взял от концов земли и призвал от краев ее, и сказал тебе: «ты Мой раб, Я избрал тебя и не отвергну тебя»:
не бойся, ибо Я с тобою; не смущайся, ибо Я Бог твой; Я укреплю тебя, и помогу тебе, и поддержу тебя десницею правды Моей.
Вот, в стыде и посрамлении останутся все, раздраженные против тебя; будут как ничто и погибнут препирающиеся с тобою.
Будешь искать их, и не найдешь их, враждующих против тебя; борющиеся с тобою будут как ничто, совершенно ничто;
ибо Я Господь, Бог твой; держу тебя за правую руку твою, говорю тебе: «не бойся, Я помогаю тебе».
Не бойся, червь Иаков, малолюдный Израиль, – Я помогаю тебе, говорит Господь и Искупитель твой, Святый Израилев.
Вот, Я сделал тебя острым молотилом, новым, зубчатым; ты будешь молотить и растирать горы, и холмы сделаешь, как мякину.
Ты будешь веять их, и ветер разнесет их, и вихрь развеет их; а ты возрадуешься о Господе, будешь хвалиться Святым Израилевым.
Бедные и нищие ищут воды, и нет ее; язык их сохнет от жажды: Я, Господь, услышу их, Я, Бог Израилев, не оставлю их.
Открою на горах реки и среди долин источники; пустыню сделаю озером и сухую землю – источниками воды;
посажу в пустыне кедр, ситтим и мирту и маслину; насажу в степи кипарис, явор и бук вместе,
чтобы увидели и познали, и рассмотрели и уразумели, что рука Господня соделала это, и Святый Израилев сотворил сие.
Представьте дело ваше, говорит Господь; приведите ваши доказательства, говорит Царь Иакова.
Пусть они представят и скажут нам, что произойдет; пусть возвестят что-либо прежде, нежели оно произошло, и мы вникнем умом своим и узнаем, как оно кончилось, или пусть предвозвестят нам о будущем.
Скажите, что произойдет в будущем, и мы будем знать, что вы боги, или сделайте что-нибудь, доброе ли, худое ли, чтобы мы изумились и вместе с вами увидели.
Но вы ничто, и дело ваше ничтожно; мерзость тот, кто избирает вас.
Я воздвиг его от севера, и он придет; от восхода солнца будет призывать имя Мое и попирать владык, как грязь, и топтать, как горшечник глину.
Кто возвестил об этом изначала, чтобы нам знать, и задолго пред тем, чтобы нам можно было сказать: «правда»? Но никто не сказал, никто не возвестил, никто не слыхал слов ваших.
Я первый сказал Сиону: «вот оно!» и дал Иерусалиму благовестника.
Итак Я смотрел, и не было никого, и между ними не нашлось советника, чтоб Я мог спросить их, и они дали ответ.
Вот, все они ничто, ничтожны и дела их; ветер и пустота истуканы их.
Церковнославянский (рус)
Обновля́йтеся ко мнѣ́, о́строви, кня́зи бо измѣня́тъ крѣ́пость: да при­­бли́жат­ся и да глаго́лютъ вку́пѣ, тогда́ су́дъ да воз­вѣща́ютъ.
Кто́ воз­ста́ви от­ восто́къ пра́вду, при­­зва́ ю́ къ нога́мъ сво­и́мъ, и по́йдетъ? да́стъ предъ язы́ки, и цари́ ужаси́тъ: и пове́ржетъ на зе́млю мечы́ и́хъ, и а́ки сте́блiе от­ве́ржени лу́цы и́хъ,
и прожене́тъ я́, и про́йдетъ съ ми́ромъ пу́ть но́гъ его́.
Кто́ содѣ́ла и сотвори́ сiя́? при­­зва́ ю́ при­­зыва́яй ю́ от­ нача́ла родо́въ. А́зъ Бо́гъ пе́рвый, и въ гряду́щая а́зъ е́смь.
Ви́дѣша язы́цы и убоя́шася, концы́ земні́и при­­бли́жишася и прiидо́ша вку́пѣ.
Судя́й кі́йждо бли́жнему, и бра́ту помощи́, и рече́тъ:
превоз­мо́же му́жъ древодѣ́латель, и кова́чь бiя́й мла́томъ, вку́пѣ прокова́яй: овогда́ у́бо рече́тъ: спая́нiе добро́ е́сть, утверди́ша я́ гвоз­дьми́, положа́тъ я́, и не подви́гнут­ся.
Ты́ же, Изра́илю, ра́бе мо́й, Иа́кове, его́же избра́хъ, сѣ́мя Авраа́мле, его́же воз­люби́хъ,
его́же поя́хъ от­ коне́цъ земли́, и от­ стра́жбъ ея́ при­­зва́хъ тя́, и реко́хъ ти́: ра́бъ мо́й еси́, избра́хъ тя́, и не оста́вихъ тебе́:
не бо́йся, съ тобо́ю бо е́смь, не прельща́ю: а́зъ бо е́смь Бо́гъ тво́й, укрѣпи́вый тя́, и помого́хъ ти́, и утверди́хъ тя́ десни́цею мо­е́ю пра́ведною:
се́, постыдя́т­ся и посра́мят­ся вси́ сопротивля́ющiися тебѣ́, бу́дутъ бо я́ко не су́щiи, и поги́бнутъ вси́ сопе́рницы тво­и́:
взы́щеши и́хъ, и не обря́щеши человѣ́ковъ, и́же поруга́ют­ся тебѣ́: бу́дутъ бо а́ки не бы́в­шiи и не бу́дутъ ра́ту­ю­щiи тебе́.
Я́ко а́зъ Бо́гъ тво́й держа́й десни́цу твою́, глаго́ляй тебѣ́:
не бо́йся, Иа́кове, ма́лый Изра́илю, а́зъ помого́хъ ти́, глаго́летъ Бо́гъ тво́й, избавля́яй тя́ святы́й Изра́илевъ:
се́, сотвори́хъ тя́ а́ки коле́са колесни́чная но́вая, стира́ющая а́ки пила́, и сотре́ши го́ры, и истончи́ши хо́лмы, и а́ки пра́хъ положи́ши,
и извѣ́еши, и вѣ́тръ во́зметъ я́, и бу́ря развѣ́етъ я́: ты́ же воз­весели́шися во святы́хъ Изра́илевыхъ.
И воз­ра́дуют­ся убо́зiи и неиму́щiи: по­и́щутъ бо воды́, и не бу́детъ, язы́къ и́хъ от­ жа́жди и́зсше. А́зъ Госпо́дь Бо́гъ, а́зъ услы́шу и́хъ, Бо́гъ Изра́илевъ, и не оста́влю и́хъ,
но от­ве́рзу на гора́хъ рѣ́ки и среди́ по́ля исто́чники, сотворю́ пусты́ню въ лу́ги водны́я и жа́ждущую зе́млю въ водоте́чы,
положу́ въ безво́дную зе́млю ке́дръ и сме́рчiе, и мирси́ну и кипари́съ и топо́лю:
да у́зрятъ и уразумѣ́ютъ, и помы́слятъ и увѣ́дятъ вку́пѣ, я́ко рука́ Госпо́дня сотвори́ сiя́ вся́, и святы́й Изра́илевъ показа́.
Приближа́ет­ся су́дъ ва́шъ, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ: при­­бли́жишася совѣ́ти ва́ши, глаго́летъ Ца́рь Иа́ковль.
Да при­­бли́жат­ся и воз­вѣстя́тъ ва́мъ, я́же сбу́дут­ся, или́ я́же пре́жде бы́ша, рцы́те: и при­­ста́вимъ у́мъ и уразумѣ́емъ, что́ послѣ́дняя и бу́дущая: рцы́те на́мъ,
воз­вѣсти́те на́мъ гряду́щая на послѣ́докъ, и увѣ́мы, я́ко бо́зи есте́: бла́го сотвори́те и зло́ сотвори́те, и почуди́мся и у́зримъ вку́пѣ.
Я́ко от­ку́ду есте́ вы́, и от­ку́ду дѣ́ло ва́­ше? от­ земли́ ме́рзость избра́ша ва́съ.
А́зъ же воз­ста́вихъ, и́же от­ сѣ́вера и и́же от­ восто́къ со́лнечныхъ, прозову́т­ся и́менемъ мо­и́мъ: да прiи́дутъ кня́зи, и я́ко бре́нiе скуде́льника и я́ко скуде́льникъ то́пчущь бре́нiе, та́ко попра́ни бу́дете.
Кто́ бо воз­вѣсти́тъ, я́же испе́рва, да увѣ́мы, я́же напреди́, и рече́мъ, я́ко и́стин­на су́ть? нѣ́сть предглаго́лющаго, ни слы́шащаго слове́съ ва́шихъ.
Нача́ло Сiо́ну да́мъ и Иерусали́ма утѣ́шу на пути́.
От язы́къ бо, се́, ни еди́нъ: и от­ куми́ръ и́хъ нѣ́сть воз­вѣща́яй. И а́ще вопрошу́ и́хъ, от­ку́ду есте́, не от­вѣща́ютъ ми́.
Су́ть бо творя́щiи ва́съ и всу́е прельща́ющiи ва́съ.
Ascoltatemi in silenzio, isole,
e le nazioni riprendano nuova forza!
S'avanzino e parlino;
raduniamoci insieme in giudizio.
Chi ha suscitato dall'oriente
colui che la giustizia chiama sui suoi passi?
Chi gli ha consegnato le nazioni
e assoggettato i re?
La sua spada li riduce in polvere
e il suo arco come paglia dispersa dal vento.
Li insegue e passa oltre, sicuro;
sfiora appena la strada con i piedi.
Chi ha operato e realizzato questo,
chiamando le generazioni fin dal principio?
Io, il Signore, sono il primo
e io stesso sono con gli ultimi.
Le isole vedono e ne hanno timore;
tremano le estremità della terra,
insieme si avvicinano e vengono.
Si aiutano l'un l'altro;
uno dice al compagno: "Coraggio!".
Il fabbro incoraggia l'orafo;
chi leviga con il martello incoraggia chi batte l'incudine,
dicendo della saldatura: "Va bene",
e fissa l'idolo con chiodi perché non si muova.
Ma tu, Israele, mio servo,
tu Giacobbe, che ho scelto,
discendente di Abramo, mio amico,
sei tu che io ho preso dall'estremità della terra
e ho chiamato dalle regioni più lontane
e ti ho detto: "Mio servo tu sei,
ti ho scelto, non ti ho rigettato".
Non temere, perché io sono con te;
non smarrirti, perché io sono il tuo Dio.
Ti rendo forte e ti vengo in aiuto
e ti sostengo con la destra della mia giustizia.
Ecco, saranno svergognati e confusi
quanti s'infuriavano contro di te;
saranno ridotti a nulla e periranno
gli uomini che si opponevano a te.
Li cercherai, ma non troverai
coloro che litigavano con te;
saranno ridotti a nulla, a zero,
coloro che ti muovevano guerra.
Poiché io sono il Signore, tuo Dio,
che ti tengo per la destra
e ti dico: "Non temere, io ti vengo in aiuto".
Non temere, vermiciattolo di Giacobbe,
larva d'Israele;
io vengo in tuo aiuto - oracolo del Signore -,
tuo redentore è il Santo d'Israele.
Ecco, ti rendo come una trebbia acuminata, nuova,
munita di molte punte;
tu trebbierai i monti e li stritolerai,
ridurrai i colli in pula.
Li vaglierai e il vento li porterà via,
il turbine li disperderà.
Tu, invece, gioirai nel Signore,
ti vanterai del Santo d'Israele.
I miseri e i poveri cercano acqua, ma non c'è;
la loro lingua è riarsa per la sete.
Io, il Signore, risponderò loro,
io, Dio d'Israele, non li abbandonerò.
Farò scaturire fiumi su brulle colline,
fontane in mezzo alle valli;
cambierò il deserto in un lago d'acqua,
la terra arida in zona di sorgenti.
Nel deserto pianterò cedri,
acacie, mirti e ulivi;
nella steppa porrò cipressi,
olmi e abeti;
perché vedano e sappiano,
considerino e comprendano a un tempo
che questo ha fatto la mano del Signore,
lo ha creato il Santo d'Israele.
Presentate la vostra causa, dice il Signore,
portate le vostre prove, dice il re di Giacobbe.
Si facciano avanti e ci annuncino
ciò che dovrà accadere.
Narrate quali furono le cose passate,
sicché noi possiamo riflettervi.
Oppure fateci udire le cose future,
così che possiamo sapere quello che verrà dopo.
Annunciate quanto avverrà nel futuro
e noi riconosceremo che siete dèi.
Sì, fate il bene oppure il male
e ne stupiremo, vedendo l'uno e l'altro.
Ecco, voi siete un nulla,
il vostro lavoro non vale niente,
è abominevole chi vi sceglie.
Io ho suscitato uno dal settentrione ed è venuto,
dal luogo dove sorge il sole mi chiamerà per nome;
egli calpesterà i governatori come creta,
come un vasaio schiaccia l'argilla.
Chi lo ha predetto dal principio, perché noi lo sapessimo,
chi dall'antichità, perché dicessimo: "È giusto"?
Nessuno lo ha predetto,
nessuno lo ha fatto sentire,
nessuno ha udito le vostre parole.
Per primo io l'ho annunciato a Sion,
e a Gerusalemme ho inviato un messaggero di buone notizie.
Guardai ma non c'era nessuno,
tra costoro nessuno era capace di consigliare,
nessuno da interrogare per averne una risposta.
Ecco, tutti costoro sono niente,
nulla sono le opere loro,
vento e vuoto i loro idoli.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible