Скрыть
44:9
44:11
44:14
44:15
44:16
44:19
44:20
44:21
Глава 45 
45:2
45:3
45:4
45:6
45:10
45:11
45:15
45:22
Синодальный
1 Не бойся, Иаков, … излию благословение Мое на потомков твоих … кроме Меня нет Бога. 9 Делающие идолов все ничтожны; никто не возьмет этого к сердцу, чтобы сказать: буду ли поклоняться куску дерева? 21 Господь искупил Иакова; Кир — Его пастырь.
А ныне слушай, Иаков, раб Мой, и Израиль, которого Я избрал.
Так говорит Господь, создавший тебя и образовавший тебя, помогающий тебе от утробы матерней: не бойся, раб Мой, Иаков, и возлюбленный [Израиль], которого Я избрал;
ибо Я изолью воды на жаждущее и потоки на иссохшее; излию дух Мой на племя твое и благословение Мое на потомков твоих.
И будут расти между травою, как ивы при потоках вод.
Один скажет: «я Господень», другой назовется именем Иакова; а иной напишет рукою своею: «я Господень», и прозовется именем Израиля.
Так говорит Господь, Царь Израиля, и Искупитель его, Господь Саваоф: Я первый и Я последний, и кроме Меня нет Бога,
ибо кто как Я? Пусть он расскажет, возвестит и в порядке представит Мне всё с того времени, как Я устроил народ древний, или пусть возвестят наступающее и будущее.
Не бойтесь и не страшитесь: не издавна ли Я возвестил тебе и предсказал? И вы Мои свидетели. Есть ли Бог кроме Меня? нет другой твердыни, никакой не знаю.
Делающие идолов все ничтожны, и вожделеннейшие их не приносят никакой пользы, и они сами себе свидетели в том. Они не видят и не разумеют, и потому будут посрамлены.
Кто сделал бога и вылил идола, не приносящего никакой пользы?
Все участвующие в этом будут постыжены, ибо и художники сами из людей же; пусть все они соберутся и станут; они устрашатся, и все будут постыжены.
Кузнец делает из железа топор и работает на угольях, молотами обделывает его и трудится над ним сильною рукою своею до того, что становится голоден и бессилен, не пьет воды и изнемогает.
Плотник [выбрав дерево], протягивает по нему линию, остроконечным орудием делает на нем очертание, потом обделывает его резцом и округляет его, и выделывает из него образ человека красивого вида, чтобы поставить его в доме.
Он рубит себе кедры, берет сосну и дуб, которые выберет между деревьями в лесу, садит ясень, а дождь возращает его.
И это служит человеку топливом, и часть из этого употребляет он на то, чтобы ему было тепло, и разводит огонь, и печет хлеб. И из того же делает бога, и поклоняется ему, делает идола, и повергается перед ним.
Часть дерева сожигает в огне, другою частью варит мясо в пищу, жарит жаркое и ест досыта, а также греется и говорит: «хорошо, я согрелся; почувствовал огонь».
А из остатков от того делает бога, идола своего, поклоняется ему, повергается перед ним и молится ему, и говорит: «спаси меня, ибо ты бог мой».
Не знают и не разумеют они: Он закрыл глаза их, чтобы не видели, и сердца их, чтобы не разумели.
И не возьмет он этого к своему сердцу, и нет у него столько знания и смысла, чтобы сказать: «половину его я сжег в огне и на угольях его испек хлеб, изжарил мясо и съел; а из остатка его сделаю ли я мерзость? буду ли поклоняться куску дерева?»
Он гоняется за пылью; обманутое сердце ввело его в заблуждение, и он не может освободить души своей и сказать: «не обман ли в правой руке моей?»
Помни это, Иаков и Израиль, ибо ты раб Мой; Я образовал тебя: раб Мой ты, Израиль, не забывай Меня.
Изглажу беззакония твои, как туман, и грехи твои, как облако; обратись ко Мне, ибо Я искупил тебя.
Торжествуйте, небеса, ибо Господь соделал это. Восклицайте, глубины земли; шумите от радости, горы, лес и все деревья в нем; ибо искупил Господь Иакова и прославится в Израиле.
Так говорит Господь, искупивший тебя и образовавший тебя от утробы матерней: Я Господь, Который сотворил все, один распростер небеса и Своею силою разостлал землю,
Который делает ничтожными знамения лжепророков и обнаруживает безумие волшебников, мудрецов прогоняет назад и знание их делает глупостью,
Который утверждает слово раба Своего и приводит в исполнение изречение Своих посланников, Который говорит Иерусалиму: «ты будешь населен», и городам Иудиным: «вы будете построены, и развалины его Я восстановлю»,
Который бездне говорит: «иссохни!» и реки твои Я иссушу,
Который говорит о Кире: пастырь Мой, и он исполнит всю волю Мою и скажет Иерусалиму: «ты будешь построен!» и храму: «ты будешь основан!»
1 Я приготовлю путь для Кира. Нет Бога кроме Меня. 8 Горе тому, кто препирается с Создателем своим. 14 Народы преклонятся пред Богом Израилевым.
Так говорит Господь помазаннику Своему Киру: Я держу тебя за правую руку, чтобы покорить тебе народы, и сниму поясы с чресл царей, чтоб отворялись для тебя двери, и ворота не затворялись;
Я пойду пред тобою и горы уровняю, медные двери сокрушу и запоры железные сломаю;
и отдам тебе хранимые во тьме сокровища и сокрытые богатства, дабы ты познал, что Я Господь, называющий тебя по имени, Бог Израилев.
Ради Иакова, раба Моего, и Израиля, избранного Моего, Я назвал тебя по имени, почтил тебя, хотя ты не знал Меня.
Я Господь, и нет иного; нет Бога кроме Меня; Я препоясал тебя, хотя ты не знал Меня,
дабы узнали от восхода солнца и от запада, что нет кроме Меня; Я Господь, и нет иного.
Я образую свет и творю тьму, делаю мир и произвожу бедствия; Я, Господь, делаю все это.
Кропите, небеса, свыше, и облака да проливают правду; да раскроется земля и приносит спасение, и да произрастает вместе правда. Я, Господь, творю это.
Горе тому, кто препирается с Создателем своим, черепок из черепков земных! Скажет ли глина горшечнику: «что ты делаешь?» и твое дело скажет ли о тебе: «у него нет рук?»
Горе тому, кто говорит отцу: «зачем ты произвел меня на свет?», а матери: «зачем ты родила меня?»
Так говорит Господь, Святый Израиля и Создатель его: вы спрашиваете Меня о будущем сыновей Моих и хотите Мне указывать в деле рук Моих?
Я создал землю и сотворил на ней человека; Я – Мои руки распростерли небеса, и всему воинству их дал закон Я.
Я воздвиг его в правде и уровняю все пути его. Он построит город Мой и отпустит пленных Моих, не за выкуп и не за дары, говорит Господь Саваоф.
Так говорит Господь: труды Египтян и торговля Ефиоплян, и Савейцы, люди рослые, к тебе перейдут и будут твоими; они последуют за тобою, в цепях придут и повергнутся пред тобою, и будут умолять тебя, говоря: у тебя только Бог, и нет иного Бога.
Истинно Ты Бог сокровенный, Бог Израилев, Спаситель.
Все они будут постыжены и посрамлены; вместе с ними со стыдом пойдут и все, делающие идолов.
Израиль же будет спасен спасением вечным в Господе; вы не будете постыжены и посрамлены во веки веков.
Ибо так говорит Господь, сотворивший небеса, Он, Бог, образовавший землю и создавший ее; Он утвердил ее, не напрасно сотворил ее; Он образовал ее для жительства: Я Господь, и нет иного.
Не тайно Я говорил, не в темном месте земли; не говорил Я племени Иакова: «напрасно ищете Меня». Я Господь, изрекающий правду, открывающий истину.
Соберитесь и придите, приблизьтесь все, уцелевшие из народов. Невежды те, которые носят деревянного своего идола и молятся богу, который не спасает.
Объявите и скажите, посоветовавшись между собою: кто возвестил это из древних времен, наперед сказал это? Не Я ли, Господь? и нет иного Бога кроме Меня, Бога праведного и спасающего нет кроме Меня.
Ко Мне обратитесь, и будете спасены, все концы земли, ибо я Бог, и нет иного.
Мною клянусь: из уст Моих исходит правда, слово неизменное, что предо Мною преклонится всякое колено, Мною будет клясться всякий язык.
Только у Господа, будут говорить о Мне, правда и сила; к Нему придут и устыдятся все, враждовавшие против Него.
Господом будет оправдано и прославлено все племя Израилево.
Церковнославянский (рус)
Ны́нѣ же слы́ши, ра́бе мо́й Иа́кове, и Изра́илю, его́же избра́хъ.
Си́це глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ сотвори́вый тя́ и созда́вый тя́ изъ утро́бы: еще́ помо́жетъ ти́: не бо́йся, ра́бе мо́й Иа́кове, и воз­лю́блен­ный Изра́илю, его́же избра́хъ.
Я́ко а́зъ да́мъ во́ду въ жа́жду ходя́щымъ въ безво́днѣй, наложу́ Ду́хъ мо́й на сѣ́мя твое́ и благослове́нiя моя́ на ча́да твоя́,
и прозя́бнутъ а́ки трава́ посредѣ́ воды́ и я́ко ве́рба при­­ водѣ́ теку́щей.
Се́й рече́тъ: Бо́жiй е́смь: и се́й возопiе́тъ о и́мени Иа́ковли, и другі́й напи́шетъ руко́ю сво­е́ю: Бо́жiй е́смь: и о и́мени Изра́илевѣ возопiе́тъ.
Си́це глаго́летъ Бо́гъ Ца́рь Изра́илевъ, и избавле́й его́ Бо́гъ Савао́ѳъ: а́зъ пе́рвый и а́зъ по си́хъ, кромѣ́ мене́ нѣ́сть Бо́га:
кто́ я́коже а́зъ? да ста́нетъ и да при­­зове́тъ, и да воз­вѣсти́тъ и да угото́витъ ми́, от­не́лѣже сотвори́хъ человѣ́ка во вѣ́къ, и гряду́щая пре́жде не́же прiити́ и́мъ, да воз­вѣстя́тъ ва́мъ.
Не укрыва́йтеся, ниже́ заблужда́йте: не испе́рва ли внуши́сте, и воз­вѣсти́хъ ва́мъ? свидѣ́телiе вы́ есте́, а́ще е́сть Бо́гъ ра́звѣ мене́.
И не послу́шаша тогда́ созида́ющiи, и вая́ющiи вси́ тще́тни, творя́щiи жела́нiя своя́, я́же не упо́льзуютъ и́хъ:
но посра́мят­ся вси́ созида́ющiи бо́га и вая́ющiи вси́ неполе́зная.
И вси́, от­ню́дуже бы́ша, изсхо́ша: и глусі́и от­ человѣ́къ да соберу́т­ся вси́ и да ста́нутъ вку́пѣ, и да посра́мят­ся и устыдя́т­ся вку́пѣ.
Я́ко наостри́ древодѣ́латель сѣ́чиво, тесло́ю содѣ́ла о́ное, и све́рдломъ соста́ви е́, и дла́томъ издолбе́ е́, и содѣ́ла е́ крѣ́постiю мы́шцы сво­ея́: и вза́лчетъ, и изнемо́жетъ, и не напiе́т­ся воды́.
И избра́въ древодѣ́ля дре́во, поста́ви е́ въ мѣ́ру, и кле́емъ состро́и е́, и сотвори́ е́ а́ки о́бразъ му́жескъ и а́ки красоту́ человѣ́чу, поста́вити е́ въ дому́.
Посѣче́ дре́во въ дубра́вѣ, е́же насади́ Госпо́дь, со́сну, и до́ждь воз­расти́,
да бу́детъ человѣ́комъ на жже́нiе: и взя́въ от­ него́, согрѣ́ся, и изже́гше я́, испеко́ша и́ми хлѣ́бы, изъ оста́в­шаго же сотвори́ша бо́ги и покланя́ют­ся и́мъ: сотвори́ е́ изва́ян­ное, и прекланя́ет­ся и́мъ.
По́лъ его́ сожже́ огне́мъ, и по́лъ его́ сожже́ на у́глiе, и испече́ въ ни́хъ хлѣ́бы, и на ни́хъ испече́ мя́со, и яде́, и насы́тися, и согрѣ́вся рече́: сла́дко мнѣ́, я́ко согрѣ́хся и ви́дѣхъ о́гнь.
Изъ оста́в­шаго же сотвори́ бо́га изва́ян­на, прекланя́ет­ся ему́ и покланя́ет­ся, и мо́лит­ся ему́ глаго́ля: изба́ви мя́, я́ко бо́гъ мо́й еси́ ты́.
Не увѣ́даша смы́слити, я́ко отемнѣ́ша о́чи и́хъ, е́же ви́дѣти и разумѣ́ти се́рдцемъ сво­и́мъ.
И не помы́сли въ души́ сво­е́й, ни увѣ́дѣ смышле́нiемъ, я́ко по́лъ его́ сожже́ огне́мъ, и испече́ на у́глiехъ его́ хлѣ́бы, и испе́къ мяса́ снѣде́, и оста́в­шее его́ въ ме́рзость сотвори́, и покланя́ют­ся ему́.
Увѣ́ждь, я́ко пе́пелъ е́сть се́рдце и́хъ, и прельща́ют­ся, и ни еди́нъ мо́жетъ души́ сво­ея́ изба́вити: ви́дите, не рцы́те, я́ко лжа́ въ десни́цѣ мо­е́й.
Помяни́ сiя́, Иа́кове и Изра́илю, я́ко ра́бъ мо́й еси́ ты́, сотвори́хъ тя́ раба́ мо­его́, и ты́, Изра́илю, не забыва́й мене́.
Се́ бо, отъ­я́хъ я́ко о́блакъ беззако́нiя твоя́ и я́ко при­­мра́къ грѣхи́ твоя́: обрати́ся ко мнѣ́, и изба́влю тя́.
Возвесели́теся, небеса́, я́ко поми́лова Бо́гъ Изра́иля: воструби́те, основа́нiя земна́я, возопі́йте, го́ры, весе́лiе, хо́лми и вся́ древеса́, я́же на ни́хъ: я́ко изба́ви Бо́гъ Иа́кова, и Изра́иль просла́вит­ся.
Си́це глаго́летъ Госпо́дь избавля́яй тя́ и созда́вый тя́ от­ чре́ва: а́зъ Госпо́дь соверша́яй вся́, распростро́хъ не́бо еди́нъ и утверди́хъ зе́млю.
Кто́ и́нъ разсы́плетъ зна́менiя чревоволше́бниковъ и волшбы́ от­ се́рдца, от­враща́яй му́дрыя вспя́ть и совѣ́ты и́хъ обуя́яй,
и уставля́я глаго́лъ раба́ сво­его́, и совѣ́тъ вѣ́ст­никовъ сво­и́хъ и́стиненъ творя́й? глаго́ляй Иерусали́му: насели́шися: и градо́мъ иуде́йскимъ: воз­градите́ся, и пусты́ни его́ просiя́ютъ,
глаго́ляй бе́зднѣ: опустѣ́еши, и рѣ́ки твоя́ изсушу́,
глаго́ляй ки́ру смы́слити, и вся́ во́ли моя́ сотвори́тъ: глаго́ляй Иерусали́му: воз­гради́шися, и хра́мъ святы́й мо́й осную́.
Си́це глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ пома́зан­ному мо­ему́ ки́ру, его́же удержа́хъ за десни́цу, повину́ти предъ ни́мъ язы́ки, и крѣ́пость царе́й разрушу́, от­ве́рзу предъ ни́мъ врата́, и гра́ди не затворя́т­ся:
а́зъ предъ тобо́ю пойду́ и го́ры уравню́, врата́ мѣ́дяная сокрушу́ и вереи́ желѣ́зныя сломлю́,
и да́мъ ти́ сокро́вища те́мная сокрове́н­ная: неви́димая от­ве́рзу тебѣ́, да увѣ́си, я́ко а́зъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й прозыва́я и́мя твое́, Бо́гъ Изра́илевъ.
Ра́ди раба́ мо­его́ Иа́кова и Изра́иля избра́н­наго мо­его́, а́зъ прозову́ тя́ и́менемъ тво­и́мъ и прiиму́ тя:
ты́ же не позна́лъ еси́ мене́, я́ко а́зъ Госпо́дь Бо́гъ, и нѣ́сть ра́звѣ мене́ еще́ Бо́га: укрѣпи́хъ тя́, и не позна́лъ еси́ мене́,
да бы́ша увѣ́дѣли, и́же от­ восто́къ со́лнечныхъ и и́же от­ за́падъ, я́ко нѣ́сть Бо́гъ ра́звѣ мене́: а́зъ Госпо́дь Бо́гъ, и нѣ́сть еще́.
А́зъ устро́ивый свѣ́тъ и сотвори́вый тму́, творя́й ми́ръ и зи́ждяй зла́я, а́зъ Госпо́дь Бо́гъ, творя́й сiя́ вся́.
Да воз­ра́дует­ся не́бо свы́ше, и о́блацы да кропя́тъ пра́вду: да прозя́бнетъ земля́, и да прорасти́тъ ми́лость, и пра́вду да прозя́бнетъ вку́пѣ: а́зъ е́смь Госпо́дь созда́вый тя́.
Что́ лу́чшее устро́ихъ я́ко гли́ну скуде́льничу? еда́ оря́й ора́ти бу́детъ зе́млю ве́сь де́нь? еда́ рече́тъ бре́нiе скуде́льнику: что́ твори́ши, я́ко не дѣ́лаеши, ниже́ и́маши ру́къ, еда́ от­вѣща́етъ зда́нiе созда́в­шему е́?
еда́ глаго́летъ отцу́: что́ роди́ши? и ма́тери: что́ чревоболи́ши?
Я́ко та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ, святы́й Изра́илевъ, сотвори́вый гряду́щая: вопроси́те мене́ о сынѣ́хъ мо­и́хъ и о дще́рехъ мо­и́хъ, и о дѣ́лѣхъ руку́ мое́ю заповѣ́дите мнѣ́.
А́зъ сотвори́хъ зе́млю и человѣ́ка на не́й, а́зъ руко́ю мо­е́ю утверди́хъ не́бо, а́зъ всѣ́мъ звѣзда́мъ заповѣ́дахъ.
А́зъ воз­ста́вихъ его́ со пра́вдою царя́, и вси́ путiе́ его́ пра́вы: се́й сози́ждетъ гра́дъ мо́й и плѣне́нiе люді́й мо­и́хъ воз­врати́тъ, не по мздѣ́, ни по даро́мъ, рече́ Госпо́дь Савао́ѳъ.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь Савао́ѳъ: утруди́ся Еги́петъ и ку́пли еѳiо́пскiя, и Саваи́мстiи му́жiе высо́цыи къ тебѣ́ пре́йдутъ и тебѣ́ бу́дутъ раби́, и вслѣ́дъ тебе́ по́йдутъ свя́зани у́зами ручны́ми, и пре́йдутъ къ тебѣ́ и покло́нят­ся тебѣ́, и въ тебѣ́ помо́лят­ся, я́ко въ тебѣ́ Бо́гъ е́сть, и реку́тъ: нѣ́сть Бо́га ра́звѣ тебе́:
ты́ бо еси́ Бо́гъ, и не вѣ́дѣхомъ, Бо́гъ Изра́илевъ Спа́съ.
Постыдя́т­ся и посра́мят­ся вси́ проти́вящiися ему́ и по́йдутъ въ студѣ́: обновля́йтеся ко мнѣ́, о́строви.
Изра́иль спаса́ет­ся от­ Го́спода спасе́нiемъ вѣ́чнымъ: не постыдя́т­ся, ни посра́мят­ся да́же до вѣ́ка ктому́.
Зане́ та́ко глаго́летъ Госпо́дь сотвори́вый не́бо, се́й Бо́гъ показа́вый зе́млю и сотвори́вый ю́, то́й раздѣли́ ю́, не вотще́ сотвори́ ю́, но на вселе́нiе созда́ ю́: а́зъ е́смь Госпо́дь, и нѣ́сть ктому́.
Не о́тай глаго́лахъ, ни въ те́мнѣ мѣ́стѣ земли́: не реко́хъ пле́мени Иа́ковлю: су́етнаго взыщи́те. А́зъ е́смь, а́зъ е́смь Госпо́дь глаго́ляй пра́вду и воз­вѣща́яй и́стину.
Собери́теся и прiиди́те, совѣща́йтеся вку́пѣ, спаса́емiи от­ язы́къ. Не разумѣ́ша воз­дви́жущiи дре́во изва́янiе свое́ и моля́щеся бого́мъ, и́же не спаса́ютъ.
А́ще воз­вѣстя́тъ, да при­­бли́жат­ся, да увѣ́дятъ вку́пѣ, кто́ слы́шана сотвори́ сiя́ испе́рва? Тогда́ воз­вѣсти́ся ва́мъ: а́зъ Бо́гъ, и нѣ́сть ино́го ра́звѣ мене́, пра́веденъ и спаси́тель, нѣ́сть кромѣ́ мене́.
Обрати́теся ко мнѣ́ и спасе́теся, и́же от­ кра́я земна́го: а́зъ е́смь Бо́гъ, и нѣ́сть ино́го.
Клену́ся мно́ю сами́мъ, а́ще не изы́детъ изо у́стъ мо­и́хъ пра́вда, словеса́ моя́ не воз­вратя́т­ся: я́ко мнѣ́ покло́нит­ся вся́ко колѣ́но, и исповѣ́ст­ся вся́къ язы́къ богови, глаго́ля:
пра́вда и сла́ва къ нему́ прiи́детъ: и посра́мят­ся вси́ от­луча́ющiися.
От Го́спода оправдя́т­ся, и о Бо́зѣ просла́вит­ся все́ сѣ́мя сыно́въ Изра́илевыхъ.
Jumal õnnistab Iisraeli
Nüüd aga kuule, Jaakob, mu sulane, ja Iisrael, mu valitu!
Nõnda ütleb Issand, sinu Looja, emaihus valmistaja, sinu aitaja: Ära karda, mu sulane Jaakob, ja Jesurun, mu valitu!
Sest ma valan janusele vett ja kuivale voogusid; ma valan sinu soo peale oma Vaimu ja su järglaste peale oma õnnistuse,
et nad võrsuksid kui roogude vahel, otsekui remmelgad veeojade ääres.
Üks ütleb: „Mina kuulun Issandale”, teine nimetab ennast Jaakobi nimega, kolmas kirjutab oma käe peale: „Issanda oma” ja võtab enesele aunimeks Iisrael.
Nõnda ütleb Issand, Iisraeli kuningas, ja tema lunastaja, vägede Issand: Mina olen esimene ja viimane, ja ei ole muud Jumalat kui mina.
Kes on minu sarnane? See hüüdku, jutustagu sellest ja kandku mulle ette! Sest ajast kui ma seadsin muistse rahva ja tulevased sündmused, jutustagu nad neile sellest, mis on tulemas.
Ärge värisege ja ärge kartke! Kas ma ei ole sulle juba ammu kuulutanud ja teatavaks teinud? Teie olete mu tunnistajad. Kas on muud Jumalat kui mina? Ei, muud kaljut ei ole, mina küll ei tea!
Ebajumalate kummardamine on rumalus
Nikerdatud kujude valmistajad on kõik tühised ja nende lemmikud ei suuda aidata; nende tunnistajad ise ei näe ega tea, et nad peaksid häbenema.
Kes küll peakski valmistama jumala ja valama kuju, millest ei ole kasu?
Vaata, kõik selle austajad jäävad häbisse ja sepistajad ise on ainult inimesed; las nad kõik tulevad kokku, astuvad ette: nad hakkavad üheskoos värisema ja häbenema!
Sepp taob rauast tööriista ja töötleb ääsil, vormib vasaratega ja taob oma käsivarre jõul; temalgi tuleb nälg ja ta jõud kaob; kui ta vett ei joo, siis ta väsib.
Puusepp pingutab mõõdunööri, tähistab kriidiga, voolib kaabitsatega, märgib sirkliga ja valmistab mehesarnase kuju, ilusa inimese taolise, et see asuks kojas.
Ta raiub enesele seedreid; ta valib raudtamme või tamme ja laseb metsapuude hulgas oma tarbeks tugevaks kasvada; ta istutab loorberipuu, vihm kasvatab selle suureks
ja sellest saab inimesele kütet: ta võtab seda enese soojendamiseks, samuti süütab ta selle, et leiba küpsetada; kuid ta valmistab sellest ka jumala ja kummardab seda, ta teeb sellest nikerdatud kuju ja põlvitab selle ette.
Osa sellest ta põletab tules; ta sööb süte pealt liha: küpsetab prae ja sööb kõhu täis, soojendab siis ennast ja ütleb: „Küll on hea, mul on soe, ma tunnen tulepaistest mõnu!”
Aga selle jäänusest teeb ta jumala, oma nikerdatud kuju, põlvitab selle ette ja kummardab, palvetab selle poole ning ütleb: „Päästa mind, sest sina oled mu jumal!”
Nad ei tea ega taipa midagi, sest nende silmad on nägemiseks ja südamed mõistmiseks suletud.
Ükski ei võta südamesse, ei ole tal teadmist ega taipu, et ta mõtleks: osa sellest olen põletanud tules, samuti olen selle süte peal küpsetanud leiba, praadinud liha ja söönud, ja nüüd peaksin ma selle jäänusest valmistama jäleduse, põlvitama puutüki ette!
Kes tuhka taga ajab, seda eksitab petetud süda, see ei suuda päästa oma hinge ega mõtle: Kas ei ole viimaks pettus mu paremas käes?
Jumal ei unusta Iisraeli
Tuleta seda meelde, Jaakob, ja sina, Iisrael, sest sa oled mu sulane: mina olen su valmistanud, sa oled mu sulane: Iisrael, ma ei unusta sind!
Ma kaotan su üleastumised nagu pilved ja su patud nagu pilvituse. Pöördu minu poole, sest ma lunastan sinu!
Hõisake, taevad, et Issand seda teeb, hüüdke, maa sügavused, rõkatage rõõmust, mäed, metsad ja kõik metsapuud, et Issand lunastab Jaakobi ja ilmutab Iisraelis oma au!
Nõnda ütleb Issand, su lunastaja, kes sind emaihus on valmistanud: Mina olen Issand, kes kõik teeb, kes üksinda võlvis taeva, laotas maa - kes oli koos minuga? -
kes teeb tühjaks valetajate tunnustähed ja muudab narrideks lausujad, kes tõrjub tagasi targad ja pöörab nende teadmised jõleduseks,
aga kes kinnitab oma sulase sõna ja viib täide oma käskjalgade nõu, kes ütleb Jeruusalemmale: „Sinus hakatakse elama!” ja Juuda linnadele: „Teid taastatakse, ma ehitan üles teie varemed!»,
kes ütleb sügavikule: „Kuiva! Ma lasen su jõed kuivada!”,
kes ütleb Kooresele: „Mu karjane!” Tema viib täide kõik, mida ma tahan, ja ütleb Jeruusalemmale: „Sind ehitatakse üles ja rajatakse tempel!”
Koores on Jumala tööriist
Nõnda ütleb Issand oma võitule Kooresele, kelle paremast käest ma olen kinni haaranud, et alistada tema ees rahvaid ja päästa lahti kuningate vöösid, et avada tema ees uksi, et väravad ei jääks suletuks:
Mina käin su ees ja teen kingud tasaseks; ma purustan vaskuksed ja raiun katki raudriivid.
Ma annan sulle pimeduse varjust varandusi ja peidupaikadest aardeid, selleks et sa teaksid, et see olen mina, Issand, Iisraeli Jumal, kes sind on kutsunud nimepidi.
Oma sulase Jaakobi ja oma valitu Iisraeli pärast ma kutsusin sind nimepidi ja andsin sulle aunime, ehkki sa mind ei tundnud.
Mina olen Issand ja kedagi teist ei ole, ei ole ühtegi jumalat peale minu; mina vöötasin sind, ehkki sa mind ei tundnud,
et teataks päikesetõusu ja -loojaku pool, et ei ole ühtegi peale minu; mina olen Issand ja kedagi teist ei ole.
Mina valmistan valguse ja loon pimeduse, mina annan õnne ja toon õnnetuse, mina, Issand, teen seda kõike.
Jumal on kõige Looja
Kastke, taevad, ülalt ja pilved, pange voolama õiglus! Avanegu maa, et idaneks õnnistus ja ühtlasi võrsuks õiglus! Mina, Issand, olen selle loonud.
Häda sellele, kes riidleb oma valmistajaga - kild teiste savikildude seas. Kas ütleb savi oma vormijale: „Mis sa teed?” ja su töö: „Tal ei ole käsi!”?
Häda sellele, kes ütleb isale: „Miks sa sigitad?” või naisele: „Miks oled sünnitusvaludes?”!
Nõnda ütleb Issand, Iisraeli Püha ja tema Looja: Kas te küsitlete mind mu laste kohta ja annate mulle käsu mu kätetöö jaoks?
Mina tegin maa ja lõin inimesed selle peale; minu käed võlvisid taeva ja ma käsutasin kõiki tema vägesid.
Ma äratasin tema õiguse läbi ja ma teen kõik ta teed tasaseks; tema ehitab mu linna ja vabastab mu vangid hinnata ja meeleheata, ütleb vägede Issand.
Nõnda ütleb Issand: Egiptuse töövaev ja Etioopia kaubitsemine ja seebalased, pikakasvulised mehed, tulevad su juurde ja saavad su omaks; nad käivad su järel; tulevad ahelais ja kummardavad sind, palvetavad su poole: „Ainult sinu juures on Jumal ja teist ei ole, ei ole ühtegi muud Jumalat!”
Tõesti, sina oled ennast varjav Jumal, Iisraeli Jumal, Päästja!
Häbenevad ja piinlikkust tunnevad kõik üheskoos, häbiga lähevad ebajumalate sepad.
Aga Issand päästab Iisraeli igavese päästega: teil ei ole vaja häbeneda ega tunda piinlikkust, iialgi mitte.
Sest nõnda ütleb Issand, taevaste Looja, tema, kes on Jumal, maa vormija ning valmistaja; tema, selle rajaja, ei ole loonud seda tühjaks, vaid on valmistanud selle, et seal elataks: Mina olen Issand ja kedagi teist ei ole.
Ei ole ma rääkinud salajas, maa pimedas paigas, ega ole ma öelnud Jaakobi soole: Otsige mind ilmaaegu. Mina, Issand, kõnelen õigust, kuulutan, mis on tõsi.
Paabeli jumalad ei päästa
Kogunege ja tulge, liginege üheskoos, rahvaste pääsenud! Ei ole arusaamist neil, kes kannavad puukujusid ja palvetavad jumala poole, kes ei suuda päästa.
Kuulutage ja tooge esile, pidagu nad isekeskis nõu: kes on seda kuulutanud muistsest peale, teatavaks teinud ammusest ajast? Kas mitte mina, Issand? Ei ole ju muud jumalat peale minu, kes oleks õiglane Jumal ja Päästja, mitte ühtegi peale minu.
Pöörduge minu poole ja laske endid päästa, kõik maailma ääred, sest mina olen Jumal ja kedagi teist ei ole!
Ma olen iseeneses vandunud, mu suust on välja tulnud tõde, tagasivõetamatu sõna: Minu ees peab nõtkuma iga põlv, kõik keeled peavad andma mulle vande.
Üksnes Issandas - nõnda öeldakse minu kohta - on õigus ja jõud, tema juurde tulevad häbenedes kõik, kes on olnud tema peale vihased.
Issandas saab õigeks ja auliseks kogu Iisraeli sugu.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible