Скрыть
46:2
46:3
46:8
46:12
46:13
Церковнославянский (рус)
Паде́ ви́лъ, сокруши́ся даго́нъ, бы́ша вая́нiя и́хъ во звѣ́ри и ско́ты: но́сите я́ свя́зана я́ко бре́мя тружда́ющемуся и разслабѣ́в­шу,
и а́лчущу и не могу́щу вку́пѣ, и́же не воз­мо́гутъ спасти́ся от­ ра́ти, са́ми же плѣне́ни при­­ведо́шася.
Послу́шайте мене́, до́ме Иа́ковль и ве́сь оста́нокъ Изра́илевъ, носи́мiи от­ чре́ва и наказу́емiи от­ дѣ́тска да́же до ста́рости:
а́зъ е́смь, и до́ндеже состарѣ́етеся, а́зъ е́смь, а́зъ терплю́ ва́мъ, а́зъ сотвори́хъ и а́зъ понесу́, а́зъ подъиму́ и спасу́ вы.
Кому́ мя́ уподо́бисте? ви́дите, ухи́трите, заблужда́ющiи,
слага́ющiи зла́то изъ мѣ́ха, и сребро́ вѣ́сомъ поставля́ютъ въ мѣ́рилѣ, и нае́мше зла́таря сотвори́ша рукотворе́н­ная, и прекло́ншеся покланя́ют­ся и́мъ:
воз­дви́жутъ я́ на ра́мѣхъ и хо́дятъ: а́ще же положа́тъ я́ на мѣ́стѣ сво­е́мъ, ту́ лежа́тъ, ниже́ подви́жут­ся: и и́же а́ще возопiе́тъ къ ни́мъ, не услы́шатъ, от­ бѣ́дъ не спасу́тъ его́.
Помяни́те сiя́ и воз­стени́те, пока́йтеся, прельсти́в­шiися, обрати́теся се́рдцемъ
и помяни́те пе́рвая от­ вѣ́ка, я́ко а́зъ е́смь Бо́гъ, и нѣ́сть еще́ ра́звѣ мене́:
воз­вѣща́яй пе́рвѣе послѣ́дняя, пре́жде не́же бы́ти и́мъ, и а́бiе сбы́шася: и реко́хъ: ве́сь совѣ́тъ мо́й ста́нетъ, и вся́, ели́ка совѣща́хъ, сотворю́.
Призыва́яй от­ восто́къ пти́цу, и от­ земли́ издале́ча, о ни́хже совѣща́хъ: реко́хъ и при­­ведо́хъ, созда́хъ и сотвори́хъ, при­­ведо́хъ и́ и благопоспѣши́хъ пу́ть его́.
Послу́шайте мене́, погу́бльшiи се́рдце, су́щiи дале́че от­ пра́вды:
при­­бли́жихъ пра́вду мою́, и не удали́т­ся, и спасе́нiе, е́же от­ мене́, не уме́длю: да́хъ въ Сiо́нѣ спасе́нiе Изра́илю во прославле́нiе.
Греческий [Greek (Koine)]
ἔπεσε Βηλ συν­ετρίβη Δαγων ἐγένετο τὰ γλυπτὰ αὐτῶν εἰς θηρία καὶ κτήνη αἴρετε αὐτὰ κατα­δεδεμένα ὡς φορτίον κοπιῶν­τι
καὶ πεινῶν­τι καὶ ἐκλελυμένῳ οὐκ ἰσχύον­τι ἅμα οἳ οὐ δυνήσον­ται σωθῆναι ἀπο­̀ πολέμου αὐτοὶ δὲ αἰχμάλωτοι ἤχθησαν
ἀκούσατέ μου οἶκος τοῦ Ιακωβ καὶ πᾶν τὸ κατα­́λοιπον τοῦ Ισραηλ οἱ αἰρόμενοι ἐκ κοιλίας καὶ παιδευόμενοι ἐκ παιδίου
ἕως γήρους ἐγώ εἰμι καὶ ἕως ἂν κατα­γηράσητε ἐγώ εἰμι ἐγὼ ἀνέχομαι ὑμῶν ἐγὼ ἐποίησα καὶ ἐγὼ ἀνήσω ἐγὼ ἀναλήμψομαι καὶ σώσω ὑμᾶς
τίνι με ὡμοιώσατε ἴδετε τεχνάσασθε οἱ πλανώμενοι
οἱ συμβαλλόμενοι χρυσίον ἐκ μαρσιππίου καὶ ἀργύριον ἐν ζυγῷ στήσουσιν ἐν σταθμῷ καὶ μισθωσάμενοι χρυσοχόον ἐποίησαν χειροποίητα καὶ κύψαν­τες προ­σκυνοῦσιν αὐτοῖς
αἴρουσιν αὐτὸ ἐπι­̀ τῶν ὤμων καὶ πορεύ­ον­ται ἐὰν δὲ θῶσιν αὐτό ἐπι­̀ τοῦ τόπου αὐτοῦ μένει οὐ μὴ κινηθῇ καὶ ὃς ἂν βοήσῃ προ­̀ς αὐτόν οὐ μὴ εἰσακούσῃ ἀπο­̀ κακῶν οὐ μὴ σώσῃ αὐτόν
μνήσθητε ταῦτα καὶ στενάξατε μετανοήσατε οἱ πεπλανη­μέ­νοι ἐπι­στρέψατε τῇ καρδίᾳ
καὶ μνήσθητε τὰ προ­́τερα ἀπο­̀ τοῦ αἰῶνος ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλη­̀ν ἐμοῦ
ἀναγγέλλων προ­́τερον τὰ ἔσχατα πρὶν αὐτὰ γενέσθαι καὶ ἅμα συν­ετελέσθη καὶ εἶπα πᾶσά μου ἡ βουλὴ στή­σε­ται καὶ πάν­τα ὅσα βεβούλευμαι ποιήσω
καλῶν ἀπ᾿ ἀνατολῶν πετεινὸν καὶ ἀπο­̀ γῆς πόρρωθεν περὶ ὧν βεβούλευμαι ἐλάλησα καὶ ἤγαγον ἔκτισα καὶ ἐποίησα ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐόδωσα τὴν ὁδὸν αὐτοῦ
ἀκούσατέ μου οἱ ἀπο­λωλεκότες τὴν καρδίαν οἱ μακρὰν ἀπο­̀ τῆς δικαιοσύνης
ἤγγισα τὴν δικαιοσύνην μου καὶ τὴν σωτηρίαν τὴν παρ᾿ ἐμοῦ οὐ βραδυνῶ δέδωκα ἐν Σιων σωτηρίαν τῷ Ισραηλ εἰς δόξασμα
БИЛ фурӯ ғалтидааст, Набӯ сари таслим овардааст, бутҳои онҳо бар ҳайвонот ва чорпо бор карда шудааст: он чизҳое ки шумо бардор-бардор мекардед, барои ҳайвоноти лакот бори гароне гардидааст.
Онҳо якҷоя фурӯ ғалтида, сари таслим овардаанд, он борро натавонистаанд раҳо кунанд, балки худашон низ ба асирӣ рафтаанд.
«Маро бишнавед, эй хонадони Яъқуб, ва эй тамоми бақияи хонадони Исроил, ки аз батн шуморо бар Худ бор кардаам, ва аз раҳим шуморо бардоштаам,
Ва то пирии шумо Ман ҳамон ҳастам, ва то мӯйсафедии шумо Ман шуморо хоҳам бардошт: Ман шуморо ба вуҷуд овардаам, ва Ман бар Худ бор хоҳам кард, ва Ман хоҳам бардошт ва хоҳам раҳонид.
Маро ба кӣ монанд мекунед ва баробар медонед, ва Маро ба кӣ мисол мезанед, то ки монандӣ дошта бошам?
Тиллоро аз ҳамён мерезанд, ва нуқраро бо тарозу бармекашанд; заргареро киро мекунанд, то ки худое аз он бисозад; пеши он саҷда мекунанд ва онро мепарастанд.
Онро бар китфи худ бардошта мебаранд, ва дар маконаш мегузоранд, ва он меистад ва аз ҷояш намеҷунбад; пеши он доду фарёд мекунанд, вале ҷавоб намедиҳад, онҳоро аз мусибаташон раҳо намекунад.
Инро ба ёд оваред ва худро даст гиред; инро, эй осиён, ба дили худ гузаронед!
Паёмҳои пешинаро аз замони қадим ба ёд оваред, зеро ки Ман Худо ҳастам, ва Худои дигаре нест, ва амсоли Ман нест.
Оқибатро аз ибтидо, ва он чиро, ки ҳанӯз рӯй надодааст, аз қадим баён менамоям; Ман мегӯям: ́Иродаи Ман иҷро хоҳад шуд, ва ҳар он чиро, ки хостаам, ба ҷо хоҳам овард́.
Уқоберо аз шарқ, иҷрокунандаи қарори Худро аз кишвари дурдаст хондаам; он чи гуфтаам, яқинан ба амал хоҳам, овард; он чи пешбинӣ намудаам, яқинан иҷро хоҳам кард.
Маро бишнавед, эй сахтдилон, ки аз адолат дур шудаед!
Ман адолати Худро наздик овардаам, ва он дур нест, ва наҷоти Ман таъхир нахоҳад кард; ва наҷотро дар Сион барои Исроил, ки шукӯҳи Ман аст, хоҳам бахшид».

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible