Скрыть
48:3
48:5
48:6
48:7
48:14
48:15
48:19
Синодальный
1 Израиль клянется именем Господа, но не по истине; Я объявлял тебе задолго … но ты не слышал. 12 Моя рука основала землю. 17 «О, если бы ты внимал заповедям Моим!». 20 Господь искупил народ Свой.
Слушайте это, дом Иакова, называющиеся именем Израиля и происшедшие от источника Иудина, клянущиеся именем Господа и исповедующие Бога Израилева, хотя не по истине и не по правде.
Ибо они называют себя происходящими от святого города и опираются на Бога Израилева; Господь Саваоф – имя Ему.
Прежнее Я задолго объявлял; из Моих уст выходило оно, и Я возвещал это и внезапно делал, и все сбывалось.
Я знал, что ты упорен, и что в шее твоей жилы железные, и лоб твой – медный;
поэтому и объявлял тебе задолго, прежде нежели это приходило, и предъявлял тебе, чтобы ты не сказал: «идол мой сделал это, и истукан мой и изваянный мой повелел этому быть».
Ты слышал, – посмотри на все это! и неужели вы не признаёте этого? А ныне Я возвещаю тебе новое и сокровенное, и ты не знал этого.
Оно произошло ныне, а не задолго и не за день, и ты не слыхал о том, чтобы ты не сказал: «вот! я знал это».
Ты и не слыхал и не знал об этом, и ухо твое не было прежде открыто; ибо Я знал, что ты поступишь вероломно, и от самого чрева матернего ты прозван отступником.
Ради имени Моего отлагал гнев Мой, и ради славы Моей удерживал Себя от истребления тебя.
Вот, Я расплавил тебя, но не как серебро; испытал тебя в горниле страдания.
Ради Себя, ради Себя Самого делаю это, – ибо какое было бы нарекание на имя Мое! славы Моей не дам иному.
Послушай Меня, Иаков и Израиль, призванный Мой: Я Тот же, Я первый и Я последний.
Моя рука основала землю, и Моя десница распростерла небеса; призову их, и они предстанут вместе.
Соберитесь все и слушайте: кто между ними предсказал это? Господь возлюбил его, и он исполнит волю Его над Вавилоном и явит мышцу Его над Халдеями.
Я, Я сказал, и призвал его; Я привел его, и путь его будет благоуспешен.
Приступите ко Мне, слушайте это: Я и сначала говорил не тайно; с того времени, как это происходит, Я был там; и ныне послал Меня Господь Бог и Дух Его.
Так говорит Господь, Искупитель твой, Святый Израилев: Я Господь, Бог твой, научающий тебя полезному, ведущий тебя по тому пути, по которому должно тебе идти.
О, если бы ты внимал заповедям Моим! тогда мир твой был бы как река, и правда твоя – как волны морские.
И семя твое было бы как песок, и происходящие из чресл твоих – как песчинки: не изгладилось бы, не истребилось бы имя его предо Мною.
Выходите из Вавилона, бегите от Халдеев, со гласом радости возвещайте и проповедуйте это, распространяйте эту весть до пределов земли; говорите: «Господь искупил раба Своего Иакова».
И не жаждут они в пустынях, чрез которые Он ведет их: Он источает им воду из камня; рассекает скалу, и льются воды.
Нечестивым же нет мира, говорит Господь.
Церковнославянский (рус)
Услы́шите сiя́, до́ме Иа́ковль, прозва́н­нiи и́менемъ Изра́илевымъ и изше́дшiи изъ Иу́ды, клену́щiися и́менемъ Го́спода Бо́га Изра́илева, помина́ющiи не со и́стиною, ниже́ со пра́вдою,
и при­­держа́щiися и́мени гра́да свята́го, и о Бо́зѣ Изра́илевѣ подтвержда́ющiися: Госпо́дь Савао́ѳъ и́мя ему́.
Пре́ждняя еще́ воз­вѣсти́хъ, и изъ у́стъ мо­и́хъ изыдо́ша, и слы́шано бы́сть: внеза́пу сотвори́хъ, и на́йде.
Вѣ́мъ, я́ко же́стокъ еси́, и жи́ла желѣ́зна вы́я твоя́, и чело́ твое́ мѣ́дяно.
И воз­вѣсти́хъ ти́, я́же дре́вле, пре́жде не́же прiити́ на тя́: слы́шана тебѣ́ сотвори́хъ, да не когда́ рече́ши, я́ко и́доли мнѣ́ сiя́ сотвори́ша, и не рцы́, я́ко изва́ян­ная и слiя́н­ная заповѣ́даша мнѣ́.
Слы́шасте вся́, и вы́ не разумѣ́сте: но и слы́шана тебѣ́ сотвори́хъ но́вая от­ны́нѣ, я́же и́мутъ бы́ти:
и не ре́клъ еси́: ны́нѣ быва́ютъ, а не пре́жде, и не въ пре́жднiя дни́ слы́шалъ еси́ сiя́: не рцы́: е́й, вѣ́мъ сiя́.
Не вѣ́дѣлъ еси́, ниже́ разумѣ́лъ еси́, ниже́ испе́рва от­верзо́хъ ушеса́ твоя́: вѣ́дѣхъ бо, я́ко от­верга́я от­ри́неши и беззако́н­никъ еще́ от­ чре́ва прозове́шися.
И́мене мо­его́ ра́ди покажу́ ти я́рость мою́, и сла́вная моя́ наведу́ на тя́, да не потреблю́ тебе́.
Се́, прода́хъ тя́ не сребра́ ра́ди: изъя́хъ же тя́ изъ пе́щи убо́же­ст­ва.
Мене́ ра́ди сотворю́ ти́, я́ко мое́ и́мя оскверня́ет­ся, и сла́вы мо­ея́ ино́му не да́мъ.
Послу́шай мене́, Иа́кове и Изра́илю, его́же а́зъ при­­зыва́ю: а́зъ е́смь пе́рвый и а́зъ е́смь во вѣ́къ.
И рука́ моя́ основа́ зе́млю, и десни́ца моя́ утверди́ не́бо: при­­зову́ я́, и ста́нетъ вку́пѣ,
и соберу́т­ся вси́ и услы́шатъ: кто́ и́мъ воз­вѣсти́ сiя́? любя́ тя́ сотвори́хъ во́лю твою́ надъ Вавило́номъ, е́же отъ­я́ти пле́мя Халде́йско.
А́зъ глаго́лахъ, а́зъ при­­зва́хъ, при­­ведо́хъ и́, и благопоспѣши́тъ пу́ть его́.
Приступи́те ко мнѣ́ и слы́шите сiя́, испе́рва не о́тай глаго́лахъ: егда́ быва́ху, та́мо бѣ́хъ, и ны́нѣ Госпо́дь Госпо́дь посла́ мя и Ду́хъ его́.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь, изба́вивый тя́, святы́й Изра́илевъ: а́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ тво́й, научи́хъ тя́, е́же обрѣсти́ тебѣ́ пу́ть, по нему́же по́йдеши.
И а́ще бы еси́ послу́шалъ за́повѣдiй мо­и́хъ, то́ бы́лъ бы у́бо а́ки рѣка́ ми́ръ тво́й, и пра́вда твоя́ я́ко волна́ морска́я,
и бы́ло бы я́ко песо́къ сѣ́мя твое́, и исча́дiя чре́ва тво­его́ я́ко пе́рсть земли́: ниже́ ны́нѣ потреби́шися, ниже́ поги́бнетъ и́мя твое́ предо мно́ю.
Изы́ди от­ Вавило́на, бѣжа́й от­ халде́евъ: гла́съ ра́дости воз­вѣсти́те, и да слы́шано бу́детъ сiе́, воз­вѣсти́те да́же до послѣ́днихъ земли́, глаго́лите: изба́ви Госпо́дь раба́ сво­его́ Иа́кова.
И а́ще вжа́ждутъ, пусты́нею проведе́тъ и́хъ и во́ду изъ ка́мене изведе́тъ и́мъ: разся́дет­ся ка́мень, и потече́тъ вода́, и испiю́тъ лю́дiе мо­и́.
Нѣ́сть ра́доватися нечести́вымъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Jumal on Looja ja lunastaja
Kuulge seda, Jaakobi sugu, keda nimetatakse Iisraeli nimega, kes olete võrsunud Juuda seemnest, kes vannute Issanda nime juures ja kuulutate Iisraeli Jumalat - ometi mitte tões ja õiguses,
ehk küll nad nimetavad endid püha linna järgi ja toetuvad Iisraeli Jumalale, kelle nimi on vägede Issand -,
endisi asju olen ma teatanud ammu, need on lähtunud minu suust ja mina olen neid kuulutanud. Äkitselt tegin ma need teoks ja need sündisid.
Ma teadsin, et sa oled kangekaelne, et su kuklakõõlus on raudne ja otsaesine vaskne.
Seepärast ma teatasin sulle ammu, kuulutasin sulle, enne kui see sündis, et sa ei ütleks: „Seda tegi mu ebajumal, mu nikerdatud ja valatud kuju käskis nõnda.”
Sa oled kuulnud, nüüd vaata seda kõike! Ja teie, kas te ei tahaks seda tunnustada? Nüüdsest peale ma kuulutan sulle uusi asju ja saladusi, mida sa ei tea.
Need on loodud äsja, ja mitte ammu, ja enne tänast päeva ei ole sa neist kuulnud, et sa ei saaks öelda: „Vaata, ma teadsin seda!”
Ei ole sa kuulnud ega teadnud, ka ei ole su kõrv varem selleks lahti olnud; sest ma tean, et sa tõepoolest oled truuduseta ja et juba emaihust alates hüütakse sind üleastujaks.
Oma nime pärast olen ma pikameelne ja oma kuulsuse pärast hoian ma ennast tagasi, et sind mitte hävitada.
Vaata, ma olen sind sulatanud, ometi mitte kui hõbedat: ma olen sind proovinud viletsuse ahjus.
Iseenese pärast, iseenese pärast teen ma seda, sest muidu ju teotataks mind. Oma au ma teistele ei anna!
Kuule mind, Jaakob, ja Iisrael, mu kutsutu! See olen mina! Mina olen esimene, mina olen ka viimne.
Minu käsi on rajanud maale aluse ja mu parem käsi on laotanud taeva; kui ma neid hüüan, siis nad astuvad üheskoos ette.
Kogunege kõik ja kuulge! Kes neist on seda kuulutanud? See, keda Issand armastab, näitab oma tahet Paabelis ja oma käsivart kaldealaste seas.
Mina, mina olen rääkinud, mina olen ta kutsunud, olen tema toonud ja tema teekond läheb korda.
Tulge mu juurde, kuulge seda! Mina ei ole algusest peale rääkinud salajas, juba kui see sündis, olin ma seal. Ja nüüd on Issand Jumal läkitanud minu ja oma Vaimu.
Nõnda ütleb Issand, su lunastaja, Iisraeli Püha: Mina olen Issand, su Jumal, kes sulle õpetab, mis on kasulik, kes sind juhatab teele, mida sa pead käima.
Kui sa ometi oleksid tähele pannud mu käske! Siis oleks su rahu olnud kui jõgi ja su õigus oleks olnud otsekui mere lained.
Su sugu oleks olnud nagu liiva ja su ihuvilja selle sõmerate sarnaselt: ei oleks hävitatud ega kaotatud tema nime mu palge eest.
Minge välja Paabelist, põgenege Kaldeast, rõõmuhüüdega andke teada, kuulutage seda, levitage maailma ääreni, öelge: „Issand on lunastanud oma sulase Jaakobi.
Nad ei saanud tunda janu, kui ta viis neid läbi kõrbete: ta laskis neile kaljust vett voolata, ta lõhestas kalju ja vesi vulises.”
Õelatel ei ole rahu, ütleb Issand.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible