Скрыть
52:2
52:6
Глава 53 
Церковнославянский (рус)
Воста́ни, воста́ни, Сiо́не, облецы́ся во крѣ́пость твою́, Сiо́не, и ты́ облецы́ся во сла́ву твою́, Иерусали́ме, гра́де святы́й, ктому́ не при­­ложи́тъ про­ити́ сквоз­ѣ́ тя́ необрѣ́зан­ный и нечи́стый.
Истряси́ пра́хъ и воста́ни, ся́ди, Иерусали́ме, совлецы́ у́зу вы́и тво­ея́, плѣне́ная дщи́ Сiо́ня.
Я́ко сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: ту́не про́дани бы́сте, и не сребро́мъ изба́витеся.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: во Еги́петъ снидо́ша лю́дiе мо­и́ пре́жде, е́же при­­ше́лцемъ бы́ти та́мо, и во Ассирі́ю ну́ждею от­ведо́шася.
И ны́нѣ что́ здѣ́ есте́? сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: я́ко взя́шася лю́дiе мо­и́ ту́не, чуди́теся и пла́читеся. Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: ва́съ ра́ди при́сно и́мя мое́ ху́лит­ся во язы́цѣхъ.
Сего́ ра́ди позна́ютъ лю́дiе мо­и́ и́мя мое́ въ то́й де́нь, я́ко а́зъ е́смь са́мъ глаго́ляй, ту́ е́смь.
Ко́ль красны́ на гора́хъ но́ги благовѣ­ст­ву́ющихъ ми́ръ, благовѣ­ст­ву́ющихъ блага́я, я́ко слы́шано сотворю́ спасе́нiе твое́, глаго́ля: Сiо́не, воцари́т­ся Бо́гъ тво́й.
Я́ко гла́съ храня́щихъ тя́ воз­несе́ся, и гла́сомъ вку́пѣ воз­ра́дуют­ся: я́ко о́чи ко очесе́мъ воз­зря́тъ, егда́ поми́луетъ Госпо́дь Сiо́на.
Да от­ры́гнутъ весе́лiе вку́пѣ пусты́ни Иерусали́мскiя, я́ко поми́лова Госпо́дь люді́й сво­и́хъ и изба́ви Иерусали́ма:
и от­кры́етъ Госпо́дь мы́шцу свою́ святу́ю предъ всѣ́ми язы́ки, и у́зрятъ вси́ концы́ земли́ спасе́нiе, е́же от­ Бо́га на́­шего.
Отступи́те, от­ступи́те, изыди́те от­сю́ду и нечистотѣ́ не при­­каса́йтеся, изыди́те от­ среды́ его́, от­лучи́теся, нося́щiи сосу́ды Госпо́дни:
я́ко не съ мяте́жемъ изы́дете, ниже́ убѣжа́нiемъ по́йдете: по́йдетъ бо предъ ва́ми Госпо́дь, и собира́яй вы́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ.
Се́, уразумѣ́етъ о́трокъ мо́й и воз­несе́т­ся и просла́вит­ся зѣло́.
Я́коже ужа́снут­ся о тебѣ́ мно́зи, та́ко обезсла́вит­ся от­ человѣ́къ ви́дъ тво́й, и сла́ва твоя́ от­ сыно́въ человѣ́ческихъ.
Та́ко удивя́т­ся язы́цы мно́зи о не́мъ, и заградя́тъ ца́рiе уста́ своя́: я́ко, и́мже не воз­вѣсти́ся о не́мъ, у́зрятъ, и и́же не слы́шаша, уразумѣ́ютъ.
Го́споди, кто́ вѣ́рова слу́ху на́­шему, и мы́шца Госпо́дня кому́ от­кры́ся?
Возвѣсти́хомъ, я́ко отроча́ предъ ни́мъ я́ко ко́рень въ земли́ жа́ждущей, нѣ́сть ви́да ему́, ниже́ сла́вы: и ви́дѣхомъ его́, и не имя́ше ви́да, ни добро́ты:
но ви́дъ его́ безче́стенъ, ума́ленъ па́че всѣ́хъ сыно́въ человѣ́ческихъ: человѣ́къ въ я́звѣ сы́й и вѣ́дый терпѣ́ти болѣ́знь, я́ко от­врати́ся лице́ его́, безче́стно бы́сть, и не вмѣни́ся.
Се́й грѣхи́ на́шя но́ситъ и о на́съ болѣ́знуетъ, и мы́ вмѣни́хомъ его́ бы́ти въ трудѣ́ и въ я́звѣ от­ Бо́га и во озлобле́нiи.
То́й же я́звенъ бы́сть за грѣхи́ на́шя и му́ченъ бы́сть за беззако́нiя на́ша, наказа́нiе ми́ра на́­шего на не́мъ, я́звою его́ мы́ исцѣлѣ́хомъ.
Вси́ я́ко о́вцы заблуди́хомъ: человѣ́къ от­ пути́ сво­его́ заблуди́, и Госпо́дь предаде́ его́ грѣ́хъ ра́ди на́шихъ.
И то́й, зане́ озло́бленъ бы́сть, не от­верза́етъ у́стъ сво­и́хъ: я́ко овча́ на заколе́нiе веде́ся, и я́ко а́гнецъ предъ стригу́щимъ его́ безгла́сенъ, та́ко не от­верза́етъ у́стъ сво­и́хъ.
Во смире́нiи его́ су́дъ его́ взя́т­ся: ро́дъ же его́ кто́ исповѣ́сть? я́ко взе́млет­ся от­ земли́ живо́тъ его́, ра́ди беззако́нiй люді́й мо­и́хъ веде́ся на сме́рть.
И да́мъ лука́выя вмѣ́сто погребе́нiя его́ и бога́тыя вмѣ́сто сме́рти его́: я́ко беззако́нiя не сотвори́, ниже́ обрѣ́теся ле́сть во устѣ́хъ его́.
И Госпо́дь хо́щетъ очи́стити его́ от­ я́звы: а́ще да́ст­ся о грѣсѣ́, душа́ ва́ша у́зритъ сѣ́мя долгоживо́тное.
И хо́щетъ Госпо́дь руко́ю сво­е́ю отъ­я́ти болѣ́знь от­ души́ его́, яви́ти ему́ свѣ́тъ и созда́ти ра́зумомъ, оправда́ти пра́веднаго бла́го служа́ща мно́гимъ, и грѣхи́ и́хъ то́й понесе́тъ.
Сего́ ра́ди то́й наслѣ́дитъ мно́гихъ и крѣ́пкихъ раздѣли́тъ коры́сти, зане́ предана́ бы́сть на сме́рть душа́ его́, и со беззако́н­ными вмѣни́ся, и то́й грѣхи́ мно́гихъ воз­несе́ и за беззако́нiя и́хъ пре́данъ бы́сть.
Синодальный
1 Восстань, Иерусалим, искупление приблизилось. 7 «Как прекрасны ноги благовестника, возвещающего благое». 9 Торжествуйте. 13 Мой раб возвысится … вид Его обезображен.
Восстань, восстань, облекись в силу твою, Сион! Облекись в одежды величия твоего, Иерусалим, город святый! ибо уже не будет более входить в тебя необрезанный и нечистый.
Отряси с себя прах; встань, пленный Иерусалим! сними цепи с шеи твоей, пленная дочь Сиона!
ибо так говорит Господь: за ничто были вы проданы, и без серебра будете выкуплены;
ибо так говорит Господь Бог: народ Мой ходил прежде в Египет, чтобы там пожить, и Ассур теснил его ни за что.
И теперь что у Меня здесь? говорит Господь; народ Мой взят даром, властители их неистовствуют, говорит Господь, и постоянно, всякий день имя Мое бесславится.
Поэтому народ Мой узна́ет имя Мое; поэтому узна́ет в тот день, что Я Тот же, Который сказал: «вот Я!»
Как прекрасны на горах ноги благовестника, возвещающего мир, благовествующего радость, проповедующего спасение, говорящего Сиону: «воцарился Бог твой!»
Голос сторожей твоих – они возвысили голос, и все вместе ликуют, ибо своими глазами видят, что Господь возвращается в Сион.
Торжествуйте, пойте вместе, развалины Иерусалима, ибо утешил Господь народ Свой, искупил Иерусалим.
Обнажил Господь святую мышцу Свою пред глазами всех народов; и все концы земли увидят спасение Бога нашего.
Идите, идите, выходите оттуда; не касайтесь нечистого; выходите из среды его, очистите себя, носящие сосуды Господни!
ибо вы выйдете неторопливо, и не побежите; потому что впереди вас пойдет Господь, и Бог Израилев будет стражем позади вас.
Вот, раб Мой будет благоуспешен, возвысится и вознесется, и возвеличится.
Как многие изумлялись, смотря на Тебя, – столько был обезображен паче всякого человека лик Его, и вид Его – паче сынов человеческих!
Так многие народы приведет Он в изумление; цари закроют пред Ним уста свои, ибо они увидят то, о чем не было говорено им, и узнают то, чего не слыхали.
1 Раб не имеет «ни вида, ни величия», «презрен и умален пред людьми». «Он взял на Себя наши немощи» … «изъязвлен был за грехи наши … истязуем был, и не открывал уст Своих … как агнец пред стригущим его». 10 «На подвиг души Своей Он будет смотреть с довольством» … «к злодеям причтен был, Он понес на Себе грех многих».
[Господи!] кто поверил слышанному от нас, и кому открылась мышца Господня?
Ибо Он взошел пред Ним, как отпрыск и как росток из сухой земли; нет в Нем ни вида, ни величия; и мы видели Его, и не было в Нем вида, который привлекал бы нас к Нему.
Он был презрен и умален пред людьми, муж скорбей и изведавший болезни, и мы отвращали от Него лице свое; Он был презираем, и мы ни во что ставили Его.
Но Он взял на Себя наши немощи и понес наши болезни; а мы думали, что Он был поражаем, наказуем и уничижен Богом.
Но Он изъязвлен был за грехи наши и мучим за беззакония наши; наказание мира нашего было на Нем, и ранами Его мы исцелились.
Все мы блуждали, как овцы, совратились каждый на свою дорогу: и Господь возложил на Него грехи всех нас.
Он истязуем был, но страдал добровольно и не открывал уст Своих; как овца, веден был Он на заклание, и как агнец пред стригущим его безгласен, так Он не отверзал уст Своих.
От уз и суда Он был взят; но род Его кто изъяснит? ибо Он отторгнут от земли живых; за преступления народа Моего претерпел казнь.
Ему назначали гроб со злодеями, но Он погребен у богатого, потому что не сделал греха, и не было лжи в устах Его.
Но Господу угодно было поразить Его, и Он предал Его мучению; когда же душа Его принесет жертву умилостивления, Он узрит потомство долговечное, и воля Господня благоуспешно будет исполняться рукою Его.
На подвиг души Своей Он будет смотреть с довольством; чрез познание Его Он, Праведник, Раб Мой, оправдает многих и грехи их на Себе понесет.
Посему Я дам Ему часть между великими, и с сильными будет делить добычу, за то, что предал душу Свою на смерть, и к злодеям причтен был, тогда как Он понес на Себе грех многих и за преступников сделался ходатаем.
Svégliati, svégliati,
rivèstiti della tua magnificenza, Sion;
indossa le vesti più splendide,
Gerusalemme, città santa,
perché mai più entrerà in te
l'incirconciso e l'impuro.
Scuotiti la polvere, àlzati, Gerusalemme schiava!
Si sciolgano dal collo i legami, schiava figlia di Sion!
Poiché dice il Signore: "Per nulla foste venduti e sarete riscattati senza denaro".
Poiché dice il Signore Dio: "In Egitto è sceso il mio popolo un tempo, per abitarvi come straniero; poi l'Assiro, senza motivo, lo ha oppresso.
Ora, che cosa faccio io qui? - oracolo del Signore. Sì, il mio popolo è stato deportato per nulla! I suoi dominatori trionfavano - oracolo del Signore - e sempre, tutti i giorni, il mio nome è stato disprezzato.
Pertanto il mio popolo conoscerà il mio nome, comprenderà in quel giorno che io dicevo: "Eccomi!"".
Come sono belli sui monti
i piedi del messaggero che annuncia la pace,
del messaggero di buone notizie che annuncia la salvezza,
che dice a Sion: "Regna il tuo Dio".
Una voce! Le tue sentinelle alzano la voce,
insieme esultano,
poiché vedono con gli occhi
il ritorno del Signore a Sion.
Prorompete insieme in canti di gioia,
rovine di Gerusalemme,
perché il Signore ha consolato il suo popolo,
ha riscattato Gerusalemme.
Il Signore ha snudato il suo santo braccio
davanti a tutte le nazioni;
tutti i confini della terra vedranno
la salvezza del nostro Dio.
Fuori, fuori, uscite di là!
Non toccate niente d'impuro.
Uscite da essa, purificatevi,
voi che portate gli arredi del Signore!
Voi non dovrete uscire in fretta
né andarvene come uno che fugge,
perché davanti a voi cammina il Signore,
il Dio d'Israele chiude la vostra carovana.
Ecco, il mio servo avrà successo,
sarà onorato, esaltato e innalzato grandemente.
Come molti si stupirono di lui
- tanto era sfigurato per essere d'uomo il suo aspetto
e diversa la sua forma da quella dei figli dell'uomo -,
così si meraviglieranno di lui molte nazioni;
i re davanti a lui si chiuderanno la bocca,
poiché vedranno un fatto mai a essi raccontato
e comprenderanno ciò che mai avevano udito.
Chi avrebbe creduto al nostro annuncio?
A chi sarebbe stato manifestato il braccio del Signore?
È cresciuto come un virgulto davanti a lui
e come una radice in terra arida.
Non ha apparenza né bellezza
per attirare i nostri sguardi,
non splendore per poterci piacere.
Disprezzato e reietto dagli uomini,
uomo dei dolori che ben conosce il patire,
come uno davanti al quale ci si copre la faccia;
era disprezzato e non ne avevamo alcuna stima.
Eppure egli si è caricato delle nostre sofferenze,
si è addossato i nostri dolori;
e noi lo giudicavamo castigato,
percosso da Dio e umiliato.
Egli è stato trafitto per le nostre colpe,
schiacciato per le nostre iniquità.
Il castigo che ci dà salvezza si è abbattuto su di lui;
per le sue piaghe noi siamo stati guariti.
Noi tutti eravamo sperduti come un gregge,
ognuno di noi seguiva la sua strada;
il Signore fece ricadere su di lui
l'iniquità di noi tutti.
Maltrattato, si lasciò umiliare
e non aprì la sua bocca;
era come agnello condotto al macello,
come pecora muta di fronte ai suoi tosatori,
e non aprì la sua bocca.
Con oppressione e ingiusta sentenza fu tolto di mezzo;
chi si affligge per la sua posterità?
Sì, fu eliminato dalla terra dei viventi,
per la colpa del mio popolo fu percosso a morte.
Gli si diede sepoltura con gli empi,
con il ricco fu il suo tumulo,
sebbene non avesse commesso violenza
né vi fosse inganno nella sua bocca.
Ma al Signore è piaciuto prostrarlo con dolori.
Quando offrirà se stesso in sacrificio di riparazione,
vedrà una discendenza, vivrà a lungo,
si compirà per mezzo suo la volontà del Signore.
Dopo il suo intimo tormento vedrà la luce
e si sazierà della sua conoscenza;
il giusto mio servo giustificherà molti,
egli si addosserà le loro iniquità.
Perciò io gli darò in premio le moltitudini,
dei potenti egli farà bottino,
perché ha spogliato se stesso fino alla morte
ed è stato annoverato fra gli empi,
mentre egli portava il peccato di molti
e intercedeva per i colpevoli.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible