Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
57:6
57:8
57:10
57:17
57:18
см.:Втор.32:39;
57:20
Ви́дите, ка́ко пра́ведный поги́бе, и никто́же не прiе́млетъ се́рдцемъ, и му́жiе пра́веднiи взе́млются, и никто́же разумѣ́етъ: от лица́ бо непра́вды взя́ся пра́ведный.
Бу́детъ съ ми́ромъ погребе́нiе его́, взя́ся от среды́.
Вы́ же прiиди́те сѣ́мо, сы́нове беззако́ннiи, сѣ́мя прелюбодѣ́евъ и блудни́цы:
въ че́мъ услажда́стеся и на кого́ отверзо́сте уста́ ва́ша? и на кого́ изсу́нусте язы́къ ва́шъ? не вы́ ли есте́ ча́да па́губы, сѣ́мя беззако́нно,
моля́щiися кумíромъ подъ дре́вiемъ ча́стымъ, закала́юще ча́да своя́ въ де́брехъ посредѣ́ ка́менiя?
То́ твоя́ ча́сть, се́й тво́й жре́бiй, и тѣ́мъ пролiя́лъ еси́ возлiя́нiя, и тѣ́мъ прине́слъ еси́ же́ртвы: от си́хъ у́бо не разгнѣ́ваюся ли?
На горѣ́ высо́цѣ и превознесе́ннѣ, та́мо твое́ ло́же, и та́мо возне́слъ еси́ тре́бы твоя́:
и за подво́ями две́рiй твои́хъ положи́лъ еси́ па́мять твою́: мы́слилъ еси́, я́ко а́ще от мене́ отступи́ши, бо́лѣе нѣ́что возъимѣ́еши: возлюби́лъ еси́ спя́щыя съ тобо́ю,
и умно́жилъ еси́ блуже́нiе твое́ съ ни́ми, и мно́ги сотвори́лъ, и́же дале́че от тебе́, и посла́лъ еси́ послы́ за предѣ́лы твоя́, и смири́лся еси́ да́же до а́да.
Мно́гими путьми́ твои́ми труди́лся еси́, и не ре́клъ еси́: преста́ну крѣпя́щься, я́ко сотвори́лъ еси́ сiя́, сего́ ра́ди не помоли́лся ми́ еси́ ты́.
Кого́ благопоче́тъ убоя́лся еси́, и солга́лъ ми́, и не помяну́лъ еси́ мене́, ниже́ прiя́лъ мя́ еси́ во у́мъ, ниже́ въ се́рдце твое́? и а́зъ тя́ ви́дя, презира́ю, и не убоя́лся еси́ мене́.
И а́зъ возвѣщу́ пра́вду твою́ и зло́бы твоя́, я́же не успѣ́ютъ тебѣ́:
егда́ возопiе́ши, да изба́вятъ тя́ во печа́лехъ твои́хъ: сiя́ бо вся́ вѣ́тръ во́зметъ, и отнесе́тъ бу́ря: а держа́щiися мене́ стя́жутъ зе́млю и наслѣ́дятъ го́ру святу́ю мою́.
И реку́тъ: очи́стите предъ лице́мъ его́ пути́ и отими́те претыка́нiя от пути́ люді́й мои́хъ.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь вы́шнiй, и́же живе́тъ во высо́кихъ во вѣ́къ, святы́й во святы́хъ и́мя ему́, вы́шнiй, во святы́хъ почива́яй, и малоду́шнымъ дая́й долготерпѣ́нiе и дая́й живо́тъ сокруше́нымъ се́рдцемъ:
не во вѣ́къ отмщу́ ва́мъ, ни всегда́ гнѣ́ватися бу́ду на вы́: Ду́хъ бо от мене́ изы́детъ, и вся́кое дыха́нiе а́зъ сотвори́хъ.
За грѣ́хъ ма́ло что́ опеча́лихъ его́ и порази́хъ его́ и отврати́хъ лице́ мое́ от него́: и опеча́лися и по́йде дря́хлъ во путе́хъ свои́хъ.
Пути́ его́ ви́дѣхъ и исцѣли́хъ его́, и утѣ́шихъ его́ и да́хъ ему́ утѣше́нiе и́стинно,
ми́ръ на ми́ръ дале́че и бли́зъ су́щымъ: и рече́ Госпо́дь: исцѣлю́ я́.
Непра́веднiи же возволну́ются и почи́ти не возмо́гутъ.
Нѣ́сть ра́доватися нечести́вымъ, рече́ Госпо́дь Бо́гъ.
Видите, как праведный погибает, и никто не принимает (этого) к сердцу, и мужи праведные восхищаются, и никто не размышляет, что праведник восхищается от неправды.
Будет в мире погребение его, он взят из среды.
А вы подойдите сюда, беззаконные сыны, семя прелюбодеев и блудницы!
Чем вы услаждаетесь и на кого открыли рот свой? И на кого высовываете язык свой? Не вы ли дети погибели, беззаконное семя,
Молящиеся идолам под ветвистыми деревьями, закалающие детей своих в долинах среди скал?
То — твоя часть, это — твой жребий, и им ты совершал возлияния, и им приносил жертвы. Итак, не разгневаюсь ли Я на это?
На горе высокой и выдающейся — там твое ложе, и там возносил ты свои жертвы.
И за косяками дверей твоих ты положил памятки свои; ты думал, что если от Меня отступишь, будешь иметь более; ты полюбил спящих с тобою,
И увеличивал блужение свое с ними, и многих (идолов) сделал, которые (были) далеко от тебя, и посылал послов за пределы твои, и унижался до ада.
От долгого пути своего ты утомлялся, но не говорил: «Перестану», с напряжением делал это, а потому не молился Мне.
Кого с благоговением ты боялся, и солгал Мне, и не вспомнил обо Мне, и не принимал Меня в ум, ни в сердце твое? И Я, видя тебя, презираю, и ты не убоялся Меня.
И Я возвещу правду твою и злобу твою, которые не помогут тебе.
Когда ты будешь вопить, избавят ли они в скорби твоей? Ибо их всех ветр схватит и унесет буря. А держащиеся Меня приобретут землю и наследуют гору святую Мою.
И скажут: очистите пред лицом Его пути и отнимите преграды с пути народа Моего.
Так говорит Господь Вышний, живущий вечно в высоте, Святый во Святых имя Ему, Вышний, во Святых почивающий и малодушным дающий долготерпение и дарующий жизнь сокрушенным сердцем:
Не вечно буду Я мстить вам и не всегда буду гневаться на вас, ибо от Меня изыдет дух, и всякое дыхание Я сотворил.
За грех Я немного опечалил его, и поразил его, и отвратил лицо Мое от него, и он опечалился и пошел скорбный путями своими.
Пути его Я видел, и исцелил его, и утешил его, и дал ему истинное утешение.
Мир, мир дальним и близким! И сказал Господь: исцелю их.
А неправедные взволнуются и успокоиться не смогут.
Нет радости нечестивым, сказал Господь Бог.
Французский (LSG)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Le juste périt, et nul n'y prend garde; Les gens de bien sont enlevés, et nul ne fait attention Que c'est par suite de la malice que le juste est enlevé.
Il entrera dans la paix, Il reposera sur sa couche, Celui qui aura suivi le droit chemin.
Mais vous, approchez ici, fils de l'enchanteresse, Race de l'adultère et de la prostituée!
De qui vous moquez-vous? Contre qui ouvrez-vous une large bouche Et tirez-vous la langue? N'êtes-vous pas des enfants de péché, Une race de mensonge,
S'échauffant près des térébinthes, sous tout arbre vert, Égorgeant les enfants dans les vallées, Sous des fentes de rochers?
C'est dans les pierres polies des torrents qu'est ton partage, Voilà, voilà ton lot; C'est à elles que tu verses des libations, Que tu fais des offrandes: Puis-je être insensible à cela?
C'est sur une montagne haute et élevée que tu dresses ta couche; C'est aussi là que tu montes pour offrir des sacrifices.
Tu mets ton souvenir derrière la porte et les poteaux; Car, loin de moi, tu lèves la couverture et tu montes, Tu élargis ta couche, et tu traites alliance avec eux, Tu aimes leur commerce, tu choisis une place.
Tu vas auprès du roi avec de l'huile, Tu multiplies tes aromates, Tu envoies au loin tes messagers, Tu t'abaisses jusqu'au séjour des morts.
A force de marcher tu te fatigues, Et tu ne dis pas: J'y renonce! Tu trouves encore de la vigueur dans ta main: Aussi n'es-tu pas dans l'abattement.
Et qui redoutais-tu, qui craignais-tu, pour être infidèle, Pour ne pas te souvenir, te soucier de moi? Est-ce que je ne garde pas le silence, et depuis longtemps? C'est pourquoi tu ne me crains pas.
Je vais publier ta droiture, Et tes oeuvres ne te profiteront pas.
Quand tu crieras, la foule de tes idoles te délivrera-t-elle? Le vent les emportera toutes, un souffle les enlèvera. Mais celui qui se confie en moi héritera le pays, Et possédera ma montagne sainte.
On dira: Frayez, frayez, préparez le chemin, Enlevez tout obstacle du chemin de mon peuple!
Car ainsi parle le Très Haut, Dont la demeure est éternelle et dont le nom est saint: J'habite dans les lieux élevés et dans la sainteté; Mais je suis avec l'homme contrit et humilié, Afin de ranimer les esprits humiliés, Afin de ranimer les coeurs contrits.
Je ne veux pas contester à toujours, Ni garder une éternelle colère, Quand devant moi tombent en défaillance les esprits, Les âmes que j'ai faites.
A cause de son avidité coupable, je me suis irrité et je l'ai frappé, Je me suis caché dans mon indignation; Et le rebelle a suivi le chemin de son coeur.
J'ai vu ses voies, Et je le guérirai; Je lui servirai de guide, Et je le consolerai, lui et ceux qui pleurent avec lui.
Je mettrai la louange sur les lèvres. Paix, paix à celui qui est loin et à celui qui est près! dit l'Éternel. Je les guérirai.
Mais les méchants sont comme la mer agitée, Qui ne peut se calmer, Et dont les eaux soulèvent la vase et le limon.
Il n'y a point de paix pour les méchants, dit mon Dieu.