Скрыть
59:6
59:13
59:15
59:18
Церковнославянский (рус)
Еда́ не мо́жетъ рука́ Госпо́дня спасти́? или́ отягчи́лъ е́сть слу́хъ сво́й, е́же не услы́шати?
Но грѣси́ ва́ши разлуча́ютъ между́ ва́ми и между́ Бо́гомъ, и грѣ́хъ ра́ди ва́шихъ от­врати́ лице́ свое́ от­ ва́съ, е́же не поми́ловати.
Ру́цѣ во ва́ши оскверне́нѣ кро́вiю, и пе́рсты ва́ши во грѣсѣ́хъ, устнѣ́ же ва́ши воз­глаго́лаша беззако́нiе, и язы́къ ва́шъ непра́вдѣ по­уча́ет­ся.
Никто́же глаго́летъ пра́вды, ниже́ е́сть су́дъ и́стиненъ: упова́ютъ на су́етная и глаго́лютъ тще́тная, я́ко зачина́ютъ тру́дъ и ражда́ютъ беззако́нiе.
Я́ица а́спидска разби́ша и поста́въ паучи́н­ный тку́тъ, и хотя́й от­ я́ицъ и́хъ я́сти, разби́въ за́портокъ [его́], обрѣ́те и въ не́мъ васили́ска.
Поста́въ и́хъ не бу́детъ на ри́зу, и не оде́ждут­ся от­ дѣ́лъ сво­и́хъ: дѣла́ бо и́хъ дѣла́ беззако́нiя.
Но́зѣ же и́хъ на зло́ теку́тъ, ско́ри пролiя́ти кро́вь, и мы́сли и́хъ мы́сли о убі́й­ст­вахъ: сокруше́нiе и бѣ́дность во путе́хъ и́хъ,
и пути́ ми́рнаго не позна́ша, и нѣ́сть суда́ во путе́хъ и́хъ: стези́ бо и́хъ развраще́ны, по ни́хже хо́дятъ, и не вѣ́дятъ ми́ра.
Того́ ра́ди от­ступи́ от­ ни́хъ су́дъ, и не пости́гнетъ и́хъ пра́вда: жду́щымъ и́мъ свѣ́та, бы́сть и́мъ тма́, жду́ще зари́ во мра́цѣ ходи́ша.
Ося́жутъ я́ко слѣпі́и стѣ́ну, я́ко су́ще безъ оче́съ осяза́ти бу́дутъ, и паду́т­ся въ полу́дни я́ко въ полу́нощи, я́ко умира́юще воз­стену́тъ
я́ко медвѣ́дь, и я́ко го́лубь вку́пѣ по́йдутъ. Жда́хомъ суда́, и нѣ́сть, спасе́нiе дале́че от­ступи́ от­ на́съ.
Мно́го бо беззако́нiе на́­ше предъ тобо́ю, и грѣси́ на́ши проти́ву ста́ша на́мъ: беззако́нiя бо на́ша въ на́съ, и непра́вды на́шя уразумѣ́хомъ:
нече́­ст­вовахомъ и солга́хомъ и от­ступи́хомъ от­ послѣ́дованiя Бо́га на́­шего: глаго́лахомъ непра́вду и не покори́хомся, во утро́бѣ зача́хомъ и по­учи́хомся от­ се́рдца на́­шего словесе́мъ непра́веднымъ:
и оста́вихомъ созади́ су́дъ, и пра́вда дале́че от­ступи́ от­ на́съ: я́ко изнемо́же во путе́хъ и́хъ и́стина, и пра́вымъ [путе́мъ] не воз­мого́ша прейти́:
и и́стина взя́ся, и преста́виша у́мъ сво́й е́же смы́слити. И ви́дѣ Госпо́дь и негодова́, я́ко не бя́ше суда́:
и ви́дѣ, и не бя́ше му́жа, и помы́сли, и не бя́ше избавля́ющаго: и мсти́ и́мъ мы́шцею сво­е́ю, и поми́лованiемъ утверди́.
И одѣ́яся пра́вдою я́ко щито́мъ, и воз­ложи́ шле́мъ спасе́нiя на главу́, и облече́ся въ ри́зу от­мще́нiя, и оде́ждею сво­е́ю:
я́ко воз­дава́яй воз­дая́нiе укори́зну супоста́томъ.
И убоя́т­ся, и́же от­ за́падъ, и́мене Госпо́дня, и и́же от­ восто́къ со́лнца, и́мене его́ сла́внаго: прiи́детъ бо я́ко рѣка́ наси́льная гнѣ́въ от­ Го́спода, прiи́детъ со я́ростiю.
И прiи́детъ Сiо́на ра́ди избавля́яй, и от­врати́тъ нече́стiе от­ Иа́кова.
И се́й и́мъ и́же от­ мене́ завѣ́тъ, рече́ Госпо́дь: Ду́хъ мо́й, и́же е́сть въ тебѣ́, и глаго́лы, я́же а́зъ да́хъ во уста́ твоя́, не оскудѣ́ютъ от­ у́стъ тво­и́хъ и от­ у́стъ сѣ́мене тво­его́: рече́ бо Госпо́дь от­ны́нѣ и во вѣ́къ.
Синодальный
1 Ваши беззакония разделили вас с Богом. 9 Потому суд далек от нас; не стало истины. 15 Господь воздаст; «придет Искупитель Сиона».
Вот, рука Господа не сократилась на то, чтобы спасать, и ухо Его не отяжелело для того, чтобы слышать.
Но беззакония ваши произвели разделение между вами и Богом вашим, и грехи ваши отвращают лице Его от вас, чтобы не слышать.
Ибо руки ваши осквернены кровью и персты ваши – беззаконием; уста ваши говорят ложь, язык ваш произносит неправду.
Никто не возвышает голоса за правду, и никто не вступается за истину; надеются на пустое и говорят ложь, зачинают зло и рождают злодейство;
высиживают змеиные яйца и ткут паутину; кто поест яиц их, – умрет, а если раздавит, – выползет ехидна.
Паутины их для одежды негодны, и они не покроются своим произведением; дела их – дела неправедные, и насилие в руках их.
Ноги их бегут ко злу, и они спешат на пролитие невинной крови; мысли их – мысли нечестивые; опустошение и гибель на стезях их.
Пути мира они не знают, и нет суда на стезях их; пути их искривлены, и никто, идущий по ним, не знает мира.
Потому-то и далек от нас суд, и правосудие не достигает до нас; ждем света, и вот тьма, – озарения, и ходим во мраке.
Осязаем, как слепые стену, и, как без глаз, ходим ощупью; спотыкаемся в полдень, как в сумерки, между живыми – как мертвые.
Все мы ревем, как медведи, и стонем, как голуби; ожидаем суда, и нет его, – спасения, но оно далеко от нас.
Ибо преступления наши многочисленны пред Тобою, и грехи наши свидетельствуют против нас; ибо преступления наши с нами, и беззакония наши мы знаем.
Мы изменили и солгали пред Господом, и отступили от Бога нашего; говорили клевету и измену, зачинали и рождали из сердца лживые слова.
И суд отступил назад, и правда стала вдали, ибо истина преткнулась на площади, и честность не может войти.
И не стало истины, и удаляющийся от зла подвергается оскорблению. И Господь увидел это, и противно было очам Его, что нет суда.
И видел, что нет человека, и дивился, что нет заступника; и помогла Ему мышца Его, и правда Его поддержала Его.
И Он возложил на Себя правду, как броню, и шлем спасения на главу Свою; и облекся в ризу мщения, как в одежду, и покрыл Себя ревностью, как плащом.
По мере возмездия, по этой мере Он воздаст противникам Своим – яростью, врагам Своим – местью, островам воздаст должное.
И убоятся имени Господа на западе и славы Его – на восходе солнца. Если враг придет как река, дуновение Господа прогонит его.
И придет Искупитель Сиона и сынов Иакова, обратившихся от нечестия, говорит Господь.
И вот завет Мой с ними, говорит Господь: Дух Мой, Который на тебе, и слова Мои, которые вложил Я в уста твои, не отступят от уст твоих и от уст потомства твоего, и от уст потомков потомства твоего, говорит Господь, отныне и до века.
Iisraeli patutunnistus
Vaata, Issanda käsi ei ole päästmiseks lühike ega ole ta kõrv kuulmiseks kurt,
vaid teie süüteod on teinud vahe teie ja teie Jumala vahele, teie patud varjavad tema palge teie eest, sellepärast ta ei kuule.
Sest teie käed on rüvetatud verega ja teie sõrmed süüga, teie huuled väidavad valet, teie keel kõneleb kõverust.
Ükski ei süüdista õiglaselt ja keegi ei lähe kohtusse tõe nimel: loodetakse tühja peale ja räägitakse valet, sigitatakse pahandust ja sünnitatakse kurjust.
Nad hauvad mürkmao mune ja koovad ämblikuvõrku; kes sööb nende mune, see sureb, ja katkivajutatust poeb välja rästik.
Nende lõngad ei kõlba riideks ja nad ei saa endid katta oma tegudega; nende teod on nurjatud teod ja nende kätes on vägivallatöö.
Nende jalad jooksevad kurja poole ja nad tõttavad valama vaga verd; nende mõtted on nurjatud mõtted, nende teedel on rüüstamine ja hävitus.
Rahu rada nad ei tunne ja õigust ei ole nende jälgedes; nad teevad oma teerajad kõveraiks, ükski, kes käib nende peal, ei tunne rahu.
Sellepärast on õigus meist kaugel ja õiglus ei ulatu meieni; me ootame valgust, aga vaata, on pimedus, me ootame valgusekuma, aga käime pilkases pimedas.
Me kobame seina pimedate sarnaselt, kobame otsekui silmitud; keskpäevaajal me komistame nagu hämarikus, elujõuliste keskel oleme otsekui surnud.
Me kõik mõmiseme nagu karud ja kudrutame tuvide sarnaselt; me ootame õigust, aga seda ei ole, päästet, aga see on meist kaugel.
Sest meie üleastumisi sinu ees on palju ja meie patud tunnistavad meie vastu, sest meie üleastumised on meiega kaasas ja me tunneme oma süütegusid:
vastuhakk ja Issanda salgamine ning loobumine käimisest meie Jumala järel; kõned rõhumisest ja ärataganemisest, valelike sõnade väljamõtlemine ja südamest kuuldavale toomine.
Õiglus on tagasi tõrjutud ja õigus seisab kaugel, sest tõde komistab tänaval ja ausus ei saa sisse tulla.
Nõnda on tõde kadunud ja kes loobub kurjast, laseb ennast paljaks riisuda. Issand nägi seda ja see oli tema silmis paha, et õigust ei olnud.
Tema nägi, et ei olnud ühtegi meest, ja imestas, et ei olnud ühtegi vaheleastujat. Siis aitas teda ta oma käsivars ja teda toetas tema õigus.
Ta pani enesele selga õiguse otsekui soomusrüü, ja päästekiivri pähe; ta riietus kättemaksuriietesse ja kattis ennast püha vihaga otsekui ülekuuega.
Missugused on teod, niisugune on tasu: viha oma vastaste vastu, kättemaks oma vaenlastele, ta maksab saartele kätte.
Siis kardetakse õhtu pool Issanda nime ja päikesetõusu pool tema auhiilgust, sest ta tuleb otsekui paisutatud jõgi, mida Issanda tuul edasi ajab.
Aga Issand ütleb: Siionile, üleastumisest pöördujale Jaakobis, tuleb lunastaja.
Ja niisugune on mu leping nendega, ütleb Issand: Minu Vaim, kes on su peal, ja minu sõnad, mis ma olen pannud sulle suhu, ei lahku sinu suust ega sinu järglaste suust ega sinu järglaste järglaste suust, ütleb Issand, nüüdsest ajast alates ja igavesti.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible