Скрыть
59:6
59:13
59:15
59:15b
59:15a
59:18
Глава 60 
60:8
60:9
60:14
60:18
Синодальный
1 Ваши беззакония разделили вас с Богом. 9 Потому суд далек от нас; не стало истины. 15 Господь воздаст; «придет Искупитель Сиона».
Вот, рука Господа не сократилась на то, чтобы спасать, и ухо Его не отяжелело для того, чтобы слышать.
Но беззакония ваши произвели разделение между вами и Богом вашим, и грехи ваши отвращают лице Его от вас, чтобы не слышать.
Ибо руки ваши осквернены кровью и персты ваши – беззаконием; уста ваши говорят ложь, язык ваш произносит неправду.
Никто не возвышает голоса за правду, и никто не вступается за истину; надеются на пустое и говорят ложь, зачинают зло и рождают злодейство;
высиживают змеиные яйца и ткут паутину; кто поест яиц их, – умрет, а если раздавит, – выползет ехидна.
Паутины их для одежды негодны, и они не покроются своим произведением; дела их – дела неправедные, и насилие в руках их.
Ноги их бегут ко злу, и они спешат на пролитие невинной крови; мысли их – мысли нечестивые; опустошение и гибель на стезях их.
Пути мира они не знают, и нет суда на стезях их; пути их искривлены, и никто, идущий по ним, не знает мира.
Потому-то и далек от нас суд, и правосудие не достигает до нас; ждем света, и вот тьма, – озарения, и ходим во мраке.
Осязаем, как слепые стену, и, как без глаз, ходим ощупью; спотыкаемся в полдень, как в сумерки, между живыми – как мертвые.
Все мы ревем, как медведи, и стонем, как голуби; ожидаем суда, и нет его, – спасения, но оно далеко от нас.
Ибо преступления наши многочисленны пред Тобою, и грехи наши свидетельствуют против нас; ибо преступления наши с нами, и беззакония наши мы знаем.
Мы изменили и солгали пред Господом, и отступили от Бога нашего; говорили клевету и измену, зачинали и рождали из сердца лживые слова.
И суд отступил назад, и правда стала вдали, ибо истина преткнулась на площади, и честность не может войти.
И не стало истины, и удаляющийся от зла подвергается оскорблению. И Господь увидел это, и противно было очам Его, что нет суда.
И видел, что нет человека, и дивился, что нет заступника; и помогла Ему мышца Его, и правда Его поддержала Его.
И Он возложил на Себя правду, как броню, и шлем спасения на главу Свою; и облекся в ризу мщения, как в одежду, и покрыл Себя ревностью, как плащом.
По мере возмездия, по этой мере Он воздаст противникам Своим – яростью, врагам Своим – местью, островам воздаст должное.
И убоятся имени Господа на западе и славы Его – на восходе солнца. Если враг придет как река, дуновение Господа прогонит его.
И придет Искупитель Сиона и сынов Иакова, обратившихся от нечестия, говорит Господь.
И вот завет Мой с ними, говорит Господь: Дух Мой, Который на тебе, и слова Мои, которые вложил Я в уста твои, не отступят от уст твоих и от уст потомства твоего, и от уст потомков потомства твоего, говорит Господь, отныне и до века.
1 «Восстань, светись»; слава Господа на Сионе привлечет народы и царей, Мадиама, Савы и Кидара. 9 Иноземцы построят город, его врата отверсты день и ночь, «город Господа». 15 Раньше отвергнутый, Сион станет радостью навеки; стены «Спасение», ворота «Слава»; Господь будет «вечным светом».
Восстань, светись, [Иерусалим], ибо пришел свет твой, и слава Господня взошла над тобою.
Ибо вот, тьма покроет землю, и мрак – народы; а над тобою воссияет Господь, и слава Его явится над тобою.
И придут народы к свету твоему, и цари – к восходящему над тобою сиянию.
Возведи очи твои и посмотри вокруг: все они собираются, идут к тебе; сыновья твои издалека идут и дочерей твоих на руках несут.
Тогда увидишь, и возрадуешься, и затрепещет и расширится сердце твое, потому что богатство моря обратится к тебе, достояние народов придет к тебе.
Множество верблюдов покроет тебя – дромадеры из Мадиама и Ефы; все они из Савы придут, принесут золото и ладан и возвестят славу Господа.
Все овцы Кидарские будут собраны к тебе; овны Неваиофские послужат тебе: взойдут на алтарь Мой жертвою благоугодною, и Я прославлю дом славы Моей.
Кто это летят, как облака, и как голуби – к голубятням своим?
Так, Меня ждут острова и впереди их – корабли Фарсисские, чтобы перевезти сынов твоих издалека и с ними серебро их и золото их, во имя Господа Бога твоего и Святаго Израилева, потому что Он прославил тебя.
Тогда сыновья иноземцев будут строить стены твои, и цари их – служить тебе; ибо во гневе Моем Я поражал тебя, но в благоволении Моем буду милостив к тебе.
И будут всегда отверсты врата твои, не будут затворяться ни днем ни ночью, чтобы приносимо было к тебе достояние народов и приводимы были цари их.
Ибо народ и царства, которые не захотят служить тебе, – погибнут, и такие народы совершенно истребятся.
Слава Ливана придет к тебе, кипарис и певг и вместе кедр, чтобы украсить место святилища Моего, и Я прославлю подножие ног Моих.
И придут к тебе с покорностью сыновья угнетавших тебя, и падут к стопам ног твоих все, презиравшие тебя, и назовут тебя городом Господа, Сионом Святаго Израилева.
Вместо того, что ты был оставлен и ненавидим, так что никто не проходил чрез тебя, Я соделаю тебя величием навеки, радостью в роды родов.
Ты будешь насыщаться молоком народов, и груди царские сосать будешь, и узнаешь, что Я Господь – Спаситель твой и Искупитель твой, Сильный Иаковлев.
Вместо меди буду доставлять тебе золото, и вместо железа серебро, и вместо дерева медь, и вместо камней железо; и поставлю правителем твоим мир и надзирателями твоими – правду.
Не слышно будет более насилия в земле твоей, опустошения и разорения – в пределах твоих; и будешь называть стены твои спасением и ворота твои – славою.
Не будет уже солнце служить тебе светом дневным, и сияние луны – светить тебе; но Господь будет тебе вечным светом, и Бог твой – славою твоею.
Не зайдет уже солнце твое, и луна твоя не сокроется, ибо Господь будет для тебя вечным светом, и окончатся дни сетования твоего.
И народ твой весь будет праведный, на веки наследует землю, – отрасль насаждения Моего, дело рук Моих, к прославлению Моему.
От малого произойдет тысяча, и от самого слабого – сильный народ. Я, Господь, ускорю совершить это в свое время.
Церковнославянский (рус)
Еда́ не мо́жетъ рука́ Госпо́дня спасти́? или́ отягчи́лъ е́сть слу́хъ сво́й, е́же не услы́шати?
Но грѣси́ ва́ши разлуча́ютъ между́ ва́ми и между́ Бо́гомъ, и грѣ́хъ ра́ди ва́шихъ от­врати́ лице́ свое́ от­ ва́съ, е́же не поми́ловати.
Ру́цѣ во ва́ши оскверне́нѣ кро́вiю, и пе́рсты ва́ши во грѣсѣ́хъ, устнѣ́ же ва́ши воз­глаго́лаша беззако́нiе, и язы́къ ва́шъ непра́вдѣ по­уча́ет­ся.
Никто́же глаго́летъ пра́вды, ниже́ е́сть су́дъ и́стиненъ: упова́ютъ на су́етная и глаго́лютъ тще́тная, я́ко зачина́ютъ тру́дъ и ражда́ютъ беззако́нiе.
Я́ица а́спидска разби́ша и поста́въ паучи́н­ный тку́тъ, и хотя́й от­ я́ицъ и́хъ я́сти, разби́въ за́портокъ [его́], обрѣ́те и въ не́мъ васили́ска.
Поста́въ и́хъ не бу́детъ на ри́зу, и не оде́ждут­ся от­ дѣ́лъ сво­и́хъ: дѣла́ бо и́хъ дѣла́ беззако́нiя.
Но́зѣ же и́хъ на зло́ теку́тъ, ско́ри пролiя́ти кро́вь, и мы́сли и́хъ мы́сли о убі́й­ст­вахъ: сокруше́нiе и бѣ́дность во путе́хъ и́хъ,
и пути́ ми́рнаго не позна́ша, и нѣ́сть суда́ во путе́хъ и́хъ: стези́ бо и́хъ развраще́ны, по ни́хже хо́дятъ, и не вѣ́дятъ ми́ра.
Того́ ра́ди от­ступи́ от­ ни́хъ су́дъ, и не пости́гнетъ и́хъ пра́вда: жду́щымъ и́мъ свѣ́та, бы́сть и́мъ тма́, жду́ще зари́ во мра́цѣ ходи́ша.
Ося́жутъ я́ко слѣпі́и стѣ́ну, я́ко су́ще безъ оче́съ осяза́ти бу́дутъ, и паду́т­ся въ полу́дни я́ко въ полу́нощи, я́ко умира́юще воз­стену́тъ
я́ко медвѣ́дь, и я́ко го́лубь вку́пѣ по́йдутъ. Жда́хомъ суда́, и нѣ́сть, спасе́нiе дале́че от­ступи́ от­ на́съ.
Мно́го бо беззако́нiе на́­ше предъ тобо́ю, и грѣси́ на́ши проти́ву ста́ша на́мъ: беззако́нiя бо на́ша въ на́съ, и непра́вды на́шя уразумѣ́хомъ:
нече́­ст­вовахомъ и солга́хомъ и от­ступи́хомъ от­ послѣ́дованiя Бо́га на́­шего: глаго́лахомъ непра́вду и не покори́хомся, во утро́бѣ зача́хомъ и по­учи́хомся от­ се́рдца на́­шего словесе́мъ непра́веднымъ:
и оста́вихомъ созади́ су́дъ, и пра́вда дале́че от­ступи́ от­ на́съ: я́ко изнемо́же во путе́хъ и́хъ и́стина, и пра́вымъ [путе́мъ] не воз­мого́ша прейти́:
и и́стина взя́ся, и преста́виша у́мъ сво́й е́же смы́слити. И ви́дѣ Госпо́дь и негодова́, я́ко не бя́ше суда́:
и ви́дѣ, и не бя́ше му́жа, и помы́сли, и не бя́ше избавля́ющаго: и мсти́ и́мъ мы́шцею сво­е́ю, и поми́лованiемъ утверди́.
И одѣ́яся пра́вдою я́ко щито́мъ, и воз­ложи́ шле́мъ спасе́нiя на главу́, и облече́ся въ ри́зу от­мще́нiя, и оде́ждею сво­е́ю:
я́ко воз­дава́яй воз­дая́нiе укори́зну супоста́томъ.
И убоя́т­ся, и́же от­ за́падъ, и́мене Госпо́дня, и и́же от­ восто́къ со́лнца, и́мене его́ сла́внаго: прiи́детъ бо я́ко рѣка́ наси́льная гнѣ́въ от­ Го́спода, прiи́детъ со я́ростiю.
И прiи́детъ Сiо́на ра́ди избавля́яй, и от­врати́тъ нече́стiе от­ Иа́кова.
И се́й и́мъ и́же от­ мене́ завѣ́тъ, рече́ Госпо́дь: Ду́хъ мо́й, и́же е́сть въ тебѣ́, и глаго́лы, я́же а́зъ да́хъ во уста́ твоя́, не оскудѣ́ютъ от­ у́стъ тво­и́хъ и от­ у́стъ сѣ́мене тво­его́: рече́ бо Госпо́дь от­ны́нѣ и во вѣ́къ.
Свѣти́ся, свѣти́ся, Иерусали́ме, прiи́де бо тво́й свѣ́тъ, и сла́ва Госпо́дня на тебѣ́ воз­сiя́.
Се́, тма́ покры́етъ зе́млю, и мра́къ на язы́ки, на тебѣ́ же яви́т­ся Госпо́дь, и сла́ва его́ на тебѣ́ у́зрит­ся.
И по́йдутъ ца́рiе свѣ́томъ тво­и́мъ, и язы́цы свѣ́тлостiю тво­е́ю.
Возведи́ о́крестъ о́чи тво­и́ и ви́ждь собра́ная ча́да твоя́: се́, прiидо́ша вси́ сы́нове тво­и́ издале́ча, и дще́ри твоя́ на ра́мѣхъ во́змут­ся.
Тогда́ у́зриши и воз­ра́дуешися, и убо­и́шися и ужа́снешися се́рдцемъ, я́ко преложи́т­ся къ тебѣ́ бога́т­ст­во морско́е и язы́ковъ и люді́й:
и прiи́дутъ къ тебѣ́ стада́ велблю́дъ, и покры́ютъ тя́ велблю́ди Мадiа́мстiи и гефа́рстiи: вси́ от­ Савы́ прiи́дутъ, нося́ще зла́то, и Лива́нъ при­­несу́тъ и ка́мень че́стенъ, и спасе́нiе Госпо́дне благовоз­вѣстя́тъ:
и вся́ о́вцы Кида́рскiя соберу́т­ся тебѣ́, и овни́ Навео́ѳстiи прiи́дутъ къ тебѣ́, и воз­несу́т­ся прiя́тная на же́ртвен­никъ мо́й, и до́мъ моли́твы мо­ея́ просла́вит­ся.
Кі́и су́ть, и́же я́ко о́блацы летя́тъ, и я́ко го́лубiе со птенцы́ ко мнѣ́?
Мене́ о́строви жда́ша, и корабли́ Ѳарсі́йстiи во пе́рвыхъ, при­­вести́ ча́да твоя́ издале́ча, и сребро́ и зла́то и́хъ съ ни́ми, и́мене ра́ди Госпо́дня свята́го, и за е́же свято́му Изра́илеву сла́вну бы́ти.
И сози́ждутъ сы́нове иноро́днiи стѣ́ны твоя́, и ца́рiе и́хъ предстоя́ти бу́дутъ тебѣ́: за гнѣ́въ бо мо́й порази́хъ тя́ и за ми́лость мою́ воз­люби́хъ тя́.
И от­ве́рзут­ся врата́ твоя́ при́сно, де́нь и но́щь не затворя́т­ся, ввести́ къ тебѣ́ си́лу язы́къ и цари́ и́хъ ведо́мыя.
Язы́цы бо и ца́рiе, и́же не порабо́таютъ ти́, поги́бнутъ, и язы́цы запустѣ́нiемъ запустѣ́ютъ.
И сла́ва Лива́нова къ тебѣ́ прiи́детъ, кипари́сомъ и пе́вгомъ и ке́дромъ вку́пѣ, просла́вити мѣ́сто свято́е мое́, и мѣ́сто ногу́ мое́ю просла́влю.
И по́йдутъ къ тебѣ́ боя́щеся сы́нове смири́в­шихъ тя́ и раздражи́в­шихъ тя́, и покло́нят­ся слѣда́мъ ногу́ твое́ю вси́ прогнѣ́вав­шiи тя́, и нарече́шися гра́дъ Госпо́день, Сiо́нъ свята́го Изра́илева.
За сiе́, я́ко бы́лъ еси́ оста́вленъ и воз­ненави́дѣнъ и не бѣ́ помага́ющаго ти́, положу́ тя́ въ ра́дость вѣ́чную, весе́лiе родо́мъ родо́въ.
И изссе́ши млеко́ язы́ковъ и бога́т­ст­во царе́й снѣ́си, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ Госпо́дь спаса́яй тя́ и избавля́яй тя́ Бо́гъ Изра́илевъ.
И вмѣ́сто мѣ́ди при­­несу́ ти́ зла́то, и вмѣ́сто желѣ́за при­­несу́ ти́ сребро́, и вмѣ́сто древе́съ при­­несу́ ти́ мѣ́дь, и вмѣ́сто ка́менiя желѣ́зо: и вда́мъ кня́зи твоя́ въ ми́ръ и надзира́тели твоя́ въ пра́вду.
И не услы́шит­ся посе́мъ непра́вда въ земли́ тво­е́й, ни сокруше́нiе, ни бѣ́дность во предѣ́лѣхъ тво­и́хъ, но прозове́т­ся спасе́нiе забра́ла твоя́ и врата́ твоя́ хвала́.
И не бу́детъ тебѣ́ ктому́ со́лнце во свѣ́тъ дне́, ниже́ восхо́дъ луны́ просвѣти́тъ твою́ но́щь, но бу́детъ тебѣ́ Госпо́дь свѣ́тъ вѣ́чный и Бо́гъ сла́ва твоя́.
Не за́йдетъ бо со́лнце тебѣ́, и луна́ не оскудѣ́етъ тебѣ́: бу́детъ бо Госпо́дь тебѣ́ свѣ́тъ вѣ́чный, и испо́лнят­ся дні́е рыда́нiя тво­его́.
И лю́дiе тво­и́ вси́ пра́веднiи во вѣ́къ наслѣ́дятъ зе́млю, храня́ще са́дъ, дѣла́ руку́ его́ въ сла́ву.
Ма́лый бу́детъ въ ты́сящы, а малѣ́йшiй во язы́къ вели́къ: а́зъ Госпо́дь по вре́мени соберу́ и́хъ.
Meint ihr, der Arm des HERRN sei zu kurz, um euch zu helfen, oder der HERR sei taub und könne euren Hilferuf nicht hören?
Nein, sondern wie eine Mauer steht eure Schuld zwischen euch und eurem Gott; wegen eurer Vergehen hat er sich von euch abgewandt und hört euch nicht!
An euren Händen klebt Blut, Unrecht befleckt eure Finger, und wenn ihr den Mund aufmacht, kommt Lüge und Betrug heraus.
Vor Gericht seid ihr nicht ehrlich; keiner fragt danach, ob wirklich Recht gesprochen wird. Ihr stützt eure Anklagen auf Lug und Trug. Ihr schmiedet Pläne, um andere ins Verderben zu stürzen.
Eure Anschläge sind so tödlich wie die Eier giftiger Schlangen: Wer davon isst, muss sterben, und wenn man eins zerdrückt, schlüpft eine Otter heraus. Was ihr tut, gleicht dem Gewebe der Spinnen:
Kleider und Decken kann man daraus nicht machen; aber lebende Beute wird darin gefangen und umgebracht.
Immerzu plant ihr Böses und brennt darauf, es auszuführen. Ihr habt keine Hemmungen, das Blut unschuldiger Menschen zu vergießen. Wo ihr geht, hinterlasst ihr Zerstörung und Verwüstung.
Um Glück und Frieden für andere kümmert ihr euch nicht; alle eure Taten sind Unrecht.

Wer krumme Wege geht, findet keinen Frieden, sondern stürzt sich ins Unglück.

»Jetzt wissen wir, warum Gott uns nicht gegen unsere Feinde beisteht, weshalb wir von seiner Treue nichts merken. Wir hoffen auf Licht, aber rings um uns ist es dunkel. Wir warten darauf, dass es hell wird, aber da ist nichts als finstere Nacht.
Wie Blinde tasten wir uns an der Wand entlang. Am hellen Mittag stolpern wir, als hätte uns die Dunkelheit überfallen; in der Blüte unseres Lebens sind wir wie Tote.
Wir alle brummen wie aufgeschreckte Bären und gurren wie klagende Tauben. Wir warten sehnlichst darauf, dass Gott eingreift und uns von unseren Unterdrückern befreit; aber nichts geschieht.
HERR, wir haben uns vielfach gegen dich vergangen! Unsere Verfehlungen klagen uns an, wir kennen unsere Schuld.
Wir waren dir untreu und sind dir abtrünnig geworden, wir haben dir den Gehorsam verweigert. Wir haben unsere Mitmenschen erpresst und verleumdet. Wir haben gelogen und betrogen.
Von Recht und Gerechtigkeit ist nichts mehr bei uns zu finden. Ehrlichkeit und Redlichkeit sind auf dem Marktplatz nicht mehr gefragt.
Der HERR hat dies alles gesehen, und es missfällt ihm, dass es kein Recht mehr gibt.
Zuverlässigkeit gibt es nicht mehr. Wer sich vom Unrecht fern hält, dem spielen die anderen übel mit.«

Er wundert sich, dass niemand da ist, der dagegen einschreitet. Darum greift er mit eigener Hand ein und verschafft seinem Willen Geltung.
Er zieht die Gerechtigkeit als Panzer an, und die rettende Macht ist sein Helm. Als Mantel trägt er den festen Entschluss und das brennende Verlangen, alles Unrecht zu bestrafen.
Seine Feinde bekommen seinen vollen Zorn zu spüren, selbst wenn sie am Ende der Erde wohnen. Er lässt ihre Taten auf sie selbst zurückfallen.
Überall in Ost und West wird man seinen Namen ehren und seine Macht anerkennen. Denn er kommt wie eine reißende Flut, die der Sturm herantreibt.
Doch für die Gemeinde auf dem Zionsberg kommt er als Befreier, für alle Nachkommen Jakobs, die umkehren und sich nicht länger gegen ihn auflehnen.
»Ich schließe mit ihnen einen Bund«, sagt der HERR, »und gebe ihnen die feste Zusage: Mein Geist, den ich dir, meinem Propheten, gegeben habe, und die Worte, die ich dir anvertraut habe, werden bei deinen Nachkommen lebendig bleiben und bei den Nachkommen deiner Nachkommen, von einer Generation zur andern. Ich, der HERR, sage es.«
Der HERR sagt: »Steh auf, du trauernde Zionsstadt! Lass dein Gesicht hell strahlen, denn dein Licht kommt: Die Herrlichkeit des HERRN geht über dir auf wie die Sonne!
Auf der ganzen Erde liegt Finsternis, die Völker tappen im Dunkel; doch über dir strahlt dein Gott auf, der Glanz seiner Herrlichkeit geht über dir auf.
Alle Völker machen sich auf zu dem Licht, das sich über dich ergießt, und ihre Könige wollen den Glanz sehen, in dem du strahlst.
Sieh, was rings um dich her geschieht! Sieh, wie sie sich versammeln und zu dir strömen! Deine Söhne kommen aus der Ferne und deine Töchter werden auf den Armen herbeigetragen.
Du wirst es sehen und dich freuen, vor Glück wird dir das Herz klopfen. Die Schätze der Völker werden zu dir gebracht, ihre Reichtümer weit über das Meer herbeigeschafft.
Karawanen von hoch beladenen Kamelen kommen aus Midian und Efa. Die Leute aus Saba kommen mit Gold und Weihrauch und rühmen meine mächtigen Taten.
Alle Schafe von Kedar und die prächtigen Schafböcke von Nebajot werden zu dir getrieben und stehen dir zur Verfügung. Als Opfer, an denen ich Gefallen habe, kommen sie auf meinen Altar, und ich werde meinen Tempel prächtig ausschmücken.
Was kommt da wie Wolken übers Meer geflogen, wie Tauben, die zu ihren Schlägen zurückkehren? Schiffe mit leuchtenden Segeln!
Die Völker an den fernsten Küsten setzen ihre Hoffnung auf mich, ihre Schiffe bringen deine Kinder herbei und dazu als Geschenke Silber und Gold. Das alles geschieht, um den HERRN, deinen Gott, zu ehren, und weil ich, der heilige Gott Israels, dich zu Ehren bringen will.
Ausländer bauen deine Mauern wieder auf, ihre Könige stehen dir zu Diensten. In meinem Zorn habe ich dich gestraft, aber nun habe ich wieder Erbarmen mit dir und lasse dich meine Liebe spüren.
Deine Tore werden nicht mehr geschlossen, bei Tag und Nacht werden sie offen stehen, damit die Völker ihre Reichtümer zu dir bringen können; ihre Könige ziehen ihnen voran.
Aber die Völker und Reiche, die dir nicht dienen wollen, werden vollständig vernichtet.
Die prächtigen Bäume des Libanongebirges werden zu dir gebracht, Stämme von Wacholderbäumen, Pinien und Zypressen, um mein Heiligtum, den Schemel meiner Füße, herrlich auszustatten.
Die Söhne deiner Unterdrücker und alle, die dich verspottet haben, beugen sich tief und werfen sich vor dir nieder. Sie nennen dich: ́Zion, die Stadt, die dem HERRN, dem heiligen Gott Israels, gehört́.
Du sollst nicht länger die verlassene und verhasste Stadt sein, die von allen gemieden wird; denn ich mache dich wieder groß und prächtig, zum Ort der Freude für alle kommenden Generationen.
Du wirst umhegt werden wie ein Säugling; du wirst die Milch der Völker saugen, und Könige werden dich an ihrer Brust nähren. Dann wirst du erkennen, dass ich, der HERR, der starke Gott Jakobs, dein Retter und Befreier bin.
Statt Bronze bringe ich dir Gold, statt Eisen Silber, statt Holz Bronze und statt Steinen Eisen. Du wirst nicht mehr unterdrückt und ausgebeutet, sondern Gerechtigkeit und Frieden werden regieren.
In deinem Land wird es keine Verbrechen mehr geben, keine Zerstörung und Verwüstung. Deine Mauern geben dir Schutz und deine Tore bringen dir Ruhm.
In Zukunft brauchst du nicht mehr die Sonne als Licht für den Tag noch den Mond als Licht für die Nacht; denn ich, der HERR, dein Gott, werde für immer dein Licht sein und dir mit meinem herrlichen Glanz leuchten.
Darum wird dein Licht niemals untergehen wie die Sonne oder abnehmen wie der Mond. Ich leuchte dir in alle Ewigkeit und deine Trauer wird für immer ein Ende haben.
Dein Volk wird sich nach meinen Geboten richten und nie wieder wird es aus dem Land vertrieben. Es wird gedeihen wie ein Garten, den ich selbst gepflanzt habe; ich zeige an ihm meine Schöpfermacht, damit meine Herrlichkeit allen Völkern sichtbar wird.
Es wird wachsen und stark werden; noch die kleinste Sippe wird tausend Glieder zählen. Wenn die Zeit gekommen ist, werde ich dies unversehens herbeiführen, ich, der HERR.«
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible