Скрыть
61:7
Глава 62 
62:3
Синодальный
1 Дух Господа на Мне, чтобы благовествовать пленным освобождение, лето Господне благоприятное. 4 Восстановление. «Будете называться священниками Господа». «Ризы спасения», «одежда правды».
Дух Господа Бога на Мне, ибо Господь помазал Меня благовествовать нищим, послал Меня исцелять сокрушенных сердцем, проповедовать пленным освобождение и узникам открытие темницы*, //*По переводу 70-ти: слепым прозрение.
проповедовать лето Господне благоприятное и день мщения Бога нашего, утешить всех сетующих,
возвестить сетующим на Сионе, что им вместо пепла дастся украшение, вместо плача – елей радости, вместо унылого духа – славная одежда, и назовут их сильными правдою, насаждением Господа во славу Его.
И застроят пустыни вековые, восстановят древние развалины и возобновят города разоренные, остававшиеся в запустении с давних родов.
И придут иноземцы и будут пасти стада ваши; и сыновья чужестранцев будут вашими земледельцами и вашими виноградарями.
А вы будете называться священниками Господа, служителями Бога нашего будут именовать вас; будете пользоваться достоянием народов и славиться славою их.
За посрамление вам будет вдвое; за поношение они будут радоваться своей доле, потому что в земле своей вдвое получат; веселие вечное будет у них.
Ибо Я, Господь, люблю правосудие, ненавижу грабительство с насилием, и воздам награду им по истине, и завет вечный поставлю с ними;
и будет известно между народами семя их, и потомство их – среди племен; все видящие их познают, что они семя, благословенное Господом.
Радостью буду радоваться о Господе, возвеселится душа моя о Боге моем; ибо Он облек меня в ризы спасения, одеждою правды одел меня, как на жениха возложил венец и, как невесту, украсил убранством.
Ибо, как земля производит растения свои, и как сад произращает посеянное в нем, так Господь Бог проявит правду и славу пред всеми народами.
1 Правда Иерусалима засияет, больше не «пустыня». 6 Молитва стража за Иерусалим. 10 Приготовляйте путь народу … «искупленный от Господа».
Не умолкну ради Сиона, и ради Иерусалима не успокоюсь, доколе не взойдет, как свет, правда его и спасение его – как горящий светильник.
И увидят народы правду твою и все цари – славу твою, и назовут тебя новым именем, которое нарекут уста Господа.
И будешь венцом славы в руке Господа и царскою диадемою на длани Бога твоего.
Не будут уже называть тебя «оставленным», и землю твою не будут более называть «пустынею», но будут называть тебя: «Мое благоволение к нему», а землю твою – «замужнею», ибо Господь благоволит к тебе, и земля твоя сочетается.
Как юноша сочетается с девою, так сочетаются с тобою сыновья твои; и как жених радуется о невесте, так будет радоваться о тебе Бог твой.
На стенах твоих, Иерусалим, Я поставил сторожей, которые не будут умолкать ни днем, ни ночью. О, вы, напоминающие о Господе! не умолкайте, –
не умолкайте пред Ним, доколе Он не восстановит и доколе не сделает Иерусалима славою на земле.
Господь поклялся десницею Своею и крепкою мышцею Своею: не дам зерна твоего более в пищу врагам твоим, и сыновья чужих не будут пить вина твоего, над которым ты трудился;
но собирающие его будут есть его и славить Господа, и обирающие виноград будут пить вино его во дворах святилища Моего.
Проходи́те, проходи́те в ворота, приготовляйте путь народу! Ровняйте, ровняйте дорогу, убирайте камни, поднимите знамя для народов!
Вот, Господь объявляет до конца земли: скажите дщери Сиона: грядет Спаситель твой; награда Его с Ним и воздаяние Его пред Ним.
И назовут их народом святым, искупленным от Господа, а тебя назовут взысканным городом, неоставленным.
Церковнославянский (рус)
Ду́хъ Госпо́день на мнѣ́, его́же ра́ди пома́за мя́, благовѣсти́ти ни́щымъ посла́ мя, исцѣли́ти сокруше́н­ныя се́рдцемъ, проповѣ́дати плѣ́н­никомъ от­пуще́нiе и слѣпы́мъ прозрѣ́нiе,
нарещи́ лѣ́то Госпо́дне прiя́тно и де́нь воз­дая́нiя, утѣ́шити вся́ пла́чущыя,
да́ти пла́чущымъ Сiо́на сла́ву вмѣ́сто пе́пела, пома́занiе весе́лiя пла́чущымъ, украше́нiе сла́вы вмѣ́сто ду́ха уны́нiя: и нареку́т­ся ро́дове пра́вды, насажде́нiе Госпо́дне во сла́ву.
И сози́ждутъ пусты́ни вѣ́чныя, запустѣ́в­шыя пре́жде воз­дви́гнутъ: и обновя́тъ гра́ды пусты́я, опустоше́н­ныя въ ро́ды.
И прiи́дутъ иноро́днiи, пасу́щiи о́вцы твоя́, и иноплеме́н­ницы ора́телiе и виногра́дарiе ва́ши:
вы́ же свяще́н­ницы Госпо́дни нарече́теся, служи́телiе Бо́га ва́­шего, рече́т­ся ва́мъ: крѣ́пость язы́къ снѣ́сте и въ бога́т­ст­вѣ и́хъ чу́дни бу́дете.
Си́це зе́млю свою́ втори́цею наслѣ́дятъ, и весе́лiе вѣ́чное надъ главо́ю и́хъ.
А́зъ бо е́смь Госпо́дь любя́й пра́вду и ненави́дяй грабле́нiя от­ непра́вды: и да́мъ тру́дъ и́хъ пра́ведникомъ и завѣ́тъ вѣ́ченъ завѣща́ю и́мъ.
И позна́ет­ся во язы́цѣхъ сѣ́мя и́хъ, и вну́цы и́хъ посредѣ́ люді́й: вся́къ ви́дяй я́ позна́етъ я́, я́ко сі́и су́ть сѣ́мя благослове́но от­ Бо́га, и ра́достiю воз­ра́дуют­ся о Го́сподѣ.
Да воз­ра́дует­ся душа́ моя́ о Го́сподѣ: облече́ бо мя́ въ ри́зу спасе́нiя и оде́ждею весе́лiя [одѣ́я мя́]: я́ко на жениха́ воз­ложи́ на мя́ вѣне́цъ, и я́ко невѣ́сту украси́ мя красото́ю.
И я́ко земля́ растя́щая цвѣ́тъ сво́й, и я́ко вертогра́дъ сѣ́мена своя́ прозяба́етъ: та́ко воз­расти́тъ Госпо́дь Госпо́дь пра́вду и весе́лiе предъ всѣ́ми язы́ки.
Сiо́на ра́ди не умолчу́ и Иерусали́ма ра́ди не попущу́, до́ндеже изы́детъ я́ко свѣ́тъ пра́вда моя́, и спасе́нiе мое́ я́ко свѣти́ло разжже́т­ся.
И у́зрятъ язы́цы пра́вду твою́, и ца́рiе сла́ву твою́, и прозову́тъ тя́ и́менемъ но́вымъ, и́мже Госпо́дь наимену́етъ е́.
И бу́деши вѣне́цъ добро́ты въ руцѣ́ Госпо́дни и дiади́ма ца́р­ст­вiя въ руцѣ́ Бо́га тво­его́:
и не прозове́шися ктому́ оста́вленъ, и земля́ твоя́ ктому́ не нарече́т­ся пуста́: тебѣ́ бо прозове́т­ся во́ля моя́, и земля́ твоя́ вселе́н­ная, я́ко благоволи́ Госпо́дь въ тебѣ́, и земля́ твоя́ вку́пѣ насели́т­ся.
И я́коже живя́й ю́ноша съ дѣ́вою, та́ко поживу́тъ сы́нове тво­и́ съ тобо́ю: и бу́детъ я́коже ра́дует­ся жени́хъ о невѣ́стѣ, та́ко воз­ра́дует­ся Госпо́дь о тебѣ́.
И на стѣна́хъ тво­и́хъ, Иерусали́ме, при­­ста́вихъ стра́жы ве́сь де́нь и всю́ но́щь, и́же до конца́ не премо́лкнутъ помина́юще Го́спода.
Нѣ́сть бо ва́мъ подо́бенъ: а́ще испра́виши и сотвори́ши, Иерусали́ме, ра́дованiе на земли́.
Кля́т­ся Госпо́дь десни́цею сво­е́ю и крѣ́постiю мы́шцы сво­ея́: а́ще ктому́ от­да́мъ пшени́цу твою́ и пи́щу твою́ враго́мъ тво­и́мъ, и а́ще ктому́ испiю́тъ вино́ твое́ сы́нове чужді́и, о не́мже труди́л­ся еси́:
но собира́ющiи снѣдя́тъ я́ и похва́лятъ Го́спода, и объима́ющiи испiю́тъ я́ во дво́рѣхъ святы́хъ мо­и́хъ.
Иди́те враты́ мо­и́ми и пу́ть сотвори́те лю́демъ мо­и́мъ, и ка́менiе, е́же на пути́, размещи́те: воз­дви́гните зна́менiе на язы́ки.
Се́ бо, Госпо́дь слы́шано сотвори́ до послѣ́днихъ земли́: рцы́те дще́ри Сiо́новѣ: се́, спаси́тель тво́й гряде́тъ, имѣ́яй съ собо́ю мзду́ и дѣ́ло свое́ предъ лице́мъ сво­и́мъ.
И прозове́тъ я́ лю́ди свя́ты, изба́влены Го́сподемъ: ты́ же прозове́шися взы́сканъ гра́дъ и не оста́вленъ.
Lo spirito del Signore Dio è su di me,
perché il Signore mi ha consacrato con l'unzione;
mi ha mandato a portare il lieto annuncio ai miseri,
a fasciare le piaghe dei cuori spezzati,
a proclamare la libertà degli schiavi,
la scarcerazione dei prigionieri,
a promulgare l'anno di grazia del Signore,
il giorno di vendetta del nostro Dio,
per consolare tutti gli afflitti,
per dare agli afflitti di Sion
una corona invece della cenere,
olio di letizia invece dell'abito da lutto,
veste di lode invece di uno spirito mesto.
Essi si chiameranno querce di giustizia,
piantagione del Signore, per manifestare la sua gloria.
Riedificheranno le rovine antiche,
ricostruiranno i vecchi ruderi,
restaureranno le città desolate,
i luoghi devastati dalle generazioni passate.
Ci saranno estranei a pascere le vostre greggi
e figli di stranieri saranno vostri contadini e vignaioli.
Voi sarete chiamati sacerdoti del Signore,
ministri del nostro Dio sarete detti.
Vi nutrirete delle ricchezze delle nazioni,
vi vanterete dei loro beni.
Invece della loro vergogna riceveranno il doppio,
invece dell'insulto avranno in sorte grida di gioia;
per questo erediteranno il doppio nella loro terra,
avranno una gioia eterna.
Perché io sono il Signore che amo il diritto
e odio la rapina e l'ingiustizia:
io darò loro fedelmente il salario,
concluderò con loro un'alleanza eterna.
Sarà famosa tra le genti la loro stirpe,
la loro discendenza in mezzo ai popoli.
Coloro che li vedranno riconosceranno
che essi sono la stirpe benedetta dal Signore.
Io gioisco pienamente nel Signore,
la mia anima esulta nel mio Dio,
perché mi ha rivestito delle vesti della salvezza,
mi ha avvolto con il mantello della giustizia,
come uno sposo si mette il diadema
e come una sposa si adorna di gioielli.
Poiché, come la terra produce i suoi germogli
e come un giardino fa germogliare i suoi semi,
così il Signore Dio farà germogliare la giustizia
e la lode davanti a tutte le genti.
Per amore di Sion non tacerò,
per amore di Gerusalemme non mi concederò riposo,
finché non sorga come aurora la sua giustizia
e la sua salvezza non risplenda come lampada.
Allora le genti vedranno la tua giustizia,
tutti i re la tua gloria;
sarai chiamata con un nome nuovo,
che la bocca del Signore indicherà.
Sarai una magnifica corona nella mano del Signore,
un diadema regale nella palma del tuo Dio.
Nessuno ti chiamerà più Abbandonata,
né la tua terra sarà più detta Devastata,
ma sarai chiamata Mia Gioia
e la tua terra Sposata,
perché il Signore troverà in te la sua delizia
e la tua terra avrà uno sposo.
Sì, come un giovane sposa una vergine,
così ti sposeranno i tuoi figli;
come gioisce lo sposo per la sposa,
così il tuo Dio gioirà per te.
Sulle tue mura, Gerusalemme,
ho posto sentinelle;
per tutto il giorno e tutta la notte
non taceranno mai.
Voi, che risvegliate il ricordo del Signore,
non concedetevi riposo
né a lui date riposo,
finché non abbia ristabilito Gerusalemme
e ne abbia fatto oggetto di lode sulla terra.
Il Signore ha giurato con la sua destra
e con il suo braccio potente:
"Mai più darò il tuo grano in cibo ai tuoi nemici,
mai più gli stranieri berranno il vino
per il quale tu hai faticato.
No! Coloro che avranno raccolto il grano,
lo mangeranno e canteranno inni al Signore,
coloro che avranno vendemmiato
berranno il vino nei cortili del mio santuario.
Passate, passate per le porte,
sgombrate la via al popolo,
spianate, spianate la strada,
liberatela dalle pietre,
innalzate un vessillo per i popoli".
Ecco ciò che il Signore fa sentire
all'estremità della terra:
"Dite alla figlia di Sion:
"Ecco, arriva il tuo salvatore;
ecco, egli ha con sé il premio
e la sua ricompensa lo precede".
Li chiameranno "Popolo santo",
"Redenti del Signore".
E tu sarai chiamata Ricercata,
"Città non abbandonata"".
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible