Скрыть
9:8
9:9
9:10
9:11
9:20
Глава 49 
49:4
49:5
49:12
49:17
49:19
49:20
Церковнославянский (рус)
Сiе́ пре́жде испі́й, ско́ро твори́, страно́ Завуло́ня и земле́ Нефѳали́мля, и про́чiи при­­ мо́ри живу́щiи, и объ ону́ страну́ Иорда́на, Галиле́а язы́ковъ.
Лю́дiе ходя́щiи во тмѣ́ ви́дѣша свѣ́тъ ве́лiй: живу́щiи во странѣ́ и сѣ́ни сме́ртнѣй, свѣ́тъ воз­сiя́етъ на вы́.
Мно́жайшiи лю́дiе, я́же изве́лъ еси́, въ весе́лiи тво­е́мъ: и воз­веселя́т­ся предъ тобо́ю, я́коже веселя́щiися въ жа́тву, и я́коже веселя́т­ся дѣля́щiи коры́сти.
Зане́ отъ­я́т­ся яре́мъ лежа́й на ни́хъ, и же́злъ, и́же на вы́и и́хъ: же́злъ бо истязу́ющихъ разсы́па Госпо́дь, я́коже въ де́нь, и́же на Мадiа́ма.
Я́ко вся́кую оде́жду со́бран­ну ле́стiю и ри́зу съ при­­мире́нiемъ от­даду́тъ, и восхотя́тъ, да бы́ша огне́мъ сожже́ны бы́ли.
Я́ко отроча́ роди́ся на́мъ, Сы́нъ, и даде́ся на́мъ, его́же нача́л­ст­во бы́сть на ра́мѣ его́: и нарица́ет­ся и́мя его́: вели́ка совѣ́та а́нгелъ, чу́денъ, совѣ́тникъ, Бо́гъ крѣ́пкiй, властели́нъ, кня́зь ми́ра, Оте́цъ бу́дущаго вѣ́ка: при­­веду́ бо ми́ръ на кня́зи, ми́ръ и здра́вiе ему́.
И ве́лiе нача́л­ст­во его́, и ми́ра его́ нѣ́сть предѣ́ла на престо́лѣ Дави́довѣ и на ца́р­ст­вѣ его́, испра́вити е́ и заступи́ти его́ въ судѣ́ и пра́вдѣ, от­ны́нѣ и до вѣ́ка: ре́вность Го́спода Савао́ѳа сотвори́тъ сiя́.
Сме́рть {Евр.: сло́во.} посла́ Госпо́дь на Иа́кова, и прiи́де на Изра́иля:
и уразумѣ́ютъ вси́ лю́дiе Ефре́мовы и живу́щiи въ самарі́и, въ досажде́нiи и высо́цѣмъ се́рдцы глаго́люще:
пли́нѳы падо́ша, но прiиди́те, изсѣче́мъ ка́менiе и посѣче́мъ черни́чiе и ке́дры, и сози́ждемъ себѣ́ сто́лпъ.
И разруши́тъ Бо́гъ востаю́щыя на го́ру Сiо́ню, и враги́ его́ разсы́плетъ:
сирі́ю от­ восто́къ со́лнца и е́ллины от­ за́пада со́лнца, пояда́ющыя Изра́иля всѣ́ми усты́. Во всѣ́хъ си́хъ не от­врати́ся я́рость его́, но еще́ рука́ его́ высока́.
И лю́дiе не обрати́шася, до́ндеже я́звени бы́ша, и Го́спода не взыска́ша.
И отъ­я́тъ Госпо́дь от­ Изра́иля главу́ и о́шибъ, вели́ка и ма́ла, во еди́нъ де́нь:
ста́рца и чудя́щихся ли́цамъ, сiе́ нача́ло: и проро́ка уча́ща беззако́н­ная, се́й о́шибъ.
И бу́дутъ блажа́щiи люді́й си́хъ льстя́ше, и льстя́тъ, я́ко да поглотя́тъ я́.
Сего́ ра́ди о ю́ношахъ и́хъ не воз­весели́т­ся Госпо́дь, и сиро́тъ и́хъ и вдови́цъ и́хъ не поми́луетъ: я́ко вси́ беззако́н­нiи и лука́вiи, и вся́кая уста́ глаго́лютъ непра́вду. Во всѣ́хъ си́хъ не от­врати́ся я́рость его́, но еще́ рука́ его́ высока́.
И разгори́т­ся я́ко о́гнь беззако́нiе, и я́ко тро́скотъ сухі́й пояде́нъ бу́детъ огне́мъ, и разгори́т­ся въ ча́щахъ дубра́вныхъ и поя́стъ, я́же о́крестъ холмо́въ вся́.
За я́рость гнѣ́ва Госпо́дня сгорѣ́ вся́ земля́, и бу́дутъ лю́дiе я́ко огне́мъ пожже́ни: человѣ́къ бра́та сво­его́ не поми́луетъ,
но уклони́т­ся на де́сно, я́ко вза́лчетъ, и снѣ́сть от­ шу́iихъ, и не насы́тит­ся человѣ́къ яды́й пло́ти мы́шцы сво­ея́:
снѣ́сть бо Манассі́й Ефре́мово, и Ефре́мъ Манассі́ино, я́ко вку́пѣ повою́ютъ Иу́ду. 21Во всѣ́хъ си́хъ не от­врати́ся я́рость [его́], но еще́ рука́ его́ высока́.
Послу́шайте мене́, о́строви, и внемли́те, язы́цы. Вре́менемъ мно́гимъ стоя́ти бу́детъ, глаго́летъ Госпо́дь: от­ чре́ва ма́тере мо­ея́ нарече́ и́мя мое́,
и положи́ уста́ моя́ я́ко ме́чь о́стръ, и подъ кро́вомъ руки́ сво­ея́ скры́ мя́: положи́ мя́ я́ко стрѣлу́ избра́н­ну, и въ ту́лѣ сво­е́мъ скры́ мя́,
и рече́ ми́: ра́бъ мо́й еси́ ты́, Изра́илю, и въ тебѣ́ просла́влюся.
А́зъ же реко́хъ: вотще́ труди́хся, всу́е и ни во что́ да́хъ крѣ́пость мою́: сего́ ра́ди су́дъ мо́й предъ Го́сподемъ и тру́дъ мо́й предъ Бо́гомъ мо­и́мъ.
И ны́нѣ та́ко глаго́летъ Госпо́дь, созда́вый мя́ от­ чре́ва раба́ себѣ́, е́же собра́ти Иа́кова къ нему́ и Изра́иля: соберу́ся и просла́влюся предъ Го́сподемъ, и Бо́гъ мо́й бу́детъ мнѣ́ крѣ́пость.
И рече́ ми: ве́лiе ти́ е́сть, е́же назва́тися тебѣ́ рабо́мъ мо­и́мъ, е́же воз­ста́вити племена́ Иа́ковля и разсѣ́янiе Изра́илево обрати́ти: се́, да́хъ тя́ въ завѣ́тъ ро́да, во свѣ́тъ язы́комъ, е́же бы́ти тебѣ́ во спасе́нiе да́же до послѣ́днихъ земли́.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь, изба́вивый тя́ Бо́гъ Изра́илевъ: освяти́те уничижа́ющаго ду́шу свою́, гнуша́емаго от­ язы́къ рабо́въ кня́жескихъ: ца́рiе у́зрятъ его́, и воста́нутъ кня́зи и покло́нят­ся ему́ Го́спода ра́ди, я́ко вѣ́ренъ е́сть святы́й Изра́илевъ, и избра́хъ тя́.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: во вре́мя прiя́тно послу́шахъ тебе́ и въ де́нь спасе́нiя помого́хъ ти́, и сотвори́хъ тя́ и да́хъ тя́ въ завѣ́тъ вѣ́чный язы́ковъ, е́же устро́ити зе́млю и наслѣ́дити наслѣ́дiя пусты́ни,
глаго́люща су́щымъ во у́захъ: изыди́те, и су́щымъ во тмѣ́: от­кры́йтеся. На всѣ́хъ путе́хъ пасти́ся бу́дутъ, и на всѣ́хъ стезя́хъ па́жить и́хъ:
не вза́лчутъ, ниже́ вжа́ждутъ, ниже́ порази́тъ и́хъ зно́й, ниже́ со́лнце, но ми́луяй и́хъ утѣ́шитъ и́хъ и сквоз­ѣ́ исто́чники водны́я проведе́тъ и́хъ.
И положу́ вся́ку го́ру въ пу́ть и вся́ку стезю́ въ па́­ст­ву и́мъ.
Се́, сі́и издале́ча прiи́дутъ, сі́и от­ сѣ́вера и от­ мо́ря, ині́и же от­ земли́ пе́рсскiя.
Ра́дуйтеся, небеса́, и весели́ся, земле́, да от­ры́гнутъ го́ры весе́лiе и хо́лми пра́вду, я́ко поми́лова Бо́гъ лю́ди своя́ и смире́н­ныя люді́й сво­и́хъ утѣ́ши.
Рече́ же Сiо́нъ: оста́ви мя́ Госпо́дь, и Бо́гъ забы́ мя.
Еда́ забу́детъ жена́ отроча́ свое́, е́же не поми́ловати исча́дiя чре́ва сво­его́? а́ще же и забу́детъ си́хъ жена́, но а́зъ не забу́ду тебе́, глаго́летъ Госпо́дь.
Се́, на рука́хъ мо­и́хъ написа́хъ стѣ́ны твоя́, и предо мно́ю еси́ при́сно,
и вско́рѣ воз­гради́шися, от­ ни́хже разори́л­ся еси́, и опустоши́в­шiи тя́ изы́дутъ изъ тебе́.
Возведи́ о́крестъ о́чи тво­и́ и ви́ждь вся́, се́, собра́шася и прiидо́ша къ тебѣ́, живу́ а́зъ, глаго́летъ Госпо́дь: я́ко всѣ́ми и́ми а́ки въ красоту́ облече́шися и обложи́ши себе́ и́ми я́ко у́тварiю невѣ́ста.
Поне́же пуста́я твоя́ и разсы́паная и па́дшая ны́нѣ утѣснѣ́ютъ от­ обита́ющихъ, и удаля́т­ся от­ тебе́ поглоща́ющiи тя́.
Реку́тъ бо во у́шы тво­и́ сы́нове тво­и́, и́хже бы́лъ погуби́лъ еси́: тѣ́сно ми́ мѣ́сто, сотвори́ ми мѣ́сто, да вселю́ся.
И рече́ши въ се́рдцы сво­е́мъ: кто́ мнѣ́ породи́ си́хъ? а́зъ же безча́дна и вдова́, си́хъ же кто́ воспита́ мнѣ́? а́зъ же оста́хся еди́на, сі́и же мнѣ́ гдѣ́ бы́ша?
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь Госпо́дь: се́, воз­двиза́ю на язы́ки ру́ку мою́ и на о́стровы воз­дви́гну зна́менiе мое́, и при­­веду́тъ сы́ны твоя́ въ ло́нѣ и дще́ри твоя́ на плеща́хъ во́змутъ.
И бу́дутъ ца́рiе корми́телiе тво­и́, и княги́ни и́хъ корми́лицы твоя́: до лица́ земли́ покло́нят­ся тебѣ́ и пра́хъ но́гъ тво­и́хъ обли́жутъ, и увѣ́си, я́ко а́зъ Госпо́дь Бо́гъ, и не посра́мят­ся терпя́щiи мя́.
Еда́ во́зметъ кто́ от­ исполи́на коры́сти? и а́ще кто́ плѣни́тъ непра́веднѣ, спасе́тлися?
Зане́ та́ко глаго́летъ Госпо́дь: а́ще кто́ плѣни́тъ исполи́на, во́зметъ коры́сти: взе́мляй же от­ крѣ́пкаго спасе́т­ся: а́зъ же прю́ твою́ разсужду́ и а́зъ сы́ны твоя́ изба́влю:
и оскорби́в­шiи тебе́ снѣдя́тъ пло́ть свою́ и испiю́тъ я́ко вино́ но́во кро́вь свою́, и упiю́т­ся: и увѣ́сть вся́ка пло́ть, я́ко а́зъ Госпо́дь изба́вивый тя́ и заступа́яй крѣ́пость Иа́ковлю.
Синодальный
1 «Народ, ходящий во тьме, увидит свет великий», … «Младенец родился нам … Князь мира». 8 Суд Господень над Ефремом … «рука Его еще простерта».
Прежнее время умалило землю Завулонову и землю Неффалимову; но последующее возвеличит приморский путь, Заиорданскую страну, Галилею языческую.
Народ, ходящий во тьме, увидит свет великий; на живущих в стране тени смертной свет воссияет.
Ты умножишь народ, увеличишь радость его. Он будет веселиться пред Тобою, как веселятся во время жатвы, как радуются при разделе добычи.
Ибо ярмо, тяготившее его, и жезл, поражавший его, и трость притеснителя его Ты сокрушишь, как в день Мадиама.
Ибо всякая обувь воина во время брани и одежда, обагренная кровью, будут отданы на сожжение, в пищу огню.
Ибо Младенец родился нам – Сын дан нам; владычество на раменах Его, и нарекут имя Ему: Чудный, Советник, Бог крепкий, Отец вечности, Князь мира. //В Славянской Библии этот стих читается так: «Ибо Младенец родился нам, Сын, и дан нам; владычество Его на раменах Его, и нарекут имя Ему: Великого Совета Ангел, Чудный, Советник, Бог крепкий, Властелин, Князь мира, Отец будущего века; ибо приведу мир князьям, мир и здравие Его».
Умножению владычества Его и мира нет предела на престоле Давида и в царстве его, чтобы Ему утвердить его и укрепить его судом и правдою отныне и до века. Ревность Господа Саваофа соделает это.
Слово посылает Господь на Иакова, и оно нисходит на Израиля,
чтобы знал весь народ, Ефрем и жители Самарии, которые с гордостью и надменным сердцем говорят:
кирпичи пали – построим из тесаного камня; сикоморы вырублены – заменим их кедрами.
И воздвигнет Господь против него врагов Рецина, и неприятелей его вооружит:
Сириян с востока, а Филистимлян с запада; и будут они пожирать Израиля полным ртом. При всем этом не отвратится гнев Его, и рука Его еще простерта.
Но народ не обращается к Биющему его, и к Господу Саваофу не прибегает.
И отсечет Господь у Израиля голову и хвост, пальму и трость, в один день:
старец и знатный, – это голова; а пророк-лжеучитель есть хвост.
И вожди сего народа введут его в заблуждение, и водимые ими погибнут.
Поэтому о юношах его не порадуется Господь, и сирот его и вдов его не помилует: ибо все они – лицемеры и злодеи, и уста всех говорят нечестиво. При всем этом не отвратится гнев Его, и рука Его еще простерта.
Ибо беззаконие, как огонь, разгорелось, пожирает терновник и колючий кустарник и пылает в чащах леса, и поднимаются столбы дыма.
Ярость Господа Саваофа опалит землю, и народ сделается как бы пищею огня; не пощадит человек брата своего.
И будут резать по правую сторону, и останутся голодны; и будут есть по левую, и не будут сыты; каждый будет пожирать плоть мышцы своей:
Манассия – Ефрема, и Ефрем – Манассию, оба вместе – Иуду. При всем этом не отвратится гнев Его, и рука Его еще простерта.
1 Израиль, раб Господа, будет светом народов. 7 Господь объявляет благословения, которые принесет Его раб… чтобы восстановить землю, освободить узников, привести их к источникам вод. «Радуйтесь, небеса!». 14 Сион сомневается, но «Я начертал тебя на дланях Моих», будешь иметь детей после потери прежних, цари и царицы преклонятся пред тобою. «Я буду состязаться с противниками твоими».
Слушайте Меня, острова, и внимайте, народы дальние: Господь призвал Меня от чрева, от утробы матери Моей называл имя Мое;
и соделал уста Мои как острый меч; тенью руки Своей покрывал Меня, и соделал Меня стрелою изостренною; в колчане Своем хранил Меня;
и сказал Мне: Ты раб Мой, Израиль, в Тебе Я прославлюсь.
А Я сказал: напрасно Я трудился, ни на что и вотще истощал силу Свою. Но Мое право у Господа, и награда Моя у Бога Моего.
И ныне говорит Господь, образовавший Меня от чрева в раба Себе, чтобы обратить к Нему Иакова и чтобы Израиль собрался к Нему; Я почтен в очах Господа, и Бог Мой – сила Моя.
И Он сказал: мало того, что Ты будешь рабом Моим для восстановления колен Иаковлевых и для возвращения остатков Израиля, но Я сделаю Тебя светом народов, чтобы спасение Мое простерлось до концов земли.
Так говорит Господь, Искупитель Израиля, Святый Его, презираемому всеми, поносимому народом, рабу властелинов: цари увидят, и встанут; князья поклонятся ради Господа, Который верен, ради Святаго Израилева, Который избрал Тебя.
Так говорит Господь: во время благоприятное Я услышал Тебя, и в день спасения помог Тебе; и Я буду охранять Тебя, и сделаю Тебя заветом народа, чтобы восстановить землю, чтобы возвратить наследникам наследия опустошенные,
сказать узникам: «выходите», и тем, которые во тьме: «покажитесь». Они при дорогах будут пасти, и по всем холмам будут пажити их;
не будут терпеть голода и жажды, и не поразит их зной и солнце; ибо Милующий их будет вести их и приведет их к источникам вод.
И все горы Мои сделаю путем, и дороги Мои будут подняты.
Вот, одни придут издалека; и вот, одни от севера и моря, а другие из земли Синим.
Радуйтесь, небеса, и веселись, земля, и восклицайте, горы, от радости; ибо утешил Господь народ Свой и помиловал страдальцев Своих.
А Сион говорил: «оставил меня Господь, и Бог мой забыл меня!»
Забудет ли женщина грудное дитя свое, чтобы не пожалеть сына чрева своего? но если бы и она забыла, то Я не забуду тебя.
Вот, Я начертал тебя на дланях Моих; стены твои всегда предо Мною.
Сыновья твои поспешат к тебе, а разорители и опустошители твои уйдут от тебя.
Возведи очи твои и посмотри вокруг, – все они собираются, идут к тебе. Живу Я! говорит Господь, – всеми ими ты облечешься, как убранством, и нарядишься ими, как невеста.
Ибо развалины твои и пустыни твои, и разоренная земля твоя будут теперь слишком тесны для жителей, и поглощавшие тебя удалятся от тебя.
Дети, которые будут у тебя после потери прежних, будут говорить вслух тебе: «тесно для меня место; уступи мне, чтобы я мог жить».
И ты скажешь в сердце твоем: кто мне родил их? я была бездетна и бесплодна, отведена в плен и удалена; кто же возрастил их? вот, я оставалась одинокою; где же они были?
Так говорит Господь Бог: вот, Я подниму руку Мою к народам, и выставлю знамя Мое племенам, и принесут сыновей твоих на руках и дочерей твоих на плечах.
И будут цари питателями твоими, и царицы их кормилицами твоими; лицом до земли будут кланяться тебе и лизать прах ног твоих, и узнаешь, что Я Господь, что надеющиеся на Меня не постыдятся.
Может ли быть отнята у сильного добыча, и могут ли быть отняты у победителя взятые в плен?
Да! так говорит Господь: и плененные сильным будут отняты, и добыча тирана будет избавлена; потому что Я буду состязаться с противниками твоими и сыновей твоих Я спасу;
и притеснителей твоих накормлю собственною их плотью, и они будут упоены кровью своею, как молодым вином; и всякая плоть узнает, что Я Господь, Спаситель твой и Искупитель твой, Сильный Иаковлев.
Rahuvürsti sünd ja valitsus
Rahvas, kes käib pimeduses, näeb suurt valgust; kes elavad surmavarju maal, neile paistab valgus.
Sina teed rohkeks rahva, ja valmistad talle suure rõõmu: nad rõõmustavad sinu ees otsekui lõikusajal ollakse rõõmsad, otsekui saaki jagades hõisatakse.
Sest tema koorma ikke ja tema õla kepi, tema sundija vitsa sa murrad nagu Midjani päevil.
Sest iga sõjakäras sõtkutud saabas ja veres vettinud vammus põletatakse tuleroaks.
Sest meile sünnib laps, meile antakse poeg, kelle õlgadel on valitsus ja kellele pannakse nimeks Imeline Nõuandja, Vägev Jumal, Igavene Isa, Rahuvürst.
Suur on valitsus ja otsatu on rahu Taaveti aujärjel ja tema kuningriigi üle, et seda kinnitada ja toetada kohtu ja õigusega, sellest ajast ja igavesti. Vägede Issanda püha viha teeb seda.
Jumala kohus Iisraeli üle
Issand läkitab sõna Jaakobisse ja see langeb Iisraeli peale.
Seda saab tunda kogu rahvas, Efraim ja Samaaria elanikud, kes ütlevad upsakusest ja südame ülbusest:
„Telliskivid on varisenud, aga meie ehitame tahutud kividest; metsviigipuud on maha raiutud, aga me paneme seedrid asemele.”
Ent Issand teeb tugevaks Retsini, ta vastase, ja kihutab üles ta vaenlased:
süürlased idast ja vilistid läänest, ja need söövad Iisraeli täie suuga. Selle kõige juures ei ole ta viha veel ära pöördunud ja ta käsi on alles välja sirutatud.
Sest rahvas ei ole pöördunud oma peksja poole ega ole nad otsinud vägede Issandat.
Seepärast lõikab Issand Iisraelilt ühel päeval pea ja saba, võrse ja varre.
Vana ja austatu on pea, aga valet õpetav prohvet on saba.
Selle rahva juhid on eksitajad ja nende poolt juhitavad on viidud segadusse.
Seepärast ei tunne Issand rõõmu ta noortest meestest ega halasta vaeslaste ja lesknaiste peale; sest kõik on jumalavallatud ja kurjategijad ja iga suu räägib jõledust. Selle kõige juures ei ole ta viha veel ära pöördunud ja ta käsi on alles välja sirutatud.
Sest ülekohus põleb otsekui tuli, mis põletab kibuvitsu ja ohakaid ning süütab metsarägastikud kerkiva suitsuna haihtuma.
Vägede Issanda raevust on maa kõrbenud ja rahvas on otsekui tuleroog: üks ei halasta teise peale.
Ahmivad paremalt, aga on näljased, söövad vasakult, ometi ei saa kõht täis. Igaüks sööb oma käsivarre liha:
Manasse Efraimi ja Efraim Manasset, mõlemad on üheskoos Juuda vastu. Selle kõige juures ei ole ta viha veel ära pöördunud ja ta käsi on alles välja sirutatud.
Teine laul Jumala sulasest
Kuulge mind, saared, ja pange tähele, kauged rahvad! Issand on mind kutsunud emaihust, alates mu emaüsast on ta nimetanud mu nime.
Ta tegi mu suu vaheda mõõga sarnaseks, peitis mind oma käe varju alla; ta tegi mind teravaks nooleks, talletas mind oma nooletupes.
Ja ta ütles mulle: Sina, Iisrael, oled mu sulane, kelle läbi ma ilmutan oma au.
Aga mina ütlesin: Ma olen asjata vaeva näinud, kulutanud oma jõudu kasuta ja tühja. Ometi on mu õigus Issanda käes ja mu töötasu on mu Jumala juures.
Ja nüüd ütleb Issand, kes mind emaihust alates on valmistanud enesele sulaseks, et tuua Jaakob tagasi tema juurde ja koguda Iisrael tema juurde - sest ma olen Issanda silmis austatud ja mu Jumal on mu tugevus -,
ta ütleb: Sellest on vähe, et sa mu sulasena taastad Jaakobi suguharud ja tood tagasi Iisraeli jäägi: ma panen sind paganaile valguseks, et mu pääste ulatuks ilmamaa ääreni.
Nõnda ütleb Issand, Iisraeli lunastaja, tema Püha, täiesti põlatule, rahvaste poolt jälestatule, valitsejate sulasele: Kuningad näevad seda ja tõusevad püsti, ja vürstid kummardavad Issanda pärast, kes on ustav, Iisraeli Püha pärast, kes sind on valinud.
Siioni taastamise tõotus
Nõnda ütleb Issand: Ma olen sind kuulnud hea meele ajal ja aidanud päästepäeval; ma olen sind hoidnud ja pannud rahvale seaduseks, taastama maad, jagama laastatud pärisosi,
ütlema vangistatuile: „Minge välja!”, pimeduses olijaile: „Tulge valguse kätte!” Nad saavad teede ääres karja hoida ja neil on karjamaa kõigil küngastel.
Ei ole neil nälga ega janu, neid ei pista palavus ega päike, sest nende peale halastaja juhib neid ja talutab nad veeallikate juurde.
Ma teen kõik oma mäed teeks ja mu maanteed on kõrged.
Vaata, nad tulevad kaugelt. Ennäe, ühed põhja ja lääne poolt, teised Siinimimaalt.
Hõisake, taevad, ja ilutse, maa, mäed, rõkatage rõõmust, sest Issand trööstib oma rahvast ja halastab oma viletsate peale!
Aga Siion ütleb: „Issand on mu maha jätnud, Jumal on mu unustanud.”
Kas naine unustab oma lapsukese ega halasta oma ihuvilja peale? Ja kui nad ka unustaksid, ei unusta mina sind mitte.
Vaata, ma olen sind märkinud oma peopesadesse, su müürid on alati mu silme ees.
Su ehitajad tulevad tõtates; kes sind lammutasid ja laastasid, need lähevad ära su kallalt.
Tõsta oma silmad üles ja vaata ringi: nad kõik kogunevad, tulevad su juurde. Nii tõesti kui ma elan, ütleb Issand, ehid sa ennast nende kõigiga nagu ehtega ja seod selle endale vööle nagu mõrsja.
Jah, su laastatud ja paljaks tehtud paigad ning su hävitatud maa - tõesti jääd sa nüüd elanikele kitsaks, ja kaugele põgenevad su laastajad.
Veel sinu kuuldes saavad öelda su lastetuseaja lapsed: „Paik on mulle kitsas, tee ruumi, et ma saaksin elada!”
Siis sa mõtled oma südames: Kes on need mulle sünnitanud? Ma olin lasteta ja viljatu, vangi viidud ja ära aetud. Kes on need kasvatanud? Vaata, ma olin üksi järele jäänud. Kus olid siis need?
Nõnda ütleb Issand Jumal: Vaata, ma tõstan oma käe paganate poole ja püstitan oma lipu rahvaste suunas: siis nad toovad su poegi süles ja kannavad su tütreid õlgadel.
Ja sul on lastehoidjaiks kuningad, ammedeks nende emandad; nad kummardavad silmili maha su ette ja lakuvad su jalgadelt põrmu. Siis sa tead, et mina olen Issand, ei jää häbisse need, kes mind ootavad.
Kas sangari käest saab võtta tema saagi või kiskuda vägeva käest tema vange?
Tõesti, nõnda ütleb Issand: Küllap võetakse sangari vangid ja pääseb vägeva saak: mina riidlen sellega, kes riidleb sinuga, ja mina päästan su lapsed.
Ma söödan su rõhujaid nende eneste lihaga ja nad joobuvad omaenese verest otsekui värskest veinist. Siis saab teada kõik liha, et mina, Issand, olen su päästja, Jaakobi Vägev on su lunastaja.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible