Скрыть
1:1
1:4
1:7
1:8
1:9
1:11
1:14
1:16
1:20
1:23
1:24
Глава 2 
2:2
2:3
2:4
2:6
2:7
2:12
2:16
2:17
2:18
2:20
2:22
2:24
2:26
Церковнославянский (рус)
[Зач. 50Б.] Иа́ковъ, Бо́гу и Го́споду Иису́су Христу́ ра́бъ, обѣма­на́­де­ся­те колѣ́нома, и́же въ разсѣ́янiи, ра́доватися.
Вся́ку ра́дость имѣ́йте, бра́тiе моя́, егда́ во искуше́нiя впа́даете разли́чна,
вѣ́дяще, я́ко искуше́нiе ва́­шея вѣ́ры содѣ́ловаетъ терпѣ́нiе:
терпѣ́нiе же дѣ́ло соверше́н­но да и́мать, я́ко да бу́дете соверше́н­ни и всецѣ́ли, ни въ че́мже лише́ни.
А́ще же кто́ от­ ва́съ лише́нъ е́сть прему́дрости, да про́ситъ от­ даю́щаго Бо́га всѣ́мъ нелицепрiе́мнѣ и не поноша́ющаго, и да́ст­ся ему́.
Да про́ситъ же вѣ́рою, ничто́же сумня́ся: сумня́йся бо уподо́бися волне́нiю морско́му, вѣ́тры воз­мета́ему и развѣва́ему.
Да не мни́тъ бо человѣ́къ о́нъ, я́ко прiи́метъ что́ от­ Бо́га.
Му́жъ дво­еду́шенъ неустро́­енъ во всѣ́хъ путе́хъ сво­и́хъ.
Да хва́лит­ся же бра́тъ смире́н­ный въ высотѣ́ сво­е́й,
бога́тый же во смире́нiи сво­е́мъ, зане́ я́коже цвѣ́тъ тра́вный мимо­и́детъ:
воз­сiя́ бо со́лнце со зно́­емъ, и изсуши́ траву́, и цвѣ́тъ ея́ от­паде́, и благолѣ́пiе лица́ ея́ поги́бе: си́це и бога́тый въ хожде́нiи сво­е́мъ увяда́етъ.
Блаже́нъ му́жъ, и́же претерпи́тъ искуше́нiе: зане́ иску́сенъ бы́въ, прiи́метъ вѣне́цъ жи́зни, его́же обѣща́ Бо́гъ лю́бящымъ Его́.
Никто́же искуша́емь да глаго́летъ, я́ко от­ Бо́га искуша́емь е́смь: Бо́гъ бо нѣ́сть искуси́тель злы́мъ {искуша́емь злы́ми}, не искуша́етъ же То́й никого́же,
кі́йждо же искуша́ет­ся, от­ сво­ея́ по́хоти влеко́мь и прельща́емь:
та́же по́хоть заче́нши ражда́етъ грѣ́хъ, грѣ́хъ же содѣ́янъ ражда́етъ сме́рть.
Не льсти́теся, бра́тiе моя́ воз­лю́блен­ная:
вся́ко дая́нiе благо и вся́къ да́ръ соверше́нъ свы́ше е́сть, сходя́й от­ Отца́ свѣ́товъ, у Него́же нѣ́сть премѣне́нiе, или́ преложе́нiя стѣ́нь.
Восхотѣ́въ бо породи́ на́съ сло́вомъ и́стины, во е́же бы́ти на́мъ нача́токъ нѣ́кiй созда́ниемъ Его́.
[Зач. 51Б.] Тѣ́мже, бра́тiе моя́ воз­лю́блен­ная, да бу́детъ вся́къ человѣ́къ ско́ръ услы́шати [и] ко́сенъ глаго́лати, ко́сенъ во гнѣ́въ,
гнѣ́въ бо му́жа, пра́вды Бо́жiя не содѣ́ловаетъ.
Сего́ ра́ди от­ло́жше вся́ку скве́рну и избы́токъ зло́бы, въ кро́тости прiими́те всажде́н­ное сло́во, могу́щее спасти́ ду́шы ва́шя.
Быва́йте же творцы́ сло́ва, а не то́чiю слы́шатели, прельща́юще себе́ самѣ́хъ.
Зане́ а́ще кто́ е́сть слы́шатель сло́ва, а не творе́цъ, таковы́й уподо́бися му́жу смотря́ющу лице́ бытiя́ сво­его́ въ зерца́лѣ:
усмотри́ бо себе́ и отъи́де, и а́бiе забы́, како́въ бѣ́.
Прини́кiй же въ зако́нъ соверше́нъ свобо́ды, и пребы́въ, се́й не слы́шатель забы́тливъ бы́въ, но творе́цъ дѣ́ла, се́й блаже́нъ въ дѣ́ланiи сво­е́мъ бу́детъ.
А́ще кто́ мни́т­ся вѣ́ренъ бы́ти въ ва́съ, и не обуздова́етъ язы́ка сво­его́, но льсти́тъ се́рдце свое́, сего́ су́етна [е́сть] вѣ́ра.
Вѣ́ра бо чи́ста́ и нескве́рна предъ Бо́гомъ и Отце́мъ сiя́ е́сть, е́же посѣща́ти си́рыхъ и вдови́цъ въ ско́рбѣхъ и́хъ, [и] нескве́рна себе́ блюсти́ от­ мíра.
[Зач. 52.] Бра́тiе моя́, не на лица́ зря́ще имѣ́йте вѣ́ру Го́спода на́­шего Иису́са Христа́ сла́вы.
А́ще бо вни́детъ въ со́нмище ва́­ше му́жъ, зла́тъ пе́рстень нося́, въ ри́зѣ свѣ́тлѣ, вни́детъ же и ни́щь въ ху́дѣ одѣ́жди,
и воз­зрите́ на нося́щаго ри́зу свѣ́тлу, и рече́те ему́: ты́ ся́ди здѣ́ до́брѣ: и ни́щему рече́те: ты́ ста́ни та́мо, или́ ся́ди здѣ́ на подно́жiи мо­е́мъ:
и не разсмотри́сте въ себѣ́, и бы́сте судiи́ помышле́нiй злы́хъ.
Слы́шите, бра́тiе моя́ воз­лю́блен­ная, не Бо́гъ ли избра́ ни́щыя мíра сего́ бога́ты въ вѣ́рѣ и наслѣ́дники Ца́р­ст­вiя, е́же обѣща́ лю́бящымъ Его́?
вы́ же укори́сте ни́щаго. Не бога́тiи ли наси́луютъ ва́мъ, и ті́и влеку́тъ вы́ на суди́ща?
не ті́и ли ху́лятъ до́брое и́мя нарече́н­ное на ва́съ?
А́ще у́бо зако́нъ соверша́ете ца́рскiй, по Писа́нiю: воз­лю́биши и́скрен­няго сво­его́ я́коже себе́ сама́го, до́брѣ творите́:
а́ще же на лица́ зрите́, то́ грѣ́хъ содѣва́ете, облича́еми от­ зако́на я́коже престу́пницы.
И́же бо ве́сь зако́нъ соблюде́тъ, согрѣши́тъ же во еди́нѣмъ, бы́сть всѣ́мъ пови́ненъ.
Рекі́й бо: не прелюбы́ сотвори́ши, ре́клъ е́сть и: не убiе́ши. А́ще же не прелюбы́ сотвори́ши, убiе́ши же, бы́лъ еси́ престу́пникъ зако́на.
Та́ко глаго́лите и та́ко твори́те, я́ко зако́номъ свобо́днымъ иму́щiи су́дъ прiя́ти.
Су́дъ бо безъ ми́лости не сотво́ршему ми́лости: и хва́лит­ся ми́лость на судѣ́.
[Зач. 53.] Ка́я по́льза, бра́тiе моя́, а́ще вѣ́ру глаго́летъ кто́ имѣ́ти, дѣ́лъ же не и́мать? Еда́ мо́жетъ вѣ́ра спасти́ его́?
А́ще же бра́тъ или́ сестра́ на́га бу́дета и лише́на бу́дета дневны́я пи́щи,
рече́тъ же и́ма кто́ от­ ва́съ: иди́та съ ми́ромъ, грѣ́йтася и насыща́йтася: не да́стъ же и́ма тре́бованiя тѣле́снаго: ка́я по́льза?
Та́кожде и вѣ́ра, а́ще дѣ́лъ не и́мать, мертва́ е́сть о себѣ́.
Но рече́тъ кто́: ты́ вѣ́ру и́маши, а́зъ же дѣла́ и́мамъ: покажи́ ми́ вѣ́ру твою́ от­ дѣ́лъ тво­и́хъ, и а́зъ тебѣ́ покажу́ от­ дѣ́лъ мо­и́хъ вѣ́ру мою́.
Ты́ вѣ́руеши, я́ко Бо́гъ еди́нъ е́сть: до́брѣ твори́ши: и бѣ́си вѣ́руютъ, и трепе́щутъ.
Хо́щеши же ли разумѣ́ти, о, человѣ́че су́етне, я́ко вѣ́ра безъ дѣ́лъ мертва́ е́сть?
Авраа́мъ оте́цъ на́шъ не от­ дѣ́лъ ли оправда́ся, воз­не́съ Исаа́ка сы́на сво­его́ на же́ртвен­никъ?
Ви́диши ли, я́ко вѣ́ра поспѣ́ше­с­т­воваше дѣло́мъ его́, и от­ дѣ́лъ соверши́ся вѣ́ра?
И соверши́ся Писа́нiе глаго́лющее: вѣ́рова же Авраа́мъ Богови, и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду, и дру́гъ Бо́жiй наре́чеся.
Зрите́ ли у́бо, я́ко от­ дѣ́лъ оправда́ет­ся человѣ́къ, а не от­ вѣ́ры еди́ныя?
Та́кожде же и Раа́въ блудни́ца не от­ дѣ́лъ ли оправда́ся, прiе́мши схо́дники и ины́мъ путе́мъ изве́дши и́хъ?
Я́коже бо тѣ́ло безъ ду́ха мертво́ е́сть, та́ко и вѣ́ра безъ дѣ́лъ мертва́ е́сть.
Синодальный
1 Приветствие Иакова братьям в рассеянии. 2 Испытание веры производит терпение. 5 Как получить мудрость. 9 Радость бедных в нищете. 13 Радость в перенесении искушений. 19 Слышатели и исполнители слова; чистое благочестие.
[Зач. 50Б.] Иаков, раб Бога и Господа Иисуса Христа, двенадцати коленам, находящимся в рассеянии, – радоваться.
С великою радостью принимайте, братия мои, когда впадаете в различные искушения,
зная, что испытание вашей веры производит терпение;
терпение же должно иметь совершенное действие, чтобы вы были совершенны во всей полноте, без всякого недостатка.
Если же у кого из вас недостает мудрости, да просит у Бога, дающего всем просто и без упреков, – и дастся ему.
Но да просит с верою, нимало не сомневаясь, потому что сомневающийся подобен морской волне, ветром поднимаемой и развеваемой.
Да не думает такой человек получить что-нибудь от Господа.
Человек с двоящимися мыслями не тверд во всех путях своих.
Да хвалится брат униженный высотою своею,
а богатый – унижением своим, потому что он прейдет, как цвет на траве.
Восходит солнце, настает зной, и зноем иссушает траву, цвет ее опадает, исчезает красота вида ее; так увядает и богатый в путях своих.
Блажен человек, который переносит искушение, потому что, быв испытан, он получит венец жизни, который обещал Господь любящим Его.
В искушении никто не говори: Бог меня искушает; потому что Бог не искушается злом и Сам не искушает никого,
но каждый искушается, увлекаясь и обольщаясь собственною похотью;
похоть же, зачав, рождает грех, а сделанный грех рождает смерть.
Не обманывайтесь, братия мои возлюбленные.
Всякое даяние доброе и всякий дар совершенный нисходит свыше, от Отца светов, у Которого нет изменения и ни тени перемены.
Восхотев, родил Он нас словом истины, чтобы нам быть некоторым начатком Его созданий.
[Зач. 51Б.] Итак, братия мои возлюбленные, всякий человек да будет скор на слышание, медлен на слова, медлен на гнев,
ибо гнев человека не творит правды Божией.
Посему, отложив всякую нечистоту и остаток злобы, в кротости примите насаждаемое слово, могущее спасти ваши души.
Будьте же исполнители слова, а не слышатели только, обманывающие самих себя.
Ибо, кто слушает слово и не исполняет, тот подобен человеку, рассматривающему природные черты лица своего в зеркале:
он посмотрел на себя, отошел и тотчас забыл, каков он.
Но кто вникнет в закон совершенный, закон свободы, и пребудет в нем, тот, будучи не слушателем забывчивым, но исполнителем дела, блажен будет в своем действии.
Если кто из вас думает, что он благочестив, и не обуздывает своего языка, но обольщает свое сердце, у того пустое благочестие.
Чистое и непорочное благочестие пред Богом и Отцем есть то, чтобы призирать сирот и вдов в их скорбях и хранить себя неоскверненным от мира.
1 «Если поступаете с лицеприятием, то грех делаете». 14 «Вера без дел мертва»; пример Авраама и Раавы.
[Зач. 52.] Братия мои! имейте веру в Иисуса Христа нашего Господа славы, не взирая на лица.
Ибо, если в собрание ваше войдет человек с золотым перстнем, в богатой одежде, войдет же и бедный в скудной одежде,
и вы, смотря на одетого в богатую одежду, скажете ему: тебе хорошо сесть здесь, а бедному скажете: ты стань там, или садись здесь, у ног моих, –
то не пересуживаете ли вы в себе и не становитесь ли судьями с худыми мыслями?
Послушайте, братия мои возлюбленные: не бедных ли мира избрал Бог быть богатыми верою и наследниками Царствия, которое Он обещал любящим Его?
А вы презрели бедного. Не богатые ли притесняют вас, и не они ли влекут вас в суды?
Не они ли бесславят доброе имя, которым вы называетесь?
Если вы исполняете закон царский, по Писанию: возлюби ближнего твоего, как себя самого, – хорошо делаете.
Но если поступаете с лицеприятием, то грех делаете, и перед законом оказываетесь преступниками.
Кто соблюдает весь закон и согрешит в одном чем-нибудь, тот становится виновным во всем.
Ибо Тот же, Кто сказал: не прелюбодействуй, сказал и: не убей; посему, если ты не прелюбодействуешь, но убьешь, то ты также преступник закона.
Та́к говорите и та́к поступайте, как имеющие быть судимы по закону свободы.
Ибо суд без милости не оказавшему милости; милость превозносится над судом.
[Зач. 53.] Что́ пользы, братия мои, если кто говорит, что он имеет веру, а дел не имеет? может ли эта вера спасти его?
Если брат или сестра наги и не имеют дневного пропитания,
а кто-нибудь из вас скажет им: «идите с миром, грейтесь и питайтесь», но не даст им потребного для тела: что пользы?
Так и вера, если не имеет дел, мертва сама по себе.
Но скажет кто-нибудь: «ты имеешь веру, а я имею дела»: покажи мне веру твою без дел твоих, а я покажу тебе веру мою из дел моих.
Ты веруешь, что Бог един: хорошо делаешь; и бесы веруют, и трепещут.
Но хочешь ли знать, неосновательный человек, что вера без дел мертва?
Не делами ли оправдался Авраам, отец наш, возложив на жертвенник Исаака, сына своего?
Видишь ли, что вера содействовала делам его, и делами вера достигла совершенства?
И исполнилось слово Писания: «веровал Авраам Богу, и это вменилось ему в праведность, и он наречен другом Божиим».
Видите ли, что человек оправдывается делами, а не верою только?
Подобно и Раав блудница не делами ли оправдалась, приняв соглядатаев и отпустив их другим путем?
Ибо, как тело без духа мертво, так и вера без дел мертва.
Giacomo, servo di Dio e del Signore Gesù Cristo, alle dodici tribù che sono nella diaspora, salute.
Considerate perfetta letizia, miei fratelli, quando subite ogni sorta di prove,
sapendo che la vostra fede, messa alla prova, produce pazienza.
E la pazienza completi l'opera sua in voi, perché siate perfetti e integri, senza mancare di nulla.
Se qualcuno di voi è privo di sapienza, la domandi a Dio, che dona a tutti con semplicità e senza condizioni, e gli sarà data.
La domandi però con fede, senza esitare, perché chi esita somiglia all'onda del mare, mossa e agitata dal vento.
Un uomo così non pensi di ricevere qualcosa dal Signore:
è un indeciso, instabile in tutte le sue azioni.
Il fratello di umili condizioni sia fiero di essere innalzato,
il ricco, invece, di essere abbassato, perché come fiore d'erba passerà.
Si leva il sole col suo ardore e fa seccare l'erba e il suo fiore cade, e la bellezza del suo aspetto svanisce. Così anche il ricco nelle sue imprese appassirà.
Beato l'uomo che resiste alla tentazione perché, dopo averla superata, riceverà la corona della vita, che il Signore ha promesso a quelli che lo amano.
Nessuno, quando è tentato, dica: "Sono tentato da Dio"; perché Dio non può essere tentato al male ed egli non tenta nessuno.
Ciascuno piuttosto è tentato dalle proprie passioni, che lo attraggono e lo seducono;
poi le passioni concepiscono e generano il peccato, e il peccato, una volta commesso, produce la morte.
Non ingannatevi, fratelli miei carissimi;
ogni buon regalo e ogni dono perfetto vengono dall'alto e discendono dal Padre, creatore della luce: presso di lui non c'è variazione né ombra di cambiamento.
Per sua volontà egli ci ha generati per mezzo della parola di verità, per essere una primizia delle sue creature.
Lo sapete, fratelli miei carissimi: ognuno sia pronto ad ascoltare, lento a parlare e lento all'ira.
Infatti l'ira dell'uomo non compie ciò che è giusto davanti a Dio.
Perciò liberatevi da ogni impurità e da ogni eccesso di malizia, accogliete con docilità la Parola che è stata piantata in voi e può portarvi alla salvezza.
Siate di quelli che mettono in pratica la Parola, e non ascoltatori soltanto, illudendo voi stessi;
perché, se uno ascolta la Parola e non la mette in pratica, costui somiglia a un uomo che guarda il proprio volto allo specchio:
appena si è guardato, se ne va, e subito dimentica come era.
Chi invece fissa lo sguardo sulla legge perfetta, la legge della libertà, e le resta fedele, non come un ascoltatore smemorato ma come uno che la mette in pratica, questi troverà la sua felicità nel praticarla.
Se qualcuno ritiene di essere religioso, ma non frena la lingua e inganna così il suo cuore, la sua religione è vana.
Religione pura e senza macchia davanti a Dio Padre è questa: visitare gli orfani e le vedove nelle sofferenze e non lasciarsi contaminare da questo mondo.
Fratelli miei, la vostra fede nel Signore nostro Gesù Cristo, Signore della gloria, sia immune da favoritismi personali.
Supponiamo che, in una delle vostre riunioni, entri qualcuno con un anello d'oro al dito, vestito lussuosamente, ed entri anche un povero con un vestito logoro.
Se guardate colui che è vestito lussuosamente e gli dite: "Tu siediti qui, comodamente", e al povero dite: "Tu mettiti là, in piedi", oppure: "Siediti qui ai piedi del mio sgabello",
non fate forse discriminazioni e non siete giudici dai giudizi perversi?
Ascoltate, fratelli miei carissimi: Dio non ha forse scelto i poveri agli occhi del mondo, che sono ricchi nella fede ed eredi del Regno, promesso a quelli che lo amano?
Voi invece avete disonorato il povero! Non sono forse i ricchi che vi opprimono e vi trascinano davanti ai tribunali?
Non sono loro che bestemmiano il bel nome che è stato invocato sopra di voi?
Certo, se adempite quella che, secondo la Scrittura, è la legge regale: Amerai il prossimo tuo come te stesso, fate bene.
Ma se fate favoritismi personali, commettete un peccato e siete accusati dalla Legge come trasgressori.
Poiché chiunque osservi tutta la Legge, ma la trasgredisca anche in un punto solo, diventa colpevole di tutto;
infatti colui che ha detto: Non commettere adulterio, ha detto anche: Non uccidere. Ora se tu non commetti adulterio, ma uccidi, ti rendi trasgressore della Legge.
Parlate e agite come persone che devono essere giudicate secondo una legge di libertà, perché
il giudizio sarà senza misericordia contro chi non avrà avuto misericordia. La misericordia ha sempre la meglio sul giudizio.
A che serve, fratelli miei, se uno dice di avere fede, ma non ha le opere? Quella fede può forse salvarlo?
Se un fratello o una sorella sono senza vestiti e sprovvisti del cibo quotidiano
e uno di voi dice loro: "Andatevene in pace, riscaldatevi e saziatevi", ma non date loro il necessario per il corpo, a che cosa serve?
Così anche la fede: se non è seguita dalle opere, in se stessa è morta.
Al contrario uno potrebbe dire: "Tu hai la fede e io ho le opere; mostrami la tua fede senza le opere, e io con le mie opere ti mostrerò la mia fede".
Tu credi che c'è un Dio solo? Fai bene; anche i demòni lo credono e tremano!
Insensato, vuoi capire che la fede senza le opere non ha valore?
Abramo, nostro padre, non fu forse giustificato per le sue opere, quando offrì Isacco, suo figlio, sull'altare?
Vedi: la fede agiva insieme alle opere di lui, e per le opere la fede divenne perfetta.
E si compì la Scrittura che dice: Abramo credette a Dio e gli fu accreditato come giustizia, ed egli fu chiamato amico di Dio.
Vedete: l'uomo è giustificato per le opere e non soltanto per la fede.
Così anche Raab, la prostituta, non fu forse giustificata per le opere, perché aveva dato ospitalità agli esploratori e li aveva fatti ripartire per un'altra strada?
Infatti come il corpo senza lo spirito è morto, così anche la fede senza le opere è morta.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible