возсiя́ бо со́лнце со зно́емъ, и изсуши́ траву́, и цвѣ́тъ ея́ отпаде́, и благолѣ́пiе лица́ ея́ поги́бе: си́це и бога́тый въ хожде́нiи свое́мъ увяда́етъ.

Блаже́нъ му́жъ, и́же претерпи́тъ искуше́нiе: зане́ иску́сенъ бы́въ, прiи́метъ вѣне́цъ жи́зни, его́же обѣща́ Бо́гъ лю́бящымъ Его́.

Никто́же искуша́емь да глаго́летъ, я́ко от Бо́га искуша́емь е́смь: Бо́гъ бо нѣ́сть искуси́тель злы́мъ {искуша́емь злы́ми}, не искуша́етъ же То́й никого́же,

кі́йждо же искуша́ется, от своея́ по́хоти влеко́мь и прельща́емь:

та́же по́хоть заче́нши ражда́етъ грѣ́хъ, грѣ́хъ же содѣ́янъ ражда́етъ сме́рть.

Не льсти́теся, бра́тiе моя́ возлю́бленная:

вся́ко дая́нiе благо и вся́къ да́ръ соверше́нъ свы́ше е́сть, сходя́й от Отца́ свѣ́товъ, у Него́же нѣ́сть премѣне́нiе, или́ преложе́нiя стѣ́нь.

Восхотѣ́въ бо породи́ на́съ сло́вомъ и́стины, во е́же бы́ти на́мъ нача́токъ нѣ́кiй созда́ниемъ Его́.

[Зач. 51Б.] Тѣ́мже, бра́тiе моя́ возлю́бленная, да бу́детъ вся́къ человѣ́къ ско́ръ услы́шати [и] ко́сенъ глаго́лати, ко́сенъ во гнѣ́въ,

гнѣ́въ бо му́жа, пра́вды Бо́жiя не содѣ́ловаетъ.

Сего́ ра́ди отло́жше вся́ку скве́рну и избы́токъ зло́бы, въ кро́тости прiими́те всажде́нное сло́во, могу́щее спасти́ ду́шы ва́шя.

Быва́йте же творцы́ сло́ва, а не то́чiю слы́шатели, прельща́юще себе́ самѣ́хъ.

Зане́ а́ще кто́ е́сть слы́шатель сло́ва, а не творе́цъ, таковы́й уподо́бися му́жу смотря́ющу лице́ бытiя́ своего́ въ зерца́лѣ:

усмотри́ бо себе́ и отъи́де, и а́бiе забы́, како́въ бѣ́.

Прини́кiй же въ зако́нъ соверше́нъ свобо́ды, и пребы́въ, се́й не слы́шатель забы́тливъ бы́въ, но творе́цъ дѣ́ла, се́й блаже́нъ въ дѣ́ланiи свое́мъ бу́детъ.

А́ще кто́ мни́тся вѣ́ренъ бы́ти въ ва́съ, и не обуздова́етъ язы́ка своего́, но льсти́тъ се́рдце свое́, сего́ су́етна [е́сть] вѣ́ра.

Вѣ́ра бо чи́ста́ и нескве́рна предъ Бо́гомъ и Отце́мъ сiя́ е́сть, е́же посѣща́ти си́рыхъ и вдови́цъ въ ско́рбѣхъ и́хъ, [и] нескве́рна себе́ блюсти́ от мíра.

[Зач. 52.] Бра́тiе моя́, не на лица́ зря́ще имѣ́йте вѣ́ру Го́спода на́шего Иису́са Христа́ сла́вы.

А́ще бо вни́детъ въ со́нмище ва́ше му́жъ, зла́тъ пе́рстень нося́, въ ри́зѣ свѣ́тлѣ, вни́детъ же и ни́щь въ ху́дѣ одѣ́жди,

и воззрите́ на нося́щаго ри́зу свѣ́тлу, и рече́те ему́: ты́ ся́ди здѣ́ до́брѣ: и ни́щему рече́те: ты́ ста́ни та́мо, или́ ся́ди здѣ́ на подно́жiи мое́мъ:

и не разсмотри́сте въ себѣ́, и бы́сте судiи́ помышле́нiй злы́хъ.

Слы́шите, бра́тiе моя́ возлю́бленная, не Бо́гъ ли избра́ ни́щыя мíра сего́ бога́ты въ вѣ́рѣ и наслѣ́дники Ца́рствiя, е́же обѣща́ лю́бящымъ Его́?

вы́ же укори́сте ни́щаго. Не бога́тiи ли наси́луютъ ва́мъ, и ті́и влеку́тъ вы́ на суди́ща?

не ті́и ли ху́лятъ до́брое и́мя нарече́нное на ва́съ?

А́ще у́бо зако́нъ соверша́ете ца́рскiй, по Писа́нiю: возлю́биши и́скренняго своего́ я́коже себе́ сама́го, до́брѣ творите́:

а́ще же на лица́ зрите́, то́ грѣ́хъ содѣва́ете, облича́еми от зако́на я́коже престу́пницы.

И́же бо ве́сь зако́нъ соблюде́тъ, согрѣши́тъ же во еди́нѣмъ, бы́сть всѣ́мъ пови́ненъ.

Рекі́й бо: не прелюбы́ сотвори́ши, ре́клъ е́сть и: не убiе́ши. А́ще же не прелюбы́ сотвори́ши, убiе́ши же, бы́лъ еси́ престу́пникъ зако́на.

Та́ко глаго́лите и та́ко твори́те, я́ко зако́номъ свобо́днымъ иму́щiи су́дъ прiя́ти.

Су́дъ бо безъ ми́лости не сотво́ршему ми́лости: и хва́лится ми́лость на судѣ́.

[Зач. 53.] Ка́я по́льза, бра́тiе моя́, а́ще вѣ́ру глаго́летъ кто́ имѣ́ти, дѣ́лъ же не и́мать? Еда́ мо́жетъ вѣ́ра спасти́ его́?

А́ще же бра́тъ или́ сестра́ на́га бу́дета и лише́на бу́дета дневны́я пи́щи,

рече́тъ же и́ма кто́ от ва́съ: иди́та съ ми́ромъ, грѣ́йтася и насыща́йтася: не да́стъ же и́ма тре́бованiя тѣле́снаго: ка́я по́льза?

Та́кожде и вѣ́ра, а́ще дѣ́лъ не и́мать, мертва́ е́сть о себѣ́.

Но рече́тъ кто́: ты́ вѣ́ру и́маши, а́зъ же дѣла́ и́мамъ: покажи́ ми́ вѣ́ру твою́ от дѣ́лъ твои́хъ, и а́зъ тебѣ́ покажу́ от дѣ́лъ мои́хъ вѣ́ру мою́.

Ты́ вѣ́руеши, я́ко Бо́гъ еди́нъ е́сть: до́брѣ твори́ши: и бѣ́си вѣ́руютъ, и трепе́щутъ.

Хо́щеши же ли разумѣ́ти, о, человѣ́че су́етне, я́ко вѣ́ра безъ дѣ́лъ мертва́ е́сть?

Авраа́мъ оте́цъ на́шъ не от дѣ́лъ ли оправда́ся, возне́съ Исаа́ка сы́на своего́ на же́ртвенникъ?

Ви́диши ли, я́ко вѣ́ра поспѣ́шествоваше дѣло́мъ его́, и от дѣ́лъ соверши́ся вѣ́ра?

И соверши́ся Писа́нiе глаго́лющее: вѣ́рова же Авраа́мъ Богови, и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду, и дру́гъ Бо́жiй наре́чеся.

Зрите́ ли у́бо, я́ко от дѣ́лъ оправда́ется человѣ́къ, а не от вѣ́ры еди́ныя?

Та́кожде же и Раа́въ блудни́ца не от дѣ́лъ ли оправда́ся, прiе́мши схо́дники и ины́мъ путе́мъ изве́дши и́хъ?

Я́коже бо тѣ́ло безъ ду́ха мертво́ е́сть, та́ко и вѣ́ра безъ дѣ́лъ мертва́ е́сть.

Прiиди́те ны́нѣ, бога́тiи, пла́читеся и рыда́йте о лю́тыхъ ско́рбехъ ва́шихъ гряду́щихъ на вы́.

Бога́тство ва́ше изгни́, и ри́зы ва́шя мо́лiе поядо́ша.

Зла́то ва́ше и сре́бро изоржа́вѣ, и ржа́ и́хъ въ послу́шество на ва́съ бу́детъ, и снѣ́сть пло́ти ва́шя а́ки о́гнь: его́же сниска́сте въ послѣ́днiя дни́.

Се́, мзда́ дѣ́лателей дѣ́лавшихъ ни́вы ва́шя, удержа́ная от ва́съ, вопiе́тъ, и вопие́нiя жа́вшихъ во у́шы Го́спода Савао́ѳа внидо́ша.

Возвесели́стеся на земли́, и наслади́стеся: упита́сте сердца́ ва́ша а́ки въ де́нь заколе́нiя.

Осуди́сте, уби́сте Пра́веднаго: не проти́вится ва́мъ.

Долготерпи́те у́бо, бра́тiе моя́, до прише́ствiя Госпо́дня. Се́ земледѣ́лецъ жде́тъ честна́го плода́ от земли́, долготерпя́ о не́мъ, до́ндеже прiи́метъ до́ждь ра́нъ и по́зденъ:

долготерпи́те у́бо и вы́, утверди́те сердца́ ва́ша, я́ко прише́ствiе Госпо́дне прибли́жися.

Не воздыха́йте дру́гъ на дру́га, бра́тiе, да не осужде́ни бу́дете: се́, Судiя́ предъ две́рьми стои́тъ.

[Зач. 57А.] О́бразъ прiими́те, бра́тiе моя́, злострада́нiя и долготерпѣ́нiя проро́ки, и́же глаго́лаша и́менемъ Госпо́днимъ.

Се́, блажи́мъ терпя́щыя. Терпѣ́нiе И́овле слы́шасте, и кончи́ну Госпо́дню ви́дѣсте, я́ко многоми́лостивъ е́сть Госпо́дь и ще́дръ.

Пре́жде же всѣ́хъ, бра́тiе моя́, не клени́теся ни не́бомъ, ни земле́ю, ни ино́ю ко́ею кля́твою: бу́ди же ва́мъ е́же е́й, е́й, и е́же ни́, ни́: да не въ лицемѣ́рiе впаде́те.

Злостра́ждетъ ли кто́ въ ва́съ? Да моли́тву дѣ́етъ: благоду́шствуетъ ли кто́? Да пое́тъ.

Боли́тъ ли кто́ въ ва́съ, да призове́тъ пресви́теры Церко́вныя, и да моли́тву сотворя́тъ надъ ни́мъ, пома́завше его́ еле́емъ во и́мя Госпо́дне:

и моли́тва вѣ́ры спасе́тъ боля́щаго, и воздви́гнетъ его́ Госпо́дь: и а́ще грѣхи́ сотвори́лъ е́сть, отпу́стятся ему́.

Исповѣ́дайте у́бо дру́гъ дру́гу согрѣше́нiя и моли́теся дру́гъ за дру́га, я́ко да исцѣлѣ́ете: мно́го бо мо́жетъ моли́тва пра́веднаго поспѣшеству́ема.

Илiа́ человѣ́къ бѣ́ подобостра́стенъ на́мъ, и моли́твою помоли́ся, да не бу́детъ до́ждь, и не одожди́ по земли́ лѣ́та три́ и ме́сяцъ ше́сть:

и па́ки помоли́ся, и не́бо до́ждь даде́, и земля́ прозябе́ пло́дъ сво́й.

Бра́тiе, а́ще кто́ въ ва́съ заблу́дитъ от пути́ и́стины, и обрати́тъ кто́ его́,

да вѣ́сть, я́ко обрати́вый грѣ́шника от заблужде́нiя пути́ его́ спасе́тъ ду́шу от сме́рти и покры́етъ мно́жество грѣхо́въ.

Коне́цъ Иа́ковлю собо́рному посла́нiю: и́мать въ себѣ́ гла́въ 5, зача́лъ же церко́вныхъ 8.

Синодальный

1 Приветствие Иакова братьям в рассеянии. 2 Испытание веры производит терпение. 5 Как получить мудрость. 9 Радость бедных в нищете. 13 Радость в перенесении искушений. 19 Слышатели и исполнители слова; чистое благочестие.

[Зач. 50Б.] Иаков, раб Бога и Господа Иисуса Христа, двенадцати коленам, находящимся в рассеянии, – радоваться.

С великою радостью принимайте, братия мои, когда впадаете в различные искушения,

зная, что испытание вашей веры производит терпение;

терпение же должно иметь совершенное действие, чтобы вы были совершенны во всей полноте, без всякого недостатка.

Если же у кого из вас недостает мудрости, да просит у Бога, дающего всем просто и без упреков, – и дастся ему.

Но да просит с верою, нимало не сомневаясь, потому что сомневающийся подобен морской волне, ветром поднимаемой и развеваемой.

Да не думает такой человек получить что-нибудь от Господа.

Человек с двоящимися мыслями не тверд во всех путях своих.

Да хвалится брат униженный высотою своею,

а богатый – унижением своим, потому что он прейдет, как цвет на траве.

Восходит солнце, настает зной, и зноем иссушает траву, цвет ее опадает, исчезает красота вида ее; так увядает и богатый в путях своих.

Блажен человек, который переносит искушение, потому что, быв испытан, он получит венец жизни, который обещал Господь любящим Его.

В искушении никто не говори: Бог меня искушает; потому что Бог не искушается злом и Сам не искушает никого,

но каждый искушается, увлекаясь и обольщаясь собственною похотью;

похоть же, зачав, рождает грех, а сделанный грех рождает смерть.

Не обманывайтесь, братия мои возлюбленные.

Всякое даяние доброе и всякий дар совершенный нисходит свыше, от Отца светов, у Которого нет изменения и ни тени перемены.

Восхотев, родил Он нас словом истины, чтобы нам быть некоторым начатком Его созданий.

[Зач. 51Б.] Итак, братия мои возлюбленные, всякий человек да будет скор на слышание, медлен на слова, медлен на гнев,

ибо гнев человека не творит правды Божией.

Посему, отложив всякую нечистоту и остаток злобы, в кротости примите насаждаемое слово, могущее спасти ваши души.

Будьте же исполнители слова, а не слышатели только, обманывающие самих себя.

Ибо, кто слушает слово и не исполняет, тот подобен человеку, рассматривающему природные черты лица своего в зеркале:

он посмотрел на себя, отошел и тотчас забыл, каков он.

Но кто вникнет в закон совершенный, закон свободы, и пребудет в нем, тот, будучи не слушателем забывчивым, но исполнителем дела, блажен будет в своем действии.

Если кто из вас думает, что он благочестив, и не обуздывает своего языка, но обольщает свое сердце, у того пустое благочестие.

Чистое и непорочное благочестие пред Богом и Отцем есть то, чтобы призирать сирот и вдов в их скорбях и хранить себя неоскверненным от мира.

1 «Если поступаете с лицеприятием, то грех делаете». 14 «Вера без дел мертва»; пример Авраама и Раавы.

[Зач. 52.] Братия мои! имейте веру в Иисуса Христа нашего Господа славы, не взирая на лица.

Ибо, если в собрание ваше войдет человек с золотым перстнем, в богатой одежде, войдет же и бедный в скудной одежде,

и вы, смотря на одетого в богатую одежду, скажете ему: тебе хорошо сесть здесь, а бедному скажете: ты стань там, или садись здесь, у ног моих, –

то не пересуживаете ли вы в себе и не становитесь ли судьями с худыми мыслями?

Послушайте, братия мои возлюбленные: не бедных ли мира избрал Бог быть богатыми верою и наследниками Царствия, которое Он обещал любящим Его?

А вы презрели бедного. Не богатые ли притесняют вас, и не они ли влекут вас в суды?

Не они ли бесславят доброе имя, которым вы называетесь?

Если вы исполняете закон царский, по Писанию: возлюби ближнего твоего, как себя самого, – хорошо делаете.

Но если поступаете с лицеприятием, то грех делаете, и перед законом оказываетесь преступниками.

Кто соблюдает весь закон и согрешит в одном чем-нибудь, тот становится виновным во всем.

Ибо Тот же, Кто сказал: не прелюбодействуй, сказал и: не убей; посему, если ты не прелюбодействуешь, но убьешь, то ты также преступник закона.

Та́к говорите и та́к поступайте, как имеющие быть судимы по закону свободы.

Ибо суд без милости не оказавшему милости; милость превозносится над судом.

[Зач. 53.] Что́ пользы, братия мои, если кто говорит, что он имеет веру, а дел не имеет? может ли эта вера спасти его?

Если брат или сестра наги и не имеют дневного пропитания,

а кто-нибудь из вас скажет им: «идите с миром, грейтесь и питайтесь», но не даст им потребного для тела: что пользы?

Так и вера, если не имеет дел, мертва сама по себе.

Но скажет кто-нибудь: «ты имеешь веру, а я имею дела»: покажи мне веру твою без дел твоих, а я покажу тебе веру мою из дел моих.

Ты веруешь, что Бог един: хорошо делаешь; и бесы веруют, и трепещут.

Но хочешь ли знать, неосновательный человек, что вера без дел мертва?

Не делами ли оправдался Авраам, отец наш, возложив на жертвенник Исаака, сына своего?

Видишь ли, что вера содействовала делам его, и делами вера достигла совершенства?

И исполнилось слово Писания: «веровал Авраам Богу, и это вменилось ему в праведность, и он наречен другом Божиим».

Видите ли, что человек оправдывается делами, а не верою только?

Подобно и Раав блудница не делами ли оправдалась, приняв соглядатаев и отпустив их другим путем?

Ибо, как тело без духа мертво, так и вера без дел мертва.

1 Суд для богатого притеснителя и милость для притесняемых. 12 «Не клянитесь»; «молитесь друг за друга»; «спасет душу от смерти».

Послушайте вы, богатые: плачьте и рыдайте о бедствиях ваших, находящих на вас.

Богатство ваше сгнило, и одежды ваши изъедены молью.

Золото ваше и серебро изоржавело, и ржавчина их будет свидетельством против вас и съест плоть вашу, как огонь: вы собрали себе сокровище на последние дни.

Вот, плата, удержанная вами у работников, пожавших поля ваши, вопиет, и вопли жнецов дошли до слуха Господа Саваофа.

Вы роскошествовали на земле и наслаждались; напитали сердца ваши, как бы на день заклания.

Вы осудили, убили Праведника; Он не противился вам.

Итак, братия, будьте долготерпеливы до пришествия Господня. Вот, земледелец ждет драгоценного плода от земли и для него терпит долго, пока получит дождь ранний и поздний.

Долготерпи́те и вы, укрепите сердца ваши, потому что пришествие Господне приближается.

Не сетуйте, братия, друг на друга, чтобы не быть осужденными: вот, Судия стоит у дверей.

[Зач. 57А.] В пример злострадания и долготерпения возьмите, братия мои, пророков, которые говорили именем Господним.

Вот, мы ублажаем тех, которые терпели. Вы слышали о терпении Иова и видели конец оного от Господа, ибо Господь весьма милосерд и сострадателен.

Прежде же всего, братия мои, не клянитесь ни небом, ни землею, и никакою другою клятвою, но да будет у вас: «да, да» и «нет, нет», дабы вам не подпасть осуждению.

Злостраждет ли кто из вас, пусть молится. Весел ли кто, пусть поет псалмы.

Болен ли кто из вас, пусть призовет пресвитеров Церкви, и пусть помолятся над ним, помазав его елеем во имя Господне.

И молитва веры исцелит болящего, и восставит его Господь; и если он соделал грехи, простятся ему.

Признавайтесь друг пред другом в проступках и молитесь друг за друга, чтобы исцелиться: много может усиленная молитва праведного.

Илия был человек, подобный нам, и молитвою помолился, чтобы не было дождя: и не было дождя на землю три года и шесть месяцев.

И опять помолился: и небо дало дождь, и земля произрастила плод свой.

Братия! если кто из вас уклонится от истины, и обратит кто его,

пусть тот знает, что обративший грешника от ложного пути его спасет душу от смерти и покроет множество грехов.

Грузинский (древн.)

Языки

იაკობ, ღმრთისა და უფლისა იესუ ქრისტეს მონაჲ, ათორმეტთა ნათესავთა, – გიხაროდენ!

ყოველივე სიხარულად შეჰრაცხეთ, ძმანო ჩემნო, რაჟამს განსაცდელსა შესცჳვეთ პირად-პირადსა;

უწყოდეთ, რამეთუ გამოცდილებამან მან სარწმუნოებისა თქუენისამან შექმნის მოთმინებაჲ,

ხოლო მოთმინებასა მას საქმე სრული აქუნდინ, რაჲთა იყვნეთ სრულ და ყოვლად ცოცხალ და არარაჲთ ნაკლულევან.

ხოლო უკუეთუ ვინმე თქუენგანი ნაკლულევან არს სულიერითა სიბრძნითა, ითხოვენ ღმრთისაგან, რომელმან-იგი მოსცის ყოველთა უხუად და არავის აყუედრის, და მოსცეს მას.

ითხოვდინ ხოლო სარწმუნოებით და ნუ ორგულებით, რამეთუ რომელი ორგულებდეს, მსგავს არს იგი ღელვასა ზღჳსასა, ქარითა აღძრულსა და მიმოტაცებულსა.

ნუ ჰგონებნ კაცი იგი, ვითარმედ მო-რაჲმე-იღოს ღმრთისაგან.

კაცი ორგული დაუდგრომელ არს ყოველთა გზათა მისთა.

იქადოდენ ძმაჲ იგი მდაბალი ამაღლებასა თჳსსა,

ხოლო მდიდარი – დამდაბლებასა თჳსსა, რამეთუ ვითარცა ყუავილი თივისაჲ, ეგრეთ წარჴდეს.

რამეთუ აღმოჰჴდა მზე სიცხითა თჳსითა და განაჴმო თივაჲ იგი და ყუავილი მისი დასცჳვა და შუენიერებაჲ პირისა მისისაჲ წარჴდა. ეგრეცა მდიდარი სლვასა შინა თჳსსა დაჭნეს.

ნეტარ არს კაცი იგი, რომელმან დაუთმოს განსაცდელსა, რამეთუ გამოცდილ იქნეს და მოიღოს გჳრგჳნი ცხორებისაჲ, რომელი აღუთქუა ღმერთმან მოყუარეთა მისთა.

ნუვინ განცდილთაგანი იტყჳნ, ვითარმედ ღმრთისა მიერ განვიცადები, რამეთუ ღმერთი გამოუცდელ არს ბოროტისა და არავის განსცდის იგი.

არამედ კაცად-კაცადი განიცადების თჳსისაგან გულის თქუმისა, მიიზიდვის და სცთების.

მერმე გულის თქუმაჲ იგი მიუდგის და შვის ცოდვაჲ და ცოდვაჲ იგი სრულ-იქმნის და შვის სიკუდილი.

ნუ სცთებით, ძმანო ჩემნო საყუარელნო!

ყოველივე მოცემული კეთილი და ყოველივე ნიჭი სრული ზეგარდამო არს გარდამოსრულ მამისაგან ნათლისა, რომლისა თანა არა არს ცვალება, გინა თუ ქცევისა აჩრდილ.

მას უნდა და გუშვნა ჩუენ სიტყჳთა ჭეშმარიტებისაჲთა, რაჲთა ვიყვნეთ ჩუენ დასაბამ რაჲმე მისთა დაბადებულთა.
აწ უკუე, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, იყავნ ყოველი კაცი მოსწრაფე სმენად, მძიმე სიტყუად, მძიმე გულის წყრომად.

რამეთუ გულის წყრომამან კაცისამან სიმართლე ღმრთისაჲ არა ქმნის.

ამისთჳს განიშორეთ ყოველი მწიკულევანებაჲ და მეტი იგი სიბოროტისაჲ, სიმშჳდით შეიწყნარეთ ნერგი იგი სიტყჳსაჲ, რომელი შემძლებელ არს ცხორებად სულთა თქუენთა.

და იყვენით მყოფელ სიტყჳსა მის და ნუ ხოლო მსმენელ და შეურაცხის-მყოფელ თავთა თჳსთა.

უკუეთუ ვინმე მსმენელ ხოლო იყოს სიტყჳსა მის და მყოფელ არა, ესევითარი იგი მსგავს არს კაცისა მის, რომელმან განიცადის პირი ქმნულებისა თჳსისაჲ სარკითა.

რამეთუ განიცადა თავი თჳსი და წარვიდა და მეყსეულად დაავიწყდა, რაბამ-რაჲ იყო.

ხოლო რომელმან მიჰხედა სჯულსა მას სრულსა აზნაურებისასა და დაადგრა მას, ესე არა მსმენელ და დამვიწყებელ იქმნა, არამედ მყოფელ საქმისა; ესე ნეტარ იყოს ქმნითა მით მისითა.

რომელსა ეგონოს თქუენ შორის, ვითარმედ ღმრთის მსახურ არს და არა აღჳრ-ასხმიდეს ენასა თჳსსა, არამედ აცთუნებდეს გულსა თჳსსა, ამისი ამაო არს მსახურებაჲ.

მსახურებაჲ წმიდაჲ და შეუგინებელი ღმრთისა მიერ და მამისა ესე არს: მიხედვაჲ ობოლთა და ქურივთაჲ ჭირსა შინა მათსა და შეუგინებელად დაცვაჲ თავისა თჳსისაჲ ამის სოფლისაგან.

ძმანო ჩემნო, ნუ თუალთ-ღებით, გაქუნ სარწმუნოებაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს დიდებისაჲ.

რამეთუ, უკუეთუ შევიდეს შესაკრებელსა თქუენსა კაცი ოქროჲსა ბეჭდითა და სამოსლითა ბრწყინვალითა, და შევიდეს გლახაკიცა სამოსელითა შეურაცხითა.

და მიჰხედოთ მას, რომელსა-იგი ემოსოს სამოსელი ბრწყინვალე, და ჰრქუათ მას: შენ დაჯედ აქა კეთილად, და გლახაკსა მას ჰრქუათ: შენ დეგ იქი, ანუ დაჯედ აქა ქუეშე ფერჴთა ჩუენთა

და არა განიკითხენით თავთა შორის თქუენთა და იქმენით მსაჯულ გულის სიტყჳთა ბოროტითა?

ისმინეთ, ძმანო ჩემნო საყუარელნო: ანუ არა გლახაკნი სოფლისანი გამოირჩინაა ღმერთმან, მდიდარნი სარწმუნოებითა და მკჳდრნი სასუფეველისანი, რომელ-იგი აღუთქუა მოყუარეთა თჳსთა?

ხოლო თქუენ შეურაცხ-ჰყავთ გლახაკი. ანუ არა მდიდარნი გმძლავრობენა თქუენ, და იგინივე მიგიზიდვენ თქუენ სამსჯავროდ?

არა იგინი ჰგმობენა კეთილსა მას სახელსა, რომელი წოდებულ არს თქუენ ზედა?

უკუეთუ სჯულსა აღსრულებთ სამეუფოსა, მსგავსად წერილისა: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი, კეთილად ჰყოფთ.

ხოლო უკუეთუ თუალთ-ღებით, ცოდვასა იქმთ და იმხილებით სჯულისაგან, ვითარცა გარდამავალნი სჯულისანი.

რამეთუ რომელმან ყოველი სჯული დაიმარხოს და სცთეს ერთითა, იქმნა იგი ყოვლისავე თანამდებ.

რამეთუ რომელმან-იგი თქუა: ნუ იმრუშებ, მანვე თქუა: ნუ კაც-ჰკლავ, ხოლო უკუეთუ იმრუშო არა და კაც-ჰკლა, იქმენ გარდამავალ სჯულისა.

ესრეთ იტყოდეთ და ესრეთ ჰყოფდით, ვითარცა სჯულისაგან აზნაურებისა განსჯადნი.

რამეთუ სასჯელი უწყალო არს მათთჳს, რომელთა არა ყონ წყალობაჲ; იქადოდეთ წყალობასა სასჯელისასა.

რაჲ სარგებელ არს, ძმანო ჩემნო, უკუეთუ ვინმე თქუას: სარწმუნოებაჲ მაქუს, და საქმენი არა ჰქონდინ? ნუ ძალ-უც-მეა სარწმუნოებასა ხოლო ცხოვნებად მისა?

რამეთუ უკუეთუ ძმაჲ გინა დაჲ შიშველ იყვნენ და ნაკლულევან მდღევრისა საზრდელისა

და ჰრქუას ვინმე თქუენგანმან: წარვედით მშჳდობით, განძეღით და განტეფით, და არა სცეთ მათ საჴმარი ჴორცითაჲ, რაჲ სარგებელ არს?

ეგრეთცა სარწმუნოებაჲ, უკუეთუ არა აქუნდენ საქმენი, მკუდარ არს იგი ხოლო.

არამედ თქუას თუ ვინმე: შენ სარწმუნოებაჲ გაქუს და მე საქმენი მქონან, მიჩუენე მე სარწმუნოებაჲ შენი საქმეთაგან შენთა, და მე გიჩუნო შენ საქმეთაგან ჩემთა სარწმუნოებაჲ ჩემი.

შენ გრწამს, ვითარმედ ერთ არს ღმერთი, კეთილად იქმ, და ეშმაკთაცა ჰრწამს და ძრწიან მისგან.

გნებავსა ცნობად, ჵ კაცო ამაოო, რამეთუ სარწმუნოებაჲ თჳნიერ საქმეთასა მკუდარ არს?

აბრაჰამ, მამაჲ ჩუენი, არა საქმეთაგან განმართლდაა, რამეთუ შეწირა ისაკი, ძე თჳსი, საკურთხეველსა ზედა?

ჰხედავა, რამეთუ სარწმუნოებაჲ შეეწია საქმეთა მისთა და საქმეთაგან სარწმუნოებაჲ იგი სრულ იქმნა?

და აღესრულა წერილი იგი, რომელი იტყჳს: ჰრწმენა აბრაჰამს ღმერთი, და შეერაცხა მას სიმართლედ, და მეგობარ ღმრთისა იწოდა.

ჰხედავთა, რამეთუ საქმეთაგან განმართლდების კაცი და არა სარწმუნოებისაგან ხოლო?

ეგრეთვე რააბცა, მეძავი, არა საქმეთაგან განმართლდაა, რამეთუ შეიწყნარნა მსტოვარნი იგი და სხჳთ გზით წარავლინნა?

რამეთუ ვითარცა ჴორცნი თჳნიერ სულისა მკუდარ არიან, ეგრეთვე სარწმუნოებაჲ თჳნიერ საქმეთასა მკუდარ არს.

აწ უკუე თქუენცა, მდიდარნო, ტიროდეთ და გოდებდით უბადრუკებათა მათთჳს თქუენ ზედა მომავალთა.

სიმდიდრე თქუენი დალპოლვილ არს, სამოსელი თქუენი მღილთა დაუჭამიეს.

ოქროჲ თქუენი და ვეცხლი თქუენი დაგესლებულ არს და გესლი იგი მათი საწამებელად თქუენდა იყოს და შესჭამდეს ჴორცთა თქუენდა ვითარცა ცეცხლი. დაიუნჯეთ დღეთა მათ უკუანაჲსკნელთა.

აჰა ესერა, სასყიდელი მოქმედთთაჲ მათ, რომელთა განლეწეს ყანაჲ თქუენი, დაკლებული იგი თქუენგან ღაღადებს და ღაღადებაჲ იგი მომკალთაჲ მათ ყურთა უფლისა საბაოთისათა მიიწევის.

იშუებდით ქუეყანასა ზედა და განსცხრებოდეთ. განჰზარდენით ჴორცნი თქუენნი ვითარცა დღედ დაკლვისა.

დასაჯეთ და მოჰკალთ მართალი იგი და არა წინა-აღგიდგა თქუენ.

სულ-გრძელ უკუე იქმნენით, ძმანო, ვიდრე მოსლვადმდე უფლისა. აჰა ესერა მუშაკი მოელის პატიოსანსა ნაყოფსა ქუეყანისასა და სულ-გრძელ არს მას ზედა, ვიდრემდის მოიღოს წჳმაჲ მსთუაჲ და მცხუედი.

სულ-გრძელ იქმნენით თქუენცა, განიმტკიცენით გულნი თქუენნი, რამეთუ მოსლვაჲ უფლისაჲ მოახლოებულ არს.

ნუ სულთ-ითქუამთ, ძმანო, ურთიერთას, რაჲთა არა განიკითხნეთ. აჰა ესერა, განმკითხველი წინაშე კართა დგას.

სახედ გაქუნდინ, ძმანო ჩემნო, ძჳრის ხილვისა და სულგრძელებისა წინაწარმეტყუელნი, რომელნი იტყოდეს სახელითა უფლისაჲთა.

აჰა ესერა, ვჰნატრით მოთმინეთა მათ. მოთმინებაჲ იობისი გასმიეს და აღსასრული უფლისაჲ იხილეთ, რამეთუ მრავალ-მოწყალე არს და შემწყნარებელ.

ყოვლისა წინა, ძმანო ჩემნო, ნუ ჰფუცავთ ნუცა ცასა, ნუცა ქუეყანასა, ნუცა სხუასა რომელსა ფიცსა, არამედ იყავნ თქუენი ჰეჲ ჰე და არაჲ არა, რაჲთა არა ორგულებასა შესცჳვეთ.

შჭირდეს თუ ვისმე თქუენგანსა, ილოცევდინ, მოლხინე თუ ვინმე არს, გალობდინ.

უძლურ თუ ვინმე არს თქუენ შორის, მოუწოდენ ხუცესთა ეკლესიისათა და ილოცონ მის ზედა და სცხონ მას ზეთი სახელითა უფლისაჲთა.

და ლოცვა მან სარწმუნოებისამან აცხოვნოს სნეული იგი და აღადგინოს იგი უფალმან. დაღაცათუ ცოდვაჲ რაჲმე ექმნეს, მო-ვე-ეტეოს მას.

აღუარებდით ურთიერთას ცოდვათა და ულოცევდით ერთი-ერთსა, რაჲთა განიკურნნეთ, რამეთუ ფრიად შემძლებელ არს ლოცვაჲ მართლისაჲ შეწევნად.

ელია კაცივე იყო მსგავსი ჩუენი და ლოცვაჲ ილოცა არა წჳმად, და არა წჳმა ქუეყანასა ზედა სამ წელ და ექუს თუე,

და კუალად ილოცა და ცამან მოსცა წჳმაჲ და ქუეყანამან აღმოაცენა ნაყოფი თჳსი.

ძმანო, უკუეთუ ვინმე თქუენ შორის შესცთეს ჭეშმარიტებისაგან და თუ ვინმე მოაცქიოს იგი,

უწყოდენ, რამეთუ რომელმან მოაქციოს ცოდვილი გზისაგან საცთურისა მისისა, იჴსნეს სული თჳსი სიკუდილისაგან და დაფაროს სიმრავლე ცოდვათაჲ.