Скрыть
10:1
10:9
10:15
10:17
10:18
10:19
10:20
Английский (NKJV)
Hear the word which the LORD speaks to you, O house of Israel.
Thus says the LORD: «Do not learn the way of the Gentiles; Do not be dismayed at the signs of heaven, For the Gentiles are dismayed at them.
For the customs of the peoples are futile; For one cuts a tree from the forest, The work of the hands of the workman, with the ax.
They decorate it with silver and gold; They fasten it with nails and hammers So that it will not topple.
They are upright, like a palm tree, And they cannot speak; They must be carried, Because they cannot go by themselves. Do not be afraid of them, For they cannot do evil, Nor can they do any good.»
Inasmuch as there is none like You, O LORD (You are great, and Your name is great in might),
Who would not fear You, O King of the nations? For this is Your rightful due. For among all the wise men of the nations, And in all their kingdoms, There is none like You.
But they are altogether dull-hearted and foolish; A wooden idol is a worthless doctrine.
Silver is beaten into plates; It is brought from Tarshish, And gold from Uphaz, The work of the craftsman And of the hands of the metalsmith; Blue and purple are their clothing; They are all the work of skillful men.
But the LORD is the true God; He is the living God and the everlasting King. At His wrath the earth will tremble, And the nations will not be able to endure His indignation.
Thus you shall say to them: «The gods that have not made the heavens and the earth shall perish from the earth and from under these heavens.»
He has made the earth by His power, He has established the world by His wisdom, And has stretched out the heavens at His discretion.
When He utters His voice, There is a multitude of waters in the heavens: «And He causes the vapors to ascend from the ends of the earth. He makes lightning for the rain, He brings the wind out of His treasuries.»
Everyone is dull-hearted, without knowledge; Every metalsmith is put to shame by an image; For his molded image is falsehood, And there is no breath in them.
They are futile, a work of errors; In the time of their punishment they shall perish.
The Portion of Jacob is not like them, For He is the Maker of all things, And Israel is the tribe of His inheritance; The LORD of hosts is His name.
Gather up your wares from the land, O inhabitant of the fortress!
For thus says the LORD: «Behold, I will throw out at this time The inhabitants of the land, And will distress them, That they may find it so.»
Woe is me for my hurt! My wound is severe. But I say, «Truly this is an infirmity, And I must bear it.»
My tent is plundered, And all my cords are broken; My children have gone from me, And they are no more. There is no one to pitch my tent anymore, Or set up my curtains.
For the shepherds have become dull-hearted, And have not sought the LORD; Therefore they shall not prosper, And all their flocks shall be scattered.
Behold, the noise of the report has come, And a great commotion out of the north country, To make the cities of Judah desolate, a den of jackals.
O LORD, I know the way of man is not in himself; It is not in man who walks to direct his own steps.
O LORD, correct me, but with justice; Not in Your anger, lest You bring me to nothing.
Pour out Your fury on the Gentiles, who do not know You, And on the families who do not call on Your name; For they have eaten up Jacob, Devoured him and consumed him, And made his dwelling place desolate.
Церковнославянский (рус)
Слы́шите сло́во Госпо́дне, е́же глаго́ла Госпо́дь на ва́съ, до́ме Изра́илевъ.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: по путе́мъ язы́ковъ не учи́теся и от­ зна́менiй небе́сныхъ не страши́теся, я́ко и́хъ боя́т­ся язы́цы.
Поне́же зако́ны язы́ковъ су́етни су́ть: дре́во е́сть от­ лѣ́са изсѣ́ченое, дѣ́ло текто́нское и слiя́нiе:
сребро́мъ и зла́томъ укра́шена су́ть, и млата́ми и гвоз­дьми́ утверди́ша я́, да не дви́жут­ся:
сребро́ изва́яно е́сть, не глаго́лютъ, носи́ми но́сят­ся, поне́же ходи́ти не воз­мо́гутъ: не убо́йтеся и́хъ, я́ко не сотворя́тъ зла́, и бла́га нѣ́сть въ ни́хъ.
Нѣ́сть подо́бенъ тебѣ́, Го́споди: вели́къ еси́ ты́ и вели́ко и́мя твое́ въ крѣ́пости.
Кто́ не убо­и́т­ся тебе́, о, Царю́ язы́ковъ твоя́ бо че́сть между́ всѣ́ми прему́дрыми язы́ковъ, и во всѣ́хъ ца́р­ст­вахъ и́хъ ни еди́нъ е́сть подо́бенъ тебѣ́.
Ку́пно бу́iи и безу́мнiи су́ть, уче́нiе су́етныхъ и́хъ дре́во е́сть:
сребро́ изви́то от­ Ѳарси́са при­­хо́дитъ, зла́то от­ офа́за, и рука́ златаре́й, дѣла́ вся́ худо́жниковъ: въ синету́ и багряни́цу одѣ́ютъ и́хъ, дѣла́ умодѣ́лниковъ вся́ сiя́.
Госпо́дь же Бо́гъ и́стиненъ е́сть, то́й Бо́гъ живы́й и Ца́рь вѣ́чный, от­ гнѣ́ва его́ подви́гнет­ся земля́, и не стерпя́тъ язы́цы преще́нiя его́.
Та́ко рцы́те и́мъ: бо́зи, и́же небесе́ и земли́ не сотвори́ша, да поги́бнутъ от­ земли́ и от­ си́хъ, и́же подъ небесе́мъ су́ть.
Госпо́дь сотвори́вый зе́млю во крѣ́пости сво­е́й, устро́ивый вселе́н­ную въ прему́дрости сво­е́й, и ра́зумомъ сво­и́мъ простре́ не́бо.
Ко гла́су сво­ему́ дае́тъ мно́же­с­т­во во́дъ на небеси́: и воз­веде́ о́блаки от­ послѣ́днихъ земли́, блиста́нiя въ до́ждь сотвори́ и изведе́ вѣ́тръ от­ сокро́вищъ сво­и́хъ.
Бу́й сотвори́ся вся́къ человѣ́къ от­ ума́ [сво­его́], постыдѣ́ся вся́къ златодѣ́лникъ во извая́нiихъ сво­и́хъ, я́ко ло́жная слiя́, нѣ́сть ду́ха въ ни́хъ:
су́етна су́ть дѣла́, смѣ́ху досто́йна, во вре́мя посѣще́нiя сво­его́ поги́бнутъ.
Нѣ́сть сицева́я ча́сть Иа́кову, я́ко созда́вый вся́ то́й е́сть, и Изра́иль же́злъ достоя́нiя его́, Госпо́дь си́лъ и́мя ему́.
Собра́ от­внѣ́ имѣ́нiе, обита́ющее во избра́н­ныхъ,
поне́же та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ от­ве́ргу обита́тели земли́ сея́ въ ско́рби и смущу́ и́хъ, я́ко да обря́щет­ся я́зва твоя́.
Го́ре во сокруше́нiи тво­е́мъ, болѣ́знен­на я́зва твоя́: а́зъ же рѣ́хъ: во­и́стин­ну сiя́ болѣ́знь моя́ [е́сть] и объя́тъ мя́, жили́ще мое́ опустѣ́, поги́бе:
ски́нiя моя́ опустѣ́, поги́бе, и вся́ ко́жи моя́ растерза́шася: сыно́въ мо­и́хъ и ове́цъ мо­и́хъ нѣ́сть, нѣ́сть ктому́ мѣ́ста ски́нiи мо­е́й, мѣ́ста ко́жамъ мо­и́мъ:
поне́же обуя́ша па́стырiе и Го́спода не взыска́ша, сего́ ра́ди не уразумѣ́ все́ ста́до и расточе́но бы́сть.
Гла́съ слы́шанiя, се́, гряде́тъ и тру́съ ве́лiй от­ земли́ сѣ́верныя, да положи́тъ гра́ды Иу́дины въ запустѣ́нiе и во обита́нiе змие́мъ {стру́ѳомъ}.
Вѣ́мъ, Го́споди, я́ко нѣ́сть человѣ́ку пу́ть его́, ниже́ му́жъ по́йдетъ и испра́витъ ше́­ст­вiе свое́.
Накажи́ на́съ, Го́споди, оба́че въ судѣ́, а не въ я́рости, да не ума́леныхъ на́съ сотвори́ши.
Излі́й гнѣ́въ тво́й на язы́ки не зна́ющыя тя́ и на племена́, я́же и́мене тво­его́ не при­­зва́ша, я́ко поядо́ша Иа́кова и потреби́ша его́ и па́жить его́ опустоши́ша.
Слушайте слово Господне, которое сказал Господь о вас, дом Израилев.
Так говорит Господь: путям язычников не учитесь, и знамений небесных не страшитесь, ибо их боятся язычники.
Ибо законы язычников суетны: дерево, срубленное в лесу, работа плотника, и сплав (металла).
Серебром и золотом украшают, молотом и гвоздями укрепляют, чтобы они не двигались.
(Они) изваянное серебро, они не говорят, их носят, потому что ходить не могут;. не бойтесь их, ибо они не причиняют зла, но и добра нет от них.
Нет подобного Тебе, Господи! Ты велик и велико имя Твое могуществом.
Кто не убоится Тебя, Царь народов? Тебе (единому) принадлежит честь, между всеми мудрецами народов и во всех царствах их нет подобного Тебе.
Все они безсмысленны и глупы, пустое учение их – это дерево.
Листовое серебро из арсиса, золото из Уфаза приходит, и рука позолотчиков – все есть дело художников; в гиацинт и пурпур одевают их; все это – дела людей искусных.
А Господь есть истинный Бог, Он Бог живой и Царь вечный; от гнева Его поколеблется земля и не стерпят народы негодования Его.
Так скажите им: боги, которые неба и земли не сотворили, да исчезнут с земли и из под небес.
Господь, сотворивший землю силою Своею, устроивший вселенную премудростию Своею, разумом Своим распростер небо.
По гласу Его с неба дается множество вод, и Он возводит облака от краев земли, производит молнии среди дождя, и изводит ветр из хранилищ Своих.
Сделался неразумным всякий человек в знании (своем), устыдился всякий плавильщик своих идолов, ибо ложь выплавил он, нет в них духа.
Тщетныя дела, достойныя смеха, во время посещения их они погибнут.
Не такова часть Иакова, ибо Создавший все - Он есть (часть его), а Израиль – жезл достояния Его: Господь сил – имя Ему.
Собрал отвне имение, находящееся у избранных.
Ибо так говорит Господь: вот Я выброшу жителей земли этой в скорби, и стесню их, чтобы открылась язва твоя.
Прискорбно поражение твое, болезненна язва твоя, а я сказал: поистине это – моя (есть) болезнь и (она) объяла меня, жилище мое опустело, погибло.
Шатер мой опустел, погиб, и все покровы мои разорвались, сыновей моих и овец моих не стало, нет места для шатра моего, места покровам моим.
Ибо пастыри обезумели и Господа не взыскали, посему неразумно стало все стадо и разсеяно.
Слышен голос: вот он идет, и большое потрясение от страны северной, чтобы предать города Иуды опустошению и (обратить) в логовище змеям.
Я знаю, Господи, что не в воле человека путь его, и не во власти человека идти и направлять шествие свое.
Накажи нас, Господи, но по суду, а не в ярости, чтобы не умалить нас.
Излей гнев Твой на народы, которые не знают Тебя, и на племена, которыя не призывают имени Твоего, ибо они съели Иакова, и погубили его, и пастбище его опустошили.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible