Скрыть
14:1
14:5
14:10
14:18
Английский (NKJV)
The word of the LORD that came to Jeremiah concerning the droughts.
«Judah mourns, And her gates languish; They mourn for the land, And the cry of Jerusalem has gone up.
Their nobles have sent their lads for water; They went to the cisterns and found no water. They returned with their vessels empty; They were ashamed and confounded And covered their heads.
Because the ground is parched, For there was no rain in the land, The plowmen were ashamed; They covered their heads.
Yes, the deer also gave birth in the field, But left because there was no grass.
And the wild donkeys stood in the desolate heights; They sniffed at the wind like jackals; Their eyes failed because there was no grass.»
O LORD, though our iniquities testify against us, Do it for Your namés sake; For our backslidings are many, We have sinned against You.
O the Hope of Israel, his Savior in time of trouble, Why should You be like a stranger in the land, And like a traveler who turns aside to tarry for a night?
Why should You be like a man astonished, Like a mighty one who cannot save? Yet You, O LORD, are in our midst, And we are called by Your name; Do not leave us!
Thus says the LORD to this people: «Thus they have loved to wander; They have not restrained their feet. Therefore the LORD does not accept them; He will remember their iniquity now, And punish their sins.»
Then the LORD said to me, «Do not pray for this people, for their good.
When they fast, I will not hear their cry; and when they offer burnt offering and grain offering, I will not accept them. But I will consume them by the sword, by the famine, and by the pestilence.»
Then I said, «Ah, Lord GOD! Behold, the prophets say to them, «You shall not see the sword, nor shall you have famine, but I will give you assured peace in this place.»́
And the LORD said to me, «The prophets prophesy lies in My name. I have not sent them, commanded them, nor spoken to them; they prophesy to you a false vision, divination, a worthless thing, and the deceit of their heart.
Therefore thus says the LORD concerning the prophets who prophesy in My name, whom I did not send, and who say, «Sword and famine shall not be in this land́--»By sword and famine those prophets shall be consumed!
And the people to whom they prophesy shall be cast out in the streets of Jerusalem because of the famine and the sword; they will have no one to bury them--them nor their wives, their sons nor their daughters--for I will pour their wickedness on them.́
«Therefore you shall say this word to them: «Let my eyes flow with tears night and day, And let them not cease; For the virgin daughter of my people Has been broken with a mighty stroke, with a very severe blow.
If I go out to the field, Then behold, those slain with the sword! And if I enter the city, Then behold, those sick from famine! Yes, both prophet and priest go about in a land they do not know.»́
Have You utterly rejected Judah? Has Your soul loathed Zion? Why have You stricken us so that there is no healing for us? We looked for peace, but there was no good; And for the time of healing, and there was trouble.
We acknowledge, O LORD, our wickedness And the iniquity of our fathers, For we have sinned against You.
Do not abhor us, for Your namés sake; Do not disgrace the throne of Your glory. Remember, do not break Your covenant with us.
Are there any among the idols of the nations that can cause rain? Or can the heavens give showers? Are You not He, O LORD our God? Therefore we will wait for You, Since You have made all these.
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко иеремі́и о бездо́ждiи.
Рыда́ла Иуде́а, и врата́ ея́ разруши́шася, и отемни́шася на земли́, и во́пль Иерусали́ма взы́де.
И вельмо́жи его́ посла́ша ме́ншихъ сво­и́хъ къ водѣ́: прiидо́ша на кла́дязи и не обрѣто́ша воды́, и от­несо́ша сосу́ды своя́ тщы́: постыжде́ни су́ть и посра́млени, и покры́ша главы́ своя́.
И дѣла́ земли́ оскудѣ́ша, я́ко не бя́ше дождя́ на зе́млю: постыжде́ни су́ть земледѣ́лцы, покры́ша главы́ своя́.
И еле́ницы на ни́вѣ роди́ша и оста́виша, я́ко не бѣ́ травы́.
Она́гри ста́ша на ка́менiихъ, бра́ша въ себе́ вѣ́тръ я́ко змі́еве, оскудѣ́ша о́чи и́хъ, я́ко не бѣ́ травы́.
Беззако́нiя на́ша противуста́ша на́мъ: Го́споди, сотвори́ на́мъ ра́ди и́мене тво­его́, я́ко мно́зи грѣси́ на́ши предъ тобо́ю, тебѣ́ согрѣши́хомъ.
Ожида́нiе Изра́илево, Го́споди, спаси́телю на́шъ во вре́мя ско́рби! вску́ю я́ко при­­шле́цъ еси́ на земли́ и я́ко пу́тникъ укланя́ющься во вита́лище?
Еда́ бу́деши я́коже человѣ́къ спя́й, или́ а́ки му́жъ не могі́й спасти́? ты́ же въ на́съ еси́, Го́споди, и и́мя твое́ при́звано бы́сть на на́съ, не забу́ди на́съ.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь лю́демъ си́мъ: воз­люби́ша подвиза́ти но́зѣ сво­и́ и не упоко́ишася, и Бо́гъ не благопоспѣши́ въ ни́хъ, ны́нѣ воспомяне́тъ беззако́нiя и́хъ и посѣти́тъ грѣхи́ и́хъ.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: не моли́ся о лю́дехъ си́хъ во бла́го:
егда́ пости́тися бу́дутъ, не услы́шу проше́нiя и́хъ, и а́ще при­­несу́тъ всесожже́нiя и же́ртвы, не благоволю́ въ ни́хъ: я́ко мече́мъ и гла́домъ и мо́ромъ а́зъ сконча́ю и́хъ.
И реко́хъ: сы́й Го́споди Бо́же, се́, проро́цы и́хъ прорица́ютъ и глаго́лютъ: не у́зрите меча́, и гла́дъ не бу́детъ ва́мъ, но и́стину и ми́ръ да́мъ на земли́ и на мѣ́стѣ се́мъ.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: лжи́во проро́цы прорица́ютъ во и́мя мое́, не посла́хъ и́хъ, ни заповѣ́дахъ и́мъ, ни глаго́лалъ е́смь къ ни́мъ: поне́же видѣ́нiя лжи́ва и гада́нiя и волше́б­ст­ва и про­изво́лы се́рдца сво­его́ ті́и прорица́ютъ ва́мъ.
Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь о проро́цѣхъ, и́же проро́че­ст­вуютъ во и́мя мое́ ло́жная, и а́зъ не посла́хъ и́хъ, и́же глаго́лютъ: ме́чь и гла́дъ не бу́детъ на земли́ се́й: сме́ртiю лю́тою у́мрутъ и гла́домъ сконча́ют­ся проро́цы ті́и.
И лю́дiе, и́мже ті́и проро́че­ст­вуютъ, бу́дутъ изве́ржени на путе́хъ Иерусали́ма от­ лица́ меча́ и гла́да, и не бу́детъ погреба́яй и́хъ, и жены́ и́хъ и сы́нове и́хъ и дще́ри и́хъ, и излiю́ на ни́хъ зла́я и́хъ.
И рече́ши къ ни́мъ сло́во сiе́: да изведу́тъ о́чи ва́ши сле́зы де́нь и но́щь, и да не преста́нутъ, я́ко сотре́нiемъ вели́кимъ сотре́на [дѣ́ва] дще́рь люді́й мо­и́хъ и я́звою зло́ю зѣло́.
А́ще изы́ду на по́ле, и се́, закла́ни мече́мъ: и а́ще вни́ду во гра́дъ, и се́, иста́яв­шiи гла́домъ: я́ко проро́къ и свяще́н­никъ от­идо́ша въ зе́млю, ея́же не вѣ́дяху.
Еда́ от­ме́щущь от­ве́рглъ еси́ Иу́ду, и от­ Сiо́на от­ступи́ душа́ твоя́? вску́ю порази́лъ еси́ на́съ, и нѣ́сть на́мъ исцѣле́нiя? жда́хомъ ми́ра, и не бя́ху блага́я: вре́мене уврачева́нiя, и се́, боя́знь.
Позна́хомъ, Го́споди, грѣхи́ на́шя, беззако́нiя оте́цъ на́шихъ, я́ко согрѣши́хомъ предъ тобо́ю.
Преста́ни ра́ди и́мене тво­его́, не погуби́ престо́ла сла́вы тво­ея́: воспомяни́, не разори́ завѣ́та тво­его́ и́же съ на́ми.
Еда́ е́сть во изва́ян­ныхъ язы́ческихъ, и́же дожди́тъ? или́ небеса́ мо́гутъ да́ти вла́гу свою́? не ты́ ли еси́, Го́споди Бо́же на́шъ? и пожде́мъ тебе́, Го́споди, ты́ бо сотвори́лъ еси́ вся́ сiя́.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­̀ς Ιερεμιαν περὶ τῆς ἀβροχίας
ἐπένθησεν ἡ Ιουδαία καὶ αἱ πύλαι αὐτῆς ἐκενώθησαν καὶ ἐσκοτώθησαν ἐπι­̀ τῆς γῆς καὶ ἡ κραυγὴ τῆς Ιερουσαλημ ἀνέβη
καὶ οἱ μεγιστᾶνες αὐτῆς ἀπέστειλαν τοὺς νεωτέρους αὐτῶν ἐφ᾿ ὕδωρ ἤλθοσαν ἐπι­̀ τὰ φρέατα καὶ οὐχ εὕροσαν ὕδωρ καὶ ἀπέστρεψαν τὰ ἀγγεῖα αὐτῶν κενά
καὶ τὰ ἔργα τῆς γῆς ἐξέλιπεν ὅτι οὐκ ἦν ὑετός ᾐσχύνθησαν γεωργοί ἐπεκάλυψαν τὴν κεφαλὴν αὐτῶν
καὶ ἔλαφοι ἐν ἀγρῷ ἔτεκον καὶ ἐγκατέλιπον ὅτι οὐκ ἦν βοτάνη
ὄνοι ἄγριοι ἔστησαν ἐπι­̀ νάπας εἵλκυσαν ἄνεμον ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ὅτι οὐκ ἦν χόρτος ἀπο­̀ λαοῦ ἀδικίας
εἰ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἀν­τέστησαν ἡμῖν κύριε ποίησον ἡμῖν ἕνεκεν σοῦ ὅτι πολλαὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἐναν­τίον σοῦ ὅτι σοὶ ἡμάρτομεν
ὑπομονὴ Ισραηλ κύριε καὶ σῴζεις ἐν καιρῷ κακῶν ἵνα τί ἐγενήθης ὡσεὶ πάροικος ἐπι­̀ τῆς γῆς καὶ ὡς αὐτόχθων ἐκκλίνων εἰς κατα­́λυμα
μὴ ἔσῃ ὥσπερ ἄνθρωπος ὑπνῶν ἢ ὡς ἀνὴρ οὐ δυνά­με­νος σῴζειν καὶ σὺ ἐν ἡμῖν εἶ κύριε καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπι­κέκληται ἐφ᾿ ἡμᾶς μὴ ἐπι­λάθῃ ἡμῶν
οὕτως λέγει κύριος τῷ λαῷ τούτῳ ἠγάπησαν κινεῖν πόδας αὐτῶν καὶ οὐκ ἐφείσαν­το καὶ ὁ θεὸς οὐκ εὐδόκησεν ἐν αὐτοῖς νῦν μνησθή­σε­ται τῶν ἀδικιῶν αὐτῶν
καὶ εἶπεν κύριος προ­́ς με μὴ προ­σεύ­χου περὶ τοῦ λαοῦ τούτου εἰς ἀγαθά
ὅτι ἐὰν νηστεύ­σωσιν οὐκ εἰσακούσομαι τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ ἐὰν προ­σενέγκωσιν ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας οὐκ εὐδοκήσω ἐν αὐτοῖς ὅτι ἐν μαχαίρᾳ καὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν θανάτῳ ἐγὼ συν­τελέσω αὐτούς
καὶ εἶπα ὦ κύριε ἰδοὺ οἱ προ­φῆται αὐτῶν προ­φητεύ­ουσιν καὶ λέγουσιν οὐκ ὄψεσθε μάχαιραν οὐδὲ λιμὸς ἔσται ἐν ὑμῖν ὅτι ἀλήθειαν καὶ εἰρήνην δώσω ἐπι­̀ τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ
καὶ εἶπεν κύριος προ­́ς με ψευδῆ οἱ προ­φῆται προ­φητεύ­ουσιν ἐπι­̀ τῷ ὀνόματί μου οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐλάλησα προ­̀ς αὐτούς ὅτι ὁράσεις ψευδεῖς καὶ μαν­τείας καὶ οἰωνίσματα καὶ προ­αιρέσεις καρδίας αὐτῶν αὐτοὶ προ­φητεύ­ουσιν ὑμῖν
δια­̀ τοῦτο τάδε λέγει κύριος περὶ τῶν προ­φητῶν τῶν προ­φητευόν­των ἐπι­̀ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς οἳ λέγουσιν μάχαιρα καὶ λιμὸς οὐκ ἔσται ἐπι­̀ τῆς γῆς ταύτης ἐν θανάτῳ νοσερῷ ἀπο­θανοῦν­ται καὶ ἐν λιμῷ συν­τελεσθήσον­ται οἱ προ­φῆται
καὶ ὁ λαός οἷς αὐτοὶ προ­φητεύ­ουσιν αὐτοῖς καὶ ἔσον­ται ἐρριμ­μέ­νοι ἐν ταῖς διόδοις Ιερουσαλημ ἀπο­̀ προ­σώπου μαχαίρας καὶ τοῦ λιμοῦ καὶ οὐκ ἔσται ὁ θάπτων αὐτούς καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν καὶ ἐκχεῶ ἐπ᾿ αὐτοὺς τὰ κακὰ αὐτῶν
καὶ ἐρεῖς προ­̀ς αὐτοὺς τὸν λόγον τοῦτον κατα­γάγετε ἐπ᾿ ὀφθαλμοὺς ὑμῶν δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός καὶ μὴ δια­λιπέτωσαν ὅτι συν­τρίμματι συν­ετρίβη θυγάτηρ λαοῦ μου καὶ πλη­γῇ ὀδυνηρᾷ σφόδρα
ἐὰν ἐξέλθω εἰς τὸ πεδίον καὶ ἰδοὺ τραυματίαι μαχαίρας καὶ ἐὰν εἰσέλθω εἰς τὴν πόλιν καὶ ἰδοὺ πόνος λιμοῦ ὅτι ἱερεὺς καὶ προ­φήτης ἐπορεύ­θησαν εἰς γῆν ἣν οὐκ ᾔδεισαν
μὴ ἀπο­δοκιμάζων ἀπεδοκίμασας τὸν Ιουδαν καὶ ἀπο­̀ Σιων ἀπέστη ἡ ψυχή σου ἵνα τί ἔπαισας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἴασις ὑπεμείναμεν εἰς εἰρήνην καὶ οὐκ ἦν ἀγαθά εἰς καιρὸν ἰάσεως καὶ ἰδοὺ ταραχή
ἔγνωμεν κύριε ἁμαρτήματα ἡμῶν ἀδικίας πατέρων ἡμῶν ὅτι ἡμάρτομεν ἐναν­τίον σου
κόπασον δια­̀ τὸ ὄνομά σου μὴ ἀπο­λέσῃς θρόνον δόξης σου μνήσθητι μὴ δια­σκεδάσῃς τὴν δια­θήκην σου τὴν μεθ᾿ ἡμῶν
μὴ ἔστιν ἐν εἰδώλοις τῶν ἐθνῶν ὑετίζων καὶ εἰ ὁ οὐρανὸς δώσει πλη­σμονὴν αὐτοῦ οὐχὶ σὺ εἶ αὐτός καὶ ὑπομενοῦμέν σε ὅτι σὺ ἐποίησας πάν­τα ταῦτα
1 Описание засухи Иерусалима. Молитва Иеремии. Отклик Господа, Иеремия снова молится. Господь возвещает наказание лжепророков и народа. 17 Оплакивание. 19 Молитва покаяния.
Слово Господа, которое было к Иеремии по случаю бездождия.
Плачет Иуда, ворота его распались, почернели на земле, и вопль поднимается в Иерусалиме.
Вельможи посылают слуг своих за водою; они приходят к колодезям и не находят воды; возвращаются с пустыми сосудами; пристыженные и смущенные, они покрывают свои головы.
Так как почва растрескалась оттого, что не было дождя на землю, то и земледельцы в смущении и покрывают свои головы.
Даже и лань рождает на поле и оставляет детей, потому что нет травы.
И дикие ослы стоят на возвышенных местах и глотают, подобно шакалам, воздух; глаза их потускли, потому что нет травы.
Хотя беззакония наши свидетельствуют против нас, но Ты, Господи, твори с нами ради имени Твоего; отступничество наше велико, согрешили мы пред Тобою.
Надежда Израиля, Спаситель его во время скорби! Для чего Ты – как чужой в этой земле, как прохожий, который зашел переночевать?
Для чего Ты – как человек изумленный, как сильный, не имеющий силы спасти? И однако же Ты, Господи, посреди нас, и Твое имя наречено над нами; не оставляй нас.
Так говорит Господь народу сему: за то, что они любят бродить, не удерживают ног своих, за то Господь не благоволит к ним, припоминает ныне беззакония их и наказывает грехи их.
И сказал мне Господь: ты не молись о народе сем во благо ему.
Если они будут поститься, Я не услышу вопля их; и если вознесут всесожжение и дар, не приму их; но мечом и голодом, и моровою язвою истреблю их.
Тогда сказал я: Господи Боже! вот, пророки говорят им: «не увидите меча, и голода не будет у вас, но постоянный мир дам вам на сем месте».
И сказал мне Господь: пророки пророчествуют ложное именем Моим; Я не посылал их и не давал им повеления, и не говорил им; они возвещают вам видения ложные и гадания, и пустое и мечты сердца своего.
Поэтому так говорит Господь о пророках: они пророчествуют именем Моим, а Я не посылал их; они говорят: «меча и голода не будет на сей земле»: мечом и голодом будут истреблены эти пророки,
и народ, которому они пророчествуют, разбросан будет по улицам Иерусалима от голода и меча, и некому будет хоронить их, – они и жены их, и сыновья их, и дочери их; и Я изолью на них зло их.
И скажи им слово сие: да льются из глаз моих слезы ночь и день, и да не перестают; ибо великим поражением поражена дева, дочь народа моего, тяжким ударом.
Выхожу я на поле, – и вот, убитые мечом; вхожу в город, – и вот истаевающие от голода; даже и пророк и священник бродят по земле бессознательно.
Разве Ты совсем отверг Иуду? Разве душе Твоей опротивел Сион? Для чего поразил нас так, что нет нам исцеления? Ждем мира, и ничего доброго нет; ждем времени исцеления, и вот ужасы.
Сознаем, Господи, нечестие наше, беззаконие отцов наших; ибо согрешили мы пред Тобою.
Не отрини нас ради имени Твоего; не унижай престола славы Твоей: вспомни, не разрушай завета Твоего с нами.
Есть ли между суетными богами языческими производящие дождь? или может ли небо само собою подавать ливень? не Ты ли это, Господи, Боже наш? На Тебя надеемся мы; ибо Ты творишь все это.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible