Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
16:1
16:3
16:6
см.:Лев.19:27-28;
16:7
см.:Втор.26:14;
16:13
см.:Втор.4:27-28;
16:15
16:21
1 Иеремия не должен жениться, так как дети умрут тяжкими смертями; не сетовать вместе с народом, старшие не подадут «чаши утешения»; не пиршествовать с ними, ибо голос радости прекращен. 10 Ему дано ответить на вопрос народа, объявив им их грех. 14 Рыболовы и охотники посланы, чтобы взыскать злых.
И было ко мне слово Господне:
не бери себе жены, и пусть не будет у тебя ни сыновей, ни дочерей на месте сем.
Ибо так говорит Господь о сыновьях и дочерях, которые родятся на месте сем, и о матерях их, которые родят их, и об отцах их, которые произведут их на сей земле:
тяжкими смертями умрут они и не будут ни оплаканы, ни похоронены; будут навозом на поверхности земли; мечом и голодом будут истреблены, и трупы их будут пищею птицам небесным и зверям земным.
Ибо так говорит Господь: не входи в дом сетующих и не ходи плакать и жалеть с ними; ибо Я отнял от этого народа, говорит Господь, мир Мой и милость и сожаление.
И умрут великие и малые на земле сей; и не будут погребены, и не будут оплакивать их, ни терзать себя, ни стричься ради них.
И не будут преломлять для них хлеб в печали, в утешение об умершем; и не подадут им чаши утешения, чтобы пить по отце их и матери их.
Не ходи также и в дом пиршества, чтобы сидеть с ними, есть и пить;
ибо так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: вот, Я прекращу на месте сем в глазах ваших и во дни ваши голос радости и голос веселья, голос жениха и голос невесты.
Когда ты перескажешь народу сему все эти слова, и они скажут тебе: «за что изрек на нас Господь все это великое бедствие, и какая наша неправда, и какой наш грех, которым согрешили мы пред Господом Богом нашим?» –
тогда скажи им: за то, что отцы ваши оставили Меня, говорит Господь, и пошли вослед иных богов, и служили им, и поклонялись им, а Меня оставили, и закона Моего не хранили.
А вы поступаете еще хуже отцов ваших и живете каждый по упорству злого сердца своего, чтобы не слушать Меня.
За это выброшу вас из земли сей в землю, которой не знали ни вы, ни отцы ваши, и там будете служить иным богам день и ночь; ибо Я не окажу вам милосердия.
Посему вот, приходят дни, говорит Господь, когда не будут уже говорить: «жив Господь, Который вывел сынов Израилевых из земли Египетской»;
но: «жив Господь, Который вывел сынов Израилевых из земли северной и из всех земель, в которые изгнал их»: ибо возвращу их в землю их, которую Я дал отцам их.
Вот, Я пошлю множество рыболовов, говорит Господь, и будут ловить их; а потом пошлю множество охотников, и они погонят их со всякой горы, и со всякого холма, и из ущелий скал.
Ибо очи Мои на всех путях их; они не скрыты от лица Моего, и неправда их не сокрыта от очей Моих.
И воздам им прежде всего за неправду их и за сугубый грех их, потому что осквернили землю Мою, трупами гнусных своих и мерзостями своими наполнили наследие Мое.
Господи, сила моя и крепость моя и прибежище мое в день скорби! к Тебе придут народы от краев земли и скажут: «только ложь наследовали наши отцы, пустоту и то, в чем никакой нет пользы».
Может ли человек сделать себе богов, которые впрочем не боги?
Посему, вот Я покажу им ныне, покажу им руку Мою и могущество Мое, и узнают, что имя Мое – Господь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́, реку́щее: и ты́ да не по́ймеши жены́,
и не роди́тся тебѣ́ сы́нъ, ниже́ дще́рь на мѣ́стѣ се́мъ.
Я́ко сiя́ глаго́летъ Госпо́дь о сынѣ́хъ и дще́рехъ, и́же родя́тся на мѣ́стѣ се́мъ, и о ма́терехъ и́хъ, я́же роди́ша и́хъ, и о отцѣ́хъ и́хъ роди́вшихъ я́ въ земли́ се́й:
сме́ртiю лю́тою изо́мрутъ, не опла́чутся и не погребу́тся: во о́бразъ на лицы́ земли́ бу́дутъ и мече́мъ паду́тъ и гла́домъ сконча́ются, и бу́дутъ тру́пiе и́хъ во снѣ́дь пти́цамъ небе́снымъ и звѣре́мъ земны́мъ.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: да не вни́деши въ до́мъ и́хъ пи́рный, ни да хо́диши пла́кати, ниже́ да рыда́еши и́хъ, поне́же отъя́хъ ми́ръ мо́й от люді́й си́хъ, рече́ Госпо́дь, ми́лость и щедро́ты.
И у́мрутъ вели́цыи и ма́лiи въ земли́ се́й: не погребу́тся, ни опла́чутся, ниже́ терза́нiе о ни́хъ бу́детъ, ниже́ обрі́ются ра́ди и́хъ,
и не прело́мятъ хлѣ́ба во стена́нiи и́хъ ко утѣше́нiю надъ ме́ртвымъ, и не даду́тъ и́мъ питiя́ ча́ши ко утѣше́нiю надъ отце́мъ и ма́терiю и́хъ.
И въ до́мъ пи́рный да не вни́деши сѣдѣ́ти съ ни́ми, е́же я́сти и пи́ти.
Поне́же сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: се́, а́зъ отиму́ от мѣ́ста сего́ во о́чiю ва́шею и во дне́хъ ва́шихъ гла́съ ра́дости и гла́съ весе́лiя, гла́съ жениха́ и гла́съ невѣ́сты.
И бу́детъ, егда́ возвѣсти́ши лю́демъ си́мъ вся́ словеса́ сiя́, и реку́тъ къ тебѣ́: вску́ю глаго́лалъ е́сть Госпо́дь на на́съ вся́ зла́я сiя́? ка́я непра́вда на́ша? и кі́й грѣ́хъ на́шъ, и́мже согрѣши́хомъ Го́споду Бо́гу на́шему?
И рече́ши къ ни́мъ: поне́же оста́виша мя́ отцы́ ва́ши, глаго́летъ Госпо́дь, и идо́ша вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ, и послужи́ша и́мъ и поклони́шася и́мъ, мене́ же оста́виша и зако́на моего́ не сохрани́ша:
и вы́ го́рше дѣ́ласте, не́же отцы́ ва́ши, и се́, вы́ хо́дите кі́йждо вслѣ́дъ по́хотей се́рдца ва́шего лука́ваго, е́же не слу́шати мене́:
и изри́ну ва́съ от земли́ сея́ въ зе́млю, ея́же не вѣ́сте вы́ и отцы́ ва́ши, и послу́жите та́мо бого́мъ чужди́мъ де́нь и но́щь, и́же не даду́тъ ва́мъ ми́лости.
Сего́ ра́ди, се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и не реку́тъ ктому́: жи́въ Госпо́дь, и́же изведе́ сыно́въ Изра́илевыхъ от земли́ Еги́петскiя:
но: живе́тъ Госпо́дь, и́же изведе́ сыно́въ Изра́илевыхъ от земли́ сѣ́верныя и от всѣ́хъ стра́нъ, а́може изве́ржени бы́ша: и возвращу́ и́хъ въ зе́млю и́хъ, ю́же да́хъ отце́мъ и́хъ.
Се́, а́зъ послю́ ры́бари мно́ги, рече́ Госпо́дь, и уловя́тъ и́хъ: и посе́мъ послю́ мно́ги ловцы́, и уловя́тъ и́хъ на вся́цѣй горѣ́ и на вся́цѣмъ хо́лмѣ и от пеще́ръ ка́менныхъ.
Я́ко о́чи мои́ на всѣ́хъ путе́хъ и́хъ, не сокрове́ни су́ть от лица́ моего́, и не утае́на су́ть беззако́нiя и́хъ от о́чiю мое́ю.
И возда́мъ пе́рвѣе сугу́бая беззако́нiя и грѣхи́ и́хъ, и́миже оскверни́ша зе́млю мою́ въ мертвечи́нахъ ме́рзостей свои́хъ и въ беззако́нiихъ свои́хъ, и́миже напо́лниша достоя́нiе мое́.
Го́споди, ты́ крѣ́пость моя́ и по́мощь моя́ и прибѣ́жище мое́ во дне́хъ злы́хъ: къ тебѣ́ язы́цы прiи́дутъ от послѣ́днихъ земли́ и реку́тъ: вои́стинну лжи́выхъ стяжа́ша отцы́ на́ши и́доловъ, и нѣ́сть въ ни́хъ по́льзы.
Еда́ сотвори́тъ себѣ́ человѣ́къ бо́ги, и ті́и не су́ть бо́зи?
Сего́ ра́ди, се́, а́зъ покажу́ и́мъ во вре́мя сiе́ ру́ку мою́ и зна́ему сотворю́ и́мъ си́лу мою́, и позна́ютъ, я́ко и́мя мнѣ́ Госпо́дь.
Эстонский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Karistused ja armu tõotus
Ja mulle tuli Issanda sõna; ta ütles:
Ja mulle tuli Issanda sõna; ta ütles:
„Ära võta enesele naist ja ärgu olgu sul siin paigas poegi ega tütreid!
Sest nõnda ütleb Issand poegade ja tütarde kohta, kes sünnivad siin paigas, ja nende emade kohta, kes neid sünnitavad, ja nende isade kohta, kes neid sigitavad siin maal:
Nad surevad surmahaigustesse, neid ei leinata ja neid ei maeta, nad jäävad maale sõnnikuks. Nad hukkuvad mõõga ja nälja läbi ning nende laibad saavad taeva lindude ja maa loomade roaks.
Sest Issand ütleb nõnda: Ära mine leinakotta, ära käi kurtmas ja ära tunne neile kaasa, sest mina võtan sellelt rahvalt oma rahu, armu ja halastuse, ütleb Issand.
Ja nad surevad, niihästi suured kui väikesed siin maal, neid ei maeta ega peeta neile leinakaebust, ja ükski ei lõika enesele märke ega aja pead paljaks nende pärast.
Ei murta neile leinaleiba lohutuseks surnu pärast ega joodeta neid troostikarikast nende isa ja ema pärast.
Ära mine peomajja koos nendega istuma, sööma ja jooma!
Sest nõnda ütleb vägede Issand, Iisraeli Jumal: Vaata, ma lõpetan siit paigast teie silme ees ja teie päevil lustihääle ja rõõmuhääle, peigmehe hääle ja pruudi hääle.
Ja kui sa kuulutad sellele rahvale kõiki neid sõnu ja nemad küsivad sinult: „Mispärast räägib Issand meile kogu sellest suurest õnnetusest ja mis on meie süü ja patt, mida me oleme teinud Issanda, oma Jumala vastu?”,
siis vasta neile: Sellepärast et teie vanemad jätsid minu maha, ütleb Issand, ja läksid teiste jumalate järele ja teenisid ning kummardasid neid, jätsid minu maha ega pidanud minu Seadust.
Teie aga olete teinud halvemini kui teie vanemad, sest vaata, te käite igaüks oma kurja südame paadumuses mind kuulda võtmata.
Sellepärast ma paiskan teid sellelt maalt maale, mis on tundmatu teile ja teie vanemaile, ja te teenite seal teisi jumalaid päevad ja ööd, sest mina ei anna teile armu.
Ometi, vaata, päevad tulevad, ütleb Issand, kui enam ei öelda: „Nii tõesti kui elab Issand, kes tõi Iisraeli lapsed ära Egiptusemaalt”,
vaid: „Nii tõesti kui elab Issand, kes tõi Iisraeli lapsed ära põhjamaalt ja kõigist maadest, kuhu ta oli nad pillutanud.” Sest ma toon nad tagasi nende maale, mille ma olen andnud nende vanemaile.
Vaata, ma läkitan paljude kalameeste järele, ütleb Issand, et nood püüaksid neid; ja pärast seda ma läkitan paljude küttide järele, et nood kütiksid neid kõigilt mägedelt ja kõigilt künkailt ning kaljulõhedest.
Sest minu silmad on kõigi nende teede peal, nad ei ole minu eest varjul ja nende süü ei ole peidetud mu silme eest.
Aga esmalt tasun ma kahekordselt nende süü ja patu, sellepärast et nad on teotanud minu maad oma põlastusväärsete ebajumalate laipadega ja on täitnud mu pärisosa oma jäledustega.
Issand, mu tugevus ja varjupaik, mu pelgupaik hädaajal. Sinu juurde tulevad rahvad maa äärtest ja ütlevad: „Meie vanemail oli pärisosaks ainult vale, tühised ebajumalad, ja nende hulgas ei olnud ühtegi, kellest oleks olnud kasu.”
Kas saab inimene valmistada enesele jumalaid? Need ju ei olegi jumalad!
Seepärast, vaata, nad saavad tunda, seekord ma annan neile tunda oma kätt ja oma väge, et nad teaksid, et minu nimi on Issand.