Скрыть
20:3
20:6
20:8
20:10
20:13
20:15
20:17
Церковнославянский (рус)
И услы́ша пасхо́ръ сы́нъ Емме́ровъ свяще́н­никъ, и́же поста́вленъ бѣ́ нача́лникъ въ дому́ Госпо́дни, иеремі́ю проро́че­ст­ву­ю­ща словеса́ сiя́:
и уда́ри пасхо́ръ иеремі́ю проро́ка и вве́рже его́ въ кла́ду, я́же бѣ́ во вратѣ́хъ Венiами́нихъ вы́шнихъ въ дому́ Госпо́дни.
Бы́в­шу же у́тру, изведе́ пасхо́ръ иеремі́ю от­ кла́ды. И рече́ къ нему́ Иеремі́а: не пасхо́ръ нарече́ [Госпо́дь] и́мя твое́, но пресе́лника от­всю́ду.
Поне́же сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ да́мъ тя́ въ преселе́нiе и всѣ́хъ друго́въ тво­и́хъ: и паду́тъ мече́мъ вра́гъ сво­и́хъ, и о́чи тво­и́ у́зрятъ, и тебе́ и всего́ Иу́ду да́мъ въ ру́ки царя́ Вавило́нска, и преведу́тъ и́хъ въ Вавило́нъ и побiю́тъ и́хъ мечьми́.
И да́мъ всю́ си́лу гра́да сего́ и вся́ труды́ его́ и вся́ сокро́вища царя́ Иу́дина да́мъ въ ру́ки враго́въ его́, и расхи́тятъ и́хъ и во́змутъ и от­веду́тъ въ Вавило́нъ.
Ты́ же, пасхо́ръ, и вси́ обита́телiе до́му тво­его́, отъи́дете во плѣне́нiе, и въ Вавило́нъ прiи́деши и та́мо у́мреши, та́мо же и погребе́шися ты́ и вси́ дру́зiе тво­и́, и́мже проро́че­с­т­вовалъ еси́ лжу́.
Прельсти́лъ мя́ еси́, Го́споди, и прельще́нъ е́смь, крѣплѣ́йшiй мене́ еси́ и превоз­мо́глъ еси́: бы́хъ въ посмѣ́хъ ве́сь де́нь, вси́ руга́ют­ся мнѣ́.
Поне́же го́рькимъ сло́вомъ мо­и́мъ посмѣю́ся, от­верже́нiе и бѣ́дность наведу́, я́ко бы́сть въ поноше́нiе мнѣ́ сло́во Госпо́дне и въ посмѣ́хъ ве́сь де́нь.
И реко́хъ: не воспомяну́ и́мене Госпо́дня, ниже́ воз­глаго́лю ктому́ во и́мя его́. И бы́сть въ се́рдцы мо­е́мъ я́ко о́гнь горя́щь, паля́щь въ косте́хъ мо­и́хъ, и разслабѣ́хъ от­всю́ду, и не могу́ носи́ти:
слы́шахъ бо досади́тел­ст­ва мно́гихъ собра́в­шихся о́крестъ: напади́те, напади́мъ на́нь, вси́ му́жiе дру́зiе его́: наблюда́йте помышле́нiе его́, а́ще [ка́ко] прельсти́т­ся, и премо́жемъ на́нь и сотвори́мъ от­мще́нiе на́­ше ему́.
Госпо́дь же со мно́ю е́сть я́ко боре́цъ крѣ́пкiй: сего́ ра́ди погна́ша и уразумѣ́ти не мого́ша: постыдѣ́шася зѣло́, я́ко не разумѣ́ша безче́стiя сво­его́, е́же во вѣ́къ не забве́но бу́детъ.
И ты́, Го́споди си́лъ, искуша́яй пра́ведная, вѣ́даяй утро́бы и сердца́, [молю́тися,] да ви́жду мще́нiе твое́ на ни́хъ, тебѣ́ бо от­кры́хъ прю́ мою́.
По́йте Го́споду, хвали́те Го́спода, я́ко изба́ви ду́шу убо́гаго от­ руки́ лука́выхъ.
Про́клятъ де́нь, въ о́ньже роди́хся: де́нь, въ о́ньже породи́ мя ма́ти моя́, да не бу́детъ благослове́нъ.
Про́клятъ му́жъ, и́же воз­вѣсти́ отцу́ мо­ему́, рекі́й: роди́ся тебѣ́ о́трокъ му́жескъ, и я́ко ра́достiю воз­весели́ его́.
Да бу́детъ человѣ́къ то́й я́коже гра́ди, я́же преврати́ Госпо́дь я́ростiю и не раска́яся: да слы́шитъ во́пль зау́тра и рыда́нiе во вре́мя полу́ден­но­е:
я́ко не уби́лъ мене́ въ ложесна́хъ ма́тере, и была́ бы мнѣ́ ма́ти моя́ гро́бъ мо́й и ложесна́ зача́тiя вѣ́чнаго.
Вску́ю изыдо́хъ изъ ложе́снъ, да ви́жду труды́ и болѣ́зни, и сконча́шася въ постыдѣ́нiи дні́е мо­и́?
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἤκουσεν Пασχωρ υἱὸς Εμμηρ ὁ ἱερεύς καὶ οὗτος ἦν καθεσταμένος ἡγού­με­νος οἴκου κυρίου τοῦ Ιερεμιου προ­φητεύ­ον­τος τοὺς λόγους τούτους
καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν καὶ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸν καταρράκτην ὃς ἦν ἐν πύλῃ οἴκου ἀπο­τεταγ­μέ­νου τοῦ ὑπερῴου ὃς ἦν ἐν οἴκῳ κυρίου
καὶ ἐξήγαγεν Пασχωρ τὸν Ιερεμιαν ἐκ τοῦ καταρράκτου καὶ εἶπεν αὐτῷ Ιερεμιας οὐχὶ Пασχωρ ἐκάλεσεν κύριος τὸ ὄνομά σου ἀλλ᾿ ἢ μέτοικον
διότι τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμί σε εἰς μετοικίαν σὺν πᾶσι τοῖς φίλοις σου καὶ πεσοῦν­ται ἐν μαχαίρᾳ ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψον­ται καὶ σὲ καὶ πάν­τα Ιουδαν δώσω εἰς χεῖρας βασιλέως Βαβυλῶνος καὶ μετοικιοῦσιν αὐτοὺς καὶ κατα­κόψουσιν αὐτοὺς ἐν μαχαίραις
καὶ δώσω τὴν πᾶσαν ἰσχὺν τῆς πόλεως ταύτης καὶ πάν­τας τοὺς πόνους αὐτῆς καὶ πάν­τας τοὺς θησαυροὺς τοῦ βασιλέως Ιουδα εἰς χεῖρας ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἄξουσιν αὐτοὺς εἰς Βαβυλῶνα
καὶ σὺ καὶ πάν­τες οἱ κατοικοῦν­τες ἐν τῷ οἴκῳ σου πορεύ­σεσθε ἐν αἰχμαλωσίᾳ καὶ ἐν Βαβυλῶνι ἀπο­θανῇ καὶ ἐκεῖ ταφήσῃ σὺ καὶ πάν­τες οἱ φίλοι σου οἷς ἐπρο­φήτευσας αὐτοῖς ψευδῆ
ἠπάτησάς με κύριε καὶ ἠπατήθην ἐκράτησας καὶ ἠδυνάσθης ἐγενόμην εἰς γέλωτα πᾶσαν ἡμέραν διετέλεσα μυκτηριζό­με­νος
ὅτι πικρῷ λόγῳ μου γελάσομαι ἀθεσίαν καὶ ταλαιπωρίαν ἐπι­καλέσομαι ὅτι ἐγενήθη λόγος κυρίου εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοὶ καὶ εἰς χλευασμὸν πᾶσαν ἡμέραν μου
καὶ εἶπα οὐ μὴ ὀνομάσω τὸ ὄνομα κυρίου καὶ οὐ μὴ λαλήσω ἔτι ἐπι­̀ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ὡς πῦρ καιόμενον φλέγον ἐν τοῖς ὀστέοις μου καὶ παρεῖμαι πάν­τοθεν καὶ οὐ δύναμαι φέρειν
ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλῶν συν­αθροιζομένων κυκλόθεν ἐπι­σύστητε καὶ ἐπι­συστῶμεν αὐτῷ πάν­τες ἄνδρες φίλοι αὐτοῦ τηρήσατε τὴν ἐπι­́νοιαν αὐτοῦ εἰ ἀπατηθή­σε­ται καὶ δυνησόμεθα αὐτῷ καὶ λημψόμεθα τὴν ἐκδίκησιν ἡμῶν ἐξ αὐτοῦ
καὶ κύριος μετ᾿ ἐμοῦ καθὼς μαχητὴς ἰσχύων δια­̀ τοῦτο ἐδίωξαν καὶ νοῆσαι οὐκ ἠδύναν­το ᾐσχύνθησαν σφόδρα ὅτι οὐκ ἐνόησαν ἀτιμίας αὐτῶν αἳ δι᾿ αἰῶνος οὐκ ἐπι­λησθήσον­ται
κύριε δοκιμάζων δίκαια συνίων νεφροὺς καὶ καρδίας ἴδοιμι τὴν παρα­̀ σοῦ ἐκδίκησιν ἐν αὐτοῖς ὅτι προ­̀ς σὲ ἀπεκάλυψα τὰ ἀπο­λογήματά μου
ᾄσατε τῷ κυρίῳ αἰνέσατε αὐτῷ ὅτι ἐξείλατο ψυχὴν πένητος ἐκ χειρὸς πονηρευομένων
ἐπι­κατα­́ρα­τος ἡ ἡμέρα ἐν ᾗ ἐτέχθην ἐν αὐτῇ ἡ ἡμέρα ἐν ᾗ ἔτεκέν με ἡ μήτηρ μου μὴ ἔστω ἐπευκτή
ἐπι­κατα­́ρα­τος ὁ ἄνθρωπος ὁ εὐαγγελισά­με­νος τῷ πατρί μου λέγων ἐτέχθη σοι ἄρσεν εὐφραινό­με­νος
ἔστω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὡς αἱ πόλεις ἃς κατέστρεψεν κύριος ἐν θυμῷ καὶ οὐ μετεμελήθη ἀκουσάτω κραυγῆς τὸ πρωὶ καὶ ἀλαλαγμοῦ μεσημβρίας
ὅτι οὐκ ἀπέκτεινέν με ἐν μήτρᾳ μητρὸς καὶ ἐγένετό μοι ἡ μήτηρ μου τάφος μου καὶ ἡ μήτρα συλλήμψεως αἰωνίας
ἵνα τί τοῦτο ἐξῆλθον ἐκ μήτρας τοῦ βλέπειν κόπους καὶ πόνους καὶ διετέλεσαν ἐν αἰσχύνῃ αἱ ἡμέραι μου
Латинский (Nova Vulgata)
Et audivit Phassur filius Em mer sacerdos, qui constitutus erat princeps in domo Domini, Ieremiam prophetantem sermones istos;
et percussit Phassur Ieremiam prophetam et misit eum in nervum, quod erat in porta Beniamin superiore in domo Domini.
Cumque illuxisset in crastinum, eduxit Phassur Ieremiam de nervo; et dixit ad eum Ieremias: «Non Phassur vocavit Dominus nomen tuum sed Pavorem undique.
Quia haec dicit Dominus: Ecce ego dabo te in pavorem, te et omnes amicos tuos, et corruent gladio inimicorum suorum, et oculi tui videbunt; et omnem Iudam dabo in manu regis Babylonis, et traducet eos in Babylonem et percutiet eos gladio.
Et dabo universam substantiam civitatis huius et omnem laborem eius omneque pretium et cunctos thesauros regum Iudae dabo in manu inimicorum eorum; et diripient eos et tollent et ducent in Babylonem.
Tu autem, Phassur et omnes habitatores domus tuae, ibitis in captivitatem; et in Babylonem venies et ibi morieris ibique sepelieris, tu et omnes amici tui, quibus prophetasti mendacium».
Seduxisti me, Domine, et seductus sum; fortior me fuisti et invaluisti. Factus sum in derisum tota die, omnes subsannant me.
Quia quotiescumque loquor, vociferor, iniquitatem et vastitatem clamito; et factus est mihi sermo Domini in opprobrium et in derisum tota die.
Et dixi: «Non recordabor eius neque loquar ultra in nomine illius». Et factus est in corde meo quasi ignis exaestuans claususque in ossibus meis: et defeci, ferre non sustinens.
Audivi enim contumelias multorum et terrorem in circuitu: «Denuntiate, et denuntiemus eum». Omnes pacifici mei observabant lapsum meum: «Forte decipietur, et praevalebimus adversus eum et consequemur ultionem ex eo».
Dominus autem mecum est quasi bellator fortis; idcirco, qui persequuntur me, cadent et infirmi erunt. Confundentur vehementer, quia non prosperati sunt; opprobrium sempiternum, quod numquam delebitur.
Et tu, Domine exercituum, probator iusti, qui vides renes et cor, videam, quaeso, ultionem tuam ex eis; tibi enim revelavi causam meam.
Cantate Domino, laudate Dominum, quia liberavit animam pauperis de manu malorum.
Maledicta dies, in qua natus sum; dies, in qua peperit me mater mea, non sit benedicta.
Maledictus vir, qui annuntiavit patri meo dicens: «Natus est tibi puer masculus» et gaudio laetificavit eum;
sit homo ille, ut sunt civitates, quas subvertit Dominus et non paenituit eum: audiat clamorem mane et ululatum in tempore meridiano,
qui non me interfecit a vulva, ut fieret mihi mater mea sepulcrum, et vulva eius conceptus aeternus.
Quare de vulva egressus sum, ut viderem laborem et dolorem, et consumerentur in confusione dies mei?
1 Пасхор посадил Иеремию на день в колоду. Пророчество Иеремии против него. 7 Слово Господне «было в сердце моем, как бы горящий огонь». 14 «Проклят день, в который я родился».
Когда Пасхор, сын Еммеров, священник, он же и надзиратель в доме Господнем, услышал, что Иеремия пророчески произнес слова сии,
то ударил Пасхор Иеремию пророка и посадил его в колоду, которая была у верхних ворот Вениаминовых при доме Господнем.
Но на другой день Пасхор выпустил Иеремию из колоды, и Иеремия сказал ему: не «Пасхор»* нарек Господь имя тебе, но «Магор Миссавив»**. //*Мир вокруг. /**Ужас вокруг.
Ибо так говорит Господь: вот, Я сделаю тебя ужасом для тебя самого и для всех друзей твоих, и падут они от меча врагов своих, и твои глаза увидят это. И всего Иуду предам в руки царя Вавилонского, и отведет их в Вавилон и поразит их мечом.
И предам все богатство этого города и все стяжание его, и все драгоценности его; и все сокровища царей Иудейских отдам в руки врагов их, и разграбят их и возьмут, и отправят их в Вавилон.
И ты, Пасхор, и все живущие в доме твоем, пойдете в плен; и придешь в Вавилон, и там умрешь, и там будешь похоронен, ты и все друзья твои, которым ты пророчествовал ложно.
Ты влек меня, Господи, – и я увлечен; Ты сильнее меня – и превозмог, и я каждый день в посмеянии, всякий издевается надо мною.
Ибо лишь только начну говорить я, – кричу о насилии, вопию о разорении, потому что слово Господне обратилось в поношение мне и в повседневное посмеяние.
И подумал я: «не буду я напоминать о Нем и не буду более говорить во имя Его»; но было в сердце моем, как бы горящий огонь, заключенный в костях моих, и я истомился, удерживая его, и не мог.
Ибо я слышал толки многих: угрозы вокруг; «заявите, говорили они, и мы сделаем донос». Все, жившие со мною в мире, сторожат за мною, не споткнусь ли я: «может быть, говорят, он попадется, и мы одолеем его и отмстим ему».
Но со мною Господь, как сильный ратоборец; поэтому гонители мои споткнутся и не одолеют; сильно посрамятся, потому что поступали неразумно; посрамление будет вечное, никогда не забудется.
Господи сил! Ты испытываешь праведного и видишь внутренность и сердце. Да увижу я мщение Твое над ними, ибо Тебе вверил я дело мое.
Пойте Господу, хвалите Господа, ибо Он спасает душу бедного от руки злодеев. –
Проклят день, в который я родился! день, в который родила меня мать моя, да не будет благословен!
Проклят человек, который принес весть отцу моему и сказал: «у тебя родился сын», и тем очень обрадовал его.
И да будет с тем человеком, что с городами, которые разрушил Господь и не пожалел; да слышит он утром вопль и в полдень рыдание
за то, что он не убил меня в самой утробе – так, чтобы мать моя была мне гробом, и чрево ее оставалось вечно беременным.
Для чего вышел я из утробы, чтобы видеть труды и скорби, и чтобы дни мои исчезали в бесславии?
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible