Показа́ мнѣ́ Госпо́дь, и се́, двѣ́ ко́шницы по́лны смо́квiй поста́влены предъ хра́момъ Госпо́днимъ, повнегда́ преведе́ Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй Иехоні́ю сы́на Иоаки́мова, царя́ Иу́дина, и нача́лниковъ его́ и худо́жниковъ, и у́зниковъ и бога́тыхъ от Иерусали́ма, и преведе́ и́хъ въ Вавило́нъ.

Ко́шница еди́на смо́квiй до́брыхъ зѣло́, я́ко обы́чай смо́квамъ бы́ти пе́рвыхъ време́нъ, и ко́шница друга́я смо́квiй злы́хъ зѣло́, и́хже я́сти не возмо́жно за ху́дость и́хъ.

И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: что́ ты ви́диши, иеремі́е? И реко́хъ: смо́кви, смо́кви до́брыя, добры́ зѣло́: и злы́я, злы́ зѣло́, и́хже я́сти не возмо́жно за ху́дость и́хъ.

И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́, реку́щее:

сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: я́коже смо́кви сiя́ бла́ги, та́ко позна́ю преселе́ныхъ Иуде́евъ, и́хже посла́хъ от мѣ́ста сего́ въ зе́млю Халде́йску во блага́я:

и утвержу́ о́чи мои́ на ни́хъ во блага́я и преведу́ и́хъ па́ки въ зе́млю сiю́ во блага́я: и возсози́жду и́хъ и не разорю́, и насажду́ и́хъ и не исто́ргну:

и да́мъ и́мъ се́рдце, да увѣ́дятъ мя́, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь, и бу́дутъ мнѣ́ въ лю́ди, и а́зъ бу́ду и́мъ въ Бо́га: поне́же обратя́тся ко мнѣ́ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ.

И я́коже смо́кви злы́я, и́хже я́сти не возмо́жно за ху́дость и́хъ, сiя́ рече́ Госпо́дь, та́ко преда́мъ седекі́ю царя́ Иу́дина и нача́лники его́ и оста́нокъ от Иерусали́ма, и́же оста́ша во гра́дѣ се́мъ и и́же обита́ютъ во земли́ Еги́петстѣй ,

и да́мъ и́хъ въ расточе́нiе и озлобле́нiе всѣ́мъ ца́рствамъ земны́мъ, и бу́дутъ въ поноше́нiе и въ при́тчу, и въ не́нависть и въ прокля́тiе во всѣ́хъ мѣ́стѣхъ, въ ня́же изверго́хъ и́хъ:

и послю́ на ни́хъ ме́чь и гла́дъ и па́губу, до́ндеже исче́знутъ от земли́, ю́же да́хъ и́мъ и отце́мъ и́хъ.

Латинский (Nova Vulgata)

Ostendit mihi Dominus, et ecce duo calathi pleni ficis positi ante templum Domini, postquam transtulit Nabuchodonosor rex Babylonis Iechoniam filium Ioachim regem Iudae et principes eius et fabrum et inclusorem de Ierusalem et adduxit eos in Babylonem.

Calathus unus ficus bonas habebat nimis, ut solent ficus esse primi temporis; et calathus unus ficus habebat malas nimis, quae comedi non poterant, eo quod essent malae.

Et dixit Dominus ad me: «Quid tu vides, Ieremia?». Et dixi: «Ficus, ficus bonas, bonas valde, et malas, malas valde, quae comedi non possunt, eo quod sint malae».

Et factum est verbum Domini ad me dicens:

«Haec dicit Dominus, Deus Israel: Sicut ficus hae bonae, sic cognoscam transmigrationem Iudae, quam emisi de loco isto in terram Chaldaeorum, in bonum.

Et ponam oculos meos super eos ad placandum et reducam eos in terram hanc et aedificabo eos et non destruam et plantabo eos et non evellam.

Et dabo eis cor, ut sciant me quia ego sum Dominus; et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, quia revertentur ad me in toto corde suo.

Et sicut ficus pessimae, quae comedi non possunt, eo quod sint malae, haec dicit Dominus, sic dabo Sedeciam regem Iudae et principes eius et reliquos de Ierusalem, qui remanserunt in terra hac et qui habitant in terra Aegypti.

Et dabo eos in vexationem afflictionemque omnibus regnis terrae, in opprobrium et in proverbium et in derisum et in maledictionem in universis locis, ad quae eieci eos.

Et mittam in eis gladium et famem et pestem, donec consumantur de terra, quam dedi eis et patribus eorum».

Синодальный

Две корзины со смоквами; пленные царь и его народ.

Господь показал мне: и вот, две корзины со смоквами поставлены пред храмом Господним, после того, как Навуходоносор, царь Вавилонский, вывел из Иерусалима пленными Иехонию, сына Иоакимова, царя Иудейского, и князей Иудейских с плотниками и кузнецами и привел их в Вавилон:

одна корзина была со смоквами весьма хорошими, каковы бывают смоквы ранние, а другая корзина – со смоквами весьма худыми, которых по негодности их нельзя есть.

И сказал мне Господь: что видишь ты, Иеремия? Я сказал: смоквы, смоквы хорошие – весьма хороши, а худые – весьма худы, так что их нельзя есть, потому что они очень нехороши.

И было ко мне слово Господне:

так говорит Господь, Бог Израилев: подобно этим смоквам хорошим Я призна́ю хорошими переселенцев Иудейских, которых Я послал из сего места в землю Халдейскую;

и обращу на них очи Мои во благо им и возвращу их в землю сию, и устрою их, а не разорю, и насажду их, а не искореню;

и дам им сердце, чтобы знать Меня, что Я Господь, и они будут Моим народом, а Я буду их Богом; ибо они обратятся ко Мне всем сердцем своим.

А о худых смоквах, которых и есть нельзя по негодности их, так говорит Господь: таким Я сделаю Седекию, царя Иудейского, и князей его и прочих Иерусалимлян, остающихся в земле сей и живущих в земле Египетской;

и отдам их на озлобление и на злострадание во всех царствах земных, в поругание, в притчу, в посмеяние и проклятие во всех местах, куда Я изгоню их.

И пошлю на них меч, голод и моровую язву, доколе не истреблю их с земли, которую Я дал им и отцам их.

Грузинский

Языки

დამანახვა უფალმა, აჰა, ლეღვის ორი კალათა დგას უფლის ტაძრის წინ მას შემდეგ, რაც ბაბილონის მეფემ ნაბუქოდონოსორმა გადაასახლა იუდას მეფე იექონია იეჰოიაკიმის ძე, იუდას მთავრები, ხუროები და მჭედლები იერუსალიმიდან და ბაბილონში მიიყვანა.

ერთ კალათაში ძალიან კარგი ლეღვია, პირველმოწეული; მეორე კალათაში ძალიან ცუდი ლეღვია; არ იჭმევა, იმდენად ცუდია.

მითხრა უფალმა: რას ხედავ, იერემია? მივუგე: ლეღვს, კარგი ლეღვი ძალიან კარგია, ცუდი ლეღვი - ძალიან ცუდი, არ იჭმევა, იმდენად ცუდია.

იყო უფლის სიტყვა, ჩემს მომართ ნათქვამი:

ასე ამბობს უფალი, ისრაელის ღმერთი: ამ კარგი ლეღვებივით გამოვარჩევ გადასახლებულ იუდაელებს, რომელნიც გავუშვი ამ ადგილიდან ქალდეველთა ქვეყანაში მათდა სასიკეთოდ.

თვალს მივაპყრობ მათ მათდა სასიკეთოდ და დავაბრუნებ ამ ქვეყანაში; ავაშენებ, არ გავანადგურებ; დავნერგავ, არ აღმოვფხერი მათ.

ჩავუდგამ მათ გულს, რათა მცნობდნენ, რომ უფალი ვარ. ჩემი ერი იქნებიან და მე მათი ღმერთი ვიქნები, რადგან მთელი გულით მოიქცევიან ჩემკენ.

ცუდ ლეღვზე, რომელიც არ იჭმევა სიცუდის გამო, ასე თქვა უფალმა: ასე მოვექცევი იუდას მეფეს ციდკიას, მის მთავრებს, დანარჩენ იერუსალიმს, ამ ქვეყანაში რომ დარჩნენ, და ეგვიპტის ქვეყანაში მცხოვრებთ.

და გავხდი მათ საფრთხობელად და საუბედუროდ დედამიწის ყველა სამეფოში, სასირცხოდ, საარაკოდ, დასაცინად და შესაჩვენებლად ყველა იმ ადგილზგ, სადაც კი განვდევნი მათ.

მივუვლენ მახვილს, შიმშილს და შავ ჭირს, ვიდრე არ აღვგვი იმ ქვეყნიდან, რომელიც მათთვის და მათი მამა-პაპისთვის მაქვს მიცემული.