Скрыть
25:1
25:2
25:3
25:7
25:8
25:11
25:13
25:17
25:20
25:22
25:24
25:28
25:32
25:35
25:36
25:37
25:38
Церковнославянский (рус)
Сло́во, е́же бы́сть ко иеремі́и на вся́ лю́ди Иу́дины, въ лѣ́то четве́ртое Иоаки́ма сы́на Иосі́ина, царя́ Иу́дина: то́ лѣ́то пе́рвое Навуходоно́сора царя́ Вавило́нскаго:
е́же глаго́ла Иеремі́а проро́къ ко всѣ́мъ лю́демъ Иу́динымъ и ко всѣ́мъ обита́телемъ Иерусали́ма, рекі́й:
въ третiе­на́­де­сять лѣ́то Иосі́и сы́на Амо́сова, царя́ Иу́дина, и да́же до дне́ сего́, сiе́ два́десять тре́тiе лѣ́то, бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́, и глаго́лахъ къ ва́мъ, зау́тра востая́ и глаго́ля: и не слы́шасте.
И посыла́­ше Госпо́дь къ ва́мъ всѣ́хъ ра́бъ сво­и́хъ проро́къ, востая́ зау́тра и посыла́я: и не слы́шасте, ни при­­клони́сте уше́съ ва́шихъ, да слы́шите, егда́ глаго́лаше:
от­врати́теся кі́йждо от­ пути́ сво­его́ зла́го и от­ злѣ́йшихъ умышле́нiй ва́шихъ, и обита́ти бу́дете въ земли́, ю́же Госпо́дь даде́ ва́мъ и отце́мъ ва́шымъ, от­ вѣ́ка да́же и до вѣ́ка:
и не ходи́те вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ, е́же служи́ти и́мъ и покланя́тися и́мъ, да не прогнѣ́ваете мя́ въ дѣ́лѣхъ ру́къ ва́шихъ, е́же озло́бити ва́съ.
И не послу́шасте мя́, рече́ Госпо́дь, е́же не подвиза́ти мя́ ко гнѣ́ву въ дѣ́лѣхъ руку́ ва́шею на зло́ ва́мъ.
Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: поне́же не послу́шасте слове́съ мо­и́хъ,
се́, а́зъ послю́ и воз­му́ вся́ племена́ сѣ́верска, [рече́ Госпо́дь,] и Навуходоно́сора царя́ Вавило́нска раба́ мо­его́: и при­­веду́ и́хъ на зе́млю сiю́ и на обита́тели ея́ и на вся́ язы́ки, и́же о́крестъ ея́, и убiю́ и́хъ и поста́влю и́хъ во у́жасъ и во звизда́нiе и въ поноше́нiе вѣ́чно­е:
и погублю́ от­ ни́хъ гла́съ ра́дости и гла́съ весе́лiя, гла́съ жениха́ и гла́съ невѣ́сты, благо­уха́нiе ми́ра и свѣ́тъ свѣти́лника:
и бу́детъ вся́ земля́ сiя́ въ запустѣ́нiе и во у́жасъ, и порабо́таютъ сі́и во язы́цѣхъ царю́ Вавило́нску се́дмьдесятъ лѣ́тъ.
Егда́ же испо́лнени бу́дутъ се́дмьдесятъ лѣ́тъ, посѣщу́ на царя́ Вавило́нска и на язы́къ о́ный, рече́ Госпо́дь, беззако́нiя и́хъ, и на зе́млю Халде́йску, и положу́ ту́ю въ запустѣ́нiе вѣ́чное,
и наведу́ на зе́млю о́ну вся́ словеса́ моя́, я́же глаго́лахъ на ню́, вся́ пи́сан­ная въ кни́зѣ се́й, и ели́ка проро́че­с­т­вова Иеремі́а на вся́ язы́ки:
я́ко рабо́таша и́мъ, егда́ бѣ́ша язы́цы мно́зи и ца́рiе вели́цы, и воз­да́мъ и́мъ по дѣло́мъ и́хъ и по творе́нiю ру́къ и́хъ,
ели́ко прорече́ Иеремі́а до всѣ́хъ стра́нъ: та́ко бо глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: воз­ми́ ча́шу вина́ нера­ст­воре́н­наго {Евр.: я́рости сея́.} от­ руки́ мо­ея́, да напо­и́ши вся́ язы́ки, къ ни́мже а́зъ послю́ тя.
И испiю́тъ и изблю́ютъ {Евр.: и смяту́т­ся.}, и обуя́ютъ от­ лица́ меча́, его́же а́зъ послю́ средѣ́ и́хъ.
И взя́хъ ча́шу от­ руки́ Госпо́дни и напо­и́хъ вся́ язы́ки, къ ни́мже посла́ мя Госпо́дь:
Иерусали́ма и гра́ды Иу́дины, и цари́ его́ и кня́зи его́, я́ко положи́ти я́ во опустѣ́нiе и въ непрохожде́нiе, и во звизда́нiе и въ прокля́тiе, я́ко де́нь се́й,
и фарао́на царя́ Еги́петскаго и отроко́въ его́, и вельмо́жы его́ и вся́ лю́ди его́
и вся́ при­­мѣ́сники его́, и вся́ цари́ земли́ у́съ и вся́ цари́ иноплеме́н­никовъ, Аскало́на и Га́зу, и аккаро́на и оста́нокъ азо́та,
и Идуме́ю и Моави́тиду и сы́ны Аммо́ни,
и вся́ цари́ ти́рски и цари́ Сидо́нски и цари́, и́же объ ону́ страну́ мо́ря,
и Деда́на и Ѳема́на, и Ро́са и вся́каго остри́женаго по лицу́ его́,
и вся́ цари́ Ара́вiи и вся́ смѣ́сники обита́ющыя въ пусты́ни,
и вся́ цари́ замври́йскiя и вся́ цари́ Ела́мскiя, и вся́ цари́ пе́рсскiя
и вся́ цари́ от­ восто́чiя, да́льнiя и бли́жнiя, ко­его́ждо ко бра́ту его́, и вся́ ца́р­ст­ва, я́же на лицы́ земли́, и ца́рь сеса́хъ испiе́тъ послѣди́ и́хъ.
И рече́ши и́мъ: та́ко рече́ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: пі́йте и упі́йтеся, и изблю́йте и пади́те, и не воста́ните от­ лица́ меча́, его́же а́зъ послю́ средѣ́ ва́съ.
И бу́детъ, егда́ не восхотя́тъ прiя́ти ча́ши от­ руки́ тво­ея́, е́же пи́ти, рече́ши къ ни́мъ: та́ко рече́ Госпо́дь: пiю́ще пі́йте.
Я́ко во гра́дѣ, въ не́мже именова́ся и́мя мое́, а́зъ начну́ озлобля́ти, и вы́ очище́нiемъ не очи́ститеся: поне́же ме́чь а́зъ при­­зыва́ю на вся́ сѣдя́щыя на земли́, рече́ Госпо́дь си́лъ.
Ты́ же прорече́ши на ни́хъ вся́ словеса́ сiя́ и рече́ши: Госпо́дь съ высоты́ су́дъ воз­да́стъ, от­ свята́го сво­его́ да́стъ гла́съ сво́й, сло́во прорече́тъ на мѣ́сто свое́, сі́и же я́ко объе́млюще виногра́дъ от­вѣща́ютъ: и на вся́ сѣдя́щыя на земли́ прiи́де па́губа,
на ча́сть земли́, я́ко су́дъ во язы́цѣхъ Го́споду: суди́тися и́мать то́й со вся́кою пло́тiю, нечести́вiи же пре́дани бы́ша мечу́, глаго́летъ Госпо́дь.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, зла́я гряду́тъ от­ язы́ка на язы́къ, и ви́хорь вели́къ исхо́дитъ от­ конца́ земли́.
И бу́дутъ я́звенiи от­ Го́спода въ де́нь Госпо́день, от­ кра́я земли́ и до кра́я земли́: не опла́чут­ся, ниже́ соберу́т­ся и не погребу́т­ся, въ гно­и́ на лицы́ земли́ бу́дутъ.
Воскли́кните, пастуси́, и возопі́йте, и воспла́чите, овни́ о́вчiи, я́ко испо́лнишася дні́е ва́ши на заколе́нiе, и паде́те я́коже овни́ избра́н­нiи,
и изги́бнетъ бѣ́г­ст­во от­ пастухо́въ и спасе́нiе от­ овно́въ о́вчихъ.
Гла́съ во́пля па́стырска и кли́чь ове́цъ и овно́въ, я́ко потреби́ Госпо́дь па́жити и́хъ:
и умо́лкнутъ оста́нцы ми́ра от­ лица́ я́рости гнѣ́ва Госпо́дня.
Оста́ви я́коже ле́въ вита́лище свое́, я́ко бы́сть земля́ и́хъ въ непрохожде́нiе от­ лица́ меча́ вели́каго.
Латинский (Nova Vulgata)
Verbum, quod factum est ad Ieremiam de omni populo Iudae in anno quarto Ioachim filii Iosiae regis Iudae — ipse est annus primus Nabuchodonosor regis Babylonis —
quod locutus est Ieremias propheta ad omnem populum Iudae et ad universos habitatores Ierusalem dicens:
«A tertio decimo anno Iosiae filii Amon regis Iudae usque ad diem hanc, iste tertius et vicesimus est annus, factum est verbum Domini ad me, et locutus sum ad vos de nocte consurgens et loquens, et non audistis.
Et misit Dominus ad vos omnes servos suos prophetas, consurgens diluculo mittensque; et non audistis neque inclinastis aures vestras, ut audiretis,
cum diceret: "Revertimini unusquisque a via sua mala et a pessimis cogitationibus vestris, et habitabitis in terra, quam dedit Dominus vobis et patribus vestris, a saeculo et usque in saeculum;
et nolite ire post deos alienos, ut serviatis eis adoretisque eos, neque me ad iracundiam provocetis in operibus manuum vestrarum, et non affligam vos.
Et non audistis me, dicit Dominus, ut me ad iracundiam provocaretis in operibus manuum vestrarum, in malum vestrum".
Propterea haec dicit Dominus exercituum: Pro eo quod non audistis verba mea,
ecce ego mittam et assumam universas cognationes aquilonis, ait Dominus, et Nabuchodonosor regem Babylonis, servum meum, et adducam eos super terram istam et super habitatores eius et super omnes nationes, quae in circuitu illius sunt; et interficiam eos et ponam eos in stuporem et in sibilum et in ruinas sempiternas.
Perdamque ex eis vocem gaudii et vocem laetitiae, vocem sponsi et vocem sponsae, vocem molae et lumen lucernae,
et erit universa terra haec in solitudinem et in stuporem, et servient omnes gentes istae regi Babylonis septuaginta annis.
Cumque impleti fuerint septuaginta anni, visitabo super regem Babylonis et super gentem illam, dicit Dominus, iniquitatem eorum et super terram Chaldaeorum; et ponam illam in solitudines sempiternas.
Et adducam super terram illam omnia verba mea, quae locutus sum contra eam, omne, quod scriptum est in libro isto, quaecumque prophetavit Ieremias adversum omnes gentes.
Quia servient eis etiam illi, gentes multae et reges magni, et reddam eis secundum opera eorum et secundum facta manuum suarum».
Quia sic dicit Dominus, Deus Israel, ad me: «Sume calicem vini furoris huius de manu mea et propinabis de illo cunctis gentibus, ad quas ego mittam te;
et bibent et turbabuntur et insanient a facie gladii, quem ego mittam inter eos».
Et accepi calicem de manu Domini et propinavi cunctis gentibus, ad quas misit me Dominus,
Ierusalem et civitatibus Iudae et regibus eius et principibus eius, ut darem eos in solitudinem et in stuporem, in sibilum et in maledictionem, sicut est dies ista;
pharaoni regi Aegypti et servis eius et principibus eius et omni populo eius;
et omni vulgo promiscuo et cunctis regibus terrae Us et cunctis regibus terrae Philisthim et Ascaloni et Gazae et Accaroni et reliquiis Azoti,
Edom et Moab et filiis Ammon;
et cunctis regibus Tyri et universis regibus Sidonis et regibus terrae insularum, qui sunt trans mare;
et Dedan et Thema et Buz et universis, qui attonsi sunt in comam;
et cunctis regibus Arabiae et cunctis regibus vulgi promiscui, qui habitant in deserto,
et cunctis regibus Zimri et cunctis regibus Elam et cunctis regibus Medorum,
cunctis quoque regibus aquilonis de prope et de longe, unicuique post fratrem suum et omnibus regnis terrae, quae super faciem eius sunt; et rex Sesach bibet post eos.
«Et dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Bibite et inebriamini et vomite; et cadite neque surgatis a facie gladii, quem ego mittam inter vos.
Cumque noluerint accipere calicem de manu tua, ut bibant, dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum: Bibentes bibetis;
quia ecce in civitate, super quam invocatum est nomen meum, ego incipio affligere, et vos immunes eritis? Non eritis immunes; gladium enim ego voco super omnes habitatores terrae, dicit Dominus exercituum.
Et tu prophetabis ad eos omnia verba haec et dices ad illos: Dominus de excelso rugiet et de habitaculo sancto suo dabit vocem suam; rugiens rugiet super pascua sua, celeuma quasi calcantium concinetur adversus omnes habitatores terrae.
Pervenit sonitus usque ad extrema terrae, quia iudicium Domino cum gentibus; in iudicium venit ipse cum omni carne; impios tradidit gladio, dicit Dominus.
Haec dicit Dominus exercituum: Ecce afflictio egreditur de gente in gentem, et turbo magnus surgit a summitatibus terrae».
Et erunt interfecti Domini in die illa a summo terrae usque ad summum eius; non plangentur et non colligentur neque sepelientur: in sterquilinium super faciem terrae erunt.
Ululate, pastores, et clamate; et volutamini vos in pulvere, optimates gregis, quia completi sunt dies vestri ad occisionem et ad dispersionem vestram, et cadetis quasi vasa pretiosa.
Et peribit fuga a pastoribus, et salvatio ab optimatibus gregis.
Vox clamoris pastorum et ululatus optimatium gregis, quia vastavit Dominus pascua eorum.
Et conticuerunt arva pacis a facie irae furoris Domini.
Dereliquit quasi leo umbraculum suum, quia facta est terra eorum in desolationem, a facie irae violentae et a facie irae furoris Domini.
Немецкий (GNB)
Jojakim, der Sohn von Joschija, war das vierte Jahr König von Juda und Nebukadnezzar das erste Jahr König von Babylonien, da erging das Wort des HERRN an Jeremia, ein Wort für das ganze Volk.
Der Prophet verkündete es dem Volk von Juda und allen Bewohnern Jerusalems und sagte zu ihnen:
»Seit dem 13. Regierungsjahr von Joschija, dem Sohn Amons, dem König von Juda, bis heute, also seit nunmehr 23 Jahren, ergeht das Wort des HERRN an mich. Und ebenso lange höre ich nicht auf, euch immer und immer wieder zu verkünden, was er sagt; aber ihr hört nicht hin.
Immer wieder hat der HERR seine Diener, die Propheten, zu euch gesandt, aber ihr habt sie nicht ernst genommen.
Der HERR befahl mir, zu euch zu sagen: ́Kehrt um von euren verkehrten Wegen, macht Schluss mit eurem bösen Tun, dann könnt ihr in dem Land wohnen bleiben, das ich euren Vorfahren und euch für alle Zeiten gegeben habe.
Lauft nicht den fremden Göttern nach, dient ihnen nicht und betet sie nicht an! Reizt mich nicht zum Zorn mit euren Götzenbildern, sonst bringe ich Unglück über euch!́
́Aber ihr habt nicht auf mich gehört́, sagt jetzt der HERR. ́Im Gegenteil: Mit euren Götzen habt ihr meinen Zorn herausgefordert und euch damit selbst ins Unglück gestürzt.́
Deshalb sagt der HERR, der Herrscher der Welt: ́Weil ihr nicht auf mein Wort gehört habt,
lasse ich nun alle Völker des Nordens kommen, an ihrer Spitze meinen Bevollmächtigten Nebukadnezzar, den König von Babylonien. Sie sollen über euch und euer Land herfallen, auch über eure Nachbarn und ihre Länder. Ich gebe euch alle der Vernichtung preis und eure Länder sollen für immer zum Trümmerfeld werden. Wer es sieht, wird aufschreien und sich mit Entsetzen abwenden.
Ich mache allem Jubel und aller Freude bei euch ein Ende; der Jubelruf von Bräutigam und Braut wird nie mehr zu hören sein. Das Geräusch der Handmühle am Morgen wird verstummen und abends in den Häusern keine Lampe mehr brennen.
Alles wird in Trümmern liegen. Siebzig Jahre lang werdet ihr und eure Nachbarvölker dem König von Babylonien unterworfen sein.
Wenn aber die siebzig Jahre um sind́, sagt der HERR, ́werde ich den König von Babylonien und sein Volk zur Rechenschaft ziehen für das, was sie an Schuld auf sich geladen haben. Dann soll ihr Land für immer zu einem Trümmerfeld werden.
Ich lasse an ihnen in Erfüllung gehen, was ich ihnen angedroht habe. Es ist aufgeschrieben in der Buchrolle, in der steht, was Jeremia in meinem Auftrag jedem einzelnen Volk angekündigt hat.
Ja, auch die Babylonier werden einst großen Völkern und mächtigen Königen unterworfen sein. Ich zahle ihnen die Verbrechen heim, die sie begangen haben!́«
Der HERR, der Gott Israels, hat zu mir gesagt: »Nimm diesen Weinbecher aus meiner Hand. Er ist gefüllt mit meinem Zorn. Gib ihn allen Völkern zu trinken, zu denen ich dich sende!
Sie sollen ihn austrinken! Betrunken sollen sie in das Schwert hineintaumeln, das ich unter ihnen wüten lasse.«
Da nahm ich den Becher und gab ihn allen Völkern zu trinken, zu denen mich der HERR schickte.
Zuerst mussten Jerusalem und die Städte in Juda – samt ihren Königen und führenden Männern – trinken, damit sie zu Trümmerfeldern würden, zu Stätten des Grauens, von denen man sich mit Entsetzen abwendet und deren Namen als Fluchwort dienen, wie es bis heute der Fall ist.
Dann kamen die anderen Völker an die Reihe und mussten aus dem Becher trinken: der Pharao, der König Ägyptens, mit seinem ganzen Hof und seinen Fürsten, mit all seinem Volk
und den Fremden, die in Ägypten leben; alle Könige des Landes Uz; alle Könige der Philisterstädte Aschkelon, Gaza, Ekron und des Restes von Aschdod;
alle Edomiter, Moabiter und Ammoniter;
alle Könige von Tyrus und Sidon und von den Ländern jenseits des Meeres;
die Leute von Dedan, Tema und Bus und alle mit geschorenen Schläfen;
alle Könige Arabiens und alle Könige der Wüstenstämme;
alle Könige von Simri, Elam und Medien;
alle Könige des Nordens, die nahen und die fernen, einer nach dem andern. Ja, alle Reiche der Erde mussten davon trinken. Als Letzter wird der König von Babylonien davon trinken.
Dann gab der HERR mir den Auftrag, den Völkern auszurichten: »So spricht der HERR, der Herrscher der Welt, der Gott Israels: ́Trinkt, berauscht und erbrecht euch, bis ihr hinstürzt und nicht mehr aufstehen könnt! Taumelt in das Schwert, das ich unter euch wüten lasse!́«
»Wenn sie sich aber weigern«, sagte er zu mir, »den Becher aus deiner Hand anzunehmen und zu trinken, dann sag ihnen: ́Der HERR, der Herrscher der Welt, befiehlt euch: Ihr müsst trinken, ob ihr wollt oder nicht!
Ich fange mit der Strafe an bei der Stadt, die mein Eigentum ist. Meint ihr vielleicht, ihr bleibt ungestraft? Nein, auch euch trifft die Strafe! Ich rufe das Schwert gegen alle Bewohner der Erde herbei. Das sage ich, der Herrscher der Welt.́«
»Weiter sollst du den Völkern ausrichten: ́Wie Gebrüll eines Löwen kommt die Stimme des HERRN aus der Höhe, wie Donner dröhnt sie von seiner heiligen Wohnung her. Sie schallt über das Land wie der Ruf der Keltertreter und dringt zu allen Völkern,
bis an den Rand der Erde! Denn allen Völkern macht der HERR den Prozess; alles, was Mensch heißt, zieht er vor Gericht und die Schuldigen übergibt er dem Schwert.́«
Der HERR, der Herrscher der Welt, sagt: »Ein Sturm erhebt sich von den Enden der Erde; ein Volk um das andere wird vom Unglück ereilt.«
Überall auf der Erde werden die Leichen der Menschen liegen, die der HERR erschlagen hat. Und es wird niemand mehr da sein, der um sie trauert, der sie zusammenträgt und bestattet. Sie werden zum Dünger für die Äcker.
Heult, ihr Völkerhirten, schreit und wälzt euch im Staub, ihr Mächtigen; denn jetzt seid ihr an der Reihe, geschlachtet zu werden! Ihr werdet zerstreut! Ihr werdet hinfallen und zerbrechen wie ein kostbares Gefäß!
Für die Hirten der Völker gibt es kein Entkommen.
Ich höre schon ihren Hilfeschrei und ihr Jammern, denn der HERR vernichtet ihre Herden.
Der Gluthauch seines Zornes senkt sich auf die saftigen Weiden und deckt sie zu mit dem Schweigen des Todes.
Ja, der HERR hat sich aufgemacht wie ein Löwe, der sein Dickicht verlässt. Alles Land ist zur Wüste geworden durch das furchtbare Schwert, durch den glühenden Zorn des HERRN.
1 Иеремия объявляет, что пленение Вавилонское — результат непослушания Иуды, которое будет продолжаться семьдесят лет. 12 Тогда опустошение грядет на Вавилон. Чаша с вином ярости дана будет народам. 34 Горе на «пастырей».
Слово, которое было к Иеремии о всем народе Иудейском, в четвертый год Иоакима, сына Иосии, царя Иудейского, – это был первый год Навуходоносора, царя Вавилонского, –
и которое пророк Иеремия произнес ко всему народу Иудейскому и ко всем жителям Иерусалима и сказал:
от тринадцатого года Иосии, сына Амонова, царя Иудейского, до сего дня, вот уже двадцать три года, было ко мне слово Господне, и я с раннего утра говорил вам, – и вы не слушали.
Господь посылал к вам всех рабов Своих, пророков, с раннего утра посылал, – и вы не слушали и не приклоняли уха своего, чтобы слушать.
Вам говорили: «обратитесь каждый от злого пути своего и от злых дел своих и живите на земле, которую Господь дал вам и отцам вашим из века в век;
и не ходите во след иных богов, чтобы служить им и поклоняться им, и не прогневляйте Меня делами рук своих, и не сделаю вам зла».
Но вы не слушали Меня, говорит Господь, прогневляя Меня делами рук своих, на зло себе.
Посему так говорит Господь Саваоф: за то, что вы не слушали слов Моих,
вот, Я пошлю и возьму все племена северные, говорит Господь, и пошлю к Навуходоносору, царю Вавилонскому, рабу Моему, и приведу их на землю сию и на жителей ее и на все окрестные народы; и совершенно истреблю их и сделаю их ужасом и посмеянием и вечным запустением.
И прекращу у них голос радости и голос веселья, голос жениха и голос невесты, звук жерновов и свет светильника.
И вся земля эта будет пустынею и ужасом; и народы сии будут служить царю Вавилонскому семьдесят лет.
И будет: когда исполнится семьдесят лет, накажу царя Вавилонского и тот народ, говорит Господь, за их нечестие, и землю Халдейскую, и сделаю ее вечною пустынею.
И совершу над тою землею все слова Мои, которые Я произнес на нее, все написанное в сей книге, что Иеремия пророчески изрек на все народы.
Ибо и их поработят многочисленные народы и цари великие; и Я воздам им по их поступкам и по делам рук их.
Ибо так сказал мне Господь, Бог Израилев: возьми из руки Моей чашу сию с вином ярости и напои из нее все народы, к которым Я посылаю тебя.
И они выпьют, и будут шататься и обезумеют при виде меча, который Я пошлю на них.
И взял я чашу из руки Господней и напоил из нее все народы, к которым послал меня Господь:
Иерусалим и города Иудейские, и царей его и князей его, чтоб опустошить их и сделать ужасом, посмеянием и проклятием, как и видно ныне,
фараона, царя Египетского, и слуг его, и князей его и весь народ его,
и весь смешанный народ, и всех царей земли Уца, и всех царей земли Филистимской, и Аскалон, и Газу, и Екрон, и остатки Азота,
Едома, и Моава, и сыновей Аммоновых,
и всех царей Тира, и всех царей Сидона, и царей островов, которые за морем,
Дедана, и Фему, и Буза, и всех, стригущих волосы на висках,
и всех царей Аравии, и всех царей народов разноплеменных, живущих в пустыне,
всех царей Зимврии, и всех царей Елама, и всех царей Мидии,
и всех царей севера, близких друг к другу и дальних, и все царства земные, которые на лице земли, а царь Сесаха выпьет после них.
И скажи им: так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: пейте и опьянейте, и изрыгните и падите, и не вставайте при виде меча, который Я пошлю на вас.
Если же они будут отказываться брать чашу из руки твоей, чтобы пить, то скажи им: так говорит Господь Саваоф: вы непременно будете пить.
Ибо вот на город сей, на котором наречено имя Мое, Я начинаю наводить бедствие; и вы ли останетесь ненаказанными? Нет, не останетесь ненаказанными; ибо Я призываю меч на всех живущих на земле, говорит Господь Саваоф.
Посему прореки на них все слова сии и скажи им: Господь возгремит с высоты и из жилища святыни Своей подаст глас Свой; страшно возгремит на селение Свое; как топчущие в точиле, воскликнет на всех живущих на земле.
Шум дойдет до концов земли, ибо у Господа состязание с народами: Он будет судиться со всякою плотью, нечестивых Он предаст мечу, говорит Господь.
Так говорит Господь Саваоф: вот, бедствие пойдет от народа к народу, и большой вихрь поднимется от краев земли.
И будут пораженные Господом в тот день от конца земли до конца земли, не будут оплаканы и не будут прибраны и похоронены, навозом будут на лице земли.
Рыдайте, пастыри, и стенайте, и посыпайте себя прахом, вожди стада; ибо исполнились дни ваши для заклания и рассеяния вашего, и падете, как дорогой сосуд.
И не будет убежища пастырям и спасения вождям стада.
Слышен вопль пастырей и рыдание вождей стада, ибо опустошил Господь пажить их.
Истребляются мирные селения от ярости гнева Господня.
Он оставил жилище Свое, как лев; и земля их сделалась пустынею от ярости опустошителя и от пламенного гнева Его.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible