И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: а́ще ста́нутъ Моисе́й и самуи́лъ предъ лице́мъ мои́мъ, нѣ́сть душа́ моя́ къ лю́демъ си́мъ: изри́ни тѣ́хъ [от лица́ моего́], и да изы́дутъ.

И бу́детъ, а́ще реку́тъ къ тебѣ́: ка́мо изы́демъ? и рече́ши къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: и́же ко сме́рти, ко сме́рти: и и́же къ мечу́, къ мечу́: и и́же ко гла́ду, ко гла́ду: и и́же ко плѣне́нiю, ко плѣне́нiю.

И отмщу́ и́мъ четы́рьми о́бразы, рече́ Госпо́дь: ме́чь на закла́нiе, и пси́ на растерза́нiе, и пти́цы небесе́ и звѣ́рiе земли́ на пожре́нiя и расхище́нiе.

И преда́мъ и́хъ во утѣсне́нiе всѣ́мъ ца́рствамъ земны́мъ, ра́ди Манассі́и сы́на езекі́ина царя́ Иу́дина за вся́, я́же сотвори́ во Иерусали́мѣ.

Кто́ умилосе́рдится къ тебѣ́, Иерусали́ме? и кто́ поскорби́тъ о тебѣ́, или́ кто́ по́йдетъ моли́ти о ми́рѣ тебѣ́?

Ты́ оста́вилъ мя́ еси́, рече́ Госпо́дь, вспя́ть поше́лъ еси́: и простру́ ру́ку мою́ на тя́ и убiю́ тя, и ктому́ не пощажу́ и́хъ

и расточу́ и́хъ расточе́нiемъ во вратѣ́хъ люді́й мои́хъ: обезча́дѣша, погуби́ша люді́й мои́хъ зло́бами свои́ми, и не обрати́шася.

Умно́жишася вдови́цы и́хъ па́че песка́ морска́го: наведо́хъ на ма́терь ю́ношы, бѣ́дность о полу́дни, наверго́хъ на ню́ внеза́пу стра́хъ и тре́петъ.

Пра́здна бы́сть роди́вшая се́дмь, оскудѣ́ душа́ ея́, за́йде е́й со́лнце еще́ средѣ́ полу́дне, постыжде́на бы́сть и укоре́на: про́чыя и́хъ въ ме́чь да́мъ предъ враги́ и́хъ, рече́ Госпо́дь.

Го́ре мнѣ́, ма́ти [моя́], вску́ю мя́ родила́ еси́ му́жа при́телнаго и суди́маго по все́й земли́? не зая́хъ, ниже́ зая́тъ у мене́ кто́: си́ла моя́ оскудѣ́ от клену́щихъ мя́, [рече́ Госпо́дь].

Бу́ди, Влады́ко, исправля́ющымъ и́мъ: а́ще не притеко́хъ ко тебѣ́ во вре́мя озлобле́нiя и́хъ и во вре́мя ско́рби и́хъ, во блага́я на врага́.

Еда́ позна́ется желѣ́зо? и одѣя́нiе мѣ́дяно крѣ́пость твоя́.

И сокро́вища твоя́ въ расхище́нiе да́мъ, измѣ́ну за вся́ грѣхи́ твоя́, и во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ твои́хъ:

и порабощу́ тя о́крестъ враго́мъ твои́мъ, въ земли́, ея́же не вѣ́си: я́ко о́гнь возжже́ся от я́рости моея́, на ва́съ горѣ́ти бу́детъ.

Ты́ вѣ́си, Го́споди, воспомяни́ мя и посѣти́ мя и защити́ мя от гоня́щихъ мя́, не въ долготерпѣ́нiе твое́ воспрiими́ мя: вѣ́ждь, я́ко прiя́хъ тебе́ ра́ди поноше́нiе от отверга́ющихъ словеса́ твоя́:

сконча́й и́хъ, и бу́детъ сло́во твое́ мнѣ́ въ ра́дость и во весе́лiе се́рдца моего́, я́ко при́звано е́сть и́мя твое́ на мнѣ́, Го́споди Бо́же си́лъ.

Не сѣдо́хъ въ со́нмѣ и́хъ игра́ющихъ, но боя́хся от лица́ руки́ твоея́: на еди́нѣ сѣдя́хъ, я́ко го́рести испо́лнихся.

Вску́ю оскорбля́ющiи мя́ возмога́ютъ на мя́? я́зва моя́ тверда́, отку́ду исцѣлю́ся? бы́сть мнѣ́ я́ко вода́ лжи́вая, не иму́щая вѣ́рности.

Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: а́ще обрати́шися, возста́влю тя́, и предъ лице́мъ мои́мъ ста́неши: и а́ще изведе́ши честно́е от недосто́йнаго, я́ко уста́ моя́ бу́деши: и обратя́тся ті́и къ тебѣ́, и ты́ не обрати́шися къ ни́мъ.

И да́мъ тя́ лю́демъ си́мъ а́ки стѣ́ну крѣ́пку, мѣ́дяну: и пора́туютъ на тя́ и не возмо́гутъ на тя́, я́ко а́зъ съ тобо́ю е́смь, да спасу́ тя и изба́влю тя́, рече́ Госпо́дь:

изба́влю тя́ от ру́къ злѣ́йшихъ и искуплю́ тя от ру́къ губи́телей.

Сло́во, е́же бы́сть ко иеремі́и на вся́ лю́ди Иу́дины, въ лѣ́то четве́ртое Иоаки́ма сы́на Иосі́ина, царя́ Иу́дина: то́ лѣ́то пе́рвое Навуходоно́сора царя́ Вавило́нскаго:

е́же глаго́ла Иеремі́а проро́къ ко всѣ́мъ лю́демъ Иу́динымъ и ко всѣ́мъ обита́телемъ Иерусали́ма, рекі́й:

въ третiена́десять лѣ́то Иосі́и сы́на Амо́сова, царя́ Иу́дина, и да́же до дне́ сего́, сiе́ два́десять тре́тiе лѣ́то, бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́, и глаго́лахъ къ ва́мъ, зау́тра востая́ и глаго́ля: и не слы́шасте.

И посыла́ше Госпо́дь къ ва́мъ всѣ́хъ ра́бъ свои́хъ проро́къ, востая́ зау́тра и посыла́я: и не слы́шасте, ни приклони́сте уше́съ ва́шихъ, да слы́шите, егда́ глаго́лаше:

отврати́теся кі́йждо от пути́ своего́ зла́го и от злѣ́йшихъ умышле́нiй ва́шихъ, и обита́ти бу́дете въ земли́, ю́же Госпо́дь даде́ ва́мъ и отце́мъ ва́шымъ, от вѣ́ка да́же и до вѣ́ка:

и не ходи́те вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ, е́же служи́ти и́мъ и покланя́тися и́мъ, да не прогнѣ́ваете мя́ въ дѣ́лѣхъ ру́къ ва́шихъ, е́же озло́бити ва́съ.

И не послу́шасте мя́, рече́ Госпо́дь, е́же не подвиза́ти мя́ ко гнѣ́ву въ дѣ́лѣхъ руку́ ва́шею на зло́ ва́мъ.

Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: поне́же не послу́шасте слове́съ мои́хъ,

се́, а́зъ послю́ и возму́ вся́ племена́ сѣ́верска, [рече́ Госпо́дь,] и Навуходоно́сора царя́ Вавило́нска раба́ моего́: и приведу́ и́хъ на зе́млю сiю́ и на обита́тели ея́ и на вся́ язы́ки, и́же о́крестъ ея́, и убiю́ и́хъ и поста́влю и́хъ во у́жасъ и во звизда́нiе и въ поноше́нiе вѣ́чное:

и погублю́ от ни́хъ гла́съ ра́дости и гла́съ весе́лiя, гла́съ жениха́ и гла́съ невѣ́сты, благоуха́нiе ми́ра и свѣ́тъ свѣти́лника:

и бу́детъ вся́ земля́ сiя́ въ запустѣ́нiе и во у́жасъ, и порабо́таютъ сі́и во язы́цѣхъ царю́ Вавило́нску се́дмьдесятъ лѣ́тъ.

Егда́ же испо́лнени бу́дутъ се́дмьдесятъ лѣ́тъ, посѣщу́ на царя́ Вавило́нска и на язы́къ о́ный, рече́ Госпо́дь, беззако́нiя и́хъ, и на зе́млю Халде́йску, и положу́ ту́ю въ запустѣ́нiе вѣ́чное,

и наведу́ на зе́млю о́ну вся́ словеса́ моя́, я́же глаго́лахъ на ню́, вся́ пи́санная въ кни́зѣ се́й, и ели́ка проро́чествова Иеремі́а на вся́ язы́ки:

я́ко рабо́таша и́мъ, егда́ бѣ́ша язы́цы мно́зи и ца́рiе вели́цы, и возда́мъ и́мъ по дѣло́мъ и́хъ и по творе́нiю ру́къ и́хъ,

ели́ко прорече́ Иеремі́а до всѣ́хъ стра́нъ: та́ко бо глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: возми́ ча́шу вина́ нерастворе́ннаго {Евр.: я́рости сея́.} от руки́ моея́, да напои́ши вся́ язы́ки, къ ни́мже а́зъ послю́ тя.

И испiю́тъ и изблю́ютъ {Евр.: и смяту́тся.}, и обуя́ютъ от лица́ меча́, его́же а́зъ послю́ средѣ́ и́хъ.

И взя́хъ ча́шу от руки́ Госпо́дни и напои́хъ вся́ язы́ки, къ ни́мже посла́ мя Госпо́дь:

Иерусали́ма и гра́ды Иу́дины, и цари́ его́ и кня́зи его́, я́ко положи́ти я́ во опустѣ́нiе и въ непрохожде́нiе, и во звизда́нiе и въ прокля́тiе, я́ко де́нь се́й,

и фарао́на царя́ Еги́петскаго и отроко́въ его́, и вельмо́жы его́ и вся́ лю́ди его́

и вся́ примѣ́сники его́, и вся́ цари́ земли́ у́съ и вся́ цари́ иноплеме́нниковъ, Аскало́на и Га́зу, и аккаро́на и оста́нокъ азо́та,

и Идуме́ю и Моави́тиду и сы́ны Аммо́ни,

и вся́ цари́ ти́рски и цари́ Сидо́нски и цари́, и́же объ ону́ страну́ мо́ря,

и Деда́на и Ѳема́на, и Ро́са и вся́каго остри́женаго по лицу́ его́,

и вся́ цари́ Ара́вiи и вся́ смѣ́сники обита́ющыя въ пусты́ни,

и вся́ цари́ замври́йскiя и вся́ цари́ Ела́мскiя, и вся́ цари́ пе́рсскiя

и вся́ цари́ от восто́чiя, да́льнiя и бли́жнiя, коего́ждо ко бра́ту его́, и вся́ ца́рства, я́же на лицы́ земли́, и ца́рь сеса́хъ испiе́тъ послѣди́ и́хъ.

И рече́ши и́мъ: та́ко рече́ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: пі́йте и упі́йтеся, и изблю́йте и пади́те, и не воста́ните от лица́ меча́, его́же а́зъ послю́ средѣ́ ва́съ.

И бу́детъ, егда́ не восхотя́тъ прiя́ти ча́ши от руки́ твоея́, е́же пи́ти, рече́ши къ ни́мъ: та́ко рече́ Госпо́дь: пiю́ще пі́йте.

Я́ко во гра́дѣ, въ не́мже именова́ся и́мя мое́, а́зъ начну́ озлобля́ти, и вы́ очище́нiемъ не очи́ститеся: поне́же ме́чь а́зъ призыва́ю на вся́ сѣдя́щыя на земли́, рече́ Госпо́дь си́лъ.

Ты́ же прорече́ши на ни́хъ вся́ словеса́ сiя́ и рече́ши: Госпо́дь съ высоты́ су́дъ возда́стъ, от свята́го своего́ да́стъ гла́съ сво́й, сло́во прорече́тъ на мѣ́сто свое́, сі́и же я́ко объе́млюще виногра́дъ отвѣща́ютъ: и на вся́ сѣдя́щыя на земли́ прiи́де па́губа,

на ча́сть земли́, я́ко су́дъ во язы́цѣхъ Го́споду: суди́тися и́мать то́й со вся́кою пло́тiю, нечести́вiи же пре́дани бы́ша мечу́, глаго́летъ Госпо́дь.

Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, зла́я гряду́тъ от язы́ка на язы́къ, и ви́хорь вели́къ исхо́дитъ от конца́ земли́.

И бу́дутъ я́звенiи от Го́спода въ де́нь Госпо́день, от кра́я земли́ и до кра́я земли́: не опла́чутся, ниже́ соберу́тся и не погребу́тся, въ гнои́ на лицы́ земли́ бу́дутъ.

Воскли́кните, пастуси́, и возопі́йте, и воспла́чите, овни́ о́вчiи, я́ко испо́лнишася дні́е ва́ши на заколе́нiе, и паде́те я́коже овни́ избра́ннiи,

и изги́бнетъ бѣ́гство от пастухо́въ и спасе́нiе от овно́въ о́вчихъ.

Гла́съ во́пля па́стырска и кли́чь ове́цъ и овно́въ, я́ко потреби́ Госпо́дь па́жити и́хъ:

и умо́лкнутъ оста́нцы ми́ра от лица́ я́рости гнѣ́ва Госпо́дня.

Оста́ви я́коже ле́въ вита́лище свое́, я́ко бы́сть земля́ и́хъ въ непрохожде́нiе от лица́ меча́ вели́каго.

Синодальный

1 Смерть, меч, голод, плен предсказаны за грех Манассии. 15 Молитва Иеремии: «ради Тебя несу я поругание». 19 Ответ Господа: «Ты будешь, как Мои уста»; «крепкая стена для этого народа».

И сказал мне Господь: хотя бы предстали пред лице Мое Моисей и Самуил, душа Моя не приклонится к народу сему; отгони их от лица Моего, пусть они отойдут.

Если же скажут тебе: «куда нам идти?», то скажи им: так говорит Господь: кто обречен на смерть, иди на смерть; и кто под меч, – под меч; и кто на голод, – на голод; и кто в плен, – в плен.

И пошлю на них четыре рода казней, говорит Господь: меч, чтобы убивать, и псов, чтобы терзать, и птиц небесных и зверей полевых, чтобы пожирать и истреблять;

и отдам их на озлобление всем царствам земли за Манассию, сына Езекии, царя Иудейского, за то, что он сделал в Иерусалиме.

Ибо кто пожалеет о тебе, Иерусалим? и кто окажет сострадание к тебе? и кто зайдет к тебе спросить о твоем благосостоянии?

Ты оставил Меня, говорит Господь, отступил назад; поэтому Я простру на тебя руку Мою и погублю тебя: Я устал миловать.

Я развеваю их веялом за ворота земли; лишаю их детей, гублю народ Мой; но они не возвращаются с путей своих.

Вдов их у Меня более, нежели песку в море; наведу на них, на мать юношей, опустошителя в полдень; нападет на них внезапно страх и ужас.

Лежит в изнеможении родившая семерых, испускает дыхание свое; еще днем закатилось солнце ее, она постыжена и посрамлена. И остаток их предам мечу пред глазами врагов их, говорит Господь.

«Горе мне, мать моя, что ты родила меня человеком, который спорит и ссорится со всею землею! никому не давал я в рост, и мне никто не давал в рост, а все проклинают меня».

Господь сказал: конец твой будет хорош, и Я заставлю врага поступать с тобою хорошо во время бедствия и во время скорби.

Может ли железо сокрушить железо северное и медь?

Имущество твое и сокровища твои отдам на расхищение, без платы, за все грехи твои, во всех пределах твоих;

и отправлю с врагами твоими в землю, которой ты не знаешь; ибо огонь возгорелся в гневе Моем, – будет пылать на вас.

О, Господи! Ты знаешь всё; вспомни обо мне и посети меня, и отмсти за меня гонителям моим; не погуби меня по долготерпению Твоему; Ты знаешь, что ради Тебя несу я поругание.

Обретены слова Твои, и я съел их; и было слово Твое мне в радость и в веселье сердца моего; ибо имя Твое наречено на мне, Господи, Боже Саваоф.

Не сидел я в собрании смеющихся и не веселился: под тяготеющею на мне рукою Твоею я сидел одиноко, ибо Ты исполнил меня негодования.

За что так упорна болезнь моя, и рана моя так неисцельна, что отвергает врачевание? Неужели Ты будешь для меня как бы обманчивым источником, неверною водою?

На сие так сказал Господь: если ты обратишься, то Я восставлю тебя, и будешь предстоять пред лицем Моим; и если извлечешь драгоценное из ничтожного, то будешь как Мои уста. Они сами будут обращаться к тебе, а не ты будешь обращаться к ним.

И сделаю тебя для этого народа крепкою медною стеною; они будут ратовать против тебя, но не одолеют тебя, ибо Я с тобою, чтобы спасать и избавлять тебя, говорит Господь.

И спасу тебя от руки злых и избавлю тебя от руки притеснителей.

1 Иеремия объявляет, что пленение Вавилонское — результат непослушания Иуды, которое будет продолжаться семьдесят лет. 12 Тогда опустошение грядет на Вавилон. Чаша с вином ярости дана будет народам. 34 Горе на «пастырей».

Слово, которое было к Иеремии о всем народе Иудейском, в четвертый год Иоакима, сына Иосии, царя Иудейского, – это был первый год Навуходоносора, царя Вавилонского, –

и которое пророк Иеремия произнес ко всему народу Иудейскому и ко всем жителям Иерусалима и сказал:

от тринадцатого года Иосии, сына Амонова, царя Иудейского, до сего дня, вот уже двадцать три года, было ко мне слово Господне, и я с раннего утра говорил вам, – и вы не слушали.

Господь посылал к вам всех рабов Своих, пророков, с раннего утра посылал, – и вы не слушали и не приклоняли уха своего, чтобы слушать.

Вам говорили: «обратитесь каждый от злого пути своего и от злых дел своих и живите на земле, которую Господь дал вам и отцам вашим из века в век;

и не ходите во след иных богов, чтобы служить им и поклоняться им, и не прогневляйте Меня делами рук своих, и не сделаю вам зла».

Но вы не слушали Меня, говорит Господь, прогневляя Меня делами рук своих, на зло себе.

Посему так говорит Господь Саваоф: за то, что вы не слушали слов Моих,

вот, Я пошлю и возьму все племена северные, говорит Господь, и пошлю к Навуходоносору, царю Вавилонскому, рабу Моему, и приведу их на землю сию и на жителей ее и на все окрестные народы; и совершенно истреблю их и сделаю их ужасом и посмеянием и вечным запустением.

И прекращу у них голос радости и голос веселья, голос жениха и голос невесты, звук жерновов и свет светильника.

И вся земля эта будет пустынею и ужасом; и народы сии будут служить царю Вавилонскому семьдесят лет.

И будет: когда исполнится семьдесят лет, накажу царя Вавилонского и тот народ, говорит Господь, за их нечестие, и землю Халдейскую, и сделаю ее вечною пустынею.

И совершу над тою землею все слова Мои, которые Я произнес на нее, все написанное в сей книге, что Иеремия пророчески изрек на все народы.

Ибо и их поработят многочисленные народы и цари великие; и Я воздам им по их поступкам и по делам рук их.

Ибо так сказал мне Господь, Бог Израилев: возьми из руки Моей чашу сию с вином ярости и напои из нее все народы, к которым Я посылаю тебя.

И они выпьют, и будут шататься и обезумеют при виде меча, который Я пошлю на них.

И взял я чашу из руки Господней и напоил из нее все народы, к которым послал меня Господь:

Иерусалим и города Иудейские, и царей его и князей его, чтоб опустошить их и сделать ужасом, посмеянием и проклятием, как и видно ныне,

фараона, царя Египетского, и слуг его, и князей его и весь народ его,

и весь смешанный народ, и всех царей земли Уца, и всех царей земли Филистимской, и Аскалон, и Газу, и Екрон, и остатки Азота,

Едома, и Моава, и сыновей Аммоновых,

и всех царей Тира, и всех царей Сидона, и царей островов, которые за морем,

Дедана, и Фему, и Буза, и всех, стригущих волосы на висках,

и всех царей Аравии, и всех царей народов разноплеменных, живущих в пустыне,

всех царей Зимврии, и всех царей Елама, и всех царей Мидии,

и всех царей севера, близких друг к другу и дальних, и все царства земные, которые на лице земли, а царь Сесаха выпьет после них.

И скажи им: так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: пейте и опьянейте, и изрыгните и падите, и не вставайте при виде меча, который Я пошлю на вас.

Если же они будут отказываться брать чашу из руки твоей, чтобы пить, то скажи им: так говорит Господь Саваоф: вы непременно будете пить.

Ибо вот на город сей, на котором наречено имя Мое, Я начинаю наводить бедствие; и вы ли останетесь ненаказанными? Нет, не останетесь ненаказанными; ибо Я призываю меч на всех живущих на земле, говорит Господь Саваоф.

Посему прореки на них все слова сии и скажи им: Господь возгремит с высоты и из жилища святыни Своей подаст глас Свой; страшно возгремит на селение Свое; как топчущие в точиле, воскликнет на всех живущих на земле.

Шум дойдет до концов земли, ибо у Господа состязание с народами: Он будет судиться со всякою плотью, нечестивых Он предаст мечу, говорит Господь.

Так говорит Господь Саваоф: вот, бедствие пойдет от народа к народу, и большой вихрь поднимется от краев земли.

И будут пораженные Господом в тот день от конца земли до конца земли, не будут оплаканы и не будут прибраны и похоронены, навозом будут на лице земли.

Рыдайте, пастыри, и стенайте, и посыпайте себя прахом, вожди стада; ибо исполнились дни ваши для заклания и рассеяния вашего, и падете, как дорогой сосуд.

И не будет убежища пастырям и спасения вождям стада.

Слышен вопль пастырей и рыдание вождей стада, ибо опустошил Господь пажить их.

Истребляются мирные селения от ярости гнева Господня.

Он оставил жилище Свое, как лев; и земля их сделалась пустынею от ярости опустошителя и от пламенного гнева Его.

Грузинский

Языки

მითხრა უფალმა: მოსე და სამუელიც რომ წარდგნენ ჩემს წინაშე, მაინც არ მომიბრუნდება გული ამ ხალხზე. გაყარე ჩემგან, წავიდნენ.

თუ გკითხეს: სად წავიდეთო? მიუგე: ასე თქვა უფალმა: ვისაც შავი ჭირი უწერია - შავი ჭირისკენ, ვისაც მახვილი - მახვილისკენ, ვისაც შიმშილი - საშიმშილოდ, ვისაც ტყვეობა - ტყვეობაში.

მოვუვლენ მათ ოთხ რამეს, ამბობს უფალი: მახვილს - დასახოცად, ძაღლებს - დასაგლეჯად, ცის ფრინველებს და მიწის მხეცებს - შესაჭმელად და გასანადგურებლად.

საფრთხობელად გაგხდი მათ დედამიწის ყველა სამეფოსთვის იუდას მეფის, მენაშე ხიზკიას ძის გამო, რაც მან ჩაიდინა იერუსალიმში.

რადგან ვის შეებრალები, იერუსალიმო? ვის დაენანები? ვინ მოტრიალდება, რომ იკითხოს შენი ამბავი?

შენ მიმატოვე მე, ამბობს უფალი, უკან გაბრუნდი. ამიტომაც ხელს მოგიღერებ და დაგღუპავ. დამღალა შეწყალებამ.

გავანიავე ისინი სანიავებლით ქვეყნის კარიბჭეთა მიღმა; ძირიანად ამოვაგდე, გავანადგურე ჩემი ერი, რადგან არ მოიქცნენ თავიანთი გზიდან.

ზღვის ქვიშასავით გამიმრავლდნენ მისი ქვრივები; მივუსიე ჭაბუკის დედას შუადღის ამაოხრებელი, უეცრად დავატეხე მათ შიში და ზარი.

ღონემიხდილია შვიდის მშობელი, სულს ღაფავს, შუადღისას ჩაესვენა მისი მზე; შერცხვენილია და გაწბილებული. დანარჩენებს მახვილს მივცემ მათი მტრის წინაშე, ამბობს უფალი.

ვაიმე, დედაჩემო, მთელი ქვეყნის მბრალდებელად და მოდავედ რომ გიშობივარ! არც გამისესხებია და არცვის უსესხებია ჩემგან, და მაინც ყველანი მე მწყევლიან.

ამბობს უფალი: რომ არ გამეთავისუფლებინე სასიკეთოდ, არც მტრებს მოგისევდი სიმძიმილის და გასაჭირის ჟამს.

რას დააკლებს რკინა ჩრდილოეთის რკინას და სპილენძს?

შენს დოვლათს და განძეულობას, რაც შენს საზღვრებშია, უსასყიდლოდ დავატაცებინებ ყველა შენი ცოდვის გამო.

შენს მტრებს გავატან ქვეყანაში, რომელიც შენ არ იცი; რადგან ჩემი რისხვით ანთებული ცეცხლი თქვენ შემოგენთებათ.

შენ იცი, უფალო, გამიხსენე და მომხედე, გაუსწორდი ჩემს მდევრებს. ნუ დამღუპავს შენი სულგრძელობა; იცოდე, შენი გულისთვის ვითმენ დამცირებას.

ნაპოვნია შენი სიტყვები და მე ვჭამე ისინი; შვება და გულის სიხარული იყო ჩემთვის შენი სიტყვა, რადგან შენი სახელით ვიწოდები, უფალო, ცაბაოთ ღმერთო.

ლაზღანდარებში არ ვმჯდარვარ და არ გავლაღებულვარ; ცალკე ვიჯექი შენს ხელქვეშ, რადგან ამავსე ბრაზით.

ამდენხანს რად გასტანა ჩემმა სენმა? რატომ გამიარჯლდა ჭრილობა და არ იკურნება? მატყუარა ხევი ხარ ჩემთვის, წყალგამშრალი.

ამიტომ ასე ამბობს უფალი: თუ შეინანებ, მოგაბრუნებ, რომ დადგე ჩემ წინაშე; თუ ძვირფასიანს გამოარჩევ უფასურისგან, ჩემს ბაგესავით იქნები. ისინი მობრუნდნენ შენსკენ, შენ არ მიუბრუნდე მათ.

დაგაყენებ ამ ხალხის წინ სპილენძის მაგარ კედლად; შეგებრძოლებიან, მაგრამ ვერ გძლევენ, რადგან შენთან ვიქნები, რომ გიხსნა და დაგიფარო, ამბობს უფალი.

დაგიფარავ ბოროტმოქმედთაგან და დაგიხსნი უწყალოთა ხელიდან.

სიტყა, რომელიც იყო იერემიას მიმართ მთელს იუდას ერზე იუდას მეფის იეჰოაკიმ იოშიას ძის მეოთხე წელს (ეს იყო ბაბილონის მეფის, ნაბუქთდთნოსორის, პირველი წელი),

და რომელიც უქადაგა იერემია წინასწარმეტყველმა მთელს იუდას ერს და იერუსალიმის ყველა მცხოვრებს.

იუდას მეფის, იოშია ამონის ძის მეცამეტე წლიდან ამ დღემდე, უკვე ოცდასამი წელია, რაც მეცხადებოდა უფლის სიტყვა. თავდადებით, განუწყვეტლივ გიქადაგებდით, მაგრამ არ გესმოდათ.

გიგზავნიდათ უფალი თავის მორჩილებს, წანასწარმეტყველებს, განუწყვეტლივ გიგზავნიდათ, მაგრამ თქვენ გაგონება არ გინდოდათ, ყურს არ ათხოვებდით მოსასმენად.

რომ გეუბნებოდნენ: მიატოვეთ თითოეულმა თქვენი ბოროტი გზა და თქვენი ბოროტი საქმეები, იცხოვრეთ იმ მიწაზე, უფალს რომ მოუცია თქვენთვის და თქვენი მამა-პაპისთვის უკუნითი უკუნისამდეო;

ნუ მისდევთ უცხო ღმერთებს სამსახურებლად და თაყვანისსაცემად, ნუ გამაჯავრებთ თქვენი ხელის ნამოქმედარით და მეც არაფერს დაგიშავებთო,

არ გესმოდათ ჩემი, ამბობს უფალი, რომ გაგეჯავრებინათ თქვენი ხელის ნამოქმედარით თქვენსავე საბოროტოდ.

ამიტომ ასე თქვა ცაბაოთ უფალმა: რაკი არ გესმოდათ ჩემი სიტყვები,

აჰა, მოვუხმობ ჩრდილოეთის ყველა ტომს, ამბობს უფალი, და ავამხედრებ ამ ქვეყანაზე, მის მცხოვრებლებზე და ირგვლივ ყველა ხალხზე. გავწირავ გასაოხრებლად, შემზარავს და სამარცხვინო სანახავს გავხდი, სამარადისო უდაბნოდ ვაქცევ.

აღვკვეთავ მათგან სიხარულის ხმას და ლხინის ხმას, სიძის ხმას და პატარძლის ხმას, წისქვილის ხმას და ლამპრის ნათელს.

გაოხრდება და გაუკაცურდება მთელი ეს ქვეყანა, ბაბილონის მეფის მორჩილებაში იქნებიან სამოცდაათ წელიწადს ეს ხალხები.

შესრულდება სამოცდაათი წელი და მე დავსჯი ბაბილონის მეფეს და ამ ხალხს, ამბობს უფალი, ქალდეველთა ქვეყანას მათი დანაშაულის გამო; და სამარადისო უდაბნოდ ვაქცევ მათ.

ავახდენ ამ ქვეყანაზე ყველა სიტყვას, რაც მათზე მითქვამს, ყველაფერს, რაც ამ წიგნშია ჩაწერილი, რაც კი იერემიას უწინასწარმეტყველნია ყველა ამ ხალხზე.

რადგან მათაც დაიმონებენ მრავალრიცხოვანი ხალხები და დიდი მეფეები. მაგრამ მე მივაგებ მათ მათი საქმეებისამებრ და მათი ხელის ნამოქმედარისამებრ.

რადგან ასე მითხრა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა: გამომართვი რისხვის ღვინით სავსე ეს თასი და შეასვი ყველა ხალხს, ვისთანაც გაგგზავნი.

შესვან, შებარბაცდნენ და შეიშალონ მახვილის წინაშე, რომელსაც ჩავაგდებ მათ შორის.

გამოვართვი თასი უფალს და შევასვი ყველა ხალხს, ვისთანაც გამაგზავნა უფალმა -

იერუსალიმს, იუდას ქალაქებს და მის მეფეებს და მთავრებს, რომ გაეოხრებინა, გაეხადა შემზარავი და სამარცხვიხო სანახავი და შეეჩვენებინა, როგორც დღეს არიან,

ფარაონს - ეგვიპტის მეფეს, მის მორჩილთ და მთვრებს, მთელს მის ხალხს,

მთელს დასავლეთს, ყუცის ქვეყნის ყველა მეფეს, ფილისტიმელთა ქვეყნის ყველა მეფეს, აშკელონს, ღაზას, ყეკრონს და აშდოდის ნატამალს,

ედომს და მოაბს, და ყამონელებს,

ტვიროსის ყველა მეფეს და ციდონის ყველა მეფეს, და ზღვისგაღმელ მეფეებს,

დედანს და თემას და ბუზს, ყველას ვინც საფეთქელთან თმას იპარსავს,

არაბთა ყველა მეფეს, დასავლეთის ყველა მეფეს, უდაბნოში რომ ცხოვრობენ,

ზიმრის ყველა მეფეს, ელამის ყველა მეფეს და მიდიელთა ყველა მეფეს,

ჩრდილოეთის ყველა მეფეს, ერთმანეთის ახლობელს და შორებელს, ყველა ქვეყნის სამეფოს, რაც კი დედამიწის ზურგზე არსებობს. მეფე შეშაქი მათ შემდეგ შესვამს.

უთხარი მათ: ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: სვით დათრობამდე და წამოარწყიეთ, დაწექით და ნუ ადგებით მახვილის დანახვისას, რომელსაც ჩამოვაგდებ თქვენს შორის.

თუ უარს იტყვიან და არ გამოართმევენ თასს შესასმელად, უთხარი მათ: ასე თქვა ცაბაოთ უფალმა: უნდა შესვათ!

რადგან, აჰა, სწორედ ამ ქალაქში, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება, დავიწყებ განადგურებას. ხომ არ გგონიათ, დაუსჯელნი დარჩეთ? არ დარჩებით დაუსჯელნი, რადგან მახვილს მოვუხმობ ამ ქვეყნის ყველა მკვიდრის წინააღმდეგ, ამბობს ცაბაოთ უფალი.

უქადაგე მათ ეს სიტყვები და უთხარი: ზეგარდამო იგრგვინებს უფალი და თავისი წმიდა სადგომიდან მოიღებს ხმას; მეხივით იგრგვინებს თავის ფარეხზე, ყურძნის მწნეხავივით იყიჟინებს ქვეყნის ყველა მკვიდრზე.

ქვეყნის კიდემდე მიაწევს განგაში, რადგან დავა ექნება უფალს ხალხებთან; ყველა ხორციელის განსჯას აპირებს. ბოროტმოქმედნი მახვილს უნდა მისცეს, ამბობს უფალი.

ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი: აჰა, უბედურება მოივლის ხალხებს და დიდი ქარიშხალი ამოვარდება ქვეყნის კიდიდან.

ქვეყნის კიდიდან კიდემდე ეყრებიან იმ დღეს უფლის დახოცილნი. არავინ დაიტირებს, არავინ აკრეფს, არავინ დამარხავს. ნეხვივით ეყრებიან მიწის პირზე.

ვალალებდეთ, მწყემსებო! ჰკიოდეთ, მტვერი დაიყარეთ, ჯოგის პატრონებო, რადგან დადგა თქვენი დაკვლის ჟამი! გაგფანტავთ და ძვირფასი ჭურჭელივით დაიმსხვრევით.

გასაქცევი აღარ გექნებათ მწყემსებს და თავშესაფარი - ჯოგის პატრონებს.

აჰა, ისმის მწყემსების კივილი და ჯოგის პატრონთა ვაების ხმა, რადგან აჩანაგებს უფალი მათ საძოვრებს.

დაიქცა მშვიდობიანი სადგომები უფლის ცეც ხლოვანი რისხვისგან.

გამოვიდა, როგორც ლომი, თავისი სადგომიდან, რადგან გაუდაბურდა მათი ქვეყანა დამღუპველი მახვილისგან და მისი ცეცხლოვანი რისხვისგან.