Now these are the words of the letter that Jeremiah the prophet sent from Jerusalem to the remainder of the elders who were carried away captive--to the priests, the prophets, and all the people whom Nebuchadnezzar had carried away captive from Jerusalem to Babylon.

(This happened after Jeconiah the king, the queen mother, the eunuchs, the princes of Judah and Jerusalem, the craftsmen, and the smiths had departed from Jerusalem.)

The letter was sent by the hand of Elasah the son of Shaphan, and Gemariah the son of Hilkiah, whom Zedekiah king of Judah sent to Babylon, to Nebuchadnezzar king of Babylon, saying,

Thus says the LORD of hosts, the God of Israel, to all who were carried away captive, whom I have caused to be carried away from Jerusalem to Babylon:

Build houses and dwell in them; plant gardens and eat their fruit.

Take wives and beget sons and daughters; and take wives for your sons and give your daughters to husbands, so that they may bear sons and daughters--that you may be increased there, and not diminished.

And seek the peace of the city where I have caused you to be carried away captive, and pray to the LORD for it; for in its peace you will have peace.

For thus says the LORD of hosts, the God of Israel: Do not let your prophets and your diviners who are in your midst deceive you, nor listen to your dreams which you cause to be dreamed.

For they prophesy falsely to you in My name; I have not sent them, says the LORD.

For thus says the LORD: After seventy years are completed at Babylon, I will visit you and perform My good word toward you, and cause you to return to this place.

For I know the thoughts that I think toward you, says the LORD, thoughts of peace and not of evil, to give you a future and a hope.

Then you will call upon Me and go and pray to Me, and I will listen to you.

And you will seek Me and find Me, when you search for Me with all your heart.

I will be found by you, says the LORD, and I will bring you back from your captivity; I will gather you from all the nations and from all the places where I have driven you, says the LORD, and I will bring you to the place from which I cause you to be carried away captive.

Because you have said, «The LORD has raised up prophets for us in Babylon»--

therefore thus says the LORD concerning the king who sits on the throne of David, concerning all the people who dwell in this city, and concerning your brethren who have not gone out with you into captivity--

thus says the LORD of hosts: Behold, I will send on them the sword, the famine, and the pestilence, and will make them like rotten figs that cannot be eaten, they are so bad.

And I will pursue them with the sword, with famine, and with pestilence; and I will deliver them to trouble among all the kingdoms of the earth--to be a curse, an astonishment, a hissing, and a reproach among all the nations where I have driven them,

because they have not heeded My words, says the LORD, which I sent to them by My servants the prophets, rising up early and sending them; neither would you heed, says the LORD.

Therefore hear the word of the LORD, all you of the captivity, whom I have sent from Jerusalem to Babylon.

Thus says the LORD of hosts, the God of Israel, concerning Ahab the son of Kolaiah, and Zedekiah the son of Maaseiah, who prophesy a lie to you in My name: Behold, I will deliver them into the hand of Nebuchadnezzar king of Babylon, and he shall slay them before your eyes.

And because of them a curse shall be taken up by all the captivity of Judah who are in Babylon, saying, «The LORD make you like Zedekiah and Ahab, whom the king of Babylon roasted in the fire»;

because they have done disgraceful things in Israel, have committed adultery with their neighborś wives, and have spoken lying words in My name, which I have not commanded them. Indeed I know, and am a witness, says the LORD.

You shall also speak to Shemaiah the Nehelamite, saying,

Thus speaks the LORD of hosts, the God of Israel, saying: You have sent letters in your name to all the people who are at Jerusalem, to Zephaniah the son of Maaseiah the priest, and to all the priests, saying,

«The LORD has made you priest instead of Jehoiada the priest, so that there should be officers in the house of the LORD over every man who is demented and considers himself a prophet, that you should put him in prison and in the stocks.

Now therefore, why have you not rebuked Jeremiah of Anathoth who makes himself a prophet to you?

For he has sent to us in Babylon, saying, «This captivity is long; build houses and dwell in them, and plant gardens and eat their fruit.»́

Now Zephaniah the priest read this letter in the hearing of Jeremiah the prophet.

Then the word of the LORD came to Jeremiah, saying:

Send to all those in captivity, saying, Thus says the LORD concerning Shemaiah the Nehelamite: Because Shemaiah has prophesied to you, and I have not sent him, and he has caused you to trust in a lie--

therefore thus says the LORD: Behold, I will punish Shemaiah the Nehelamite and his family: he shall not have anyone to dwell among this people, nor shall he see the good that I will do for My people, says the LORD, because he has taught rebellion against the LORD.

Церковнославянский (рус)

И сiя́ словеса́ кни́ги, ю́же посла́ Иеремі́а изъ Иерусали́ма ко старѣ́йшинамъ преселе́нымъ и ко жерце́мъ и лжи́вымъ проро́комъ и всѣ́мъ лю́демъ, и́хже пресели́ Навуходоно́соръ изъ Иерусали́ма до Вавило́на,

послѣди́ изше́дшу Иехоні́и царю́ и цари́цѣ, и ка́женикомъ и вся́кому свобо́дну, и худо́жнику и ю́знику изъ Иерусали́ма,

руко́ю Елеа́са сы́на Сафа́ня и гамарі́а сы́на хелкі́ина, его́же посла́ седекі́а ца́рь Иу́динъ ко царю́ Вавило́нску въ Вавило́нъ, глаго́ля:

та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ о преселе́ныхъ, и́хже пресели́ изъ Иерусали́ма въ Вавило́нъ:

согради́те хра́мины и всели́теся, и насади́те вертогра́ды и яди́те плоды́ и́хъ,

и поими́те жены́ и чадотвори́те сы́ны и дще́ри, и приведи́те сыно́мъ ва́шымъ жены́ и дще́ри ва́шя дади́те за му́жы, и да ражда́ютъ сы́ны и дще́ри, и умножа́йтеся, а не умаля́йтеся:

и взыщи́те ми́ра земли́, на ню́же пресели́хъ ва́съ та́мо, и моли́те Го́спода за ня́, я́ко въ ми́рѣ и́хъ бу́детъ ми́ръ ва́мъ.

Я́ко та́ко рече́ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: да не препира́ютъ ва́съ лжи́вiи проро́цы, и́же въ ва́съ, и да не препира́ютъ ва́съ волсви́ ва́ши, и не послу́шайте со́нiй свои́хъ, я́же вы́ ви́дите во снѣ́,

я́ко непра́веднѣ ті́и прорица́ютъ ва́мъ во и́мя мое́, а не посла́хъ и́хъ, рече́ Госпо́дь.

Я́ко та́ко рече́ Госпо́дь: егда́ испо́лнятся въ Вавило́нѣ се́дмьдесятъ лѣ́тъ, посѣщу́ ва́съ и уста́влю словеса́ моя́ на ва́съ, е́же возврати́ти лю́ди моя́ на мѣ́сто сiе́:

и помы́шлю на вы́ помышле́нiе ми́ра, а не зла́я, е́же да́ти ва́мъ сiя́:

и помо́литеся ко мнѣ́, и послу́шаю ва́съ,

и взы́щете мене́, и обря́щете мя́: и егда́ взы́щете мене́ всѣ́мъ се́рдцемъ ва́шимъ,

и явлю́ся ва́мъ, глаго́летъ Госпо́дь, и возвращу́ у́зники ва́шя и соберу́ ва́съ от всѣ́хъ стра́нъ и от всѣ́хъ градо́въ, въ ня́же изгна́хъ ва́съ, глаго́летъ Госпо́дь: и возврати́тися повелю́ ва́мъ на мѣ́сто, отку́ду превести́ ва́съ повелѣ́хъ.

Поне́же реко́сте: возста́ви на́мъ Госпо́дь проро́ки въ Вавило́нѣ.

Та́ко бо рече́ Госпо́дь ко царю́ сѣдя́щу на престо́лѣ дави́довѣ и ко всѣ́мъ лю́демъ живу́щымъ во гра́дѣ то́мъ, и бра́тiямъ ва́шымъ, не изше́дшымъ съ ва́ми въ плѣ́нъ,

та́ко глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: се́, а́зъ послю́ на ня́ ме́чь и гла́дъ и мо́ръ, и положу́ я́ я́ко смо́квы худы́я, и́хже немо́щно я́сти, поне́же зѣло́ ху́ды бы́ша:

и сотру́ я́ мече́мъ и гла́домъ и мо́ромъ, и да́мъ я́ въ погубле́нiе всѣ́мъ ца́рствамъ земны́мъ и въ прокля́тiе, и во удивле́нiе и въ посмѣ́хъ и въ поруга́нiе всѣ́мъ язы́комъ, къ ни́мже изверго́хъ я́:

зане́же не послу́шаша слове́съ мои́хъ, глаго́летъ Госпо́дь, я́же посла́хъ къ ни́мъ рабы́ мои́ми проро́ки, ра́но востая́ и посыла́я, и не послу́шасте, глаго́летъ Госпо́дь.

Вы́ у́бо слы́шите сло́во Госпо́дне, все́ преселе́нiе, е́же вы́слахъ изъ Иерусали́ма въ Вавило́нъ.

Та́ко глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель Бо́гъ Изра́илевъ на Ахiа́ва сы́на колі́ева и на седекі́ю сы́на маасі́ева, и́же прорица́ютъ ва́мъ во и́мя мое́ лжи́во: се́, а́зъ предаю́ я́ въ ру́цѣ Навуходоно́сора царя́ Вавило́нска, и побiе́тъ я́ предъ очи́ма ва́шима:

и во́змется от ни́хъ прокля́тiе всему́ преселе́нiю Иу́дину, е́же въ Вавило́нѣ, глаго́люще: да сотвори́тъ ти́ Госпо́дь я́коже седекі́и сотвори́ и я́коже Ахiа́ву, и́хже сожже́ ца́рь Вавило́нскiй во огни́,

беззако́нiя ра́ди, е́же сотвори́ша во Иерусали́мѣ, и любодѣ́яху съ жена́ми гра́жданъ свои́хъ и сло́во глаго́лаша во и́мя мое́ лжи́во, его́же не повелѣ́хъ и́мъ, а́зъ же е́смь судiя́ и по́слухъ, глаго́летъ Госпо́дь.

И къ саме́и Елами́тину рече́ши:

та́ко глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ: поне́же посла́лъ еси́ во и́мя твое́ посла́нiя ко всѣ́мъ лю́демъ, и́же во Иерусали́мѣ, и ко софо́нiи сы́ну маасе́ову жерцу́ и ко всѣ́мъ жерце́мъ, глаго́ля:

Госпо́дь даде́ тя жерца́ вмѣ́сто Иода́а жерца́, бы́ти приста́внику въ дому́ Госпо́дни, вся́кому человѣ́ку прорица́ющу и вся́кому человѣ́ку неи́стовующу, и вда́си его́ въ затво́ръ и въ кла́ду.

И ны́нѣ почто́ не запрети́сте иеремі́и, и́же от Анаѳо́ѳа, прорица́ющему ва́мъ?

Я́ко того́ ра́ди посла́ къ на́мъ въ Вавило́нъ, глаго́ля: до́лгое е́сть вре́мя, согради́те хра́мины и всели́теся, и насади́те вертогра́ды и яди́те плоды́ и́хъ.

И прочте́ кни́гу сiю́ софо́нiа во у́шы иеремі́и проро́ка.

И бы́сть сло́во Госпо́дне ко иеремі́и глаго́ля:

посли́ ко пресе́лникомъ глаго́ля: та́ко рече́ Госпо́дь на саме́ю Елами́тина: поне́же прорече́ ва́мъ саме́а, а́зъ же не посла́хъ его́, и сотвори́ ва́съ упова́ти на непра́вду:

того́ ра́ди си́це рече́ Госпо́дь: се́, а́зъ посѣщу́ на саме́ю и на ро́дъ его́, и не бу́детъ ему́ человѣ́ка посредѣ́ ва́съ, е́же ви́дѣти блага́я, я́же а́зъ сотворю́ ва́мъ, глаго́летъ Госпо́дь, зане́ отступле́нiе глаго́ла на Го́спода.

Таджикский

Языки

ВА ин аст суханони номае ки Ирмиёи набӣ аз Ерусалим ба бақияи пирони асирон, ва ба коҳинон ва анбиё ва тамоми қавме ки Набукаднесар аз Ерусалим ба Бобил ба асирӣ бурда буд, фиристод, –

Баъд аз он ки подшоҳ Еконё ва малика ва хоҷасароён, мирони Яҳудо ва Ерусалим, ва ҳунармандон ва оҳангарон аз Ерусалим берун омаданд, –

Ба воситаи Элъосо ибни Шофон ва Ҷамарё ибни Ҳилқиё, ки онҳоро Сидқиё подшоҳи Яҳудо назди Набукаднесар подшоҳи Бобил ба Бобил фиристода буд:

«Парвардигори лашкарҳо, Худои Исроил ба ҳамаи асироне ки Ман аз Ерусалим ба Бобил ба асирӣ фиристодам, чунин мегӯяд:

Хонаҳо бино карда, дар онҳо сокин шавед, ва боғҳо парвариш намуда, меваи онҳоро бихӯред.

Занон гирифта, писарон ва духтарон ба дунё оваред, ва занон барои писарони худ бигиред, ва духтарони худро ба шавҳар бидиҳед, то ки писарон ва духтарон ба дунё оваранд; ва дар он ҷо биафзоед ва кам нашавед.

Ва осоиштагии он шаҳрро, ки Ман шуморо ба он ҷо ба асирӣ фиристодаам, биталабед, ва барои он пеши Парвардигор дуо гӯед, зеро ки дар осоиштагии он барои шумо осоиштагӣ хоҳад буд.

Зеро ки Парвардигори лашкарҳо, Худои Исроил чунин мегӯяд: бигзор анбиёи шумо, ки дар миёни шумо ҳастанд, ва соҳирони шумо шуморо фирефта накунанд, ва ба хобгузорони худ, ки ба дилхоҳи шумо хоб диданашонро мехоҳед, гӯш надиҳед,

Чунки онҳо барои шумо бардурӯғ ба номи Ман нубувват мекунанд, дар сурате ки Ман онҳоро нафиристодаам, – мегӯяд Парвардигор.

Зеро ки Парвардигор чунин мегӯяд: вақте ки ба Бобил ҳафтод сол пур шавад, Ман шуморо тафаққуд хоҳам кард, ва каломи неки Худро дар ҳаққи шумо ба амал хоҳам овард, то ки шуморо ба ин макон баргардонам.

Зеро фикрҳоеро, ки Ман дар бораи шумо дорам, Ман медонам, – мегӯяд Парвардигор, – фикрҳое ки ба осоиштагӣ оид аст, на ба бадӣ, то ки ба шумо ояндаи нек ва умедворӣ бибахшам.

Ва шумо Маро хоҳед хонд, ва омада пеши Ман дуо хоҳед гуфт, ва Ман шуморо иҷобат хоҳам намуд.

Ва Маро хоҳед ҷуст, ва пайдо хоҳед кард, ба шарте ки бо тамоми дили худ Маро ҷустуҷӯ намоед.

Ва Ман барои шумо ёфт хоҳам шуд, – мегӯяд Парвардигор, – ва шуморо аз асирӣ хоҳам баргардонид, ва шуморо аз миёни ҳамаи халқҳо ва аз ҳамаи маконҳое ки шуморо ба он ҷо бадар рондаам, ҷамъ хоҳам кард, – мегӯяд Парвардигор, – ва шуморо ба маконе ки аз он ҷо шуморо ба асирӣ фиристодаам, хоҳам баргардонид.

Шумо мегӯед: ́Парвардигор барои мо дар Бобил анбиё ба майдон овардааст́.

Парвардигор дар бораи подшоҳе ки бар тахти Довуд нишастааст, ва дар бораи тамоми қавме ки дар ин шаҳр сокинанд, яъне дар бораи бародарони шумо, ки ҳамроҳи шумо ба асирӣ бурда нашудаанд, чунин мегӯяд, –

Оре, Парвардигори лашкарҳо чунин мегӯяд: инак, Ман бар онҳо шамшер ва қаҳтӣ ва вабо мефиристам, ва онҳоро мисли анҷирҳои баде ки ба сабаби бадии онҳо хӯрдан мумкин нест, мегардонам;

Ва онҳоро бо шамшер, қаҳтӣ ва вабо таъқиб хоҳам намуд, ва онҳоро барои ҳамаи мамлакатҳои замин ба даҳшат, ва дар миёни ҳамаи халқҳое ки онҳоро ба он ҷо бадар рондаам, ба лаънат ва воҳима ва масхара ва нанг табдил хоҳам дод, –

Чунки онҳо суханони Маро нашниданд, – мегӯяд Парвардигор, – вақте ки бандагони Худ – анбиёро назди онҳо фиристодам, – ҳар рӯз аз субҳидам фиристодам, вале шумо нашнидед, – мегӯяд Парвардигор.

Ва шумо, эй ҳамаи асироне ки аз Ерусалим ба Бобил фиристодаам, каломи Парвардигорро бишнавед!

Парвардигори лашкарҳо, Худои Исроил дар бораи Аҳъоб ибни Қӯлоё ва дар бораи Сидқиё ибни Маасиё, ки ба номи Ман ба шумо бардурӯғ нубувват мекунанд, чунин мегӯяд: инак, Ман онҳоро ба дасти Набукаднесар подшоҳи Бобил хоҳам супурд, ва ӯ онҳоро дар пеши назари шумо хоҳад кушт.

Ва номи онҳоро ҳамаи асирони Яҳудо, ки дар Бобил мебошанд, барои лаънат ба забон гирифта, хоҳанд гуфт: ́Парвардигор туро мисли Сидқиё ва Аҳъоб гардонад, ки подшоҳи Бобил онҳоро дар оташ бирён карда буд́.

Чунки онҳо дар Исроил кори зиште карданд: бо занони ёрони худ зино карданд ва ба номи Ман сухани дурӯғ гуфтанд, ки онро Ман ба онҳо амр нафармудаам; ва Ман аз ин вуқуф дорам ва шоҳид ҳастам, – мегӯяд Парвардигор.

Ва ба Шамаъёи Неҳеломӣ бигӯй:

Парвардигори лашкарҳо, Худои Исроил чунин мегӯяд: азбаски ту аз номи худ ба тамоми қавме ки дар Ерусалим мебошанд, ва ба Сафанё ибни Маасиёи коҳин, ва ба ҳамаи коҳинон номаҳо фиристода, гуфтаӣ:

́Парвардигор туро ба ҷои Еҳӯёдои коҳин ба коҳинӣ гузоштааст, то ғамхорӣ намоӣ дар бораи он ки дар хонаи Парвардигор бар ҳар шахси маҷнун ва нубувваткунанда нозирон бошанд, ва ту вайро дар шиканҷагоҳ ва дар ишкел андозӣ;

Пас чаро ту бар Ирмиёи Анотӯтӣ, ки назди шумо худро набӣ вонамуд мекунад, итоб нанамудаӣ?

Зеро ки ӯ назди мо низ ба Бобил фиристода, гуфтааст: асирӣ муддати дуру дароз давом хоҳад кард; хонаҳо бино карда, дар онҳо сокин шавед, ва боғҳо парвариш намуда, меваи онҳоро бихӯред́».

Ва Сафанёи коҳин ин номаро ба гӯши Ирмиёи набӣ хонд.

Ва каломи Парвардигор бар Ирмиё нозил шуда, гуфт:

«Назди ҳамаи асирон фиристода, бигӯй: ́Парвардигор дар бораи Шамаъёи Неҳеломӣ чунин мегӯяд: азбаски Шамаъё ба шумо нубувват мекунад, ва ҳол он ки Ман ӯро нафиристодаам, ва ӯ шуморо бардурӯғ умедвор менамояд, –

Бинобар ин Парвардигор чунин мегӯяд: инак, Ман Шамаъёи Неҳеломӣ ва насли ӯро ҷазо хоҳам дод: ӯро касе нахоҳад буд, ки дар миёни ин қавм сокин бошад, ва он некиро, ки Ман барои қавми Худ мекунам, ӯ нахоҳад дид, – мегӯяд Парвардигор, – зеро ки ӯ бар хилофи Парвардигор сухан рондааст́».