Скрыть
2:1
2:4
2:9
2:12
2:14
2:24
2:31
2:33
2:34
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́лющее: иди́ и вопі́й во у́шы Иерусали́му, рекі́й: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь:
помяну́хъ ми́лость ю́ности тво­ея́ и любо­́вь соверше́н­ства {Евр.: обруче́нiя.} тво­его́, егда́ послѣ́довалъ еси́ въ пусты́ни ненасѣ́ян­нѣй свято́му Изра́илеву, глаго́летъ Госпо́дь.
Святъ Изра́иль Го́сподеви, нача́токъ плодо́въ его́: вси́ пояда́ющiи его́ согрѣша́тъ, зла́я прiи́дутъ на ни́хъ, рече́ Госпо́дь.
Услы́шите сло́во Госпо́дне, до́ме Иа́ковль и вся́ племена́ до́му Изра́илева.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: ко́е обрѣто́ша отцы́ ва́ши во мнѣ́ погрѣше́нiе, я́ко удали́шася от­ мене́ и ходи́ша вслѣ́дъ су́етныхъ и осуети́шася,
и не реко́ша: гдѣ́ есть Госпо́дь, изведы́й на́съ от­ земли́ Еги́петскiя, преведы́й на́съ по пусты́ни, по земли́ необита́н­нѣй и непрохо́днѣй, по земли́ безво́днѣй и непло́днѣй, по земли́, по не́йже не ходи́лъ му́жъ никогда́же и не обита́лъ человѣ́къ та́мо?
И введо́хъ ва́съ въ зе́млю карми́лъ, да снѣ́сте плоды́ его́ и блага́я того́: и внидо́сте, и оскверни́ли есте́ зе́млю мою́, и достоя́нiе мое́ поста́вили есте́ въ ме́рзость.
Свяще́н­ницы не реко́ша: гдѣ́ е́сть Госпо́дь? и держа́щiи зако́нъ не вѣ́дѣша мя́, и па́стырiе нече́­ст­воваша на мя́, и проро́цы проро́че­с­т­воваша въ Ваа́ла и и́доломъ послѣ́доваша.
Сего́ ра́ди еще́ судо́мъ прѣ́тися и́мамъ съ ва́ми, рече́ Госпо́дь, и съ сы́ны ва́шими препрю́ся.
Того́ ра́ди прiиди́те во о́стровы Хетти́мъ и ви́дите, и въ Кида́ръ посли́те и разсмотри́те при­­лѣ́жно и ви́дите, а́ще сотворе́на бы́ша такова́я?
а́ще премѣни́ша язы́цы бо́ги своя́, и ті́и не су́ть бо́зи? лю́дiе же мо­и́ премѣни́ша сла́ву свою́ на то́, от­ него́же не упо́льзуют­ся.
Ужасе́ся небо о се́мъ и вострепета́ попремно́гу зѣло́, глаго́летъ Госпо́дь.
Два́ бо зла́ сотвори́ша лю́дiе мо­и́: мене́ оста́виша исто́чника воды́ жи́вы, и ископа́ша себѣ́ кладенцы́ сокруше́ныя, и́же не воз­мо́гутъ воды́ содержа́ти.
Еда́ ра́бъ е́сть Изра́иль, или́ домоча́децъ е́сть? вску́ю бы́сть въ плѣне́нiе?
На него́ рыка́ша льво́ве и изда́ша гла́съ сво́й, и́же поста́виша зе́млю его́ въ пусты́ню, и гра́ды его́ сожже́ни су́ть, е́же не обита́ти въ ни́хъ.
И сы́нове мемфи́са и тафны́ позна́ша тя́ и поруга́шася тебѣ́.
Не сiя́ ли сотвори́ тебѣ́ то́, я́ко оста́вилъ еси́ мене́? глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й.
И ны́нѣ что́ тебѣ́ и пути́ Еги́петскому, е́же пи́ти во́ду гео́нскую {Евр.: му́тну.}, и что́ тебѣ́ и пути́ Ассирі́йскому, да пiе́ши во́ду рѣ́чную?
Нака́жетъ тя́ от­ступле́нiе твое́, и зло́ба твоя́ обличи́тъ тя́: и увѣ́ждь и ви́ждь, я́ко зло́ и го́рько ти́ е́сть, е́же оста́вити мя́, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й: и не благоволи́хъ о тебѣ́, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й.
Поне́же от­ вѣ́ка сокруши́лъ еси́ и́го твое́ и растерза́лъ еси́ у́зы твоя́ и ре́клъ еси́: не и́мамъ тебѣ́ служи́ти, но пойду́ на вся́кiй хо́лмъ высо́кiй и подъ вся́кимъ дре́вомъ ли́­с­т­вен­нымъ та́мо разлiю́ся въ блудѣ́ мо­е́мъ.
А́зъ же насади́хъ тя́ виногра́дъ плодоно́сенъ, ве́сь и́стиненъ: ка́ко преврати́л­ся еси́ въ го́ресть, виногра́дъ чужді́й?
А́ще умы́ешися ни́тромъ и умно́жиши себѣ́ травы́ бори́ѳовы, поро́ченъ еси́ во беззако́нiихъ тво­и́хъ предо мно́ю, рече́ Госпо́дь Бо́гъ.
Ка́ко рече́ши: не оскверни́хся и вслѣ́дъ Ваа́ла не ходи́хъ? ви́ждь пути́ твоя́ на мѣ́стѣ многогро́бищнѣмъ и увѣ́ждь, что́ сотвори́лъ еси́. Въ ве́черъ гла́съ его́ рыда́­ше,
пути́ своя́ разшири́ на во́ды пусты́н­ныя, въ по́хотехъ души́ сво­ея́ вѣ́тромъ ноша́­шеся, пре́данъ бы́сть, кто́ обрати́тъ его́? вси́ и́щущiи его́ не утрудя́т­ся, во смире́нiи его́ обря́щутъ его́.
Отврати́ но́гу твою́ от­ пути́ стро́потна и горта́нь тво́й от­ жа́жди. И рече́: воз­мужа́юся, я́ко воз­люби́ чужди́хъ и вслѣ́дъ и́хъ хожда́­ше.
Я́коже сты́дъ та́тю, егда́ я́тъ бу́детъ, та́ко постыдя́т­ся сы́нове Изра́илевы, ті́и и ца́рiе и́хъ, и нача́лницы и́хъ и свяще́н­ницы и́хъ и проро́цы и́хъ.
Дре́ву реко́ша: я́ко оте́цъ мо́й еси́ ты́: и ка́мени: ты́ мя роди́лъ еси́: и обрати́ша ко мнѣ́ хребты́, а не ли́ца своя́: и во вре́мя озлобле́нiя сво­его́ реку́тъ: воста́ни и изба́ви на́съ.
И гдѣ́ су́ть бо́зи тво­и́, я́же сотвори́лъ еси́ тебѣ́? да воста́нутъ и изба́вятъ тя́ во вре́мя озлобле́нiя тво­его́: по числу́ бо градо́въ тво­и́хъ бы́ша бо́зи тво­и́, Иу́до, и по числу́ путі́й Иерусали́мскихъ жря́ху Ваа́лу.
Вску́ю глаго́лете ко мнѣ́? вси́ вы́ нече́­ст­вовасте и вси́ вы́ беззако́н­новасте ко мнѣ́, глаго́летъ Госпо́дь.
Всу́е порази́хъ ча́да ва́ша, наказа́нiя не прiя́сте, ме́чь пояде́ проро́ки ва́шя, а́ки ле́въ погубля́яй, и не убоя́стеся.
Слы́шите сло́во Госпо́дне, та́ко глаго́летъ Госпо́дь: еда́ пусты́ня бы́хъ Изра́илю, или́ земля́ непло́дна? вску́ю рѣ́ша лю́дiе мо­и́: облада́еми не бу́демъ и пото́мъ не прiи́демъ къ тебѣ́?
Еда́ забу́детъ невѣ́ста красоту́ свою́, и дѣ́ва мони́ста пе́рсiй сво­и́хъ? лю́дiе же мо­и́ забы́ша мене́ дни́ безчи́слен­ны.
Что́ еще́ добро́ ухи́триши на путе́хъ тво­и́хъ, е́же взыска́ти любве́? Не та́ко: но и ты́ лука́вновала еси́, е́же оскверни́ти пути́ твоя́,
и въ рука́хъ тво­и́хъ обрѣ́теся кро́вь ду́шъ [убо́гихъ] непови́н­ныхъ: не въ ро́вѣхъ обрѣто́хъ и́хъ, но во вся́цѣй дубра́вѣ.
И рекла́ еси́: непови́н­на е́смь, но да от­врати́т­ся я́рость твоя́ от­ мене́. Се́, а́зъ сужду́ся съ тобо́ю, внегда́ рещи́ тебѣ́: не согрѣши́хъ:
поне́же презрѣ́ла еси́ зѣло́, е́же повтори́ти пути́ твоя́: и от­ Еги́пта постыди́шися, я́коже постыдѣ́на еси́ от­ Ассу́ра:
я́ко и от­ту́ду изы́деши, и ру́цѣ тво­и́ на главѣ́ тво­е́й: я́ко от­ри́ну Госпо́дь надѣ́янiе твое́, и не благопоспѣши́т­ся тебѣ́ въ не́мъ.
Латинский (Nova Vulgata)
Et factum est verbum Domini ad me dicens:
«Vade et clama in auribus Ierusalem dicens: Haec dicit Dominus: Recordatus sum tui, caritatis adulescentiae tuae et amoris desponsationis tuae, quando secuta es me in deserto, in terra, quae non seminatur.
Sanctus Domino Israel, primitiae frugum eius; omnes, qui devorabant eum, delinquebant; mala veniebant super eos, dicit Dominus.
Audite verbum Domini, domus Iacob et omnes cognationes domus Israel.
Haec dicit Dominus: Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis, quia elongaverunt a me et ambulaverunt post vanitatem et vani facti sunt?
Et non dixerunt: "Ubi est Dominus, qui ascendere nos fecit de terra Aegypti, qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitabilem et inviam, per terram sitis et caliginis, per terram, in qua non ambulavit vir, neque habitavit homo?".
Et induxi vos in terram hortorum, ut comederetis fructum eius et optima illius; et ingressi contaminastis terram meam et hereditatem meam posuistis in abominationem.
Sacerdotes non dixerunt: "Ubi est Dominus?". Et tractantes legem nescierunt me, et pastores praevaricati sunt in me, et prophetae prophetaverunt in Baal et, quae nihil prosunt, secuti sunt.
Propterea adhuc iudicio contendam vobiscum, ait Dominus, et cum filiis filiorum vestrorum disceptabo.
En transite ad insulas Cetthim et videte et in Cedar mittite et considerate vehementer et videte, si factum est huiuscemodi:
si mutavit gens deos, et certe ipsi non sunt dii; populus vero meus mutavit gloriam suam in id, quod nihil prodest.
Obstupescite, caeli, super hoc et inhorrescite supra modum, dicit Dominus.
Duo enim mala fecit populus meus: me dereliquerunt fontem aquae vivae, ut foderent sibi cisternas, cisternas dissipatas, quae continere non valent aquas.
Numquid servus est Israel aut vernaculus? Quare ergo factus est in praedam? Super eum rugierunt leones
et dederunt vocem suam; posuerunt terram eius in solitudinem: civitates eius exustae sunt, et non est qui habitet in eis.
Filii quoque Mempheos et Taphnes decalvabunt tibi verticem.
Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquisti Dominum Deum tuum eo tempore, quo ducebat te per viam?
Et nunc quid tibi vis in via Aegypti, ut bibas aquam Nili? Et quid tibi cum via Assyriorum, ut bibas aquam Fluminis?
Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te; scito et vide quia malum et amarum est reliquisse te Dominum Deum tuum et non esse timorem mei apud te, dicit Dominus, Deus exercituum.
A saeculo confregisti iugum tuum, rupisti vincula tua et dixisti: "Non serviam". In omni enim colle sublimi et sub omni ligno frondoso tu prosternebaris meretrix.
Ego autem plantavi te vineam electam, omne semen verum; quomodo ergo conversa es in palmites vineae alienae?
Si laveris te nitro et multiplicaveris tibi herbam fullonum, maculata es in iniquitate tua coram me, dicit Dominus Deus.
Quomodo dicis: "Non sum polluta, post Baalim non ambulavi"? Vide viam tuam in convalle, scito quid feceris: camelus levis contorquens vias suas.
Onager assuetus in solitudine in desiderio animae suae attrahit aerem; libidinem eius quis avertet? Omnes, qui quaerunt eam, non deficient, in menstruis eius invenient eam.
Prohibe pedem tuum a nuditate et guttur tuum a siti. Et dixisti: "Vanum est, nequaquam; adamavi quippe alienos et post eos ambulabo".
Quomodo confunditur fur, quando deprehenditur, sic confusi sunt domus Israel, ipsi et reges eorum, principes et sacerdotes et prophetae eorum
dicentes ligno: "Pater meus es tu" et lapidi: "Tu me genuisti". Verterunt ad me tergum et non faciem, sed in tempore afflictionis suae dicent: "Surge et libera nos!".
Ubi sunt dii tui, quos fecisti tibi? Surgant et liberent te in tempore afflictionis tuae; secundum numerum quippe civitatum tuarum facti sunt dii tui, Iuda.
Quid vultis mecum iudicio contendere? Omnes praevaricati estis in me, dicit Dominus.
Frustra percussi filios vestros: disciplinam non receperunt. Devoravit gladius vester prophetas vestros: quasi leo vastator.
O generatio, vos videte verbum Domini: numquid solitudo factus sum Israeli aut terra tenebrarum? Quare ergo dixit populus meus: "Recessimus, non veniemus ultra ad te"?
Numquid obliviscitur virgo ornamenti sui, sponsa fasciae pectoralis suae? Populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris.
Quam bene paras viam tuam ad quaerendum amorem! Et insuper in malum docuisti vias tuas,
et in fimbriis tuis inventus est sanguis animarum pauperum innocentium: non effringentes invenisti eos; sed in omnibus his
dixisti: "Innocens ego sum, propterea aversus est furor eius a me". Ecce ego iudicio contendam tecum, eo quod dixeris: "Non peccavi".
Quam leviter mutas vias tuas! Et ab Aegypto confunderis, sicut confusa es ab Assyria.
Nam et ab ista egredieris, et manus tuae erunt super caput tuum, quoniam obtrivit Dominus illos, quibus confisus es, et nihil habebis prosperum in eis.
1 В пустыне Израиль был святым, 4 но теперь они далеко удалились от Господа. 13 «Меня, источник воды живой, оставили». 20 Я насадил чистое семя … как же ты … превратилась … в чужую лозу? 23 «Как можешь ты сказать: я не осквернил себя»? Как вор осрамлен, так осрамил себя дом Израилев. 29 Господне исправление тщетно; Израиль забыл Господа, к преступлениям приспособлял пути.
И было слово Господне ко мне:
иди и возгласи в уши дщери Иерусалима: так говорит Господь: Я вспоминаю о дружестве юности твоей, о любви твоей, когда ты была невестою, когда последовала за Мною в пустыню, в землю незасеянную.
Израиль был святынею Господа, начатком плодов Его; все поедавшие его были осуждаемы, бедствие постигало их, говорит Господь.
Выслушайте слово Господне, дом Иаковлев и все роды дома Израилева!
Так говорит Господь: какую неправду нашли во Мне отцы ваши, что удалились от Меня и пошли за суетою, и осуетились,
и не сказали: «где Господь, Который вывел нас из земли Египетской, вел нас по пустыне, по земле пустой и необитаемой, по земле сухой, по земле тени смертной, по которой никто не ходил и где не обитал человек?»
И Я ввел вас в землю плодоносную, чтобы вы питались плодами ее и добром ее; а вы вошли и осквернили землю Мою, и достояние Мое сделали мерзостью.
Священники не говорили: «где Господь?», и учители закона не знали Меня, и пастыри отпали от Меня, и пророки пророчествовали во имя Ваала и ходили во след тех, которые не помогают.
Поэтому Я еще буду судиться с вами, говорит Господь, и с сыновьями сыновей ваших буду судиться.
Ибо пойдите на острова Хиттимские и посмотрите, и пошлите в Кидар и разведайте прилежно, и рассмотрите: было ли там что-нибудь подобное сему?
переменил ли какой народ богов своих, хотя они и не боги? а Мой народ променял славу свою на то, что не помогает.
Подивитесь сему, небеса, и содрогнитесь, и ужаснитесь, говорит Господь.
Ибо два зла сделал народ Мой: Меня, источник воды живой, оставили, и высекли себе водоемы разбитые, которые не могут держать воды.
Разве Израиль раб? или он домочадец? почему он сделался добычею?
Зарыкали на него молодые львы, подали голос свой и сделали землю его пустынею; города его сожжены, без жителей.
И сыновья Мемфиса и Тафны объели темя твое.
Не причинил ли ты себе это тем, что оставил Господа Бога твоего в то время, когда Он путеводил тебя?
И ныне для чего тебе путь в Египет, чтобы пить воду из Нила? и для чего тебе путь в Ассирию, чтобы пить воду из реки ее?
Накажет тебя нечестие твое, и отступничество твое обличит тебя; итак познай и размысли, как худо и горько то, что ты оставил Господа Бога твоего и страха Моего нет в тебе, говорит Господь Бог Саваоф.
Ибо издавна Я сокрушил ярмо твое, разорвал узы твои, и ты говорил: «не буду служить идолам», а между тем на всяком высоком холме и под всяким ветвистым деревом ты блудодействовал.
Я насадил тебя как благородную лозу, – самое чистое семя; как же ты превратилась у Меня в дикую отрасль чужой лозы?
Посему, хотя бы ты умылся мылом и много употребил на себя щелоку, нечестие твое отмечено предо Мною, говорит Господь Бог.
Как можешь ты сказать: «я не осквернил себя, я не ходил во след Ваала?» Посмотри на поведение твое в долине, познай, что делала ты, резвая верблюдица, рыщущая по путям твоим?
Привыкшую к пустыне дикую ослицу, в страсти души своей глотающую воздух, кто может удержать? Все, ищущие ее, не утомятся: в ее месяце они найдут ее.
Не давай ногам твоим истаптывать обувь, и гортани твоей – томиться жаждою. Но ты сказал: «не надейся, нет! ибо люблю чужих и буду ходить во след их».
Как вор, когда поймают его, бывает осрамлен, так осрамил себя дом Израилев: они, цари их, князья их, и священники их, и пророки их, –
говоря дереву: «ты мой отец», и камню: «ты родил меня»; ибо они оборотили ко Мне спину, а не лице; а во время бедствия своего будут говорить: «встань и спаси нас!»
Где же боги твои, которых ты сделал себе? – пусть они встанут, если могут спасти тебя во время бедствия твоего; ибо сколько у тебя городов, столько и богов у тебя, Иуда.
Для чего вам состязаться со Мною? – все вы [нечестиво поступали и] согрешали против Меня, говорит Господь.
Вотще поражал Я детей ваших: они не приняли вразумления; пророков ваших поядал меч ваш, как истребляющий лев [, и вы не убоялись].
О, род! внемлите вы слову Господню: был ли Я пустынею для Израиля? был ли Я страною мрака? Зачем же народ Мой говорит: «мы сами себе господа; мы уже не придем к Тебе»?
Забывает ли девица украшение свое и невеста – наряд свой? а народ Мой забыл Меня, – нет числа дням.
Как искусно направляешь ты пути твои, чтобы снискать любовь! и для того даже к преступлениям приспособляла ты пути твои.
Даже на полах одежды твоей находится кровь людей бедных, невинных, которых ты не застала при взломе, и, несмотря на все это,
говоришь: «так как я невинна, то верно гнев Его отвратится от меня». Вот, Я буду судиться с тобою за то, что говоришь: «я не согрешила».
Зачем ты так много бродишь, меняя путь твой? Ты так же будешь посрамлена и Египтом, как была посрамлена Ассириею;
и от него ты выйдешь, положив руки на голову, потому что отверг Господь надежды твои, и не будешь иметь с ними успеха.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible