Скрыть
30:1
30:4
30:5
30:8
30:13
30:19
30:20
Синодальный
1 Повеление Иеремии написать все слова Божии в книгу. 4 Пророчество о дне, когда Израиль будет освобожден и «никто не будет устрашать его». 18 Возвращение и устроение.
Слово, которое было к Иеремии от Господа:
так говорит Господь, Бог Израилев: напиши себе все слова, которые Я говорил тебе, в книгу.
Ибо вот, наступают дни, говорит Господь, когда Я возвращу из плена народ Мой, Израиля и Иуду, говорит Господь; и приведу их опять в ту землю, которую дал отцам их, и они будут владеть ею.
И вот те слова, которые сказал Господь об Израиле и Иуде.
Так сказал Господь: голос смятения и ужаса слышим мы, а не мира.
Спроси́те и рассуди́те: рождает ли мужчина? Почему же Я вижу у каждого мужчины руки на чреслах его, как у женщины в родах, и лица у всех бледные?
О, горе! велик тот день, не было подобного ему; это – бедственное время для Иакова, но он будет спасен от него.
И будет в тот день, говорит Господь Саваоф: сокрушу ярмо его, которое на вые твоей, и узы твои разорву; и не будут уже служить чужеземцам,
но будут служить Господу Богу своему и Давиду, царю своему, которого Я восстановлю им.
И ты, раб Мой Иаков, не бойся, говорит Господь, и не страшись, Израиль; ибо вот, Я спасу тебя из далекой страны и племя твое из земли пленения их; и возвратится Иаков и будет жить спокойно и мирно, и никто не будет устрашать его,
ибо Я с тобою, говорит Господь, чтобы спасать тебя: Я совершенно истреблю все народы, среди которых рассеял тебя, а тебя не истреблю; Я буду наказывать тебя в мере, но ненаказанным не оставлю тебя.
Ибо так говорит Господь: рана твоя неисцельна, язва твоя жестока;
никто не заботится о деле твоем, чтобы заживить рану твою; целебного врачевства нет для тебя;
все друзья твои забыли тебя, не ищут тебя; ибо Я поразил тебя ударами неприятельскими, жестоким наказанием за множество беззаконий твоих, потому что грехи твои умножились.
Что вопиешь ты о ранах твоих, о жестокости болезни твоей? по множеству беззаконий твоих Я сделал тебе это, потому что грехи твои умножились.
Но все пожирающие тебя будут пожраны; и все враги твои, все сами пойдут в плен, и опустошители твои будут опустошены, и всех грабителей твоих предам грабежу.
Я обложу тебя пластырем и исцелю тебя от ран твоих, говорит Господь. Тебя называли отверженным, говоря: «вот Сион, о котором никто не спрашивает»;
так говорит Господь: вот, возвращу плен шатров Иакова и селения его помилую; и город опять будет построен на холме своем, и храм устроится по-прежнему.
И вознесутся из них благодарение и голос веселящихся; и Я умножу их, и не будут умаляться, и прославлю их, и не будут унижены.
И сыновья его будут, как прежде, и сонм его будет предстоять предо Мною, и накажу всех притеснителей его.
И будет вождь его из него самого, и владыка его произойдет из среды его; и Я приближу его, и он приступит ко Мне; ибо кто отважится сам собою приблизиться ко Мне? говорит Господь.
И вы будете Моим народом, и Я буду вам Богом.
Вот, яростный вихрь идет от Господа, вихрь грозный; он падет на голову нечестивых.
Пламенный гнев Господа не отвратится, доколе Он не совершит и не выполнит намерений сердца Своего. В последние дни уразумеете это.
Церковнославянский (рус)
Сло́во бы́в­шее ко иеремі́и от­ Го́спода глаго́ля:
та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ глаго́ля: впиши́ вся́ словеса́ въ кни́ги, я́же глаго́лахъ къ тебѣ́.
Я́ко се́, дні́е гряду́тъ, рече́ Госпо́дь, и воз­вращу́ преселе́нiе люді́й мо­и́хъ Изра́иля и Иу́ды, рече́ Госпо́дь Вседержи́тель, и воз­вращу́ я́ на зе́млю, ю́же да́хъ отце́мъ и́хъ, и овладѣ́ютъ е́ю.
И сiя́ словеса́, я́же глаго́ла Госпо́дь о Изра́или и о Иу́дѣ.
Та́ко рече́ Госпо́дь: гла́съ стра́ха услы́шите: стра́хъ, и нѣ́сть ми́ра.
Вопроси́те и ви́дите, а́ще ражда́етъ му́жескъ по́лъ? и о страсѣ́, въ не́мже имѣ́ти бу́дутъ чре́сла и спасе́нiе? поне́же ви́дѣхъ вся́каго человѣ́ка, и ру́цѣ его́ на чре́слѣхъ его́ а́ки ражда́ющiя: обрати́шася ли́ца въ же́лтую болѣ́знь.
О, лю́тѣ! я́ко бы́сть вели́къ де́нь то́й и нѣ́сть подо́бна ему́: и вре́мя тѣ́сно е́сть Иа́кову, и от­ того́ спасе́т­ся.
Въ то́й де́нь, рече́ Госпо́дь, сокрушу́ яре́мъ со вы́и и́хъ и у́зы и́хъ расто́ргну: и не послу́жатъ ті́и ктому́ чужди́мъ,
но послу́жатъ ті́и Го́споду Бо́гу сво­ему́: и дави́да царя́ и́хъ воз­ста́влю и́мъ.
Сего́ ра́ди ты́ не бо́йся, ра́бе мо́й Иа́кове, глаго́летъ Госпо́дь, ни устраша́йся, Изра́илю: я́ко се́, а́зъ спасу́ тя изъ земли́ да́льнiя и сѣ́мя твое́ изъ земли́ плѣне́нiя и́хъ: и воз­врати́т­ся па́ки Иа́ковъ и почі́етъ и вся́каго добра́ испо́лненъ бу́детъ, и не бу́детъ устраша́яй тя́.
Я́ко а́зъ съ тобо́ю е́смь, глаго́летъ Госпо́дь, спаса́яй тя́: я́ко сотворю́ сконча́нiе во всѣ́хъ язы́цѣхъ, въ ня́же разсѣ́яхъ тя́: тебе́ же не сотворю́ во сконча́нiе, но накажу́ тя въ судѣ́ и очища́я не очи́щу тя́.
Та́ко бо глаго́летъ Госпо́дь: воз­ста́вихъ сокруше́нiе твое́, болѣ́знен­на е́сть я́зва твоя́,
нѣ́сть судя́й суда́ тво­его́, на болѣ́знь врачева́л­ся еси́, по́льзы нѣ́сть тебѣ́:
вси́ дру́зiе тво­и́ забы́ша тя́, ниже́ вопро́сятъ тя́, я́же о ми́рѣ тво­е́мъ: я́ко я́звою вра́жiею порази́хъ тя́, наказа́нiемъ тве́рдымъ: мно́же­ст­ва ра́ди непра́вды тво­ея́ превоз­мого́ша грѣси́ тво­и́.
Что́ вопiе́ши о сокруше́нiи тво­е́мъ? неисцѣ́льна е́сть болѣ́знь твоя́ мно́же­ст­ва ра́ди непра́вды тво­ея́, и тве́рдыхъ ра́ди грѣхо́въ тво­и́хъ сотвори́хъ ти́ сiя́ [вся́].
Того́ ра́ди вси́ яду́щiи тя́ изъяде́ни бу́дутъ, и вси́ врази́ тво­и́ пло́ть и́хъ всю́ изъядя́тъ: во мно́же­ст­вѣ непра́вды тво­ея́ умно́жишася грѣси́ тво­и́, сотвори́ша сiя́ тебѣ́: и бу́дутъ разграбля́ющiи тя́ въ разграбле́нiе, и всѣ́хъ плѣня́ющихъ тя́ да́мъ во плѣне́нiе.
Я́ко обяжу́ я́зву твою́ и от­ ра́нъ тво­и́хъ уврачу́ю тя́, рече́ Госпо́дь: я́ко расточе́н­нымъ называ́ху тя́, Сiо́не лови́тва на́ша е́сть, я́ко нѣ́сть взыска́ющаго его́.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ воз­вращу́ преселе́нiе Иа́ковле и плѣ́н­ники его́ поми́лую, и воз­гради́т­ся гра́дъ въ высоту́ свою́, и хра́мъ по чи́ну сво­ему́ утверди́т­ся:
и изы́дутъ изъ него́ пою́щiи и гла́съ игра́ющихъ, и умно́жу я́, и не ума́лят­ся.
И вни́дутъ сы́нове и́хъ я́коже и пре́жде, и свидѣ́нiя и́хъ предъ лице́мъ мо­и́мъ испра́вят­ся: и посѣщу́ на вся́ стужа́ющыя и́мъ,
и бу́дутъ крѣ́пльшiи его́ на ня́, и кня́зь его́ изъ него́ изы́детъ: и соберу́ я́, и обратя́т­ся ко мнѣ́: кто́ бо е́сть то́й, и́же при­­ложи́тъ се́рдце свое́ обрати́тися ко мнѣ́? рече́ Госпо́дь.
И бу́дете ми́ въ лю́ди, и а́зъ ва́мъ бу́ду въ Бо́га.
Я́ко гнѣ́въ Госпо́день изы́де я́ръ, изы́де гнѣ́въ обраща́емь, на нечести́выя прiи́детъ.
Не от­врати́т­ся гнѣ́въ я́рости Госпо́дни, до́ндеже сотвори́тъ и до́ндеже испо́лнитъ умышле́нiе се́рдца сво­его́: въ послѣ́днiя дни́ позна́ете я́.
Tõotus vangipõlve lõpetamiseks
Sõna, mis Jeremijale tuli Issandalt; ta ütles:
„Nõnda räägib Issand, Iisraeli Jumal, ja ütleb: Kirjuta kõik sõnad, mis ma sulle olen rääkinud, enesele raamatusse!
Sest vaata, päevad tulevad, ütleb Issand, mil ma pööran oma Iisraeli ja Juuda rahva vangipõlve, ütleb Issand, ja ma toon nad tagasi maale, mille ma andsin nende vanemaile, ja nad pärivad selle.”
Ja need on sõnad, mis Issand rääkis Iisraeli ja Juuda kohta,
sest nõnda ütleb Issand: „Me oleme kuulnud hirmukisa; on kartus, aga mitte rahu.
Küsige ometi ja vaadake: kas meesterahvas sünnitab? Mispärast ma näen iga meest käed puusas nagu sünnitajal naisel, ja mispärast on kõik näod muutunud kahvatuks?
Häda! Sest see päev on suur, sellesarnast ei ole. See on Jaakobile ahastuse aeg, aga ta päästetakse sellest.
Ja sel päeval, ütleb vägede Issand, ma murran ikke su kaelast ja kisun katki su köidikud; ja muulased ei pane neid enam teenima,
vaid nad teenivad Issandat, oma Jumalat, ja Taavetit, oma kuningat, kelle ma neile tõstan.
Aga sina, mu sulane Jaakob, ära karda, ütleb Issand, ja Iisrael, ära ehmu! Sest vaata, ma päästan sind kaugelt ja sinu soo nende vangipõlvemaalt. Jaakob tuleb tagasi ning elab rahus ja muretult, ilma et keegi teda hirmutaks.
Sest mina olen sinuga, ütleb Issand, et sind päästa. Ma teen lõpu kõigile rahvaile, kelle sekka ma sind olen pillutanud. Aga sinule ma ei tee lõppu: ma karistan sind õiglaselt, aga hoopis karistamata ma sind küll ei jäta.
Sest nõnda ütleb Issand: Su vigastus on ravimatu, su haav on valus.
Ei ole kedagi, kes kaitseks su õigust, mädapaisel ei ole paranemist, sulle ei kasva korpa.
Kõik su armukesed on sind unustanud, nad ei küsi su järele. Sest ma olen sind löönud, nagu lüüakse vaenlast halastamatu karistusega, sellepärast et su süü on suur, et su patte on palju.
Miks sa kisendad oma haava pärast, et su valu on vaigistamatu? Su suure süü, su paljude pattude pärast olen ma sulle seda teinud.
Ometi õgitakse ära kõik, kes sind õgivad, ja kõik, kes sind rõhuvad - viimane kui üks läheb vangi; kes sind rüüstavad, saavad rüüstatavaiks, ja kõik, kes võtavad sind saagiks, annan ma saagiks.
Sest ma tahan lasta kasvada sulle korba ja ravida sind sinu haavadest, ütleb Issand, sellepärast et sind on nimetatud hüljatuks: „Siion, kellest ükski ei hooli!”
Nõnda ütleb Issand: Vaata, ma pööran Jaakobi telkide vangipõlve ja ma halastan tema eluasemete peale; linn ehitatakse üles oma rusuhunnikule ja palee asub seal, kus see peab asuma.
Sealt kostab tänulaul ja rõõmsate hääl. Ma teen nad paljuks ja nad ei vähene, ma teen nad auväärseiks ja neid ei halvustata.
Siis on ta pojad nagu muistegi ja ta kogudus seisab kindlana mu ees. Ja ma karistan kõiki ta piinajaid.
Temast enesest tuleb ta aukandja ja tema keskelt ilmub ta valitseja; ma luban teda ligineda ja ta tuleb mu juurde, sest kes muidu annaks pandiks oma südame, et minule ligineda? ütleb Issand.
Siis te olete mu rahvas ja mina olen teie Jumal.
Vaata, Issanda torm, raev, puhkeb, ja keeristorm keerutab üle õelate pea.
Issanda viha ei pöördu enne, kui ta on teoks teinud ja korda saatnud oma tahtmise. Viimseil päevil te mõistate seda.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible