Скрыть
32:1
32:6
32:9
32:10
32:11
32:13
32:14
32:16
32:23
32:24
32:25
32:26
32:28
32:31
32:32
32:36
Церковнославянский (рус)
Сло́во бы́в­шее от­ Го́спода ко иеремі́и въ деся́тое лѣ́то седекі́и, царя́ Иу́дина, то́ лѣ́то осмо­е­на́­де­сять Навуходоно́сору царю́ Вавило́нску.
И тогда́ си́ла царя́ Вавило́нска остро́гъ обложи́ о́крестъ Иерусали́ма, Иеремі́а же стрего́мь бя́ше во дворѣ́ темни́чнѣмъ, и́же е́сть во дворѣ́ царя́ Иу́дина,
въ не́йже заключи́ его́ седекі́а ца́рь, глаго́ля: почто́ ты прорица́еши, глаго́ля: та́ко рече́ Госпо́дь: се́, а́зъ даю́ се́й гра́дъ въ ру́цѣ царя́ Вавило́нска, и во́зметъ его́,
и седекі́а ца́рь Иу́динъ не спасе́т­ся от­ руки́ Халде́йски, я́ко преда́нiемъ преда́ст­ся въ ру́цѣ царя́ Вавило́нска, и соглаго́летъ усты́ сво­и́ми ко усто́мъ его́, и о́чи его́ о́чи его́ у́зрятъ,
и въ Вавило́нъ вни́детъ седекі́а и ту́ бу́детъ, до́ндеже посѣщу́ его́, глаго́летъ Госпо́дь: а́ще же во­ева́ти бу́дете на халде́и, ничесо́же успѣ́ете?
И рече́ Иеремі́а: бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
се́, Анамеи́лъ, сы́нъ Сало́мль, бра́та отца́ тво­его́, и́детъ къ тебѣ́, глаго́ля: при­­купи́ себѣ́ село́ мое́, е́же во Анаѳо́ѳѣ, я́ко тебѣ́ су́дъ у́жиче­ст­ва прiя́ти во при­­тяжа́нiе.
И прiи́де ко мнѣ́ Анамеи́лъ, сы́нъ Сало́мль, бра́та отца́ мо­его́, по словеси́ Госпо́дню во дво́ръ темни́чный и рече́ ми: при­­купи́ себѣ́ село́ мое́, е́же во Анаѳо́ѳѣ въ земли́ Венiами́ни: я́ко тебѣ́ су́дъ при­­купи́ти е́, ты́ бо ста́рѣй. И разумѣ́хъ, я́ко сло́во Госпо́дне е́сть,
и при­­купи́хъ село́ Анамеи́ле, сы́на бра́та отца́ мо­его́, от­ Анаѳо́ѳа, и поста́вихъ ему́ седмь­на́­де­сять Си́кль сребра́,
и вписа́хъ въ кни́гу и запеча́тахъ, и засвидѣ́тел­ст­вовахъ по́слухи и поста́вихъ сребро́ на вѣса́хъ.
И взя́хъ кни́гу купле́нiя прочте́ну и запеча́тану.
И да́хъ кни́гу купле́нiя Вару́хови сы́ну нирі́ину, сы́на маассе́ова, предъ очи́ма Анамеи́ла сы́на бра́та отца́ мо­его́, и предъ очи́ма стоя́щихъ по́слухъ и вписа́в­шихъ въ кни́ги купле́нiя, и предъ очи́ма всѣ́хъ Иуде́овъ, сѣдя́щихъ во дворѣ́ темни́чнѣмъ.
И завѣща́хъ Вару́ху предъ очи́ма и́хъ, глаго́ля:
та́ко рече́ Госпо́дь Вседержи́тель Бо́гъ Изра́илевъ: воз­ми́ кни́гу сiю́ купле́нiя запечатлѣ́н­ну и кни́гу прочте́ную и вложи́ ю́ въ сосу́дъ гли́нянъ, да пребу́детъ дни́ мно́жайшыя.
Я́ко та́ко рече́ Госпо́дь Вседержи́тель Бо́гъ Изра́илевъ: еще́ при­­тя́жут­ся хра́мины и се́ла и виногра́ды на се́й земли́.
И моли́хся ко Го́сподеви по от­да́нiи кни́ги при­­купле́нiя Вару́ху сы́ну нирі́ину, глаго́ля:
о, сы́й Го́споди Бо́же! ты́ сотвори́лъ еси́ не́бо и зе́млю крѣ́постiю тво­е́ю вели́кою и мы́шцею тво­е́ю высо́кою, не утаи́т­ся от­ тебе́ ничто́же,
творя́й ми́лость въ ты́сящы и от­дая́й грѣхи́ о́тчи въ нѣ́дра ча́дъ и́хъ по ни́хъ: Бо́гъ вели́кiй и крѣ́пкiй,
Бо́гъ вели́ка совѣ́та и си́ленъ дѣлесы́, Бо́гъ вели́кiй Вседержи́тель и велико­имени́тъ Госпо́дь: о́чи тво­и́ от­ве́рсты на вся́ пути́ сыно́въ человѣ́ческихъ, да́ти кому́ждо по пути́ его́ и по плоду́ начина́нiй его́:
и́же сотвори́лъ еси́ зна́менiя и чудеса́ во земли́ Еги́петстѣй, да́же до сего́ дне́ и во Изра́или и въ лю́дехъ, и сотвори́лъ еси́ и́мя себѣ́, я́коже де́нь се́й,
и изве́лъ еси́ лю́ди твоя́ Изра́иля изъ земли́ Еги́петскiя зна́менiи и чудесы́, руко́ю крѣ́пкою и мы́шцею высо́кою и видѣ́нiи вели́кими,
и да́лъ еси́ и́мъ сiю́ зе́млю, е́юже кля́л­ся еси́ отце́мъ и́хъ, зе́млю кипя́щую ме́домъ и млеко́мъ.
И внидо́ша и прiя́ша ю́, и не послу́шаша гла́са тво­его́ и въ за́повѣдехъ тво­и́хъ не ходи́ша: вся́, я́же заповѣ́далъ еси́ и́мъ [твори́ти], не сотвори́ша, и сотвори́ша, да сбу́дут­ся и́мъ вся́ зла́я сiя́.
Се́, наро́дъ и́детъ на се́й гра́дъ взя́ти его́, и гра́дъ пре́данъ е́сть въ ру́цѣ халде́евъ вою́ющихъ на́нь от­ лица́ меча́ и гла́да и мо́ра. Я́коже глаго́лалъ еси́, та́ко и бы́сть: и се́, ты́ зри́ши.
А ты́ ко мнѣ́ глаго́леши: при­­тяжи́ себѣ́ село́ сребро́мъ: и вписа́хъ въ кни́гу, и запеча́тахъ, и засвидѣ́тел­ст­вовахъ по́слухи, гра́дъ же преда́ст­ся въ ру́цѣ халде́йстѣ.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
а́зъ Госпо́дь Бо́гъ всея́ пло́ти, еда́ от­ мене́ утаи́т­ся что́?
Сего́ ра́ди та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: от­да́нъ преда́ст­ся се́й гра́дъ въ ру́цѣ царя́ Вавило́нска, и во́зметъ его́,
и прiи́дутъ халде́е вою́ющiи на се́й гра́дъ, и пожгу́тъ его́ огне́мъ, и хра́мины сожгу́тъ, въ ни́хже кади́ша на кро́вѣхъ сво­и́хъ Ваа́лу и воз­лива́ша воз­лiя́нiя бого́мъ инѣ́мъ, ко е́же разгнѣ́вати мя́.
Поне́же бѣ́ша сы́нове Изра́илевы и сы́нове Иу́дины еди́ни творя́ще зло́ предъ очи́ма мо­и́ма от­ ю́ности сво­ея́, сы́нове Изра́илевы подвиза́ютъ мя́ на гнѣ́въ въ дѣ́лѣхъ ру́къ сво­и́хъ, рече́ Госпо́дь.
Я́ко на гнѣ́въ мо́й и на я́рость мою́ бѣ́ гра́дъ се́й, от­ него́же дне́ согради́ша его́ и да́же до сего́ дне́, я́ко от­ста́вити его́ от­ лица́ мо­его́,
зло́бы ра́ди вся́кiя сыно́въ Изра́илевыхъ и Иу́диныхъ, я́ко сотвори́ша разгнѣ́вати мя́ ті́и и ца́рiе и́хъ, и кня́зи и́хъ и вельмо́жи и́хъ, и жерцы́ и́хъ и проро́цы и́хъ, му́жiе Иу́дины и живу́щiи во Иерусали́мѣ,
и обрати́ша хребе́тъ ко мнѣ́, а не лице́: и наказа́хъ я́ изъ у́тра, и не послу́шаша прiя́ти наказа́нiя,
и положи́ша оскверне́нiя своя́ въ дому́, идѣ́же нарѣче́ся и́мя мое́, въ нечисто́тахъ сво­и́хъ:
и согради́ша тре́бища Ваа́лу, я́же въ де́бри сы́на ен­но́мля, е́же воз­носи́ти сы́ны своя́ и дще́ри своя́ моло́ху, и́хже не заповѣ́дахъ и́мъ, и не взы́де на се́рдце мое́, е́же сотвори́ти ме́рзость сiю́ на согрѣше́нiе Иу́дѣ.
И ны́нѣ та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ ко гра́ду, о не́мже ты́ глаго́леши: пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ царя́ Вавило́нска мече́мъ и гла́домъ и мо́ромъ.
Се́, а́зъ соберу́ я́ от­ всея́ земли́, идѣ́же разсѣ́яхъ я́ во гнѣ́вѣ мо­е́мъ и я́рости мо­е́й и въ преогорче́нiи ве́лiемъ, и обращу́ я́ на сiе́ мѣ́сто, и посажду́ я́ во упова́нiи,
и бу́дутъ ми́ въ лю́ди, и а́зъ бу́ду и́мъ въ Бо́га:
и да́мъ и́мъ пу́ть и́нъ и се́рдце и́но, боя́тися мене́ вся́ дни́, на благоту́ и́мъ и ча́домъ и́хъ по ни́хъ:
и завѣща́ю и́мъ завѣ́тъ вѣ́чный, его́же не от­вращу́ послѣди́ и́хъ, и стра́хъ мо́й да́мъ въ се́рдце и́хъ, ко е́же не от­ступи́ти и́мъ от­ мене́:
и посѣщу́ е́же ублажи́ти я́ и насажду́ я́ въ се́й земли́ съ вѣ́рою и со всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ и со все́ю душе́ю мо­е́ю.
Я́ко та́ко рече́ Госпо́дь: я́коже наведо́хъ на лю́ди сiя́ вся́ зла́я сiя́ вели́кая, та́ко а́зъ наведу́ на ни́хъ вся́ благоты́, я́же а́зъ глаго́лахъ къ ни́мъ.
И воз­облада́ютъ па́ки се́лы на земли́, о не́йже ты́ глаго́леши: непрохо́дна бу́детъ от­ человѣ́къ и скота́, и преда́шася въ ру́цѣ халде́йстѣ.
И при­­тя́жутъ се́ла сребро́мъ: и впи́шеши въ кни́ги, и запеча́таеши, и опослуши́ши по́слухи въ земли́ Венiами́ни и о́крестъ Иерусали́ма, и во градѣ́хъ Иу́диныхъ и во градѣ́хъ го́рнихъ, и во градѣ́хъ по́льныхъ и во градѣ́хъ наге́въ {ю́жныхъ}: я́ко воз­вращу́ преселе́нiя и́хъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Латинский (Nova Vulgata)
Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino in anno decimo Sedeciae regis Iudae; ipse est annus decimus octavus Nabuchodonosor.
Tunc exercitus regis Babylonis obsidebat Ierusalem, et Ieremias propheta erat clausus in atrio custodiae, qui erat in domo regis Iudae.
Clauserat enim eum Sedecias rex Iudae dicens: «Quare vaticinaris dicens: "Haec dicit Dominus: Ecce ego dabo civitatem istam in manu regis Babylonis, et capiet eam;
et Sedecias rex Iudae non effugiet de manu Chaldaeorum, sed tradetur in manus regis Babylonis, et loquetur os eius cum ore illius, et oculi eius oculos illius videbunt;
et in Babylonem ducet Sedeciam, et ibi erit, donec visitem eum, ait Dominus; si autem dimicaveritis adversum Chaldaeos, nihil prosperum habebitis"?».
Et dixit Ieremias: «Factum est verbum Domini ad me dicens:
Ecce Hanameel filius Sellum patruelis tuus veniet ad te dicens: "Eme tibi agrum meum, qui est in Anathoth; tibi enim competit ex propinquitate, ut emas".
Et venit ad me Hanameel filius patrui mei secundum verbum Domini ad vestibulum custodiae et ait ad me: "Posside agrum meum, qui est in Anathoth in terra Beniamin, quia tibi competit hereditas, et tu propinquus es, ut possideas". Intellexi autem quod verbum Domini esset
et emi agrum ab Hanameel filio patrui mei, qui est in Anathoth, et appendi ei argentum: septem et decem siclos argenteos.
Et scripsi in libro et signavi et adhibui testes et appendi argentum in statera.
Et accepi librum possessionis signatum, continentem stipulationes et rata, et apertum;
et dedi librum possessionis Baruch filio Neriae filii Maasiae in oculis Hanameel patruelis mei et in oculis testium, qui obsignaverant in libro emptionis, et in oculis omnium Iudaeorum, qui sedebant in atrio custodiae.
Et praecepi Baruch coram eis dicens:
Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Sume libros istos, librum emptionis hunc signatum et librum hunc, qui apertus est; et pones illos in vase fictili, ut permanere possint diebus multis.
Haec enim dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Adhuc possidebuntur domus et agri et vineae in terra ista.
Et oravi ad Dominum, postquam tradidi librum possessionis Baruch filio Neriae, dicens:
Heu, Domine Deus, ecce tu fecisti caelum et terram in fortitudine tua magna et in brachio tuo extento; non erit tibi difficile omne verbum,
qui facis misericordiam in milibus et reddis iniquitatem patrum in sinum filiorum eorum post eos; Deus magne, potens, Dominus exercituum nomen eius:
magnus consilio et potens in operibus, cuius oculi aperti sunt super omnes vias filiorum Adam, ut reddas unicuique secundum vias suas et secundum fructum operum eius.
Qui posuisti signa et portenta in terra Aegypti usque ad diem hanc et in Israel et in hominibus; et fecisti tibi nomen, sicut est dies haec.
Et eduxisti populum tuum Israel de terra Aegypti in signis et in portentis et in manu robusta et in brachio extento et in terrore magno.
Et dedisti eis terram hanc, quam iurasti patribus eorum, ut dares eis, terram fluentem lacte et melle.
Et ingressi sunt et possederunt eam; et non oboedierunt voci tuae et in lege tua non ambulaverunt: omnia, quae mandasti eis, ut facerent, non fecerunt; et occurrere fecisti eis omnia mala haec.
Ecce munitiones exstructae sunt adversum civitatem, ut capiatur, et urbs data est in manu Chaldaeorum, qui proeliantur adversus eam, in gladio et fame et pestilentia; et quaecumque locutus es, acciderunt, ut tu ipse cernis.
Et tu dicis mihi, Domine Deus: Eme agrum argento et adhibe testes, cum urbs data sit in manu Chaldaeorum».
Et factum est verbum Domini ad Ieremiam dicens:
«Ecce ego Dominus, Deus universae carnis; numquid mihi difficile erit omne verbum?
Propterea haec dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem istam in manus Chaldaeorum et in manus regis Babylonis, et capiet eam.
Et venient Chaldaei proeliantes adversum urbem hanc et succendent eam igni et comburent eam et domos, in quarum domatibus sacrificabant Baal et libabant diis alienis libamina ad irritandum me.
Erant enim filii Israel et filii Iudae iugiter facientes malum in oculis meis ab adulescentia sua, filii Israel, qui usque nunc exacerbant me in opere manuum suarum, dicit Dominus.
Quia in furorem et in indignationem meam facta est mihi civitas haec a die, qua aedificaverunt eam, usque ad diem istam, qua auferetur de conspectu meo
propter omnem malitiam filiorum Israel et filiorum Iudae, quam fecerunt, ad iracundiam me provocantes, ipsi et reges eorum, principes eorum et sacerdotes eorum et prophetae eorum, viri Iudae et habitatores Ierusalem.
Et verterunt ad me terga et non facies, cum docerem eos diluculo consurgens et erudiens, et nollent audire, ut acciperent disciplinam.
Et posuerunt idola sua in domo, super quam invocatum est nomen meum, ut polluerent eam;
et aedificaverunt excelsa Baal, quae sunt in valle Benennom, ut initiarent filios suos et filias suas Moloch; quod non mandavi eis, nec ascendit in cor meum, ut facerent abominationem hanc et in peccatum deducerent Iudam».
Et nunc propter ista, haec dicit Dominus, Deus Israel, ad civitatem hanc, de qua vos dicitis quod tradatur in manus regis Babylonis in gladio et in fame et in peste:
«Ecce ego congregabo eos de universis terris, ad quas eieci eos in furore meo et in ira mea et in indignatione grandi; et reducam eos ad locum istum et habitare eos faciam confidenter.
Et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum.
Et dabo eis cor unum et viam unam, ut timeant me universis diebus, et bene sit eis et filiis eorum post eos.
Et feriam eis pactum sempiternum et non desinam eis benefacere et timorem meum dabo in corde eorum, ut non recedant a me.
Et laetabor super eis, cum bene eis fecero, et plantabo eos in terra ista in veritate, in toto corde meo et in tota anima mea.
Quia haec dicit Dominus: Sicut adduxi super populum istum omne malum hoc grande, sic adducam super eos omne bonum, quod ego loquor ad eos,
et possidebuntur agri in terra ista, de qua vos dicitis quod deserta sit, eo quod non remanserit homo et iumentum, et data sit in manu Chaldaeorum.
Agri ementur pecunia et scribentur in libro, et imprimetur signum, et testes adhibebuntur in terra Beniamin et in circuitu Ierusalem, in civitatibus Iudae et in civitatibus montanis et in civitatibus Sephelae et in civitatibus, quae ad austrum sunt, quia convertam sortem eorum», ait Dominus.
Немецкий (GNB)
Im zehnten Regierungsjahr von Zidkija, dem König von Juda – es war das achtzehnte Regierungsjahr Nebukadnezzars –, erging das Wort des HERRN an Jeremia.
Das Heer Nebukadnezzars belagerte damals Jerusalem, der Prophet aber befand sich als Gefangener im Wachthof am Königspalast.
Der König hielt ihn dort gefangen, weil Jeremia verkündet hatte: »So spricht der HERR: ́Ich gebe diese Stadt in die Gewalt des Königs von Babylonien; er wird sie erobern.
König Zidkija wird nicht entkommen, sondern unweigerlich in die Hände des Babylonierkönigs fallen. Er wird ihm Auge in Auge gegenübertreten und ihm Rede und Antwort stehen müssen.
Nebukadnezzar wird ihn nach Babylon mitnehmen und dort wird er bleiben bis zu seinem Tod. Das sage ich, der HERR. Euer Kampf gegen die Babylonier ist sinnlos!́«
Dort im Wachthof also erging das Wort des HERRN an Jeremia. Er selbst berichtet darüber:
Der HERR sagte zu mir: »Hanamel, der Sohn deines Onkels Schallum, wird zu dir kommen und dich bitten: ́Kauf mir doch meinen Acker in Anatot ab! Ich bin in Schwierigkeiten und nach der gesetzlichen Vorschrift zur Erhaltung des Sippenbesitzes hast du die Pflicht, ihn zu erwerben.́«
Und wirklich, mein Vetter Hanamel kam zu mir in den Wachthof, wie der HERR es angekündigt hatte, und sagte: »Kauf mir doch meinen Acker in Anatot im Gebiet von Benjamin ab! Dir als meinem nächsten Verwandten steht das Besitzrecht zu und nach dem Gesetz musst du dafür sorgen, dass er im Besitz der Sippe bleibt. Bitte, kauf ihn!«

Ich begriff, dass dies ein Befehl des HERRN war.

Ich kaufte den Acker und gab meinem Vetter das Geld: siebzehn Silberstücke.
Der Kaufvertrag wurde ausgefertigt. Vor Zeugen wurde das Original versiegelt und das Silber abgewogen.
Den Kaufvertrag – und zwar das vorschriftsmäßig versiegelte Original zusammen mit der Abschrift –
gab ich Baruch, dem Sohn von Nerija und Enkel von Machseja. Ich tat das in Gegenwart meines Vetters und der Zeugen, die den Vertrag unterschrieben hatten, und vor den Augen aller Männer aus Juda, die sich im Wachthof aufhielten.
Dann sagte ich zu Baruch vor ihnen allen:
»So spricht der HERR, der Herrscher der Welt, der Gott Israels: ́Nimm diesen Kaufvertrag, das versiegelte Original zusammen mit der Abschrift, und leg ihn in ein Tongefäß, damit er lange unversehrt erhalten bleibt.
Denn – so sagt der HERR, der Herrscher der Welt, der Gott Israels: Eines Tages wird man wieder Häuser und Äcker und Weinberge kaufen in diesem Land.́«
Nachdem ich Baruch den Kaufvertrag übergeben hatte, betete ich zum HERRN:
»Ach, Herr, mein Gott, durch deine gewaltige Kraft und Macht hast du Himmel und Erde geschaffen. Nichts ist dir unmöglich.
Du erweist den Menschen Liebe und Treue über tausend Generationen hin, doch wenn sie Schuld auf sich geladen haben, bestrafst du auch ihre Kinder dafür.

Du großer, starker Gott – ́der HERR, der Herrscher der Welt́ ist dein Name:

Groß sind deine Pläne und machtvoll deine Taten. Du achtest genau auf das, was die Menschen treiben, und gibst jedem, was er aufgrund seiner Taten verdient hat.
Damals in Ägypten und noch bis heute hast du Staunen erregende Wunder getan, an uns wie an anderen Völkern, sodass dein großer Name in aller Welt bekannt geworden ist.
Unter Staunen erregenden Wundern hast du mit starker Hand und ausgestrecktem Arm dein Volk Israel aus Ägypten herausgeführt; deine Feinde vergingen vor Angst und Schrecken.
Du hast den Leuten von Israel dieses Land gegeben, das du ihren Vorfahren mit einem Eid zugesagt hattest, dieses Land, das von Milch und Honig überfließt.
Als sie aber das Land in Besitz genommen hatten, da hörten sie nicht mehr auf dich und kümmerten sich nicht um deine Weisungen. Alles, was du ihnen zu tun befohlen hattest – sie taten es nicht. Da hast du schließlich all dieses Unheil über sie hereinbrechen lassen.
Die Angriffsrampen, über die die Babylonier die Stadt erstürmen wollen, sind schon bis an die Stadtmauern vorgetrieben. Bald wird Jerusalem fallen; die Waffen der Feinde zusammen mit Hunger und Pest sorgen dafür. Es ist eingetroffen, was du angedroht hast; du siehst es selbst.
Und doch, HERR, mein Gott, hast du mir befohlen: ́Kauf dir den Acker! Tu es im Beisein von Zeugen!́ Dabei ist Jerusalem schon so gut wie in der Hand der Babylonier!«
Da erging an mich das Wort des HERRN, er sagte:
»Ich bin der HERR, der Gott aller Menschen. Sollte mir etwas unmöglich sein?
Ich gebe jetzt diese Stadt in die Hand der Babylonier und ihres Königs Nebukadnezzar.
Seine Truppen werden in die Stadt eindringen und sie in Brand stecken. Jerusalem wird in Schutt und Asche sinken mit all den Häusern, auf deren Dächern man zu Ehren Baals Weihrauch verbrannt und für fremde Götter Trankopfer ausgegossen hat, um mich zu beleidigen.
Die Leute von Israel und von Juda haben von jeher nur getan, was mir missfällt, durch ihr ganzes Tun und Treiben haben sie meinen Zorn erregt.
Diese Stadt Jerusalem hat vom Tag ihrer Gründung an bis heute meinen Zorn derart herausgefordert, dass ich sie aus meinen Augen wegschaffen muss.
Ich muss es tun wegen all des Bösen, das die Leute von Israel und von Juda, besonders aber ihre Könige und hohen Beamten, ihre Priester und Propheten und die Bewohner Jerusalems verübt haben.
Sie wandten sich völlig von mir ab. Wieder und wieder sagte ich ihnen, was sie tun sollten; sie hörten nicht darauf, sie nahmen keine Belehrung an.
Sie haben sogar im Tempel ihre abscheulichen Götzenbilder aufgestellt und dadurch das Haus geschändet, das mein Eigentum ist.
Im Hinnom-Tal bauten sie die Opferstätte für Baal, um dort ihre Söhne und Töchter als Opfer zu verbrennen. Das habe ich nicht befohlen; es ist mir nie in den Sinn gekommen, so etwas von ihnen zu verlangen. Mit diesem abscheulichen Treiben haben sie ganz Juda zum Götzendienst verführt.
Deshalb ist es nun so weit, dass ihr sagt: Diese Stadt fällt in die Hand Nebukadnezzars, dafür wird seine Heeresmacht sorgen zusammen mit Hunger und Pest. Und trotzdem – von eben dieser Stadt sage ich, der Herr, der Gott Israels:
Ich werde ihre Bewohner wieder sammeln aus all den Ländern, wohin ich sie in meinem glühenden Zorn versprenge. Ich führe sie zurück und lasse sie in Frieden und Sicherheit hier leben.
Sie sollen wieder mein Volk sein und ich will ihr Gott sein.
Ich werde ihr Denken und Tun auf ein einziges Ziel ausrichten: mich jederzeit ernst zu nehmen, damit es ihnen und ihren Nachkommen gut geht.
Mehr noch, für alle kommenden Zeiten schließe ich einen Bund mit ihnen und verpflichte mich: Ich werde nicht mehr aufhören, ihnen Gutes zu tun, und ich werde die Ehrfurcht vor mir in ihr Herz legen, sodass sie sich nicht mehr von mir abwenden.
Dann wird es mir eine Freude sein, ihnen Gutes zu tun; ich werde sie endgültig in dieses Land einpflanzen, mit ganzem Herzen und mit aller Kraft werde ich das tun.
Denn wie ich all dieses Unglück über das Volk von Juda gebracht habe, so will ich ihm auch das Gute bringen, das ich ihm versprochen habe. Das sage ich, der HERR.
In diesem Land, von dem du und die anderen sagen: ́Es ist den Babyloniern ausgeliefert und wird zu einer Wüste werden, in der kein Mensch und kein Stück Vieh mehr lebt́, in diesem Land werden wieder Äcker gekauft werden.
Man wird Kaufverträge ausstellen und versiegeln und Zeugen hinzurufen. Überall hier im Land! Im Gebiet von Benjamin, in Jerusalem und Umgebung und in allen Städten von Juda, ob sie oben im Gebirge liegen oder im Hügelland oder in der Steppe im Süden! Denn ich werde für mein Volk alles wieder zum Guten wenden. Das sage ich, der HERR!«
1 Иеремия заключен Седекией во дворе стражи. 6 Иеремия покупает поле в Анафофе, 13 пророчество о том, что в Израиле снова будут владеть землею. 16 Его молитва. 26 Господь повторяет обвинение Иуды, 36 и Свое обещание восстановить его.
Слово, которое было от Господа к Иеремии в десятый год Седекии, царя Иудейского; этот год был восемнадцатым годом Навуходоносора.
Тогда войско царя Вавилонского осаждало Иерусалим, и Иеремия пророк был заключен во дворе стражи, который был при доме царя Иудейского.
Седекия, царь Иудейский, заключил его туда, сказав: «зачем ты пророчествуешь и говоришь: так говорит Господь: вот, Я отдаю город сей в руки царя Вавилонского, и он возьмет его;
и Седекия, царь Иудейский, не избегнет от рук Халдеев, но непременно предан будет в руки царя Вавилонского, и будет говорить с ним устами к устам, и глаза его увидят глаза его;
и он отведет Седекию в Вавилон, где он и будет, доколе не посещу его, говорит Господь. Если вы будете воевать с Халдеями, то не будете иметь успеха?»
И сказал Иеремия: таково было ко мне слово Господне:
вот Анамеил, сын Саллума, дяди твоего, идет к тебе сказать: «купи себе поле мое, которое в Анафофе, потому что по праву родства тебе надлежит купить его».
И Анамеил, сын дяди моего, пришел ко мне, по слову Господню, во двор стражи и сказал мне: «купи поле мое, которое в Анафофе, в земле Вениаминовой, ибо право наследства твое и право выкупа твое; купи себе». Тогда я узнал, что это было слово Господне.
И купил я поле у Анамеила, сына дяди моего, которое в Анафофе, и отвесил ему семь сиклей серебра и десять сребреников;
и записал в книгу и запечатал ее, и пригласил к тому свидетелей и отвесил серебро на весах.
И взял я купчую запись, как запечатанную по закону и уставу, так и открытую;
и отдал эту купчую запись Варуху, сыну Нирии, сына Маасеи, в глазах Анамеила, сына дяди моего, и в глазах свидетелей, подписавших эту купчую запись, в глазах всех Иудеев, сидевших на дворе стражи;
и заповедал Варуху в присутствии их:
так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: возьми сии записи, эту купчую запись, которая запечатана, и эту запись открытую, и положи их в глиняный сосуд, чтобы они оставались там многие дни.
Ибо так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: домы и поля и виноградники будут снова покупаемы в земле сей.
И, передав купчую запись Варуху, сыну Нирии, я помолился Господу:
«о, Господи Боже! Ты сотворил небо и землю великою силою Твоею и простертою мышцею; для Тебя ничего нет невозможного;
Ты являешь милость тысячам и за беззаконие отцов воздаешь в недро детям их после них: Боже великий, сильный, Которому имя Господь Саваоф!
Великий в совете и сильный в делах, Которого очи отверсты на все пути сынов человеческих, чтобы воздавать каждому по путям его и по плодам дел его,
Который совершил чудеса и знамения в земле Египетской, и совершаешь до сего дня и в Израиле и между всеми людьми, и соделал Себе имя, как в сей день,
и вывел народ Твой Израиля из земли Египетской знамениями и чудесами, и рукою сильною и мышцею простертою, при великом ужасе,
и дал им землю сию, которую дать им клятвенно обещал отцам их, землю, текущую молоком и медом.
Они вошли и завладели ею, но не стали слушать гласа Твоего и поступать по закону Твоему, не стали делать того, что Ты заповедал им делать, и за то Ты навел на них все это бедствие.
Вот, насыпи достигают до города, чтобы взять его; и город от меча и голода и моровой язвы отдается в руки Халдеев, воюющих против него; что Ты говорил, то и исполняется, и вот, Ты видишь это.
А Ты, Господи Боже, сказал мне: «купи себе поле за серебро и пригласи свидетелей», тогда как город отдается в руки Халдеев».
И было слово Господне к Иеремии:
вот, Я Господь, Бог всякой плоти; есть ли что невозможное для Меня?
Посему так говорит Господь: вот, Я отдаю город сей в руки Халдеев и в руки Навуходоносора, царя Вавилонского, и он возьмет его,
и войдут Халдеи, осаждающие сей город, зажгут город огнем и сожгут его и домы, на кровлях которых возносились курения Ваалу и возливаемы были возлияния чужим богам, чтобы прогневлять Меня.
Ибо сыновья Израилевы и сыновья Иудины только зло делали пред очами Моими от юности своей; сыновья Израилевы только прогневляли Меня делами рук своих, говорит Господь.
И как бы для гнева Моего и ярости Моей существовал город сей с самого дня построения его до сего дня, чтобы Я отверг его от лица Моего
за все зло сыновей Израиля и сыновей Иуды, какое они к прогневлению Меня делали, они, цари их, князья их, священники их и пророки их, и мужи Иуды и жители Иерусалима.
Они оборотились ко Мне спиною, а не лицем; и когда Я учил их, с раннего утра учил, они не хотели принять наставления,
и в доме, над которым наречено имя Мое, поставили мерзости свои, оскверняя его.
Устроили капища Ваалу в долине сыновей Енномовых, чтобы проводить через огонь сыновей своих и дочерей своих в честь Молоху, чего Я не повелевал им, и Мне на ум не приходило, чтобы они делали эту мерзость, вводя в грех Иуду.
И однако же ныне так говорит Господь, Бог Израилев, об этом городе, о котором вы говорите: «он предается в руки царя Вавилонского мечом и голодом и моровою язвою», –
вот, Я соберу их из всех стран, в которые изгнал их во гневе Моем и в ярости Моей и в великом негодовании, и возвращу их на место сие и дам им безопасное житие.
Они будут Моим народом, а Я буду им Богом.
И дам им одно сердце и один путь, чтобы боялись Меня во все дни жизни, ко благу своему и благу детей своих после них.
И заключу с ними вечный завет, по которому Я не отвращусь от них, чтобы благотворить им, и страх Мой вложу в сердца их, чтобы они не отступали от Меня.
И буду радоваться о них, благотворя им, и насажду их на земле сей твердо, от всего сердца Моего и от всей души Моей.
Ибо так говорит Господь: как Я навел на народ сей все это великое зло, так наведу на них все благо, какое Я изрек о них.
И будут покупать поля в земле сей, о которой вы говорите: «это пустыня, без людей и без скота; она отдана в руки Халдеям»;
будут покупать поля за серебро и вносить в записи, и запечатывать и приглашать свидетелей – в земле Вениаминовой и в окрестностях Иерусалима, и в городах Иуды и в городах нагорных, и в городах низменных и в городах южных; ибо возвращу плен их, говорит Господь.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible