Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
37:2
см.:2Пар.36:12;
37:4
37:6
37:8
37:9
37:10
37:11
37:12
37:13
37:14
37:16
37:17
37:18
37:19
37:20
37:21
И ца́рствова седекі́а сы́нъ Иосі́инъ вмѣ́сто Иехоні́и сы́на Иоаки́мова, его́же поста́ви Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй ца́рствовати во Иуде́и.
И не послу́ша то́й и о́троцы его́ и лю́дiе земли́ слове́съ Госпо́днихъ, я́же глаго́ла руко́ю иеремі́иною.
И посла́ ца́рь седекі́а Иоаха́ла сы́на селемі́ина и софо́нiю сы́на Массе́а жерца́ ко иеремі́и проро́ку, глаго́ля: моли́ся за ны́ ко Го́споду Бо́гу на́шему.
Иеремі́а же свобо́денъ прихожда́ше и прохожда́ше средѣ́ гра́да, не введо́ша бо его́ во хра́мину темни́чную.
И си́ла фарао́ня изы́де изъ Еги́пта, слы́шавше халде́е обле́гшiи Иерусали́мъ слу́хъ и́хъ, отступи́ша от Иерусали́ма.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко иеремі́и глаго́ля:
та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: та́ко рече́ши царю́ Иу́дину, посла́вшему къ тебѣ́ вопроси́ти мя́: се́, си́ла фарао́ня, изше́дшая ва́мъ на по́мощь, возврати́тся па́ки до земли́ Еги́петскiя,
и возвратя́тся халде́е и повою́ютъ гра́дъ се́й, и во́змутъ его́ и пожгу́тъ его́ огне́мъ.
Я́ко та́ко рече́ Госпо́дь: не прельща́йте ду́шъ свои́хъ, глаго́люще: отходя́ще оти́дутъ от на́съ халде́е: я́ко не оти́дутъ.
И а́ще побiе́те всю́ си́лу халде́евъ вою́ющихъ на вы́, и оста́нутъ нѣ́цыи я́звени, кі́йждо на мѣ́стѣ свое́мъ, сі́и воста́нутъ и пожгу́тъ гра́дъ се́й огне́мъ.
И бы́сть егда́ взы́де си́ла Халде́йска от Иерусали́ма, от лица́ си́лы фарао́ни,
изы́де Иеремі́а изъ Иерусали́ма ити́ въ зе́млю Венiами́ню, е́же купи́ти отту́ду посредѣ́ люді́й.
Внегда́ же бы́ти ему́ во вратѣ́хъ Венiами́нихъ, и [бы́сть] та́мо человѣ́къ, у него́же обита́ саруі́а сы́нъ селемі́инъ, сы́на Ана́нiина, и взя́ иеремі́ю, глаго́ля: ко халде́емъ ты́ бѣжи́ши.
И рече́ Иеремі́а: лжа́, не ко халде́емъ а́зъ бѣгу́. И не послу́ша его́. И взя́ саруі́а иеремі́ю и приведе́ его́ ко князе́мъ.
И разгнѣ́вашася кня́зи на иеремі́ю и би́ша его́, и посла́ша его́ въ до́мъ Ионаѳа́на книго́чiя, я́ко то́й сотвори́ша хра́миною темни́чною.
И прiи́де Иеремі́а въ до́мъ рва́ и въ хере́тъ {узи́лище}, и сѣ́де ту́ дни́ мно́ги.
И посла́ седекі́а ца́рь и призва́ его́, и вопроша́ше его́ ца́рь о́тай, а́ще е́сть сло́во от Го́спода? И рече́ ему́ Иеремі́а: е́сть. И рече́: въ ру́цѣ царя́ Вавило́нска пре́данъ бу́деши.
И рече́ Иеремі́а царю́: чи́мъ преоби́дѣхъ тя́ и о́троки твоя́ и лю́ди сiя́, я́ко ты́ вдае́ши мя́ въ до́мъ темни́чный?
и гдѣ́ су́ть проро́цы ва́ши прорица́вшiи ва́мъ, глаго́люще, я́ко не прiи́детъ ца́рь Вавило́нскiй на ва́съ и на зе́млю сiю́?
ны́нѣ же послу́шай, молю́тися, го́споди мо́й, царю́, да паде́тъ моле́нiе мое́ предъ лице́мъ твои́мъ: и не посыла́й мя́ па́ки въ до́мъ Ионаѳа́на книго́чiя, да не умру́ та́мо.
И повелѣ́ ца́рь, и вверго́ша его́ во хра́мину темни́чную, и дая́ху ему́ хлѣ́бъ еди́нъ на де́нь извнѣ́, идѣ́же пеку́тъ, до́ндеже сконча́шася хлѣ́бы изъ гра́да. И сѣдя́ше Иеремі́а во дворѣ́ темни́чнѣмъ.
1 Седекия просит молитв Иеремии, который предсказывает возвращение войска фараонова и взятие Иерусалима Халдеями. 11 Иеремия заключен в темницу Иреией. Царь тайно спрашивает его.
Вместо Иехонии, сына Иоакима, царствовал Седекия, сын Иосии, которого Навуходоносор, царь Вавилонский, поставил царем в земле Иудейской.
Ни он, ни слуги его, ни народ страны не слушали слов Господа, которые говорил Он чрез Иеремию пророка.
Царь Седекия послал Иегухала, сына Селемии, и Софонию, сына Маасеи, священника, к Иеремии пророку сказать: помолись о нас Господу Богу нашему.
Иеремия тогда еще свободно входил и выходил среди народа, потому что не заключили его в дом темничный.
Между тем войско фараоново выступило из Египта, и Халдеи, осаждавшие Иерусалим, услышав весть о том, отступили от Иерусалима.
И было слово Господне к Иеремии пророку:
так говорит Господь, Бог Израилев: так скажите царю Иудейскому, пославшему вас ко Мне вопросить Меня: вот, войско фараоново, которое шло к вам на помощь, возвратится в землю свою, в Египет;
а Халдеи снова придут и будут воевать против города сего, и возьмут его и сожгут его огнем.
Так говорит Господь: не обманывайте себя, говоря: «непременно отойдут от нас Халдеи», ибо они не отойдут;
если бы вы даже разбили все войско Халдеев, воюющих против вас, и остались бы у них только раненые, то и те встали бы, каждый из палатки своей, и сожгли бы город сей огнем.
В то время, как войско Халдейское отступило от Иерусалима, по причине войска фараонова,
Иеремия пошел из Иерусалима, чтобы уйти в землю Вениаминову, скрываясь оттуда среди народа.
Но когда он был в воротах Вениаминовых, бывший там начальник стражи, по имени Иреия, сын Селемии, сына Анании, задержал Иеремию пророка, сказав: ты хочешь перебежать к Халдеям?
Иеремия сказал: это ложь; я не хочу перебежать к Халдеям. Но он не послушал его, и взял Иреия Иеремию и привел его к князьям.
Князья озлобились на Иеремию и били его, и заключили его в темницу, в дом Ионафана писца, потому что сделали его темницею.
Когда Иеремия вошел в темницу и подвал, и пробыл там Иеремия много дней, –
царь Седекия послал и взял его. И спрашивал его царь в доме своем тайно и сказал: нет ли слова от Господа? Иеремия сказал: есть; и сказал: ты будешь предан в руки царя Вавилонского.
И сказал Иеремия царю Седекии: чем я согрешил перед тобою и перед слугами твоими, и перед народом сим, что вы посадили меня в темницу?
и где ваши пророки, которые пророчествовали вам, говоря: «царь Вавилонский не пойдет против вас и против земли сей»?
И ныне послушай, государь мой царь, да падет прошение мое пред лице твое; не возвращай меня в дом Ионафана писца, чтобы мне не умереть там.
И дал повеление царь Седекия, чтобы заключили Иеремию во дворе стражи и давали ему по куску хлеба на день из улицы хлебопеков, доколе не истощился весь хлеб в городе; и так оставался Иеремия во дворе стражи.
44:1καὶ ἐβασίλευσεν Σεδεκιας υἱὸς Ιωσια ἀντὶ Ιωακιμ ὃν ἐβασίλευσεν Ναβουχοδονοσορ βασιλεύειν τοῦ Ιουδα
44:2καὶ οὐκ ἤκουσεν αὐτὸς καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ καὶ ὁ λαὸς τῆς γῆς τοὺς λόγους κυρίου οὓς ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ιερεμιου
44:3καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σεδεκιας τὸν Ιωαχαλ υἱὸν Σελεμιου καὶ τὸν Σοφονιαν υἱὸν Μαασαιου τὸν ἱερέα πρὸς Ιερεμιαν λέγων πρόσευξαι δὴ περὶ ἡμῶν πρὸς κύριον
44:4καὶ Ιερεμιας ἦλθεν καὶ διῆλθεν διὰ μέσου τῆς πόλεως καὶ οὐκ ἔδωκαν αὐτὸν εἰς οἶκον τῆς φυλακῆς
44:5καὶ δύναμις Φαραω ἐξῆλθεν ἐξ Αἰγύπτου καὶ ἤκουσαν οἱ Χαλδαῖοι τὴν ἀκοὴν αὐτῶν καὶ ἀνέβησαν ἀπὸ Ιερουσαλημ
44:6καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν λέγων
44:7οὕτως εἶπεν κύριος οὕτως ἐρεῖς πρὸς βασιλέα Ιουδα τὸν ἀποστείλαντα πρὸς σὲ τοῦ ἐκζητῆσαί με ἰδοὺ δύναμις Φαραω ἡ ἐξελθοῦσα ὑμῖν εἰς βοήθειαν ἀποστρέψουσιν εἰς γῆν Αἰγύπτου
44:8καὶ ἀναστρέψουσιν αὐτοὶ οἱ Χαλδαῖοι καὶ πολεμήσουσιν ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ συλλήμψονται αὐτὴν καὶ καύσουσιν αὐτὴν ἐν πυρί
44:9ὅτι οὕτως εἶπεν κύριος μὴ ὑπολάβητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν λέγοντες ἀποτρέχοντες ἀπελεύσονται ἀφ᾿ ἡμῶν οἱ Χαλδαῖοι ὅτι οὐ μὴ ἀπέλθωσιν
44:10καὶ ἐὰν πατάξητε πᾶσαν δύναμιν τῶν Χαλδαίων τοὺς πολεμοῦντας ὑμᾶς καὶ καταλειφθῶσίν τινες ἐκκεκεντημένοι ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ οὗτοι ἀναστήσονται καὶ καύσουσιν τὴν πόλιν ταύτην ἐν πυρί
44:11καὶ ἐγένετο ὅτε ἀνέβη ἡ δύναμις τῶν Χαλδαίων ἀπὸ Ιερουσαλημ ἀπὸ προσώπου τῆς δυνάμεως Φαραω
44:12ἐξῆλθεν Ιερεμιας ἀπὸ Ιερουσαλημ τοῦ πορευθῆναι εἰς γῆν Βενιαμιν τοῦ ἀγοράσαι ἐκεῖθεν ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ
44:13καὶ ἐγένετο αὐτὸς ἐν πύλῃ Βενιαμιν καὶ ἐκεῖ ἄνθρωπος παρ᾿ ᾧ κατέλυεν Σαρουιας υἱὸς Σελεμιου υἱοῦ Ανανιου καὶ συνέλαβεν τὸν Ιερεμιαν λέγων πρὸς τοὺς Χαλδαίους σὺ φεύγεις
44:14καὶ εἶπεν ψεῦδος οὐκ εἰς τοὺς Χαλδαίους ἐγὼ φεύγω καὶ οὐκ ἤκουσεν αὐτοῦ καὶ συνέλαβεν Σαρουιας τὸν Ιερεμιαν καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν πρὸς τοὺς ἄρχοντας
44:15καὶ ἐπικράνθησαν οἱ ἄρχοντες ἐπὶ Ιερεμιαν καὶ ἐπάταξαν αὐτὸν καὶ ἀπέστειλαν αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν Ιωναθαν τοῦ γραμματέως ὅτι ταύτην ἐποίησαν εἰς οἰκίαν φυλακῆς
44:16καὶ ἦλθεν Ιερεμιας εἰς οἰκίαν τοῦ λάκκου καὶ εἰς τὴν χερεθ καὶ ἐκάθισεν ἐκεῖ ἡμέρας πολλάς
44:17καὶ ἀπέστειλεν Σεδεκιας καὶ ἐκάλεσεν αὐτόν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ὁ βασιλεὺς κρυφαίως εἰπεῖν εἰ ἔστιν λόγος παρὰ κυρίου καὶ εἶπεν ἔστιν εἰς χεῖρας βασιλέως Βαβυλῶνος παραδοθήσῃ
44:18καὶ εἶπεν Ιερεμιας τῷ βασιλεῖ τί ἠδίκησά σε καὶ τοὺς παῖδάς σου καὶ τὸν λαὸν τοῦτον ὅτι σὺ δίδως με εἰς οἰκίαν φυλακῆς
44:19καὶ ποῦ εἰσιν οἱ προφῆται ὑμῶν οἱ προφητεύσαντες ὑμῖν λέγοντες ὅτι οὐ μὴ ἔλθῃ βασιλεὺς Βαβυλῶνος ἐπὶ τὴν γῆν ταύτην
44:20καὶ νῦν κύριε βασιλεῦ πεσέτω τὸ ἔλεός μου κατὰ πρόσωπόν σου καὶ τί ἀποστρέφεις με εἰς οἰκίαν Ιωναθαν τοῦ γραμματέως καὶ οὐ μὴ ἀποθάνω ἐκεῖ
44:21καὶ συνέταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐνεβάλοσαν αὐτὸν εἰς οἰκίαν τῆς φυλακῆς καὶ ἐδίδοσαν αὐτῷ ἄρτον ἕνα τῆς ἡμέρας ἔξωθεν οὗ πέσσουσιν ἕως ἐξέλιπον οἱ ἄρτοι ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἐκάθισεν Ιερεμιας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς
Итальянский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Sedecìa, figlio di Giosia, divenne re al posto di Conìa, figlio di Ioiakìm; Nabucodònosor, re di Babilonia, lo nominò re nella terra di Giuda.
Ma né lui né i suoi ministri né il popolo del paese ascoltarono le parole che il Signore aveva pronunciato per mezzo del profeta Geremia.
Il re Sedecìa inviò allora Iucal, figlio di Selemia, e il sacerdote Sofonia, figlio di Maasia, dal profeta Geremia per dirgli: "Prega per noi il Signore, nostro Dio".
Geremia intanto andava e veniva in mezzo al popolo e non era stato ancora messo in prigione.
Inoltre l'esercito del faraone si era mosso dall'Egitto e i Caldei, che assediavano Gerusalemme, appena ne avevano avuto notizia, si erano allontanati da Gerusalemme.
Allora la parola del Signore fu rivolta al profeta Geremia:
"Così dice il Signore, Dio d'Israele: Riferite al re di Giuda, che vi ha mandati a consultarmi: Ecco, l'esercito del faraone, uscito in vostro aiuto, ritornerà nel suo paese, l'Egitto;
i Caldei ritorneranno, combatteranno contro questa città, la prenderanno e la daranno alle fiamme.
Così dice il Signore: Non illudetevi pensando che i Caldei se ne vadano, perché non se ne andranno.
Anche se riusciste a battere tutto l'esercito dei Caldei che combattono contro di voi, e rimanessero solo alcuni feriti, costoro sorgerebbero ciascuno dalla propria tenda e darebbero alle fiamme questa città".
Mentre l'esercito dei Caldei era lontano da Gerusalemme per l'avanzata dell'esercito del faraone,
Geremia uscì da Gerusalemme per andare nella terra di Beniamino a prendervi una parte di eredità tra i suoi parenti.
Ma alla porta di Beniamino si imbatté in un incaricato del servizio di guardia chiamato Ieria, figlio di Selemia, figlio di Anania; costui arrestò il profeta Geremia dicendo: "Tu passi ai Caldei!".
Geremia rispose: "È falso! Io non passo ai Caldei". Ma quegli non gli diede retta. E così Ieria arrestò Geremia e lo condusse dai capi.
I capi erano sdegnati contro Geremia, lo percossero e lo gettarono in prigione nella casa di Giònata, lo scriba, che avevano trasformato in un carcere.
Geremia entrò in una cisterna sotterranea a volta e rimase là molti giorni.
Il re Sedecìa mandò a prenderlo e lo interrogò in casa sua, di nascosto: "C'è qualche parola da parte del Signore?". Geremia rispose: "Sì" e precisò: "Tu sarai dato in mano al re di Babilonia".
Geremia poi disse al re Sedecìa: "Quale colpa ho commesso contro di te, contro i tuoi ministri e contro questo popolo, perché mi abbiate messo in prigione?
E dove sono i vostri profeti che vi predicevano: "Il re di Babilonia non verrà contro di voi e contro questo paese"?
Ora ascolta, o re, mio signore: la mia supplica ti giunga gradita. Non rimandarmi nella casa di Giònata, lo scriba, perché io non vi muoia".
Il re Sedecìa comandò di custodire Geremia nell'atrio della prigione e gli fu data ogni giorno una focaccia di pane, proveniente dalla via dei fornai, finché non fu esaurito tutto il pane in città. Così Geremia rimase nell'atrio della prigione.