In the ninth year of Zedekiah king of Judah, in the tenth month, Nebuchadnezzar king of Babylon and all his army came against Jerusalem, and besieged it.

In the eleventh year of Zedekiah, in the fourth month, on the ninth day of the month, the city was penetrated.

Then all the princes of the king of Babylon came in and sat in the Middle Gate: Nergal-Sharezer, Samgar-Nebo, Sarsechim, Rabsaris, Nergal-Sarezer, Rabmag, with the rest of the princes of the king of Babylon.

So it was, when Zedekiah the king of Judah and all the men of war saw them, that they fled and went out of the city by night, by way of the kinǵs garden, by the gate between the two walls. And he went out by way of the plain.

But the Chaldean army pursued them and overtook Zedekiah in the plains of Jericho. And when they had captured him, they brought him up to Nebuchadnezzar king of Babylon, to Riblah in the land of Hamath, where he pronounced judgment on him.

Then the king of Babylon killed the sons of Zedekiah before his eyes in Riblah; the king of Babylon also killed all the nobles of Judah.

Moreover he put out Zedekiah́s eyes, and bound him with bronze fetters to carry him off to Babylon.

And the Chaldeans burned the kinǵs house and the houses of the people with fire, and broke down the walls of Jerusalem.

Then Nebuzaradan the captain of the guard carried away captive to Babylon the remnant of the people who remained in the city and those who defected to him, with the rest of the people who remained.

But Nebuzaradan the captain of the guard left in the land of Judah the poor people, who had nothing, and gave them vineyards and fields at the same time.

Now Nebuchadnezzar king of Babylon gave charge concerning Jeremiah to Nebuzaradan the captain of the guard, saying,

«Take him and look after him, and do him no harm; but do to him just as he says to you.»

So Nebuzaradan the captain of the guard sent Nebushasban, Rabsaris, Nergal-Sharezer, Rabmag, and all the king of Babylońs chief officers;

then they sent someone to take Jeremiah from the court of the prison, and committed him to Gedaliah the son of Ahikam, the son of Shaphan, that he should take him home. So he dwelt among the people.

Meanwhile the word of the LORD had come to Jeremiah while he was shut up in the court of the prison, saying,

«Go and speak to Ebed-Melech the Ethiopian, saying, «Thus says the LORD of hosts, the God of Israel: «Behold, I will bring My words upon this city for adversity and not for good, and they shall be performed in that day before you.

But I will deliver you in that day,» says the LORD, «and you shall not be given into the hand of the men of whom you are afraid.

For I will surely deliver you, and you shall not fall by the sword; but your life shall be as a prize to you, because you have put your trust in Me,» says the LORD.»́

Церковнославянский (рус)

И бы́сть въ девя́тое лѣ́то седекі́и царя́ Иу́дина, въ ме́сяцъ деся́тый, прiи́де Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй и вся́ си́ла его́ на Иерусали́мъ, и воева́ху на́нь.

И въ первоена́десять лѣ́то седекі́и, въ ме́сяцъ четве́ртый, въ девя́тый де́нь ме́сяца, разсѣ́деся гра́дъ.

И внидо́ша вси́ кня́зи царя́ Вавило́нска и сѣдо́ша во вратѣ́хъ сре́днихъ, ниргелсараса́ръ, самага́дъ, навусаха́ръ, навусари́съ, нагарга́съ, насерравама́гъ, и про́чiи воево́ды царя́ Вавило́нскаго.

И бы́сть егда́ узрѣ́ я́ седекі́а ца́рь Иу́динъ и вси́ му́жiе ра́тнiи, и избѣго́ша, и изыдо́ша въ нощи́ от гра́да по пути́ вертогра́да царе́ва и сквозѣ́ врата́, я́же бѣ́ша между́ стѣно́ю и предстѣ́нiемъ: и изыдо́ша въ пу́ть пусты́ни.

И гна́ша вслѣ́дъ и́хъ во́инство Халде́йско, и постиго́ша седекі́ю на по́ли пусты́ни иерихо́нскiя, и е́мше приведо́ша къ Навуходоно́сору царю́ Вавило́нску во ревла́ѳъ, и́же въ земли́ Ема́ѳъ, и глаго́ла къ нему́ съ судо́мъ.

И изби́ ца́рь Вавило́нскiй сы́ны седекі́ины во ревла́ѳѣ предъ очи́ма его́, и вся́ вельмо́жы Иу́дины поби́ ца́рь Вавило́нскiй.

И о́чи седекі́и изъя́тъ, и окова́ его́ пу́ты, и отведе́ его́ въ Вавило́нъ.

До́мъ же царе́въ и до́мы всѣ́хъ люді́й пожго́ша халде́е огне́мъ и стѣ́ну Иерусали́мску преврати́ша:

и оста́нокъ люді́й, и оста́вшихъ во гра́дѣ, и убѣ́гшыя, и́же утеко́ша ко царю́ Вавило́нску, и оста́нокъ люді́й, и оста́вшихъ пресели́ навузарда́нъ воево́да въ Вавило́нъ:

а от люді́й убо́гихъ, ничто́же иму́щихъ, оста́ви навузарда́нъ воево́да во́инствъ въ земли́ Иу́динѣ, и даде́ и́мъ виногра́ды и ни́вы въ то́й де́нь.

И заповѣ́да Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй о иеремі́и проро́цѣ навузарда́нови воево́дѣ во́инствъ и рече́:

возми́ его́ и положи́ на́нь о́чи твои́ и ничто́же ему́ сотвори́ зла́: но я́коже восхо́щетъ, та́ко сотвори́ ему́.

Посла́ у́бо навузарда́нъ воево́да во́инства и навузезва́нъ, и рапсари́съ и нирге́лъ, и сараса́ръ и фавма́нъ, и вси́ воево́ды царя́ Вавило́нска:

и посла́ша, и поя́ша иеремі́ю от двора́ темни́чнаго, и да́ша его́ годолі́и сы́ну Ахика́мову, сы́на Сафа́ня, и изведо́ша его́, и сѣ́де средѣ́ люді́й.

И ко иеремі́и бы́сть сло́во Госпо́дне во дворѣ́ темни́чнѣмъ глаго́ля:

иди́ и рцы́ ко Авдемеле́ху му́рину, глаго́ля: та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: се́, а́зъ приношу́ словеса́ моя́ на гра́дъ се́й во зла́я, а не во блага́я: и бу́дутъ предъ лице́мъ твои́мъ въ то́й де́нь:

и изба́влю тя́ въ то́й де́нь, и не да́мъ тебе́ въ ру́цѣ человѣ́къ, и́хже ты́ бои́шися от лица́ и́хъ:

я́ко избавля́я спасу́ тя, и мече́мъ не паде́ши: и бу́детъ душа́ твоя́ на обрѣ́тенiе, я́ко упова́лъ еси́ на мя́, рече́ Госпо́дь.

Арабский (Arabic Van Dyke)

فِي السَّنَةِ التَّاسِعَةِ لِصِدْقِيَّا مَلِكِ يَهُوذَا فِي الشَّهْرِ الْعَاشِرِ، أَتَى نَبُوخَذْرَاصَّرُ مَلِكُ بَابِلَ وَكُلُّ جَيْشِهِ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَحَاصَرُوهَا.

وَفِي السَّنَةِ الْحَادِيَةِ عَشَرَةَ لِصِدْقِيَّا، فِي الشَّهْرِ الرَّابعِ، فِي تَاسِعِ الشَّهْرِ فُتِحَتِ الْمَدِينَةُ.

وَدَخَلَ كُلُّ رُؤَسَاءِ مَلِكِ بَابِلَ وَجَلَسُوا فِي الْبَابِ الأَوْسَطِ: نَرْجَلَ شَرَاصَرُ، وَسَمْجَرْ نَبُو، وَسَرْسَخِيمُ رَئِيسُ الْخِصْيَانِ، وَنَرْجَلَ شَرَاصَرُ رَئِيسُ الْمَجُوسِ، وَكُلُّ بَقِيَّةِ رُؤَسَاءِ مَلِكِ بَابِلَ.

فَلَمَّا رَآهُمْ صِدْقِيَّا مَلِكُ يَهُوذَا وَكُلُّ رِجَالِ الْحَرْبِ، هَرَبُوا وَخَرَجُوا لَيْلاً مِنَ الْمَدِينَةِ فِي طَرِيقِ جَنَّةِ الْمَلِكِ، مِنَ الْبَابِ بَيْنَ السُّورَيْنِ، وَخَرَجَ هُوَ فِي طَرِيقِ الْعَرَبَةِ.

فَسَعَى جَيْشُ الْكَلْدَانِيِّينَ وَرَاءَهُمْ، فَأَدْرَكُوا صِدْقِيَّا فِي عَرَبَاتِ أَرِيحَا، فَأَخَذُوهُ وَأَصْعَدُوهُ إِلَى نَبُوخَذْنَاصَّرَ مَلِكِ بَابِلَ إِلَى رَبْلَةَ فِي أَرْضِ حَمَاةَ، فَكَلَّمَهُ بِالْقَضَاءِ عَلَيْهِ.

فَقَتَلَ مَلِكُ بَابِلَ بَنِي صِدْقِيَّا فِي رَبْلَةَ أَمَامَ عَيْنَيْهِ، وَقَتَلَ مَلِكُ بَابِلَ كُلَّ أَشْرَافِ يَهُوذَا.

وَأَعْمَى عَيْنَيْ صِدْقِيَّا، وَقَيَّدَهُ بِسَلاَسِلِ نُحَاسٍ لِيَأْتِيَ بِهِ إِلَى بَابِلَ.

أَمَّا بَيْتُ الْمَلِكِ وَبُيُوتُ الشَّعْبِ فَأَحْرَقَهَا الْكَلْدَانِيُّونَ بِالنَّارِ، وَنَقَضُوا أَسْوَارَ أُورُشَلِيمَ.

وَبَقِيَّةُ الشَّعْبِ الَّذِينَ بَقُوا فِي الْمَدِينَةِ، وَالْهَارِبُونَ الَّذِينَ سَقَطُوا لَهُ، وَبَقِيَّةُ الشَّعْبِ الَّذِينَ بَقُوا، سَبَاهُمْ نَبُوزَرَادَانُ رَئِيسُ الشُّرَطِ إِلَى بَابِلَ.

وَلكِنَّ بَعْضَ الشَّعْبِ الْفُقَرَاءَ الَّذِينَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ شَيْءٌ، تَرَكَهُمْ نَبُوزَرَادَانُ رَئِيسُ الشُّرَطِ فِي أَرْضِ يَهُوذَا، وَأَعْطَاهُمْ كُرُومًا وَحُقُولاً فِي ذلِكَ الْيَوْمِ.

وَأَوْصَى نَبُوخَذْرَاصَّرُ مَلِكُ بَابِلَ عَلَى إِرْمِيَا نَبُوزَرَادَانَ رَئِيسَ الشُّرَطِ قَائِلاً:

«خُذْهُ وَضَعْ عَيْنَيْكَ عَلَيْهِ، وَلاَ تَفْعَلْ بِهِ شَيْئًا رَدِيئًا، بَلْ كَمَا يُكَلِّمُكَ هكَذَا افْعَلْ مَعَهُ».

فَأَرْسَلَ نَبُوزَرَادَانُ رَئِيسُ الشُّرَطِ وَنَبُوشَزْبَانُ رَئِيسُ الْخِصْيَانِ وَنَرْجَلُ شَرَاصَرُ رَئِيسُ الْمَجُوسِ وَكُلُّ رُؤَسَاءِ مَلِكِ بَابِلَ،

أَرْسَلُوا فَأَخَذُوا إِرْمِيَا مِنْ دَارِ السِّجْنِ وَأَسْلَمُوهُ لِجَدَلْيَا بْنِ أَخِيقَامَ بْنِ شَافَانَ لِيَخْرُجَ بِهِ إِلَى الْبَيْتِ. فَسَكَنَ بَيْنَ الشَّعْبِ.

وَصَارَتْ كَلِمَةُ الرَّبِّ إِلَى إِرْمِيَا إِذْ كَانَ مَحْبُوسًا فِي دَارِ السِّجْنِ قَائِلَةً:

«اذْهَبْ وَكَلِّمْ عَبْدَ مَلِكَ الْكُوشِيِّ قَائِلاً: هكَذَا قَالَ رَبُّ الْجُنُودِ إِلهُ إِسْرَائِيلَ: هأَنَذَا جَالِبٌ كَلاَمِي عَلَى هذِهِ الْمَدِينَةِ لِلشَّرِّ لاَ لِلْخَيْرِ، فَيَحْدُثُ أَمَامَكَ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ.

وَلكِنَّنِي أُنْقِذُكَ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ، يَقُولُ الرَّبُّ، فَلاَ تُسْلَمُ لِيَدِ النَّاسِ الَّذِينَ أَنْتَ خَائِفٌ مِنْهُمْ.

بَلْ إِنَّمَا أُنَجِّيكَ نَجَاةً، فَلاَ تَسْقُطُ بِالسَّيْفِ، بَلْ تَكُونُ لَكَ نَفْسُكَ غَنِيمَةً، لأَنَّكَ قَدْ تَوَكَّلْتَ عَلَيَّ، يَقُولُ الرَّبُّ».

Таджикский

Языки

ДАР соли нӯҳуми Сидқиё подшоҳи Яҳудо, дар моҳи даҳум, Набукаднесар подшоҳи Бобил ва тамоми лашкари ӯ назди Ерусалим омада, онро муҳосира карданд.

Дар соли ёздаҳуми Сидқиё, дар моҳи чорум, дар рӯзи нӯҳуми моҳ, ҳисори шаҳр рахна карда шуд.

Ва ҳамаи мирони подшоҳи Бобил омада, дар дарвозаи миёна ҷойгир шуданд, чунончи: Нерҷал Саръэсер, Самҷар-Небу, сардори хоҷасароён Сарсеким, сардори маҷусиён Нерҷал Саръэсер ва ҳамаи мирони дигари подшоҳи Бобил.

Ва ҳангоме ки Сидқиё подшоҳи Яҳудо ва ҳамаи ҷанговарон онҳоро диданд, гурехта, бо роҳи боғи подшоҳ аз дарвозае ки дар миёни ду ҳисор буд, шабона аз шаҳр берун рафтанд; ва ӯ ба роҳи биёбон баромад.

Ва лашкари калдониён онҳоро таъқиб карданд; ва дар чӯли Ериҳӯ ба Сидқиё расида гирифтанд; ва ӯро дастгир намуда, назди Набукаднесар подшоҳи Бобил ба Рибло, ки дар замини Ҳамот аст, оварданд; ва дар ҳаққи ӯ ҳукми худро эълон кард.

Ва подшоҳи Бобил писарони Сидқиёро дар Рибло дар пеши назари ӯ қатл кард; ва ҳамаи мирони Яҳудоро подшоҳи Бобил ба қатл расонид;

Ва чашмони Сидқиёро кӯр кард; ва ӯро занҷирбанд намуд, то ки ӯро ба Бобил барад.

Ва хонаи подшоҳ ва хонаҳои қавмро калдониён ба оташ сӯзониданд, ва ҳисорҳои Ерусалимро хароб карданд.

Ва бақияи қавмро, ки дар шаҳр монда буданд, ва гурезпоёнро, ки ба тарафи ӯ гузашта буданд, ва бақияи қавмро, ки монда буданд, сардори посбонони шахсии ӯ – Набузаръадон – ба Бобил ба асирӣ бурд.

Вале бенавоёни қавмро, ки ҳеҷ чиз надоштанд, сардори посбонон Набузаръадон дар замини Яҳудо вогузошт, ва ҳамон рӯз ба онҳо токзорҳо ва киштзорҳо дод.

Ва дар бораи Ирмиё Набукаднесар подшоҳи Бобил ба сардори посбонон Набузаръадон амр фармуда, гуфт:

«Ӯро бигир, ва бар ӯ назари некӯ бикун, ва ба ӯ ҳеҷ осебе нарасон, балки ҳар чи ба ту бигӯяд, барояш ба амал овар».

Ва сардори посбонон Набузаръадон, ва сардори ҳоҷасароён Набушазбон, ва сардори маҷусиён Нерҷал Саръэсер, ва тамоми акобири подшоҳи Бобил кас фиристоданд,

Ва фиристода, Ирмиёро аз саҳни посгоҳ гирифтанд, ва ӯро ба Ҷадалё ибни Аҳиқом ибни Шофон супурданд, то ки ба хонааш барад; ва ӯ дар миёни қавм сокин шуд.

Ва бар Ирмиё, ҳангоме ки ӯ дар саҳни посгоҳ маҳбус буд, каломи Парвардигор нозил шуда, гуфт:

«Бирав ва ба Абдумалики Ҳабашӣ бигӯй: ́Парвардигори лашкарҳо, Худои Исроил чунин мегӯяд: инак, Ман суханони Худро дар бораи ин шаҳр ба бадӣ иҷро менамоям ва на ба некӣ; ва онҳо дар он рӯз дар пеши назари ту ба амал хоҳад омад;

Вале туро дар он рӯз раҳо хоҳам кард, – мегӯяд Парвардигор, – ва ба дасти касоне ки ту аз онҳо метарсӣ, супурда нахоҳӣ шуд,

Зеро ки туро ҳатман халосӣ хоҳам дод, ва ту ба дами шамшер нахоҳӣ афтод, ва ҷонат барои ту ғанимат хоҳад гардид, чунки ту ба Ман таваккал кардӣ, – мегӯяд Парвардигор́».