Скрыть
42:1
42:3
42:4
42:6
42:7
42:8
42:9
42:12
42:13
42:14
42:15
42:19
42:20
42:21
42:22
Церковнославянский (рус)
И прiидо́ша вси́ во­ево́ды си́лы, и Иоана́нъ сы́нъ карі́евъ и Азарі́а сы́нъ маасе́евъ, и вси́ лю́дiе от­ ма́ла и до вели́ка
ко иеремі́и проро́ку и реко́ша ему́: да паде́тъ моли́тва на́ша предъ лице́мъ тво­и́мъ, и помоли́ся от­ на́съ ко Го́сподеви Бо́гу тво­ему́ о оста́в­шихся си́хъ: я́ко оста́ся ма́ло на́съ от­ мно́гихъ, я́коже о́чи тво­и́ ви́дятъ:
и да воз­вѣсти́тъ на́мъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й пу́ть, по нему́же по́йдемъ, и сло́во, е́же сотвори́мъ.
И рече́ и́мъ Иеремі́а проро́къ: слы́шахъ: се́, а́зъ помолю́ся о ва́съ Го́сподеви Бо́гу на́­шему по словесе́мъ ва́шымъ: и бу́детъ, сло́во, е́же от­вѣща́етъ Госпо́дь, повѣ́мъ ва́мъ и не потаю́ от­ ва́съ словесе́.
Ті́и же реко́ша иеремі́и: бу́ди Госпо́дь въ на́съ по́слухъ правди́въ и вѣ́ренъ, я́ко по всему́ сло́ву, е́же а́ще по́слетъ Госпо́дь къ на́мъ, та́ко сотвори́мъ:
а́ще добро́ и а́ще зло́, гла́са Го́спода на́­шего, къ нему́же мы́ посыла́емъ тя́, послу́шаемъ, да лу́чше на́мъ бу́детъ, я́ко послу́шаемъ гла́са Го́спода Бо́га на́­шего.
И егда́ сконча́шася де́сять дні́й, бы́сть сло́во Госпо́дне ко иеремі́и.
И при­­зва́ Иоана́на сы́на карі́ева и во­ево́ды си́лы, и́же съ ни́мъ бы́ша, и вся́ лю́ди от­ ма́ла и до вели́ка,
и рече́ и́мъ: та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, къ нему́же посыла́сте мя́, да простру́ моли́твы ва́шя предъ ни́мъ:
а́ще сѣдя́ще ся́дете на земли́ се́й, то́ сози́жду ва́съ, а не разорю́, и насажду́ ва́съ, а не исто́ргну, я́ко преста́хъ от­ зо́лъ, я́же сотвори́хъ ва́мъ.
Не убо́йтеся от­ лица́ царя́ Вавило́нска, его́же вы́ бо­ите́ся: от­ лица́ его́ не убо́йтеся, рече́ Госпо́дь: я́ко а́зъ съ ва́ми е́смь, е́же избавля́ти ва́съ и спаса́ти ва́съ от­ руки́ его́:
и да́мъ ва́мъ ми́лость и поми́лую ва́съ и воз­вращу́ ва́съ на зе́млю ва́шу.
А́ще же рече́те вы́: не ся́демъ на земли́ се́й, е́же не слы́шати гла́са Го́спода Бо́га на́­шего,
глаго́люще: ника́ко, но въ зе́млю Еги́петску вни́демъ, и не у́зримъ ра́ти, и гла́са тру́бнаго не услы́шимъ, и о хлѣ́бѣхъ не вза́лчемъ, и та́мо всели́мся:
того́ ра́ди слы́шите сло́во Госпо́дне, оста́в­шiи Иу́дины, та́ко рече́ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ: а́ще вы́ дади́те лице́ ва́­ше во Еги́петъ и вни́дете та́мо жи́ти,
и бу́детъ, ме́чь, его́же вы́ бо­ите́ся от­ лица́ его́, обря́щетъ вы́ во Еги́птѣ, и гла́дъ, от­ него́же вы́ опасе́нiе и́мате от­ лица́ его́, пости́гнетъ вы́ вслѣ́дъ ва́съ во Еги́птѣ, и та́мо и́змрете вы́.
И бу́дутъ вси́ му́жiе и вси́ иноплеме́н­ницы положи́в­шiи лице́ свое́ на зе́млю Еги́петску жи́ти та́мо, оскудѣ́ютъ гла́домъ и мече́мъ, и бу́детъ от­ ни́хъ ни еди́нъ спаса́емь от­ зо́лъ, я́же а́зъ наведу́ на ня́.
Я́ко та́ко рече́ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: я́коже вска́па я́рость моя́ на живу́щыя во Иерусали́мѣ, та́ко вска́плетъ я́рость моя́ на ва́съ, в­ше́дшымъ ва́мъ во Еги́петъ: и бу́дете въ непроходи́мая и подру́чни, и въ кля́тву и во укори́зну, и не у́зрите ктому́ мѣ́ста сего́.
Сiя́ глаго́ла Госпо́дь на ва́съ оста́в­шихся от­ Иу́ды: не входи́те во Еги́петъ. И ны́нѣ вѣ́дяще увѣ́даете, я́ко засвидѣ́тел­ст­вовахъ ва́мъ дне́сь:
я́ко слука́вновасте въ душа́хъ ва́шихъ, посла́в­ше мя́ ко Го́споду Бо́гу ва́­шему, глаго́люще: помоли́ся о на́съ Го́сподеви: и по всему́, ели́ко воз­глаго́летъ тебѣ́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, та́ко воз­вѣсти́ на́мъ, и сотвори́мъ.
И воз­вѣсти́хъ ва́мъ дне́сь, и не послу́шасте гла́са Го́спода Бо́га ва́­шего во все́мъ, его́же посла́ къ ва́мъ:
и ны́нѣ вѣ́дуще вѣ́дайте, я́ко мече́мъ и гла́домъ и мо́ромъ исче́знете на мѣ́стѣ, на не́же хо́щете ити́ жи́ти та́мо.
Синодальный
1 Иоанан и его люди просят Иеремию молиться о них и обещают слушаться голоса Господа. 7 Иеремия побуждает их не бояться и остаться в земле и предупреждает о гибели, если они уйдут в Египет.
И приступили все военные начальники, и Иоанан, сын Карея, и Иезания, сын Гошаии, и весь народ от малого до большого,
и сказали Иеремии пророку: да падет пред лице твое прошение наше, помолись о нас Господу Богу твоему обо всем этом остатке, ибо из многого осталось нас мало, как глаза твои видят нас,
чтобы Господь, Бог твой, указал нам путь, по которому нам идти, и то, что нам делать.
И сказал им Иеремия пророк: слышу, помолюсь Господу Богу вашему по словам вашим, и все, что ответит вам Господь, объявлю вам, не скрою от вас ни слова.
Они сказали Иеремии: Господь да будет между нами свидетелем верным и истинным в том, что мы точно выполним все то, с чем пришлет тебя к нам Господь Бог Твой:
хорошо ли, худо ли то будет, но гласа Господа Бога нашего, к Которому посылаем тебя, послушаемся, чтобы нам было хорошо, когда будем послушны гласу Господа Бога нашего.
По прошествии десяти дней было слово Господне к Иеремии.
Он позвал к себе Иоанана, сына Карея, и всех бывших с ним военных начальников и весь народ, от малого и до большого,
и сказал им: так говорит Господь, Бог Израилев, к Которому вы посылали меня, чтобы повергнуть пред Ним моление ваше:
если останетесь на земле сей, то Я устрою вас и не разорю, насажду вас и не искореню, ибо Я сожалею о том бедствии, какое сделал вам.
Не бойтесь царя Вавилонского, которого вы боитесь; не бойтесь его, говорит Господь, ибо Я с вами, чтобы спасать вас и избавлять вас от руки его.
И явлю к вам милость, и он умилостивится к вам и возвратит вас в землю вашу.
Если же вы скажете: «не хотим жить в этой земле», и не послушаетесь гласа Господа Бога вашего, говоря:
«нет, мы пойдем в землю Египетскую, где войны не увидим и трубного голоса не услышим, и голодать не будем, и там будем жить»;
то выслушайте ныне слово Господне, вы, остаток Иуды: так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: если вы решительно обратите лица ваши, чтобы идти в Египет, и пойдете, чтобы жить там,
то меч, которого вы боитесь, настигнет вас там, в земле Египетской, и голод, которого вы страшитесь, будет всегда следовать за вами там, в Египте, и там умрете.
И все, которые обратят лице свое, чтобы идти в Египет и там жить, умрут от меча, голода и моровой язвы, и ни один из них не останется и не избежит того бедствия, которое Я наведу на них.
Ибо так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: как излился гнев Мой и ярость Моя на жителей Иерусалима, так изольется ярость Моя на вас, когда войдете в Египет, и вы будете проклятием и ужасом, и поруганием и поношением, и не увидите более места сего.
К вам, остаток Иуды, изрек Господь: «не ходите в Египет»; твердо знайте, что я ныне предостерегал вас,
ибо вы погрешили против себя самих: вы послали меня к Господу Богу нашему сказав: «помолись о нас Господу Богу нашему и все, что скажет Господь Бог наш, объяви нам, и мы сделаем».
Я объявил вам ныне; но вы не послушали гласа Господа Бога нашего и всего того, с чем Он послал меня к вам.
Итак знайте, что вы умрете от меча, голода и моровой язвы в том месте, куда хотите идти, чтобы жить там.
Греческий [Greek (Koine)]
49:1καὶ προ­σῆλθον πάν­τες οἱ ἡγεμόνες τῆς δυνάμεως καὶ Ιωαναν καὶ Αζαριας υἱὸς Μαασαιου καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀπο­̀ μικροῦ ἕως μεγά­λου
49:2προ­̀ς Ιερεμιαν τὸν προ­φήτην καὶ εἶπαν αὐτῷ πεσέτω δὴ τὸ ἔλεος ἡμῶν κατα­̀ προ­́σωπόν σου καὶ προ­́σευξαι προ­̀ς κύριον τὸν θεόν σου περὶ τῶν κατα­λοίπων τούτων ὅτι κατελείφθημεν ὀλίγοι ἀπο­̀ πολλῶν καθὼς οἱ ὀφθαλμοί σου βλέπουσιν
49:3καὶ ἀναγγειλάτω ἡμῖν κύριος ὁ θεός σου τὴν ὁδόν ᾗ πορευσόμεθα ἐν αὐτῇ καὶ λόγον ὃν ποιήσομεν
49:4καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ιερεμιας ἤκουσα ἰδοὺ ἐγὼ προ­σεύξομαι προ­̀ς κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν κατα­̀ τοὺς λόγους ὑμῶν καὶ ἔσται ὁ λόγος ὃν ἂν ἀπο­κριθή­σε­ται κύριος ἀναγγελῶ ὑμῖν οὐ μὴ κρύψω ἀφ᾿ ὑμῶν ῥῆμα
49:5καὶ αὐτοὶ εἶπαν τῷ Ιερεμια ἔστω κύριος ἐν ἡμῖν εἰς μάρτυρα δίκαιον καὶ πιστόν εἰ μὴ κατα­̀ πάν­τα τὸν λόγον ὃν ἂν ἀπο­στείλῃ σε κύριος προ­̀ς ἡμᾶς οὕτως ποιήσομεν
49:6καὶ ἐὰν ἀγαθὸν καὶ ἐὰν κακόν τὴν φωνὴν κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν οὗ ἡμεῖς ἀπο­στέλλομέν σε προ­̀ς αὐτόν ἀκουσόμεθα ἵνα βέλτιον ἡμῖν γένηται ὅτι ἀκουσόμεθα τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν
49:7καὶ ἐγενήθη μετὰ δέκα ἡμέρας ἐγενήθη λόγος κυρίου προ­̀ς Ιερεμιαν
49:8καὶ ἐκάλεσεν τὸν Ιωαναν καὶ τοὺς ἡγεμόνας τῆς δυνάμεως καὶ πάν­τα τὸν λαὸν ἀπο­̀ μικροῦ ἕως μεγά­λου
49:9καὶ εἶπεν αὐτοῖς οὕτως εἶπεν κύριος
49:10ἐὰν καθίσαν­τες καθίσητε ἐν τῇ γῇ ταύτῃ οἰκοδομήσω ὑμᾶς καὶ οὐ μὴ καθέλω καὶ φυτεύ­σω ὑμᾶς καὶ οὐ μὴ ἐκτίλω ὅτι ἀναπέπαυμαι ἐπι­̀ τοῖς κακοῖς οἷς ἐποίησα ὑμῖν
49:11μὴ φοβηθῆτε ἀπο­̀ προ­σώπου βασιλέως Βαβυλῶνος οὗ ὑμεῖς φοβεῖσθε ἀπο­̀ προ­σώπου αὐτοῦ μὴ φοβηθῆτε φησὶν κύριος ὅτι μεθ᾿ ὑμῶν ἐγώ εἰμι τοῦ ἐξαιρεῖσθαι ὑμᾶς καὶ σῴζειν ὑμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτοῦ
49:12καὶ δώσω ὑμῖν ἔλεος καὶ ἐλεήσω ὑμᾶς καὶ ἐπι­στρέψω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν ὑμῶν
49:13καὶ εἰ λέγετε ὑμεῖς οὐ μὴ καθίσωμεν ἐν τῇ γῇ ταύτῃ προ­̀ς τὸ μὴ ἀκοῦσαι φωνῆς κυρίου
49:14ὅτι εἰς γῆν Αἰγύπτου εἰσελευσόμεθα καὶ οὐ μὴ ἴδωμεν πόλεμον καὶ φωνὴν σάλπιγγος οὐ μὴ ἀκούσωμεν καὶ ἐν ἄρτοις οὐ μὴ πεινάσωμεν καὶ ἐκεῖ οἰκήσομεν
49:15δια­̀ τοῦτο ἀκούσατε λόγον κυρίου οὕτως εἶπεν κύριος ἐὰν ὑμεῖς δῶτε τὸ προ­́σωπον ὑμῶν εἰς Αἴγυπτον καὶ εἰσέλθητε ἐκεῖ κατοικεῖν
49:16καὶ ἔσται ἡ ῥομφαία ἣν ὑμεῖς φοβεῖσθε ἀπο­̀ προ­σώπου αὐτῆς εὑρήσει ὑμᾶς ἐν γῇ Αἰγύπτου καὶ ὁ λιμός οὗ ὑμεῖς λόγον ἔχετε ἀπο­̀ προ­σώπου αὐτοῦ κατα­λήμψ­σε­ται ὑμᾶς ὀπίσω ὑμῶν ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἐκεῖ ἀπο­θανεῖσθε
49:17καὶ ἔσον­ται πάν­τες οἱ ἄνθρωποι καὶ πάν­τες οἱ ἀλλογενεῖς οἱ θέν­τες τὸ προ­́σωπον αὐτῶν εἰς γῆν Αἰγύπτου ἐνοικεῖν ἐκεῖ ἐκλείψουσιν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ καὶ ἐν τῷ λιμῷ καὶ οὐκ ἔσται αὐτῶν οὐθεὶς σῳζό­με­νος ἀπο­̀ τῶν κακῶν ὧν ἐγὼ ἐπάγω ἐπ᾿ αὐτούς
49:18ὅτι οὕτως εἶπεν κύριος καθὼς ἔσταξεν ὁ θυμός μου ἐπι­̀ τοὺς κατοικοῦν­τας Ιερουσαλημ οὕτως στάξει ὁ θυμός μου ἐφ᾿ ὑμᾶς εἰσελθόν­των ὑμῶν εἰς Αἴγυπτον καὶ ἔσεσθε εἰς ἄβατον καὶ ὑποχείριοι καὶ εἰς ἀρὰν καὶ εἰς ὀνειδισμὸν καὶ οὐ μὴ ἴδητε οὐκέτι τὸν τόπον τοῦτον
49:19ἃ ἐλάλησεν κύριος ἐφ᾿ ὑμᾶς τοὺς κατα­λοίπους Ιουδα μὴ εἰσέλθητε εἰς Αἴγυπτον καὶ νῦν γνόν­τες γνώσεσθε
49:20ὅτι ἐπονηρεύ­σασθε ἐν ψυχαῖς ὑμῶν ἀπο­στείλαν­τές με λέγον­τες προ­́σευξαι περὶ ἡμῶν προ­̀ς κύριον καὶ κατα­̀ πάν­τα ἃ ἐὰν λαλήσῃ σοι κύριος ποιήσομεν
49:21καὶ οὐκ ἠκούσατε τῆς φωνῆς κυρίου ἧς ἀπέστειλέν με προ­̀ς ὑμᾶς
49:22καὶ νῦν ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ ἐκλείψετε ἐν τῷ τόπῳ οὗ ὑμεῖς βούλεσθε εἰσελθεῖν κατοικεῖν ἐκεῖ
Et accesserunt omnes princi pes bellatorum, scilicet Iohanan filius Caree et Iezonias filius Osaiae et universum vulgus, a parvo usque ad magnum,
dixeruntque ad Ieremiam prophetam: «Cadat oratio nostra in conspectu tuo, et ora pro nobis ad Dominum Deum tuum pro universis reliquiis istis, quia derelicti sumus pauci de pluribus, sicut oculi tui nos intuentur;
et annuntiet nobis Dominus Deus tuus viam, per quam pergamus, et verbum, quod faciamus».
Dixit autem ad eos Ieremias propheta: «Audivi. Ecce ego oro ad Dominum Deum vestrum secundum verba vestra; omne verbum, quodcumque responderit pro vobis, indicabo vobis nec celabo vos quidquam».
Et illi dixerunt ad Ieremiam: «Sit Dominus inter nos testis verax et fidelis, si non iuxta omne verbum, in quo miserit te Dominus Deus tuus ad nos, sic faciemus.
Sive bonum est sive malum, voci Domini Dei nostri, ad quem mittimus te, oboediemus, ut bene sit nobis, cum audierimus vocem Domini Dei nostri».
Cum autem completi essent decem dies, factum est verbum Domini ad Ieremiam;
vocavitque Iohanan filium Caree et omnes principes bellatorum, qui erant cum eo, et universum populum a minimo usque ad magnum
et dixit ad eos: «Haec dicit Dominus, Deus Israel, ad quem misistis me, ut prosternerem preces vestras in conspectu eius:
Si quiescentes manseritis in terra hac, aedificabo vos et non destruam, plantabo et non evellam; iam enim placatus sum super malo, quod feci vobis.
Nolite timere a facie regis Babylonis, quem vos pavidi formidatis; nolite metuere eum, dicit Dominus, quia vobiscum sum ego, ut salvos vos faciam et eruam de manu eius;
et dabo vobis, ut misericordiam inveniatis, et ipse miserebitur vestri et habitare vos faciet in terra vestra.
Si autem dixeritis vos: "Non habitabimus in terra ista", nec audieritis vocem Domini Dei vestri
dicentes: "Nequaquam, sed ad terram Aegypti pergemus, ubi non videbimus bellum et clangorem tubae non audiemus et famem non sustinebimus et ibi habitabimus",
propter hoc nunc audite verbum Domini, reliquiae Iudae: Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Si posueritis faciem vestram, ut ingrediamini Aegyptum, et intraveritis, ut ibi peregrinemini,
gladius, quem vos formidatis, ibi comprehendet vos in terra Aegypti, et fames, pro qua estis solliciti, adhaerebit vobis in Aegypto, et ibi moriemini.
Omnesque viri, qui posuerunt faciem suam, ut ingrediantur Aegyptum et peregrinentur ibi, morientur gladio et fame et peste: nullus de eis remanebit nec effugiet a facie mali, quod ego afferam super eos.
Quia haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Sicut effusus est furor meus et indignatio mea super habitatores Ierusalem, sic effundetur indignatio mea super vos, cum ingressi fueritis Aegyptum, et eritis in exsecrationem et in stuporem et in maledictum et in opprobrium et nequaquam ultra videbitis locum istum».
Verbum Domini super vos, reliquiae Iudae: «Nolite intrare Aegyptum; scientes scietis quia obtestatus sum vos hodie,
quia decepistis animas vestras. Vos enim misistis me ad Dominum Deum nostrum dicentes: "Ora pro nobis ad Dominum Deum nostrum et iuxta omnia, quaecumque dixerit tibi Dominus Deus noster, sic annuntia nobis, et faciemus".
Et annuntiavi vobis hodie, et non audistis vocem Domini Dei vestri super universis, pro quibus misit me ad vos.
Nunc ergo scientes scietis quia gladio et fame et peste moriemini in loco, ad quem voluistis intrare et ibi peregrinari».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible