Скрыть
48:3
48:4
48:6
48:8
48:9
48:10
48:12
48:14
48:15
48:16
48:17
48:19
48:21
48:22
48:23
48:26
48:28
48:30
48:31
48:35
48:39
48:42
Синодальный
1 О Моаве. 11 Моав, от юности в покое и сидящий на дрожжах, будет перелит. 26 Моав вознесся против Господа и «будет посмеянием».
О Моаве так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: горе Нево́! он опустошен; Кариафаим посрамлен и взят; Мизгав посрамлен и сокрушен.
Нет более славы Моава; в Есевоне замышляют против него зло: «пойдем, истребим его из числа народов». И ты, Мадмена, погибнешь; меч следует за тобою.
Слышен вопль от Оронаима, опустошение и разрушение великое.
Сокрушен Моав; вопль подняли дети его.
На восхождении в Лухит плач за плачем поднимается; и на спуске с Оронаима неприятель слышит вопль о разорении.
Бегите, спасайте жизнь свою, и будьте подобны обнаженному дереву в пустыне.
Так как ты надеялся на дела твои и на сокровища твои, то и ты будешь взят, и Хамос пойдет в плен вместе со своими священниками и своими князьями.
И придет опустошитель на всякий город, и город не уцелеет; и погибнет долина, и опустеет равнина, как сказал Господь.
Дайте крылья Моаву, чтобы он мог улететь; города его будут пустынею, потому что некому будет жить в них.
Проклят, кто дело Господне делает небрежно, и проклят, кто удерживает меч Его от крови!
Моав от юности своей был в покое, сидел на дрожжах своих и не был переливаем из сосуда в сосуд, и в плен не ходил; оттого оставался в нем вкус его, и запах его не изменялся.
Посему вот, приходят дни, говорит Господь, когда Я пришлю к нему переливателей, которые перельют его и опорожнят сосуды его, и разобьют кувшины его.
И постыжен будет Моав ради Хамоса, как дом Израилев постыжен был ради Вефиля, надежды своей.
Как вы говорите: «мы люди храбрые и крепкие для войны»?
Опустошен Моав, и города его горят, и отборные юноши его пошли на заклание, говорит Царь, – Господь Саваоф имя Его.
Близка погибель Моава, и сильно спешит бедствие его.
Пожалейте о нем все соседи его и все, знающие имя его, скажите: «как сокрушен жезл силы, посох славы!»
Сойди с высоты величия и сиди в жажде, дочь – обитательница Дивона, ибо опустошитель Моава придет к тебе и разорит укрепления твои.
Стань у дороги и смотри, обитательница Ароера, спрашивай бегущего и спасающегося: «что сделалось?»
Посрамлен Моав, ибо сокрушен; рыдайте и вопите, объявите в Арноне, что опустошен Моав.
И суд пришел на равнины, на Халон и на Иаацу, и на Мофаф,
и на Дивон и на Нево́, и на Бет-Дивлафаим,
и на Кариафаим и на Бет-Гамул, и на Бет-Маон,
и на Кериоф и на Восор, и на все города земли Моавитской, дальние и ближние.
Отсечен рог Моава, и мышца его сокрушена, говорит Господь.
Напойте его пьяным, ибо он вознесся против Господа; и пусть Моав валяется в блевотине своей, и сам будет посмеянием.
Не был ли в посмеянии у тебя Израиль? разве он между ворами был пойман, что ты, бывало, лишь только заговоришь о нем, качаешь головою?
Оставьте города и живите на скалах, жители Моава, и будьте как голуби, которые делают гнезда во входе в пещеру.
Слыхали мы о гордости Моава, гордости чрезмерной, о его высокомерии и его надменности, и кичливости его и превозношении сердца его.
Знаю Я дерзость его, говорит Господь, но это ненадежно; пустые слова его: не так сделают.
Поэтому буду рыдать о Моаве и вопить о всем Моаве; будут воздыхать о мужах Кирхареса.
Буду плакать о тебе, виноградник Севамский, плачем Иазера; отрасли твои простирались за море, достигали до озера Иазера; опустошитель напал на летние плоды твои и на зрелый виноград.
Радость и веселье отнято от Кармила и от земли Моава. Я положу конец вину в точилах; не будут более топтать в них с песнями; крик брани будет, а не крик радости.
От вопля Есевона до Елеалы и до Иаацы они поднимут голос свой от Сигора до Оронаима, до третьей Эглы, ибо и воды Нимрима иссякнут.
Истреблю у Моава, говорит Господь, приносящих жертвы на высотах и кадящих богам его.
Оттого сердце мое стонет о Моаве, как свирель; о жителях Кирхареса стонет сердце мое, как свирель, ибо богатства, ими приобретенные, погибли:
у каждого голова гола и у каждого борода умалена; у всех на руках царапины и на чреслах вретище.
На всех кровлях Моава и на улицах его общий плач, ибо Я сокрушил Моава, как непотребный сосуд, говорит Господь.
«Как сокрушен он!» будут говорить рыдая; «как Моав покрылся стыдом, обратив тыл!». И будет Моав посмеянием и ужасом для всех окружающих его,
ибо так говорит Господь: вот, как орел, налетит он и распрострет крылья свои над Моавом.
Города будут взяты, и крепости завоеваны, и сердце храбрых Моавитян будет в тот день, как сердце женщины, мучимой родами.
И истреблен будет Моав из числа народов, потому что он восстал против Господа.
Ужас и яма и петля – для тебя, житель Моава, сказал Господь.
Кто убежит от ужаса, упадет в яму; а кто выйдет из ямы, попадет в петлю, ибо Я наведу на него, на Моава, годину посещения их, говорит Господь.
Под тенью Есевона остановились бегущие, обессилев; но огонь вышел из Есевона и пламя из среды Сигона, и пожрет бок Моава и темя сыновей мятежных.
Горе тебе, Моав! погиб народ Хамоса, ибо сыновья твои взяты в плен, и дочери твои – в пленение.
Но в последние дни возвращу плен Моава, говорит Господь. Доселе суд на Моава.
Церковнославянский (рус)
О Моа́вѣ та́ко рече́ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ: о, лю́тѣ Нава́ву, я́ко поги́бе, взя́ся карiаѳаи́мъ, посрами́ся Масига́ѳъ и побѣжде́нъ е́сть.
Нѣ́сть ктому́ цѣле́нiе въ Моа́вѣ, весе́лiе во есево́нѣ, помы́слиша на́нь зла́я: прiиди́те и потреби́мъ я́ от­ язы́къ: [сего́ ра́ди] молчя́ умо́лкнеши, по́йдетъ за тобо́ю ме́чь.
Гла́съ во́пля от­ оронаи́ма, погубле́нiе и сотре́нiе вели́ко.
Сотре́ся Моа́въ, воз­вѣсти́те во́пль ма́лыхъ его́.
Я́ко испо́лнися алао́ѳъ пла́ча: взы́детъ рыда́я путе́мъ оронаи́ма, врази́, во́пль сотре́нiя слы́шасте.
Бѣжи́те и спаси́те ду́шы ва́шя, и бу́дете я́ко осе́лъ ди́вiй въ пусты́ни.
Поне́же имѣ́лъ еси́ наде́жду во огра́дахъ тво­и́хъ и въ сокро́вищихъ тво­и́хъ, и ты́ я́тъ бу́деши: и по́йдетъ хамо́съ во преселе́нiе, и свяще́н­ницы его́ и кня́зи его́ вку́пѣ.
И прiи́детъ губи́тель на вся́къ гра́дъ, и не изба́вит­ся ни еди́нъ гра́дъ, и поги́бнутъ удо́лiя, и погубя́т­ся поля́, я́коже рече́ Госпо́дь.
Да́йте зна́менiе Моа́ву, я́ко при­­коснове́нiемъ при­­коснове́нъ бу́детъ, и вси́ гра́ди его́ бу́дутъ пу́сти и безъ живу́щихъ.
Про́клятъ [человѣ́къ] творя́й дѣ́ло Госпо́дне съ небреже́нiемъ, и про́клятъ воз­браня́яй мечу́ сво­ему́ от­ кро́ве.
Почива́­ше Моа́въ от­ мла́дости сво­ея́ и бѣ́ упова́я на сла́ву свою́: не прелiя́ся от­ сосу́да въ сосу́дъ и во преселе́нiе не отъи́де: сего́ ра́ди пребы́сть вку́съ его́ въ не́мъ, и воня́ его́ нѣ́сть премѣне́на.
Сего́ ра́ди, се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и послю́ ему́ пресели́тели, и преселя́тъ его́, и сосу́ды его́ истоща́тъ и ро́ги его́ сокруша́тъ:
и посрами́т­ся Моа́въ от­ хамо́са, я́коже посра́мленъ е́сть до́мъ Изра́илевъ от­ Веѳи́ля, въ не́мже имя́ху наде́жду.
Ка́ко глаго́лете: си́льни есмы́ и му́жiе крѣ́пцы во бране́хъ?
Поги́бе Моа́въ, гра́дъ его́, и избра́н­нiи ю́ноши его́ снидо́ша подъ ме́чь, глаго́летъ Ца́рь, Госпо́дь Вседержи́тель и́мя его́.
Бли́зъ де́нь Моа́вль, е́же прiити́, и зло́ его́ ско́ро зѣло́.
Утѣша́йте его́ вси́, и́же о́крестъ его́, и вси́ вѣ́дящiи и́мя его́: рцы́те, ка́ко сокруши́ся же́злъ крѣ́пости, па́лица сла́вна?
Сни́ди от­ сла́вы и ся́ди, во вла́гѣ живу́щая, дщи́ диво́ня, я́ко губи́тель Моа́вскiй взы́детъ на тя́ разруша́яй огра́ды твоя́.
На пути́ ста́ни и воз­зри́, живу́щая во Аро­и́рѣ, и вопроси́ бѣжа́щаго и избѣ́гшаго, и рцы́: что́ се́ бы́сть?
Посрами́ся Моа́въ, зане́ побѣжде́нъ е́сть: рыда́йте и вопі́йте, воз­вѣсти́те во Арно́нѣ, я́ко поги́бе Моа́въ,
и су́дъ прiи́де на зе́млю напо́льную, на хело́нъ и на рефа́съ и на мофа́ѳъ,
и на Дево́нъ и на наво́ и на до́мъ Девлаѳаи́мъ,
и на карiаѳаи́мъ и на веѳгаму́лъ и на до́мъ мао́новъ,
и на карiо́ѳъ и на Восо́ра и на вся́ гра́ды Моа́вли, и́же дале́че и и́же бли́зъ су́ть.
Отсѣ́ченъ е́сть ро́гъ Моа́вль, и мы́шца его́ сокруши́ся, глаго́летъ Госпо́дь:
упо́йте его́, я́ко на Го́спода воз­вели́чися, и при­­рази́тъ Моа́въ ру́ку свою́ [о блево́тину], и бу́детъ въ посмѣ́хъ и са́мъ.
И а́ще не въ посмѣ́хъ бы́сть тебѣ́ Изра́иль, а́ще въ та́т­ст­вѣ тво­е́мъ обрѣ́теся, я́ко во­ева́лъ еси́ его́: пресели́шися ина́мо.
Оста́вите гра́ды и пребыва́йте на ка́мени, живу́щiи въ Моа́вѣ, и бу́дите я́коже го́луби гнѣздя́щiися въ ка́менехъ, во устѣ́хъ сква́жни.
Слы́шахомъ го́рдость Моа́влю, го́рдъ бѣ́ зѣло́: презо́р­ст­во его́ и киче́нiе его́, воз­ноше́нiе и воз­движе́нiе се́рдца его́.
А́зъ же вѣ́мъ дѣла́ его́, глаго́летъ Госпо́дь: не дово́л­ст­во ли его́ та́ко сотвори́?
Сего́ ра́ди надъ Моа́вомъ воз­рыда́йте всю́ду, возопі́йте надъ му́жи кира́ды смуще́нiя.
Я́ко пла́чемъ Иази́ровымъ воспла́чуся о тебѣ́, виногра́де Асери́мль! лѣ́торасли твоя́ про­идо́ша мо́ре, градо́въ Иази́ровыхъ косну́шася, на жа́тву твою́ и на ви́н­ное собира́нiе твое́ хи́щникъ нападе́.
Отя́та е́сть ра́дость и весе́лiе от­ карми́ла и от­ земли́ Моа́вли, и вино́ от­ точи́лъ отъ­я́хъ: ника́коже изгнета́яй ви́н­ну я́году по обы́чаю пѣ́сни воспо­е́тъ.
От во́пля есево́нска да́же до Елеа́ла и Иа́са гра́ды и́хъ да́ша гла́съ сво́й, от­ сиго́ра да́же до оронаи́ма, и ю́ница трилѣ́тная, поне́же и во́ды немри́мъ во сожже́нiе бу́дутъ.
И от­иму́ Моа́ва, глаго́летъ Госпо́дь, жру́щаго на гора́хъ и кадя́щаго бого́мъ сво­и́мъ.
Того́ ра́ди се́рдце Моа́ва, я́ко цѣвни́цы звяца́ти бу́дутъ, и се́рдце мое́ къ муже́мъ кира́ды я́ко цѣвни́ца звяца́ти бу́детъ: сего́ ра́ди, я́же при­­стяжа́, погибо́ша от­ человѣ́къ.
Вся́ка бо глава́ на вся́цѣмъ мѣ́стѣ остри́жена бу́детъ, и вся́ка брада́ обро́снет­ся, и вся́ка рука́ посѣ́чена бу́детъ, и на вся́цѣмъ чре́слѣ вре́тище,
и на всѣ́хъ хра́минахъ Моа́вскихъ и на сто́гнахъ его́ вся́къ пла́чь, поне́же сокруши́хъ Моа́ва, я́коже сосу́дъ непотре́бенъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Ка́ко измѣни́ся? воз­рыда́ша, ка́ко обрати́ хребе́тъ Моа́въ и посрами́ся? и бы́сть Моа́въ въ посмѣ́хъ и въ не́нависть всѣ́мъ о́крестъ себе́.
Я́ко та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, я́коже оре́лъ полети́тъ и распростре́тъ крилѣ́ сво­и́ на Моа́ва,
взя́тъ е́сть карiо́ѳъ, и огра́ды его́ обсто­и́мы су́ть: и бу́детъ се́рдце си́льныхъ Моа́вскихъ въ то́й де́нь, я́ко се́рдце жены́ родя́щiя.
И поги́бнетъ Моа́въ от­ люді́й, я́ко на Го́спода воз­вели́чися.
Стра́хъ и про́пасть и сѣ́ть на тя́, о, живу́щiй въ Моа́вѣ, глаго́летъ Госпо́дь.
И́же убѣжи́тъ от­ лица́ стра́ха, впаде́тъ въ про́пасть: и изла́зяй изъ про́пасти и́мет­ся сѣ́тiю: поне́же наведу́ сiя́ на Моа́ва въ лѣ́то посѣще́нiя и́хъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Во стѣ́ни есево́нстѣй ста́ша от­ си́лы избѣ́гше, о́гнь бо изы́де от­ есево́на и пла́мень от­ среды́ сео́на, и пожже́ ча́сть Моа́ва и ве́рхъ сыно́въ смяте́нiя.
Го́ре тебѣ́, Моа́ве! погибо́ша лю́дiе хамо́са, я́ко от­ведо́шася сы́нове тво­и́ и дще́ри твоя́ въ плѣ́нъ.
И воз­вращу́ плѣ́нъ Моа́вль въ послѣ́днiя дни́, глаго́летъ Госпо́дь. До здѣ́ су́дъ Моа́вль.
Ad Moab. Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: «Vae super Nabo, quoniam vastata est et confusa! Capta est Cariathaim, confusa est arx et tremuit.
Non est ultra exsultatio in Moab; in Hesebon cogitaverunt malum contra eam: "Venite et disperdamus eam de gente". Tu quoque, Madmen, conticesces, sequeturque te gladius.
Vox clamoris de Oronaim: "Vastitas et contritio magna".
Contrita est Moab, auditum fecerunt clamorem usque ad Segor.
Per ascensum enim Luith plorans ascendit in fletu, quoniam in descensu Oronaim hostes ululatum contritionis audierunt:
"Fugite, salvate animas vestras et eritis quasi myricae in deserto".
Pro eo enim quod habuisti fiduciam in operibus tuis et in thesauris tuis, tu quoque capieris; et ibit Chamos in transmigrationem, sacerdotes eius et principes eius simul.
Et veniet praedo ad omnem urbem, et urbs nulla salvabitur; et peribit vallis, et dissipabuntur campestria, quoniam dixit Dominus.
Date pennas ad volandum; et civitates eius desertae erunt et inhabitabiles.
Maledictus, qui facit opus Domini neglegenter, et maledictus, qui prohibet gladium suum a sanguine.
Securus fuit Moab ab adulescentia sua et requievit in faecibus suis nec transfusus est de vase in vas et in transmigrationem non abiit; idcirco permansit gustus eius in eo, et odor eius non est immutatus.
Propterea, ecce, dies veniunt, dicit Dominus, et mittam ei stratores laguncularum; et sternent eum et vasa eius exhaurient et lagunculas eorum collident.
Et confundetur Moab a Chamos, sicut confusa est domus Israel a Bethel, in qua habebat fiduciam.
Quomodo dicitis: "Fortes sumus et viri robusti ad proeliandum"?
Vastata est Moab, et ascenderunt civitates illius, et electi iuvenes eius descenderunt in occisionem, ait rex, Dominus exercituum nomen eius.
Prope est interitus Moab ut veniat, et malum eius velociter accurret nimis.
Lugete super eum, omnes, qui estis in circuitu eius; et universi, qui scitis nomen eius, dicite: "Quomodo confracta est virga fortis, baculus gloriosus?".
Descende de gloria et sede in siti, habitatrix filia Dibon, quoniam vastator Moab ascendit ad te, dissipavit munitiones tuas.
Ad viam sta et prospice, habitatrix Aroer; interroga fugientem et eam, quae evasit. Dic: "Quid accidit?".
Confusus est Moab, quoniam victus est. Ululate et clamate; annuntiate in Arnon, quoniam vastatus est Moab.
Et iudicium venit ad terram campestrem super Helon et super Iasa et super Mephaath
et super Dibon et super Nabo et super Bethdeblathaim,
et super Cariathaim et super Bethgamul et super Bethmaon
et super Carioth et super Bosra et super omnes civitates terrae Moab, quae longe et quae prope sunt.
Abscissum est cornu Moab, et brachium eius contritum est, ait Dominus.
Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est; et allidet manum Moab in vomitu suo, et erit in derisum etiam ipse.
Nonne in derisum tibi fuit Israel? Num inter fures repertus est? Quotiescumque enim adversum illum loquebaris, caput movebas.
Relinquite civitates et habitate in petra, habitatores Moab, et estote quasi columba nidificans in parietibus apertae voraginis.
Audivimus superbiam Moab, superbus est valde; sublimitatem eius et arrogantiam et superbiam et altitudinem cordis eius.
Ego scio, ait Dominus, iactantiam eius, et quod non sint rectae fabulationes, nec recta fecerint.
Ideo super Moab eiulabo et super Moab universam clamabo, super viros Cirhareseth plorabitur.
Plus quam in planctu Iazer plorabo tibi, vinea Sabama; propagines tuae transierunt mare, usque ad Iazer pervenerunt. Super messem tuam et vindemiam tuam praedo irruit.
Ablata est laetitia et exsultatio de horto et de terra Moab, et vinum de torcularibus sustuli; nequaquam calcator uvae solitum celeuma cantabit.
De clamore Hesebon usque Eleale et Iasa dederunt vocem suam, a Segor usque ad Oronaim, ad Eglatselisiam; aquae quoque Nemrim pessimae erunt.
Et auferam de Moab, ait Dominus, offerentem in excelsis et sacrificantem diis eius.
Propterea cor meum ad Moab quasi tibia resonabit, et cor meum ad viros Cirhareseth dabit sonitum tibiarum; quia depositum, quod acquisierunt, periit.
Omne enim caput calvitium et omnis barba rasa erit, in cunctis manibus incisiones et super lumbos cilicium.
Super omnia tecta Moab et in plateis eius omnis planctus, quoniam contrivi Moab sicut vas, quod nemini placet, ait Dominus.
Quomodo victa est, et ululaverunt? Quomodo vertit dorsum Moab et confusus est? Eritque Moab in derisum et in terrorem omnibus in circuitu suo.
Haec dicit Dominus: Ecce quasi aquila volabit et extendet alas suas ad Moab.
Capta sunt oppida, et munitiones comprehensae sunt, et erit cor fortium Moab in die illa sicut cor mulieris parturientis.
Et cessabit Moab esse populus, quoniam contra Dominum gloriatus est.
Pavor et fovea et laqueus super te, o habitator Moab, dicit Dominus.
Qui fugerit a facie pavoris, cadet in foveam, et, qui conscenderit de fovea, capietur laqueo; adducam enim super Moab annum visitationis eorum, ait Dominus.
In umbra Hesebon steterunt sine viribus fugientes, sed ignis egressus est de Hesebon, et flamma de medio Sehon, et devoravit tempora Moab et verticem filiorum tumultus.
Vae tibi, Moab! Periit populus Chamos, quia comprehensi sunt filii tui et filiae tuae in captivitatem.
Et convertam sortem Moab in novissimis diebus», ait Dominus. Hucusque iudicia Moab.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible