Скрыть
5:2
5:4
5:11
5:16
5:20
5:25
5:27
5:30
Церковнославянский (рус)
Обыди́те пути́ Иерусали́мскiя и воз­зри́те, и позна́йте и по­ищи́те на сто́гнахъ его́, а́ще обря́щете му́жа творя́щаго су́дъ и и́щуща вѣ́ры: и милосе́рдъ бу́ду ему́, глаго́летъ Госпо́дь.
Живе́тъ Госпо́дь, глаго́лютъ, сего́ ра́ди не во лжа́хъ ли клену́т­ся?
Го́споди, о́чи тво­и́ [зря́тъ] на вѣ́ру: би́лъ еси́ и́хъ, и не поболѣ́ша, сокруши́лъ еси́ и́хъ, и не восхотѣ́ша прiя́ти наказа́нiя: ожесточи́ша ли́ца своя́ па́че ка́мене и не хотѣ́ша обрати́тися.
А́зъ же рѣ́хъ: не́гли убо́зи су́ть [и бу́iи], того́ ра́ди не воз­мого́ша, я́ко не увѣ́даша пути́ Госпо́дня и суда́ Бо́га сво­его́.
Пойду́ ко держа́внымъ и воз­глаго́лю и́мъ, ті́и бо позна́ша пу́ть Госпо́день и су́дъ Бо́га сво­его́. И се́, единоду́шно сі́и сокруши́ша и́го, расторго́ша у́зы.
Сего́ ра́ди порази́ и́хъ ле́въ от­ дубра́вы, и во́лкъ да́же до домо́въ погуби́ и́хъ, и ры́сь бдя́ше надъ града́ми и́хъ: вси́ исходя́щiи от­ ни́хъ бу́дутъ я́ти, я́ко умно́жиша нече́стiя своя́, укрѣпи́шася во от­враще́нiихъ сво­и́хъ.
О че́мъ от­ си́хъ милосе́рдъ бу́ду тебѣ́? сы́нове тво­и́ оста́виша мя́ и кля́шася тѣ́ми, и́же не су́ть бо́зи: насы́тихъ и́хъ, и прелюбо­дѣ́й­ст­воваша и въ домѣ́хъ блудни́цъ обита́ша,
ко́ни женонеи́стовни сотвори́шася, кі́йждо ко женѣ́ и́скрен­няго сво­его́ ржа́­ше.
Еда́ от­ си́хъ не посѣщу́? рече́ Госпо́дь: или́ язы́ку сицево́му не мсти́тъ душа́ моя́?
Взы́дите на стѣ́ны его́ и разори́те, оконча́нiя же не сотвори́те: оста́вите подпо́ры его́, я́ко Госпо́дни су́ть.
Преступле́нiемъ бо преступи́лъ е́сть на мя́ до́мъ Изра́илевъ и до́мъ Иу́динъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Солга́ша Го́споду сво­ему́ и реко́ша: не су́ть сiя́, ниже́ прiи́дутъ на на́съ зла́я, и меча́ и гла́да не у́зримъ:
проро́цы на́ши бы́ша на вѣ́тръ, и сло́во Госпо́дне не бѣ́ въ ни́хъ, та́ко бу́детъ и́мъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: зане́же глаго́лали есте́ сло́во сiе́, се́, а́зъ даю́ словеса́ моя́ во уста́ твоя́ о́гнь, и лю́ди сiя́ древа́, и поя́стъ и́хъ.
Се́, а́зъ наведу́ на ва́съ язы́къ издале́ча, до́ме Изра́илевъ, рече́ Госпо́дь, язы́къ си́льный, язы́къ ста́рый, его́же язы́ка не увѣ́си, [ни уразумѣ́еши, что́ глаго́летъ]:
ту́лъ его́ я́ко гро́бъ от­ве́рстъ, *вси́ крѣ́пцыи
и поядя́тъ жа́тву ва́шу 17и хлѣ́бы ва́шя, и поядя́тъ сыно́въ ва́шихъ и дще́рей ва́шихъ, и снѣдя́тъ ове́цъ ва́шихъ и телце́въ ва́шихъ, и поядя́тъ виногра́ды ва́шя и смо́кви ва́шя и ма́сличiя ва́ша, и сокруша́тъ гра́ды ва́шя тве́рдыя, на ни́хже вы́ упова́сте, мече́мъ.
Оба́че во дне́хъ о́нѣхъ, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й, не сотворю́ ва́съ во истребле́нiе.
И бу́детъ, егда́ рече́те: почто́ сотвори́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ на́мъ сiя́ вся́? И рече́ши къ ни́мъ: я́ко оста́висте мя́ и послужи́сте бого́мъ чужди́мъ въ земли́ ва́­шей, та́ко послу́жите бого́мъ чужди́мъ въ земли́ не ва́­шей.
Возвѣсти́те сiя́ до́му Иа́ковлю и слы́шано сотвори́те въ дому́ Иу́динѣ [реку́ще]:
слы́шите сiя́, лю́дiе бу́iи и не иму́щiи се́рдца, и́же, имѣ́юще о́чи, не ви́дите, и у́шы, и не слы́шите:
мене́ ли не убо­ите́ся? рече́ Госпо́дь: или́ от­ лица́ мо­его́ не устыдите́ся? и́же положи́хъ песо́къ предѣ́лъ мо́рю, за́повѣдь вѣ́чну, и не превзы́детъ его́, и воз­мути́т­ся и не воз­мо́жетъ: и воз­шумя́тъ во́лны его́, и не пре́йдутъ того́.
Лю́демъ же си́мъ бы́сть се́рдце непослу́шно и непокори́во, и уклони́шася и по­идо́ша,
и не реко́ша въ се́рдцы сво­е́мъ: убо­и́мся Го́спода Бо́га на́­шего, даю́щаго на́мъ до́ждь ра́н­нiй и по́здный во вре́мя исполне́нiя повелѣ́нiя жа́твы и храня́щаго на́мъ.
Беззако́нiя на́ша уклони́ша сiя́, и грѣси́ на́ши от­ри́нуша блага́я от­ на́съ.
Я́ко обрѣто́шася въ лю́дехъ мо­и́хъ нечести́вiи, и сѣ́ти поста́виша, е́же погуби́ти му́жы, и улови́ша.
А́ки клѣ́тка поста́влена полна́ пти́цъ, та́ко до́мы и́хъ по́лни ле́сти: сего́ ра́ди воз­вели́чишася и обогати́шася:
уты́ша и утолстѣ́ша и преступи́ша словеса́ моя́ злѣ́йшiи: прю́ вдови́цы не суди́ша, суда́ си́ра не упра́виша и суда́ убо́гимъ не суди́ша.
Еда́ си́хъ ра́ди не посѣщу́? рече́ Госпо́дь: или́ язы́ку сицево́му не от­мсти́тъ душа́ моя́?
У́жасъ и стра́шная содѣ́яшася на земли́:
проро́цы проро́че­с­т­воваша непра́ведная, и свяще́н­ницы восплеска́ша рука́ми сво­и́ми, и лю́дiе мо­и́ воз­люби́ша такова́я. И что́ сотворите́ въ послѣ́дняя си́хъ?
Рус. (Юнгеров)
Пройдите по улицам Иерусалима, и посмотрите, и разведайте, и поищите на площадях его, не найдете ли человека, который-бы творил суд, искал истины, и Я буду милосерд к нему, говорит Господь.
Они говорят: жив Господь! посему не ложно-ли клянутся?
Господи! очи Твои (видят) истину: Ты бил их, а они не чувствовали боли, Ты сокрушал их, а они не хотели принять вразумления; они сделали лица свои крепче камня и не захотели обратиться.
И я сказал: может быть это – убогие (и неученые), они не могли (понять), потому что не знали пути Господня и суда Бога своего.
Пойду к знатным и поговорю с ними, ибо они знают путь Господень и суд Бога своего; и вот они единодушно сокрушили ярмо, разорвали узы.
Посему поразит их лев из дубравы, и волк даже до домов поест их, и рысь будет стеречь города их: все выходящие из них будут пойманы, ибо умножили нечестие свое, усилились в отступничестве своем.
Как же Мне, поэтому, быть милостивым к тебе? сыновья твои оставили Меня и клянутся теми, которые не боги. Я насыщал их, а они прелюбодействовали и в домах блудниц пребывали.
Они сделались конями похотливыми, каждый ржет на жену ближнего своего.
Ужели Я за это не накажу? говорит Господь; или такому народу не отмстит душа моя?
Взойдите на стены его, и разорите, но не до конца; оставьте подпоры его; ибо они – Господни.
Ибо дом Израилев и дом Иудин поступили со Мною вероломно, говорит Господь.
Солгали Господу своему и сказали: этого не будет, и на нас не придут бедствия: ни меча, ни голода не увидим.
Пророки наши были ветром и слова Господня не было в них, так будет с ними.
Посему так говорит Господь сил: за то, что вы говорите такия речи, вот Я сделаю слова Мои в устах твоих огнем, а народ этот деревьями, и он пожрет их.
Вот Я наведу на вас, дом Израилев, народ издалека, говорит Господь, народ сильный, народ древний, языка коего ты не знаешь (не поймешь, что он говорит).
Колчан его, как открытый гроб. Все они - сильные, и поедят жатву вашу
И хлебы ваши, и съедят сыновей ваших, и поедят овец ваших и тельцов ваших, и поедят виноград ваш, и смоквы ваши, и маслины ваши, и разрушат мечем города ваши укрепленные, на которые вы надеетесь.
Однако в те дни, говорит Господь, не истреблю вас совершенно.
И если скажете: за что Господь Бог наш делает с нами все это, то отвечай им: так как вы оставили Меня и служили богам чужим в земле вашей, то так же послужите богам чужим в земле не вашей.
Возвестите это дому Иакова и да будет услышано в доме Иудином (говоря).
Выслушай это, народ глупый и неразумный; у которого есть глаза, а не видят, есть уши, а не слышат.
Меня-ли не убоитесь, говорит Господь? или Лица Моего не устыдитесь? Я положил песок границею морю, вечным пределом, которого оно не перейдет; взволнуется, но не пересилит, зашумят волны его, но не переступят его.
А у народа сего сердце непослушное и непокорное: они уклонились и отошли.
И не сказали в сердце своем: будем бояться Господа Бога нашего, дающого нам дождь ранний и поздний, сообразно времени совершения жатвы!, сохраняющого все нам.
Беззакония наши отвратили это и грехи наши удалили это доброе от нас.
Ибо нашлись в народе Моем нечестивцы и поставили сеть, чтобы погубить людей, и уловили (их).
Как поставленная клетка полна птиц, так дома их полны лести, чрез это они возвеличились и обогатились:
Утучнели и отолстели, и обратили слова Мои во зло, распри вдовы не разбирали, в суд сироты не вникали, и тяжбы нищих не судили.
Не накажу-ли за это? говорит Господь, или такому народу не отмстит душа Моя? Ужасное и страшное совершается на земле.
Пророки пророчествовали ложь, священники рукоплескали им, и народ любил это. Что же вы будете делать после сего?
Circuite vias Ierusalem et aspicite et considerate et quaerite in plateis eius, an inveniatis virum, an sit qui faciat iudicium et quaerentem fidem, et propitius ero ei.
Quod si etiam «Vivit Dominus!» dixerint, certe falso iurabunt.
Domine, nonne oculi tui respiciunt fidem? Percussisti eos, et non doluerunt, attrivisti eos, et renuerunt accipere disciplinam: induraverunt facies suas supra petram, noluerunt reverti.
Ego autem dixi: «Ecce pauperes illi stulte agunt, quia ignorant viam Domini, iudicium Dei sui.
Ibo igitur ad optimates et loquar eis; ipsi enim noverunt viam Domini, iudicium Dei sui». Ecce hi simul confregerunt iugum, ruperunt vincula.
Idcirco percussit eos leo de silva, lupus deserti vastabit eos, pardus vigilans super civitates eorum: omnis, qui egressus fuerit ex eis, lacerabitur, quia multiplicatae sunt praevaricationes eorum, confortatae sunt aversiones eorum.
«Super quo propitius tibi esse potero? Filii tui dereliquerunt me et iuraverunt in his, qui non sunt dii; saturavi eos, et moechati sunt et in domum meretricis gregatim confluebant.
Equi impinguati et admissarii facti sunt: unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat.
Numquid super his non visitabo, dicit Dominus, et in gente tali non ulciscetur anima mea?
Ascendite muros eius et dissipate, consummationem autem nolite facere; auferte propagines eius, quia non sunt Domini.
Praevaricatione enim praevaricata est in me domus Israel et domus Iudae», ait Dominus.
Negaverunt Dominum et dixerunt: "Non est ipse; neque veniet super nos malum, et gladium et famem non videbimus.
Prophetae erunt in ventum, et responsum non est in eis. Haec ergo evenient illis».
Propterea haec dicit Dominus, Deus exercituum: «Quia locuti estis verbum istud, ecce ego do verba mea in ore tuo in ignem et populum istum in ligna, et vorabit eos.
Ecce ego adducam super vos gentem de longinquo, domus Israel, ait Dominus, gentem robustam, gentem antiquam, gentem, cuius ignorabis linguam nec intelleges quid loquatur.
Pharetra eius quasi sepulcrum patens universi fortes.
Et comedet segetes tuas et panem tuum, devorabit filios tuos et filias tuas, comedet gregem tuum et armenta tua, comedet vineam tuam et ficum tuam; et conteret urbes munitas tuas, in quibus tu habes fiduciam, gladio.
Verumtamen et in diebus illis, ait Dominus, non faciam in vobis consummationem».
Quod si dixeritis: «Quare fecit nobis Dominus Deus noster haec omnia?», dices ad eos: «Sicut dereliquistis me et servistis diis alienis in terra vestra, sic servietis alienis in terra non vestra».
Annuntiate hoc domui Iacob et auditum facite in Iuda dicentes:
«Audi, popule stulte, qui non habes cor, qui habentes oculos non vident, et aures et non audiunt.
Numquid me non timebitis, ait Dominus, et a facie mea non trepidabitis? Qui posui arenam terminum mari, praeceptum sempiternum, quod non praeteribit; et commovebuntur et non poterunt, et intumescent fluctus eius, et non transibunt illud».
Populo autem huic factum est cor contumax et rebelle; recesserunt et abierunt
et non dixerunt in corde suo: «Metuamus Dominum Deum nostrum, qui dat nobis pluviam temporaneam et serotinam in tempore suo, hebdomadas statutas messis custodientem nobis».
Iniquitates vestrae declinaverunt haec, et peccata vestra prohibuerunt bonum a vobis,
quia inventi sunt in populo meo impii, insidiantes quasi incurvati aucupes, laqueos ponentes ad capiendos viros.
Sicut decipula plena avibus, sic domus eorum plenae dolo; ideo magnificati sunt et ditati,
incrassati sunt et impinguati: et transgressi sunt terminos mali. Causam non iudicaverunt, causam pupilli, ut ipsi prospere agant, et iudicium pauperum non iudicaverunt.
Numquid super his non visitabo, dicit Dominus, aut super gentem huiuscemodi non ulciscetur anima mea?
Stupor et mirabilia facta sunt in terra:
prophetae prophetabant mendacium, et sacerdotes applaudebant manibus suis, et populus meus dilexit talia. Quid igitur facietis in novissimo eius?
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible