Скрыть
51:3
51:4
51:12
51:18
51:21
51:22
51:23
51:26
51:28
51:29
51:31
51:34
51:35
51:36
51:40
51:43
51:44
51:46
51:47
51:49
51:50
51:51
51:54
51:55
51:57
51:59
51:61
51:62
51:63
Церковнославянский (рус)
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ воз­дви́гну на Вавило́нъ и на живу́щыя халде́и вѣ́тръ зно́­енъ губи́телный:
и послю́ на Вавило́нъ руга́тели, и сту́дно поруга́ют­ся ему́ и истля́тъ зе́млю его́: поне́же го́ре на Вавило́нъ о́крестъ въ де́нь озлобле́нiя его́.
Да наляца́етъ наляца́яй лу́къ сво́й, и да облече́т­ся въ броня́ своя́, и не пощади́те ю́ношъ его́, и побі́йте все́ во́ин­ство его́.
И паду́тъ избiе́н­нiи въ земли́ Халде́йстѣй и я́звен­нiи во страна́хъ ея́.
Поне́же не овдовѣ́ Изра́иль и Иу́да от­ Бо́га сво­его́, от­ Го́спода Вседержи́теля, я́ко земля́ и́хъ напо́лнися непра́вды от­ святы́хъ Изра́илевыхъ.
Бѣжи́те от­ среды́ Вавило́на и спаси́те кі́йждо ду́шу свою́ и не поги́бнете въ непра́вдѣ его́, зане́ вре́мя от­мще́нiя его́ е́сть от­ Го́спода, воз­дая́нiе то́й воз­да́стъ ему́.
Ча́ша злата́я Вавило́нъ въ руцѣ́ Госпо́дни, напая́ющи всю́ зе́млю, от­ вина́ его́ пи́ша [вси́] язы́цы, сего́ ра́ди потрясо́шася.
Внеза́пу паде́ Вавило́нъ и сокруши́ся: пла́чите по не́мъ, воз­ми́те ма́сти къ болѣ́зни его́, да исцѣли́т­ся.
Врачева́хомъ Вавило́на, и не исцѣлѣ́: оста́вимъ его́ и отъи́демъ кі́йждо въ зе́млю свою́, взы́де бо къ небеси́ су́дъ его́ и воз­дви́жеся да́же до звѣ́здъ.
Изнесе́ Госпо́дь су́дъ сво́й: прiиди́те и воз­вѣсти́мъ въ Сiо́нѣ дѣла́ Го́спода Бо́га на́­шего.
Наостри́те стрѣ́лы, напо́лните ту́лы: воз­дви́же Госпо́дь ду́хъ царе́й ми́дскихъ, я́ко проти́ву Вавило́на гнѣ́въ его́, да погуби́тъ и́, поне́же от­мще́нiе Госпо́дне е́сть, от­мще́нiе люді́й его́.
На стѣна́хъ Вавило́нскихъ воз­дви́гните зна́мя, поста́вите стра́жи, угото́вите стра́жей, угото́вите ору́жiе: я́ко умы́сли Госпо́дь, и сотвори́тъ, я́же рече́ на живу́щыя въ Вавило́нѣ,
живы́й надъ вода́ми мно́гими и бога́тъ въ сокро́вищихъ сво­и́хъ: прiи́де коне́цъ тво́й и́стин­но во утро́бы твоя́.
Кля́т­ся бо Госпо́дь си́лъ мы́шцею сво­е́ю, я́ко напо́лню тебе́ людьми́, я́коже акри́дами, и воз­глася́тъ надъ тобо́ю низходя́щiи.
Госпо́дь сотвори́вый зе́млю въ си́лѣ сво­е́й и устро́ивый вселе́н­ную въ му́дрости сво­е́й, и разумѣ́нiемъ сво­и́мъ распростре́ небеса́,
егда́ о́нъ да́стъ гла́съ, умно́жат­ся во́ды на небеси́, воз­двиза́яй о́блаки от­ коне́цъ земли́, мо́лнiю въ до́ждь сотвори́, изводя́й свѣ́тъ от­ сокро́вищъ сво­и́хъ.
Обуя́ вся́къ человѣ́къ от­ ра́зума, посрами́ся вся́къ слiя́тель от­ изва́янiй сво­и́хъ, я́ко ло́жная слiя́нiя его́, и нѣ́сть ду́ха въ ни́хъ:
су́етна су́ть дѣла́ и смѣ́ху досто́йна, въ ча́съ посѣще́нiя сво­его́ поги́бнутъ.
Не такова́ ча́сть Иа́ковля, я́ко сотвори́вый вся́ческая то́й е́сть, [а Изра́иль] же́злъ достоя́нiя его́, Госпо́дь Вседержи́тель и́мя его́.
Сокруша́еши ты́ мнѣ́ сосу́ды бра́н­ныя, и а́зъ сокрушу́ въ тебѣ́ язы́ки и погублю́ въ тебѣ́ ца́р­ст­вiя:
и избiю́ въ тебѣ́ ко́ни и вса́дники и́хъ, и избiю́ въ тебѣ́ колесни́цы и всѣда́ющихъ на ни́хъ:
и избiю́ въ тебѣ́ му́жа и жену́, и избiю́ въ тебѣ́ ста́ра и о́трока, и избiю́ въ тебѣ́ ю́ношу и дѣ́ву:
и избiю́ въ тебѣ́ па́стыря и стада́ его́, и избiю́ въ тебѣ́ орю́ща и рабо́тна скота́ его́, и избiю́ въ тебѣ́ во­ево́ды и прави́тели.
И воз­да́мъ Вавило́ну и всѣ́мъ жителе́мъ халде́йскимъ вся́ зло́бы и́хъ, я́же сотвори́ша надъ Сiо́номъ предъ очи́ма ва́шима, глаго́летъ Госпо́дь.
Се́, а́зъ на тя́, горо́ смертоно́сная, глаго́летъ Госпо́дь, растлѣва́ющая всю́ зе́млю, и простру́ ру́ку мою́ на тя́ и изве́ргу тя́ изъ ка́меней, и да́мъ тя́ въ го́ру сожже́ную:
и не во́змутъ от­ тебе́ ка́мене во у́глъ и ка́мене во основа́нiе, я́ко потреби́шися во вѣ́ки, глаго́летъ Госпо́дь.
Воздви́гните зна́мя на земли́, воструби́те трубо́ю во язы́цѣхъ, освяти́те на́нь язы́ки, воз­вѣсти́те на́нь ца́р­ст­вамъ Арара́тскимъ от­ мене́ и Асханазе́омъ: утверди́те надъ ни́мъ стрѣ́льницы, воз­веди́те на́нь ко́ни, я́ко акри́довъ мно́же­с­т­во.
Возведи́те на́нь язы́ки, царя́ ми́дска и всея́ земли́, во­ево́дъ его́ и всѣ́хъ во́евъ его́ и всея́ земли́ о́бласти его́.
И потрясе́ся земля́ и смути́ся, зане́ воста́ на Вавило́нъ умышле́нiе Госпо́дне, е́же положи́ти зе́млю Вавило́нску пу́сту и ненаселе́ну.
Оскудѣ́ша крѣ́пцыи Вавило́нстiи е́же ра́товати: ся́дутъ та́мо во огра́дѣ, поги́бе хра́брость и́хъ, и бы́ша я́ко жены́: пожже́на су́ть селе́нiя, сотре́ны заво́ры его́.
Гоня́й во срѣ́тенiе теку́ща пости́гнетъ, и вѣ́ст­никъ срѣ́титъ посла́, да воз­вѣсти́тъ царю́ Вавило́нску, я́ко взя́тъ бы́сть гра́дъ его́.
От кра́я прехожде́нiй его́ я́ти бы́ша, и тверды́ни его́ зажже́ны огне́мъ, и му́жiе его́ во́инстiи исхо́дятъ.
Та́ко бо глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ: до́мове царя́ Вавило́нскаго я́ко гумно́ зрѣ́ло измлаче́ни бу́дутъ: еще́ ма́ло, и прiи́детъ жатва́ его́.
Снѣде́ мя, раздроби́ мя, прiя́тъ мя́ тма́ тонка́, Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй пожре́ мя, я́ко змі́й напо́лни чре́во свое́ сла́достiю мо­е́ю: и изверго́ша мя́.
Труды́ мо­и́ и бѣды́ моя́ на Вавило́нъ, рече́тъ живу́щая въ Сiо́нѣ, и кро́вь моя́ на живу́щыя въ халде́ехъ, рече́тъ Иерусали́мъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ суди́ти бу́ду сопе́рника тво­его́ и от­мщу́ от­мще́нiе твое́, и пу́сто сотворю́ мо́ре его́ и изсушу́ пото́ки его́.
И бу́детъ Вавило́нъ въ запустѣ́нiе, жили́ще змие́мъ, въ чу́до и позвизда́нiе, поне́же не бу́детъ живу́щаго.
Вку́пѣ а́ки львы́ воста́нутъ и а́ки ски́мни льво́въ.
Въ горя́чести и́хъ да́мъ питiе́ и́мъ и упою́ я́, да спя́тъ и у́снутъ сно́мъ вѣ́чнымъ и не воста́нутъ, глаго́летъ Госпо́дь.
И низведу́ я́ я́ко а́гнцы на закла́нiе и я́ко овны́ съ козлы́.
Ка́ко взя́ся сеса́хъ, и я́та сла́ва всея́ земли́? ка́ко бы́сть во удивле́нiе Вавило́нъ во язы́цѣхъ?
Взы́де на Вавило́нъ мо́ре въ шу́мѣ во́лнъ сво­и́хъ, и покры́ся.
Бы́ша гра́ди его́ въ запустѣ́нiе, земля́ безво́дна и пуста́, земля́, въ не́йже никто́же поживе́тъ, и ниже́ бу́детъ вита́ти въ не́мъ сы́нъ человѣ́чь.
И посѣщу́ на ви́ла въ Вавило́нѣ, изве́ргу то́, е́же поглоти́, от­ у́стъ его́, и не соберу́т­ся вя́щше къ нему́ язы́цы, зане́ и стѣ́ны вавило́нскiя паду́тъ.
Изыди́те от­ среды́ его́, лю́дiе мо­и́, да спасе́тъ кі́йждо ду́шу свою́ от­ гнѣ́ва я́рости Госпо́дни.
Да не когда́ умягчи́т­ся се́рдце ва́­ше, и убо­ите́ся ра́ди слу́ха, и́же услы́шит­ся на земли́, и прiи́детъ въ лѣ́то слы́шанiе, и по лѣ́тѣ слы́шанiе, бѣ́дность и непра́вда на зе́млю, и властели́нъ на властели́на.
Сего́ ра́ди, се́, дні́е гряду́тъ, и посѣщу́ на изва́яныя Вавило́на: и вся́ земля́ его́ посрами́т­ся, и вси́ я́звенiи его́ паду́тъ посредѣ́ его́.
И воз­веселя́т­ся надъ Вавило́номъ небеса́ и земля́ и вся́ су́щая въ ни́хъ: от­ полу́нощи бо прiи́дутъ на́нь всегуби́телiе, глаго́летъ Госпо́дь:
и я́коже сотвори́ Вавило́нъ па́дати я́звенымъ во Изра́или, та́ко въ Вавило́нѣ паду́тъ я́звенiи всея́ земли́.
Избѣ́гшiи меча́, иди́те, не сто́йте: и́же издале́че, помяни́те Го́спода, и Иерусали́мъ да взы́детъ на се́рдце ва́­ше.
Посрами́хомся, зане́ слы́шахомъ руга́нiе на́­ше, покры́ срамота́ лице́ на́­ше, я́ко прiидо́ша чужді́и во свята́я на́ша въ до́мъ Госпо́день.
Сего́ ра́ди, се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и посѣщу́ на изва́янiя его́, и по все́й земли́ его́ паду́тъ я́звенiи.
Я́ко а́ще взы́детъ Вавило́нъ на не́бо и а́ще утверди́тъ на высотѣ́ крѣ́пость свою́, от­ мене́ прiи́дутъ губи́телiе его́, глаго́летъ Госпо́дь.
Гла́съ во́пля Вавило́нска, и сотре́нiе вели́ко въ земли́ Халде́йстѣй:
я́ко погуби́ Госпо́дь Вавило́на и сотре́ от­ него́ гла́съ ве́лiй шумя́щь я́ко во́ды мно́ги, даде́ въ па́губу гла́съ его́:
я́ко прiи́де на Вавило́нъ хи́щникъ, я́ти бы́ша си́льнiи его́, увяде́ лу́къ и́хъ, я́ко Бо́гъ воз­дае́тъ и́мъ,
Госпо́дь воз­дае́тъ ему́ воз­дая́нiе: и упо­и́тъ кня́зи его́ и му́дрыя его́, и во­ево́ды его́ и во́и его́ и си́льныя его́, и у́снутъ сно́мъ вѣ́чнымъ и не воз­будя́т­ся, глаго́летъ Ца́рь, Госпо́дь Вседержи́тель и́мя его́.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: стѣна́ Вавило́нска сiя́ преширо́ка, подкопа́нiемъ подко́пана бу́детъ, и врата́ его́ высо́ка огне́мъ сожже́на бу́дутъ, и бу́дутъ труди́тися лю́дiе вотще́, и язы́цы въ нача́лѣ поги́бнутъ.
Сло́во, е́же заповѣ́да Госпо́дь иеремі́и проро́ку, рещи́ саре́ю сы́ну нирі́ину, сы́на маассе́ова, егда́ и́де от­ седекі́и царя́ Иу́дина въ Вавило́нъ, въ четве́ртое лѣ́то ца́р­ст­ва его́: саре́й же бѣ́ нача́лникъ даро́въ.
И написа́ Иеремі́а вся́ зла́я, я́же имя́ху прiити́ на Вавило́нъ, во еди́ну кни́гу вся́ словеса́ сiя́, я́же пи́сана су́ть на Вавило́нъ. И рече́ Иеремі́а къ сарею́:
егда́ вни́деши въ Вавило́нъ, и у́зриши и прочте́ши вся́ словеса́ сiя́, и рече́ши:
Го́споди, ты́ ре́клъ еси́ проти́ву мѣ́ста сего́ погуби́ти е́, и да не бу́детъ живя́й въ не́мъ от­ человѣ́ка и до скота́, и да бу́детъ въ вѣ́чную пусты́ню:
и бу́детъ, егда́ прочте́ши кни́гу сiю́, при­­вяжи́ къ не́й ка́мень и вве́рзи ю́ посредѣ́ Евфра́та и рцы́:
та́ко потопи́т­ся Вавило́нъ и не воста́нетъ от­ лица́ зо́лъ, я́же а́зъ наведу́ на́нь, и разори́т­ся. Да́же до здѣ́ словеса́ иеремі́ина.
Еврейский
כֹּה אָמַר יְהוָה, הִנְנִי מֵעִיר עַל־בָּבֶל, וְאֶל־יֹשְׁבֵי לֵב קָמָי; רוּחַ מַשְׁחִית׃
וְשִׁלַּחְתִּי לְבָבֶל זָרִים וְזֵרוּהָ, וִיבֹקְקוּ אֶת־אַרְצָהּ; כִּי־הָיוּ עָלֶיהָ מִסָּבִיב בְּיוֹם רָעָה׃
אֶל־יִדְרֹךְ יִדְרֹךְ (זז) הַדֹּרֵךְ קַשְׁתּוֹ, וְאֶל־יִתְעַל בְּסִרְיֹנוֹ; וְאַל־תַּחְמְלוּ אֶל־בַּחֻרֶיהָ, הַחֲרִימוּ כָּל־צְבָאָהּ׃
וְנָפְלוּ חֲלָלִים בְּאֶרֶץ כַּשְׂדִּים; וּמְדֻקָּרִים בְּחוּצוֹתֶיהָ׃
כִּי לֹא־אַלְמָן יִשְׂרָאֵל וִיהוּדָה מֵאֱלֹהָיו, מֵיְהוָה צְבָאוֹת; כִּי אַרְצָם מָלְאָה אָשָׁם, מִקְּדוֹשׁ יִשְׂרָאֵל׃
נֻסוּ מִתּוֹךְ בָּבֶל, וּמַלְּטוּ אִישׁ נַפְשׁוֹ, אַל־תִּדַּמּוּ בַּעֲוֹנָהּ; כִּי עֵת נְקָמָה הִיא לַיהוָה, גְּמוּל הוּא מְשַׁלֵּם לָהּ׃
כּוֹס־זָהָב בָּבֶל בְּיַד־יְהוָה, מְשַׁכֶּרֶת כָּל־הָאָרֶץ; מִיֵּינָהּ שָׁתוּ גוֹיִם, עַל־כֵּן יִתְהֹלְלוּ גוֹיִם׃
פִּתְאֹם נָפְלָה בָבֶל וַתִּשָּׁבֵר; הֵילִילוּ עָלֶיהָ, קְחוּ צֳרִי לְמַכְאוֹבָהּ, אוּלַי תֵּרָפֵא׃
רִפִּאנוּ (רִפִּינוּ) אֶת־בָּבֶל וְלֹא נִרְפָּתָה, עִזְבוּהָ וְנֵלֵךְ אִישׁ לְאַרְצוֹ; כִּי־נָגַע אֶל־הַשָּׁמַיִם מִשְׁפָּטָהּ, וְנִשָּׂא עַד־שְׁחָקִים׃
הוֹצִיא יְהוָה אֶת־צִדְקֹתֵינוּ; בֹּאוּ וּנְסַפְּרָה בְצִיּוֹן, אֶת־מַעֲשֵׂה יְהוָה אֱלֹהֵינוּ׃
הָבֵרוּ הַחִצִּים מִלְאוּ הַשְּׁלָטִים, הֵעִיר יְהוָה, אֶת־רוּחַ מַלְכֵי מָדַי, כִּי־עַל־בָּבֶל מְזִמָּתוֹ לְהַשְׁחִיתָהּ; כִּי־נִקְמַת יְהוָה הִיא, נִקְמַת הֵיכָלוֹ׃
אֶל־חוֹמֹת בָּבֶל שְׂאוּ־נֵס, הַחֲזִיקוּ הַמִּשְׁמָר, הָקִימוּ שֹׁמְרִים, הָכִינוּ הָאֹרְבִים; כִּי גַּם־זָמַם יְהוָה, גַּם־עָשָׂה אֵת אֲשֶׁר־דִּבֶּר אֶל־יֹשְׁבֵי בָבֶל׃
שֹׁכַנְתִּי (שֹׁכַנְתְּ) עַל־מַיִם רַבִּים, רַבַּת אוֹצָרֹת; בָּא קִצֵּךְ אַמַּת בִּצְעֵךְ׃
נִשְׁבַּע יְהוָה צְבָאוֹת בְּנַפְשׁוֹ; כִּי אִם־מִלֵּאתִיךְ אָדָם כַּיֶּלֶק, וְעָנוּ עָלַיִךְ הֵידָד׃ ס
עֹשֵׂה אֶרֶץ בְּכֹחוֹ, מֵכִין תֵּבֵל בְּחָכְמָתוֹ; וּבִתְבוּנָתוֹ נָטָה שָׁמָיִם׃
לְקוֹל תִּתּוֹ הֲמוֹן מַיִם בַּשָּׁמַיִם, וַיַּעַל נְשִׂאִים מִקְצֵה־אָרֶץ; בְּרָקִים לַמָּטָר עָשָׂה, וַיֹּצֵא רוּחַ מֵאֹצְרֹתָיו׃
נִבְעַר כָּל־אָדָם מִדַּעַת, הֹבִישׁ כָּל־צֹרֵף מִפָּסֶל; כִּי שֶׁקֶר נִסְכּוֹ וְלֹא־רוּחַ בָּם׃
הֶבֶל הֵמָּה, מַעֲשֵׂה תַּעְתֻּעִים; בְּעֵת פְּקֻדָּתָם יֹאבֵדוּ׃
לֹא־כְאֵלֶּה חֵלֶק יַעֲקוֹב, כִּי־יוֹצֵר הַכֹּל הוּא, וְשֵׁבֶט נַחֲלָתוֹ; יְהוָה צְבָאוֹת שְׁמוֹ׃ ס
מַפֵּץ־אַתָּה לִי, כְּלֵי מִלְחָמָה; וְנִפַּצְתִּי בְךָ גּוֹיִם, וְהִשְׁחַתִּי בְךָ מַמְלָכוֹת׃
וְנִפַּצְתִּי בְךָ, סוּס וְרֹכְבוֹ; וְנִפַּצְתִּי בְךָ, רֶכֶב וְרֹכְבוֹ׃
וְנִפַּצְתִּי בְךָ אִישׁ וְאִשָּׁה, וְנִפַּצְתִּי בְךָ זָקֵן וָנָעַר; וְנִפַּצְתִּי בְךָ, בָּחוּר וּבְתוּלָה׃
וְנִפַּצְתִּי בְךָ רֹעֶה וְעֶדְרוֹ, וְנִפַּצְתִּי בְךָ אִכָּר וְצִמְדּוֹ; וְנִפַּצְתִּי בְךָ, פַּחוֹת וּסְגָנִים׃
וְשִׁלַּמְתִּי לְבָבֶל וּלְכֹל יוֹשְׁבֵי כַשְׂדִּים, אֵת כָּל־רָעָתָם אֲשֶׁר־עָשׂוּ בְצִיּוֹן לְעֵינֵיכֶם; נְאֻם יְהוָה׃ ס
הִנְנִי אֵלֶיךָ הַר הַמַּשְׁחִית נְאֻם־יְהוָה, הַמַּשְׁחִית אֶת־כָּל־הָאָרֶץ; וְנָטִיתִי אֶת־יָדִי עָלֶיךָ, וְגִלְגַּלְתִּיךָ מִן־הַסְּלָעִים, וּנְתַתִּיךָ לְהַר שְׂרֵפָה׃
וְלֹא־יִקְחוּ מִמְּךָ אֶבֶן לְפִנָּה, וְאֶבֶן לְמוֹסָדוֹת; כִּי־שִׁמְמוֹת עוֹלָם תִּהְיֶה נְאֻם־יְהוָה׃
שְׂאוּ־נֵס בָּאָרֶץ, תִּקְעוּ שׁוֹפָר בַּגּוֹיִם קַדְּשׁוּ עָלֶיהָ גּוֹיִם, הַשְׁמִיעוּ עָלֶיהָ מַמְלְכוֹת אֲרָרַט מִנִּי וְאַשְׁכְּנָז; פִּקְדוּ עָלֶיהָ טִפְסָר, הַעֲלוּ־סוּס כְּיֶלֶק סָמָר׃
קַדְּשׁוּ עָלֶיהָ גוֹיִם אֶת־מַלְכֵי מָדַי, אֶת־פַּחוֹתֶיהָ וְאֶת־כָּל־סְגָנֶיהָ; וְאֵת כָּל־אֶרֶץ מֶמְשַׁלְתּוֹ׃
וַתִּרְעַשׁ הָאָרֶץ וַתָּחֹל; כִּי קָמָה עַל־בָּבֶל מַחְשְׁבוֹת יְהוָה, לָשׂוּם אֶת־אֶרֶץ בָּבֶל לְשַׁמָּה מֵאֵין יוֹשֵׁב׃
חָדְלוּ גִבּוֹרֵי בָבֶל לְהִלָּחֵם, יָשְׁבוּ בַּמְּצָדוֹת, נָשְׁתָה גְבוּרָתָם הָיוּ לְנָשִׁים; הִצִּיתוּ מִשְׁכְּנֹתֶיהָ נִשְׁבְּרוּ בְרִיחֶיהָ׃
רָץ לִקְרַאת־רָץ יָרוּץ, וּמַגִּיד לִקְרַאת מַגִּיד; לְהַגִּיד לְמֶלֶךְ בָּבֶל, כִּי־נִלְכְּדָה עִירוֹ מִקָּצֶה׃
וְהַמַּעְבָּרוֹת נִתְפָּשׂוּ, וְאֶת־הָאֲגַמִּים שָׂרְפוּ בָאֵשׁ; וְאַנְשֵׁי הַמִּלְחָמָה נִבְהָלוּ׃ ס
כִּי כֹה אָמַר יְהוָה צְבָאוֹת אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל, בַּת־בָּבֶל כְּגֹרֶן עֵת הִדְרִיכָהּ; עוֹד מְעַט, וּבָאָה עֵת־הַקָּצִיר לָהּ׃
אֲכָלָנוּ (אֲכָלַנִי) הֲמָמָנוּ (הֲמָמַנִי), נְבוּכַדְרֶאצַּר מֶלֶךְ בָּבֶל, הִצִּיגָנוּ (הִצִּיגַנִי) כְּלִי רִיק, בְּלָעָנוּ (בְּלָעַנִי) כַּתַּנִּין, מִלָּא כְרֵשׂוֹ מֵעֲדָנָי; הֱדִיחָנוּ (הֱדִיחָנִי)׃
חֲמָסִי וּשְׁאֵרִי עַל־בָּבֶל, תֹּאמַר יֹשֶׁבֶת צִיּוֹן; וְדָמִי אֶל־יֹשְׁבֵי כַשְׂדִּים, תֹּאמַר יְרוּשָׁלִָם׃ ס
לָכֵן, כֹּה אָמַר יְהוָה, הִנְנִי־רָב אֶת־רִיבֵךְ, וְנִקַּמְתִּי אֶת־נִקְמָתֵךְ; וְהַחֲרַבְתִּי אֶת־יַמָּהּ, וְהֹבַשְׁתִּי אֶת־מְקוֹרָהּ׃
וְהָיְתָה בָבֶל לְגַלִּים מְעוֹן־תַּנִּים שַׁמָּה וּשְׁרֵקָה מֵאֵין יוֹשֵׁב׃
יַחְדָּו כַּכְּפִרִים יִשְׁאָגוּ; נָעֲרוּ כְּגוֹרֵי אֲרָיוֹת׃
בְּחֻמָּם אָשִׁית אֶת־מִשְׁתֵּיהֶם, וְהִשְׁכַּרְתִּים לְמַעַן יַעֲלֹזוּ, וְיָשְׁנוּ שְׁנַת־עוֹלָם וְלֹא יָקִיצוּ; נְאֻם יְהוָה׃
אוֹרִידֵם כְּכָרִים לִטְבוֹחַ; כְּאֵילִים עִם־עַתּוּדִים׃
אֵיךְ נִלְכְּדָה שֵׁשַׁךְ, וַתִּתָּפֵשׂ תְּהִלַּת כָּל־הָאָרֶץ; אֵיךְ הָיְתָה לְשַׁמָּה בָּבֶל בַּגּוֹיִם׃
עָלָה עַל־בָּבֶל הַיָּם; בַּהֲמוֹן גַּלָּיו נִכְסָתָה׃
הָיוּ עָרֶיהָ לְשַׁמָּה, אֶרֶץ צִיָּה וַעֲרָבָה; אֶרֶץ, לֹא־יֵשֵׁב בָּהֵן כָּל־אִישׁ, וְלֹא־יַעֲבֹר בָּהֵן בֶּן־אָדָם׃
וּפָקַדְתִּי עַל־בֵּל בְּבָבֶל, וְהֹצֵאתִי אֶת־בִּלְעוֹ מִפִּיו, וְלֹא־יִנְהֲרוּ אֵלָיו עוֹד גּוֹיִם; גַּם־חוֹמַת בָּבֶל נָפָלָה׃
צְאוּ מִתּוֹכָהּ עַמִּי, וּמַלְּטוּ אִישׁ אֶת־נַפְשׁוֹ; מֵחֲרוֹן אַף־יְהוָה׃
וּפֶן־יֵרַךְ לְבַבְכֶם וְתִירְאוּ, בַּשְּׁמוּעָה הַנִּשְׁמַעַת בָּאָרֶץ; וּבָא בַשָּׁנָה הַשְּׁמוּעָה, וְאַחֲרָיו בַּשָּׁנָה הַשְּׁמוּעָה, וְחָמָס בָּאָרֶץ, וּמֹשֵׁל עַל־מֹשֵׁל׃
לָכֵן הִנֵּה יָמִים בָּאִים, וּפָקַדְתִּי עַל־פְּסִילֵי בָבֶל, וְכָל־אַרְצָהּ תֵּבוֹשׁ; וְכָל־חֲלָלֶיהָ יִפְּלוּ בְתוֹכָהּ׃
וְרִנְּנוּ עַל־בָּבֶל שָׁמַיִם וָאָרֶץ, וְכֹל אֲשֶׁר בָּהֶם; כִּי מִצָּפוֹן יָבוֹא־לָהּ הַשּׁוֹדְדִים נְאֻם־יְהוָה׃
גַּם־בָּבֶל לִנְפֹּל חַלְלֵי יִשְׂרָאֵל; גַּם־לְבָבֶל נָפְלוּ חַלְלֵי כָל־הָאָרֶץ׃
פְּלֵטִים מֵחֶרֶב, הִלְכוּ אַל־תַּעֲמֹדוּ; זִכְרוּ מֵרָחוֹק אֶת־יְהוָה, וִירוּשָׁלִַם תַּעֲלֶה עַל־לְבַבְכֶם׃
בֹּשְׁנוּ כִּי־שָׁמַעְנוּ חֶרְפָּה, כִּסְּתָה כְלִמָּה פָּנֵינוּ; כִּי בָּאוּ זָרִים, עַל־מִקְדְּשֵׁי בֵּית יְהוָה׃ ס
לָכֵן הִנֵּה־יָמִים בָּאִים נְאֻם־יְהוָה, וּפָקַדְתִּי עַל־פְּסִילֶיהָ; וּבְכָל־אַרְצָהּ יֶאֱנֹק חָלָל׃
כִּי־תַעֲלֶה בָבֶל הַשָּׁמַיִם, וְכִי תְבַצֵּר מְרוֹם עֻזָּהּ; מֵאִתִּי, יָבֹאוּ שֹׁדְדִים לָהּ נְאֻם־יְהוָה׃ ס
קוֹל זְעָקָה מִבָּבֶל; וְשֶׁבֶר גָּדוֹל מֵאֶרֶץ כַּשְׂדִּים׃
כִּי־שֹׁדֵד יְהוָה אֶת־בָּבֶל, וְאִבַּד מִמֶּנָּה קוֹל גָּדוֹל; וְהָמוּ גַלֵּיהֶם כְּמַיִם רַבִּים, נִתַּן שְׁאוֹן קוֹלָם׃
כִּי בָא עָלֶיהָ עַל־בָּבֶל שׁוֹדֵד, וְנִלְכְּדוּ גִּבּוֹרֶיהָ, חִתְּתָה קַשְּׁתוֹתָם; כִּי אֵל גְּמֻלוֹת יְהוָה שַׁלֵּם יְשַׁלֵּם׃
וְהִשְׁכַּרְתִּי שָׂרֶיהָ וַחֲכָמֶיהָ פַּחוֹתֶיהָ וּסְגָנֶיהָ וְגִבּוֹרֶיהָ, וְיָשְׁנוּ שְׁנַת־עוֹלָם וְלֹא יָקִיצוּ; נְאֻם־הַמֶּלֶךְ, יְהוָה צְבָאוֹת שְׁמוֹ׃ ס
כֹּה־אָמַר יְהוָה צְבָאוֹת, חֹמוֹת בָּבֶל הָרְחָבָה עַרְעֵר תִּתְעַרְעָר, וּשְׁעָרֶיהָ הַגְּבֹהִים בָּאֵשׁ יִצַּתּוּ; וְיִגְעוּ עַמִּים בְּדֵי־רִיק וּלְאֻמִּים בְּדֵי־אֵשׁ וְיָעֵפוּ׃ ס
הַדָּבָר אֲשֶׁר־צִוָּה יִרְמְיָהוּ הַנָּבִיא, אֶת־שְׂרָיָה בֶן־נֵרִיָּה בֶּן־מַחְסֵיָה, בְּלֶכְתּוֹ אֶת־צִדְקִיָּהוּ מֶלֶךְ־יְהוּדָה בָּבֶל, בִּשְׁנַת הָרְבִעִית לְמָלְכוֹ; וּשְׂרָיָה שַׂר מְנוּחָה׃
וַיִּכְתֹּב יִרְמְיָהוּ, אֵת כָּל־הָרָעָה אֲשֶׁר־תָּבוֹא אֶל־בָּבֶל אֶל־סֵפֶר אֶחָד; אֵת כָּל־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה, הַכְּתֻבִים אֶל־בָּבֶל׃
וַיֹּאמֶר יִרְמְיָהוּ אֶל־שְׂרָיָה; כְּבֹאֲךָ בָבֶל, וְרָאִיתָ, וְקָרָאתָ, אֵת כָּל־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה׃
וְאָמַרְתָּ, יְהוָה אַתָּה דִבַּרְתָּ אֶל־הַמָּקוֹם הַזֶּה לְהַכְרִיתוֹ, לְבִלְתִּי הֱיוֹת־בּוֹ יוֹשֵׁב, לְמֵאָדָם וְעַד־בְּהֵמָה; כִּי־שִׁמְמוֹת עוֹלָם תִּהְיֶה׃
וְהָיָה כְּכַלֹּתְךָ, לִקְרֹא אֶת־הַסֵּפֶר הַזֶּה; תִּקְשֹׁר עָלָיו אֶבֶן, וְהִשְׁלַכְתּוֹ אֶל־תּוֹךְ פְּרָת׃
וְאָמַרְתָּ, כָּכָה תִּשְׁקַע בָּבֶל וְלֹא־תָקוּם מִפְּנֵי הָרָעָה, אֲשֶׁר אָנֹכִי מֵבִיא עָלֶיהָ וְיָעֵפוּ; עַד־הֵנָּה דִּבְרֵי יִרְמְיָהוּ׃ ס
Haec dicit Dominus: «Ecce ego suscitabo super Babylonem et super habitatores Chaldaeae quasi ventum pestilentem;
et mittam in Babylonem ventilatores, et ventilabunt eam et demolientur terram eius, quoniam venerunt super eam undique in die afflictionis.
Non tendat, qui tendit arcum suum, et non ascendat loricatus; nolite parcere iuvenibus eius, interficite omnem militiam eius».
Et cadent interfecti in terra Chaldaeorum et vulnerati in plateis eius,
quoniam non est viduatus Israel et Iuda a Deo suo, Domino exercituum; terra autem eorum repleta est delicto in conspectu Sancti Israel.
Fugite de medio Babylonis, et salvet unusquisque animam suam; nolite perire in poena eius, quoniam tempus ultionis est Domino: vicissitudinem ipse retribuet ei.
Calix aureus Babylon in manu Domini inebrians omnem terram; de vino eius biberunt gentes et ideo insaniunt.
Subito cecidit Babylon et contrita est. Ululate super eam; tollite resinam ad dolorem eius, si forte sanetur.
«Curavimus Babylonem, et non est sanata. Derelinquite eam, et eamus unusquisque in terram suam, quoniam pervenit usque ad caelos iudicium eius et elevatum est usque ad nubes.
Protulit Dominus iustitias nostras; venite, et narremus in Sion opus Domini Dei nostri».
Acuite sagittas, implete pharetras; suscitavit Dominus spiritum regum Medorum, et contra Babylonem mens eius est, ut perdat eam, quoniam ultio Domini est ultio templi sui.
Super muros Babylonis levate signum, augete custodiam, ponite custodes, praeparate insidias, quia cogitavit Dominus, et facit quaecumque locutus est contra habitatores Babylonis.
Quae habitas super aquas multas, locuples in thesauris, venit finis tuus, pedalis praecisionis tuae.
Iuravit Dominus exercituum per animam suam: «Quoniam, etsi replevero te hominibus quasi brucho, super te celeuma cantabitur».
Qui fecit terram in fortitudine sua, praeparavit orbem in sapientia sua et prudentia sua extendit caelos;
dante eo vocem, multiplicantur aquae in caelo; qui levat nubes ab extremo terrae, fulgura in pluviam facit et producit ventum de thesauris suis.
Stultus factus est omnis homo, absque scientia; confusus est omnis conflator in sculptili, quia mendax conflatio eius, nec est spiritus in eis.
Vana sunt opera et risu digna, in tempore visitationis suae peribunt.
Non sicut haec pars Iacob, quia, qui fecit omnia, ipse est, et Israel tribus hereditatis eius: Dominus exercituum nomen eius.
«Malleus tu mihi, vas belli: et ego collisi in te gentes et dispersi in te regna
et collisi in te equum et equitem eius et collisi in te currum et ascensorem eius
et collisi in te virum et mulierem et collisi in te senem et puerum et collisi in te iuvenem et virginem
et collisi in te pastorem et gregem eius et collisi in te agricolam et iugales eius et collisi in te duces et magistratus.
Et reddam Babyloni et cunctis habitatoribus Chaldaeae omne malum suum, quod fecerunt in Sion in oculis vestris, ait Dominus.
Ecce ego ad te, mons pestifer, ait Dominus, qui corrumpis universam terram; et extendam manum meam super te et evolvam te de petris et dabo te in montem combustionis.
Et non tollent de te lapidem in angulum et lapidem in fundamenta, sed perditus in aeternum eris», ait Dominus.
Levate signum in terra, clangite bucina in gentibus, sanctificate super eam gentes, vocate contra illam regna Ararat, Menni et Aschenez. Constituite super eam scribas, adducite equos quasi bruchum aculeatum.
Sanctificate contra eam gentes, reges Mediae, duces eius et universos magistratus eius cunctamque terram potestatis eius.
Et commovebitur terra et conturbabitur, quia impletur contra Babylonem cogitatio Domini, ut ponat terram Babylonis desertam et inhabitabilem.
Cessaverunt fortes Babylonis a proelio, habitaverunt in praesidiis; devoratum est robur eorum, et facti sunt quasi mulieres; incensa sunt tabernacula eius, contriti sunt vectes eius.
Currens obviam currenti veniet, et nuntius obvius nuntianti, ut annuntiet regi Babylonis quia capta est civitas eius a summo usque ad summum.
Et vada praeoccupata sunt, et paludes incensae sunt igni; et viri bellatores conturbati sunt.
Quia haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: «Filia Babylonis quasi area tempore triturae eius; adhuc modicum, et veniet tempus messionis eius».
«Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor; rex Babylonis reddidit me quasi vas inane, absorbuit me quasi draco, replevit ventrem suum deliciis meis et eiecit me».
«Iniquitas adversum me et caro mea super Babylonem!», dicit habitatio Sion. «Et sanguis meus super habitatores Chaldaeae!», dicit Ierusalem.
Propterea haec dicit Dominus: «Ecce ego iudicabo causam tuam et ulciscar ultionem tuam et desertum faciam mare eius et siccabo venam eius;
et erit Babylon in tumulos, habitatio thoum, stupor et sibilus, eo quod non sit habitator.
Simul ut leones rugient, frement veluti catuli leonum.
In calore eorum ponam potus eorum et inebriabo eos, ut sopiantur et dormiant somnum sempiternum et non consurgant, dicit Dominus.
Deducam eos quasi agnos ad victimam, quasi arietes cum haedis».
Quomodo capta est Babel, et comprehensa est gloria universae terrae? Quomodo facta est in stuporem Babylon inter gentes?
Ascendit super Babylonem mare, multitudine fluctuum eius operta est.
Factae sunt civitates eius in stuporem, terra inhabitabilis et deserta, terra, in qua nullus habitet, nec transeat per eam filius hominis.
«Et visitabo super Bel in Babylone et eiciam, quod absorbuerat, de ore eius; et non confluent ad eum ultra gentes, siquidem et murus Babylonis corruet.
Egredimini de medio eius, populus meus, ut salvet unusquisque animam suam ab ira furoris Domini.
Et ne forte mollescat cor vestrum, et timeatis auditum, qui audietur in terra; et veniet in anno auditio, et post hunc annum auditio, et iniquitas in terra, et dominator super dominatorem.
Propterea ecce dies veniunt, et visitabo super sculptilia Babylonis, et omnis terra eius confundetur, et universi interfecti eius cadent in medio eius.
Et laudabunt super Babylonem caeli et terra et omnia, quae in eis sunt, quia ab aquilone venient ei praedones, ait Dominus.
Et Babylon cadet, occisi in Israel, sicut pro Babylone ceciderunt occisi universae terrae.
Qui fugistis gladium, ite, nolite stare; recordamini procul Domini, et Ierusalem ascendat super cor vestrum.
"Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium; operuit ignominia facies nostras, quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini".
Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus, et visitabo super sculptilia eius, et in omni terra eius gemet vulneratus.
Si ascenderit Babylon in caelum et firmaverit in excelso robur suum, a me venient vastatores eius», ait Dominus.
Vox clamoris de Babylone et contritio magna de terra Chaldaeorum,
quoniam vastavit Dominus Babylonem et perdidit ex ea vocem magnam; et sonabunt fluctus eorum quasi aquae multae, dedit sonitum vox eorum.
Quia venit super eam, id est super Babylonem, praedo; et apprehensi sunt fortes eius, et fractus est arcus eorum, quia Deus ultor Dominus reddens retribuet.
«Et inebriabo principes eius et sapientes eius et duces eius et magistratus eius et fortes eius; et dormient somnum sempiternum et non expergiscentur», ait rex, Dominus exercituum nomen eius.
Haec dicit Dominus exercituum: «Murus Babylonis ille latissimus funditus suffodietur, et portae eius excelsae igni comburentur; et laboraverunt populi pro nihilo, et gentes pro igni lassatae sunt».
Verbum, quod praecepit Ieremias propheta Saraiae filio Neriae filii Maasiae, cum pergeret cum Sedecia rege Iudae in Babylonem in anno quarto regni eius; Saraias autem erat princeps, qui mansionibus praeerat.
Et scripsit Ieremias omne malum, quod venturum erat super Babylonem, in libro uno, omnia verba haec, quae scripta sunt contra Babylonem.
Et dixit Ieremias ad Saraiam: «Cum veneris in Babylonem et videris et legeris omnia verba haec,
dices: "Domine, tu locutus es contra locum istum, ut disperderes eum, ne sit qui in eo habitet ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo".
Cumque compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem et proicies illum in medium Euphraten
et dices: "Sic submergetur Babylon et non consurget a facie afflictionis, quam ego adduco super eam, et dissolvetur"». Hucusque verba Ieremiae.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible